So What? แล้วไง ก็ฉันอยากได้จอมมารเป็นสามี

คำโปรย

“ว่าไงนะ เนี่ยน่ะเหรอจอมมารมอร์เรลที่ฉันกับเธอต้องกำจัด!?” ชาหอมชี้นิ้วใส่ชายร่างสูงชะลูดที่กำลังยืนนิ่งโปรยยิ้มอ่อนโยนอยู่ หันไปเค้นเอาคำตอบจากผู้กล้าสาวอีกคน

“ใช่ มาสู้กับเราสิเด็กน้อย” ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาราวกับเป็นลูกรักพระเจ้าเอ่ยตอบเธอแทน

เขามีผมสีเงินยาวถึงเอวสอบ เขาสีดำคู่หนึ่งที่งอกออกมาจากกลุ่มผมท่าทางนุ่มสลวยนั่น นัยน์ตาคมกล้าสีม่วงอมฟ้า ท่วงท่าการเดินช่างสง่างามสะกดสายตา ร่างกายสูงโปร่งสวมชุดทหารสีดำทั้งตัวคลุมทับด้วยเสื้อโค้ตตัวยาวสีเดียวกัน

หญิงสาวเบิกตากว้างนิ่งค้างอยู่กับที่ มองจอมมารขยับเท้าซึ่งสวมรองเท้าหนังมันปลาบเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ ชายเสื้อโค้ตพริ้วไหวตามการเดิน ลืมสิ้นถึงไอเวทมนตร์ที่อีกฝ่ายจงใจปล่อยออกมากดบรรยากาศให้น่าอึดอัด

นี่มันสุดหล่อที่เธอหมายมั่นจะจีบเขาเป็นแฟนคนนั้นนี่หว่า!!

ถึงสีตากับเขาบนหัวนั่นตอนเจอกันครั้งนั้นจะไม่ใช่แบบนี้ก็เถอะ หน้าหล่อ ๆ แบบนี้เธอจะลืมลงได้ยังไงล่ะยะ!

“อะไรกัน ความหล่อของเราทำให้พวกเจ้าตกตะลึงถึงเพียงนี้เชียว” จอมมารหลับตาโคลงหัวน้อย ๆ พลางกลั้วหัวเราะในลำคอ

โอเค หลงตัวเองอีกด้วย

ชาหอมหันหลังปล่อยให้ยัยผู้กล้าปากดีคุยกับเขาไป ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีทีท่าจะซัดพลังใส่ให้พวกเขาตายซะตอนนี้ ส่วนตนเองหลบมุมเปิดหน้าต่างสเตตัสขึ้นมาดู จิ้มไปที่หัวข้อภารกิจ

[ภารกิจหลัก: เอาชนะจอมมารมอร์เรล เดียโวโล่]

เอาชนะงั้นเหรอ?

...

ใช่แล้ว!

แค่เอาชนะเองนี่หว่า ภารกิจไม่ได้ให้ฆ่าเขาซะหน่อย ทำให้เขายอมรับว่าแพ้แค่นี้ภารกิจก็สำเร็จแล้ว วู้ฮู!

คิก ๆ เธอตัดสินใจแล้ว! ท่านจอมมารคะ เตรียมตัวเตรียมใจโดนชาหอมคนนี้จับท่านมากลืนลงท้องได้เลยค่ะ

จอมมารมอร์เรลพลันขนคอลุกชันอย่างไม่ทราบสาเหตุ...

Talk

มาเปิดเรื่องใหม่ทิ้งเอาไว้ก่อน