SKR สงครามต่างมิติ

ลำดับตอนที่ #10 : อู๋ ปะทะ ปลัช พลังที่สั่นคลอนภูผา

"กรอด" เสียงกัดฟันดังจากเด็กหนุ่มเจ้าของร่างอันใหญ่โต ผู้ที่กำลังเผชิญหน้ากับฝันร้ายครั้งใหญ่ในชีวิต

ปิศาจเบื้องหน้าแข็งแกร่งเกินที่เขาจะรับมือได้ 

"มาหาปลัชกินซะดีๆ เจ้าอ้วน" ปิศาจตนนั้นพูด
"ใครจะยอมให้แกกินวะ" อู๋พุ่งเข้าใส่ ปล่อยหมัดขวาออกไปเต็มแรง 

ปลัชใช้มือใหญ่ของมันรับหมัดอู๋ได้อย่างสบาย ก่อนจะสวนหมัดซ้ายเข้าที่ท้องของอู๋ จนอู๋กระเด็นไปตามแรงชก กระแทกต้นไม้หักเป็นทาง

อู๋รีบลุกขึ้นมา ทันที ก่อนจะวิ่งเข้าใส่ปลัชต่อ
"หมัดถล่มหินผา" อู๋ชกเข้าไปเต็มแรง แต่ก็เช่นเดิม ถูกปลัชรับหมัดไว้ได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะถูกสวนกลับอย่างรุนแรง

"หมัดแยกปฐพี" อู๋ต่อยลงพื้น เกิดรอยแยกไปตามพื้นตรงไปยังปลัช แต่มันก็หลบได้อย่างไม่ยากเย็นนัก

"ช้าไปแล้ว เจ้าอ้วน ปลัชขอหม่ำละนะ" ปลัชโผล่ออกมาด้านหลังของอู๋ ก่อนจะกัดลงที่ต้นแขนซ้ายของอู๋ ฉีกเนื้อไปก้อนใหญ่ 

"อ๊าก!!" อู๋ร้องเสียงลั่นก่อนจะชกสวนเข้าที่หน้าของปลัช  

ปลัชถูกอู๋ชก เซไปนิดหน่อย 

อู๋รีบกระโดดถอยหลังมาตั้งหลัก แผลที่ถูกกัดเลือดไหลออกมาเป็นทางยาว
"หนีไปก็เท่านั้น เดี๋ยวเจ้าก็ถูกปลัชกินอยู่ดี เจ้าอ้วน ฮ่าๆ" ปลัชหัวเราะ ก่อนจะค่อยๆลากเท้าตรงมาทางอู๋

"ใครจะยอมให้แกกินละวะ" อู๋กัดฟันพูดเบาๆ 
ทันใดนั้น ก็มีภาพผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในหัวของอู๋ หญิงสาวผิวขาว(มั้ง) หน้าตาดี ซึ่งอู๋จำได้อย่างแม่นยำ

"สอ ตอนที่เกิดเหตุที่โรงเรียน ใหม่อยู่กับสอด้วยปะ" อู๋ตะโกนถามดินสอ ซึ่งกำลังรักษาแผลให้ท็อปอยู่
"ตอนแรกก็ลงมาด้วยกันนะ แต่ใหม่ไปกับพวกแพรว ไปซื้อของมั้ง" ดินสอบอก

"แย่ละสิ รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลย" อู๋คิดในใจ

"มัวคิดอะไรอยู่ เจ้าอ้วน" ปลัชวิ่งออกมาจากด้านข้าง พุ่งเข้าใส่อู๋ ทันที
มันปล่อยหมัดเหล็กข้างขวาใส่อู๋ ทันที

อู๋เบี่ยงตัวหลบ และสวนกลับด้วยหมัดขวา เข้าที่ท้องของปลัช
ปลัชถูกอัดถอยไปหลายก้าว 

ทันใดนั้น สิ่งที่อู๋กลัวก็เกิดขึ้น
เด็กสาวสามคน ซึ่งหนึ่งในนั้น ทำให้อู๋ถึงกับตกใจ เพราะเธอคือ ใหม่ รุ่นน้องสุดที่รักของเขา ซึ่งเดินหลงมาพร้อมกับเพื่อนทั้งสองของเธอ ซึ่งเป็นเพื่อนของดินสอทั้งหมด

"พี่อู๋!!" ใหม่ร้องเรียก ด้วยความดีใจ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าหาอู๋ โดยไม่รู้เลยว่า เบื้องหน้าเธอมีปิศาจร่างใหญ่รอคอยอยู่

ปลัชวิ่งเข้าใส่ใหม่อย่างรวดเร็ว มันใช้มือของมันจับแขนใหม่ไว้
"ใหม่!!" อู๋ตะโกนเสียงดังลั่น 
"ฮ่าๆ น่าหม่ำๆ" ปลัชพูด ปากที่เต็มไปด้วยฟันแหลมคมของมัน ทำท่าเหมือนจะกินใหม่

"ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้" อู๋กัดฟันพูด
"ทำไมข้าต้องเชื่อเจ้า" ปลัชย้อนทันควัน ก่อนจะใช้ลิ้นที่ยาวของมัน เลียที่แขนของใหม่

"กูบอกให้ปล่อยเดี๋ยวนี้!!!" อู๋ตะโกนเสียงดังลั่น พลังในกายระเบิดออกมา อย่างรุนแรง

ออร่าสีแดงเปล่งออกรอบตัวของเขา เส้นเลือดทั่วตัว ถูกกระตุ้น โลหิตไหลอย่างรวดเร็ว หัวใจเต้นแรงและเร็วขึ้น 

"หมัดแยกพิภพ" อู๋ตะโกนลั่น ก่อนจะพุ่งตัวอย่างรวดเร็วไปด้านหน้าของปลัช เขาต่อยลงตรงพื้นด้านหน้าปลัช

เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง พื้นดินแตกแยก ยุบตัวราวกับเกิดแผ่นดินไหว ต้นไม้โค่นล้ม กระจกที่ล้อมทุกคนไว้ก็แตกสลายไปทันที

"เห่ย พลังบ้าอะไรวะเนี่ย" นัทบอก
"รีบหลบไปไกลๆก่อนเหอะวะ" ปามบอก ขณะแบกร่างของตั้มขึ้นหลัง

อามพยุงร่างของบิ๊กก่อนจะกระโดดหนีไป
นัทเองก็พยุงร่างของท็อปขึ้น โดยมีดินสอไปด้วย ก่อนจะตามอามไป
ป้อ เองก็พาปอยและแป้ง หลบไปโดยการใช้แส้ของเขา ยืดไปพันกับต้นไม้ และโหนข้ามไป

ทุกอย่างเริ่มสงบลง พร้อมกับบริเวณนั้น ราบเรียบเป็นหน้ากอง มีเพียงจุดตรงกลาง ที่มีอู๋ยืนอยู่ พร้อมกับ สามสาวเพื่อนของดินสอ

ทุกคนรีบเข้าไปหาทันที
"พวกมันไปไหนแล้ววะ" นัทถามทันที
"เจ้าปิศาจลากูนอะไรนั้นหนีไปได้ มันเอาร่างของไอ้วัวกระทิงนั้นไปด้วย แต่เจ้าปลัชตะกี้ คงตายอยู่ใต้ซากหินนี่แหละ" อู๋บอกอย่างเหนื่อยๆ

"รีบไปจากตรงนี้ก่อนเหอะวะ ก่อนจะมีตัวอะไรออกมาอีก" อามบอก

ทุกคนเดินทางเรียบแม่น้ำมาสักระยะ ก็หยุดพักที่ต้นแม่น้ำซึ่งเป็นหน้าผาสูง เพื่อดูอาการของเพื่อน

ที่หนักสุดดูเหมือนจะเป็นท็อป ที่มีแผลใหญ่ที่หัวไหล่ และที่หลัง ซึ่งดินสอรักษาโดยสร้างเนื้อเยื่อขึ้นมาใหม่ให้แล้ว แต่ก็ยังไม่ได้สติ

ตั้ม มีบาดแผลหัวแตกเป็นแผลใหญ่ซึ่งได้ปอยใช้มนต์รักษาให้ พร้อมกับใช้ผ้าพันแผล ซึ่งใช้ผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ของตั้มมาฉีกพันไว้

ส่วนบิ๊ก เริ่มได้สติแล้ว มีบาดแผลเป็นลอยที่หน้า ยาวประมาณ ห้า เซนติเมตร
และก็แผลถลอกตามตัวอีกหลายแห่ง แต่ยังมีอาการอ่อนเพลียเพราะเสียเลือดจากการใช้พิธีมืด แต่ยังดีที่มีพลังจากดาบโลหิตซึ่งสามารถสร้างเม็ดเลือดขึ้นมาใหม่
"กูว่านะ ถ้าต้องสู้แบบนี้อีกสัก ครั้งสองครั้ง พวกมึงได้ตายแหงเลยวะ" อามบอก
"กูก็ว่างั้น" ปามบอก

"เดินทางตอนนี้ก็คงลำบาก พวกท็อปยังไม่ฟื้น แต่อีกเดี๋ยวก็จะกลางคืนละ สร้าง
ที่พักกันตรงนี้ก่อนละกัน คงต้องพักกันยาว กลางคืนที่นี่ยาวเหลือเกิน" บิ๊กบอก

อากาศเริ่มเย็นลง ท็อปกับตั้ม เริ่มได้สติมาในตอนเย็น 
นัท กับ ปาม ออกไปหาของกินมาได้จำนวนไม่น้อย ทั้งผลไม้ และยังมีหมูป่าตัวใหญ่ ซึ่งปามใช้กระสุนปืนสังหารมันอย่างแม่นยำ 

อู๋นั่งคุยกับใหม่ อยู่ที่ริมแม่น้ำ 
ปอย แป้ง และป้อ ไปเจอใบของต้นไม้ประหลาดซึ่งมีใบยาว สามารถเอามาปูนอนได้ 
บิ๊กหาเศษไม้มากองรวมกัน สามกอง ก่อนอามจะร่ายเวทย์สร้างลูกไฟเพื่อจุดไฟ
ดินสอ และเพื่อนอีกสองคนคือแพรว และ ฝนนั่งคุยกัน โดยมีท็อปนอนหนุนตักดินสออยู่
ส่วนตั้ม ถูกปามใช้ให้แล่เนื้อหมู และเอาไม้ไผ่ที่นัทหามาเสียบเป็นไม้ๆ

พระอาทิตย์ละขอบฟ้า ราตรีเอ่ยคำทักทาย ลมหนาวพัดผ่านมา ถึงกับทำให้ทุกคนหนาวสั่นไปตามๆกัน

ท็อปจับมือดินสอ ก่อนจะแกล้งหลับพิงต้นไม้ไป
อู๋ก็พาใหม่มานั่งใกล้ๆกองไฟด้วยกัน โดยมีแพรวกับฝนนั่งอยู่ด้วย จนเกือบเผลอกินเนื้อหมูป่าเข้าไป
ตั้มถูกปามใช้ให้ย่างเนื้อหมูอยู่คนเดียว โดยมีนัทกับอามมาช่วยกินอีกสองแรง
บิ๊กแยกตัวออกไปหามุมนอน เพราะยังรู้สึกเพลียๆ
ปอย แป้ง และป้อ นั่งย่างเนื้อกินกันสามคน นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย

ไม่นานทุกคนก็แยกย้ายกันเข้านอน

ทางด้านพวกเบียร์
"คุณซิกเป็นอะไรไหมครับ" เบียร์ถาม
"ข้าไม่เป็นไร พวกเจ้าเดินไปตามทางลับนี่นะ สุดปลายทางจะถึงเมืองหลวงเอง" ซิกบอก
"แล้วคุณซิกละครับ" บอสถาม
"ข้าจะกลับไปที่บ้านข้านะสิ" ซิกบอก
"ถ้างั้นพวกผมลาละครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับ" บอสเอ่ยลา ก่อนจะเดินตามเพื่อนๆซึ่งเดินนำกันไปแล้ว