ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตในโรงเรียน
ณ โรงเรียนดางากิ
‘ไอ้ผู้ชายอุจาดเอ้ย พ่อแม่นายคงไม่สั่งไม่สอนสินะ มายืนมองก้นผู้หญิงอยู่นั่นแหละ”
เสียงฉันดังขึ้นพร้อมชี้หน้าด่ารุ่นพี่ k. 4 เต็มที่ (ฉันแค่ k. 1 เอง ถ้าเทียบกับไทยก็ ม.6 ส่วนพี่เค้า ประมาณปริญญาตรี ปีที่ 3) พวกนั้นยืนอึ้งอยู่สักพักก่อนจะหันมาชี้หน้าฉันต่อ
“น้องคนสวยนี้ ปากจัดชิหายเลยว่ะ ด่าดูรุ่นบ้างไอ้น้องสาว”
ฉันยังยืนท่าเซ็กซี่ มั่นใจในตัวเองอยู่ และยังคิ้วขมวดไม่หายแต่ก็ต้องจูงมือเพื่อนที่อยู่ข้างๆไปด้วยเพราะผู้ชายเด๋วนี้อันตรายมาก เพื่อนฉันที่อยู่ข้างๆชื่อ เจเกะ จุโกะ ได้ยินแค่ชื่อก็รู้แล้วใช่มั้ย ว่า โก๊ก...แล้วปัญญาอ่อน สุดๆ แถมใส่แว่นด้วย เดินมาอย่างสั่นๆ หันไปข้างหลังตลอดเวลา
“นี่...จุโกะ เทอเปนอะไรของเทอ”
“งารินะจัง ฉันว่าพวกพี่ๆกลุ่มนั้น...เค้าเอ่อแค้นเทอนะ”
ทุกท่านฉันชื่อ ‘ซาซียู งารินะจัง’ นะ แล้วฉันก็เถียงจุโกะกลับไป
“เค้าแค้นฉันแล้วเทอกลัวอะไร”
ยัยจุโกะบ๋องนั้น ยังไม่ทันตอบ ก็มีผู้หญิงมาทักฉันก่อน
“หวัดดียามเช้าค๊าาาา...คุณนายงารินะจัง”
คนที่ทักก็เพื่อนฉันนี่แหละ มันชื่อ การูโกะ โปโปซู แรดเหมือนกัน ในกลุ่มฉันมี 4 คน...แรด 3 ไม่แรด 1 คนไม่แรดก็คือ ยัยจุโกะนั้นแหละ วันๆเอาแต่เรียนไม่น่าไม่มีแฟนกับเค้าสักที อีกคนนึงที่ยังไม่มาก็บ้าแฟน วันๆตามแต่แฟน แฟนก็หลากหลายจนจำชื่อไม่ได้ กว่าจะมาเรียนก็เที่ยงนั้นแหละ ยัยนั่นน่ะชื่อ ดายาริง โนซิงลูกครึ่ง (ครึ่งแรดครึ่งหมา เพราะอยู่ก็แรด ตามแต่แฟน) ไม่ใช่มันครึ่งญี่ปุ่นครึ่งฮอลแลนด์ หล่อนชื่อ โนซิงแปลง่ายๆ คือ ไม่ซิงแล้วแน่นอน 55+ นินทาซะ อีกคนที่เรียกฉัน นั่นก็แรด มีแฟนไม่กี่คนแต่แฟนทิ้งหมด ชอบเสียใจ ขี้งอน เรื่องการแต่งตัวคุณเทอนะจะเด่นทุกวัน ปากเนี่ยแดง...แปร๊ดดดด...ทุกวันเลย เวลาเห็นแฟนควงผู้หญิงนะไม่ด่า ไม่ว่า ไม่มองหน้า มาถึงคว้าไม้ข้างทาง ตีสลบทั้ง แฟนทั้งกิ๊กเลย 55+ แต่คนที่ชื่อ โนซิงนี่นะ แฟนคนที่เท่าไหร่ก็ตาม ....ควงผู้หญิงนะ มันด่าลั่นเลยไม่สนด้วยว่าใครเค้าจะมองยังไง เหมือนวันนั้น (นินทาหน่อยนะ) แฟนนั่งใกล้ผู้หญิง คุณเทอเอาจานข้าวที่กำลังกินอยู่เดินเข้าไปเทใส่หัวผู้หญิงคนนั้น แล้วต่อไปก็จะยืนด่า แล้วก็ตบกันแต่คุณเทอก้นใหญ่ร่างอวบ ชนะทุกยก พอตบชะนีนั่นเดี้ยงแล้วคุณเทอก็จะมาตบหน้าผู้ชายคนนั่นแล้วบอกเลิก นั่นคือกิจวัตรประจำวันของเทอ พวกเรา 4 คนนะ โดนทัณฑ์บน กี่ใบแล้วไม่รู้ แต่ที่รู้คือ ยัยจุโกะนั่นก็โดนเพราะพวกเราเหมือนกัน 55+ แต่ส่วนมากที่โดนนะ จะโดนเรื่อง ตบตี หนีโรงเรียน...ใส่กระโปรงสั้นเกิน ทำผมทรงผิดระเบียบ และเรื่องที่ทำประจำคือ ตบคุณครู เหอะๆ พูดถึงครูเนี่ยพวกเราแทบไม่มีครูคนไหนอยากจะสอนเลย เพราะถ้าสอนพวกเรา ก็จะต้องด่าพวกเราอยู่แล้ว เพราะในคาบเรียน กลุ่มฉันนั่งผัดแป้ง ทาลิบ ทั้งวัน ยัยจุโกะก็ไม่ได้ทำอะไรกับเค้าหรอก คุณเทอน่ะมีหน้าที่หยิบลิบ หยิบแป้ง อะไรอย่างเนี่ยพอยัยจุโกะทำงานเสร็จ ก็ต้องทำงานให้พวกเราทั้ง 3 อีกชีวิตโครตสบายเลย เด๋วค่อยบอกนะว่าลักษณะของเพื่อนๆฉันเปนอย่างไร ฉันพาเพื่อนๆไปนั่งรอ ยัยโนซิงที่โต๊ะไม้ข้างๆโรงอาหาร เรารออยู่นานยัยโปโปซูก็บ่นอย่างหงุดหงิด
“ตายๆ อีโนซิง เทอทำอะไรของเทออยู่นะ”
“เด๋วฉันโทรหาเอง”
ฉันพูดจบก็โทรหาเทอทันที
‘ตู๊ดๆ.....เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถให้บริการกับคนหน้าตาไม่ดี ขอบคุณค่ะ’
“ต๊าย...เสียงรอสายคุณเทอทำไม ดูถูกฉันอย่างนี้”
ฉันบ่นเสร็จก็โทร....ต่อไป “พอกันที ไม่อยากโทรแล้ว”
ฉันกดวางสายแล้วบ่น “โทรไปหาเบบี๋สิ ผัวเบอร์ 1 ของหล่อนเชียวนะ”
โปโปซูพูดจบฉันก็กดโทรศัพท์หา เบบี๋หนุ่มน้อยหน้าใส ที่มาให้วัวแก่อย่างยัยโนซิงเคี๊ยว เพราะตาเบบี๋อายุเพียง 15 ง่ายๆ ม.3
“ฮัลโหล จะพูดกับใครย๊ะ”
“ขอสายเบบี๋หน่อยสิ๊เทอ”
“แล้วหล่อนเปนอะไรกับเบบี๋ ไม่ทราบ”
ผู้หญิงคนนี้คงจะเปนกิ๊กกับเบบี๋แน่นอน แอบนอกใจยัยโนซิงอีกแล้ว คงยังไม่เคยเจอหล่อนตบล้างน้ำ ฉันหมั่นใส้ผู้หญิงคนนั้นมากเลยตอบกวนๆกลับไป
“ฉันก็เปนแฟน นัมเบอร์วันของเบบี๋น่ะสี๊......ฮิฮิ”
“หน้าด้านเทอเปนใครนะ บอกฉันมานะ”
“เทอนั่นแหละหน้าด้าน รู้ก็รู้ ว่าเบบี๋มีแฟนอยู่แล้ว ยังสะเออะมารับโทรศัพท์อีกเรียกเบบี๋มาคุยดิ๊ฉันมีธุระกับเค้า”
“ฉันต่างหากมีธุระกับเทอ”
“ฉันไม่มีเวลาทะเลาะกะหล่อนหรอกนะ ฉันไม่อยากฆ่าใส้เดือน”
“ยัยๆ.... เทอชื่ออะไรย่ะ กล้าพูดอย่างนี้เด๋วมีตบ”
“กลัวตายหล่ะย่ะ”
ฉันเถียงกะยัยชะนีนั้นอยู่สักพักเสียงเบบี๋ก็แทรกมาในโทรศัพท์
‘ใครโทรมาจ๊ะ ที่รัก’
‘คนหลอกลวง’
‘นี่มันอะไรกันฮะ โนซิงเทอเปนอะไร’
เวรกรรม !!เสียง 2 คนนั้นแทรกเข้ามาในหูฉันเต็มๆ คนที่ฉันกำลังคุยอยู่เมื่อกี้ ก็คือยัย โนซิงนั่นเอง ฉันกำลังจะทำให้ 2 คนนั้น เลิกกัน แง่ว....แล้วฉันก็วางสายทันที
“เปนไง ยัยชะนีนั้นมันนัดให้ไปตบที่ไหน”
นังโปโปซูพูดไปอย่างคันมือ
“คือ……”
ฉันไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเสียงมือถือโปโปซูก็ดังขึ้น
“ยัยโนซิง โทรมาทำไมนะ”
ฉันตาวาวทันทีที่รู้ว่าคนที่โทรมาคือ โนซิง
“ฮัลโหล - อืม - ได้ๆ - อย่านานนักหล่ะ - จุโกะมันอยากเรียนเต็มที่แล้ว - จ้าๆ - เด๋วเจอกัน”
ฉันไม่ได้ยินเสียงโนซิง แต่พอจะนึกได้ว่าหล่อนคุยอะไรกัน
“โนซิงโทรมาทำไม”
“คุณเทอบอกว่าเลิกกะเบบี๋เรียบร้อยแล้วเด๋วมาอีก 5 นาที”
“เลิกแล้ว”
“อือ...ดิ สงสัยจะเรื่องกิ๊กเบบี๋นั่นมั้ง”
เรารอกันอยู่สักพัก โนซิงก็เดินเข้ามาทัก
“หวัดดีจ๊ะ...สุดที่แรด”
“นี่ยัยโนซิงเรานั่งรอเทอตั้งนานนะ มัวทำอะไรอยู่”
“ไม่มีไรหรอกดัดสันดานผู้ชายนิดหน่อย เออนี่ ฉันมีกิ๊กใหม่อีกแล้วนะ ชื่อ กาโป้ หน้าตาคิขุมากกกก”
นั่นแหละคือสเป๊กของคุณเทอ คิขุน่ารัก
“ไปเรียนกันเถอะนะ”
จุโกะพูดออกมาอย่างน่าเห็นใจ
“อืมๆดีเหมือนกัน”
แล้วเราทั้ง 4 ก็เดินไปที่อาคาร 3 ก็มีพวกหมาแซวขึ้นมา
“หวัดดียามเกือบเที่ยงนะคร้าบบบ...แก๊งอีเลเว่น อาร์ดี”
เสียงนั่นก็คือ เสียงผู้ชายที่ชื่อ ฮันโตริ ชายหนุ่มที่เปนหัวหน้าแก๊ง ‘ไลท์ เซ็กซี่’[like sexy] ชายที่แอบปลื้มกลุ่มเราอยู่... อืมใช่...ลืมเลย กลุ่มพวกเราทั้ง 4 ชื่อว่า แก๊ง eleven RD หรือ 11รด. นั่นเอง แล้วโปโปซูก็ทักกลับทุกวันแบบนี้เพราะนี้คือ รหัสผ่านเข้าอาคาร
“สวัสดีค่ะ ไลท์เซ็กซี่ ขอให้เรียนเก่งๆนะค่ะ ไปหล่ะค่ะ”
ใส่รหัสเสร็จแล้ว เราทั้ง 4 ก็เดินขึ้นอาคารเรียน แต่แล้วฉันก็ต้องชงักเมื่อฉันเจอแฟนเก่าที่เพิ่งเลิกกันเมื่อวาน ชื่อ พีเซ็ท โอทาม...ลูกครึ่ง เกาหลี โปตุเกส ฉันแทบไม่อยากจะมองหน้าเค้าแล้วฉันก็เดินเลี่ยงไปทางอื่น...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น