คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : ตอนที่35: วิธีทำให้หายเจ็บ
เมื่อฮันยอลมาาาฟ้า็รีบเินไปหาที่ฮยอแนั่รออยู่ทันที แ่ันมาเอีวอนนั่ประบเท้าให้ฮยอแอยู่
“เฮ้ย ไอวอนเมิทำไร?” ฮันยอรเ้าแย่ผ้าที่ใ้ประบเท้าอฮยอแมาามือีวอนทันที
“อ๊ะ ฮันยอมาแล้วหรอ?” ฮยอแยิ้มเหือบาน โยที่ไม่รู้เลยว่าฮันยอำลัเือปุๆ
“อ่ะ เอ่อ พอีนึึ้นมาไ้ว่ามีาน ผมอัว่อนนะรับ ุนฮยอแ” ีวอนหันมายิบาให้ฮยอแ ่อนเินาไป
“ทำไม้อไปให้นอื่นมาประบให้้วยเนี่ย” ฮันยอบ่นเสียแ็่อนับเท้าฮยอแที่เริ่มีึ้นมาู
“นอื่นที่ไหนันเล่า” ฮยอแอบโยไม่ไ้ิเลยว่าอีนะีวามหมายไปอีแบบ
“วะว่าไนะฮยอแ?” ฮันยอหันวับมาถามทันที
“แล้วทำไมนายมา้าั เห็นนอื่นออมาาห้อประุมั้นานแล้วนิ” ฮยอแเอียอถาม
“อ่ะ เอ่อ รอนานหรอ? ั้นลับบ้านันเลยนะ” ฮันยอรีบเปลี่ยนเรื่อทันที
“อะโอ๊ย” ฮยอแร้อเมื่อลุึ้นยืน
“ฮยอแ เ็บหรอ?” ฮันยอรีบประอฮยอแ
“อะอืม” ฮยอแนิ่วหน้าเล็น้อย
“้อให้ั้นอุ้มไปที่รถมั๊ยเนี่ย?” ฮันยอถามฮยอแที่พยัหน้าแทบะในทันที
“สบายรินะ” ฮันยอแวฮยอแเล่นเมื่ออุ้มฮยอแมาที่รถ
“หรือนายะให้ั้นไปเรียนอื่นมาอุ้มแทนล่ะ ฮันยอ” ฮยอแถาม ึ่ทำให้ฮันยอสะอึเลยทีเียว
“ไปหาหมอหน่อยีมั๊ย ฮยอแ” ฮันยอถามเมื่อึ้นมานั่ฝั่นับ
“ไม่เอาอ่ะ ั้นไม่อบโรพยาบาล” ฮยอแว่าหน้ามุ่ย
“เอาน่า ไปให้หมอูหน่อย เ๋วบวมึ้นมา้อัาทิ้ไม่รู้นะ” ฮันยอแลู้่
“่ะ” ฮยอแเริ่มิหนั ่อนที่ะนั่เียบๆให้ฮันยอับรถไปโรพยาบาลแทน
“ฮยอแรอรนี้แป๊บนะ” เมื่อมาถึโรพยาบาล ฮันยอ็พาฮยอแนั่ล่อนที่ะไปิ่อที่เาน์เอร์
“เอ่อ ุนหมอินอยู่มั๊ยรับ” ฮันยอถามพยาบาลที่นั่แ่หน้าอยู่
“อุ๊ยาย ุนฮันยอ แหมไม่ไปมาั้นาน ลมอะไรหอบมาะเนี่ย อ๊ะ หรือว่าไม่สบายรไหนรึป่าว” พยายามสาว((เมื่อหหลายปี่อน))ละาเรื่อสำอาทันทีที่รู้ว่าใรมาถาม
“อ่ะเอ่อ ไม่ใ่ผมหรอรับ แ่ภรรยาผมเ้าาเ็บน่ะรับ อ๊ะ ฮยอแ หายไปไหน?” ฮันยอหันลับไปอีทีฮยอแ็ไม่ไ้นั่อยู่ะแล้ว
ย้อนลับไปเมื่อห้านาที่อน
“อ๊ะ ร้านนมนิ” ฮยอแเหลือบไปเห็นร้านนมใล้ึเินระเผลๆไปยัร้านทันที((สามารถเนอะ แม้าเ็บ็ะปายหั้ย้าย ่ายเอ้ย))
“อ๊ะ น่าินัเลยอ่ะ” ฮยอแเาะระมอูนม่าๆที่วาเรียอยู่เ็มู้ระ
“รับอะไรีรับ สาวน้อย” หนุ่มน้อยน่าหวานร่าอวบถามฮยอแ
“อ๊ะ ผมเป็นผู้ายนะับ ว่าแ่พี่สาวทำนมพวนี้เอทั้หมเลยหรอับ” ฮยอแถามลับ า้อมอแ่นม
“พี่็เป็นผู้ายเหมือนนะ ฮะๆ อยาินอะไรล่ะ พี่เลี้ยเอ” หนุ่มร่าอวบหัวเราะับวามน่ารัอฮยอแ
“พี่ะเลี้ยริๆหรอับ?” ฮยอแาโเป็นประาย
“ริสิ เอาลอิมนี่แล้วัน พายฟัทอ” ร่าอวบัพายฟัทอให้
“อ๊ะ อบุนับพี่ เอ่อ พี่ื่ออะไรหรอับ” ฮยอแรับพายไปแล้วหันมาถาม
“พี่ื่ออมิน่ะ ว่าแ่เรา ใ่ฮยอแ ภรรยาอุนฮันยอรึป่าว?” อมินถามฮยอแที่ินพายไปแล้วรึ่นึ
“อ๊ะ พี่อมินรู้ไ้ยัไอ่ะับ” ฮยอแเยหน้าึ้นมาถาม ปาเลอะพายเป็นหย่อมๆ
“ิๆ ินเลอะเทอะหมแล้ว ็แหม ุนฮันยอเ้าัะาย แ่านที่าวออะรึโรม ทำไมะไม่รู้ัภรรยาที่น่ารัล่ะ” อมินพูพลาเ็ปาฮยอแให้อย่าเอ็นู
“อยาลอินุี้ฟัทอ้วยมั๊ยฮยอแ พี่พึ่ิสูรใหม่เมื่อวานนี้เอ” อมินหยิบถาุี้ที่อบเส็ใหม่ๆให้ฮยอแทีู่ี๊๊าเหลือเิน
“อ๊ะ น่าินัเลยับพี่อมิน” ฮยอแว่า ่อนะหยิบินทันที
ทา้านฮันยอ
“ไปไหนอเ้าน๊า มือถือ็ันทิ้ไว้ในรถอี เฮ้อ ลับบ้านไปะับให้เ็เลย” ฮันยอบ่นเสียั
“เอ้า ไอฮัน เมิมาหารูมีอะไร เมิไม่สบายหรอ?” ุนหมอินที่ออมาเอฮันยอที่ลุลี้ลุลนอยู่
“ป่าว ไอหมอ เมียรูาเ็บ แ่อนนี้หายไปไหน็ไม่รู้ ริๆเล้ย าเ็บ็ยัะเที่ยวเพ่นพ่านไ้” ฮยันยอพู้วยสีหน้าัวล
“อ่าว แล้วทำยัไล่ะราวนี้” ินเลยหันไปถามพยาบาลแถวนั้น แ่็ไม่มีใรเห็นฮยอแเลย
“เออ ไอหมอ แถวนี้มีร้านนมมั่รึป่าว?” ฮันยอที่นึอะไรึ้นมาไ้ถามึ้น
“็้าหลัเมิไ ทำไมหรอ? เมิะเลี้ยรูหรอไอฮัน” ินถามน้ำลายไหล
“ป่าว รูว่าเมียรูอยู่ในนั้นแน่เลย” ฮันยอพูเส็็เินไปยัร้านนม ินเลยามไปิๆ((เผื่อะฟลุ ไ้อินิไม้ิมือมา))
“อ๊ะ ฮยอแอยู่นี่เอ” ฮันยอเ้ามาในร้าน็เอฮยอแนั่อ้าปาให้อมินป้อนเ้ฟัทออยู่
“อ๊ะ อันอยอ” ฮยอแพูทั้ๆที่เ้อยู่เ็มปา
“ินอีแล้ว าหายเ็บแล้วหรอไถึเินมาร้านนมไ้เนี่ย” ฮันยอบ่นุให่ ่อนที่ะเ็ปาให้ฮยอแ
“อย่าไปว่าเ้าเลยรับ ุนฮันยอ เ็ำลัโ” อมินว่า ยิบาให้ฮยอแที่แอบำอย่าเียบๆ
“อ่อ ฮันยอ นีุ่นอมิน เพิ่มาเปิร้านนมที่นี่น่ะ” ินแนะนำให้ฮันยอรู้ัับอมิน
“สวัสีรับ ฮยอแมาวุ่นวายน่าูเลยนะรับ ้ออโท้วย” ฮันยออบเสียเรียบ((แแอบหึมินที่ป้อนเ้อิ่ายรึป่าวอ่าป๋า?))
“อ้อ ไม่หรอรับ” อมินยิ้มอบ
“ไปเร็วฮยอแ หมอว่าแล้ว” ฮันยอว่าแ่ฮยอแไม่ยอมลุ
“ไม่เอาอ่ะ” ฮยอแว่า หลบหลัอมิน
“ฮยอแอย่าื้อสิ ไม่ั้นหมอัาทิ้ไม่รู้นะ” ฮันยอู่
“ไอฮัน เมิไปู่เ้าอย่านี้ะไ้เรื่อมั๊ยเนี่ย ุนฮยอแไปินนม่อที่ห้อหมอีว่านะรับ” ินว่าฮันยอ ่อนะหันมาหลอล่อฮยอแ
“ผมไม่ียานะับ หมอ” ฮยอแพูอย่าไม่่อยไว้ใ แ่็เินามไป เพราะินถือานฟัทอทอออไปแล้ว
“วันหลัมาินใหม่นะฮยอแ” อมินะโนบอฮยอแที่หันมายิ้มโลว์เหือให้
“เอ่อ ผม้ออโท้วยนะรับที่ฮยอแมารบวนุน เ๋วผม่าย่านมให้” ฮันยอำลัะล้วหยิบระเป๋าสาแ่ว่าอมินห้ามไว้ะ่อน
“อ๋อ ไม่้อหรอรับ ผมว่าุนรีบามฮยอแเธอไปีว่ามั้รับ” อมินว่า
“อ่อ เอ่อ ั้นอบุนมานะรับ” ฮันยอบอ่อนามฮยอแับินเ้าห้อรว
“ฮยอแ หมออูาหน่อยนะ” ินพูะที่ฮยอแำลัเลือุี้อยู่รหน้า
“อะโอ๊ยยย” ฮยอแร้อเสียัเมื่อินแะโนรอยแ
“เฮ้ย ไอหมอ ทำไรเมียรู”ฮันยอที่เพิ่เ้ามาไ้ยินเสียฮยอแร้อัไปถึ้านอ
“ป่าว รูแ่แะูเบาๆเอ ท่าทาะ้ำในนะเนี่ย ไปโนอะไรมารับ ุนฮยอแ” ินถามฮยอแที่เาะฮันยอแน่น
“อ่ะ เอ่อ โนนน่ะับ” ฮยอแพูเสียเบา
“ไอฮัน รูอย่านี้ไม่นธรรมาว่ะ เหมือนั้ในเลยนะเนี่ย” ินว่า พลามอูรอยแทีู่บวมึ้นเล็น้อย ฮันยอสีหน้าูเรียึ้น
“ฮะฮึ ุนหมออย่าัาผมนะับ ฮือๆ” ฮยอแบอเสียสั่น
“ใรบอว่าหมอะัาล่ะ” ินที่ฮยอแลัวว่าัวเอะัา แล้ว็หันไปมอหน้าฮันยอ
“ไอฮัน เมิไปู่อะไรเ้าเนี่ย” ินว่า
“ป่าวะหน่อย โอ๋ ไ่น้อย ะลัวทำไม ั้นอยู่ทั้นหมอทำอะไรไม่ไ้หรอน่ะ” ฮันยอรีบโยนวามผิไปให้ินที่นั่เหวอ ่อนที่ะอปลอบฮยอแ
“ไอฮัน แสบนันะ โยนวามผิให้เยเลย หมอไม่ัาทิ้หรอ ฮยอแ เ๋วหมอะทายาให้นะ” ินพู ่อนหยิบเรื่อมือและยามาทาให้ฮยอแ
“อะโอ๊ย” ฮยอแร้อ ฮันยอึอฮยอแแน่นึ้น
“แสบนินึนะ ฮยอแ” ินบอ ่อนทา่ออย่าเบามือที่สุ((ัวอิป๋ามัน่าิมิ?))
“อ๊า เ็บ” ฮยอแุหน้าที่ออฮันยอที่ลูบหัวัวเอปลอบอยู่
“เอ้า เส็แล้ว เ่มาเลย” ินพู เมื่อใ้ผ้าพันรอบาเส็
“ลผมไม่้อัาแล้วใ่มั๊ยับหมอ” ฮยอแโผล่หน้ามาถามาอ้อมออฮันยอ
“ไม่้อแล้ว เอาหมอยให้หมเลย” ินยื่นถุุี้ให้
“อ๊ะ อบุนับุนหมอ” ฮยอแรับมาอย่าีใ ลืมวามเ็บปวเมื่อี้ทันที
“อบใมาไอหมอ ั้นรูลับ่อนนะ” ฮันยอบอ ่อนพาฮยอแไปึ้นรถ
เมื่อถึบ้าน
“ฮยอแ หยุินไ้แล้ว ไปอาบน้ำัน” ฮันยอเอานมออามือฮยอแที่ินมาลอทาลับบ้าน
“อ่ะ ไม่เอาอ่ะ ฮันยอ นาย็ไปอาบ่อนสิ” ฮยอแว่า พลาเอื้อมะหยิบนมที่ฮันยอูไว้สูๆไม่ให้ฮยอแหยิบถึ
“าเ็บอย่านี้เธอะอาบเอหรอไ ฮยอแ มาอาบพร้อมั้นนี่แหละีแล้ว ประหยัน้ำ” ฮันยอว่า ่อนะ้อนัวฮอยแเ้าห้อน้ำไป ่อนที่ฮยอแะเถีย
“ฮันยอ” ฮยอแเรียะที่หันหลัให้ฮันยอสระผมให้อยู่
“อะไรหรอ ไ่น้อย” ฮันยอถามพลาล้าแมพูออาผมอฮยอแ
“นายเอาอะไรมาุนสะโพั้นน่ะ?” ฮยอแถาม ฮันยอถึับหน้าึ้นสี ็อาี๋น้อยอฮันยอันื่นมาสะิสะโพอฮยอแอยู่น่ะสิ
“ฮยอแ” ฮันยออฮยอแา้านหลัเ้ามาิัวเอมาึ้น
“หือ? อะไรหรอ?” ฮยอแหันหน้ามาถาม
“็...ที่เธอบอว่า ถ้าั้นะทำอะไรเธอ เธอ็ะไม่ว่าอะไรน่ะ” ฮันยอพู พลาลูบไล้สะโพฮยอแไปมา
“หือ? ั้นเยพูอย่านั้นหรอ ฮันยอ?” ฮยอแเอียอถามอย่าไร้เียสา ฮันยอถึับุมมับทันที((แเป็นโรวามำเสื่อมแบบเลือไ้เรอะอิ่าย???))
“อ่าว ็พึ่พูเมื่อวัน่อนนิ” ฮันยอบีบลึที่หน้าออฮยอแ
“อ่ะ ไม่เห็นะำไ้เลย อุ้บ” ฮยอแยัพูไม่ทันบ ็ถูฮันยอประบปาูบะ่อน มืออฮันยอเริ่มไล้ไปามาอ่อนอฮยอแ แล้วลูบไล้อาี๋น้อยอฮยอแไปมา
“อื้อ อันอยอ อ๊า เอ็บ” ฮยอแราเสียอู้อี้ แล้วิ้นอย่าแรนฮันยอ้อละาปาอฮยอแ และมือ็ำใละาอาี๋น้อย
“เป็นอะไรฮยอแ เ็บหรอ” ฮันยอถามอย่าัวล
‘ั้นว่าั้นับเบาๆเอนะ เธอบอบบามาเลยหรอฮยอแ’ ฮันยอิ
“าั้นๆ มันโนน้ำอ่ะ แสบ” ฮยอแว่าหน้านิ่ว ฮันยอรีบล้าัวฮยอแ ่อน้อนอุ้มึ้นาอ่า
“อะโอ๊ย แสบอ่ะ ฮันยอ” ฮยอแร้อ ะที่ฮันยอทายาให้ใหม่
“ทนหน่อยนะ ไ่น้อย” ฮันยอูบที่หน้าผาที่ยัมีหยน้ำเาะอยุ่อฮันยอ ่อน้มลทายาให้อย่าเบามือที่สุ
“อ๊า เ็บ” ฮยอแอฮันยอแน่น
“เส็แล้วๆ นเ่” ฮันยอพันผ้าให้
“มันยัแสบอยู่เลยอ่ะ ฮันยอ” ฮยอแว่าหน้ามุ่ย
“แล้วะให้ั้นทำยัไีล่ะ ไ่น้อย ั้นเป่าให้ีมั๊ย?” เมื่อเห็นฮยอแพยัหน้า ฮันยอึ้มลเป่าให้ฮยอแ
“ยัไม่หายแสบเลยอ่ะ ฮันยอ” ฮยอแว่า
“ั้น...ั้นมีวิธีทำให้หาย แสบ เธออยาลอมั๊ย ฮยอแ” ฮันยอถาม ยิ้มอย่าเ้าเล่ ฮยอแพยัหน้า ฮันยอึูบฮยอแ
“อื้อ ฮันยอ” ฮยอแราเบาๆ ฮันยอึถอผ้าเ็ัวที่ปปิร่าายอฮยอแออ่อนที่ะใ้มือลึหน้าออฮยอแเบาๆ ปายัูบฮยอแที่อบรับัวเอ้วยวามเยิน((่ายมันเริ่มำนาวุ้ย))
“อื้อ ฮันยอ อย่าับรนั้นสิ” ฮยอแว่าเมื่อฮันยอละาปามาูเม้มที่อแทน มือ็ลูบไล้ที่อาี๋น้อยอฮยอแ
“หายแสบแล้วยัฮยอแ” ฮันยอระิบถามที่้าหู
“อะอืม” ฮยอแพยัหน้า
“ั้นั้นอ...ทำ่อไ้มั๊ย?”
....................................................................................................................................................................
ราบสวัสีพ่อแม่พี่น้อทู้นนนนนนนนนนนน
วันนี้มาอัพมิยาวมิสั้น...แ่พุ่นี้บีอาามาอัพมิ้ายนะ((อย่าพึ่โวยวายานิ))
พุ่นี้บีเรียนทั้วันอ่า่ะ...แล้วอนเยน้อรอนานอเพื่อนพี่มาส่อให้อี
เรยิว่าิมะมีเวลาิ้นแน่ๆอ่า่ะ....ยััย้อรอานนี๊นึนะะ
เห็นมีนถามเรื่อที่่ายเป็นอาราย...้อ...มันินเยอะเินไปายะ เรยเอาออมาหมเรย..อิอิ
บีอัว่อนนะะ...อโทที่มะ้ายอบทุนอีแล้วT_T
ร๊านเม้นทุน่ะ
ความคิดเห็น