ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 1 เกิดอะไรขึ้นกับฉันนนนนน
>เลิฟ อิส เดอะโมเม้นนนนท์
เสียงสายเข้าไอโฟนชั้นดังขึ้น..เสียงรอสายยังดังต่อเนื่องไม่มีวี่แววจะสิ้นสุด.
ฉันดันร่างที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่เพื่อเอื้อมมือมารับโทรศัพท์อย่างงัวเงีย
"ฮัลโหล"
"โบนา ตอนนี้แกอยู่ไหนน่ะ"
เสียงของยัยจีวอนเพื่อนซี้ปึ๊กของฉันถามขึ่้นเสียงดังลั่น จนแสบแก้วหูจะแหกปากทำไมเนี่ย -0-
'ฉันก็อยู่บ้านไงเล่า มีอะไร'
"แล้วผู้ชายที่แกคั่วเมื่อคืนล่ะ ไอหน้าหล่อคนนั่นที่ไปส่งแกที่บ้านล่ะ"
'อ๊ะ...เดี๋ยวนะ -!!-'
ฉันจำเหตุการณ์เมื่อคืนแทบไม่ได้เลย แล้วนายหน้าหล่อล่ะ หายไปไหน ??
"ที่รัก ตื่นแล้วเหรอ" เสียงชายปริศนาโผล่ขึ้น ฉันถึงกับตาค้างพูดอะไรไม่ออก
งานนี้ตายอย่างเขียดแน่ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด TOT
"ห๊ะ ! นั่นเสียงผู้ชายนี่ยัยโบนา อ๊ายยยยย"
เสียงยัยจีวอนแหกปากกรี้ดดังลั่นอีกรอบบ โอ๊ว มายก็อดดด
"แค่นี้ก่อนนะแก บาย"
ฉันตั้งสติแล้วหันไปมองเสียงปริศนา.. สิ่งที่ฉันเห็นคือ..
...ชายร่างสูงโปร่ง ผิวขาวออร่าราวกับฉีดกลูต้าตลอดชีวิต -0-
..เส้นผมสีน้ำตาล ริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่ตัดกับใบหน้าขาวผ่องอย่างเห็นได้ชัด
...ร่างกำยำมีซิกเเพคที่หน้าท้องมีกล้ามกำลังดี หุ่นน่ากอด ><
...และหมอนี่คือ นายหน้าหล่อที่ฉันเจอเมื่อคืนนี้ที่ผับ (T^T) (T^T) (T^T)
โอ๊วววววม่ายจริง ฉันใจง่ายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย -0-
ถ้าพ่อแม่รู้ ฉันต้องตายแน่เลย ฮือออออออออออออออออออออ TOT
"ที่รัก เป็นอะไรค่ะ"
"ห๊ะ นายเรียกฉันว่าไรน่ะ -0-"
"ก็ที่รักไงค่ะ ก็เราเป็นแฟนกันแล้วนี่ แถมเมื่อคืนเราก็..."
"ชั๊ตอัพ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฉันไม่อยากฟัง >///////<"
ฉันแหกปากดังลั่นแล้วเอามือปิดหูหลับตาปี๋อย่างตกใจ ฉันไม่พร้อมที่จะมาฟัง
เรื่องบัดสีบัดเถลิง ฮืออออออออออออ TOT
"ที่รักเมื่อคืนเราสนุกกันมากเลยนะ"
หมอนั่นยังพูดอย่างมีความสุขไม่หุบปากซะที - -*
"นี่ การที่นายได้ความบริสุทธิ์ของฉัน มันน่าภูมิใจมากเหรอไง คนๆนึงที่เก็บความสาวตลอด20ปีต้องมาเสียให้
ผู้ชายที่ไม่ได้รัก นายคิดว่าฉันควรเสียใจมั้ยละ แล้วนายยังมาพูดทำร้ายจิตใจฉันทำไม"
เขานิ่งไปทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้น คงสำนึกผิดสิน่ะ -*-
แต่มันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ T^T
"ขอโทษน่ะถ้าทำให้รู้สึกแย่ขนาดนั้น" เขาเงียบและเดินออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง
ฉันรีบลุกจากเตียงแล้วหยิบกระเป๋าเตรียมกลับบ้านทันที
"จะไปไหน" เสียงนายนั่นถามขึ้นด้วยน้ำเสียงดุแตกต่างจากเมื่้อกี้ จนฉันสะดุ้ง O.o
"กลับบ้านสิ"
"แล้วเรื่องของเราเอาไง"
"เอ่อ..ฉันจะคิดซะว่ามันไม่ได้เกิดขึ้น นายก็ลืมๆมันไปซะ"
ฉันอึกอักที่จะต้องพูดมันออกไป มันเป็นทางออกที่ดีที่สุด
"ไม่ได้ ! ต่อไปนี้เธอเป็นแฟนฉันแล้ว"
หาาาาาาาาาาา..
นายนั่นพูดจบแล้วกระชากแขนฉันอย่างแรงแล้วผลักชั้นขึ้นรถคันหรูของเค้าทันที นี่มันบ้าอะไรกัน -*-
"นายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้น้าาาไอบ้า"
ฉันแหกปากต่อว่าดังลั่น เอามือทุบที่ตัวหมอนั่นตลอดทางฉันจะเป็นแฟนนายได้ไง
แม้แต่ชื่อนายชั้นยังไม่รู้จักเลย ไอบ้าา ToT
แต่.. เค้าไม่สนใจเอาแต่ขับรถไวอย่างจรวดราวกับซิ่งอยู่ในสนามแข่ง
ฉันยังไม่อยากตายยยยยยยยขับช้ากว่านี้เถอะพลีสสสสส ><"
"นี่นายจะพาชั้นไปไหนเนี่ย" ฉันยังโวยวายไม่เลิก
นายนั่นเหลือบหางตามามองแล้วหันไปขับรถต่ออย่างไม่สนใจ ปั๊ดโถ่ ! ฉันชักจะโมโหละนะว้อย
พลั่ก !!!! สาบานได้ ชั้นตบไปที่บ้องหูหมอนั่นอย่างโมโห
"เจ็บนะ"
"สมน้ำหน้า ฉันถามว่าจะไปไหน-0-"
"ไปหาพ่อแม่ฉันนะสิ"
ห๊าาา O.O ฉันสตั้นไปสามวิ
"นะ นาย"
"ก็แต่งงานไปเลยสิ ฉันเปิดซิงเธอนี่"
ดูหมอนี่พูดเข้า - -* ทุเรศชะมัด
"เอ่อ..แต่ไม่ต้องถึงแต่งงานก็ได้มั้ง" ฉันพูดขึ้น แล้วยิ้มแหยะ >,<
"ได้ไง ฉันให้เกียรติเธอ"
"ฉันไม่พร้อม -*-"
"แต่ฉันพร้อม"
หมอนี่เข้าใจอะไรยากจริงๆเล้ยย !
"เข้าใจป่ะ ว่าไม่แต่งว้อย" ฉันเริ่มเสียงดัง
"ต้องแต่ง ! "เขาเริ่มเสียงดังกว่า
"ไม่"
"ต้อง"
"ม่ายยยยยยยยยยยยยย"
"ต้องงงงง"
"งั้นลองคบกันดูก็ได้ -0- โอเคมั้ย"
"ก็แค่นั้นเเหละ" หมอนี่ตอบแล้วยิ้มเล็กๆที่มุมปาก ไม่ต้องมาทำหน้าหล่อใส่ชั้น หึหึ
เมื่อตกลงกันได้แล้ว หมอนั่นก็ทำการเอาไอโฟนฉันไปกดโทรออกเข้าเบอร์ตัวเอง
แถมเมมเบอร์พ่อกับแม่ฉันด้วย T-T ประสาท
นอกจากนี้ยังบังคับให้ถ่ายรูปคุ่อีกแล้ว แถมกดแต่งงานในเฟสบุ๊ค หมอนี่ท่าจะเพี้ยนจริงๆ Y_Y
และแล้วนายนั่นก็ยอมมาส่งที่บ้านสักที ฉันละปวดหัวกับเค้าจริงๆ
"พรุ่งนี้เดียวมารับนะ"
"ห๊ะ ? พรุ่งนี้ฉันไปเรียน ไม่ว่าง"
"ยังไงก็เรียนที่เดียวกันอยู่ดี ไปพร้อมกันนะดีแล้ว"
"ห๊ะ อะไรน่ะ ? "
"เดียวโทรหานะที่รัก บาย"
เขาพูดตัดบทแล้วขับรถคันหรูออกไปทันที อะไรของหมอนี่กันนะ- -*
แต่ตอนนี้ฉันกลายเป็นแฟนหมอนี่ไปซะแล้ว -0-
>เลิฟ อิส เดอะโมเม้นนนนท์
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น หน้าจอขึ้นชื่อว่า (เรียวที่รัก)
อ๋อ...ที่แท้หมอนี่ก็ชื่อเรียวนี่เอง หลงเรียกว่าหน้าหล่อมาตั้งนาน หุหุ
ประเด็นคือ เพิ่งแยกกันเมื่อ20นาทีก็โทรมาแล้ว เฮ้อ..
"มีอะไร"
"ที่รัก คิดถึงเค้ามั้ย" เสียงปลายสายทำเสียงออดอ้อน
"ประสาทเหรอ"
"ถ้าไม่รักก็คงไม่จุด..จุด..จุด..หรอกเนอะ"
กรี๊ดดดดดดดด -0- "ฉันเกลียดนายที่สุด TOT"
"ไม่ต้องอายหรอกน่า.. ยังไงเราก็รู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว"
"นะ นาย มัน...ชั่วร้ายที่สุด T^T"
"โอ๋ๆ ล้อเล่นน่า"
"ไม่ตลกสักนิด - -*นายมันบ้า หื่นกาม ลามก วิปริต"
ฉันหาสารพัดคำด่ามาต่อว่าหมอนี่แต่ดูเรียวจะไม่สะทกสะท้านสักนิด
แถมหัวเราะอย่างชอบใจ เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย -0-
"อ่ะๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ พรุ่งนี้ไปเรียนพร้อมกันน่ะ"
"อ๊ะ ! แล้วนายเรียนที่เดียวกับฉันเหรอ"
"เพิ่งย้ายมา"
"อ่อ...ว่าละไม่เคยเห็นหน้าซะหน่อย -_-"
"งั้นรีบนอนละ ฝันดีนะที่รัก พรุ่งนี้เจอกันบาย"
ตู๊ดดด ตู๊ดดด ฉันนั่งมองโทรศัพท์อย่าง งงๆ กับผู้ชายคนนี้บางมุมเค้าก็ดูขี้อ้อน
บางทีก็ดุ บางทีก็ติ๊งต๊อง และ กวนประสาทจนฉันตามอารมณ์หมอนี่ไม่ถูกเลยจริงๆ
ถ้าไม่ติดว่าหล่อโฮกกกกกกกกกกกกก ++ ฉันไม่มีวันคบแน่ๆ ^_^
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงนาฬิกาปลุกไอโฟนเสียงนี่ฉันเกลียดเป็นบ้า
อย่างกับเสียงเวลาระเบิด - -* ฉันบิดขี้เกียจสองสามรอบแล้วรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว
ก็นี่มันวันเปิดเทอมเกรด12ปีสุดท้ายของชั้นแล้วละสิ เย้ ^_^
ฉันจะได้เจอหน้าเพื่อน หน้าวอนบิน ผู้ชายที่ฉันชอบตั้งแต่เกรด10 กรี๊ดดด
แต่...เดี๋ยว.. ฉันมีแฟนแล้วนี่หน่า ><
แบบนี้วอนบินก็ต้องยิ่งไม่สนใจฉันแน่เลย โธ่ ชีวิตบัดซบ T^T
"ทำไมโทรไปไม่รับสาย" เสียงคุ้นหูตะโกนถามทันทีเมื่อฉันเปิดประตูบ้านออกมา
วันนี้เรียวใส่ชุดนักเรียนม.ปลายแล้วดูหล่อใสเกาหลีมากๆเลย ^o^
"จะรับได้ไงล่ะแต่งตัวอยู่"
"รีบขึ้นรถสิเดี๋ยวสายหรอก"
"ฉันไปเองได้หน่า"
"ก็บอกเเล้วนี่ ว่าจะมารับ" เรียวเริ่มเสียงดังขึ้นอย่างหงุดหงิด = ="
"ทำไมต้องเสียงดังด้วยเล่า"
"ขึ้นรถ !!!!!!!!!" เสียงตะคอกของเรียว ทำเอาฉันสะดุ้ง
"เอออออ!!!!"
สุดท้ายฉันก็เป็นฝ่ายแพ้ต้องยอมย้ายก้นขาวผ่องของฉันขึ้นรถหมอนี่ -*-
ตลอดทางไม่มีบทสนทนาออกจากเราทั้งสองเพราะต่างฝ่ายต่างโมโหกันและกัน
หนอย...ตะคอกใส่ฉันแล้วยังหยิ่งผยองอีก หึ ! เราสองคนเงียบจนถึงโรงเรียน
ทุกสายตาจับจ้องมาที่รถคันหรูสีดำด้าน เพราะนอกจากรถวอนบินก็ไม่มีใครขับรถแพงๆ
แบบนี้แล้วแหละ *0* เสียงรุ่นน้องต่างกรี้ดแตกตื่นเมื่อรถจอดสนิท เรียวเดินลงจากรถ
อย่างหน้าบึ้ง สีหน้าไม่มีรอยยิ้มสักนิด แถมเดินหนีไปปล่อยฉันให้เดินลงจากรถท่ามกลาง
เหล่าประชาชีจ้องมอง แล้วสงสัยว่าฉันนั่งรถมากับไอ้หน้าหล่อนี่ได้ไง ><
"โบนา แกมากับใครอ่ะ หล๊อออหล่อ"
"นั่นแฟนเธอเหรอ กรี๊ดดดดดด" เสียงเพื่อนต่างห้องรีบกรูเข้ามาถามฉันกันใหญ่ T_T
"เด็กใหม่อ่ะ"
"หื้มมม..หล่ออ่ะ รวยด้วย มีแฟนยังอะแก"
"ก็ไปถามเค้าเอาเองสิ" ฉันตอบแบบเหวี่ยงแล้วเดินเลี่ยงออกมา น่ารำคาญ
เอ๊ะ...แต่ทำไมฉันต้องหงุดหงิดด้วย ฉันไม่ได้หึงน่ะ -o-
ฉันตัดสินใจโทรหาเขาเพราะยังไงก็ต้องคุยกันซะหน่อย
มาเมินใส่ฉันแบบนี้ไม่ได้น่ะ แต่โทรมาจะ5สายแล้วเรียวก็ไม่รับสายเลย
"เธอโทรหาฉันทำไม"
เสียงเรียวถามขึ้นแล้วเดินเข้ามาในห้องเรียนฉัน ตอนนี้ทุกสายตาจ้องมาที่ฉันอีกแล้ว เวรกรรม
"เหวอ O_O" ฉันจะตอบยังไงดีล่ะเนี่ย ToT
"ว่าไง"
"ก็นาย...เป็นอะไรเนี่ย จู่ๆก็ไม่คุยกับฉัน"
เขาหันมามองหน้าฉันแบบตกใจที่ฉันถามแบบนี้ครั้งแรก แต่ฉันแทบจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี
ด้วยความอับอาย โซมี่สาวสวยต้องมาง้อผุ้ชายหรอเนี่ย +-+
"แค่เธอง้อ ฉันก็หายแล้วล่ะ" เรียวตอบแล้วยิ้มอย่างน่ารัก แถมเอามือมาขยี้หัวฉันเล่นท่ามกลางสายตา
คนทั้งห้องที่จ้องมองเราอยู่ ฉันเลยสะบัดมือเค้าออกทันที
"อะไรกัน"
"ผมฉันยุ่งหมดแล้วตาทึ่ม" - -*
จริงๆไม่ได้ห่วงทรงผมสักนิด ฉันกลัววอนบินมาเห็นเข้าต่างหาก tt*
"โอเค งั้นไปเรียนก่อนนะเดี๋ยวโทรหา"
เรียวบอกแล้วโบกมือให้ฉันแล้วยิ้มหวานทำเอาสาวๆในห้องฉันละลายไปหมดแล้ว
เฮ้อออ... ไปซะที !! โล่งอก ^_^
"ใครอ่ะโบนา"
"แฟนเหรอ"
"หล่อเว่อรรรรร์" เสียงสามสาวแก๊งสอดรู้สอดเห็นประจำห้องรีบตรงดิ่งมาถามขึ้นทันที
"เพื่อนหน่ะ" ฉันตอบแล้วยิ้มมุมปาก ตอบราวกับดาราดัง ^^
"เพื่อนอะไรกัน ทำไมต้องง้อกันมุ้งมิ้งแบบนี้ด้วยละ" เสียงยัยปารตี้ หัวหน้าแก๊งสอดรู้ท้วงขึ้นทันที
"ก็เพื่อนรักไงละ"
"แน่ใจเหรอแค่เพื่อน" ยัยนาร่าพูดเสริมขึ้น ฉันชักรำคาญเลยพยักหน้าส่งๆไป
"ว้าว ถ้างั้นดีเลย ฉันชอบคนนี้ ฉันจอง แปะโป้ง กรี๊ดดดดดดดดด" เสียงยัยวีวี่แหกปากร้องดีใจดังลั่น
"ตามสบายเลย สาระแนเสร็จแล้วก็กลับไปนั่งที่ได้แล้วน่ะ ฉันจะเรียน !!!"
พวกนั้นถึงกลับรีบย้ายยยก้นกลับไปนั่งที่ทันที ชอบให้ฉันเป็นนางร้ายในสายตาวอนบินตลอด ><
วอนบิน ว่าที่แฟนในอนาคตฉันเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม หุ่นสูงโปร่ง ผิวขาวใส ใบหน้าขาวผ่อง
ตัดกับริมฝีปากที่น่าจูบบสุดๆ ^o^ แถมนิสัยดี สุภาพบุรุษ เล่นกีฬาเก่ง รวยสุดๆอีกด้วย เทพบุตรชัดๆ
ฉันได้แต่นั่งยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่คนเดียวเงียบๆ แอบชอบเขามาจะ2ปีแล้วน่ะ ไม่กล้าสักที ToT
"มองอะไรหน่ะ ฉันเห็นนะยะ" เสียงยัยจีวอนเพื่อนเลิฟที่สุดในชีวิต ในโลกกก ในกาแล็กซี่นี้พูดขึ้นฉันถึงกับดีใจ
สุดขีดยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งเลย ฮี่ๆ ^___^
"มาสายนะเรา"
"อย่ามาทำเนียนน่ะ เสียงผู้ชายเมื่อวานคือใคร ใช่ไอหน้าหล่อที่เจอที่ผับรึปล่าว แกนอนกับมันรึยัง
แล้วแกกลับถึงบ้านหรือปล่าว มันทำอะไรแกมั้ย ตอบบบบ !!!" ยัยชีสยิงคำถามรัวมาเป็นชุดทำเอาฉันได้
แต่อึ้ง อึ้ง อึ้ง -___-
"คือ...ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ตื่นมาก็อยู่บ้านของเรียวแล้ว ฉันเสียความบริสุทธ์แล้วด้วย
ฉันแทบจำอะไรไม่ได้เลย ความฟินครั้งแรกในชีวิตฉันแทบจำไม่ได้ว่าเป็นยังไง มันน่าสมเพศมากToT"
ฉันเอามือกุมขมับอย่างปวดหัวสุดๆเมื่อพูดเรื่องนี้ มันเป็นเหตุการณ์ที่แย่ที่สุดในรอบ 20 ปีของฉัน
"แล้วไอหน้าหล่อมันคงทิ้งแกเลยสิน่ะ ฟันแล้วทิ้งไอ้พวกคนหล่อก็งี้" ชีสพูดอย่างโมโห
"เปล่าเลย"
"ห๊ะ O_O แกหมายความว่าไง"
"เรียวรับผิดชอบทุกอย่าง ตอนนี้เรากำลังคบกันอยู่"
ฉันพูดขึ้น จีวอนยิ้มอย่างตกใจแต่ฉันนะสิ เสียใจที่สุด ฮืออออ...เอา20ปีของฉันคืนมานะไอ้เรียวบ้า Y_Y
และแล้วก็ได้เวลากินข้าวเที่ยงซะที ฉันชอบเวลาพักเที่ยงที่สุดเลย ^^
"ปิดเทอมไปไหนมาเหรอ" เสียงวอนบินถามฉันกับยัยจีวอน ตอนนี้ฉันยิ้มอย่างดีใจ :)))
"ฉันไปญี่ปุ่นมาน่ะ" ชีสตอบ
"เอ่อ ฉันอยู่บ้าน ฮ่าๆ" ฉันตอบแล้วหัวเราะ
"ปิดเทอมนี้ห้องเราจัดมีตติ้งไปทะเลกันดีกว่า โบนาว่าไง"
วอนบินหันมาถามฉันแล้วยิ้ม หัวใจฉันตอนนี้เต้นตึก ตึก ตึก เต้นแทบไม่เป็นจังหวะแล้ว
"โบนา เป็นอะไรรึปล่าว"
ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินชื่อตัวเองแล้วส่ายหน้ารัว
"ฮ่าๆ ว่าไงน่ะ"
"ไปทะเลกันมั้ย"
"ไปสองคนเหรอ"
"เอิ่ม..ไปกันทั้งห้องเว้ยแก" เสียงยัยจีวอนเตือนสติฉันขึ้น ฉันได้แต่เกาหัวอย่างเขินอาย ><
นี่ฉันพูดบ้าอะไรออกไปเนี่ยยยยยย..
"งั้นไว้ค่อยคุยกันตอนประชุมห้องละกัน ไปกินข้าวก่อนนะ" วอนบินบอกแล้วยิ้มอย่างอายๆแล้วเดินไป ^^
"ฉันว่าวอนบินรู้แล้วแน่เลยว่าฉันชอบเขา กรี๊ดดดด ><" ฉันหันไปพูดกับจีวอนที่กำลังเดินกินขนมอย่างสบายใจ
"เก็บอาการหน่อยก็ดีนะเว้ยแก อย่าลืม!! แกมีแฟนแล้ว"
พรึ่ด !
เสียงฉันสำลักน้ำแทบสำลักน้ำตาย ToT
พูดเรื่องนี้ฉันละอยากตายจริงจริง จะซ้ำเติมทำไมเนี่ยยยยยย..
"ก็แค่ลองคบดู ไม่ได้จริงจังอะไรด้วยนี่" ฉันเบ้ปากใส่
"ไหนๆก็เสียซิงแล้ว หมอนั่นก็หล่อ นิสัยก็แมนดี คบดูไม่เสียหายนี่"
"ก็ลองดูไง"
"สักวันแกอาจรักเขาก็ได้น่ะ" จีวอนพูดแล้วยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย
"โฮ๊ะๆ ไม่มีวันหรอกจ้า"
"คุยอะไรกันอยู่เหรอ -o-"
เสียงผู้ชายผมสีน้ำตาลผิวขาวตัวสูงโปร่งปากสีชมพูอ่อนยืนอยู่ตรงหน้าฉันนั้น คือ เรียวนั่นเอง -0-
"นะนายมาอยู่ที่นี่ได้ไง ? " จีวอนอุทานอย่างตกใจ
"ฉันลืมบอกแกไป เรียวเรียนที่นี่ - -*"
"หาาาาาาา..." จีวอนถึงกับอึ้ง O.O
"ตกใจอะไร จำไม่ได้เหรอไงที่เจอกันที่ผับเมื่อคืนก่อนไง" เรียวถามไปยิ้มไปอย่างไม่รู้เรื่องอะไร
"จำได้สิ เพิ่งย้ายมาเหรอ"
"ใช่แล้ว ^^"
"อ๋อดีแล้ว จะได้ดูแลแฟนนายด้วยฮ่าๆ"
พลั่ก !
ฉันตีเข้าไปที่หลังยัยชีสอย่างจัง ! พูดบ้าๆอีกแล้วน่ะ - -*
"โอ๊ย ! ตีฉันทำไมเล่า" จีวอนโอดครวญขึ้น
"พูดจาบ้าไรเล่า"
"ก็มันจริงนี่"
"เออ..ช่างมันเถอะ ไปซื้อข้าวดีกว่า"
ฉันทำท่าลุกจะไปซื้อข้าว แต่เรียวก็ลุกพร้อมฉันเช่นกัน
"เดี๋ยว เค้าไปซื้อให้เอง ตัวเองกินไร"เรียวถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แถมเรียกฉันซะหวานเยิ้มเชียว
ทำเอาชะนีปากแข็งอย่างฉันถึงกับหน้าแดงทันที ><"
"อะ..เอ่อ. O_O" ฉันยังอ้ำอึ้ง
"กินไรดีที่รัก" เขายังพูดจาหวานต่อจนฉันทำอะไรไม่ถูก
"งั้นเอาสปาเก็ตตี้ก็ได้ ไปเร็วๆฉันหิวแล้ว ><"
เขายิ้มกว้างแล้วเดินไปซื้อข้าวทันที ฉันถึงกับเกาหัวปิดอาการเขินอายทันที -0-
"แฟนแกทั้งหล่อ ทั้งขี้อ้อน น่ารักจะตายเผลอๆหล่อกว่าวอนบินด้วยนะเนี่ย"
"พูดเรื่องอะไรของแก อย่าเอามาเทียบกับวอนบินเชียวนะ" ฉันรีบแย้งทันที
"ไม่เชื่อแกก็ดูสิ สาวๆรุมล้อมเรียวกันทั้งโรงเรียน" ยัยจีวอนพูดแล้วชี้ไปทางที่เรียวกำลัง
ต่อแถวซื้อข้าวให้ฉันอยู่ ภาพที่เห็นคือรุ่นน้องนับสิบคนยืมล้อมเรียวขอถ่ายรูปกันจ้าละหวั่น
ราวกับไม่เคยเห็นคนหล่อซะงั้น ดูๆไปเรียวก็ Hot เหมือนกันนะเนี่ยยย ^^
"ใครๆก็ต้องอิจฉาแกที่ได้เป็นแฟนเรียว"
"แหะๆ -o-; ไม่เห็นมีอะไรน่าอิจฉาสักหน่อย" ฉันพูดไปบิดผ้าเช็ดหน้าไปอย่างเขินอาย
"ทั้งๆที่เรียวไม่เหมาะสมกับแกสักนิด"
"หาาาาาาาาา ว่าไงน่ะ = ="
"มีคนสวยกว่าแกมากมาย แต่เรียวก็เลือกคบแก ดูแลเค้าให้ดีเถอะ แล้วจะเสียใจ"
"ไม่มีทางงงง" ฉันตอบอย่างมั่นใจแล้วยิ้มอย่างผู้ชนะ ^_^
เรียวเดินมาที่โต๊ะถือจานข้ามาสองจานแล้ววางลงที่หน้าฉันกับยัยชีสคนละจาน
"ฉันไม่ได้สั่งนะ" จีวอนพูดขึ้น
"ก็เผื่อเธอหิวไง กินสิ" เรียวยิ้ม ทำเอาชนะใจยัยจีวอนเพื่อนรักฉันไปได้แบบสบายๆเลย
"แล้วนายไม่กินเหรอ" ฉันถามขึ้น
"เป็นห่วงเหรอไง"
"-o-; เอ๋ ?"
เขายิ้มเล็กๆที่มุมปากอย่างน่ารัก หนอย..!! คิดว่าทำแบบนี้แล้วหล่อรึไงน่ะ
กินเสร็จจีวอนชวนเรียวคุยกันอย่างสนุกสนานปล่อยฉันเดินอยู่ข้างๆเป็นเพียงธาตุอากาศที่ไม่มีตัวตน
ถ้าจะสนิทกันเร็วแบบนี้นะ อีกหน่อยเพื่อนซี้อย่างฉันตกกระป๋องแน่ >?<
"ส่งแค่ตรงนี้พอ" ฉันพูดขึ้น
"อะไรกันยังไม่ถึงห้องเลยนะ" เสียงที่แย้งขึ้นไม่ใช่เรียวแต่เป็นยัยจีวอนนั่นเอง -*-
"ตรงนี้แหละ ไปละนะบาย" ฉันโบกมือให้เรียวแล้วลากยัยจีวอนเดินเข้าห้องทันที
พอเข้ามาในห้องเรียน จีวอนเพื่อนรักเท้าสะเอวจ้องหน้าฉันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ -__-
"ทำไมไม่ให้เรียวมาส่ง แกกลัววอนบินเห็นใช่มั้ย"
"เอ่อ..."
"ฉัน ฉัน ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นซะหน่อย ToT"
ฉันรีบแก้ตัวทันควันก่อนที่ยัยชีสจะเหวี่ยง
"อย่าคิดว่าฉันไม่รู้โบนา หึหึ"
"รู้อะไรเหรอเพื่อนรัก ^o^"ฉันยิ้มแห้งๆใส่
"เพราะนั่นไง" จีวอนชี้นิ้วไปที่วอนบินที่กำลังนั่งหันหลังเล่นไอโฟนอยู่อย่างสบายใจ
"เฮ้ย เอามือลงๆ ฉันไหว้ละนะแก"
ฉันบอกแล้วปัดมือยัยจีวอนลงอย่างไวเดี๋ยวใครเห็นเข้า ความแตกแน่ (ToT) (ToT)
"แกนี่มันจริงๆเล้ย" จีวอนบ่นแล้วเดินไปนั่งที่ ตอนนี้เพื่อนรักฉันย้ายไปอยู่ข้างหมอนั่นซะแล้ว
เพราะนายคนเดียวเลย...ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ T^T
เลิกเรียนคือเวลาแห่งสวรรค์ฉันกับยัยจีวอนเล็งไว้ว่าจะไปช้อปปิ้งกันสักหน่อย เย้ ^^
แต่เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้น
> เลิฟ อิท เดอะ โมเม้นนนนนนนนน
หน้าจอขึ้นชื่อ (เรียวที่รัก) ฉันละอยากเอาหัวโขกกำแพงให้ตายจริงๆ T^T
"รับสายสิ" เสียงยัยจีวอนบังคับทันที
ฉันพยักหน้าแบบไม่เต็มใจสักเท่าไหร่ เฮ้ออ..
'อืม ว่าไง'
'กลับบ้านกัน เดียวเค้าไปส่ง'
'ไม่เป็นไรเดี๋ยวจะไปข้างนอกกับจีวอน'
ควั่บ !
จีวอนดึงโทรศัพท์ไปด้วยความไวแสงงง แล้วหยิบไปคุยต่อทันที YY
'นี่จีวอนน่ะเรียว ไปห้างกัน'
'ได้ๆ เจอกันที่หน้ารร.นะเดี๋ยวไปรถเรา'
จีวอนยืนโทรศัพท์คืนแล้วยิ้มกว้างงง >_<" เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย
"ทำไมต้องชวนเรียวไปด้วย" ฉันเริ่มหงุดหงิด
"ทำไมล่ะ"
"ก็ ก็ ก็ฉันอยากไปแบบไพรเวทไม่ชอบคนนอกไปด้วย - -*"
"แต่นั่นมันแฟนเเก"
"แค่กำลังคบกันก็พอ"
"เดี๋ยวถ้าเรียวมาฉันบอกเขาให้ก็ได้ว่าแกไม่อยากให้ไป"
"หาาาาาาาา...ไม่ได้น่ะ"
"ทำไมอีกละ" ยัยจีวอนเริ่มทำหน้าเหวี่ยง เวลายัยนี่เหวี่ยงน่ากลัวชะมัด - -*
"เออ ! ช่างมันเถอะ นั่นไงรถเรียว"
ฉันชี้ไปที่รถสปอร์ตคันหรูสีดำด้านที่จอดอยู่หน้าโรงเรียนโดยทุกสายตาจับจ้องไปที่รถคันนี้คันเดียว
และรุ่นนี้ต่างกรี๊ดดกันให้ลั่น ฉันกับเพื่อนต้องฝ่าฝูงชนเพื่อจะขึ้นรถ พอฉันขึ้นรถยัยเด็กพวกนั้นก็
กรี๊ดดดดแหกปากกันอีกรอบ โอ๊ยย !! แสบหูชะมัด
"มาเรียนวันแรกแฟนคลับเยอะดีน่ะ"" ฉันหันไปแขวะใส่อย่างหมั่นไส้
"หึงเหรอที่รัก" เรียวหันมายิ้มหวานใส่ จนฉันต้องเบือนหน้าหนีทันที แพ้รอยยิ้มแบบนี้ทุกทีเลย
"ป๊าววววววววว" ฉันปฏิเสธเสียงสูงม๊ากก !! ทำเอาเรียวหัวเราะอย่างชอบใจ
"วันนี้มีคนมาขอเบอร์เค้าด้วย"
"บอกฉันไม"
"ก็เขาบอกว่าเป็นเพื่อนตัวนี่"
"ห๊ะ!" ฉันอุทานอย่างตกใจ
"เห้ย ฉันไม่เคยขอเบอร์เรียวนะเว้ย" จีวอนรีบแย้งทันที
"ฉันรู้หน่า ว่าแต่ใครละ"
"เห็นบอกชื่อ..อ่อ ชื่อวีวี่ บอกเป็นเพื่อนที่รัก"
"อ๋ออ..ที่แท้ยัยวีวี่นี่เอง หนอย ! แล้วให้เบอร์ไปละสินะ" ฉันหันไปถามอย่างหงุดหงิด
"โซมี่แกกำลังหึงเรียว ว้ายยยยย ><" จีวอนพูดแล้วกรี๊ดอย่างดีอกดีใจ
"ฉัน ฉันปล่าวน่ะ -o-;" ฉันรีบตะโกนแก้ตัวทันทีอย่างตกใจ เกือบแล้วไหมละเรา
เรียวหันมายิ้มอย่างรู้ทัน ฉันได้แต่หันหน้าหนี - -*
ฉันจูงมือยัยจีวอนเข้าร้านนั่น ออกร้านนี้ เดินช็อปปิ้งอย่างสนุกสนาน ส่วนเรียวก็เดินตาม
หิ้วถุงเสื้อผ้าเป็นสิบๆถุง สมน้ำหน้าอยากมาดีนัก ^_^
สุดท้ายเมื่อช็อปปิ้งจนหมดเรี่ยวแรงก็เดินมานั่งพักกินไอศกรีมกัน ฉันกับเรียวกินรสเดียวกัน
คือชอคโกแลต ส่วนยัยจีวอนกินสตอเบอรี่ สมชื่อจริงจริง ฮ่าๆ
ฉันกับเพื่อนก็นั่งเม้ามอยกันไปเรื่อยเปื่อยส่วนเรียวก็กินไอติมไปเรื่อยๆ จู่ๆก็มีหญิงหน้าตาสละสวยคนหนึ่ง
เดินเข้ามาทักเรียวขึ้น ทำเอาเราทุกคนต่างตกใจ
"เรียว"
"มินอา" ทั้งสองต่างเรียกชื่อของกันและกัน พรางทำหน้าตาดีใจสุดขีด
"กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่รู้เลย" ผู้หญิงคนนั้นเริ่มจับมือเรียวขึ้นอย่างดีใจพรางถามสารทุกข์สุขดิบ
"เพิ่งกลับมาอาทิตย์เดียวเอง" เรียวตอบสั้นๆแล้วยิ้ม ^^
"O_O" สีหน้าจีวอนที่กำลังอึ้ง
"-_-" สีหน้าฉันที่กำลังงุนงง
"แล้วเรียวมากับเพื่อนเหรอ"ผู้หญิงคนนั้นถามต่อ
เอ๊ะ ! ยัยนั่นคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเหรอเนี่ย หนอย
"สวัสดีค่ะ โบนาค่ะ แฟนเรียว" ฉันลุกขึ้นยืนแนะนำตัวเองทันทีแล้วยื่นมือเช็คแฮนด์
ผู้หญิงคนนั้นยิ้มที่มุมปาก แล้วเช็คแฮนตามมารยาทแล้วแนะนำตัวขึ้น
"อ๋อ มินอาค่ะแฟนเก่าเรียว"
"O_O" สีหน้าฉันกำลังอึ้ง ยัยนี่แรงใช่ย่อย ส่วนยัยจีวอนถึงกับเบ้ปากอย่างหมั่นไส้
"แหม..ไม่เห็นเรียวเค้าเล่าให้ฟังเลยค่ะ แต่ก็ยินดีที่ได้เจอนะคะ" ฉันยังพูดแล้วยิ้มต่อทั้งที่ในใจอยากระชากหัวตบสักที
"เอ่อ.." เรียวได้แต่อ้ำอึ้งพูดไม่ออก
"ที่รักค่ะ" ฉันหันไปเรียกเรียวขึ้น จนเรียวสะดุ้งเฮิอก
"จ๋า" เรียวยิ้มแหยะๆ - -*
"ไม่เชิญเพื่อนที่รักนั่งก่อนเหรอค่ะ ยืนนานๆเดี๋ยวเมื่อยตาย"
"อ๋อ..ไม่เป็นไรหรอกค่ะฉันต้องไปแล้ว เรียวไว้ไปหาที่บ้านนะ ขอตัวนะคะ" ยัยแฟนเก่าพูดขึ้นแล้วยิ้มส่งสายตา
หวานเยิ้มให้เรียวจนน่าหมั่นไส้ ฉันเห็นละอดปรี๊ดไม่ได้
"ฉันน่าจะตบยัยนี่ซะทีนะ" จีวอนพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด
"ไปเถอะแก" ฉันลุกขึ้นพรวดเเล้วเดินออกจากร้านทันที ไม่องไม่เอาหนังสือในรถไอ้บ้าเรียวแล้ว
กล้าดียังไง ! มาคุยกับแฟนเก่าต่อหน้าฉันแบบนี้ หยามกันชัดๆ หึ!
ควั่บ !
"จะไปไหน" เสียงเรียวพูดขึ้น มือหนึ่งคว้าแขนฉันเอาไว้
"ปล่อย !"
"หึงเหรอไง" คำถามนี้เล่นเอาฉันแอบจุกเบาๆ ><
"ไม่มีวัน"
"แล้วเดินหนีทำไม"
"-_-; ฉันแค่เดินออกมาสูดอากาศเฉยๆ"
ฉันตอบแล้วทำท่าสูดอากาศสดชื่นเข้าปอด แฮ่ๆ
"แต่ฉันไม่ชอบยัยนั่นเลยนะแก" จีวอนพูดขึ้นถึงยัยแฟนเก่าเรียวเมื่อกี้ พูดแล้วโมโหจริงๆ
"ช่างมันเถอะแก" ฉันส่ายหน้าอย่างระอา
"ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้วจริงๆน่ะ เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น" เรียวแก้ตัวทันที
"เรื่องของนายสิ" ฉันตอบเเล้วเบ้ปากใส่
"อย่าเบ้ปากใส่อีกนะ"
เรียวบอกแล้วดึงตัวฉันเข้ามาใกล้ใบหน้าของเราห่างเพียงไม่ถึงคืบ เรียวจ้องหน้าฉันอย่างจริงจัง
"นะ นะนาย จะทำอะไร" ฉันถามเสียงแผ่วอย่างหวั่นๆ
"อย่าเบ้ปากใส่อีก ไม่งั้นจะจูบให้เข็ด"
เรียวพูดแล้วปล่อยฉันออกจากตัวเขา คำพูดเมื่อกี้ทำเอาฉันถึงกับอึ้ง O_O
ฉันรีบเดินนำหน้าไปขึ้นรถทันทีก่อนที่เรียวจะโมโหมากกว่านี้
เมื่อส่งจีวอนเสร็จเรียวก็ขับรถมาส่งฉันถึงหน้าบ้านเช่นเคย ขณะที่ฉันกำลังจะปลดสายเบลท์ออก
จุ๊บ :3
เรียวยื่นหน้ามาจุ๊บหน้าผากตอนฉันก้มหน้าพอดี ฉันได้แต่ตกใจเเล้วก้มหน้าเพื่อ
ไม่ให้เค้าเห็นถึงอาการหน้าแดงแปร๊ดของฉันตอนนี้ >///////<
"ไปละ บาย" ฉันยกมือบ๊ายบายแล้วรีบเปิดประตูลงจากรถทันที
"พรุ่งนี้มารับนะ" เรียวเปิดกระจกรถแล้วตะโกนบอก
"อื้ม" ฉันพยักหน้าแล้วรีบเดินเข้าบ้านทันที
แค่เขาจุ๊บหน้าผากทำไมต้องหน้าแดงร้อนผ่าวขนาดนี้ด้วยเนี่ยยัยโบนา><
ฉันละไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ T^T
ขณะที่นอนกลิ้งทำการบ้านอยู่บนเตียงอย่างสบายใจ
> เลิฟ อิทเดอะ โมเม้นนนนนนนนนนนน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นและแน่นอนไม่ใช่ใครที่ไหน
นายเรียวโทรมาเหมือนเคย
"ฮัลโหล"
"ถึงบ้านแล้วนะ ตัวเองทำไร"
"กำลังทำการบ้าน"
"วิดิโอคอลกันมั้ย ><" เรียวพูดขึ้น หมายถึงให้ฉันเปิดกล้องตอนนี้เหรอ -0-
"ไม่เอาอ่า ฉันเปิดเถิก แถมตอนนี้คิ้วไม่มีด้วยไม่ได้เขียน ><"
"ไม่เห็นเป็นไรเลย เปิดน่ะๆ" เรียวยังตื้อไม่เลิก
"ไม่อาววววววว"
"จะเปิดดีๆมั้ยหรือต้องให้เล่าเรื่องคืนน้้นให้ฟังก่อนดี *0*"
หมอนี่ เอาเรื่องนี้มาขู่ฉันอีกแล้ว ToT
"อย่าเล่าเชียวนะ ! เปิดก็เปิด"
ฉันเปิดกล้องวิดิโอคอลทางโทรศัพท์ทำให้เห็นสภาพที่เยินของฉันตอนนี้
และเห็นภาพเรียวกำลังนั่งยิ้มอยู่บนเตียงนอนเตียงนั้นที่ฉันเคยไปนอนมาเเล้ว T^T
โอ๊ะ ! เขายิ้มอะไร =o= ฉันเริ่มไม่มั่นใจในสภาพฉันแล้วนะเนี่ย
"นายยิ้มอะไร"
"อ๋อ เวลาเธอไม่มีคิ้วก็น่ารักดีนะ" - -* คนบ้าหลอกด่าฉันเหรอเนี่ยะ
"เอ่อ แล้วทำไมไม่ไปอาบน้ำละ"
"มาอาบให้หน่อยสิที่รัก" เรียวพูดเสียงออดอ้อนใส่ อี๋ ขนลุก YY
"อย่ามาทะลึ่ง !"
"เปล่าน่ะ พูดจริง" เรียวยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์สุดๆ นายมันตัวร้ายชัดT^T
"เอาล่ะๆ ถ้าจะเปิดกล้องแล้วคุยไร้สาระแบบนี้ฉันไปนอนดีกว่า =_="
"แค่อยากเห็นหน้าก่อนนอนทุกคืน"
"จะอ้วก -0-"
"พูดจริงนะเนี่ย ซึ้งหน่อยสิ" เรียวพูดแล้วยิ้มกว้างใส่กล้องอย่างน่ารัก
"แหวะ แบร่ " ฉันแลบลิ้นใส่เขาแล้วหัวเราะ :p
"วันนี้ขอโทษนะเรื่องมินอา" จู่ๆเรียวก็พูดขึ้น จนฉันตกใจ
"อื้ม ฉันไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว"
"ไม่จริงอะ"
"อ๊ะ ! -o-;"
เขารู้ได้ไง ฉันแสดงอาการขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ยยัยโบนา ><
"เถียงไม่ออกแปลว่าจริงใช่มั้ย" เรียวชี้นิ้วใส่กล้องจนฉันเมินหน้าหนี กลัวจะเสียฟอร์ม - -"
"หาววววววว... ง่วงนอนแล้วอ่ะ ไปนอนก่อนนะ" ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ฉลาดจริงๆเลยเรา
"คิดถึงมั้ย" เรียวถามขึ้น จนฉันนิ่งเงียบไป
"...." เอิ่ม ตอบไม่ถูก
"ว่าไง"
"ไปนอนแล้ว ง่วงมาก"
"ตอบสิ แล้วจะให้ไปนอน"
"ถ้าไม่ตอบละ"
"ก็ไม่ต้องนอนนะสิ"
"หาาาา..ได้ไงละ"
"ตอบสิ รออยู่"
"มั้ง" ฉันตอบแล้วเบือนหน้าหนีด้วยความอายส่วนเรียวก็ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข หมอนี่ยิ้มเก่งจริงๆ
"งั้นฉันไปนอนแล้วนะ ฝันดี" ฉันยิ้มให้เรียวแล้วรีบปิดกล้องทันที ทำไมช๊านนนต้องเขินด้วยเนี่ย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น