ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SKR สงครามต่างมิติ

    ลำดับตอนที่ #6 : ASB

    • อัปเดตล่าสุด 22 พ.ย. 50


    "เธอจะเดินไปถึงไหนเนี่ย" สอถามท็อปที่เดินนำไปพร้อมกับถั่วต้มที่ใกล้หมดลงทุกที
    "เราก็ไม่รู้อะเธอ เราก็เดินไปเรื่อยๆอะ" ท็อปบอกอย่างกวนๆ

    "นี่ ได้กลิ่นอะไรเปล่าอะ ท็อป" สอถาม
    "อ๋อ เราตดเองแหละ กินถั่วมาก โทษที อิอิ" ท็อปตอบหน้าตาย (ขำๆนะท็อป อิอิ)

    "ไอ้โย่งบ้า" สอพูดพร้อมกับเอามือบีบจมูกตัวเอง

    กลับมาทางด้านเขาวงกต 
    คณะเดินทางนับสิบชีวิตเดินผ่านเขาวงกตออกมา ก็พบกับทางแยก
    "เห่ย เอาไงดีวะ" อู๋หันไปถามมีน
    "กูว่าแยกกันไปก็ดีนะ เผื่อจะได้เจอเพื่อนๆอีก" แบงค์เสนอความคิดเห็น
    "เออ ดูแลตัวเองด้วยละกัน" อู๋บอก

    "อู๋แป้งไปด้วย" แป้งบอก โดยมีป้อตามมาด้วย

    "เออ หวังว่าจะได้เจอกันอีก" 

    หลังจากร่ำลากัน พวกอู๋ก็เดินออกจากหุบเขา มาเจอป่าซึ่ง อยู่โดยรอบของเขาวงกตแห่งนี้

    ทันใดนั้น อะไรบางอย่างก็กำลังจะออกมาจากพุ่มไม้สูง อู๋ซึ่งอยู่หน้าสุด เตรียมตั้งท่าพร้อมสู้แสนมาดแมนทันที

    แต่สิ่งที่ออกมานั้น ถึงกับทำให้ทุกคนร้องเสียงหลงกันไปตามๆกัน
    "เห่ย ไอ้ท็อป เอ้า ดินสอด้วย" 

    "เออๆ กูเอง กินถั่วต้มหน่อยไหม" ท็อปทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมกับยื่นถุงถั่วต้มซึ่งเหลืออยู่ฝักสุดท้ายให้เพื่อนๆ

    "เออ มึงเก็บไว้กินเถอะ" เพื่อนๆพูดขึ้นมาแทบจะพร้อมกัน
    "ว่าแต่จะไปไหนกันต่อวะ" ท็อปเอ่ยถาม
    อู๋เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ท็อปฟัง ท็อปก็พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ (มั้ง) 

    ทันใดนั้น ก็มีกองโจรกลุ่มหนึ่ง ออกมาจากพุ่มไม้ จากไหนก็ไม่รู้ ล้อมทุกคนไว้ มันแต่งตัวคล้าย นินจา ถือดาบสั้นเล่มเล็กคนละเล่ม ปิดหน้าปิดตายังกับไอ้โม่ง

    "เห่ย ทุกคน" เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งตะโกนขึ้น พร้อมกับกระโดดลงมาจากต้นไม้ โดยมีสาวน้อยอีกคนเดินออกมาจากด้านหลังต้นไม้

    "ไอ้บิ๊ก" ทุกคนพูดขึ้นอย่างประหลาดใจ ที่เจอเพื่อนได้เร็วขนาดนี้
    "เออ จัดการไอ้พวกนี้เสร็จ ช่วยเล่าให้กูฟังด้วย ว่ามันเกิดอะไรขึ้น" บิ๊กพูดพร้อมกับจัดดาบในมือแน่น

    "ปอย แป้ง สอ หลบไปข้างหลังก่อน ป้อดูแลด้วย" อู๋ตะโกนบอก 

    "ลุยเลยพวกเรา" อู๋ตะโกนลั่น 
    "หมัดเหล็กไหล" อู๋ชกเข้าหัวเข้านินจาประหลาดตัวหนึ่ง แต่มันก็ใช้วิชานินจาแปลงกายเป็นท่อนไม้ทันที

    ท่อนไม้นั้นถูกอู๋ต่อยจนแตกละเอียดกลายเป็นไม้จิ้มฟันนับร้อยอันตกอยู่บนพื้น
    นัทพุ่งเข้าใส่นินจาตัวหนึ่ง มีดจันทร์เสี้ยวตวัดอย่างรวดเร็ว คมมีด ตวัดผ่านจุดตายอย่างแม่นยำ แต่ก็เช่นกัน มันใช้วิชานินจาแปลงเป็นท่อนไม้ หายไปในพริบตา ก่อนจะโผล่ออกมาด้านหลังนัท ฟันดาบสั้นในมือ อย่างรวดเร็ว 

    แต่ด้วยปฏิกิริยาตอบสนองอันดีเยี่ยมของนัท ทำให้เขาใช้คมมีดเสี้ยวพระจันทร์รับมันจากด้านหลังไว้ได้ ก่อนจะตีลังกา เตะใส่นินจาตัวนั้น จนมันกระเด็นไปไกล

    "เวทย์มนต์หอกน้ำแข็ง" อามร่ายมนต์อย่างชำนาญ สร้างหอกน้ำแข็งแหลมยาว พุ่งใส่นินจาหลายตัว ซึ่งมันก็กลายเป็นท่อนไม้ ก่อนจะโผล่มาด้านหลังอามพร้อมกันถึงสามตัว

    "มีดวิญญาณ" ตั้มสร้างดาบวิญญาณขนาดใหญ่ขึ้นมารับ คมดาบที่มุ่งทำร้ายเพื่อนของเขาได้ทัน ก่อนที่ปาม จะรัวกระสุนสังหารใส่ไม่ยั้ง 

    ท็อปวิ่งเข้าใส่นินจาตัวหนึ่ง ดาบสายฟ้าเล่มโต ปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมา พร้อมกับการฟาดฟันดุจนับดาบที่ฝึกฝนมานานนับสิบปี 

    ทันใดนั้น นินจา สามตัวก็ปรากฏออกมาด้านหลังสาวๆทั้งสาม 
    "คาถาดูดโลหิต" บิ๊กแบมือออกยื่นไปทางสามสาว ก่อนจะมีอักขระสีแดงสดปรากฏที่ฝ่ามือของเขา 

    กลิ่นโลหิตฟุ้งไปทั่ว พร้อมกับของเหลวสีแดงฉานที่ไหลออกมาจากร่างของนินจาสามตัวนั้น ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ 

    โลหิตนั้นพุ่งเข้าใส่ดาบเล่มใหญ่ของเขา มันซึมหายเข้าไปในดาบอย่างน่ากลัว ร่างทั้งสามของนินจา ล้มลงกับพื้นทันที

    "กระสุนเร็วแสง" ปามบรรจุกระสุนที่เรียวและยาวเข้าไปในกระบอกปืน ก่อนจะเหนี่ยวไก 

    กระสุนพุ่งอย่างรวดเร็ว ทะลุร่างของนินจา ตัวหนึ่งทันที
    แต่ทุกครั้งที่นินจาถูกฆ่าไปหนึ่งตัว จะมีตัวใหม่โผล่ออกมาแทนทุกครั้ง

    ฉับๆ ฉับๆ
    มีดดาบของนินจาผ่านเสื้อนักเรียนของอู๋ ขาดเป็นรอยหลายแห่ง พร้อมกับเลือดสีแดงไหลซึมออกมา 

    ซึ่งก็ไม่ต่างกับ บิ๊ก นัท ท็อป และตั้ม ซึ่งเป็นแนวหน้าปะทะกับพวกนินจาเหล่านั้น

    อามก็เริ่มมีอาการหอบ เนื่องจากร่ายมนต์อย่างต่อเนื่องเป็นเวลานาน 
    มีเพียงปามที่ยังคงสู้ได้อย่างสบายๆ

    "เกราะสายฟ้า" ท็อปพูด ก่อนทั่วร่างของเขาจะมีกระแสไฟฟ้าไหลออกมาทั่ว

    ท็อปพุ่งตัวไปอย่างรวดเร็วดุจสายฟ้า ดาบใหญ่ในมือฟาดฟันอย่างรวดเร็ว สังหารนินจานับสิบไปอย่างรวดเร็ว

    "คลื่นอสูร" นัทเอ่ยวาจา มีดเสี้ยวพระจันทร์เปล่งแสงสีทอง ก่อนนัทจะวาดวงดาบ ปล่อยคลื่นสังหาร พุ่งเข้าใส่ นินจาหลายตัว ผ่าร่างของพวกมันขาดกระจาย

    "เอาไงดีวะ อู๋ พวกมันไม่หมดสักที" นัทเอ่ยถาม
    "แผนเดิมละกัน" อู๋หัวเราะฝืดๆ

    "ทุกคนนับถึงสามวิ่งเลยนะ" อู๋หันมาบอกเพื่อนๆ
    "สาม" ท็อปตะโกนสวนขึ้นมาทันควัน พร้อมกับแบกดินสอขึ้นหลัง วิ่งนำไปอย่างรวดเร็ว

    ปอย และ แป้ง วิ่งตามไปทันที โดยมีบิ๊ก ปาม ตั้ม นัท อาม และป้อวิ่งตามไปติดๆ

    "เออๆ อะไรกันวะเนี่ย" อู๋บ่นกับตัวเอง ก่อนจะวิ่งตามเพื่อนๆไป
    "เห่ย พวกมันยังตามมาอยู่เลยวะ" ตั้มพูด
    "เวทย์มนต์ กำแพงเสาน้ำแข็ง" อามร่ายมนต์ไปขณะวิ่ง สร้าง กำแพงน้ำแข็งขนาดใหญ่ ขวางทางพวกนินจาไว้

    ทุกคนวิ่งมาหยุดอยู่ที่ริมแม่น้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งน้ำค่อนข้างไหลเฉียว 
    "ไรวะเนี่ย หนีพวกบ้านั้น มาเจอแม่น้ำอีก กูจะบ้าตาย" อู๋บ่นออกมา

    ทันใดนั้น ท้องฟ้าก็มืดลงอย่างน่าประหลาด มันกลายเป็นสีดำสนิท ฟ้าผ่าลงมาตรงหน้าของพวกเขา พร้อมกับการปรากฏตัวของ ปิศาจ 4 ตัวซึ่งดูแตกต่างจากปิศาจที่พวกอู๋เคยพบมา 

    ตัวแรก นั้น บิ๊กเคยพบมา ครั้งหนึ่งแล้ว ปิศาจหนุ่ม เจ้าของขวานด้ามยาว
    ตัวต่อมา ปิศาจร่างใหญ่ ไม่มีชุดเกราะเหมือนตัวแรก ในมือใส่สนับเหล็กอันใหญ่สีดำสนิท ตรงกลางศีรษะมีดวงตาหนึ่งดวง และปากที่เต็มไปด้วยฟันที่แหลมคม

    ตัวที่สาม เป็นปิศาจในชุดสีดำ เห็นเพียงใบหน้าส่วนบน ในมือถืออาวุธรูปร่างประหลาด คล้ายกับหอก แต่ตรงปลาย มีใบงอกออกมายาว และมีดวงตาประหลาดอยู่ตรงกลาง

    ตัวที่สี่ ปิศาจวัวร่างใหญ่ มันยืนสองขา มีห่วงเหล็กคล้องที่รูจมูก พร้อมกับ ค้อนเหล็กขนาดยักษ์ที่มันแบกอยู่บนหลัง

    "พวกมันเป็นตัวอะไรวะเนี่ย แค่เห็นหน้าพวกมันก็ รู้สึกสั่นไปทั้งตัวเลย" ท็อปพูด
    "ทุกคน หนี!!" บิ๊กตะโกนออกมา 

    แต่ไม่ทันเสียแล้ว มีผนังโปร่งใสบางอย่าง กันล้อมทุกคนไว้ โดยมีปิศาจทั้งสี่อยู่เบื้องหน้า

    "ยินดีที่ได้พบพวกเจ้า เหล่าผู้กล้าทั้งหลาย" ปิศาจหนุ่มพูด 
    "พวกแกต้องการอะไร" แป้งตะโกนออกมา
    "ชีวิตของพวกเจ้าไง ฮ่าๆ" ปิศาจหนุ่มตอบ
    "กรอด" ทุกคนกดฟันแน่น ด้วยความหวาดกลัว

    "ยังไม่ต้องกลัว ข้าจะให้พวกเจ้าเล่นเกมเสียก่อน โดยให้พวกเจ้า สี่ คน สู้กับพวกข้าแบบตัวต่อตัวทีละคน ถ้าหากชนะพวกข้าได้เกิน สอง ข้าจะยอมปล่อยพวกเจ้าไป" ปิศาจหนุ่มบอก

    "เอาไงดีอู๋" ท็อปหันไปถามเพื่อน
    "มีทางเลือกหรอวะ" อู๋บอก พร้อมกับกำหมัดแน่น
    "ออกมาได้แล้ว ข้าไม่อยากเสียเวลา ใครจะเป็นคนแรก" ปิศาจหนุ่มเอ่ย

    "กูเอง" ท็อปบอก
    "ท็อป" ดินสอวิ่งเข้ามาดึงมือท็อปไว้ด้วยความเป็นห่วง
    "ไม่เป็นไรสอ เธอไม่ต้องห่วง เราไปแปปเดียวก็กลับมาแล้ว" ท็อปบอกด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ก่อนจะเดินก้าวออกไปเบื้องหน้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×