คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : ตอนที่40: ฝันไป..รึป่าว?
“ฮันยอ”
“อื้อ ฮยอแ อีหน่อยๆ อื้ม”
“ฮันยอ”
“ะถึแล้วๆ ใล้แล้วๆ อ๊า”
เพี๊ยะ
“ว๊า... ฮยอแ” ฮันยอใื่นทันที
“นายทำบ้าอะไรอนายเนี่ย ฮันยอ เียเลอะหมแล้ว” ฮยอแว่า
“ฮะ? เอ่อ” ฮันยอมอูที่เียับาเัวเอที่เลอะไป้วยน้ำสีาวุ่น
“นายนอนละเมอแรว่าั้นอีนะ ระแทสะโพั้นเอานเียสั่นหมเลย” ฮยอแยับ่น่อ
“ละเมอ..เอ๊ะ..ฝันหรอหรอ?” ฮันยอยันั่ๆอยู่
“็ใ่น่ะสิ ั้นะไปอาบน้ำแล้ว” ฮยอแลุาเีย แ่ฮันยอุมือฮยอแลนั่บนเีย
“อ๊ะ ฮันยอ อะไรอีเล่า” ฮยอแถามฮันยอที่อัวเอไว้
“ทั้หม มันเป็นแ่ฝันหรอเนี่ย..ั้นนึว่าั้น...เอ่อ..เธอะแล้ว” ฮันยอพูะุะั
“อะไรอนายอ่ะฮันยอ ปล่อยนะ ั้นะอาบน้ำ” ฮยอแิ้น
“ไ่น้อย ั้นอุส่าอทนมาั้นาน ทำไมมันถึเป็นแ่ฝัน ฮะ?((อยา่านแ่ิๆ))” ฮันยออฮยอแแน่น
“ปล่อยั้นนะฮันยอ ไม่ั้นั้นไม่นอนับนายริๆ้วย” ฮยอแว่า ่อนฮันยอะยอมปล่อยฮยอแออ
“แล้ว็ วันนี้ไม่ไปไหนใ่มั๊ย เอาผ้าปูเียไปัเลย้วย” ฮยอแสั่่อนเ้าห้อน้ำไป ปล่อยให้ฮันยอนั่หน้า๋อยอยู่บนเีย
“ฮือ ทำไม้อฝัน้อนฝันหลายลบ้วยนะ((อยา่านแ่)) ไม่ไ้แอ้มเมีย แล้วยัโนใ้านอี” ฮันยอบ่นไป ถอผ้าปูที่นอนไป
“นายยี้แรๆหน่อยสิ ฮันยอ” ฮยอแยืนอออสั่
“รับๆ เ้าหิ ้าน้อยะยี้นาเลยีมั๊ยรับ” ฮันยอประ มือ็ยี้ผ้าปูที่นอนอย่าเร่เรีย
“ไม่เอา อย่าให้านะฮันยอ ผ้าปูลายทอมแอน์เอร์รี่อั้น” ฮยอแว่าาโ
‘เทียนมี้มี เทียนมีไม่มี มีแ่ธูป’
“อ๊ะ ฮันยอ โทรสับอ่ะ” ฮยอแว่า แล้ว็เินไปหยิบโทรสับฮันยอ
“เธอรับไป่อนสิ มือั้นเปียอ่ะ” ฮันยอบอ พลายี้รอยสีาวผลานัวเอออ
“ฮัลโหล อ๊ะ สวัสีับุนอีทึ” ฮยอแรับโทรสับ
(เอ๊ะ อ่าว ฮันยอไปไหนล่ะ ฮยอแ)
“อ๋อ ป่าวหรอับ พอีฮันยอเ้าัผ้าอยู่น่ะับ”
(เอ๋ ัผ้าหรอ ฮ่าๆๆๆ อผมุยับเ้าหน่อยสิ)
“ั้นแป๊บนึนะับ อ่ะ ฮันยอุนอีทึเ้าโทรมาน่ะ” ฮยอแถือโทรสับ้าๆหูฮันยอ
“ฮัลโหล ว่าไอีทึ”
(เมื่อวานนายวาสายั้นทำไมฮะ???)
“็ นายอบโทรมาไมู่เวร่ำเวลานี่หว่า ลมีอะไร?”
(็วันนี้ยัยุนนายิม มียอนเรียนายไปเินแบบน่ะสิ)
“ฮะ? เินแบบอะไรัน? าราานไม่มีไม่ใ่หรอ?”
(สสัยเินแบบที่บ้านมั้ ฮันยอ ฮ่าๆๆ ล้อเล่นๆ พอีนายแบบไม่มานนึน่ะ เลยะเรียนายไปแทน)
“อ่าว แล้วั้นะทำไล่ะเนี่ย วันนี้บออมินะ้วยสิว่าไม่้อมา”
(็เอาฮยอแมา้วยละัน เินแบบไม่นานหรอ แ่นี้่อนนะ ั้นะไปเรียมาน)
“อ่าว อีทึ ฮัลโหลๆ โถ่” อีทึวาสายะ่อน แ่ฮยอแยัถือโทรสับาหูฮันยออยู่
“ฮยอแ วาไ้แล้ว” ฮันยอบอ
“หือ? ุยเส็ละหรอ?” ฮยอแทำน่าเหรอหรา ยัไม่ยอมเอาโทรสับออ
“ฮยอแ วนหรอ?” ฮันยอมอฮยอแอย่ามีเลศนัย ฮยอแที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ี้ เลยโนฮันยอึัวลอ่าัผ้า
“อ๊ะ ฮันยอ ั้นเปียหมแล้วนะ” ฮยอแีที่แนอฮันยอ
“ิๆ ็อยาวนั้น่อนนี่นา” ฮันยอว่า ่อนะุแนฮยอแึ้นมา แ่ฮยอแสะุาัวเอล้มล ึฮันยอลอ่าัผ้าไป้วย
“ไ่น้อย แล้ั้นหรอ?” ฮันยอถาม มอหน้าฮยอแ
“ั้นป่าวนะ” ฮยอแรีบปิเสธ
“่ะ แล้แน่ๆเลย อย่านี้้อทำโทษะแล้ว” ฮันยอึฮยอแมาอ แล้วล้วเ้าไปในเสื้อ
“อ๊ะ อย่านะฮันยอ อุบ” ฮยอแโนฮันยอปิปา ่อนที่เสื้อัวบาที่เปียอยู่อัวเอะหลุออไป
“ฮะฮันยอ ฮึๆ ปล่อย ั้นไม่ไ้แล้นะ ฮือๆ” ฮันยอละาหน้าออฮยอแทันทีเมื่อไ้ยินเสียสะอื้นอฮยอแ
“ฮยอแ ั้นอโท” ฮันยอเ็น้ำาให้ฮยอแ
“ฮือๆ” ฮยอแยัร้อไห้ ฮันยอึพยุฮยอแึ้น
“โอ๋ ฮยอแ ั้นอโท ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เ๋วั้น้อออไป้านอ” ฮันยอลูบหัวฮยอแเบาๆ ่อนฮยอแะเินเ้าห้อน้ำไป
เมื่อมาถึโรแรมที่ัานเินแบบ
“ฮยอแ ยัไม่หายอนอีหรอ?” ฮันยอทีู่ฮยอแที่หน้ามุ่ยอยู่ถาม
“อ้าว ฮันยอ มาพอีเลย รีบไปแ่ัวเร็ว านะเริ่มแล้ว” อีทึบอฮันยอ
“เ๋ว แล้วใระูฮยอแล่ะ” ฮันยอหันมามอนี้อน
“เอ่อ ทำไี เ๋วั้น็้อไปประสานานับทาทีมานะ้วยสิ” อีทึิหนั
“ั้นูให้็ไ้ วันนี้ั้นไม่เินแบบ”
“ฮีนิม” ฮันยอหันไปามเสีย อีทึ็มามอาม
“ทำไม? ไม่ไว้ใั้นันนานั้นเลยหรอ?” ฮีอลถามหน้าเหลอหลา
“ุนฮันยอ ุนอีทึ เร็วเถอะรับ ใล้ถึเวลาแล้ว” สาฟนหนึ่เินมาบอ
“เอาไีล่ะ ั้น ฝา้วยแล้วันนะฮีนิม” ฮันยอบอ ่อนรีบเินามสาฟไป ส่วนฮยอแ็ไ้แ่ส่สายาหวั่นๆไปให้ฮันยอ
“อย่าิะทำอะไรล่ะ ฮีอล” อีทึส่ท้าย่อนเินามฮันยอไป
“เอ้า ไม่้อลัวั้นัหรอน่า เ้าไปในานสิ” ฮีอลพูเส็็ูมือฮยอแเ้าไปนั่ในานทันที
“ะินอะไร็หยิบไ้ามสบายเลยนะ” ฮีอลบอฮยอแเมื่อเ้ามาในาน ้าน้าเ็มไป้วยอาหาร และนมมามายแบบบุฟเฟ่ ฮยอแาเป็นประายหยิบทั้อาหารทั้นมมามายใส่าน
“แ่ๆ” ฮยอแที่รีบินมาเินไปเริ่มสำลั
“เอ้า ่อยๆิน็ไ้ อาหารมันไม่วิ่หนีไปไหนหรอน่า” ฮีอลส่น้ำให้ฮยอแ
“อบุนับ” ฮยอแรับน้ำไปื่ม
“ินเลอะเทอะหมแล้ว” ฮีอลหยิบระาษทิู่มาเ็ปาให้ฮยอแ ทำให้ฮยอแสะุ้ใ
“เป็นอะไรน่ะ? ลัวั้นมานานั้นเลยหรอ?” ฮีอลเลิิ้วถาม
“เอ่อ ือ” ฮยอแ้มหน้า
“วันนั้นที่ั้นเินน ้ออโทริๆนะ” ฮีอลล่าว
“เอ่อ ไม่เป็นไรับ” ฮยอแ้มหน้าอบ
“เอ้า นี่ั้นให้” ฮีอลหยิบุ๊าลูเี๊ยบสีมพูัวเล็ๆออมาาระเป๋าให้ฮยอแ
“อ๊ะ ให้ผมหรอับ?” ฮยอแถามอย่าื่นเ้น
“ใ่สิ เป็นารอโทไ” ฮีอลบอ
“อ๊ะ อบุนับ” ฮยอแมอูุ๊าอย่าอบออบใ ฮีอลเผลอยิ้มให้ับวามน่าเอ็นูอฮยอแ
‘ฮึ ยัยนี่มัน็น่ารัีแฮะ มิน่าฮันถึหลนัหลหนา’ ฮีอลิ
“ฮยอแ ว่าแ่ เมื่อวานฮันยอมีถ่ายโษานิ แล้วเธอไปอยู่ไหนล่ะอนฮันยอเ้าถ่ายอยู่น่ะ” ฮีอลถามึ้น
“อ๋อ ผมอยู่ับพี่อมินที่บ้านับ” ฮยอแอบเสียใส
“พี่อมิน..ใรันหรอ?” ฮีอลถาม พลาหยิบไ่สะเ๊ะใส่านฮยอแ
“็พี่อมินที่ายนมที่โรพยาบาลุนหมอินไับ ฮันยอเ้าให้มาเล่นับผมที่บ้าน” ฮยอแอบ่อนะหยิบไ่สะเ๊ะิน ฮีอลรุ่นิอยู่ัพั ่อนูฮยอแไปใล้ๆเวที
“ฮันยอะเริ่มเินแล้วนะ ไปเร็ว” ฮีอลบอฮยอแที่ยัลูิ้นไ่เ้าไปำสุท้าย มีนายแบบ และนาแบบหลายนเินออมา้วยุอนเป่าๆ ที่ะูสะุาที่สุ็ะเป็นฮันยอ ที่ใสุ่ีนเินออมาอย่าเท่ ฮยอแ้อฮันยอไม่ระพริบา ฮันยอแอบยิบาให้ฮยอแ่อนเินลับเ้าไป เมื่อานเลิ ฮันยอึรีบเปลี่ยนุลับมาหาฮยอแทันที
“ฮยอแ รอนานมั๊ย?” ฮันยอวิ่มาหาฮยอแ
“ไม่นานหรอ” ฮยอแอบ
“แล้วนั่นอะไรน่ะ” ฮันยอี้ไปทีุ่๊าลูเี๊ยบสีมพู
“อ้อ ุนฮีอลเ้าให้ั้นน่ะ” ฮยอแบอ ฮันยอเลยมอไปที่ฮีอลอย่าๆ
“อ๋อ ือ ั้นให้เ้าเป็นารอโทษน่ะ ที่วันนั้นไปนเ้า” ฮีอลบอเสียเรียบ
“อบุนนะ ั้นผมไป่อนนะ ไปันเถอะฮยอแ” ฮันยอบอฮีอล ่อนูมือฮยอแไปที่รถ
ภายในรถ
“อารมีแล้วหรอไ ฮึ ไ่น้อย” ฮันยอเอื้อมไปยี้หัวฮยอแที่เล่นุ๊าลูเี๊ยบสีมพูอยู่
“อื้อ หิวอ่ะ ฮันยอ” ฮยอแลูบท้อัวเอไปมา
“หิวอีแล้วหรอ? พึ่ินมาาในานเอนิ” ฮันยอถาม
“็อยาินนี่นา” ฮยอแทำแ้มพอลม ฮันยอึหัวเราะ ่อนเลี้ยวรถเ้าอที่ร้านเนื้อย่า
“ฮันยอเอาอันนั้น้วย” ฮยอแสั่ฮันยอที่เนื้อและผั่าๆมาวาบนเาให้
“โอ๊ย ไม่ทันใเลยอ่ะ ฮันยอ ั้นทำเอ” ฮยอแว่า พลาแย่านเนื้อมาาฮันยอ
“เฮ้ยๆ ไม่ไ้ๆ เ๋ว็ลวมือหรอไ่น้อย” ฮันยอแย่านเนื้อืน
“็นายั้าไม่ทันใอ่ะ” ฮยอแแอบีบไ่มาาานที่ฮันยอแย่ไป
“อ๊ะ ร้อน” ฮยอแัมือลับทันทีที่วาไ่บนเา
“เห็นมั๊ยล่ะ ไหนูมือหน่อยิ แหมเลย” ฮันยอเป่ามือให้ฮยอแ
“อื้อ หิวแล้วอ่ะ” ฮยอแัมือลับเมื่อนในร้านเริ่มมอมา
“หิวแล้วหรอ ะเอาอะไร เนื้อมั๊ย?” ฮันยอีบเนื้อย่าที่สุแล้วมาใส่ที่านฮยอแให้
“อ๊ะ ร้อนๆ” ฮยอแวันออาปา เมื่อรีบใส่เนื้อที่ไม่ไ้เป่าเ้าปาไป
“เอ้า ทำไมไม่เป่า่อนล่ะเนี่ย ริๆเลย” ฮันยอพู พลาส่น้ำให้ฮยอแ
“มาั้นป้อนให้ีว่า” ฮันยอีบไ่าเา แล้วเป่าให้หายร้อน่อนป้อนให้ฮยอแ
“อ้ำ” ฮยอแอ้าปารับ ่อนที่ะี้สั่ฮันยอ
“เอาุ้้วยอ่ะฮันยอ” ฮยอแเี้ยวุ้ยๆ นฮันยออำไม่ไ้
“ิๆ สบายริๆเลยนะ” ฮันยอพู่อนป้อนุ้ให้ฮยอแ ฮยอแ็อย่าสบาย((้อมีนป้อนให้นิ))
“อิ่มแล้วหรอฮยอแ” ฮันยอถามเมื่อเห็นฮยอแลูบพุัวเอหลัาสัุ่เนื้อย่ามาแล้วสามุ
“อื้อ อิ่มแล้ว อ๊ะ” ฮันยอเ็ปาที่เลอะเทอะอฮยอแ
“นาป้อนให้แล้วยัินเลอะเทอะเลยนะเนี่ย” ฮันยอยิ้มเมื่อเห็นฮยอแทำท่าเิน
เมื่อลับถึบ้าน
“ฮันยอ ืนนี้นายห้ามทำผ้าปูที่นอนเปื้อนอีนะ อันนี้ลายโเรม่อนลายโปรั้นเลย” ฮยอแว่า
“รับ เ้าหิ” ฮันยอบอเสียเอื่อย ่อนึ้นเีย
“วันนี้นอนห่าๆั้น้วยนะฮันยอ” ฮยอแหันมาบอ ่อนหันหลัให้ฮันยอ
“รับ..ฮะ? อะไรนะ? ไม่เอาอ่ะ ไม่ไ้อที่รั ั้นนอนไม่หลับนะ” ฮันยออ้อน ถูไถไปมาับหลัอฮยอแ
“ไม่้อเลยฮันยอ เมื่อืนละเมอระแทสะโพั้นะเียสั่นหม” ฮยอแันหัวฮันยอออ
“ไม่ทำแล้ว น่านะ ที่รั” ฮันยอะโหน้าไปหาฮยอแ ทำาปริบๆ
“นี่แน่ะ ลับไปนอนเลยไป” ฮยอแูสอนิ้วิ้มาฮันยอ นฮันยอุมาัวเอยอมลับไปนอนีๆ
“แ่นี้้อทำร้ายร่าายัน้วยหรอ” ฮันยอแล้พูอย่าน้อยใ ่อนหันลับไปนอนฝั่ัวเอ
ฟอ
“หายน้อยใยั มัือหัวล้าน” ฮยอแหอมแ้มฮันยอ ่อนรีบหันลับทันที
“ิ ไ่น้อย เล่นทีเผลอหรอ” ฮันยอหันลับมาหาฮยอแ
“อ๊ะ ฮ่าๆๆ หยุนะ ฮันยอ ฮ่าๆๆ ัะี๋” ฮยอแิ้นพร่านเมื่อฮันยอี้เ้าที่เอว
“ว่าั้นหัวล้านหรอ” ฮันยอยัี้เอวฮยอแไม่เลิ
“ฮ่าๆ ฮันยอ พอแล้ว ฮ่าๆ” ฮยอแหัวเราะน้ำาเล็
“ยอมให้อนอน่อนสิ ไม่ั้นั้นไม่เลิี้ริๆ้วย” ฮันยอว่า มือ็ี้ฮยอแไป้วย
“ฮ่าๆ ็ไ้ๆ พอแล้ว ฮันยอ แฮ่ๆ” ฮยอแำนเหนื่อน ฮันยอถึะยอมปล่อยฮยอแ
“ยอมให้อีๆั้แ่แร็หมเรื่อ” ฮันยอรีบว้าฮยอแมาอ่อนที่ฮยอแะเปลี่ยนใ
“แฮ่ๆ นายเล่นี้โนี่นา ฮันยอ ั้นำนปวท้อหมแล้ว” ฮยอแหอบบอฮันยอ
“อื้ม นอนเถอะไ่น้อย” ฮันยอหลับาล สูมลิ่นแมพูาผมอฮยอแ
“อื้อ” ฮยอแุหน้าเ้าใล้อฮันยอมาึ้น แล้ว็ผล็อยหลับไป
................................................................................................................................................................
ราบสวัสีพ่อแม่พี่น้อทั้หลายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
บีรู้ว่าอนนี้นอ่านอยาา่าบี((รวมทั้ป๋า้วย)) 555
้อแหม อนที่แล้วมันเป็นอแถมไ อิอิ...แ่ยัไบี้อ้อรัษาเวอร์ิ้น่ายไว้ให้นานที่สุ..อิอิ
บีปาย่อนี่า...ทีเปเอ็นีละเม้นันเยอะเียว ถ้าอนนี้มะเม้นานเยอะๆบี้อแล้ยิ่่านี้อี อยู..อิอิ
ปายละ..ฟิ้ววววววววววววว((่อนะโนนอ่านับหมส้วมป๋า))
ความคิดเห็น