เรามาได้ยังไงล่ะ

เราน่ะเป็นคนที่รักการอ่านหนังสือมากที่สุดในโลกเราอ่านหนังสืออ่านะ
เราชอบอ่านแบบนิยายรักตลกๆขำขัน คงจะงงกันล่ะสิว่า หนังสือแบบนี้หลุดออกมาอยู่ในห้องสมุดได้อย่างไร เพราะเราติดสินบนบรรณาลักษณ์ไง   ในขณะที่เรากำลังอ่านหนังสืออย่างเมามันนั้น ก็รู้สึกว่าเหมือนมีเงามืดมาใกล้ๆตัว  จึงหันไป  อุ้ย! หัวหน้าห้องสมุด

"เอาหนังสือนี้มาจากไหนเธอก็รู้ใช่ไหมว่ามันผิด"
"แล้วไงอ่ามันไม่ได้มีพิษอะไรมากมายสะหน่อย ทำบ่นเหมือนคนแกไปได้"
เท่านั้นล่ะเค้าปัดหนังสือฉันลงอย่างแรง"นิคุณมันจะมากไปแล้วนะ"
ฉันลุกขึ้นไปหวังจะตบหน้าเค้าสักเพี๊ยแต่มันในห้องสมุดนิ อุ้ย มองเราเต็มเยย
น่าอายสุดๆ   "ถ้าเธอไม่อยาก$$ให้อาจารย์รู้ล่ะก็  วันนี้เธอก็ไปดื่มกาแฟที่ร้านฉันเดี๋ยวฉันจะมีเรื่องเคลียร์" โหหหหหห  กลยุทธการขายกาแฟ อี้ เชอะแต่ถ้าครู  เราต้องโดนแน่ๆ(โทษไม่ใช่เบาๆนะค่ะ)
เชอะช่วยไม่ได้แต่ยังไงเราก้ต้องเอาตัวรอดก่อนล่ะ (เลิกเรียน) 
ฉันก็ไปที่ร้านกาแฟของไอ้หน้าปลาดุกนั้น เอะ! ทำไมคนเยอะจังเลยอ่า แหมกาแฟมันใส่ยาเสน่หรือยาบ้าเนี่ยหื่ม  "อ่าเธอมาพอดี เอาไปดื่มหนึ่งแก้วแล้วเดี๋ยวมาช่วยฉันทำงาน"
"เฮ่ย อะไรเนี่ยจะมาปิดปากกันด้วยกาแฟแก้วเดียวเนี่ยนะ" "ใครกันแน่ที่ต้องปิดปากหื่ม"
อี้ ไอ้หนุ่มกังราววฝากไว้ก่อนเถอะ
จากนั้นไม่นานนัก ฉันก็เริ่มไปทำงานร้านกาแฟของไอ้หนุ่มกังราวนี่บ่อยขึ้นๆเพื่อนปิดปากเรื่องต่างๆที่ฉันทำให้ห้องสมุดของโรงเรียนเสื่อมเสีย (โปรดติดตามตอนต่อไป)