คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ผู้ชายของหลิงหลิง
วันนี้ทั้งวันฉันแทบไม่กระดุกกระดิกไปไหน แม้กระทั่งตอนกลางวันฉันถึงขนาดยอมสละมื้อเที่ยงสุดโปรด 'กระเพราไก่ไข่ดาวของฉานนนน งั่ม งั่ม' แล้วฉันจะกล้าสู้หน้านักเรียนในโรงเรียนได้ไงเนี่ย นี่ขนาดเพื่อนในห้องฉันบางคนยังหันมามองแล้วหัวเราะเลย ก็ใครจะไปรู้หละว่ากระโปรงมันพับขึ้นมาแบบน้านน ฉันไม่ได้มีตาหลังซะหน่อย ชิ = ='
"สดเอ๋ยสดใส" เอาละ ยัยหลิงหลิงเพื่อนตัวดีของฉันมันเริ่มอีกละ
"สดเอ๋ยสดใส โชว์กางเกงในยามเช้า ห้าห้า" วันนี้ทั้งวันยัยนี่ไม่ทำอะไรนอกจากนั่งล้อฉัน และ นอน!
"เอ้อ ล้อเข้าไป ไม่เจอกับตัวเองไม่รู้หรอกย่ะ แงแงแง >////<" ยัยเพื่อนบ้า!
"คราวหลังแกก็เปลี่ยนจากกระต่ายสีชมพูเป็นจีสตริงสีดำสิ จะได้เซกซี่ๆไง ห้าห้าห้า"
'เออเข้าท่า' เห้ย "ยัยบ้า แกเป็นเพื่อนฉันไหมเนี่ย ตอกย้ำกันอยู่ได้ รู้ไหมนี่มันกระต่ายน้อยชูชูจัง การ์ตูนตัวโปรดฉันเลยนะย่ะ"
"เออๆจะชูชูจัง รึจะอายอายจัง ก็เรื่องของแก วันนี้เลิกเรียนแกต้องไปคาราโอเกะกับฉันตามสัญญา"
"สัญญา?! สัญญง สัญญาอะไรของแก๊ ไม่มี ไม่ ฉันไม่ไปปปปป" อันที่จริงฉันจำได้ว่าฉันสัญญาว่าจะไปคาราโอเกะกับยัยหลิงหลิง เพราะยัยเนี่ยแอบไปปิ๊งๆผู้ชายโรงเรียนข้างๆ มันเห็นเค้าไปแถวนั้นบ่อยๆมันเลยแอบไปดักรอแทบทุกวัน(ผู้หญิงสมัยนี่ อาเมน!) แต่ฉันไม่อยากไปนี่ ใครจะกล้าเอาหน้าไปโชว์ผู้คนหละ
"จ้างให้ฉันก็ไม่ไป !"
"เอ้า อะไรของแกว่ะ ก็นัดกันแล้วนี่นา อย่าเอาเรื่องความอับประยศของตัวเองมาทำให้เพื่อนเดือนร้อนสิว่ะ" เอ่อ อัปประยศเลยหรอ
"บอกแล้วไงจ้างให้ ฉันก็ไม่ไปหรอกย่ะ :P " ไม่ไปๆ ฉันไม่ไปจริงๆน้า วันนี้ฉันตั้งใจว่าจะรีบวิ่งร้อยเมตรกลับบ้าน ฉันไม่พร้อมจะสู้หน้ามนุษย์คนไหนอีกแล้ว ถ้าฉันมีเงินซักล้าฉันคงรีบบินไปเกาหลีและตัดหน้าฉันทิ้งไปซะ
"ได้ๆ งั้นฉันจะไปป่าวประกาศว่านอกจากกระต่ายน้อยชูชูจัง แกยังมีแมว ลิง ช้างก้านย้วยแกก็มี เอาไหมละๆ"
"เฮ้ย ได้ไงหละ ไม่เอานะ ขอร้องหละเพื่อนร๊ากกกกก =^="
"ไม่ ยังไงแกก็ต้องไปกับฉัน ไม่งั้นหละ ได้อายกว่าเดิมแน่แก!"
"ก็ได้ๆ ไปก็ได้ อย่ามายุ่งกะชูชูจังและผองเพื่อนของฉัน TT"
เลิกเรียนฉันรีบเก็บของและลากยัยหลิงหลิงออกมาอย่างรวดเร็ว จะว่าลากก็ไม่ถูก เพราะตั้งแต่ห้องเรียนจนถึงหน้าโรงเรียนฉันเอาหน้าสวยๆดันหลังยัยหลิงหลิงให้รีบเดินออกไปตลอดทาง
"โอ้ย แกจะเดินดีๆไม่ได้หรือไงยัยเตี้ย" เมื่อฉันพ้นเส้นประตูโรงเรียน ยัยหลิงหลิงก็ให้หลังมาด่าฉันทันที
"ก็ฉันไม่อยากให้ใครจำฉันได้นี่ เดี๋ยวเค้าระลึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าได้ ฉันจะทำยังไงหละ และที่สำคัญฉันไม่เตี้ยนะ"
" โอ้ย ยัยบ้านี่ถ้าไม่ติดว่าแกต้องไปเป็นเพื่อนฉันนะ ฉันจะตะโกนให้คนเค้าหันมามองแกให้หมดเลย " ยัยหลิงหลิงบ่นอย่างหงุดหงิด
"แง่ะ ใจร้าย กะซิก กะซิก" ฉันทำหน้าจะร้องไห้(ความจริงฉันแกล้งทำน่ะ)
"พอๆ แกไม่ต้องมาทำให้ฉันสงสาร เพราะมันกลับทำให้ฉันรู้สึกสมเพศย่ะ" ยัยนี่เป็นเพื่อนสนิทฉันได้ยังไงเนี่ย ไม่เคยเข้าข้างฉันเลย ชิ !
พอมาถึงร้านคาราโอเกะ(ด้วยความจำใจ) ยัยหลิงหลิงรีบลากฉันเข้าห้องน้ำ
" ปวดxxxหรือไงแก " ฉันแขวะทั้งๆที่รู้จุดประสงค์
" ป่าว ก็เห็นว่าแกไม่ได้กินข้าวกลางวัน " เอ่อ มันแขวะกลับ !
" อี๋ พอ ๆ ฉันไม่พูดกะแกและ แหวะ " ฉันหยุดการสนทนาก่อนที่ฉันจะ ...อ้วกกก~ ฉันไม่น่าคิดจะไปเถียงกับยัยบ้านี่เลย เพราะถึงยังไงสุดท้ายฉันก็แพ้ทุกที เห็นไหมหละบอกแล้วว่าฉันน่ะ น่าสงสาร T T
ยัยหลิงหลิงเริ่มโบกแป้งอิทูเด้ลงบนหน้าขาวๆของเธอ ตามด้วยการปัดมาสคาร่ายี่ห้อมาเจ่อริก้ามาเจ่อก้า และขณะที่เธอกำลังจะเอาลิปสติกเรดอาร์ทมาทาที่ริมฝีปาก ฉันก็นึกอะไรขึ้นได้
" หยู๊ดดดดดดดดดดด ! " ฉันรีบควักลิปสติกมหาเสน่ห์ของฉันขึ้นมา ห้าห้า มีของดีต้องแบ่งเพื่อน เป็นยังไงหละ ทั้งสวยทั้งใจดี โฮะโฮะ
" อะไรของแกเนี่ย " หลิงหลิงชะงัก ก่อนจะหันมาค้อนฉัน
" นี่ แท่น แทน แท๊น สดใสสุดสวยขอเสนอนวัตกรรมใหม่ ลิปสติกมหาเสน่ห์ เน่ เน่ ~ เพียงแค่คุยทาลงบนริมฝีปาก ไม่ว่าใครเห็นจะต้องหลงใหลในความสวยยยยย~ " ตำรวจจะจับฉันไม่เนี่ย โฆษณาเกินจริง
" สมองไปหมดและเพื่อนฉัน " ยัยหลิงหลิงบ่นหงุบหงิบ
" ลองดูเถอะน่า ไม่เสียหาย นี่ฉันพึ่งลงอาคมมหาเสน่ห์เมื่อเช้าเลยนะเนี่ย "
" เออๆๆ ก็ได้ๆ แต่ไม่ใช่ฉันเชื่อเรื่องอาคงอาคมอะไรของแกหรอกนะ ยัยบ๊อง "
" คิคิ จ้า "
หลังจากที่ยัยหลิงหลิงเสริมสวยจนเสร็จสิ้น เราสองคนก็พอกันเข้าไปแหกปากในห้องคาราโอเกะ ต้องบอกว่าคนแหกปากคือฉันคนเดียวมากกว่า เพราะยัยนั่นเอาแต่นั่งเกาะกระจกชะเง้อหาผู้ชาย เอ่อ ฉันหมายถึง คนที่ยัยนี่มันชอบน่ะ ความจริงยัยหลิงหลิงไม่ได้เล่ารายละเอียดให้ฉันฟังมากมายนักหรอก ฉันก็รู้แค่ว่ายัยนี่ไปแอบชอบคนและเค้าชอบมาแถวเนี้ย นี่ถ้ามันไม่บอกว่าผู้ชายคนนั้นอยู่โรงเรียนนานาชาติใกล้ๆโรงเรียนฉันนะ ฉันคงคิดว่ายัยนี่แอบหลงรักพนักงานแลกเหรียญร้านคาราโอเกะนี่แน่ๆ
" นี่ฉันร้องจนน้ำลายจะเป็นเลือดแล้วนะ "
" เค้ามีแต่น้ำตาเป็นเลือดย่ะ "
" เออ มันจะเป็นอะไรก็ช่างเถอะ แต่ฉันไม่ร้องแล้ว ชวนฉันมาแท้ๆ ไม่ร้องสักกะแอะ "
" ร้องไปเหอะน่า ตังค์ก็ไม่ต้องจ่าย ได้ร้องฟรี ยังจะมาบ่นอีก วู้ " เออ ก็จริงแห๊ะ แต่ฉันเหนื่อยแล้วนิ
" แล้วทำไมแกไม่ไปดักรอเค้าที่อื่นหละ ห๊ะ ><?? "
" ก็ฉันเจอเค้าในร้านนี้หนิ "
" แล้วแกคิดว่าเค้าจะมาคาราโอเกะทุกวันเลยหรือไง ฉันว่าผู้ชายน่ะต้องไปเกมส์เซ็นเตอร์ "
" ฉันรู้ ฉันไปมาหมดแล้ว แต่ก็ไม่เจอ ฉันเลยต้องกลับมารอที่เดิมนี่ไง "
" อ่าวหรอ แล้วแกจะรอไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย ไม่ไปหาที่โรงเรียนเค้าเลยหละ โห่ย " ฉันประชด
" โรงเรียน เอ๊อ ใช่ ไปโรงเรียนเลย งั้นแกไปกับฉันนะ ! ^^ " อ้าวเฮ้ย ฉันประชดเว่ย
" แป่ว =^= ผิดไปแล้ววววว ฉันพลาดไปแล้วววววว ~ "
" งั้นพรุ่งนี้เลิกเรียนแกต้องไปเป็นเพื่อนฉัน ! ได้โปรดดดดดดด " หลิงหลิงหันมาอ้อนวอนฉันด้วยสีหน้า โหด ! เอ่อ ยัยนี่คิดจะขอร้องฉันดีๆบ้างไหมเนี่ย
" เป็นอันตกลงนะ ^^ " หลิงหลิงย้ำเสียง หนัก-แน่น ! ฉันมีทางเลือกสองทางคือ ต้องไป กับ ต้องไป ... ฉันนี่ควรได้เพื่อนดีเด่นแห่งปีนะเนี่ย
" งั้นแกต้องเลี้ยงไอติมฉัน " ฉันต่อรองทั้งๆที่รู้คำตอบ
" ไม่ ! ช่วยเพื่อนต้องหวังผลด้วยหรือไง ยัยงก " ฉันบอกแล้วไงว่าฉันรู้คำตอบ !! T^T
" ชิ ใจร้าย ให้เพื่อนช่วยไม่คิดจะตบรางวัลเลยหรือไง ! " ฉันตอกกลับ ก็ใครจะยอมไปฟรีๆหละ
" เออๆ ก็ได้ๆ " หลิงหลิงตกลงแบบไม่เต็มใจนัก ฉันต่างหากหละที่ต้องไม่เต็มใจ แต่ตอนนี้เต็มใจละ เย้ๆ ไอติมฟรี ห้า ห้า ห้า
อันที่จริงฉันก็ชักอยากจะเห็นหน้าอิตาผู้ชายที่ยัยหลิงหลิงชอบนักชอบหนา เพราะตั้งแต่ที่รู้จักกันมา ยัยนี่ไม่เคยชอบใครขนาดนี้ ขนาดมีผู้ชายมาบอกรักยัยนี่ยังด่าเปิง ฉันหละเสียดายหน้าตายัยนี่จริงๆ
ความคิดเห็น