คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : November Love : Mr. pillow [N.A.P] end
"นีแอล ลูกไปเอาจดหมายในตู้มาให้แม่หน่อยสิ"
"ครับ"ขานรับแล้วก็วิ่งไปหน้าบ้านแล้วหยิบจดหมายด้วยความคล่องแคล่ว
การหยิบจดหมายยามเช้ากลายเป็นกิจวัตรประจำวันของนีแอลเพราะแม่ของนีแอลขี้เกียจหยิบเองเพราะระยะจากตัวบ้านถึงหน้าบ้านค่อนข้างไกล แม่ของนีแอลเลยยกเหตุผลที่ว่า 'ออกกำลังกายยามเช้าไงลูก' เพื่อใช้ให้ลูกชายวิ่งไปหยิบทุกเช้า
"นี่อะไรเนี่ย สวยจัง"บนสุดของกองจดหมายมีโปสการ์ดลายภาพวาดที่ใครเห็นเป็นต้องสะดุดตา 'มันส่งถึงใครกันนะ' นีแอลคิดก่อนจะพลิกไปดูด้านหลัง
To Niel
4 พฤษจิกายน 1992
Mr. pillow
"ส่งถึงเราด้วย Mr. pillow ใครหว่า"พูดไปคิดไปแต่ก็คิดไม่ออก 'ใครกันนะ คุณหมอน'
"คิดไม่ออก ชั่งมันเถอะ"
นีแอลก็รีบนำจดหมายไปวางบนโต๊ะ ก่อนจะหยิบกระเป๋าไปเรียน
"ชอนจีฮยอง ไปเรียนกัน" นีแอลตะโกนเรียกชอนจีหน้าบ้าน วันนี้พวกเขาเริ่มเรียนพร้อมกันเลยนัดกันไปเรียนพร้อมกัน
"เสร็จพอดีเลย ไปกันเถอะ" ว่าแล้วรีบจูงมือน้องชายไปเรียน
"ฮยองนั่นคนที่ย้ายเข้ามาใหม่นี่ เห็นว่าเรียนมหาลัยเดียวกับเราด้วย"
"ไหน"ชอนจีดูตื่นเต้นมากที่จะได้เจอเพื่อนใหม่เพราะแถวบ้านพวกเขาไม่ค่อยมีคนรุ่นเดียวกันเท่าไหร่ มีก็แค่ 3 คน คือ ชอนจี นีแอล ชางโจ
"น่ะ คนที่ดูอวบๆ น่ารัก น่ารักอ่ะ"พูดแล้วก็ชี้ไปยังคนที่เพิ่งออกจากบ้านมา
"น่ารักจริงด้วย ชวนเขาไปมหาลัยกับเรากัน" ว่าแล้วก็วิ่งไปหาคนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ "นี่นาย เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ใช่ไหม"
"อ้อ ครับ"เพื่อนบ้านใหม่ตอบกลับแบบงงๆ
"เราชื่อ ชอนจีนะ อยู่ถัดจากนายไปสองหลัง แล้วนี่ นีแอลอยู่หลังข้างเรา"ชอนจีแนะนำตัวเองและนีแอลพร้อมบอกที่อยู่เสร็จสรรพ
"ผมชื่อ ริคกี้ ครับ" คนตัวอวบยิ้มกว้างก่อนจะแนะนำตัว
"ลืมบอกเลย คนที่อยู่ติดนายชื่อ ชางโจ"หลังจากนีแอลพูดจบ ริคกี้ก็ดูตกใจกับชื่อที่ได้ยิน
"ช...ชางโจ หรอครับ"
"อือ ชางโจอยู่ปีหนึ่ง เราอยู่ปีสอง ชอนจีฮยองอยู่ปีสาม แล้วนายหล่ะ"
"ผมอยู่ปีหนึ่ง"
"รุ่นเดียวกับชางโจเลย เดี๋ยวถ้าเจอกันฮยองจะแนะนำให้รู้จัก เราอยู่มหาลัย T.O.P ใช่ไหม"
"ครับ"
"งั้นไปพร้อมกันเลยแล้วกัน เพราะฮยองก็เรียนที่นั่น"ชอนจีบอกก่อนที่จะคล้องคอริคกี้แล้วเดินไปมหาลัย
.
.
.
.
.
.
"ไอ้แคป ปกติไม่เห็นกินข้าวกับเพื่อนฝูง ทำไมวันนี้ถึงมาได้หล่ะ"
"หิว"
บทสนทนาของชอนจีกับแคปดังขึ้นกลางวงกินข้าวตอนกลางวัน ที่มี แคป ชอนจี นีแอล ชางโจและริคกี้
"ฮยองผมอิ่มแล้วหล่ะ ขอตัวนะ"เสียงของชางโจดังขัดบทสนทนาของชอนจีกับแคปก่อนที่คนพูดจะลุกขึ้นยืน
"กินไปนิดเดียวเองนะ"ชอนจีพูดเพราะปกติชางโจเป็นคนที่กินเก่งสุดๆแต่วันนี้กลับกินไม่หมดซะงั้น
"เบื่อๆนะครับ"พูดก่อนที่จะปรายจามองไปยังคนตัวอวบที่เพิ่งเข้ากลุ่มมาวันแรก "ไปแล้วนะครับ"
"เฮ้ย ชางโจ ยังไม่ได้แนะนำริคกี้ให้รู้จักเลย" ชอนจีตะโกนตามหลังเด็กตัวโตที่รีบวิ่งออกไป
"ไม่เป็นไรหรอกฮยอง เดี๋ยววันหลังค่อยแนะนำก็ได้" นีแอลพูดเพราัะยังไงชางโจกับริคกี้ก็ต้องเจอกันบ่อยอยู่ดีเพราะบ้านก็อยู่ใกล้กันขนาดนั้น
"จริงๆเลยน้องคนนี้" ชอนจีบ่นก่อนจะเปลี่ยนเรื่่อง "นีแอล วันนี้ต้องซื้อของเข้าร้ารใช่ไหม"
"ครับ"
"เดี๋ยวฮยองไปช่วยถือของนะ"ชอนจีเสนอที่จะไปช่วยนีแอลเพราะเขาเคยเห็นของที่นีแอลซื้อมาแต่ละครั้งมันเยอะชนิดที่ว่าถือคนเดียวยังไงก็ไม่หมด
"ชอนจีฮยองมีเรียนถึงเย็นไม่ใช่หรอ"
"จริงด้วย นีแอลจะรอฮยองได้หรือเปล่าหล่ะ" เสนอให้นีแอลอยู่รอเพราะว่าเขามีเรียนถึงเย็นจริงๆจะให้โดดก็ไม่ได้เพราะว่ามันเป็นวิชาที่สำคัญ
"เดี๋ยวฉันไปช่วยนีแอลเอง"
"หือ"คำพูดของคนที่ไม่ค่อยยุ่งเรื่องของคนอื่นอย่างแคปทำให้ชอนจีเกิดอาการงง "แกอ่ะนะที่จะไปเป็นเพื่อนนีแอล"
"อือ ก็แกเลิกเย็น กว่าจะซื้อของเสร็จก็มืดพอดี ไปเร็วๆมันไม่ดีกว่าหรอ อีกอย่างช่วงบ่ายฉันก็ว่าง"
"มันก็จริง"ชอนจีครุ่นคิดซักครู่ "งั้นนีแอลไปกับแคปแล้วกันเนอะ"
กริ๊ง~~~~~~
"ไง"
'มาที่หอประชุมยัง'คนปลายสายถามชอนจี เพราะเขามาที่หอประชุมนานแล้วแต่ไม่ยักเห็นเงาของชอนจี
"เฮ้ย ลืมอ่ะ"ชอนจีรีบลุกขึ้น "ไปก่อนนะ แคปพาน้องไปซื้อของแล้วพากลับถึงบ้านนะเว้ย" ชอนจีเตือนแคปก่อนจะวิ่งออกไป
"เอ่อ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"ริคกี้ที่ไม่มีบทพูดมานานพูดก่อนจะโค้งตัวแล้วเดินออกไป
"ริคกี้"เสียงของนีแอลเรียกให้ริคกี้หยุดเดินก่อนจะหันมามองนีแอลด้วยความสงสัย
"ครับ"
"ให้ชางโจไปส่งไหม จะได้สนิทกันไวไวไง"
"ไม่เป็นไรครับ"
"งั้นหรอ"
"ครับ ผมไปก่อนนะครับ" ว่าแล้วก็เดินออกไป
แต่ยังไม่ทันไร นีแอลก็หยิบโทรสัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดเบอร์ที่คุ้นเคยแล้วโทรออก
'ฮัลโล ฮยองมีอะไรหรือเปล่า'ไม่ทันไรปลายสายก็รับโทรศัพท์
"ชางโจกลับเป็นเพื่อนริคกี้หน่อยสิ"
'ทำไมผมต้องไปด้วยหล่ะ'เสียงชางโจดูหงุดหงิดขึ้นเมื่อได้ยินชื่อริคกี้
"ริคกี้เพิ่งย้ายมา เกิดหลงขึ้นมาทำไง"ยกเหตุผลร้อยแปดขึ้นมา
'ทำไมฮยองไม่ไปเองหล่ะ'
"ฮยองต้องไปซื้อของ ชอนจีฮยองก็ไม่ว่าง"
'แล้วไง'
"นะ ถือว่าฮยองขอร้อง"เมื่อยกเหตุผลไม่ได้ นีแอลก็เริ่มอ้อน
'ก็ได้ครับ'ปลายสายตอบรับเสียงเหนื่อยๆเพราะต้องเถียงกับพี่ชายตัวดีอย่างนีแอล
"ขอบใจนะชางโจ แค่นี้นะ"
ติ๊ด
"เค้าบอกว่าไม่ต้องก็ไปยัดเยียดให้เขาอีก"เสียงบ่นของแคปทำให้นีแอลหันขวับกลับมา
"แค่เป็นห่วงไม่ได้ยัดเยียดซักหน่อย" พูดจบก็ยู่ปาก มันทำให้คนตัวโตหลุดยิ้มออกมา
"คร้าบบ แล้วเราจะไปกันได้ยัง"
"ครับ ไปกันเลย"ทั้งสองเดินไปที่รถก่อนที่นีแอลจะพึมพำกับตัวเอง "แล้ว ชางโจรู้จักริคกี้ได้ไง หรือว่าได้ยินที่ชอนจีฮยองพูด"
"นีแอลขึ้นรถสิ เหม่ออยู่นั่นแหละ"
"ครับ"พูดแล้วก็รีบขึ้นรถ "ชั่งมันเถอะ" แล้วทั้งสองก็มุ่งหน้าไปสู่จดหมาย
.
.
.
.
.
.
.
"ฮยองไม่อยากแวะร้านไหนหรอ"นีแอลถามเมื่อแคปมาเพื่อที่จะถือของให้ตัวเองอย่างเดียวจริงๆ
"ไม่อ่ะ"
"ผมเกรงใจฮยองจัง"นีแอลดูสลดลงจนทำให้คนตัวโตรีบแก้ตัว
"จริงๆฮยองอยากได้หมอนนะพาฮยองไปซื้อหน่อยซิ"
"ได้เลยครับ ไปกัน"นีแอลรีบลากคนตัวโตไปเก็บของที่รถก่อนจะนำไปที่ร้าน
-pillow shop-
"เลือกเลยครับฮยอง"
ร้านที่นีแอลพามาเป็นร้านที่รวมหมอนหลายรูปแบบ และสามารถปักคำลงบนหมอนได้ด้วย
"นีแอลเลือกให้ฮยองหน่อยสิ"
"ได้เลยครับ"พุดจบก็เดินไปรอบๆร้านก่อนจะสะดุดตากับหมอนสีม่วงใบหนึ่ง
"ชอบใบนี้หรอ"แคปถามเมื่อคนตัวเล็กมองหมอนอยู่นานสองนาน
"ครับ แล้วฮยองชอบหรือเปล่า"
"ชอบสิ แต่ว่าเราชอบสีนี้หรอ"
"ครับ มันใ้ห้ความรู้สึกอบอุ่นแต่ก็แข็งแรงเหมือนฮยองเลยครับ"
"งั้นหรอ เราไปจ่ายตังค์กันเถอะ"
"ฮยอง เดี๋ยวผมมานะ"
"อือ เสร็จแล้วเดี๋ยวฮยองไปรอหน้าร้าน"
.
.
.
.
.
.
.
หลายวันที่ผ่านมานีแอลยังได้รับโปสการ์ดแปลกๆที่ส่งมาทุกวัน โดยมีข้อความที่แตกต่างกันออกไปในแต่ละวัน
"วันนี้มีอะไรอีกนะ"นีแอลเดินถือกองจดหมายแล้วหยิบเจ้าโปสการ์ดที่เขาเฝ้ารอมันทุกเช้า
"หือ"
' To Niel
อยากรู้จักฉันไหม มาที่ที่นายเจอกับเจ้าชายนิทราสิ
Mr. pillow '
"เจ้าชายนิทรา"นีแอลครุ่นคิดก่อนจะรีบวิ่งไปที่มหาวิทยาลัยก่อนจะเลี้ยวไปที่สวนหลังมหาลัยที่ๆเขาเจอใครคนหนึ่งที่แรก
"มาถูกด้วยหรอเนี่ย"แคปพูดเมื่อได้ยินเสียงวิ่งของคนตัวเล็กที่มาพร้อมกับเสียงหอบ
"ฮยองเองหรอ"นีแอลถาม
"อือ สงสัยใช่ไหมว่าทำไมฮยองถึงอยู่ที่นี่"แคปเว้นช่วงพูดไปช่วงนึงก่อนจะพุดต่อ "สงสัยใช่ไหมว่าทำไมต้องส่งโปสการ์ดไปหาเรา"
"อือ"
"คิดว่าตอนนั้นฮยองหลับอยู่หรอ"แคปถาม
"อือ"
"แล้วที่ว่าอยากรุ้จักฮยองให้มากขึ้นนะจริงหรือเปล่า"
"เฮ้ย ฮยองรู้ได้ไงอ่ะ"นีแอลตกใจกับส่งที่แคปพูดออกมา ตอนนั้นแคปฮยองไม่ได้หลับอยู่หรอ
"ฮยองไม่เคยหลับสนิทเลยซักครั้งถ้าไม่ได้อยู่ที่บ้านตัวเอง"
"ฮยองก็รู้เรื่องหมดอ่ะดิ"
"อือ โปสการ์ดนั้นฮยองเขียนข้อมูลของฮยองลงไปด้วย สนใจบ้างหริอเปล่า"
"สนใจสิ"นีแอลรีบตอบ
"ถ้าสนใจโปสการ์ดแล้วสนใจคบกับฮยองหรือเปล่าหล่ะ"
"ห่ะ"
"อ่ะนี่"แคปพูดจบก็ยื่นของสิ่งหนึ่งให้นีแอล
"............."พอได้รับของนีแอลก็รีบเปิดดู
"ชอบไหม"แคปถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กมองของที่เขาให้อย่างไม่วางตา
"ชอบครับ"
"งั้นคบฮยองนะ"แคปถามเป็นครั้งที่สองเพราะคนตัวเล็กไม่ยอมตอบเขาซักที
"ครับ" หมดคำพูดนีแอลแคปก็โผเข้ากอดก่อนจะกระซิบข้างหูนีแอล
"รักนะ"
"รู้แล้วครับ ดูที่หมอนก็รู้แล้ว"
"แล้วนีแอลรักฮยองไหม"แคปถามนีแอลเขาแค่ต้องการได้ยินคำนั้นบ้างนี่หน่า
"รักสิครับ ไม่รักไม่ครบด้วยหรอก" ไม่ให้เขารักคนตรงหน้าได้ไงก็คนตรงหน้าบอกรักเขาผ่านหมอนขนาดนั้น
' C.A.P <3 Niel '
ทำขนาดนี้ไม่ให้เขารักได้ไง Mr. pillow
...................................................................................................................................................................
จบแล้วดูบีบๆไปใช่ไหม ไรท์ไม่อยากค้างหลายเรื่องเลยอยากแต่งให้เสร้จซักเรื่อง
อาจไม่หวานมาก แต่ไรท์รักรีดมาก(เกี่ยว)
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะ ไรท์มีกำลังใจแต่งต่อเยอะเลย
ความคิดเห็น