คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : พี่ชายฉันไปสมัครงาน!!
“พี่ท๊อปจะพาเท็นไปไหน?”
ตั้งแต่คุณป้ากลับไปพี่ท๊อปก็หน้าเครียดมาตลอดทาง ไปส่งพี่เพอร์ฟูมแล้วก็ยังไม่หายเครียดอีก แล้วพอมาตอนนี้ก็เหยียบคันเร่งเสียจนหลังคารถจะปลิวไปตามลมอยู่แล้วนะ
“พี่จะออกไปหางานพิเศษทำพี่ก็เลยพาเท็นออกมาด้วยไม่อยากให้อยู่บ้านคนเดียว ที่จริงเมื่อกี้หนะพี่เองก็กะว่าจะให้เท็นไปกับคุณป้าเหมือนกัน แต่เรื่องอะไรน้องสาวพี่พี่ก็ต้องดูแลเองสิ จริงมั้ย?”
“ช่าย~ พี่ท๊อปรู้มั้ยว่าเท็นลุ้นแทบตาย คิดว่าพี่ท๊อปจะให้เท็นไปกับคุณป้าจริงๆ ซะอีก”
“ไม่หรอก พี่ไม่ใครมาแตะต้องเท็นง่ายๆ หรอก” แหมรู้สึกดีจัง
พี่ท๊อปพาฉันมาที่ร้านไอศกรีมร้านเดิมที่พี่ท๊อปเคยมานั่งกับเนล์ นั่นก็แปลว่าร้านหนังสือของพี่ศิวะอยู่ตรงข้ามนั่นเอง!!
พี่ท๊อปเดินระวังทางให้ฉันมาตลอดทาง ก็แน่หละ ฉันมีสามขานี่ค่ะ ถ้าขาไหนเกินสะดุดขึ้นมากลางห้างแบบนี้ฮาแตกแน่ๆ
“นั่งก่อน” พี่ท๊อปเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่งก่อนที่จะลงตรงข้ามบ้าง นั่งติดกระจกเสียด้วย อย่างนี้มองพี่ศิวะได้สะดวกหละ อ๋า! นั่นไง พี่ศิวะอยู่จริงๆ ด้วย กำลังคิดเงินลูกค้าใหญ่เลย แหมเป็นผู้จัดการร้านแท้ๆ ไม่ต้องขยันขนาดนั้นก็ได้นี่นา
“ไม่ต้องมองขนาดนั้นก็ได้มั้ง”
“ก็แหม ทีพี่ท๊อปยังมองพวกผู้หญิงได้เลย”
“มันคนละอย่างกัน พี่เป็นผู้ชายเท็นเป็นผู้หญิงมันดูไม่ดี” ฉันทำหน้าบู้บี้ไปมา
“แล้วไหนบอกว่ามาหางานทำไมพามานั่งร้านไอติม?”
“ก็เดี๋ยวสิ” พูดจบพี่ชายฉันก็มองเข้าไปในร้านของพี่ศิวะ ไม่ทันถึงเสี้ยวนาทีพี่ศิวะก็หันกลับมาสบตาพี่ชายฉันและไม่รอช้าที่จะเดินดุ่มๆ เข้ามาในไอศกรีมทันที แหม นี่พี่ฉันยังไม่ทันเรียกเลยนะ
“หวัดดีครับ ดีขึ้นแล้วเหรอถึงออกมาข้างนอกได้?” พี่ศิวะนั่งลงตรงที่ว่าง
“ไง คืนดีกับแฟนแล้วเหรอ ร่าเริงเชียวมึง?” พี่ฉันถามไม่ถนอมจิตใจคนบ้างเลย
“หึหึ เรียกว่าทำใจได้แล้วดีกว่าครับ” พี่ศิวะสีหน้าแย่ลง “ว่าแต่ว่า ออกมาพักผ่อนกันเหรอครับ?”
“อ๋อ เปล่าหรอก กูจะออกมาหางานพิเศษทำ ไม่อยากให้เท็นอยู่คนเดียวก็เลยพาออกมาด้วย”
“หางานพิเศษเหรอครับ?”
“เออ หูไม่ดีรึไงถึงต้องถามซ้ำ”
“เปล่าครับหูผมยังดีอยู่ แต่พอดีว่าร้านที่ผมเปิดใหม่หนะ ตอนนี้ก็มีพนักงานดูแลอยู่แค่สองสามคน คือร้านมันใหญ่หนะครับแล้วอีกอย่างก็อยู่ใกล้โรงเรียนของเท็นด้วย นักเรียนก็เลยเข้ากันเยอะ ผมก็เลยว่าจะจ้างพนักงานเพิ่มหนะครับ พอดีเจ้านายเค้าให้งบประมาณมา”
ฉันรู้นะว่าพี่ท๊อปสนใจงานนี้อยู่ไม่น้อย แต่ก็ตีหน้าทำฟอร์มไม่สนใจได้อย่างแนบเนียน ทำเอาพี่ศิวะที่เปิดทางให้เงียบเป็นเป่าสาก
“เอ่อ…พี่ศิวะ สนใจพนักงาน ใจร้อน เจ้าอารมณ์ แต่ทำงานดี ไม่หนีเที่ยว ไม่เบี้ยวตังค์มั้ยค่ะ? คือพอดีว่าเท็นรู้จักอยู่คนนึง ถึงจะปากไม่ดีแต่ทำงานใช้ได้นะ”
“เหรอครับ? พอดีว่าพี่ยังไม่ได้บอกเรื่องเปิดรับสมัครกับใคร ถ้าเท็นบอกคนรู้จักของเท็นให้รีบมาสมัครตอนนี้เงินเดือนพี่ไม่อั้นแน่…”
“มึงพูดแล้วนะ” พี่ท๊อปโพลงขึ้นมา “มึงบอกว่าอยู่ใกล้โรงเรียนเท็น แถมให้เงินเดือนไม่อั้น”
“ครับผมพูด”
“กูขอฝากตัวด้วยนะ ไอ้หัวหน้า” พี่ท๊อปจับมือกับพี่ศิวะแล้วตบหลังดังป๊าบใหญ่ พี่ฉันนี่ลีลาจริงๆ เลย ได้งานแล้วสินะ ที่เหลือก็เหลือแค่ฉัน รีบๆ หาย จะได้รีบๆ มาทำงานช่วยพี่ท๊อป เย้! ได้ทำงานกับพี่ศิวะ อย่างนี้ได้อิ่มอกอิ่มใจแน่ๆ เลย
ก๊อก! ก๊อก! ----- เสียงเคาะกระจกดังอยู่ข้างหูฉัน ฉันเอี้ยวสายตากลับมาดู เหวอ! นายไปร์! มันยืนค้ำกระจกแล้วส่งยิ้มแบบนั้นมาที่ฉัน ยี๊! ฉันนึกขึ้นมาได้ว่ามัน…ยี๊!
ปั้ง! ---- พี่ชายฉันตบกระจกร้านเสียดังสนั่น ทำเอาสายตาคนในร้านมองกันยุ่งไปหมด นายไปร์มากับพวกลูกน้องทั้งหลาย ถ้าประมาณจากสายตาแล้วก็ยี่สิบกว่าคนได้
นายไปร์เดินตัวพองเข้ามาในร้าน ซ่าน่าดู เด็กมันแต่ละคนทำตัวไม่น่าคบเอาซะเลย มาถึงก็แบ่งกันนั่งโต๊ะละ สี่คนห้าคน แต่ที่สำคัญคือมันนั่งล้อมโต๊ะของฉันเอาไว้หมดทุกด้านเลยอ่ะ! คาดคะเนจากสายตาของพี่ชายฉันแล้วถ้านั่งนานกว่านี้ต้องมีเรื่องกันแน่ๆ
“พี่ท๊อปเท็นว่ากลับกันดีกว่า ลานะคะพี่ศิวะ”
“รู้ว่าน้องไม่สบายยังจะพาออกมาเตร่ๆ กับตัวเองอีก” เฮ้ย! ไอ้นายไปร์อย่างนี้มันว่าพี่ท๊อปนี่หว่าไอ้หอก! เดี๋ยวก็ได้มีเรื่อง!
“น้องๆ มานี่ดิ พี่ขอสั่งไอติมหน่อย” นายไปร์เรียกพี่พนักงานให้เดินเข้าไปใกล้ๆ พี่พนักงานผู้โชคร้ายเดินเข้าไปหาด้วยความหวาดหวั่น ฉันคิดว่าคนทั้งร้านก็ต้องคิดอย่างนั้นเหมือนกัน
หมับ!
“กรี๊ด~~~” เสียงพี่พนักงานร้องลั่น มือของไอ้นายไปร์แปะอยู่ที่บั้นท้ายของเธออย่างสนุกสนาน พี่พนักงานอายจนวิ่งมุดเข้าหลังร้านไปเลย ฉันกับพี่ศิวะยังคงอึ้งกับการกระทำทุเรศๆ ของนายไปร์
“ทุเรศหวะ” ฉันสบถ
เคร้ง! พี่ท๊อปกระแทกฝ่ามือลงที่โต๊ะแล้วปะทะสายตากับนายไปร์อย่างสุดจะทน ขอร้องหละอย่ามีเรื่องกันตอนนี้เลยเพี้ยง ถ้ามีเรื่องกันตอนนี้ฉันต้องไปอยู่กับคุณป้าแน่ๆ
“เท็น! กลับ” เสียงพี่ท๊อปสั่นไปหมด พี่ศิวะส่งขาไม้มาให้ฉัน อุ้ย! มือชนกันซะด้วย~
ไม่ถึงเสี้ยวนาทีไอ้นายไปร์ก็คว้าเข้าที่ไหล่ของพี่ศิวะแล้วกระชากจนพี่ศิวะต้องหันตัวกลับไปด้วยแรงดึง พี่ชายฉันลุกพรวดเสยหมัดเข้าให้ที่ปลายคางของนาย
นายไปร์กับพี่ท๊อปตีกันง้วนไปหมด ส่วนพี่ศิวะก็โดนลูกน้องนายไปกลืนหายเข้าไปในกลุ่มคน ปล่อยสามขาอย่างฉันมองพี่ชายอย่างกระวนกระวาย พี่ท๊อป!
“ไอ้ถ่าน ดูแลด้วย! อั๊ก!”
เสียงนายไปร์แหลมขึ้นมาก่อนโดนพี่ท๊อปเสยปากเข้าที่คางไปอีกหนึ่งดอก
“เอ่อ…น้องเท็นเชิญด้านนอกครับ” ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉัน เอ่อ ถ่านจริงๆ ด้วย ดำเหมือนถ่านเลย ฉันจะปล่อยให้พี่ชายฉันกับพี่ศิวะถูกซ้อมได้ไง!
“เชิญครับน้องเท็น”
“พี่ท๊อป!” ฉันยังคงมองพี่ชายพี่ผลัดกันค่อมกับนายไปร์ไปมา
ปั้ก! ----- ไอ้หอกไปร์ต่อยเบ้าตาพี่ชายฉัน! ผั่วะ! ----- พี่ท๊อปเสยเข้าที่ปากข้างขวา นายไปร์คว้ำลงกับพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว พี่ฉันยังไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ ฉันหันกลับมากวาดสายตามองหาพี่ศิวะที่ตอนนี้อยู่ไหนก็ไม่รู้
“น้องเท็นครับ เดี๋ยวก็โดนลูกหลงหรอกครับ” ไอ้พี่ถ่านยังไม่ไปยืนจ้องหน้าฉันด้วยอากับกริยาเซ็งๆ พลางยืนบังกลุ่มคนที่กำลังทำร้ายพี่ศิวะไปมา คิดว่าจะบังมิดรึยังไง
“พี่ศิวะ” ฉันเห็นแล้ว! พี่ศิวะนอนขดอยู่กลางวงเท้าที่เปลี่ยนกันแลกรอยบนลำตัวของพี่ศิวะอย่างสนุกสนาน “เฮ้ย! หยุดนะเว้ย!” ไอ้พวกนี้วอนตายซะแล้ว ฉันเดินสามขาเข้าไปในวงล้อมฝ่าเท้าที่กำลังสนุกสนาน
ไม่ได้! เข้าไปไม่ได้ ไอ้พวกลูกจ้อกมันปิดวงเสียสนิทเลย! ฮึ่ม! ฉันยืนพิงขาไม้เอาไว้แล้วเอื้อมมือหยิบเก้าอี้ด้านหลังมาอย่างยากลำบาก หันกลับมายังเจอกับไอ้พี่ถ่านที่กำลังยืนจ้องหน้าฉันงงๆ อีก โว้ย!
“หลบดิวะ!” ฉันตวาดไล่ “ฉันบอกให้พวกแกหยุดไง!”
ปั้ก! ปั้ก! โป้ก!----- ไม่รู้ว่าศรีษะใครบ้างหละแต่ที่รู้ๆ มันตามมาด้วยเสียงร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดของใครหลายตัว เอ๊ย คน ฮ่าฮ่าฮ่า รู้จักเป๋อย่างฉันน้อยไป ฉันง้างเก้าอี้ขึ้นเหนือหัว ใครหน้าไหนไม่หลบมันต้องเจ็บ!
“น้องเท็น” ไอ้พี่ถ่านมาดึงแขนฉันไว้! จะมาดึงทำไมวะ ลำพังแค่ยืนกับขาไม้เอาเก้าอี้ฟาดหัวไอ้พวกนี้ก็แย่อยู่แล้ว ยังจะมาดึงแขนฉันไว้อีก ปล่อยโว้ย!! ฉันยื้อแขนตัวเองคืนจากไอ้พี่ถ่าน ฮึ่ย! มันจับไว้แน่นจริงๆ
ผั่วะ --- ฉันฟาดเก้าอี้เบาๆ ลงที่กลางกระหม่อมของพี่ถ่านเพื่อเป็นการบอกให้ปล่อยฉันสักที! กลางกบาลไอ้พี่ถ่านมีของเหลวที่เรียกว่าเลือดไหลเยิ้มลงมา พ่อคุณถึงกับอึ้งแค่โดนเก้าอี้ตีหัวเข้าไปแค่นี้ถึงกับค้าง
เฮ้ย เซๆๆ ฉันเซ โป้ก
โอ้ย! เวรกรรม หัวฉันฟาดเข้ากับกระจกร้านเปรี้ยงใหญ่ จู่ๆ ไอ้พี่ถ่านมันก็ปล่อยแขนฉันเสียนี่! มึนเลยฉัน นี่ฉันน้ำในหูไม่เท่ากันหรือว่าประสาทกลับเนี่ยะ ทำไม่โลกเอียงไปเอียงมาอย่างนี้วะ!
ฉันสบัดหัวไปมาอยู่นานพอตั้งสติแล้วเป๋กลับเข้าไปในวงพร้อมกับเก้าอี้ตัวเดิม ไอ้พี่ถ่านเป็นลมตายกับพื้นไปแล้วหมดตัวขัดขวางไปหนึ่งราย ปั้ก! โป้ก! ฮ่าฮ่าฮ่า อย่างนี้เซ่ที่เค้าเรียกว่าสะใจ! ฉันไม่ได้ฟาดหัวคนเล่นอย่างนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ วะฮ่าฮ่า
ไอ้พวกลูกจ้อกกินเก้าอี้พิฆาตไปคนละ สองสามทีถึงกับร่วง
ว๊ากกก พี่ศิวะหมดสภาพเลยเรอะนั่น เสื้อผ้าเปรอะเต็มไปด้วยรอยรองเท้านอนขดอยู่ที่พื้นเหมือนลูกหมาจริงๆ ด้วย
“พี่ศิวะ พี่ศิวะ” ฉันก้มไม่ได้เลยขออณุญาติใช้เท้าสกิดไปหลายครั้งกว่าพ่อคุณจะรู้สึกตัว พี่ศิวะค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นจากพื้นอย่างมึนงง หะหะ สงสัยจะประสาทกลับเหมือนฉันเมื่อกี้
“พี่ท๊อป!” ฉันหันกลับไปมองพี่ท๊อปที่โดนนายไปร์ค่อมแถมปล่อยหมัดกระจุยใส่หน้าพี่ชายฉัน เฮ้ย! ไอ้หอกไปร์ทำพี่ท๊อปปากแตกงั้นเรอะ! อย่างนี้มันต้องตายยยย
ฟิ้ว~ ----- ทั้งเก้าอี้ โต๊ะ ขาโต๊ะปลิวโถมใส่นายไปร์ที่ยังคงซัดหน้าพี่ชายฉัน
โครม!!
นายไปร์ถลาตามแรงเหวี่ยงทั้งหมดที่มีของฉัน กระเด็นไปนอนซบอยู่แทบเท้าลูกค้าโต๊ะอื่นที่กำลังค้างจนไอศกรีมในช้อนละลายไปไม่รู้กี่รอบ
เคร้ง! ---- ขาไม้ฉันหลุดออกจากแขน โอ้ย! ก้นฉันกระแทกพื้นดังตั้บ! เจ็บง่า~~
ทุกอย่างหยุดการเคลื่อนไหว…
ทุกสายตามองมายังนังสามขาอย่างฉันที่นั่งหอบแฮ่กๆ ฉันกวาดสายมองไอ้ลูกจ้อกหลายตัวที่วิ่งกรูเข้าไปหาลูกพี่มัน ไอ้พี่ถ่านนอนแหมะเป็นลมอยู่กับพื้นเพราะกลัวเลือดที่หัวตัวเอง ตุ๊ดหวะ
“เท็น อย่ามีเรื่องเลยไปกันเถอะ” พี่ท๊อปเข้ามาพยุงฉันขึ้น
พี่ท๊อปนะพี่ท๊อปพูดมาได้ว่าอย่ามีเรื่องเลย แหม ตัวเองเป็นคนเริ่มแท้ๆ
ฉันต้องรีบไปกลับก่อนที่พ่อในชุดเครื่องแบบพร้อมกุญแจมือจะมาเจอเข้า ลูกจ้อกทั้งหลายกำลังพยุงนายไปร์ขึ้นจากพื้น นายนั้นมองมาที่ฉัน สภาพมันก็ยับพอๆ กับพี่ท๊อปเลย เอาเถอะถือว่าเจ๊ากันก็แล้วกัน
ฉันกับพี่ท๊อปและพี่ศิวะรีบจ้ำออกจากร้านอย่างรวดเร็ว ฉันจะติ๊ต่างว่าวันนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกัน ถึงแม้ว่าขาจะรู้สึกเจ็บและก้นชาก็เถอะ
“น้องเท็นเป็นอะไรรึเปล่า?”
“เปล่าค่ะ พี่ศิวะนั่นแหละ ดูท่าจะเจ็บมากนะ” ถึงหน้าจะดุแต่กลับไม่สู้คนเสียได้นะพี่ศิวะมันน่าอารมณ์เสียจริงๆ ฉันหันกลับไปมองผู้เป็นพี่ที่เหงือเต็มเนื้อตัวเดินเดี้ยงอยู่อีกข้าง หน้างี้เละไม่มีชิ้นดีเชียว
“พี่ท๊อป ถ้าคุณป้ารู้เข้าเท็นได้ไปอยู่กับป้าแน่ๆ เลย”
“ไม่มีใครบอกจะรู้ได้ยังไง” พี่ท๊อปมองตามพี่ศิวะที่แยกตัวเลี้ยวเข้าร้าน “ไอ้สิ่ว มึงไปบ้านกับกูก่อน ขืนมึงกลับร้านตอนนี้มึงตายคาตีนพวกมันแน่”
“ครับ”
ความคิดเห็น