ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : +:+: Doubtful :+:+
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันรีบตื่นขึ้นมาทำอาหารเช้าให้พี่วิวกิน ต้องแสดงฝีมือซะหน่อยละ อิอิ
“อ้าว ดรีมทำไมตื่นเช้าจังเลย นี่ทำอะไรอยู่น่ะ กลิ่นหอมจัง”
พี่วิวเข้ามาในห้องครัวแล้วก็มองดูโจ๊กที่ฉันกำลังทำอยู่
“โจ๊กน่ะค่ะ ลองชิมดูสิคะ”
แล้วฉันก็ตักโจ๊กป้อนพี่วิวชิม เอ๊ะ! เหมือนสามีภรรยายังไงก็ไม่รู้ โอ๊ย!ฉันคิดอะไรล่ะเนี่ย>.<’
“อื้ม อร่อยมากเลย ดรีมทำอาหารเก่งจังเลยอ่ะ”
^//^ แหะๆ อยู่แล้วๆ
“นี่ดีนะคะที่ยังมีข้าวสาร แต่ของสดกับผักนี่ไม่มีเลย มีแต่อาหารสำเร็จรูป พี่วิวกินเข้าไปได้ยังไงทุกวันคะเนี่ย”
“ก็..เอ่อ..พี่อยู่คนเดียวน่ะเลยกินอะไรง่ายๆ เอางี้ เดี๋ยวพี่พาเข้าซุปเปอร์แล้วกันนะ”
“ดีค่ะ^.^”
ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่งั้นฉันคงต้องตัดหญ้าแถวนี่มาเป็นผัก แล้วก็จับหมาแถวนี้มาเป็นเนื้อแน่เลย
“ดรีมจะมาเข้าเรียนมหาลัยBใช่มั๊ย”
“ค่ะ เปิดเทอมพรุ่งนี้น่ะค่ะ”
“เหรอ..อืม เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พาไปแล้วกันนะ คิดไงถึงมาเรียนที่เมืองนี้ล่ะเนี่ย”
“ก็มหาลัยBมีชื่อเสียงเรื่องเคมีนิคะ”
“อืม..แต่ก็ไม่ค่อยมีใครเค้าเรียนจบกันหรอกนะ”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ เค้าเรียนไม่ไหวกันเหรอ o.O?”
“ก็เปล่าหรอก บางคนอยู่ไม่ได้ก็เพราะมาเฟียตามรังควานน่ะ บางคนก็ถูกทำร้ายจนต้องเข้าโรงบาลเลยไม่จบซักที คนที่เรียนจบส่วนใหญ่นี่เรียนเป็นpart timeกับระบบออนไลน์แทนน่ะ”
“เหรอคะ..แล้วนี่ดรีมจะทำัยังไงดีล่ะคะ ถ้าไม่จบนี่พ่อแม่ไม่ให้กลับแน่เลย”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จัดการให้เอง ^.^”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
“หิวจังเลย ขอกินก่อนนะค๊าบ”
แล้วเราสองคนก็เริ่มกินข้าวเช้ากันได้ซะที
หลังจากนั้น พี่วิวก็พาฉันไปซื้อของที่ซูปเปอร์นอกเมือง ขณะที่ฉันกำลังหยิบของตะกร้าอย่างเมามันมาก(ก็ไม่ต้องจ่ายเองนิ..อิอิ) มือถือพี่วิวก็ดังขึ้น
ตี๊ ดี ดี๊ ดี ดี๊
“ฮัลโหล ว่าไง ได้เรื่องมั๊ยวะ”
โห..พี่วิวทำหน้าเครียดมากเลยอ่า น้ำเสียงก็โหดๆไม่เหมือนตอนที่พูดกับฉันเลย
“ห๊ะ! กูก็มองมึงแล้วไงให้ดูดีๆ โชคดีนะที่กูมาพาอยู่กะกูก่อน มึงอย่าให้พวกมันรู้ละกัน ไม่งั้นกูเอามิงตายแน่ไอแก๊ป เออๆ แค่นี้นะ”
ปึ่ก
o.O??
ฉันไม่นึกเลยว่าคนอย่างพี่วิวจะ..น่ากลัวขนาดนี้ได้ แล้วพี่วิวก็หันมาที่ฉันแล้วก็รีบทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด
“เอ่อ พี่ขอโทษนะที่เสียงดังไปหน่อย”
“อ่า..ไม่เป็นไรค่ะ^.^’”
ไม่เป็็นไรแต่โคดจะตกใจเลยอ่ะ คนที่ชื่อแก๊ปเป็นใครกันนะ? ทำไมพี่วิวถึงต้องตะคอกกลับไปอย่างนั้นด้วย
“ซื้อเสร็จแล้วใช่มั๊ย งั้นกลับกันเถอะเดี๋ยวจะมืดซะก่อน”
“ค่ะ”
ว๊า...ทำไมต้องรีบกลับด้วยก็ไม่รู้เนอะ ออกมานอกเมืองแล้วก็ไม่น่าจะมีอันตรายนี่นา
พอออกจากซุปเปอร์พี่วิวก็พาฉันกลับบ้านทันที ฉันลงจากรถก่อนเพื่อที่จะไปไขกุญแจเข้าบ้านให้พี่วิวที่หอบข้าวของพะรุงพะรังมาจากรถ แต่ว่า!..ทำไมบ้านไม่ได้ล็อกล่ะ ฉันว่าฉันเห็นพี่วิวล็อกมาแล้วนิ
“เอ่อ..พี่วิวคะ ทำไมบ้านไม่ได้ล็อกล่ะคะ”
“ห๊ะ!..พี่ว่าพี่ล็อกมาแล้วนี่นา ดรีมอย่าพึ่งเข้าำไปนะเดี๋ยวเข้าไปดูก่อนเผื่อจะเป็นผู้ร้าย”
“ไม่เอา ขอดรีมเข้าไปด้วยสิคะ”
“ไม่ได้ๆอันตราย”
“ดรีมไม่อยากอยู๋ข้างนอกคนเดียวT_T”
“อ่ะๆ..โอเคๆ งั้นอยู่ข้างหลังพี่แล้วกันนะ”
พวกเราสองคนเลยเิดนเข้าไปในบ้านพร้อมกัน(ฉันเกาะหลังพี่วิวไปน่ะ..อิอิ) ข้างในบ้านค่อนข้างมืดเพราะว่าค่อนข้างจะเย็นแล้ว พี่วิวเปิดไฟที่ทางเดินก่อน บ้านก็ดูเป็นปกติดี พอเข้าไปในห้องรับแขก ขณะที่พี่วิวกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดไฟ..
“หยุดนะ!!”
กรี๊ด!! ใครก็ไม่รู้อยู่ในห้องรับแขก ฉันตกใจมากจนกระโดดกอดพี่วิว ตายๆ..ฉันไปกอดเค้าได้ยังไงล่ะเนี่ย>.<’ แล้วพี่วิวก็กระซิบว่า ‘ไม่ต้องกลัวนะ’
“มึงเป็นใคร?!”
พี่วิวถามออกไปในความมืด ทำไมไม่เปิดไฟล่ะพี่วิว โธ่..กลัวนะเนี่ย
“กูเป็นใครไม่สำคัญ แต่กูรักมึงว่ะไอวิว”
แล้วไฟก็สว่างขึ้น
“ไอบ้า ทำไมมึงเล่นแผลงๆหยั่งงี้วะไอแก๊ป เดี๋ยวมึงก็โดนตอ-อี-นอ กูหรอก”
พี่วิวด่าผู้ชายคนนั้นที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก พร้อมกับตบหัวหยอกล้อกัน ปล่อยให้ฉันยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่หน้าประตุ
“เอ๊ะ..นี่..”
ผู้ชายคนนั้นหันมาเห็นฉัน
“อ้อ..ใช่ คนนี้แหละ”
“โอ้โห..น่ารักจังเลย ชื่ออะไรครับ อายุเท่าไหร่ เรียนไหน ส่วนสุง น้ำหนัก รอบเอวเท่าไหร่ แล้ว..”
โป๊ก!!
“โอ๊ย เจ็บนะเฟ้ยไอวิว”
“พูดมากไปแล้วน่ะมึง เห็นมั๊ย เค้ากลัวมึงแล้ว”
o.O???<-------หน้าตาฉันในขณะนี้
“ดรีม..นี่แก๊ปนะ เพื่อนพี่เองน่ะ”
“มึงเพื่อนกูเหรอ??”
โป๊ก!!(พี่วิวฟาดอีกรอบ)
“เอ่อ..ชื่อดรีมค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“อุ๊ย!..ชื่อก็น่ารัก >.< น่าตาก็น่ารัก”
“พอเลยไอแก๊ป เดี๋ยวโดนอีกโป๊กหรอก”
“เออๆ..กูเงียบก็ได้”
“เออ..แล้วมึงทำไมเข้ามาเงียบๆมืดๆ ไม่เปิดไฟล่ะว่ะ กูก็นึกว่าพวกนั้น”
“โอ๊ย..พวกนั้นมันจะเปิดประตูเข้าบ้านมึงได้มั๊ยล่ะ นอกจากเพื่อนรักของมึงเนี่ย”
“เออ..น่ะ วันหลังก็อย่ามาเงียบๆแ้ล้วกัน”
“มึงไปไหนมาน่ะ กูรอตั้งนาน รู้มั๊ยว่าพวกมันทำอะไรกับบ้านเช่าของดรีมมั่ง พวกมันนะ..”
“ชูวว์!!..(อย่าพึ่งพูดดิวะ ดรีมมองอยู่)”
หา!!..อะไรเกี่ยวกะบ้านเช่าฉันนะ ทำไมพี่วิวต้องห้ามไม่ให้พี่แก๊ปพูดด้วย แล้วพวกนั้นหมายถึงใครอ่ะ โอ๊ย..ฉันงงไปหมดแล้วนะเนี่ย อยากรู้ๆๆ(สอดรู้สอดเห็นว่ะ- -‘)
“เอ่อ..ดรีมบอกพี่ว่าจะทำสปาร์เก็ตตี้ให้พี่กินไม่ใช่เหรอ”
พี่วิวเปลี่ยนเรื่องหันมาถามฉันทันที
“อ๋อ..ค่ะ จะให้ดรีมทำเลยมั๊ยคะ”
“ก็ดีจ่ะ พี่เริ่มจะหิวละ เดี๋ยวพี่ขอคุยกะแก๊ปแป๊บนึงแล้วกัน”
แล้วฉันก็ต้องไปทำสปาร์เก็ตตี้ ฮือๆ..อดฟังเลยว่าพี่แก๊ปจะบอกอะไรพี่วิวเรื่องบ้านเช่าฉัน ฉันมีความรู้สึกว่าพี่วิวมีอะไรที่ฉันยังไม่รู้อีกหลายอย่าง แต่ฉันก็เชื่อนะว่าเค้าเป็นคนดี
ฉันใช้เวลาทำสปาร์เก็ตตี้ไม่นานก็เสร็จ ขณะที่ฉันกำลังตั้งโต๊ะที่ห้องกินข้าวซึ่งติดอยู่กับห้องหลังคากระจกที่พี่วิวกับพี่แก๊ปยืนคุยกันอยู่ แล้วฉันก็ได้ยินเสียงพวกเค้าคุยกัน(ไม่ได้แอบฟังน๊าาา>.<’)
“แล้วมึงจะไม่บอกอะไรดรีมจริงๆเหรอวะ?”
“ก็กูไม่รู้จะบอกเค้ายังไงนี่หว่า กูกลัวเค้าจะตกใจว่ะ”
“แต่ยังไงมึงก็ต้องบอกเค้าอยู่ดีอ่ะ ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้นะเว้ย”
“เออๆกูรู้แล้วๆ แต่มึงจะให้กูบอกเค้าเหรอว่ากูเป็นมาเฟียอ่ะ เค้ากลัวกูตายเลย”
“เออ..ว่ะ..แล้วมึงเป็นเหรอ”
“ถ้ากูเป็นมึงก็เป็นด้วยนั่นแหละไอแก๊ป..ฮ่าๆๆๆ”
“เอ่อ..พี่วิว พี่แก๊ปคะ อาหารเสร็จแล้วค่ะ”
ฉันพูดแทรกขึ้นมาเพราะฉันเริ่มจะไม่ค่อยอยากฟังเรื่องที่พวกเขาพูดกันอีกแล้ว พี่วิวกับพี่แก๊ปมองหน้ากันสักครู่ แล้วจึงเดินตามฉันเข้ามาในห้องกินข้าว
ขณะที่กินสปาร์เก็ตตี้อยู่นั้น ฉันไม่ได้พูดอะไรซักคำเลย ฉันนึกถึงบทสนทนาของพี่วิวกับพี่แก๊ปเมื่อครู่นี้ ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเขาพูดกันเลยจริงๆ
“อิ่มแล้วคร๊าบ อร่อยจังเลย ดรีมนี่ทำอาหารเก่งจังนะ”
พี่แก๊ปพูดขึ้นมาหลังจากที่กวาดสปาร์เก็ตตี้ที่เติมเป็นรอบที่3จนหมด
“ขอบคุณค่ะ”
“เดี๋ยวพี่ขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะ ต้องไปดูแลผับให้ไอคนอู้งาน”
พี่แก๊ปพูดพรางมองหน้าพี่วิวอยากกวนๆ
“ใครว่ากูอู้งาน เดี๋ยวกูหักเงินเดือนมึงซะเลยดีมั๊ย”
“เออๆ..ไม่อู้ก็ได้คร๊าบเจ้านายยยย”
“ไม่ต้องมาล้อเลียนเลยนะมึง ไปได้แล้ว”
“ดรีม พี่ไปแล้วนะ บ๊าย บาย”
“บายค่ะ”
แล้วพี่แก๊ปก็ออกไป เหลือแต่ฉันกับพี่วิวที่ยังอยู่ในห้องกินข้าว ฉันเลยถามพี่วิวเกี่ยวกับเรื่องที่ฉันได้ยินมา
“พี่วิวคะ”
“หืม..มีอะไรเหรอดรีม”
พี่วิวเงยหน้าขึ้นมาจากจานสปาร์เก็ตตี้ที่เติมเป็นรอบที่4(ไม่ยอมแพ้พี่แก๊ปว่างั้นเหอะ)
“พี่วิวเป็นมาเฟียเหรอคะ”
พรวด!! พี่วิวสำลักเส้นสปาร์เก็ตตี้ แล้วรีบเช็คปากก่อนที่จะพูด
“หา!!..ดรีม ได้ยินที่พี่พูดกับไอแก๊ปเหรอ”
“เอ่อ..ค่ะ..แล้วพี่วิวเป็นมาเฟียจริงๆเหรอคะ”
“ปะ..ป่าว..ไม่ใช่หรอก..แต่ก็...ไม่เชิงอ่ะ”
“แล้วมันยังไงล่ะคะ พี่วิวปิดบังอะไรดรีมรึป่าว”
“คือว่า..พี่..เฮ้อ..โอเคๆ”
“อ้าว ดรีมทำไมตื่นเช้าจังเลย นี่ทำอะไรอยู่น่ะ กลิ่นหอมจัง”
พี่วิวเข้ามาในห้องครัวแล้วก็มองดูโจ๊กที่ฉันกำลังทำอยู่
“โจ๊กน่ะค่ะ ลองชิมดูสิคะ”
แล้วฉันก็ตักโจ๊กป้อนพี่วิวชิม เอ๊ะ! เหมือนสามีภรรยายังไงก็ไม่รู้ โอ๊ย!ฉันคิดอะไรล่ะเนี่ย>.<’
“อื้ม อร่อยมากเลย ดรีมทำอาหารเก่งจังเลยอ่ะ”
^//^ แหะๆ อยู่แล้วๆ
“นี่ดีนะคะที่ยังมีข้าวสาร แต่ของสดกับผักนี่ไม่มีเลย มีแต่อาหารสำเร็จรูป พี่วิวกินเข้าไปได้ยังไงทุกวันคะเนี่ย”
“ก็..เอ่อ..พี่อยู่คนเดียวน่ะเลยกินอะไรง่ายๆ เอางี้ เดี๋ยวพี่พาเข้าซุปเปอร์แล้วกันนะ”
“ดีค่ะ^.^”
ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่งั้นฉันคงต้องตัดหญ้าแถวนี่มาเป็นผัก แล้วก็จับหมาแถวนี้มาเป็นเนื้อแน่เลย
“ดรีมจะมาเข้าเรียนมหาลัยBใช่มั๊ย”
“ค่ะ เปิดเทอมพรุ่งนี้น่ะค่ะ”
“เหรอ..อืม เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พาไปแล้วกันนะ คิดไงถึงมาเรียนที่เมืองนี้ล่ะเนี่ย”
“ก็มหาลัยBมีชื่อเสียงเรื่องเคมีนิคะ”
“อืม..แต่ก็ไม่ค่อยมีใครเค้าเรียนจบกันหรอกนะ”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ เค้าเรียนไม่ไหวกันเหรอ o.O?”
“ก็เปล่าหรอก บางคนอยู่ไม่ได้ก็เพราะมาเฟียตามรังควานน่ะ บางคนก็ถูกทำร้ายจนต้องเข้าโรงบาลเลยไม่จบซักที คนที่เรียนจบส่วนใหญ่นี่เรียนเป็นpart timeกับระบบออนไลน์แทนน่ะ”
“เหรอคะ..แล้วนี่ดรีมจะทำัยังไงดีล่ะคะ ถ้าไม่จบนี่พ่อแม่ไม่ให้กลับแน่เลย”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จัดการให้เอง ^.^”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
“หิวจังเลย ขอกินก่อนนะค๊าบ”
แล้วเราสองคนก็เริ่มกินข้าวเช้ากันได้ซะที
หลังจากนั้น พี่วิวก็พาฉันไปซื้อของที่ซูปเปอร์นอกเมือง ขณะที่ฉันกำลังหยิบของตะกร้าอย่างเมามันมาก(ก็ไม่ต้องจ่ายเองนิ..อิอิ) มือถือพี่วิวก็ดังขึ้น
ตี๊ ดี ดี๊ ดี ดี๊
“ฮัลโหล ว่าไง ได้เรื่องมั๊ยวะ”
โห..พี่วิวทำหน้าเครียดมากเลยอ่า น้ำเสียงก็โหดๆไม่เหมือนตอนที่พูดกับฉันเลย
“ห๊ะ! กูก็มองมึงแล้วไงให้ดูดีๆ โชคดีนะที่กูมาพาอยู่กะกูก่อน มึงอย่าให้พวกมันรู้ละกัน ไม่งั้นกูเอามิงตายแน่ไอแก๊ป เออๆ แค่นี้นะ”
ปึ่ก
o.O??
ฉันไม่นึกเลยว่าคนอย่างพี่วิวจะ..น่ากลัวขนาดนี้ได้ แล้วพี่วิวก็หันมาที่ฉันแล้วก็รีบทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด
“เอ่อ พี่ขอโทษนะที่เสียงดังไปหน่อย”
“อ่า..ไม่เป็นไรค่ะ^.^’”
ไม่เป็็นไรแต่โคดจะตกใจเลยอ่ะ คนที่ชื่อแก๊ปเป็นใครกันนะ? ทำไมพี่วิวถึงต้องตะคอกกลับไปอย่างนั้นด้วย
“ซื้อเสร็จแล้วใช่มั๊ย งั้นกลับกันเถอะเดี๋ยวจะมืดซะก่อน”
“ค่ะ”
ว๊า...ทำไมต้องรีบกลับด้วยก็ไม่รู้เนอะ ออกมานอกเมืองแล้วก็ไม่น่าจะมีอันตรายนี่นา
พอออกจากซุปเปอร์พี่วิวก็พาฉันกลับบ้านทันที ฉันลงจากรถก่อนเพื่อที่จะไปไขกุญแจเข้าบ้านให้พี่วิวที่หอบข้าวของพะรุงพะรังมาจากรถ แต่ว่า!..ทำไมบ้านไม่ได้ล็อกล่ะ ฉันว่าฉันเห็นพี่วิวล็อกมาแล้วนิ
“เอ่อ..พี่วิวคะ ทำไมบ้านไม่ได้ล็อกล่ะคะ”
“ห๊ะ!..พี่ว่าพี่ล็อกมาแล้วนี่นา ดรีมอย่าพึ่งเข้าำไปนะเดี๋ยวเข้าไปดูก่อนเผื่อจะเป็นผู้ร้าย”
“ไม่เอา ขอดรีมเข้าไปด้วยสิคะ”
“ไม่ได้ๆอันตราย”
“ดรีมไม่อยากอยู๋ข้างนอกคนเดียวT_T”
“อ่ะๆ..โอเคๆ งั้นอยู่ข้างหลังพี่แล้วกันนะ”
พวกเราสองคนเลยเิดนเข้าไปในบ้านพร้อมกัน(ฉันเกาะหลังพี่วิวไปน่ะ..อิอิ) ข้างในบ้านค่อนข้างมืดเพราะว่าค่อนข้างจะเย็นแล้ว พี่วิวเปิดไฟที่ทางเดินก่อน บ้านก็ดูเป็นปกติดี พอเข้าไปในห้องรับแขก ขณะที่พี่วิวกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดไฟ..
“หยุดนะ!!”
กรี๊ด!! ใครก็ไม่รู้อยู่ในห้องรับแขก ฉันตกใจมากจนกระโดดกอดพี่วิว ตายๆ..ฉันไปกอดเค้าได้ยังไงล่ะเนี่ย>.<’ แล้วพี่วิวก็กระซิบว่า ‘ไม่ต้องกลัวนะ’
“มึงเป็นใคร?!”
พี่วิวถามออกไปในความมืด ทำไมไม่เปิดไฟล่ะพี่วิว โธ่..กลัวนะเนี่ย
“กูเป็นใครไม่สำคัญ แต่กูรักมึงว่ะไอวิว”
แล้วไฟก็สว่างขึ้น
“ไอบ้า ทำไมมึงเล่นแผลงๆหยั่งงี้วะไอแก๊ป เดี๋ยวมึงก็โดนตอ-อี-นอ กูหรอก”
พี่วิวด่าผู้ชายคนนั้นที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก พร้อมกับตบหัวหยอกล้อกัน ปล่อยให้ฉันยืนงงเป็นไก่ตาแตกอยู่หน้าประตุ
“เอ๊ะ..นี่..”
ผู้ชายคนนั้นหันมาเห็นฉัน
“อ้อ..ใช่ คนนี้แหละ”
“โอ้โห..น่ารักจังเลย ชื่ออะไรครับ อายุเท่าไหร่ เรียนไหน ส่วนสุง น้ำหนัก รอบเอวเท่าไหร่ แล้ว..”
โป๊ก!!
“โอ๊ย เจ็บนะเฟ้ยไอวิว”
“พูดมากไปแล้วน่ะมึง เห็นมั๊ย เค้ากลัวมึงแล้ว”
o.O???<-------หน้าตาฉันในขณะนี้
“ดรีม..นี่แก๊ปนะ เพื่อนพี่เองน่ะ”
“มึงเพื่อนกูเหรอ??”
โป๊ก!!(พี่วิวฟาดอีกรอบ)
“เอ่อ..ชื่อดรีมค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“อุ๊ย!..ชื่อก็น่ารัก >.< น่าตาก็น่ารัก”
“พอเลยไอแก๊ป เดี๋ยวโดนอีกโป๊กหรอก”
“เออๆ..กูเงียบก็ได้”
“เออ..แล้วมึงทำไมเข้ามาเงียบๆมืดๆ ไม่เปิดไฟล่ะว่ะ กูก็นึกว่าพวกนั้น”
“โอ๊ย..พวกนั้นมันจะเปิดประตูเข้าบ้านมึงได้มั๊ยล่ะ นอกจากเพื่อนรักของมึงเนี่ย”
“เออ..น่ะ วันหลังก็อย่ามาเงียบๆแ้ล้วกัน”
“มึงไปไหนมาน่ะ กูรอตั้งนาน รู้มั๊ยว่าพวกมันทำอะไรกับบ้านเช่าของดรีมมั่ง พวกมันนะ..”
“ชูวว์!!..(อย่าพึ่งพูดดิวะ ดรีมมองอยู่)”
หา!!..อะไรเกี่ยวกะบ้านเช่าฉันนะ ทำไมพี่วิวต้องห้ามไม่ให้พี่แก๊ปพูดด้วย แล้วพวกนั้นหมายถึงใครอ่ะ โอ๊ย..ฉันงงไปหมดแล้วนะเนี่ย อยากรู้ๆๆ(สอดรู้สอดเห็นว่ะ- -‘)
“เอ่อ..ดรีมบอกพี่ว่าจะทำสปาร์เก็ตตี้ให้พี่กินไม่ใช่เหรอ”
พี่วิวเปลี่ยนเรื่องหันมาถามฉันทันที
“อ๋อ..ค่ะ จะให้ดรีมทำเลยมั๊ยคะ”
“ก็ดีจ่ะ พี่เริ่มจะหิวละ เดี๋ยวพี่ขอคุยกะแก๊ปแป๊บนึงแล้วกัน”
แล้วฉันก็ต้องไปทำสปาร์เก็ตตี้ ฮือๆ..อดฟังเลยว่าพี่แก๊ปจะบอกอะไรพี่วิวเรื่องบ้านเช่าฉัน ฉันมีความรู้สึกว่าพี่วิวมีอะไรที่ฉันยังไม่รู้อีกหลายอย่าง แต่ฉันก็เชื่อนะว่าเค้าเป็นคนดี
ฉันใช้เวลาทำสปาร์เก็ตตี้ไม่นานก็เสร็จ ขณะที่ฉันกำลังตั้งโต๊ะที่ห้องกินข้าวซึ่งติดอยู่กับห้องหลังคากระจกที่พี่วิวกับพี่แก๊ปยืนคุยกันอยู่ แล้วฉันก็ได้ยินเสียงพวกเค้าคุยกัน(ไม่ได้แอบฟังน๊าาา>.<’)
“แล้วมึงจะไม่บอกอะไรดรีมจริงๆเหรอวะ?”
“ก็กูไม่รู้จะบอกเค้ายังไงนี่หว่า กูกลัวเค้าจะตกใจว่ะ”
“แต่ยังไงมึงก็ต้องบอกเค้าอยู่ดีอ่ะ ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้นะเว้ย”
“เออๆกูรู้แล้วๆ แต่มึงจะให้กูบอกเค้าเหรอว่ากูเป็นมาเฟียอ่ะ เค้ากลัวกูตายเลย”
“เออ..ว่ะ..แล้วมึงเป็นเหรอ”
“ถ้ากูเป็นมึงก็เป็นด้วยนั่นแหละไอแก๊ป..ฮ่าๆๆๆ”
“เอ่อ..พี่วิว พี่แก๊ปคะ อาหารเสร็จแล้วค่ะ”
ฉันพูดแทรกขึ้นมาเพราะฉันเริ่มจะไม่ค่อยอยากฟังเรื่องที่พวกเขาพูดกันอีกแล้ว พี่วิวกับพี่แก๊ปมองหน้ากันสักครู่ แล้วจึงเดินตามฉันเข้ามาในห้องกินข้าว
ขณะที่กินสปาร์เก็ตตี้อยู่นั้น ฉันไม่ได้พูดอะไรซักคำเลย ฉันนึกถึงบทสนทนาของพี่วิวกับพี่แก๊ปเมื่อครู่นี้ ฉันไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกเขาพูดกันเลยจริงๆ
“อิ่มแล้วคร๊าบ อร่อยจังเลย ดรีมนี่ทำอาหารเก่งจังนะ”
พี่แก๊ปพูดขึ้นมาหลังจากที่กวาดสปาร์เก็ตตี้ที่เติมเป็นรอบที่3จนหมด
“ขอบคุณค่ะ”
“เดี๋ยวพี่ขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะ ต้องไปดูแลผับให้ไอคนอู้งาน”
พี่แก๊ปพูดพรางมองหน้าพี่วิวอยากกวนๆ
“ใครว่ากูอู้งาน เดี๋ยวกูหักเงินเดือนมึงซะเลยดีมั๊ย”
“เออๆ..ไม่อู้ก็ได้คร๊าบเจ้านายยยย”
“ไม่ต้องมาล้อเลียนเลยนะมึง ไปได้แล้ว”
“ดรีม พี่ไปแล้วนะ บ๊าย บาย”
“บายค่ะ”
แล้วพี่แก๊ปก็ออกไป เหลือแต่ฉันกับพี่วิวที่ยังอยู่ในห้องกินข้าว ฉันเลยถามพี่วิวเกี่ยวกับเรื่องที่ฉันได้ยินมา
“พี่วิวคะ”
“หืม..มีอะไรเหรอดรีม”
พี่วิวเงยหน้าขึ้นมาจากจานสปาร์เก็ตตี้ที่เติมเป็นรอบที่4(ไม่ยอมแพ้พี่แก๊ปว่างั้นเหอะ)
“พี่วิวเป็นมาเฟียเหรอคะ”
พรวด!! พี่วิวสำลักเส้นสปาร์เก็ตตี้ แล้วรีบเช็คปากก่อนที่จะพูด
“หา!!..ดรีม ได้ยินที่พี่พูดกับไอแก๊ปเหรอ”
“เอ่อ..ค่ะ..แล้วพี่วิวเป็นมาเฟียจริงๆเหรอคะ”
“ปะ..ป่าว..ไม่ใช่หรอก..แต่ก็...ไม่เชิงอ่ะ”
“แล้วมันยังไงล่ะคะ พี่วิวปิดบังอะไรดรีมรึป่าว”
“คือว่า..พี่..เฮ้อ..โอเคๆ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น