คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : November Love : Bear [ChangRick] Part 1
-โรงเรียนประถมหมีน้อย-
"เฮ้ย จับตัวไอ้ปัญญาอ่อนมาดิ"เสียงเด็กประถมที่ดูตัวใหญ่ที่สุดสั่งเพื่อนในห้อง
"ครับลูกพี่"รับคำสั่งก่อนจะวิ่งกรูไปจับเด็กน้อยหลังห้องที่นั่งเล่นตุ๊กตาหมีไม่รู้เรื่องอยู่ที่โต๊ะ
หมับ
"มาจับเราทำไมอ่ะ"เด็กน้อยถามน่าตาใสซื่อโดยไม่รู้เลยว่าหายนะกำลังจะมาหาตน
"แกยังไม่รู้อีกหรอ"หัวหน้าแก๊งค์ค่อยๆเดินเข้ามาหาเด็กน้อย
"แล้วอะไรอ่ะ ช่วยบอกหน่อยสิ"
"โง่ ก็เมื่อวานแกไปฟ้องครูว่าพวกฉันหนีออกจากห้อง"
"แล้วทำไมอ่ะ"เด็กชายยังถามต่อไปด้วยความไม่รู้ มันดันไปทำให้เด็กตัวโตโกรธมากกว่าเดิม
"ครูเลยตีพวกฉันน่ะสิ กลับบ้านไปแม่ก็ตีฉันอีก เพราะแกคนเดียว"เด็กตัวโตเริ่มอาละวาด
"มันก้ต้องเป็นอย่างงั้นนิ"
"หา ต้องเป็นอย่างงั้นหรอ"พูดจบเด็กชายตัวโตก็ดึงตุีกตาออกจากมือเด็กน้อยก่อนจะปาลงกับพื้นแล้วเหยียบซ้ำลงไปอีกที
"มาเหยียบตุ๊กตาเราทำไม"เด็กน้อยเริ่มมีน้ำตาคลอ
"เป็นการสั่งสอน ต่อไปถ้าแกฟ้องครูอีกมันไม่ใช่แค่ตุ๊กตาหรอกนะ"พูดแล้วก็เดินออกไป
"ไอ้บ้า"เด็กน้อยตระโกนสุดเสียงทำให้เด็กชายที่กำลังเดินออกไปหันก่อนจะเดินกลับมา
"เมื่อกี้แกว่าไงนะ"
"ไอ้บ้า ไอ้บ้า ไอ้บ้า"เด็กน้อยตระโกนคำซ้ำๆใส่หน้าเด้กชายตัวโตอย่างไม่รู้จักเหนื่อย
"แก"
พลั่ก
ตุบ
เด็กชายตัวโตผลักเด็กน้อยสุดแรงจนเป็นเหตุให้เด็กน้อยถลาไปชนกับสิ่งหนึ่งเข้าก่อนจะล้มลงไป
"นี่ จะนอนบนฉันอีกนานไหม ฉันเริ่มเมื่อยแล้วนะ"เสียงของอีกคนทำให้เด็กชายค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วพบกับ 'หมี'
"หมี"เด็กชายพูดเบาๆ
"หมีอะไรของนาย ลุกเร็วซิ"เด็กชายอีกคนบอกก่อนที่เด็กน้อยจะลุกเพราะสติเริ่มกลับมาแล้ว
"ขอบคุณนะ นายเจ็บตรงไหนหรือเปล่า"ดูท่าแล้วเด็กชายคนนั้นน่าจะเจ็บน่าดู ถ้าเป็นเขาป่านนี้คงร้องไห้งอแงไปแล้ว
"ไม่เป็นไร"เด็กชายตอบเสียงนิ่ง "แล้วนายล้มมาได้ไงเนี่ย"
"เอ่อ...."
"นึกว่าใครที่มาช่วยเด็กปัญญาอ่อนนี่ ที่แท้ก็ชางโจนี่เอง"เด็กชายตัวโตก้าวออกมาจากห้องก่อนจะทักทายคนที่รู้จักเป็นอย่่างดี
"นายเองหรอทีเป็นคนผลักเด็กนี่ ชางฮุน"ที่แท้ต้นตอที่ทำให้เด็กผู้ชายที่น่ารักขนาดนี้ล้มมาใส่เขาก็คือญาติของเขานี่เอง
"อือ ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วใครจะกล้าทำหล่ะ"
"ก็จริงนะ แต่ถ้าเรื่องนี้ถึงหูพ่อนายก็คงไม่ใช่เรื่องดีหรอกใช่ไหม"
"นายขู่ฉันหรอชางโจ"
"ไม่ใช่ แค่เตือนต่างหาก"พูดจบก็แสยะยิ้มออกมา
"ชิส์"โมโห เด็กชายตัวโตกระทืบเท้าเดินออกไปโดยไม่คิดจะหันกลับมามองอีก
"อ่ะนี่"ชางโจยื่นตุ๊กตาให้เด็กน้อย "ทำไมน้อยต้องเอามันมาโรงเรียนด้วย"
"มันคือสิ่งที่ปกป้องเราน่ะ"เด็กน้อยพูดไปก็ลูบหัวหมีน้อยในอ้อมกอด
"ต่อไปไม่ต้องเอามาแล้วนะ"คำพูดของชางโจทำให้เด็กน้อยเงยหน้ามองด้วยความสงสัย
"ทำไมหล่ะ"
"ฉันจะปกป้องนายเอง"เด็กน้อยดูจะตะลึงนิดๆที่ได้ยินคำพูดนั้น
"หา นายจะมาปกป้องฉันทำไม เราไม่รู้จักกันซะหน่อย"
"ฉัน ชางโจ หรือ ชเว จงฮยอน ส่วนนาย..."พูดค้างไว้ก่อนจะก้มหน้าไปดูที่ป้ายชื่อ "ริคกี้ ยู ชางฮยอน แค่นี้เราก็รู้จักกันแล้ว"
"แล้ว..."
"ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว จำไว้ฉันจะเป็นหมีให้นายเอง"
"................."
"จะจำไม่จำ"เด็กชายตะโกนใส่เด็กน้อย
"อือ"
"จำไว้ฉันคือหมีของนาย"
"อือ นายคือหมีของฉัน"
ฟึ่บ
ผมตื่นจากฝัน ฝันที่เป็นเรื่องราวเกียวกับอดีต ฝันเกี่ยวกับเพื่อนเก่า ทำไมผมต้องฝันถึงเรื่องนั้นด้วย
"ริคกี้ เอาของลงมาได้แล้ว"เสียงแม่ดังขึ้นก่อนที่ผมจะหยิบสัมภาระลงไปข้างล่าง
วันนี้ผมต้องย้ายบ้านครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมต้องย้าย ย้ายทั้งบ้าน ย้ายทั้งที่เรียน ไม่ได้อยู่กับแม่ด้วย ผมก็เพิ่งรู้เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว เวลานี้พอแค่เก็บของกับลาเพื่อนๆอีกนิดหน่อย
"ครับ"แล้วแม่ก็ไปส่งผมที่บ้านหลังใหม่ ก่อนจะกลับเพราะพรุ่งนี้มีงานแต่เช้า
.
.
.
.
.
ตอนนี้ผมกำลังจะเดินออกจากบ้านเพื่อไปเรียนครับ ตอนนี้ผมกลัวว่าจะไม่มีเพื่อนเพราะว่าผมย้ายมากลางเทอม เฮ้อ คนน่ารักเครียดครับ
"นี่นาย เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ใช่ไหม"เสียงนึงเรียกให้ผมหันกลับไป แล้วพบกับคนที่น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับผม
"อ้อ ครับ"
"เราชื่อ ชอนจีนะ อยู่ถัดจากนายไปสองหลัง แล้วนี่ นีแอลอยู่หลังข้างเรา"คนที่ชื่อชอนจีแนะนำตัวเองพร้อมกับแนะนำคนที่เดินมาด้วยอย่างนีแอล
"ผมชื่อ ริคกี้ ครับ"
"ลืมบอกเลย คนที่อยู่ติดนายชื่อ ชางโจ"
"ช...ชางโจหรอครับ" บ้า คนที่ไม่ได้เจอหน้ากันเลยอยู่ดีๆจะมาอยู่บ้านหลังติดกันเนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้
"อือ ชางโจอยู่ปีหนึ่ง เราอยู่ปีสอง ชอนจีฮยองอยู่ปีสาม แล้วนายหล่ะ"
"ผมอยู่ปีหนึ่ง" หลังจากได้รับการยืนยั้นชื่อแล้วก็ชั้นเรียนทำให้ผมแน่ใจว่าต้องเป็นคนเดียวกับที่ผมรู้จักแน่ๆ
"รุ่นเดียวกับชางโจเลย เดี๋ยวถ้าเจอกันฮยองจะแนะนำให้รู้จัก เราอยู่มหาลัย T.O.P ใช่ไหม"
"ครับ"
"งั้นไปพร้อมกันเลยแล้วกัน เพราะฮยองก็เรียนที่นั่น"พูดจบชอนจีฮยองก็คล้องคอผม ก่อนจะนำไปยังมหาลัย ผมว่าผมคงมีเพื่อนแล้วหล่ะ แต่จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
.
.
.
.
.
.
"ไอ้แคป ปกติไม่เห็นกินข้าวกับเพื่อนฝูง ทำไมวันนี้ถึงมาได้หล่ะ"เสียงของชอนจีฮยองดังขึ้นกลางวงกินข้าว ที่มี ชอนจีฮยอง นีแอลฮยอง แคปอยอง และชางโจ ครับ ชางโจ ตอนนี้ผมกำลังนั่งตรงข้ามกับชางโจเพื่อนสมัยเด็กของผม
ผมว่าตาเขาดุขึ้นเยอะเลย ผมไม่กล้าแม้แต่มองหน้าเขา ผมกลัวตาดุๆนั่นจริงๆนะ ผมไม่มีวันชินกับมันหรอก
"ฮยองผมอิ่มแล้วหล่ะ ขอตัวนะ"ในที่สุดชางโจก็เปิดปากพุดออกมา
"กินไปนิดเดียวเองนะ"ชอนจีฮยองคงสงสัยเพราะชางโจกินเก่งจะตาย ผมเป็นเพื่อนกับเขาต้องหลายปี ทำไมผมจะไม่รู้
"เบื่อๆนะครับ"พูดจบก็เอาตาดุๆมองมาที่ผม จากตัวอ้วนๆตอนนี้ตัวผมคงลีบจนผมแล้วหล่ะครับ "ไปนะครับ"
"เฮ้ย ชางโจ ยังไม่ได้แนะนำริคกี้ให้รู้จักเลย"ชอนจีฮยองยังไม่ทันพูดจบ ชางโจก็เดินหายไปแล้ว
"ไม่เป็นไรหรอกฮยอง เดี๋ยววันหลังค่อยแนะนำก็ได้"นีแอลอยองพูดขึ้นก่อนจะมีบทสนทนาต่ออีก ซึ่งผมก้ไม่ได้สนใจ ผมสนใจแต่...ทำไมชางโจถึงไม่ทักผมบ้างเลย
"ผมขอตัวก่อนนะครับ"ผมพูดขึ้นเมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกทีแล้วชอนจีฮยองหายไป
"ริคกี้"เสียงนีแอลฮยองทำให้ผมหยุดเดินก่อนจะหันหลังกลับไป
"ให้ชางโจไปส่งไหม จะได้สนิทกันไวไวไง"
"ไม่เป็นไรครับ"ผมไม่อยากให้ชางโจเหนื่อย ก็ชอนจีฮยองบอกว่าชางโจซ้อมกีฬาหนักทุกวัน ถ้าต้องไปส่งผมอีกคงลำบากแย่
"งั้นหรอ"
"ครับ ผมไปก่อนนะครับ"
.
.
.
.
.
.
-หลังเลิกเรียน-
"ริคกี้ เรากลับก่อนนะ บาย"เสียงเพื่อนในชั้นบอกลา เขาสนิทกับผมเร็วมาก เป็นคนมาคุยกับผมก่อนด้วย เขาน่ารักมากๆเลย เขาชื่อ มินวูครับ แต่ตอนนี้ผมต้องรีบกลับบ้านแล้วหล่ะ ถ้ามืดผมอาจจะหลงได้ก็ผมยังไม่คุ้นทางนี่
เดินไปได้ไม่ทันไรก็ต้องหยุดชะงักเพราะคนที่ยืนอยู่ตรงบันไดนั่นเป็น
"ชางโจ"
.............................................................................................................................................................
16/11/2013
แอบมาลงนิดๆ ณ เวลานี้ขอค้างคู่แนปก่อนเพราะวันนี้เป็นวันเกิดน้องชาง ส่วนคู่แนปว่างๆไรท์จะมาลงที่เหลือให้นะ รีดอย่างอนเค้านะ
07/12/2013
อัพฉลองคอมใหม่ จบไปแล้วสำหรับ พาร์ทแรกในที่สุดพระเอกของเราก็โผ่ออกมาเสียที แต่ก้ยังไม่มีบท ยังไงก็ขอให้รีดที่รัก ติดตามตอนต่อๆไปด้วยเน้อ
อ่านแล้วก้เม้นต์กันบ้างนะ เป็นกำลังใจที่ดีให้ไรทืเลยหล่ะ
ขอบคุณธีมจาก
ความคิดเห็น