คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบ สบตา
“นั้นไง ๆ ท่านโลกิอนุชาของท่านธอร์ ช่างเป็นหนุ่มรูปงามนัก”
เสียงสาว ๆ พากันมาแอบดูเทพโลกิเพราะอยากจะเห็นรูปลักษณ์ที่งดงามของเขา หญิงสาวชื่อ แซนเทีย อายุ 18 ปีได้แต่ชะเง้อมองตามเพราะเธออยากดูบ้าง ด้วยความที่เธอตัวเล็กสูง 155แค่นั้นเอง และก็โดนสาวคนอื่น ๆ ผลักออกมา
อะไรกัน หญิงสาวนึกในใจ เชอะ ไม่ดูด้วยก็ได้ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากจะได้เห็นหนุ่มรูปงามกับเขาบ้าง เอ... แต่ท่านพ่อของเราทำงานเป็นนายทวารหน้าของเมืองแอสการ์ดนี้นา ท่านพ่อน่าจะเคยเห็นหน้าตาของท่านโลกิบ้างละ หญิงสาวคิดว่าถ้าเธอไปหาท่านพ่อเธอบ่อย ๆ อาจจะได้เจอกับท่านโลกิก็เป็นได้
“เหลวไหลสิ้นดี เจ้ากลับไปทำงานบ้านกับแม่เจ้า แล้วทำตัวให้สมเป็นผู้หญิงกว่านี้ด้วย ถ้าข้ารู้ว่าเจ้ามาหาข้าด้วยเหตุผลนี้ ข้าจะให้แม่เจ้าจับตีเลย เจ้ายังไม่รู้ว่าโลกิเป็นคนยังไง รูปลักษณ์ภายในกับภายนอกช่างแตกต่างกันนัก”
เฮมดัล บิดาของแซนเทียไล่ลูกสาวกลับบ้านเมื่อเจอกับลูกอ้อนของลูกสาวที่อยากจะเห็นหน้าของเทพโลกิสักครั้ง
“โธ่ ท่านพ่อก็เพื่อน ๆ ของข้ามีแต่พูดเรื่องนี้กัน ข้าไม่มีเรื่องจะคุยกับเขานี้นา”
“ไร้สาระ กลับไปได้แล้ว”
เฮมดัลไล่สูกสาวกลับบ้าน แล้วหันกลับไปทำงานต่อ แซนเทียจำต้องเดินกลับด้วยความผิดหวัง ระหว่างทางมีทหารกำลังขี่ม้าผ่านมาบนสะพานไบรฟรอสอย่างเร็ว ทำเอาเธอตกใจสะดุดชายกระโปรงตัวเองล้มลง
“โธ่เอ้ยย ขาดเลย เฮ้อ... วันนี้เป็นอะไรนะ ทำอะไรไม่ได้ดังหวังเลย”
แซนเทียพูดพึมพำกับตัวเอง พลางดันตัวเองขึ้นยืนก็ได้มีเสียงฝีเท้าม้าวิ่งมายืนหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ แซนเทียมองขึ้นดูเห็นเพียงแต่ชายสวมมงกุฎรูปเขาแหลม เธอมองหน้าไม่ถนัดรู้เพียงว่าต้องเป็นคนที่มียศยิ่งใหญ่ในเมืองแอสการ์ดแห่งนี้แน่ เธอจึงรีบก้มหน้าคุกเข่าลง
“เจ้ามาทำอะไรบนสะพานไบรพรอสแห่งนี้”
เสียงของชายหนุ่มถามขึ้น แซนเทียไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไรเธอจึงรีบตอบไปว่า
“ฉันชื่อแซนเทีย บุตรีแห่งเฮมดัล นายทวารประตูหน้าแห่งเมืองแอสการ์ด ฉันเพียงแค่มาพบกับท่านพ่อคะ”
“สะพานแห่งนี้ มิใช่ผู้ใดก็มาเดินเล่นได้นะ วันหลังหากข้าเห็นเจ้าอีก คงจะได้ลงโทษกันแล้วละ”
“โลกิ ทำอะไรอยู่เรากำลังจะไปแล้วนะ”
เสียงเรียกชายหนุ่มให้รีบไป เขาจึงควบม้าออกไปทันที
โลกิงั้นหรือ แซนเทียรีบเงยหน้าขึ้นมอง แต่สายไปแล้วชายหนุ่มควบม้าออกไปอย่างเร็ว เธอจึงได้เห็นแค่แผ่นหลัง
“โธ่เอ้ยย จะมัวก้มหน้าทำไมนะฉัน ท่านโลกิอยู่ข้างหน้าแล้วแท้ ๆ”
.....................................
“ขอบใจมากเฮมดัล วันหลังเราคงจะได้รบกวนเจ้าอีกครั้ง”
ธอร์บอกกับเฮมดัลหลังพาเพื่อนและโลกิไปเยือนยังมิดการ์ด เพื่อประทานฝน ธอร์สังเกตเห็นขาหลังของม้าโลกิมีเศษผ้าพันอยู่ จึงร้องถามน้องชาย
“โลกิน้องข้า ม้าของเจ้าบาดเจ็บหรือ ทำไมจึงได้พันผ้าที่ข้อเท้ามันเช่นนั้น”
โลกิจึงหันมามองที่เท้าของม้าอย่างแปลกใจ
“ไม่นี้นาพี่ข้า มันก็ยังวิ่งได้สบายอยู่”
โลกิจึงลงจากม้ามาหยิบเอาเศษผ้าออกมาจากขาม้า แล้วเขาก็ต้องแปลกใจ
“มีอะไรหรือปล่าว โลกิ”
“ปล่าว ๆ ข้าเพียงแต่ไม่เคยเห็นผ้าแบบนี้ในเมืองแอสการ์ดเลย ลายของผ้าข้าไม่เคยพบ”
“หรือว่าจะติดมาตอนที่เราไปยังเมืองมิดการ์ด”
ธอร์กล่าว พร้อมกับควบม้าออกไป โลกิจึงเก็บผ้านั้นไว้ พร้อมกับควบม้าตามพี่ชายออกไป
…………………………………………………
โลกิเดินเล่นอยู่ในสวนเอลดาร์ก ซึ่งเป็นสวนอันโปรดปรานของเขา ช่วยให้เขาไม่ต้องคิดฟุ้งซ่านและไม่ต้องวิตกกังวลกับเรื่องใด (จะคิดเรื่องอะไรนักหนาละ...) สวนเอลดาร์กดูมืดมนสมชื่อ เพราะในสวนนั้นร่ายรอบไปด้วยดอกกุหลาบสีดำที่ปลูกตามทางเดิน ซึ่งตอนนี้กำลังช่วยกันเบ่งบานเต็มที่และผืนหญ้าที่เป็นสีน้ำตาลคล้ายกับว่ามันขาดน้ำไปนาน ไม่มีแม้แต่นก กระรอก ผีเสื้อ หรือแม้แต่แมลงมาวนเวียน มีเพียงสายน้ำที่ไหลผ่านไปอย่างเอื่อย ๆ หากแต่น้ำนั้นออกจะใสจนเห็นก้อนกรวด ก้อนทรายอยู่ใต้น้ำ ในสวนนี้จึงมีเพียงเสียงน้ำที่ไหล โลกินั่งอยู่ใต้ต้นไม้ที่เขาชอบมานั่งประจำ พร้อมกับหลับตาปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับสายน้ำ
“ตู้ม”
เสียงเหมือนมีอะไรตกลงน้ำ คงจะเป็นวัตถุที่หนักมากเพราะน้ำกระเด็นเป็นวงกว้าง โลกิสะดุ้งโย่ง พร้อมกับกำหอกคู่กายแน่น (ตกใจมากไปละ...) แล้วเดินไปดูตรงริมสระน้ำ ทุกอย่างยังดูเงียบ จนกระทั่งเริ่มมีเงาโผล่ขึ้นมาจากผิวน้ำ เป็นแซนเทียหญิงสาวที่มือยังมีแอปเปิ้ลอยู่เต็มมือ พร้อมกับตะเกียกตะกายขึ้นจากสระน้ำ เธอหันซ้ายหันขวาเพื่อดูว่าไม่มีใครเห็น ทำให้โลกิต้องรีบซ่อนที่หลังต้นไม้ใกล้ ๆ แล้วเธอก็นำชายกระโปรงขึ้นมาเพื่อจะหอบเอาแอปเปิ้ล โลกิเห็นอย่างนั้นแรก ๆ เขานึกเคืองที่มีคนแอบมาขโมยแอปเปิ้ลในสวนแสนโปรดของเขา แต่คิดไปมาเขาก็นึกเรื่องสนุกขึ้นมาแทน
“นี้ เจ้าทำอะไรน่ะ” โลกิตะเบ่งเสียงออกไป
หญิงสาวได้ยินตกใจสุดขีด พร้อมนั่งลงก้มหน้างุด
“ขอประทานโทษคะ ฉันไม่รู้ว่ามีคนอยู่ ฉัน...”
โลกิเดินไปด้านหน้าแซนเทียพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ ๆ เธอก้มหน้าหลบ แต่แล้วก็รู้สึกว่ามีอะไรยุกยิกอยู่แถวหน้าอก และกำลังไต่ขึ้นที่หน้าอกของเธอ มันคือหนอนแอปเปิ้ลนั้นเอง
“ว้าย...”
แซนเทียร้องเสียงหลง เธอลุกขึ้นพร้อมกับปัดหนอนแอปเปิ้ลออกจากอกจึงล้มคะมำไปล้มทับร่างโลกิเข้าอย่างจัง โลกิได้แต่กอดร่างของหญิงสาวเอาไว้ ใบหน้าหญิงสาวแนบติดกับแผงอกของโลกิ เธอค่อย ๆ มองหน้าขึ้นมาก็เจอกับใบหน้าของโลกิอยู่ก่อนแล้ว
ใบหน้าเขาช่างหมดจด ดวงตาสีเขียวมรกต เป็นประกาย จมูกโด่งเป็นสัน ปากเล็กรูปกระจับสีแดงระเรื่อ ใบหน้าเรียวยาว คล้ายกับใครบรรจงปั้นแต่งหน้าของเขาขึ้นมา
“จะจ้องหน้าข้าอีกนานไหม ข้าหนักนะ”
โลกิพูดขึ้น ทำเอาสติของแซนเทียลอยกลับมา ก็พอดีกับธอร์เดินผ่านมาพอดี
“โลกิ น้องข้าเจ้าทำอะไรน่ะ นี้มันสวนกลางแจ้งนะ จะทำอะไร...”
ธอร์ดูเหมือนจะตกใจกับภาพที่เห็น ก็ภาพที่เห็นมันช่างทำให้คิดไปไกลนี้นา หญิงสาวกำลังนอนคร่อมน้องชายของเขาอยู่
“อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย มาช่วยข้าหน่อย”
....................................................................
ความคิดเห็น