Phantasy star The Dark Dimension THE WEBLY

ไม่ทราบชื่อหรือรหัสดาว เวลาERROR

‘MAYDAY…MAYDAY…ยานกำลังจะตก...MAYDAY!!!’

‘……คลืดดดดด...’

“ไม่นะ! นักบิน ...!!”

‘มาสู้กันต่อแล้วจบเรื่องนี้กันได้แล้ว เจ้าARKS!!!’

เสียงของพลังที่ส่งมาจากDark Falz มันกำลังปล่อยสายฟ้าไปทั่วจนโดนเข้ากับยาน Camp Ship ของเรา แม้ยานจะตก แต่ก็ไม่ค่อยได้รับความเสียหายมากนัก เพราะชั้นยังไม่ได้ยินเสียงอะไรระเบิดเลย หวังว่านะ เพราะตอนนี้ชั้นก็ไม่สามารถต่อสู้ได้ ชั้นต้องรีบหาทางหนีออกจากที่นี้โดยเร็วก่อนจะตายโดยไร้ความหมาย

“ฮาสสึนะ! จับมือชั้นไว้เร็ว!!”

“รุ่นพี่...รุ่นพี่อยู่ไหนคะ...!?”

“มานี่ ขึ้นไปบนยานก่อน!!”

ถึงศัตรูจะยังอยู่ตรงหน้า แต่หากเอาแต่สู้จนลืมฮาสสึนะล่ะก็ เธออาจเสียเลือดเยอะจนตายได้ เพราะงั้นชั้นจึงรีบจับมือฮาสสึนะที่กำลังควานหาด้วยความหวาดกลัวและอุ้มพูมิไว้ด้วยแขนอีกข้าง แล้ววิ่งกลับเข้าหลบในยานทันที

“อยู่ในนี้ไปก่อนนะ...ชั้นจะกางบาเรียไว้ให้ แล้วจะพยามติดเครื่องให้เร็วที่สุด เธอสองคนรีบหนีไปซะ...ชั้นจะปิดฉากเจ้าDark Falzเอง...”

“ม...ไม่ได้นะคะ...พี่อยู่ใกล้กับบริเวนหลุมดำ ถ้าไม่รีบไปตอนนี้พร้อมกัน...รุ่นพี่จะตายนะคะ!!!”

“.....ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ...แต่ตอนนี้ถ้าไม่กำจัดแล้วหนีออกมาพร้อมกัน...มิติเวลาก็จะกลืนกินจนทุกอย่างต้องถึงจุดจบ ชั้นมาคิดดูแล้วยังไงก็ตายอยู่ดี เพราะงั้น ถ้าชั้นจะตาย ก็ขอทำประโยชน์ให้จักรวาลนี้ซักครั้งเถอะนะ...รีบไปซะ!”

ก็ไม่ได้อยากพูดอะไรเท่ๆหรอกนะ แต่มันจริงตามที่พูดนั่นแหละ ถึงจะหนีตอนนี้ก็ตายเพราะมิติถูกทำลายอยู่ดี เพราะงั้น อย่างน้อยตราบใดที่ยังมีลมหายใจ ชั้นจะยื้อเวลาให้หาวิธีหยุดการทำลายตัวของมิติให้ได้ก็แล้วกัน

“ขอให้ปลอดภัยนะ ฮาสสึนะ...”

“ม...ไม่...รุ่นพี่คะ...กลับมา!!!”

สิ้นคำอำลา ชั้นก็วิ่งออกไปจากยาน ปล่อยให้เฮสสึนะและพูมิอยู่ในยานอย่างลำพัง และทันใดนั้นเอง ยานก็ติดเครื่องแล้วลอยลำอย่างรวดเร็ว ชั้นได้แต่ยืนดูยานบินออกจากดาวด้วยHyperspace หวังว่าเธอจะปลอดภัยนะ

“เฮ้! ทีนี้ก็เหลือแกกับชั้นแล้ว ว่าไง พร้อมจะตายรึยัง!

”

‘…………ฮ่ะๆ เธอเนี่ยไม่เปลี่ยนเลยนะ คุณวีบาล์ย’

“อ...อะไรนะ นี่แก แกรู้จักชั้นงั้นเหรอ!!”

ไม่จริง...เป็นไปไม่ได้...! Dark Falzรู้จักชั้นงั้นเหรอ...ทำไมล่ะ...ไม่ใช่แล้วแบบนี้ ชั้นที่กำลังตั้งท่าจะโจมตีกลับชะงักและสับสนจนทำอะไรไม่ถูกซะแล้ว

‘ถ้าเป็นร่างนี้เธอคงจำไม่ได้หรอก งั้น ชั้นจะกลับร่างมนุษย์ให้เธอดูก็แล้วกัน’

“ด...เดี๋ยวสิ! คิดจะหลอกให้ชั้นมองว่าแกอ่อนแอน่ะไม่ได้ผลหรอกนะ!!”

ทำเป็นบอกว่าจะกลับร่างมนุษย์เพื่อให้นึกออกว่าชั้นกับมันเคยเจอกันที่ไหน แล้วชิงโจมตีชั้นตอนเผลอแล้วล่ะก็ บอกเลยว่าอย่าหวัง Dark Falzตรงหน้าชั้นกำลังเคลื่อนไหวช้าลงและเริ่มมีลำแสงสีขาวส่องออกมาจนชั้นแสบตา แย่ล่ะ ถ้ามองไม่เห็นแบบนี้ก็...

‘ไม่ต้องห่วง ชั้นน่ะไม่ทำอะไรเธอหรอก เธอเคยช่วยชีวิตชั้นและน้องสาวชั้นไว้ที่นี่ เพราะงั้น ไม่ต้องกังวลนะ’

“อ...อะไรกัน เธอ เธอเป็นใครกันแน่!!”

สิ้นแสงที่ส่องสว่าง ตอนแรกชั้นคิดว่าDark Falzจะโจมตี แต่ เกิดคาดมาก เพราะDark Falzที่อยู่ตรงหน้าชั้นกลับหายไป เหลือเพียงร่างของผู้หญิงตัวเล็ก ผมสีแดงแต่มัดทวินเทลเล็กๆแบบชั้น...เดี๋ยว...เธอหน้าเหมือนชั้นเลยงั้นเหรอ!! ท...ทำไมล่ะ...ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเหมือนชั้นได้ขนาดนั้นกัน!!

‘ค่ะ อย่างที่เห็น ชั้นก็เป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนนึงที่เคยถูกกินโดยDark Falzแต่ อดีตเมื่อ2ปีที่ผ่านมา ยังไงมันก็คืออดีต ตอนนี้ ชั้นยังคงซาบซึ้งและขอบคุณเธอจริงๆ’

“ไม่...เดี๋ยว...ชั้นสับสนไปหมดแล้ว อะไรกัน ชั้นเคยช่วยเธอกับน้องสาวเธอเมื่อไหร่กัน สองปีก่อนชั้นยังไม่เป็นARKSเลยนะ นี่เธอคิดจะทำอะไรกันแน่Dark Falzอย่างเธอชั้นจะไปช่วยได้ยังไงกัน”

‘...อืม ดูเหมือนความทรงจำบางส่วนของคุณถูกลบออกไปโดยเจ้าหน้าที่ระดับสูงของARKSไม่แปลกหรอกที่จะโดน เพราะเหตุการณ์นั้นมันเป็นความลับสุดยอด จริงสิ ดาวดวงนี้น่ะเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ 2ปีเองแท้ๆ แต่กลับโทรมได้ขนาดนี้ ระบบนิเวศมันคงพังไปแล้วล่ะ’

หญิงสาวปริศนาพูดบางอย่างที่ชั้นไม่เข้าใจ ดาวนี่ จะว่าไปมันคือดาวอะไรกัน ไม่มีในแผนที่ ไม่มีข้อมูลเลยจน Dark Falzพามา หรือว่าสิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง แต่ทำไมล่ะ ชั้นกลับมีความทรงจำเมื่อ2ปีก่อนเป็นชั้นที่ยังไม่สมัครเข้าARKSเลย จะบอกว่าเป็นการแทรกความทรงจำหลอกๆเข้ามางั้นเหรอ

“นี่...ถ้าสิ่งที่เธอพูดคือความจริง งั้นถามหน่อย เธอเป็นใคร...”

‘งั้นเหรอ ความทรงจำถูกลบออกไปจริงๆ งั้น...’

จากที่หญิงสาวคนนั้นกำลังดูรอบๆดาวที่เป็นภูเขาไฟและลาวาที่ปะทุ เธอก็หันมามองตาชั้น แล้วหยิบเศษเหล็กจากพื้นที่ถูกถมด้วยดินขึ้นมา ปักเศษดินออกเล็กน้อยแล้วเอามาให้ชั้น

‘ลองดูสิ เธออาจจำอะไรได้บ้างนะ’

“อ...อืม...”

บนแผนโลหะมีอักษรภาษาของARKSเขียนติดอยู่ ซึ่งดูๆแล้วมันอ่านว่า laboratory‘Aperscien’

‘วิ๊งงงง!!’

“......อ...อึก...!”

‘สิ่งที่คุณเห็นคืออาการ flash back (แฟลชแบล็ก) อาการนี้จะเกิดขึ้นเมื่อความทรงจำหรือข้อมูลอะไรก็แล้วแต่วิ่งเข้ามาในสมอง ซึ่งมันเคยถูกลบหรืออาจไม่มีอยู่ แต่เมื่อคุณเป็นอาการแบบนี้เมื่อได้เห็นชื่อแล็บ ก็แปลว่าชั้นไม่ได้หลอกคุณ ทุกอย่างที่ผ่านมา2ปีนั้นคือความจริง และคุณ เคยช่วยชั้นและน้องสาวจริงๆเช่นกัน’

หญิงสาวพูดพร้อมใบหน้าที่มืดมนราวกับไร้ความรู้สึก แท้จริงเธอจะดีใจอยู่หรือเสียใจที่ได้เจอชั้นกันแน่ แต่ ยิ่งนานเข้า ชั้นยิ่งมองหน้าเธอแล้ว อาการนั้นมันก็ค่อยๆมากขึ้นเรื่อยๆซะแล้วสิ

“อ...ท...ที่นี่คือที่ไหนกันแน่...”

‘วิ๊งงง!!’

‘มิยูกิ! เธอจะตายไม่ได้นะ!!’

“อ๊ะ!”

อย่างพี่เธอว่า ภาพเหตุการณ์แปลกๆที่ไม่เคยเห็นไหลเข้ามาในหัวชั้นพร้อมแสงสว่างมากมาย มันรู้สึกเหมือนเป็นบ้า แต่ก็ไม่ขนาดขาดสติ มันคืออะไรกัน ชั้นเคยมาที่นี่ และเคยช่วยชีวิตDark Falz จริงๆงั้นเหรอ แต่ทุกภาพเหตุการณ์นั้นไม่น่าตกใจไปมากกว่าคำพูดที่ชั้นพูดเองว่ามิยูกิ... เธอคนนี้ชื่อมิยูกิ...

“เธอน่ะ...เธอชื่อ...มิยูกิใช่มั้ย...”

‘ค่ะ ชั้นชื่อมิยูกิ ฮาสสึนะ มิยูกิ(Hassuna Miyugi) ค่ะ’

“ฮาสสึนะ...เดี๋ยว ทำไมชื่อของเธอถึงเหมือน Cast คนที่ออกไปจากดาวเมื่อกี้กันล่ะ หรือว่า ฮาสสึนะจะเป็นน้องสาวคนที่เธอว่าน่ะ!!”

‘ต้องเข้าใจว่านั่นไม่ใช่ชื่อค่ะ แต่เป็นนามสกุล Cast คนนั้นคือน้องสาวของชั้นอย่างที่ว่าค่ะ แต่เธอนั้น ไม่มีชื่ออีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่2ปีที่ผ่านมา-’

“หยุดเลย แล้วบอกชั้นมา ว่าที่นี่คือที่ไหน ชั้นเคยทำอะไรกับเธอและฮาสสึนะกันแน่ ไม่อย่างงั้นชั้นจะฆ่าเธอที่นี่แหละ”

ยิ่งคุยเรื่องก็ยิ่งซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ ชั้นไม่อยากเชื่อว่า Dark Falz คนนี้จะเป็นพี่ของฮาสสึนะรุ่นน้องแสนใจดีคนนั้นหรอก เพราะงั้นชั้นจึงชักดาบออกมาพร้อมจ่อที่คอหอยของมิยูกิไว้พร้อมสายตาที่มั่นคงพร้อมฟันทุกเมื่อ

แต่ปฏิกิริยาของมิยูกินั้นกลับตรงข้ามกับที่ชั้นคิด เธอเองก็มองตาชั้นด้วยสายตาเดียวกัน เพราะเธอตัวสูงเท่าชั้น สายตาจึงอยู่พอดีกัน และที่แปลกคือเธอกลับอยู่นิ่งทั้งที่ดาบยังจ่อคออยู่แท้ๆ เธอนี่ไม่กลัวตายเลยรึไงกันนะ

‘ถ้าคุณอยากรู้ล่ะก็ ดูด้วยตาตัวเองเลยดีกว่าค่ะ...’

“อ...ห๊ะ...เธอจะทำอะไรน่ะ!”

สิ้นคำพูดของเธอ อยู่ๆดาบของชั้นก็สลายไปต่อหน้า พร้อมแสงประกายสีขาวล้อมรอบตัวชั้นและมิยูกิ เธอคิดจะทำอะไรกันแน่! อาวุธก็ไม่มีซะแล้ว ทำไงดีล่ะ เธอจะฆ่าชั้นรึไงกัน!

‘เพื่อให้เห็นความทรงจำที่หายไป ชั้นต้องเป็นหนึ่งเดียวกับคุณเพื่อซ่อมและตามหาความทรงจำของคุณ เพราะยังไงชั้นก็คือคุณนั่นแหละค่ะ...’

“อ...อะไรนะ เธอคือชั้น ได้ไง เดี๋ยว!”

ไม่ทันไรแสงรอบๆตัวชั้นก็สว่างจนขาวไปหมด มิยูกิที่อยู่ตรงหน้าก็หายไปพร้อมแสงที่สว่างนี้ ชั้นทำอะไรไม่ถูก และพอรู้สึกตัวอีกที ชั้นก็รู้สึกราวกับกำลังโดดจากยานCamp shipมิยูกิกำลังรวมร่างกับชั้นจริงๆสินะ