ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : +:+: StUdY OnLiNe :+:+
แล้วพี่วิวก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้ฉันฟัง เขาบอกว่าเขาแค่เป็นศัตรูกับแก๊งมาเฟียอีกแก๊งนึง มีหัวหน้าเป็นคนท้องถิ่นชื่อ ‘เอริค’ และคนไทยชื่อ ‘แม็กซ์’ แล้วพวกมันทั้งสองก็จ้องหาทางเล่นงานพี่วิวอยู่ตลอด พี่วิวเลยต้องมีลูกน้องเอาไว้บ้าง จนกลายเป็นอีกแก๊ง คนทั้งเมืองก็เลยเหมาเอาว่าเป็นแก๊งมาเฟียทั้งๆที่พี่วิวไม่ได้ทำอันตรายอะไรให้กับคนอื่น มีแต่แก๊งนั้นที่ก่อความวุ่นวาย
“ดรีม..พรุ่งนี้พี่ไม่ว่างพาไปมหาลัยนะ เดี๋ยวไอแก๊ปจะมารับดรีมแล้วก็จัดการเรื่องทุกอย่างให้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวดรีมไปเองก็ได้”
“ไม่ได้นะ มันอันตราย..อีกอย่างมกาลัยมันก็ค่อนข้างไกลจากที่นี่ด้วย ให้ไอแก๊ปพาไปน่ะดีแล้ว”
“อ่า..ก็ได้ค่ะ”
วันรุ่งขึ้น พอฉันลงมาจากข้างบนก็เห็นพี่แก๊ปนั่งยิ้มแป้นรออยู่ที่ห้องรับแขกแล้ว
“อรุณสวัสดิ์ครับ ดรีม”
“พี่แก๊ปมาตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอคะ จะทานข้าวเช้ามั๊ยคะ”
“อ๋อ..ไม่เป็นไรจ่ะ” (จริงๆแล้วอยากกินล่ะสิ..555)
“แล้ว..พี่วิวล่ะคะ”
“ออกไปตั้งนานแล้วจ่ะ เราไปกันเถอะเดี๋ยวสายนะ”
“ค่ะ”
แล้วพี่แก๊ปก็ขับรถพาฉันมาที่มหาลัย B..คนค่อนข้างจะเยอะเพราะเปิดเป็นวันแรก มีผู้คนมากมายดูรายชื่อของตัวเองตามบอร์ดว่าอยู่ตึกไหน แต่พี่แก๊ปกลับพาฉันเดินไปยังอีกตึกนึง
“พี่แก๊ปจะพาดรีมไปไหนเหรอคะ..ไม่ไปดูรายชื่อที่บอร์ดเหรอ”
“อ๋อ..ไม่ต้องหรอกจ่ะ พี่จะไปลงทะเบียนให้ดรีมแบบออนไลน์น่ะ”
“เอ่อ..แต่ว่า”
จริงๆฉันก็เข้าใจนะว่าพี่วิวอยากให้ฉันเรียนแบบออนไลน์แทน แต่ฉันอยากมาเรียนที่มหาลัยมากกว่านี่นา
“ไอวิวสั่งมาน่ะ พี่ต้องทำนะ”
“แต่..”
“ถ้ามันไม่พอใจเดี๋ยวพี่จะซวยเอานะ >.<’”
“ค่ะ..ก็ได้ค่ะ”
นี่ถือว่าสงสารพี่แก๊ปนะเนี่ย ขนาดแค่คุยทางโทรศัพท์พี่วิวยังน่ากลัวโคดๆอ่ะ..เอาเถอะๆ เรียนออนไลน์ก็ได้
หลังจากที่พี่แก๊ปเข้าไปคุยกับprofessorคนนึงในห้องอยู่เกือบชั่วโมง พี่แก๊ปก็เดินออกมาพร้อมกับเอกสารเป็นปึก
“นี่คือรายวิชาที่ดรีมจะต้องเรียน มีบอกว่าจะต้องส่งงานในเว็บไหนแล้วก็อาจจะต้องมาเ้ข้าห้องแล็บเป็นบางครั้ง แล้วก็นี่รายการหนังสือที่จะต้องซื้อจ่ะ”
“ตกลง..ดรีมจะต้องเรียนออนไลน์จริงๆเหรอคะ”
ฉันถามพี่แก๊ปอย่างเศร้าๆ
“ใช่แล้ว..แต่ดรีมไม่ต้องเป็นห่วงนะ ถ้ามีอะไรเดี๋ยวพี่จะช่วยเอง”
“ค่ะ..ขอบคุณค่ะ แล้วนี่ดรีมจะต้องทำอะไรต่อเหรอคะ”
“อ๋อ..ก็..”
ก่อนที่พี่แก๊ปจะพูดจบ เสียงมือถือพี่แก๊ปก็ดังขึ้นมาซะก่อน
ตี๊ ดี ดี่ ตี๊ ดี ดีี่ (มือถือเสียงโลเท็คมาก555)
“ฮัลโหล..เออ..เสร็จแล้ว อืม..ฮะ?!?..ว่าไงนะ เออๆ..รู้ละๆ มึงเป็นไรมากป่าวเนี่ย เออๆรู้แล้วๆ..เดี๋ยวกูจัดการให้เองน่า..อืมๆ..มึงก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน..เข้าใจแล้วน่า”
พี่แก๊ปวางโทรศัพท์อย่างเครียดๆ ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าใครโทรมา..แต่ถ้าให้เดานะ..พี่วิวชัวร์-“-
“ใครโทรมาเหรอคะ”
“อ๋อ..ไอวิวโทรมาน่ะ มันบอกให้พี่พาดรีมไปซื้อหนังสือแล้วก็ไปส่งที่บ้านน่ะ”
“อ่าว..แล้วพี่วิวไปเป็นเหรอคะ..มีเรื่องอะไรรึป่าว”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ไปทำธุระนิดหน่อยน่ะ..แหม..คิดถึงมันล่ะสิ”
“ดรีมป่าวน๊า!”
พี่แก๊ปอ่ะ..ถามอะไรก็ไม่รู้>.<’
“แล้วทำไมหน้าแดงล่ะ..555”
“ดรีมป่าวหน้าแดงซะหน่อย”
ฉันป่าวหน้าแดงจริงๆนะ(ไม่เชื่อเหรอO.o?)
“อ่ะจ้าๆ..ไม่เถียงละ..ไปซื้อหนังสือกันเถอะ”
หลังจากที่ฉันพี่แก๊ปมาส่งฉันถึงบ้านแล้ว พี่วิวก็ยังไม่กลับมาเลย แล้วก่อนที่พี่แก๊ปจะขับรถออกไป พี่แก๊ปก็คุยโทรศัพท์เสียงเครียดกว่าเมื่อเช้าอีก ฉันว่าต้องเกิดเรื่องแน่ๆเลย
ฉันนั่งรอพี่วิวจนถึงตี3 ฉันจึงได้ยินเสียงรถ ฉันวิ่งออกไปดูหน้าบ้านแล้วพี่วิวก็เดินออกมาจากรถ โอ้!..ตายแล้ว!! หน้าพี่วิวมีรอยฟกช้ำแล้วก็เลือดไหลที่มุมปาก!
“พี่วิวไปทำอะไรมาเหรอคะ ทำไมหน้าตาเป็นหยั่งงี้ล่ะ!”
“ป่าว..ไม่มีอะไรมากหรอก..ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ”
พี่วิวตอบอย่างค่อยข้างจะเย็นชา ไม่มองหน้าฉัน แล้วก็เดินเข้าบ้านไป
“แต่ที่ปากพี่วิวเลือดไหลอยู่นะคะ..มาค่ะ..เดี๋ยวดรีมทำแผลให้”
“ไม่ต้อง!”
พี่วิวตวาดใส่ฉันด้วยสีหน้าที่แบบประมาณว่ามึงอย่าเสื อ ก แล้วก็ลดสีหน้าลงนิดหน่อยเมื่อรู้ตัวว่าเค้าพูดรุนแรงกับฉันไปหน่อย(ไม่หน่อยแล้วมั้งเนี่ยT_T)
“เอ่อ..พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดอย่างนั้น”
“งั้นให้ดรีมทำแผลให้นะคะ”
แล้วฉันก็เดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาทำแผลให้พี่วิว
พี่วิวไม่พูดอะไรเลยตอนที่ฉันทำแผลให้ ฉันไม่รู้จะถามเค้าดีรึป่าวว่ามีเรื่องอะไร แต่พี่วิวก็พูดขึ้นมาซะก่อน
“ดรีมซื้อหนังสือเรียนมาครบแล้วใช่มั๊ย”
“ค่ะ พี่แก๊ปพาไปซื้อหมดแล้ว”
“งั้นดรีมก็ไม่ต้องออกจากบ้านแล้วสินะ”
“คะ?”
“หลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป ดรีมห้ามออกจากบ้านเด็ดขาดถ้าพี่ไม่อนุญาต”
“ทำไมล่ะคะ?!?”
“เพราะพี่สั่ง”
“แล้วทำไมพี่วิวจะต้องสั่งดรีมด้วยล่ะคะ”
“...ดรีม..ดึกแล้ว..ขึ้นไปนอนเถอะ”
แล้วพี่วิวก็เดินขึ้นไปข้างบน ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่วิวเป็นแบบนี้ ทำไมไม่เหมือนกันวันแรกที่ฉันเจอเค้า พี่วิวไปทำอะไร..มีเรื่องกับใครมา แล้วทำไมเค้าจะต้องห้ามไม่ให้ฉันออกไปข้างนอกด้วยนะ
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันเริ่มเรียนออนไลน์อยู่บ้านเป็นวันแรก น่าเบื่อที่สุดเลย ฉันหยิบหนังสือเล่มหนาเล่มแรกขึ้นมาอ่าน อ่านไปไ้ด้ 2 หน้าก็ง่วงละ พอหยิบเล่มที่บางกว่ามาอ่านก็งง โอ๊ย..ตายๆ ฉันจะเรียนรอดมั๊ยเนี่ย
พอบ่ายๆพี่วิวก็เดินลงมาจากห้อง
“ดรีมอ่านหนังสืออยู่เหรอ”
“ค่ะ”
ฉันตอบแบบไม่มองหน้าพี่วิว เพราะยังรู้สึกเคืองพี่วิวอยู่น่ะสิ..ชิ
“พึ่งตื่นเหรอคะ”
“อืม..ใช่”
“งั้นเดี๋ยวดรีมไปทำอาหารให้กินนะคะ”
ฉันพูดแบบไม่มองหน้าพี่วิว แล้วก็เดินไปห้องครัว แต่พี่วิวคว้าข้อมือฉันไว้ก่อน
“ดรีมโกรธพี่เหรอ”
“ก็..ป่าวนิคะ”
ฉันยังคงไม่มองหน้าพี่วิว..อิอิ..ให้รู้ซะบ้างว่าเราก็โกรธเป็น
“ถ้าเป็นเรื่องเมื่อคินน่ะ พี่ขอโทษนะ แต่พี่มีเหตุผลจริงๆที่ไม่ให้ดรีมออกไปข้างนอก”
“ค่ะ”
“งั้นหันมองหน้าพี่หน่อยสิ”
“...”
ไม่มองหรอก..ชิๆๆๆ>.<’
“น๊าาาาาา”
โอ๊ย..พี่วิวอย่าอ้อนสิ
“ทำไมดรีมหน้าแดงอย่างนั้นล่ะ”
“ดรีมป่าวนะ!”
แล้วฉันก็วิ่งเข้าไปในห้องครัว
30นาทีต่อมาฉันก็เอาข้าวแกงกะหรี่มาเสิร์พพี่วิว พี่วิวกินทันทีโดยที่ไม่พูดอะไร หลังจากที่พี่วิวกินเสร็จ ฉันก็เลยถามพี่วิวเรื่องเมื่อคินนี้
“ตกลงเมื่อคืนพี่วิวไปฟัดกับหมาที่ไหนมาเหรอคะ ทำไมได้แผลมาหยั่งงั้น”
พรวด! พี่วิวสำลักน้ำออกมาตอนที่ฉันพูดว่า ‘ฟัดกับหมา’
“เอ่อ..ก็..ไม่มีอะไรมากหรอก ไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอกน่าว่าแต่เราเหอะ อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้วล่ะ”
“พี่วิวอย่าพึ่งเปลี่ยนเรื่องสิคะ ตอบคำถามดรีมก่อน”
“เอาน่าๆไปอ่านหนังสือดีกว่านะๆ”
“พี่วิวอ่ะ!”
“น่ารักใช่มั๊ยล่ะ”
“บ้า!”
แล้วฉันก็งอน เดินออกไปจากห้องครัว ส่วนพี่วิวก็หัวเราะร่าอยู่คนเดียว
“ดรีม..พรุ่งนี้พี่ไม่ว่างพาไปมหาลัยนะ เดี๋ยวไอแก๊ปจะมารับดรีมแล้วก็จัดการเรื่องทุกอย่างให้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวดรีมไปเองก็ได้”
“ไม่ได้นะ มันอันตราย..อีกอย่างมกาลัยมันก็ค่อนข้างไกลจากที่นี่ด้วย ให้ไอแก๊ปพาไปน่ะดีแล้ว”
“อ่า..ก็ได้ค่ะ”
วันรุ่งขึ้น พอฉันลงมาจากข้างบนก็เห็นพี่แก๊ปนั่งยิ้มแป้นรออยู่ที่ห้องรับแขกแล้ว
“อรุณสวัสดิ์ครับ ดรีม”
“พี่แก๊ปมาตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอคะ จะทานข้าวเช้ามั๊ยคะ”
“อ๋อ..ไม่เป็นไรจ่ะ” (จริงๆแล้วอยากกินล่ะสิ..555)
“แล้ว..พี่วิวล่ะคะ”
“ออกไปตั้งนานแล้วจ่ะ เราไปกันเถอะเดี๋ยวสายนะ”
“ค่ะ”
แล้วพี่แก๊ปก็ขับรถพาฉันมาที่มหาลัย B..คนค่อนข้างจะเยอะเพราะเปิดเป็นวันแรก มีผู้คนมากมายดูรายชื่อของตัวเองตามบอร์ดว่าอยู่ตึกไหน แต่พี่แก๊ปกลับพาฉันเดินไปยังอีกตึกนึง
“พี่แก๊ปจะพาดรีมไปไหนเหรอคะ..ไม่ไปดูรายชื่อที่บอร์ดเหรอ”
“อ๋อ..ไม่ต้องหรอกจ่ะ พี่จะไปลงทะเบียนให้ดรีมแบบออนไลน์น่ะ”
“เอ่อ..แต่ว่า”
จริงๆฉันก็เข้าใจนะว่าพี่วิวอยากให้ฉันเรียนแบบออนไลน์แทน แต่ฉันอยากมาเรียนที่มหาลัยมากกว่านี่นา
“ไอวิวสั่งมาน่ะ พี่ต้องทำนะ”
“แต่..”
“ถ้ามันไม่พอใจเดี๋ยวพี่จะซวยเอานะ >.<’”
“ค่ะ..ก็ได้ค่ะ”
นี่ถือว่าสงสารพี่แก๊ปนะเนี่ย ขนาดแค่คุยทางโทรศัพท์พี่วิวยังน่ากลัวโคดๆอ่ะ..เอาเถอะๆ เรียนออนไลน์ก็ได้
หลังจากที่พี่แก๊ปเข้าไปคุยกับprofessorคนนึงในห้องอยู่เกือบชั่วโมง พี่แก๊ปก็เดินออกมาพร้อมกับเอกสารเป็นปึก
“นี่คือรายวิชาที่ดรีมจะต้องเรียน มีบอกว่าจะต้องส่งงานในเว็บไหนแล้วก็อาจจะต้องมาเ้ข้าห้องแล็บเป็นบางครั้ง แล้วก็นี่รายการหนังสือที่จะต้องซื้อจ่ะ”
“ตกลง..ดรีมจะต้องเรียนออนไลน์จริงๆเหรอคะ”
ฉันถามพี่แก๊ปอย่างเศร้าๆ
“ใช่แล้ว..แต่ดรีมไม่ต้องเป็นห่วงนะ ถ้ามีอะไรเดี๋ยวพี่จะช่วยเอง”
“ค่ะ..ขอบคุณค่ะ แล้วนี่ดรีมจะต้องทำอะไรต่อเหรอคะ”
“อ๋อ..ก็..”
ก่อนที่พี่แก๊ปจะพูดจบ เสียงมือถือพี่แก๊ปก็ดังขึ้นมาซะก่อน
ตี๊ ดี ดี่ ตี๊ ดี ดีี่ (มือถือเสียงโลเท็คมาก555)
“ฮัลโหล..เออ..เสร็จแล้ว อืม..ฮะ?!?..ว่าไงนะ เออๆ..รู้ละๆ มึงเป็นไรมากป่าวเนี่ย เออๆรู้แล้วๆ..เดี๋ยวกูจัดการให้เองน่า..อืมๆ..มึงก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน..เข้าใจแล้วน่า”
พี่แก๊ปวางโทรศัพท์อย่างเครียดๆ ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าใครโทรมา..แต่ถ้าให้เดานะ..พี่วิวชัวร์-“-
“ใครโทรมาเหรอคะ”
“อ๋อ..ไอวิวโทรมาน่ะ มันบอกให้พี่พาดรีมไปซื้อหนังสือแล้วก็ไปส่งที่บ้านน่ะ”
“อ่าว..แล้วพี่วิวไปเป็นเหรอคะ..มีเรื่องอะไรรึป่าว”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ไปทำธุระนิดหน่อยน่ะ..แหม..คิดถึงมันล่ะสิ”
“ดรีมป่าวน๊า!”
พี่แก๊ปอ่ะ..ถามอะไรก็ไม่รู้>.<’
“แล้วทำไมหน้าแดงล่ะ..555”
“ดรีมป่าวหน้าแดงซะหน่อย”
ฉันป่าวหน้าแดงจริงๆนะ(ไม่เชื่อเหรอO.o?)
“อ่ะจ้าๆ..ไม่เถียงละ..ไปซื้อหนังสือกันเถอะ”
หลังจากที่ฉันพี่แก๊ปมาส่งฉันถึงบ้านแล้ว พี่วิวก็ยังไม่กลับมาเลย แล้วก่อนที่พี่แก๊ปจะขับรถออกไป พี่แก๊ปก็คุยโทรศัพท์เสียงเครียดกว่าเมื่อเช้าอีก ฉันว่าต้องเกิดเรื่องแน่ๆเลย
ฉันนั่งรอพี่วิวจนถึงตี3 ฉันจึงได้ยินเสียงรถ ฉันวิ่งออกไปดูหน้าบ้านแล้วพี่วิวก็เดินออกมาจากรถ โอ้!..ตายแล้ว!! หน้าพี่วิวมีรอยฟกช้ำแล้วก็เลือดไหลที่มุมปาก!
“พี่วิวไปทำอะไรมาเหรอคะ ทำไมหน้าตาเป็นหยั่งงี้ล่ะ!”
“ป่าว..ไม่มีอะไรมากหรอก..ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ”
พี่วิวตอบอย่างค่อยข้างจะเย็นชา ไม่มองหน้าฉัน แล้วก็เดินเข้าบ้านไป
“แต่ที่ปากพี่วิวเลือดไหลอยู่นะคะ..มาค่ะ..เดี๋ยวดรีมทำแผลให้”
“ไม่ต้อง!”
พี่วิวตวาดใส่ฉันด้วยสีหน้าที่แบบประมาณว่ามึงอย่าเสื อ ก แล้วก็ลดสีหน้าลงนิดหน่อยเมื่อรู้ตัวว่าเค้าพูดรุนแรงกับฉันไปหน่อย(ไม่หน่อยแล้วมั้งเนี่ยT_T)
“เอ่อ..พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดอย่างนั้น”
“งั้นให้ดรีมทำแผลให้นะคะ”
แล้วฉันก็เดินไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาทำแผลให้พี่วิว
พี่วิวไม่พูดอะไรเลยตอนที่ฉันทำแผลให้ ฉันไม่รู้จะถามเค้าดีรึป่าวว่ามีเรื่องอะไร แต่พี่วิวก็พูดขึ้นมาซะก่อน
“ดรีมซื้อหนังสือเรียนมาครบแล้วใช่มั๊ย”
“ค่ะ พี่แก๊ปพาไปซื้อหมดแล้ว”
“งั้นดรีมก็ไม่ต้องออกจากบ้านแล้วสินะ”
“คะ?”
“หลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป ดรีมห้ามออกจากบ้านเด็ดขาดถ้าพี่ไม่อนุญาต”
“ทำไมล่ะคะ?!?”
“เพราะพี่สั่ง”
“แล้วทำไมพี่วิวจะต้องสั่งดรีมด้วยล่ะคะ”
“...ดรีม..ดึกแล้ว..ขึ้นไปนอนเถอะ”
แล้วพี่วิวก็เดินขึ้นไปข้างบน ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่วิวเป็นแบบนี้ ทำไมไม่เหมือนกันวันแรกที่ฉันเจอเค้า พี่วิวไปทำอะไร..มีเรื่องกับใครมา แล้วทำไมเค้าจะต้องห้ามไม่ให้ฉันออกไปข้างนอกด้วยนะ
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันเริ่มเรียนออนไลน์อยู่บ้านเป็นวันแรก น่าเบื่อที่สุดเลย ฉันหยิบหนังสือเล่มหนาเล่มแรกขึ้นมาอ่าน อ่านไปไ้ด้ 2 หน้าก็ง่วงละ พอหยิบเล่มที่บางกว่ามาอ่านก็งง โอ๊ย..ตายๆ ฉันจะเรียนรอดมั๊ยเนี่ย
พอบ่ายๆพี่วิวก็เดินลงมาจากห้อง
“ดรีมอ่านหนังสืออยู่เหรอ”
“ค่ะ”
ฉันตอบแบบไม่มองหน้าพี่วิว เพราะยังรู้สึกเคืองพี่วิวอยู่น่ะสิ..ชิ
“พึ่งตื่นเหรอคะ”
“อืม..ใช่”
“งั้นเดี๋ยวดรีมไปทำอาหารให้กินนะคะ”
ฉันพูดแบบไม่มองหน้าพี่วิว แล้วก็เดินไปห้องครัว แต่พี่วิวคว้าข้อมือฉันไว้ก่อน
“ดรีมโกรธพี่เหรอ”
“ก็..ป่าวนิคะ”
ฉันยังคงไม่มองหน้าพี่วิว..อิอิ..ให้รู้ซะบ้างว่าเราก็โกรธเป็น
“ถ้าเป็นเรื่องเมื่อคินน่ะ พี่ขอโทษนะ แต่พี่มีเหตุผลจริงๆที่ไม่ให้ดรีมออกไปข้างนอก”
“ค่ะ”
“งั้นหันมองหน้าพี่หน่อยสิ”
“...”
ไม่มองหรอก..ชิๆๆๆ>.<’
“น๊าาาาาา”
โอ๊ย..พี่วิวอย่าอ้อนสิ
“ทำไมดรีมหน้าแดงอย่างนั้นล่ะ”
“ดรีมป่าวนะ!”
แล้วฉันก็วิ่งเข้าไปในห้องครัว
30นาทีต่อมาฉันก็เอาข้าวแกงกะหรี่มาเสิร์พพี่วิว พี่วิวกินทันทีโดยที่ไม่พูดอะไร หลังจากที่พี่วิวกินเสร็จ ฉันก็เลยถามพี่วิวเรื่องเมื่อคินนี้
“ตกลงเมื่อคืนพี่วิวไปฟัดกับหมาที่ไหนมาเหรอคะ ทำไมได้แผลมาหยั่งงั้น”
พรวด! พี่วิวสำลักน้ำออกมาตอนที่ฉันพูดว่า ‘ฟัดกับหมา’
“เอ่อ..ก็..ไม่มีอะไรมากหรอก ไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอกน่าว่าแต่เราเหอะ อ่านหนังสือไปถึงไหนแล้วล่ะ”
“พี่วิวอย่าพึ่งเปลี่ยนเรื่องสิคะ ตอบคำถามดรีมก่อน”
“เอาน่าๆไปอ่านหนังสือดีกว่านะๆ”
“พี่วิวอ่ะ!”
“น่ารักใช่มั๊ยล่ะ”
“บ้า!”
แล้วฉันก็งอน เดินออกไปจากห้องครัว ส่วนพี่วิวก็หัวเราะร่าอยู่คนเดียว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น