ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 >> ความทรงจำที่หายไป 2 + ตามหา
"แล้วคุนเกี่ยวข้องอะไรกับผม แล้วผมเป็นอะไร แล้วที่นี่ที่ไหน" ดงเฮยิงคำถามออกมาไม่หยุดทำให้ชายหนุ่มร่างสูงเผลอยิ้มออกมานิดๆ ( นายนี่นอกจากน่าหวานเหมือนผู้หญิงแล้วยังชอบซักเหมือนเด็กอีกต่างหาก - ฮันกยองคิด )
"คุนหัวเราะอะไร มีอะไรติดน่าผมหรอ" ดงเฮทำน่าฉงนพลางเอามือลูบคลำใบน่าหวานนั้นไปเรื่อยเปื่อยราวกับว่ามีอะไรติดอยู่
"ปะ ปะ ปล่าวครับ แล้วคุนชื่ออะไรหรอครับ ผมจะได้เรียกคุนถูก" ฮันกยองปฎิเสธแต่ก้อยังยิ้มให้กับความน่ารักนั้นไม่หยุด
"ผมชื่อ....." ดงเฮทำท่าคิด ฮันกยองก้อทำน่าลุ้นเหมือนกัน
"ผมชื่อ.............เอ่อ.........ผะ ผม จำไม่ได้" ดงเฮคิดแต่คิดเท่าไหร่เค้าก้อคิดไม่ออก มันเป็นมาจากสาเหตุที่รถชนเค้าแน่ๆ
"อ่าว เดี๋ยวผมมานะครับ" ฮันกยองเดินออกจากห้องพักไปอย่างรวดเร็วเพื่อตรงไปห้องของหมอที่ทำการรักษาดงเฮเมื่อตอนแรก
ณ ห้องพักคุนหมอ ++
"คุนหมอคะ มีคนมาขอพบ" พยาบาลสาวน่าห้องแจ้งไปยังหมอที่อยู่ภายในเพื่อเป็นการขออนุญาต
"ให้เข้ามาได้ครับ" เสียงอนุญาตจากหมอ
ภายในห้อง
"คุนหมอครับ คือผมอยากดูผลตรวจทางสมองของผู้ชายที่มากับผมน่ะครับ" ฮันกยองเอ่ยขอ
"ทำไมหรอครับ มีอะไรรึปล่าว" เนื่องจากโรงพยาบาลไม่สามารถเผยข้อมูลของคนไข้ก่อนได้รับอุญาตได้ จึงต้องถามเป็นเชิงก่อน
"คือคนไข้เค้าฟื้นแล้วน่ะครับคุนหมอ แล้วเค้าก้อ........." ฮันกยองเล่าเหตุการณ์เมื่อครู่ที่เค้าคุยกับดงเฮแต่ดงเฮไม่สามารถจำตัวเองได้ คุนหมอจึงวินิจฉัยออกมาว่า
"เค้าความจำเสื่อมครับ คงต้องใช้เวลาซักพักในการรักษาความทรงจำนั้นให้กลับมา" คุนหมอยืนยันในคำตอบอย่างแน่ชัดจนฮันกยองตกใจ เมื่อรู้โรคที่เขาสงสัยแล้วก้อเดินกลับไปยังห้องพักห้องเดิมที่มีผู้ป่วยน่าหวานพักอยู่
"ผมเป็นอะไรไปครับ" ดงเฮที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออกก้อยิงคำถามทันที
"ปล่าวครับ คุนก้อแค่.....นอนพักเถอะครับ พรุ่งนี้คุนก้อออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว" ฮันกยองยังไม่อยากอธิบายเหตุผลอะไรตอนนี้ เพราะเค้ากลัว กลัวว่าคนน่าหวานนี้จะเสียใจจนเกินไป
- ผมขอดูแลคุนนะครับ
- ผมขอรับผิดชอบความผิดที่ผมก่อ
- ผมขอรักษาจนกว่าความทรงจำของคุนจะกลับมา
- ผมขอแค่ได้เห็นรอยยิ้มนี้ต่ออีกสักพัก
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
you are the one ~~ เสียงโทรศัพท์ของคิบอมดังขึ้น
"ดงเฮ คุนยกโทษให้ผมแล้วใช่มั้ย คุนหายโกรธผมแล้วใช่มั้ย" คิบอมรัวคำถามทันทีเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรเข้าเป็นเบอร์ของคนที่เขารักมากที่สุด
( ชั้นเรียวอุคนะ คิบอม..ด๊องไม่ได้อยู่กับนายหรอ )
"อ่าวเรียวเองหรอ ดงเฮเค้าไม่ได้อยู่กับชั้นหรอก ทำไมหรอ"
( ก้อด๊องเค้าบอกจะออกไปเดินห้างแล้วก้อจะไปหานายนี่ เค้าคงหายโกรธนายแล้ว นี่ออกไปตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ 4 ทุ่มแล้วยังไม่กลับมาเลย ชั้นนึกว่าอยู่กับนายซะอีก ) เรียวอุคเริ่มร้อนใจขึ้นทันที
"โถ่เว้ยยย นายเป็นเพื่อนภาษาอะไรห๊ะ ทำไมไม่ดูแลเค้า"
( ก้อชั้นไม่รู้นี่หว่า ปกติมันก้อไปไหนคนเดียวได้ ) เรียวอุครู้แล้วว่าตอนนี้คิบอมคงร้อนใจขนาดไหน เพราะ เวลาที่ดงเฮหายตัวออกจากบ้านไปนานๆ เค้าจะพาลใส่คนอื่น
"แค่นี้นะ ชั้นจะไปตามหาเค้าเอง"
( ใจเย็น นะ....ตื๊ดดดดดด ) เรียวอุคยังพูดไม่ทันจบคิบอมก้อวางสายลงทันที
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ฮัลโหล ฮยอกแจ นายช่วยชั้นออกตามหาดงเฮหน่อย"
( มีเรื่องอะไรกันหรอ )
"อย่าถามมากบอกให้ตามก้อตาม ถ้าเจอแล้วโทรมาบอกชั้นด้วย ชั้นก้อจะออกตามหาเหมือนกัน แค่นี้นะ..บาย"
________________________________________ 2 B Con :)*
การตามหาตัวดงเฮจะเป็นอย่างไร แล้วดงเฮจะความจำกลับมาหรือไม่ต้องคอยติดตาม
เม้นท์นะครับ เม้นท์ๆๆๆๆ ถ้าอยากรู้จงรีบเม้นท์ ขอ 25 เม้นท์
รักคนเม้นท์ + โหวต จุ๊บบบ ++
"คุนหัวเราะอะไร มีอะไรติดน่าผมหรอ" ดงเฮทำน่าฉงนพลางเอามือลูบคลำใบน่าหวานนั้นไปเรื่อยเปื่อยราวกับว่ามีอะไรติดอยู่
"ปะ ปะ ปล่าวครับ แล้วคุนชื่ออะไรหรอครับ ผมจะได้เรียกคุนถูก" ฮันกยองปฎิเสธแต่ก้อยังยิ้มให้กับความน่ารักนั้นไม่หยุด
"ผมชื่อ....." ดงเฮทำท่าคิด ฮันกยองก้อทำน่าลุ้นเหมือนกัน
"ผมชื่อ.............เอ่อ.........ผะ ผม จำไม่ได้" ดงเฮคิดแต่คิดเท่าไหร่เค้าก้อคิดไม่ออก มันเป็นมาจากสาเหตุที่รถชนเค้าแน่ๆ
"อ่าว เดี๋ยวผมมานะครับ" ฮันกยองเดินออกจากห้องพักไปอย่างรวดเร็วเพื่อตรงไปห้องของหมอที่ทำการรักษาดงเฮเมื่อตอนแรก
ณ ห้องพักคุนหมอ ++
"คุนหมอคะ มีคนมาขอพบ" พยาบาลสาวน่าห้องแจ้งไปยังหมอที่อยู่ภายในเพื่อเป็นการขออนุญาต
"ให้เข้ามาได้ครับ" เสียงอนุญาตจากหมอ
ภายในห้อง
"คุนหมอครับ คือผมอยากดูผลตรวจทางสมองของผู้ชายที่มากับผมน่ะครับ" ฮันกยองเอ่ยขอ
"ทำไมหรอครับ มีอะไรรึปล่าว" เนื่องจากโรงพยาบาลไม่สามารถเผยข้อมูลของคนไข้ก่อนได้รับอุญาตได้ จึงต้องถามเป็นเชิงก่อน
"คือคนไข้เค้าฟื้นแล้วน่ะครับคุนหมอ แล้วเค้าก้อ........." ฮันกยองเล่าเหตุการณ์เมื่อครู่ที่เค้าคุยกับดงเฮแต่ดงเฮไม่สามารถจำตัวเองได้ คุนหมอจึงวินิจฉัยออกมาว่า
"เค้าความจำเสื่อมครับ คงต้องใช้เวลาซักพักในการรักษาความทรงจำนั้นให้กลับมา" คุนหมอยืนยันในคำตอบอย่างแน่ชัดจนฮันกยองตกใจ เมื่อรู้โรคที่เขาสงสัยแล้วก้อเดินกลับไปยังห้องพักห้องเดิมที่มีผู้ป่วยน่าหวานพักอยู่
"ผมเป็นอะไรไปครับ" ดงเฮที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออกก้อยิงคำถามทันที
"ปล่าวครับ คุนก้อแค่.....นอนพักเถอะครับ พรุ่งนี้คุนก้อออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว" ฮันกยองยังไม่อยากอธิบายเหตุผลอะไรตอนนี้ เพราะเค้ากลัว กลัวว่าคนน่าหวานนี้จะเสียใจจนเกินไป
- ผมขอดูแลคุนนะครับ
- ผมขอรับผิดชอบความผิดที่ผมก่อ
- ผมขอรักษาจนกว่าความทรงจำของคุนจะกลับมา
- ผมขอแค่ได้เห็นรอยยิ้มนี้ต่ออีกสักพัก
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
you are the one ~~ เสียงโทรศัพท์ของคิบอมดังขึ้น
"ดงเฮ คุนยกโทษให้ผมแล้วใช่มั้ย คุนหายโกรธผมแล้วใช่มั้ย" คิบอมรัวคำถามทันทีเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรเข้าเป็นเบอร์ของคนที่เขารักมากที่สุด
( ชั้นเรียวอุคนะ คิบอม..ด๊องไม่ได้อยู่กับนายหรอ )
"อ่าวเรียวเองหรอ ดงเฮเค้าไม่ได้อยู่กับชั้นหรอก ทำไมหรอ"
( ก้อด๊องเค้าบอกจะออกไปเดินห้างแล้วก้อจะไปหานายนี่ เค้าคงหายโกรธนายแล้ว นี่ออกไปตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ 4 ทุ่มแล้วยังไม่กลับมาเลย ชั้นนึกว่าอยู่กับนายซะอีก ) เรียวอุคเริ่มร้อนใจขึ้นทันที
"โถ่เว้ยยย นายเป็นเพื่อนภาษาอะไรห๊ะ ทำไมไม่ดูแลเค้า"
( ก้อชั้นไม่รู้นี่หว่า ปกติมันก้อไปไหนคนเดียวได้ ) เรียวอุครู้แล้วว่าตอนนี้คิบอมคงร้อนใจขนาดไหน เพราะ เวลาที่ดงเฮหายตัวออกจากบ้านไปนานๆ เค้าจะพาลใส่คนอื่น
"แค่นี้นะ ชั้นจะไปตามหาเค้าเอง"
( ใจเย็น นะ....ตื๊ดดดดดด ) เรียวอุคยังพูดไม่ทันจบคิบอมก้อวางสายลงทันที
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ฮัลโหล ฮยอกแจ นายช่วยชั้นออกตามหาดงเฮหน่อย"
( มีเรื่องอะไรกันหรอ )
"อย่าถามมากบอกให้ตามก้อตาม ถ้าเจอแล้วโทรมาบอกชั้นด้วย ชั้นก้อจะออกตามหาเหมือนกัน แค่นี้นะ..บาย"
________________________________________ 2 B Con :)*
การตามหาตัวดงเฮจะเป็นอย่างไร แล้วดงเฮจะความจำกลับมาหรือไม่ต้องคอยติดตาม
เม้นท์นะครับ เม้นท์ๆๆๆๆ ถ้าอยากรู้จงรีบเม้นท์ ขอ 25 เม้นท์
รักคนเม้นท์ + โหวต จุ๊บบบ ++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น