ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : +:+: First Day Trouble :+:+
ณ ประเทศหนึ่งทางยุโรป มีเมืองๆหนึ่งซึ่งอยู่ทางตอนใต้ติดชายทะเลของประเทศนี้ เป็นแหล่งที่มีคนไทยอยู่เยอะมาก ราวกับว่าเป็นประเทศไทยอีกประเทศหนึ่งเลยก็ว่าได้ และเมืองนี้เป็นเมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องมาเฟียมาก
ฉันชื่อดรีม อายุ 18 ปี ฉันพึ่งมาถึงที่นี่เป็นวันแรก ฉันจัดของและทำความสะอาดบ้านเช่าหลังเล็กที่ฉันอยู่คนเดียวที่สามารถมองเห็นวิวทะเลได้ จากนั้นฉันก็เข้าเมืองเพื่อที่จะไปซื้อข้าวของเครื่องใช้ไว้ในบ้าน เมื่อฉันไปถึงแหล่งช้อปปิ้งของเมือง ฉันก็เพลิดเพลินกับการเลือกซื้อของต่างๆมากมายจนลืมดูเวลา
“อ้าว..จะ5โมงซะแล้ว..ซวยละฉัน”
ฉันพึมพำกับตัวเองแล้วรีบวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์แล้วก็เดินชนกับผู้ชายคนนึงเข้า เขาหน้าตาก็...ดีเหมือนกันนะ(หล่อมากกตังหาก) หน้าตาเหมือนคนไทยเลยไม่รู้ใช่รึป่าว เอ๊ะ..ฉันเดินชนเค้านิ
“เอ่อ..I’m sorry”
“ไม่เป็นไรครับ คนไทยใช่มั๊ยครับ”
“ใช่ค่ะ..อ้าว..คนไทยเหรอคะ”
ก็ใช่น่ะสิยัยบ้า เค้าพูดภาษาไทยอยู่กับเธอนี่ไง
“พี่ชื่อ วิว นะ..มาทำอะำไรแถวนี้เหรอครับ นี่ก็เย็นแล้วนะ”
“เอ่อ..ชื่อดรีมค่ะ คือว่าดรีมเดินซื้อของเพลินไปหน่อยค่ะเลยไม่ได้ดูเวลา”
“นี่จะกลับแล้วยังครับ รถเมล์ก็หมดแล้วด้วย แถวนี่มันอันตรายนะครับ”
“เอ่อ..คือ”
ฉันยังไม่ทันที่จะพูดอะไรก็กลุ่มผู้ชาย 3 คนเดินเหมือนจะเป็นคนท้องถิ่น ดูท่าทางนักเลงๆ จ้องมาที่ฉัน คนที่หน้าตาหล่อสุดใน3คนนั้นตะโกนมาทางฉัน
“Hey! Wanna come with me, baby? (มากับพี่มั๊ยจ๊ะน้องสาว)”
“เ่อ่อ..no”
ฉันพูดอะไรมากไม่ได้ในต้องนี้เพราะฉันรู้สึกกลัวมาก แต่แล้ว..
“Leave her alone! (อย่ายุ่งกับเธอนะเว้ย!)”
พี่ิวิวยืนขวางไอ้นักเลงหล่อนั่นไว้
“HAHAHA..who are you then? Her boyfriend? (ฮ่าฮ่าฮ่า....แล้วมึงเป็นใครวะ เ็ป็นแฟนเธอเหรอไงไม่ทราบ)”
“Yeah..so leave her alone! (ก็ใช่อ่ะดิ เพราะฉะนั้นมึงอยู่ห่างๆเธอซะ!)”
“I don’t believe you, dude. You don’t have any proof do you? (กูไม่เชื่อมึงว่ะ มึงมีหลักฐานเหรอไงวะ)”
“I’m surely have a proof! (กูมีแน่!)”
แล้วพี่วิวก็คว้าฉันเข้ามากอดแล้วกระซิบข้างหูว่า ‘ขอโทษนะ’ แล้วก็จูบฉันอย่างดูดดื่มจนฉันทำอะไรไม่ถูก หลังจากที่พี่วิวจูบฉันอยู่นานเขาก็ปล่อยฉันออก
“Is that proof enough?(หลักฐานแค่นี้น่ะ พอมั๊ย!!)”
“...”
ไอ้หน้าหล่อและพวกของมันทั้งสองตาค้างและอึ้งไปตามๆกัน แล้วพวกมันก็เดินจากไป แต่ฉันก็ ยังคงอึ้งอยู่
“เอ่อ..ดรีม..พี่ขอโทษนะ”
“...”
“ดรีม”
“คะ?..เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ”
“เอ่อ..งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านนะ จะมืดแล้วมันอันตราย”
“ค่ะ”
แล้วพี่วิวก็พาฉันขึ้นรถเบนซ์สปอร์ตสีดำาคันหรู เราสองคนนั่งเงียบกันมาตลออดทางจนถึงบ้าน ฉัน ก่อนที่ฉันจะลงจากรถ พี่วิวก็เรียกฉัน
“ดรีม”
“คะ?”
“พี่ต้องขอโทษเรื่องเมื่อกี้ด้วยนะ”
“ค่ะ..ไม่เป็นไรค่ะ” จะไม่เป็นไรได้ไงเล่า ก็เค้าเล่นจูบฉันต่อสาธารณะเลยนี่หว่า>.<’
“เอ่อ..ดรีม..คือว่า..เอ่อ”
“อะไรเหรอคะo.O?”
“คือว่า ดรีมไปอยู่กับพี่เถอะ”
“คะ?...อะ..อะไรนะคะ?”
“ดรีมอยู่คนเดียวมันอันตรายนะ ไปอยู่กับพี่เถอะ”
“แต่ว่า..ดรีม”
“นะ..พี่รู้ว่ามันอาจจะเร็วไป..ดรีมคงไม่ไว้ใจพี่”
“ป่าวค่ะ..ค่ะว่า..ดรีม”
โอ๊ย...ฉันคิดอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ ทำไงดีๆๆ
“เชื่อใจพี่เถอะ พี่จะดูแลดรีมเอง..นะ”
“เอ่อ..ค่ะ”
และแล้วฉันก็ตกลงจะไปอยู่กับเค้าจนได้ พูดอะไรออกไปนะฉัน>.<’..หาเรื่องใส่ตัวจนได้ ไปอยู่ กะพี่วิวแล้วไม่รู้ว่าจะเป็นไงบ้าง ฉันว่าเค้าก็ดูเป็นคนดีอยู่หรอกนะ แต่ว่า..มันมีอะไรแปลกๆนา..ชั่งเหอะๆ ไปเก็บของดีกว่า อุตส่าพึ่งจัดแท้ๆเลยT_T
พอฉันจัดของเสร็จแล้ว พี่วิวก็ช่วยเอาข้าวของเครื่องใช้ของฉันขึ้นรถ แล้วก็ไปบ้านพี่วิว เฮ้อ..ฉัน พึ่งมาถึงบ้านนี้เป็นวันแรกเองนะ จะต้องจากไปซะแล้วเหรอเนี่ย
ครึ่งชม.ต่อมา พวกเราก็มาถึงบ้านของพี่วิว เป็นบ้านสองชั้น สีขาวทั้งหลังยกเว้นหลังค้าที่มุงด้วย กระเบื้องแผ่นบางคลาสซิคสีดำ และขอบหน้าต่างก็เป็นสีดำ ดูโดยรวมแล้วเป็นบ้านที่สวยมากๆ ถ้าเดินปายด้านหลังบ้านก็จะเป็นทะเล แล้วก็มีสวนขนาดย่อม มีโต๊ะเล็กๆกับเก้าอี้ไม้2ตัวใต้ต้นไม้ใหญ่ ถ้าสว่างกว่านี้คงจะสวยแน่ๆเลย
ขณะที่ฉันเพลิดเพลินกับการชมบ้านของพี่วิวอยู่นั้น พี่วิวก็ขนข้าวของๆฉันเข้าไปในบ้าน แล้วก็ เรียกฉันเข้าบ้าน
“ดรีม เข้าบ้านเถอะมืดแล้ว”
“ค่ะ”
พอฉันเดินเข้าไปในบ้าน โอ้โห..น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆอ่า ทางเดินเข้าบ้านมีตู้รองเท้า2ตู้ขนาบ2ข้าง ทางเข้าบ้าน ฉันถอดรองเท้าแล้วเดินขึ้นพื้นยกระดับหนึ่งขั้น เดินเข้าไปประตูทางขวามือเป็นห้องรับแขก ละมั้ง ห้องรับแขกโดนกั้นเป็น2ส่วนด้วยประตูกระจกบานเลื่อน พอเปิดประตูบานเลื่อนเข้าไปก็จะเป็น ห้องหลังคากระจก! สวยมากๆเหมือนกรีนเฮาส์เลย(ห้องกระจกที่เมืองนอกใช้ปลุกต้นไม่อ่า) อ๊ะ! มี ประตูเชื่อมด้านซ้ายนี่ พอเปิดเข้าไปก็เจอห้องกินข้าว เป็นโต๊ะสี่เหลื่อมสีขาว มีเก้าอี้สีขาว4ตัว อ๊ะ! มีประตูเชื่อมด้านซ้ายอีกละ โอ้โห..ห้องครัว สะอาดมากทุกอย่างจัดเป็นระเบียบขนาดตู้เย็นยังอยู่ในตู้ เลย โอ๊ะ! ประตูอีกแล้ว บ้านพี่วิวนี่เหมือนกับเขาวงกตเลยอ่ะ พอเปิดประตูออกมา อ่าว..กลับมาอยู่ทาง เดินซะแล้ว โอ้..มีห้องใต้หลังคาด้วย อ๊๋ะไม่ใช่นิ ห้องน้ำตังหาก
“ดรีม..ทำอะไรอยู่ ขึ้นมาข้างบนสิ”
เสียงพี่วิวเรียกฉันจากชั้นสอง
“ค่ะ”
แล้วฉันก็เดินขึ้นไปบนชั้นสอง พี่วิวยืนอยู่หน้าห้องหนึ่ง
“นี่ห้องของดรีมนะ เข้ามาดูสิ”
พอฉันเดินเข้าไปดูนะ โอ้โห ข้าวของเครื่องใช้เกือบทุกอย่างเป็นสีขาวไม่ก็ดำหมดเลยอ่า มีทีวี โต๊ะทำงาน คอม ตู้เสื้อผ้าแบบวอล์คอินโคลเซท หรูหรามาก
“เป็นไง ชอบมั๊ย”
“ค่ะ”
“ถ้าขาดเหลืออะไรพรุ่งนี้พี่จะพาไปซื้อแล้วกันนะ”
“ค่ะ..ขอบคุณค่ะ”
“ไม่่เป็นไรหรอก”
พี่่วิวยิ้มให้ฉัน แล้วก็ลูบหัวฉันเบาๆ มันรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้อ่ะ..อิอิ
“เดี๋ยวดรีมจัดของไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรให้กิน คงจะหิวแล้วล่ะสิ”
“ค่ะ..หิวมากเลยค่ะT_T”
“ถ้าเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่จะเรียกนะ”
เฮ้อ..แล้วฉันก็ต้องจัดของใหม่จนได้ ซวยจริงๆเลยวันนี้ หิวก็หิวไม่รู้ว่าพี่วิวจะทำอะไรให้ฉันกิน แต่ว่าคนอย่างพี่วิวจะทำอาหารเป็นเหรอเนี่ย เฮ้อ..บ่นมากจริงๆเลยฉัน จัดของดีกว่า
20 นาทีต่อมา
“ดรีม อาหารเย็นเสร็จแล้วจ้า”
“ค่ะ จะลงไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”
แล้วฉันก็เดินลงไปยังห้องกินข้าว โอ้โห..อาหารน่ากินมากมาย มีทั้งสปาร์เก็ตตี้ หมูทอด แล้วก็พิซซ่า
“นี่พี่วิวทำเองหมดเลยเหรอคะเนี่ย O.o”
“เอ่อ..แหะๆ แบบว่าพี่อุ่นจากอาหารแช่แข็งสำเร็จรูปอ่าจ่ะ ^.^’ ”
แล้วพี่วิวก็เปิดตู้เย็นโชว์อาหารแช่แข็งอันมากมาย โอ้..ให้ตายสิ ฉันจะต้องกินอาหาร พวกนี้ทุกวันเลยเหรอเนี่ย ไม่ได้ๆ
“เอ่อ พี่วิวไม่คิดจะทำอาหารกินเองมั้งเลยเหรอคะ”
“คือพี่..ทำไม่เป็นอ่ะ T_T”
“งั้น..เอางี้ เดี่๋ยวดรีมจะทำให้พี่วิวกินทุกวันเลยดีมั๊ยคะ กินอาหารสำเร็จรุปทุกวันมันไม่ดีต่อ สุขภาพนะคะ”
“จ้า จ้า แต่ปกติตอนเย็นพี่ก็ไปกินที่ผับอยู่แล้วล่ะ ไม่ค่อยได้กินที่บ้านหรอก”
\"หา? ผับ? พี่วิวไปผับทุกวันเลยเหรอคะ”
\"อ้อ..พี่ลืมบอกไป พี่เป็นเจ้าของผับน่ะ แต่มีเสิร์ฟอาหารไทยด้วยนะ ว่างๆเดี๋ยวพี่จะพาไปละกัน”
“อ๋อ..ค่ะ”
“รีบๆกินเถอะ เดี๋ยวจะเย็นหมด”
แล้วเราสองคนก็ต่างคนต่างกินไม่ได้พูดอะไรกันอีก หลังจากกินเสร็จ ฉันก็ขอตัวไปอาบน้ำนอน วันนี้ฉันเจอเรื่องอะไรมากมายมาทั้งวันเลย เฮ้อ!
ฉันชื่อดรีม อายุ 18 ปี ฉันพึ่งมาถึงที่นี่เป็นวันแรก ฉันจัดของและทำความสะอาดบ้านเช่าหลังเล็กที่ฉันอยู่คนเดียวที่สามารถมองเห็นวิวทะเลได้ จากนั้นฉันก็เข้าเมืองเพื่อที่จะไปซื้อข้าวของเครื่องใช้ไว้ในบ้าน เมื่อฉันไปถึงแหล่งช้อปปิ้งของเมือง ฉันก็เพลิดเพลินกับการเลือกซื้อของต่างๆมากมายจนลืมดูเวลา
“อ้าว..จะ5โมงซะแล้ว..ซวยละฉัน”
ฉันพึมพำกับตัวเองแล้วรีบวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์แล้วก็เดินชนกับผู้ชายคนนึงเข้า เขาหน้าตาก็...ดีเหมือนกันนะ(หล่อมากกตังหาก) หน้าตาเหมือนคนไทยเลยไม่รู้ใช่รึป่าว เอ๊ะ..ฉันเดินชนเค้านิ
“เอ่อ..I’m sorry”
“ไม่เป็นไรครับ คนไทยใช่มั๊ยครับ”
“ใช่ค่ะ..อ้าว..คนไทยเหรอคะ”
ก็ใช่น่ะสิยัยบ้า เค้าพูดภาษาไทยอยู่กับเธอนี่ไง
“พี่ชื่อ วิว นะ..มาทำอะำไรแถวนี้เหรอครับ นี่ก็เย็นแล้วนะ”
“เอ่อ..ชื่อดรีมค่ะ คือว่าดรีมเดินซื้อของเพลินไปหน่อยค่ะเลยไม่ได้ดูเวลา”
“นี่จะกลับแล้วยังครับ รถเมล์ก็หมดแล้วด้วย แถวนี่มันอันตรายนะครับ”
“เอ่อ..คือ”
ฉันยังไม่ทันที่จะพูดอะไรก็กลุ่มผู้ชาย 3 คนเดินเหมือนจะเป็นคนท้องถิ่น ดูท่าทางนักเลงๆ จ้องมาที่ฉัน คนที่หน้าตาหล่อสุดใน3คนนั้นตะโกนมาทางฉัน
“Hey! Wanna come with me, baby? (มากับพี่มั๊ยจ๊ะน้องสาว)”
“เ่อ่อ..no”
ฉันพูดอะไรมากไม่ได้ในต้องนี้เพราะฉันรู้สึกกลัวมาก แต่แล้ว..
“Leave her alone! (อย่ายุ่งกับเธอนะเว้ย!)”
พี่ิวิวยืนขวางไอ้นักเลงหล่อนั่นไว้
“HAHAHA..who are you then? Her boyfriend? (ฮ่าฮ่าฮ่า....แล้วมึงเป็นใครวะ เ็ป็นแฟนเธอเหรอไงไม่ทราบ)”
“Yeah..so leave her alone! (ก็ใช่อ่ะดิ เพราะฉะนั้นมึงอยู่ห่างๆเธอซะ!)”
“I don’t believe you, dude. You don’t have any proof do you? (กูไม่เชื่อมึงว่ะ มึงมีหลักฐานเหรอไงวะ)”
“I’m surely have a proof! (กูมีแน่!)”
แล้วพี่วิวก็คว้าฉันเข้ามากอดแล้วกระซิบข้างหูว่า ‘ขอโทษนะ’ แล้วก็จูบฉันอย่างดูดดื่มจนฉันทำอะไรไม่ถูก หลังจากที่พี่วิวจูบฉันอยู่นานเขาก็ปล่อยฉันออก
“Is that proof enough?(หลักฐานแค่นี้น่ะ พอมั๊ย!!)”
“...”
ไอ้หน้าหล่อและพวกของมันทั้งสองตาค้างและอึ้งไปตามๆกัน แล้วพวกมันก็เดินจากไป แต่ฉันก็ ยังคงอึ้งอยู่
“เอ่อ..ดรีม..พี่ขอโทษนะ”
“...”
“ดรีม”
“คะ?..เอ่อ..ไม่เป็นไรค่ะ”
“เอ่อ..งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านนะ จะมืดแล้วมันอันตราย”
“ค่ะ”
แล้วพี่วิวก็พาฉันขึ้นรถเบนซ์สปอร์ตสีดำาคันหรู เราสองคนนั่งเงียบกันมาตลออดทางจนถึงบ้าน ฉัน ก่อนที่ฉันจะลงจากรถ พี่วิวก็เรียกฉัน
“ดรีม”
“คะ?”
“พี่ต้องขอโทษเรื่องเมื่อกี้ด้วยนะ”
“ค่ะ..ไม่เป็นไรค่ะ” จะไม่เป็นไรได้ไงเล่า ก็เค้าเล่นจูบฉันต่อสาธารณะเลยนี่หว่า>.<’
“เอ่อ..ดรีม..คือว่า..เอ่อ”
“อะไรเหรอคะo.O?”
“คือว่า ดรีมไปอยู่กับพี่เถอะ”
“คะ?...อะ..อะไรนะคะ?”
“ดรีมอยู่คนเดียวมันอันตรายนะ ไปอยู่กับพี่เถอะ”
“แต่ว่า..ดรีม”
“นะ..พี่รู้ว่ามันอาจจะเร็วไป..ดรีมคงไม่ไว้ใจพี่”
“ป่าวค่ะ..ค่ะว่า..ดรีม”
โอ๊ย...ฉันคิดอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ ทำไงดีๆๆ
“เชื่อใจพี่เถอะ พี่จะดูแลดรีมเอง..นะ”
“เอ่อ..ค่ะ”
และแล้วฉันก็ตกลงจะไปอยู่กับเค้าจนได้ พูดอะไรออกไปนะฉัน>.<’..หาเรื่องใส่ตัวจนได้ ไปอยู่ กะพี่วิวแล้วไม่รู้ว่าจะเป็นไงบ้าง ฉันว่าเค้าก็ดูเป็นคนดีอยู่หรอกนะ แต่ว่า..มันมีอะไรแปลกๆนา..ชั่งเหอะๆ ไปเก็บของดีกว่า อุตส่าพึ่งจัดแท้ๆเลยT_T
พอฉันจัดของเสร็จแล้ว พี่วิวก็ช่วยเอาข้าวของเครื่องใช้ของฉันขึ้นรถ แล้วก็ไปบ้านพี่วิว เฮ้อ..ฉัน พึ่งมาถึงบ้านนี้เป็นวันแรกเองนะ จะต้องจากไปซะแล้วเหรอเนี่ย
ครึ่งชม.ต่อมา พวกเราก็มาถึงบ้านของพี่วิว เป็นบ้านสองชั้น สีขาวทั้งหลังยกเว้นหลังค้าที่มุงด้วย กระเบื้องแผ่นบางคลาสซิคสีดำ และขอบหน้าต่างก็เป็นสีดำ ดูโดยรวมแล้วเป็นบ้านที่สวยมากๆ ถ้าเดินปายด้านหลังบ้านก็จะเป็นทะเล แล้วก็มีสวนขนาดย่อม มีโต๊ะเล็กๆกับเก้าอี้ไม้2ตัวใต้ต้นไม้ใหญ่ ถ้าสว่างกว่านี้คงจะสวยแน่ๆเลย
ขณะที่ฉันเพลิดเพลินกับการชมบ้านของพี่วิวอยู่นั้น พี่วิวก็ขนข้าวของๆฉันเข้าไปในบ้าน แล้วก็ เรียกฉันเข้าบ้าน
“ดรีม เข้าบ้านเถอะมืดแล้ว”
“ค่ะ”
พอฉันเดินเข้าไปในบ้าน โอ้โห..น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆอ่า ทางเดินเข้าบ้านมีตู้รองเท้า2ตู้ขนาบ2ข้าง ทางเข้าบ้าน ฉันถอดรองเท้าแล้วเดินขึ้นพื้นยกระดับหนึ่งขั้น เดินเข้าไปประตูทางขวามือเป็นห้องรับแขก ละมั้ง ห้องรับแขกโดนกั้นเป็น2ส่วนด้วยประตูกระจกบานเลื่อน พอเปิดประตูบานเลื่อนเข้าไปก็จะเป็น ห้องหลังคากระจก! สวยมากๆเหมือนกรีนเฮาส์เลย(ห้องกระจกที่เมืองนอกใช้ปลุกต้นไม่อ่า) อ๊ะ! มี ประตูเชื่อมด้านซ้ายนี่ พอเปิดเข้าไปก็เจอห้องกินข้าว เป็นโต๊ะสี่เหลื่อมสีขาว มีเก้าอี้สีขาว4ตัว อ๊ะ! มีประตูเชื่อมด้านซ้ายอีกละ โอ้โห..ห้องครัว สะอาดมากทุกอย่างจัดเป็นระเบียบขนาดตู้เย็นยังอยู่ในตู้ เลย โอ๊ะ! ประตูอีกแล้ว บ้านพี่วิวนี่เหมือนกับเขาวงกตเลยอ่ะ พอเปิดประตูออกมา อ่าว..กลับมาอยู่ทาง เดินซะแล้ว โอ้..มีห้องใต้หลังคาด้วย อ๊๋ะไม่ใช่นิ ห้องน้ำตังหาก
“ดรีม..ทำอะไรอยู่ ขึ้นมาข้างบนสิ”
เสียงพี่วิวเรียกฉันจากชั้นสอง
“ค่ะ”
แล้วฉันก็เดินขึ้นไปบนชั้นสอง พี่วิวยืนอยู่หน้าห้องหนึ่ง
“นี่ห้องของดรีมนะ เข้ามาดูสิ”
พอฉันเดินเข้าไปดูนะ โอ้โห ข้าวของเครื่องใช้เกือบทุกอย่างเป็นสีขาวไม่ก็ดำหมดเลยอ่า มีทีวี โต๊ะทำงาน คอม ตู้เสื้อผ้าแบบวอล์คอินโคลเซท หรูหรามาก
“เป็นไง ชอบมั๊ย”
“ค่ะ”
“ถ้าขาดเหลืออะไรพรุ่งนี้พี่จะพาไปซื้อแล้วกันนะ”
“ค่ะ..ขอบคุณค่ะ”
“ไม่่เป็นไรหรอก”
พี่่วิวยิ้มให้ฉัน แล้วก็ลูบหัวฉันเบาๆ มันรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้อ่ะ..อิอิ
“เดี๋ยวดรีมจัดของไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรให้กิน คงจะหิวแล้วล่ะสิ”
“ค่ะ..หิวมากเลยค่ะT_T”
“ถ้าเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่จะเรียกนะ”
เฮ้อ..แล้วฉันก็ต้องจัดของใหม่จนได้ ซวยจริงๆเลยวันนี้ หิวก็หิวไม่รู้ว่าพี่วิวจะทำอะไรให้ฉันกิน แต่ว่าคนอย่างพี่วิวจะทำอาหารเป็นเหรอเนี่ย เฮ้อ..บ่นมากจริงๆเลยฉัน จัดของดีกว่า
20 นาทีต่อมา
“ดรีม อาหารเย็นเสร็จแล้วจ้า”
“ค่ะ จะลงไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”
แล้วฉันก็เดินลงไปยังห้องกินข้าว โอ้โห..อาหารน่ากินมากมาย มีทั้งสปาร์เก็ตตี้ หมูทอด แล้วก็พิซซ่า
“นี่พี่วิวทำเองหมดเลยเหรอคะเนี่ย O.o”
“เอ่อ..แหะๆ แบบว่าพี่อุ่นจากอาหารแช่แข็งสำเร็จรูปอ่าจ่ะ ^.^’ ”
แล้วพี่วิวก็เปิดตู้เย็นโชว์อาหารแช่แข็งอันมากมาย โอ้..ให้ตายสิ ฉันจะต้องกินอาหาร พวกนี้ทุกวันเลยเหรอเนี่ย ไม่ได้ๆ
“เอ่อ พี่วิวไม่คิดจะทำอาหารกินเองมั้งเลยเหรอคะ”
“คือพี่..ทำไม่เป็นอ่ะ T_T”
“งั้น..เอางี้ เดี่๋ยวดรีมจะทำให้พี่วิวกินทุกวันเลยดีมั๊ยคะ กินอาหารสำเร็จรุปทุกวันมันไม่ดีต่อ สุขภาพนะคะ”
“จ้า จ้า แต่ปกติตอนเย็นพี่ก็ไปกินที่ผับอยู่แล้วล่ะ ไม่ค่อยได้กินที่บ้านหรอก”
\"หา? ผับ? พี่วิวไปผับทุกวันเลยเหรอคะ”
\"อ้อ..พี่ลืมบอกไป พี่เป็นเจ้าของผับน่ะ แต่มีเสิร์ฟอาหารไทยด้วยนะ ว่างๆเดี๋ยวพี่จะพาไปละกัน”
“อ๋อ..ค่ะ”
“รีบๆกินเถอะ เดี๋ยวจะเย็นหมด”
แล้วเราสองคนก็ต่างคนต่างกินไม่ได้พูดอะไรกันอีก หลังจากกินเสร็จ ฉันก็ขอตัวไปอาบน้ำนอน วันนี้ฉันเจอเรื่องอะไรมากมายมาทั้งวันเลย เฮ้อ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น