คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : ตอนที่34: เลิกเด็ดขาด
“ฮยอแ เป็นไมั่” ฮันยอถาม พลาลูบหลัฮยอแที่เอาอเ่าั้แ่เ้าออ
“อืม ีึ้นแล้วแหละ” ฮยอแอบพลาเาะฮันยออย่าไร้เรี่ยวแร
“เห็นมั๊ย ั้นบอแล้วว่าอย่าินๆ ระเพาะเธอ็มีอยู่แ่นี้ ะินอะไรมามาย” ฮันยอบ่นเป็นาเ เอ้ย บ่นเป็นุ
“็ อยาินนี่นา อ๋อย ฮันยอั้นยืนไม่ไหวแล้ว” ฮยอแเริ่มหน้ามื
“อ๊ะ ฮยอแเป็นอะไร?” ฮันยอใ รีบอุ้มฮยอแไปนอนที่เียทันที
“ฮยอแ ีึ้นมั๊ย?” ฮันยอใ้ผ้าุบน้ำเ็หน้าอันีเียวอฮยอแให้
“อืม” ฮยอแพยัหน้า
“ั้นเ๋วั้นเ็ัวให้แล้วันนะ” ฮันยอปลระุมเสื้อฮยอแออเมื่อเห็นฮยอแพยัหน้า ฮันยอเ็ัวฮยอแอย่าเบามือที่สุ
“ฮยอแ ั้นอ..ถอาเหน่อยนะ” ฮันยอถามฮยอแ็พยัหน้าเป็นเิอนุา ฮันยอ้อใ้วามพยายามยับยั้อารมัวเอเป็นอย่ามา เมื่อาเในสีมพูัวิ๋วอฮยอแถูถอออ
“อ๊ะ ฮันยอ นายเ็อะไรอนายน่ะ” ฮยอแถาม เมื่อฮันยอที่มอไปที่อื่นอนเ็าอ่อนัวเอันไปเ็โนอาี๋น้อยอฮยอแ
“อ๊ะ โททีๆ” ฮันยอเาหัวแ้เ้อ พลาสูหายใเ้าลึๆ
“ทำไมนายไม่มอั้นล่ะ ฮันยอ? หยั่ี้ะเ็ถูที่มั๊ยเนี่ย?” ฮยอแว่า
“ือ..ั้นลัวว่าะยับยั้อารมไว้ไม่อยู่น่ะ ฮยอแ ั้นยัไม่อยา เอ่อ ทำอะไรเธออนนี้” ฮันยออธิบายพลาเ็าอ่อนฮยอแโยพยายามไม่มออาี๋น้อยอฮยอแ
“ทำอะไรหรอ ฮันยอ?” ฮยอแเอียอถาม
“อ่า..ือ ไม่มีอะไรหรอ อย่าใส่ใเลย” ฮันยอลูบหัวฮยอแ่อนพลิัวฮยอแมาเ็หลัให้
“ฮันยอ” ฮยอแเรีย หลัาที่ทัู้่เียบันไปัพั
“หือ?..อะไรรับไ่น้อย” ฮันยอถาม มือ็ยัเ็หลัฮยอแ
“ือ..ถ้านายะทำอะไรั้น ั้น็..ไม่ว่าอะไรหรอนะ” ฮยอแบอ
“ฮะ? เธอว่าอะไรนะ ฮยอแ?” ฮันยอพลิฮยอแให้มาเผิหน้าับัวเอ
“็..ั้น เอ่อ ั้นไม่ว่าอะไรหรอ ถ้านายะทำอะไรั้น” ฮยอแหลบา
“ฮยอแ” ฮันยอเยาฮยอแึ้นมาให้มอัวเอ
“ั้นรันายนะ ฮันยอ” ฮยอแพู
“ั้น็รัเธอ ฮยอแ” ฮันยอบอเสียเบา่อนูบฮยอแอย่านิ่มนวลที่สุ ่อนะเปลี่ยนูบอย่าูื่ม มือรวบัวฮยอแมาแนบิัวเอ
“อื้อ ฮันยอ” ฮยอแพูอย่าไร้เรี่ยวแร่อนะออฮันยอไว้ ฮันยอไล้ลิ้นไปทั่วอ หัวไหล่ ูเม้มามที่่าๆนเิรอยึ้นเ็มัวฮยอแ แู่่ๆ ฮันยอ็หยุารระทำ
“เป็นอะไรหรอ ฮันยอ” ฮยอแที่อยุ่ๆ ฮันยอ็หยุ
“อ๋อ ป่าวหรอ..ั้นยัไม่อยาทำอะไรนป่วยนะ” ฮันยอูบเบาๆที่หน้าผาอฮยอแ ่อนะใส่เสื้อผ้าให้
หลัาฮันยออาบน้ำเส็ ็ึ้นเียทันที ฮยอแที่นอนอยู่บนเียอยู่แล้วเลยระเถิบเ้ามาุหลัฮันยอ
“หือ?ไ่น้อย หนาวหรอ?” ฮันยอถามฮยอแที่เอาแุ่หลัฮันยอ
“ป่าวหรอ” ฮยอแส่ายหัว
“วันนี้เป็นอะไร ฮึ? ทำไมอ้อนัเลย” ฮันยอหันหน้าเ้าหาฮยอแ แล้วึฮยอแให้มานอนหนุนแนัวเอ
“็ ั้น..ิถึนายนิ” ฮยอแบอ ุหน้าเ้าที่อฮันยอ่อนวามเิน
“อื้ม ็วันหลัอย่าื้อนัสิ” ฮันยออฮยอแเ้ามา่อนะสูมลิ่นแมพูที่ผมนุ่มอฮยอแ
“ั้นป่าวื้อะหน่อย” ฮยอแว่าเสียอู้อี้
“เนี่ยนะไม่ื้อ” ฮันยอึมูรั้นๆอฮยอแ ่อนะูบ
“นอนันเถอะ” ฮันยอว่า
“อื้ม” ฮยอแหลับแทบะในทันที
เ้าวันรุ่ึ้น ฮันยอูฮยอแเ้าบริษัท้วย
“ฮันยอ เส็แล้วไปเที่ยวัน่อนะ” ฮยอแอ้อน เมื่อเินเ้าบริษัท
“เอ่อ เ๋วอู่อนแล้วันนะว่าประุมเส็ี่โม” ฮันยอบอ่อนยนาฬิาึ้นมาู ึทำให้ไม่ไ้มอ้าหน้า
“โอ๊ะ โอ๊ย” ฮยอแโนนนเือบล้ม แ่ีที่ฮันยอประอไว้ะ่อน
“อ๊ะ ั้นอโทษนะ อ้าวเธอเอหรอนึว่าใร” ฮีอลที่นฮยอแอย่าุ เอ้ย อย่าั((.....มุฟา ย รีเทิร์นับพี่น้อ = =))อโทอย่าอไปเอ เอ้ย อไปที((ไว้อาลัยหั้ยับมุฟา ยๆิัน = =))
“ฮยอแ เป็นอะไรรึป่าว?” ฮันยอถามฮยอแ โยไม่ไ้สนใฮีอลเลย
“เอ่อ ฮันยอ เราไปห้อประุมันเถอะ” ฮีอลเ้าวแนฮันยอ แ่ฮันยอสะบัออ ึ่ทำให้ฮีอล
“ุนไป่อนเถอะ ฮีนิม ฮยอแเินไหวมั๊ย?” ฮันยอบอฮีอลอย่าไม่ใส่ใ ่อนที่ะพยุฮยอแไปหาอีทึ
“อ้าว นี่เป็นอะไรมาอีล่ะเนี่ย?” อีทึ่วยฮันยอพยุฮยอแมานั่
“โนนนิหน่อยน่ะ” ฮันยออบ่อน้มลูเท้าฮยอแ
“หูย โนแรที่ไหนนมาเนี่ย แหมเลย” อีทึว่า
“เ็บมั๊ยฮยอแ?” ฮันยอถาม
“มะไม่เ็บหรอ โอ๊ย” ฮยอแร้อเมื่อฮันยอแะโนรอยแ
“ไหนบอไม่เ็บไ อีทึ ฝาูฮยอแหน่อยสิ ะไ้เวลาประุมแล้วอ่ะ” ฮันยอหันไปบออีทึ
“อืมๆ นายไปเหอะ เ๋วั้นูให้” อีทึอบ
“ฟอ ไป่อนนะฮยอแอยู่นิ่ๆอย่าไปไหนล่ะ” ฮันยอหอมแ้มฮยอแ ่อนเินเ้าห้อประุมไป
“แหม หวานันริๆนะ” อีทึแวฮยอแที่เอาแ่หน้าแ
“ถามึๆเหอะ ุนไปโยใรนมาเนี่ย มันถึแอย่านี้” อีทึถามพลาประบน้ำแ็ให้
“อ่ะ เอ่อ ือ ุนฮีอลเ้า...” ฮยอแพูยัไม่ทันาำ อีทึ็โวยวายลั่น
“ฮะ? แม่นั่นอีแล้วเรอะ? มันน่าริๆเล้ย” อีทึโมโห เผลอไปรอยแอฮยอแเ้า
“อะโอ๊ยๆ ุนอีทึรับ อย่าพึ่โมโห” ฮยอแัาออ
“อ้อ เอ่อ โททีๆ” อีทึึาฮยอแมาประบใหม่ ึ่ฮยอแมออย่าไม่ไว้ใอย่าแร((แปลว่า..ทึี้มือหนัสินะ? ิๆ))
“อ้าว ุนฮยอแ เป็นอะไรหรอรับ?” ีวอนเินมาเห็นพอี((นอ่านอย่าพึ่ไล่วอนิ))
“อ้าวุนีวอน สวัสีรับ พอีุนฮยอแโนแรแถวนี้มันนเ้าน่ะรับ ูสิรับแเลย” อีทึี้ให้ีวอนู
“ายแล้ว แมาเลยนะรับเนี่ย” ีวอนยาฮยอแึ้นมาู
“ุนอีทึ่วยไปใส่น้ำร้อนในาละมัมาให้ผมไ้มั๊ยรับ?” ีวอนบออีทึ
“เอ๋? ะเอามาทำอะไรหรอรับ?” อีทึถามอย่าๆ((าินไ่้มรึวอน??))
“เอามาประบใหุ้นฮยอแไรับ แอย่านี้้อประบร้อนประบเย็นสลับัน” ีวอนบออีทึที่ทำหน้าถึบาแสน เอ้ย บาอ้อ
ภายในห้อประุม
“นี่ ฮัน เย็นนี้ไปิน้าวับั้นนะ” ฮีอลระิบฮันยอ แ่ฮันยอไม่สนใ
“ฮัน...ฮัน!!!” ฮีอลเผลอเรียเสียั เมื่อฮันยอไม่ยอมสนใัที
“ุนฮีอล ุนฟัอยู่รึป่าว?” ิน ยอบถามึ้น
“เอ่อ รับๆ” ฮีอล้มหน้า
“เอันที่าฟ้า ผมมีเรื่อะุย้วย” ฮันยอระิบเมื่อประุมเส็ แล้ว็เินออไป
ที่าฟ้า
“แหม ฮัน ทำไมในห้อประุมไม่อบั้นล่ะ ั้นเลยโนุเลยเห็นมั๊ย” ฮีอลบ่นเป็นารให่เมื่อามฮันยอึ้นมาที่าฟ้าอบริษัท
“ผมมีเรื่อะุยับุน ฮีนิม” ฮันยอเปิประเ็นทันที
“ทำไมไม่ไปุยันอนินเนอร์ล่ะ ฮัน” ฮีอลลูบหน้าฮันยอ แ่ฮันยอับมือฮีอลออ
“ฮีนิม ุนเลิทำแบบนี้เถอะ ผมแ่านแล้วนะ” ฮันยอพูเสียริั
“ทีุ่นแ่ เพราะประั้นไม่ใ่หรอ ฮัน” ฮีอลเลิิ้วถาม
“แ่่อนอาะใ่ แ่อนนี้ไม่ใ่แล้ว” ฮันยอบอ
“ฮะฮัน..อยาบอนะว่าุน..” ฮีอลสีหน้าเริ่มเปลี่ยน
“ใ่ ผมรัฮยอแ และผมะรัเ้าเป็นนสุท้าย เพราะะนั้น ุนเลิทำแบบนี้เถอะ ฮีนิม” ฮันยอพูึ่อร้อ
“ฮะฮัน..” ฮีอลไม่อยาเื่อหูัวเอ
‘ไม่ริ เป็นไปไม่ไ้’ ฮีอลิ ่อนที่ะรีบปรับสีหน้า
“อะอืม ั้นเ้าใ ฮัน ไม่้อห่วหรอ” ฮีอลอบเสียเบา
“ริหรอ ฮีนิม?” ฮันยอประหลาใเล็น้อยที่ฮีอลยอมเ้าใัวเออย่า่ายาย
“วามริ ุน้ออบุนั้น้วย้ำที่ทำใหุ้นไ้แ่านับฮยอแน่ะ” ฮีอลว่าทีเล่นทีริ
...............................................................................................................................................................
ราบสวัสีพ่อแม่พี่น้อทู้นนนนน
วันนี้อมาสั้นๆนี๊สนึน้า...วันนี้บีประุมนมึนเรย อย่าว่าานน๊า
าน้อยัมะเส็เรยย...ฮือออออ...อุส่ามานั่อัพฟิ่อนแล้ว่อยทัมานนะเนี่ย
เ๋วพุ่นี้บี้อยุ่อี...เรื่อที่มีนเอาเินบีปายอ่า...บี้อแสนพาสปอร์ลับไปหั้ยแม่
า้ายส่ไปทาำรวอีทีว่าไอนั่นมันเอาเินบีปาย้ายายย...ฮือออออออ
เ๋วบี้อปาย่อนแล้วน๊าาาา
้ออโท้วยนะะที่มะ้ายอบเม้นารเรย
ยััย้ออบุนนะะที่มาเม้นมาอ่านัน
ร๊านเม้นทุนเ่อะ...อิอิ
ความคิดเห็น