ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทรัก ตอนที่8
Chapter 8
…เช้าของวันอังคาร( นับจากนี้ พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ ///จากหัวหมู//// ) ที่โรงเรียนมัธยมปลายโคโนฮะ...
( เรื่องเมื่อวานทามไมมันชวนปวดหัวจังงะ )
สาวน้อยผู้น่ารัก( ของหัวหมู >3< )ฮินาตะคิด
“นี่ฮินาตะ”
ซากุระ วิ่งเข้ามาพร้อมหอบของอะไรซะอย่างเข้ามาหาฮินาตะ
“ อะ อะไรจ๊ะ เนี่ย (หอบมาซะเยอะ)”- -*
“อะไรนะหรอ นี่ไง อิอิ”
ซากุระยกกล่องใส่ของบางอย่างออกมาโชว์ให้ฮินาตะดู
“เอ๋....นะ นี่มันเสื้อไหมพรมนี่นา เอามาทำไมจ๊ะ”
( ยัยซากุระเช้ย~เชย///โดยหัวหมู)
“อ๋อ นี่นะหรอ อ๊ะ”
ซากุระยื่นเสื้อไหมพรมให้ฮินาตะ
“เอา เอามาให้ฉันทำไมละเนี่ย”
“ก็....ฝากให้เนจิคุงด้วยน๊ะ”
(ทำไมยัยนี่ตัดใจจากเจ้าเกะง่ายจังงะ น่าสงกะสัยเจงๆ///หัวหมู)
ด้านเนจิ ที่กำลังจาม.......
ฮะ ฮะ ฮัดจิ้ว!!!! - - *
“หวัดกินแน่เลยเรา”
( เจ้าตัวบ่นกับตัวเองโดยที่ไม่รู้ตัวว่ามีคนคิดถึง)
“หา ยัยซากุระเปลี่ยนใจได้ไงเนี่ย”
เสียงแหลมๆที่แสนจะแสบแก้วหูตะโกนมาจากหน้าห้อง ( ก็ยัยอิโนะงายยย)
“ ไรยะ ยัยเบ๊อะ”
“ดี-ใจ-จัง หมดคู่แข่งไปหนึ่ง อิอิ ซาสึเกะต้องเป็นของ....”
อิโนะยังพูดไม่ทันจบเจ้าโตะก็เดินเข้ามา
“ฮินะจังงงงงงง ชั้นมาแล้วน้า”
“นะ นารูโตะคุง”
นารูโตะเดินเข้ามาหาฮินาตะ (เดินชนยัยอิโนะจนกระเด็นกลับที่กับที่ - -*)
“ วันนี้เธอน่ารักจังเยยยยย ”
“ เฮ้ๆๆ เจ้าบ้านารูโตะ เพิ่งเจอดีเมื่อวาน ยังกล้ายุ่งกับฮินาตะอยู่หรา หา..”
ซากุระถามนารูโตะ
“ แล้วไงละ”
“เออ (กรูรู้ว่าเมิงเก่ง )”
“เที่ยงนี่ไปนั่งทานข่าวด้วยกันน๊ะ ฮินะ”
( ฮินะ /// ชื่อเล่นของฮินาตะที่หัวหมูแต่งเอง และโดนเจ้าโตะแย่งไปใช้///(แกนะแก))
“คงไม่ได้หรอกฮินาตะ ต้องไปกะชั้นยะ”
“(ยุ่งไรยัยเถิก) หรออออ”
“(เฮ้ย กรูไดยินนะว้อยย) ใช่แล้ว อย่างที่ได้ยินยะ”
“เออๆ( กรูรอโอกาสหน้าละกัน) แล้วเย็นนี้ว่างปะละ ฮินะจัง”
“....(ในใจซากุระ////มันชักจะสนิทกันเกินไปละนะ เจ้านารูโตะ)”
“ก็-คง-ไม่-ได้-หรอก”
“ว้อยยย นุ้นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ไรหนักวะ”
“ไปพ้นๆเลยปะ”
“เออ (กุไปก็ได้ แล้วอย่าเผลอละ พ่อฉุดแน่)”
นารูโตะเดินออกจากห้องไป ซากุระเลยคุยกะฮินาตะต่อ
“นี่ ว่าแต่ ฮินาตะจะเอาไรให้ซาสึเกะละ”
“เอ่ออ ฉะ ฉันยังไม่ทันเตรียมเลยนะ”
พูดถึงซาสึเกะปุ๊ป สาวน้อยก็หน้าแดงปั๊ป
“นี่ พรุ่งนี้ก็วาเลนไทน์ละนะ ใจเย็นเจงไ เธอนี่”
“เอ่ออ อือ”
และแล้วเจ้าเกะก็เดินเข้ามาในห้องเรียน
“อุ้ยย ดูนั่นสิ ว่าทีสามีเธอเดินมาแล้วนะ (สุดใจคร่างานนี่)”
“ซะ ซากุระจัง สะ สามี อะไรละ”
ฮินาตะเขินใหญ่ ที่โดนซากุระแซวแรงขนาดนั้น
“แล้วอย่าลืมเอาเสื้อไหมพรมให้เนจิคุงละ อิอิ อ๊ะๆๆบอกด้วยน๊ะว่าชั้นจะเอาของอิกชั้นไปให้”
“เอ๋...แล้วชิ้นนี้ละ ซากุระจัง”
“ก็วาเลนไทน์อีฟไงละจ๊ะ”
(- -* เฮ้ยๆ มานมีแต่คริสมาสต์อีฟม่ายช่ายหรอ เสียหมด )
ซาสึเกะที่เดินเข้ามาด้วยมาดที่นิ่งเย็นผิดปกติ เดินตรงเข้ามาหาฮินาตะทันที
“เอ่อ....ช่วงเที่ยง ละ แล้วก็เย็นนี่เธอว่างรึเปล่าละ”
ต่อหน้าประชาชีที่ส่งรังสีอำมหิตใส่ฮินาตะ รู้ทันทีว่าซาสึเกะจะพูดอะไรกับ
ฮินาตะ ต่างก็พากันจ้องมองทั้งคู่อยู่
“เอ่อ...ซะซากุระเค้า”
“ว่างสิ ซาสึเกะคุง เนาะฮินาตะ”
ซากุระขัด
“อ้าว เห้ยๆ ไหนบอกว่าไม่ว่างละ ยัยซากุระ ไหนว่าฮินาตะต้อง...”
นารูโตะถามด้วยท่าทีไม่พอใจ
“ก็ตอนนี้ว่างงะ ชั้นอยากให้ว่างก้ต้องว่างเดะ รึนายอยากลองดี หา!!!”
(เห้ยๆ ใครอยากลองดีกะพวกแรงควายแบบเธอบ้างวะ)
“อืออ งั้น ตอนเที่ยงรอชั้นนะ ที่ดาดฟ้า ส่วนตอนเย็นก็เจอกันที่หน้าโรงเรียน”
( ไอ้เกะเมิงบร้าปะอยู่ห้องเดียวกันยังจะนัดเจอกันอิก////เสียงนินทาในมุมอับชื่นและมืดสลัว )
“เอ่อ......”
“ได้อยู่แล้ว เนอะฮินาตะ”
ฮินาตะไม่ทันจะพูด ซากุระก็ตัดบททันที
“ไม่ได้น๊ะ ยังไงชั้นก็ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น”
อิโนะที่โดนชนกระเด็นแหกปากออกมา
“หา ยุ่งจัง”
“ไมละยะ”
“ฮินาตะเข้าต้องไปอยู่แล้ว ก็ซาสึเกะชวนเค้านี่”
ทั้งคู่เถียงกัน ส่วนฮินาตะ และซาสึเกะก็หนีเสียงไปนั่งที่อื่นซะ
...................................................................................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น