ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : vkook รักนายแล้วผิดไหม-4
ตอนที่ 4
เช้านี้เป็นเช้าที่สดใสในวันหยุดที่สุดสบาย เป็นวันที่ผมตื่นเช้ามากเพราะเมื่อคืนผมนอนไม่หลับ กว่าจะหลับได้ก็ประมาณ 5 ทุ่ม แล้วก็มาสะดุ้งตื่นตอนประมาณ 6 โมง ทำไมผมถึงสะดุ้งตื่นนะหรอ เพราะผมฝันร้ายผมฝันว่าผมไปงานแต่งงานและงานแต่งงานนั้นเป็นงานแต่งงานของผม แล้วตอนนี้ตาขวาของผมก็กระตุก มันทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า จะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับผมหรือเปล่า ตอนนี้ก้อกี่โมงแล้วไม่รู้
"วี ตื่นหรือยังลูก"เสียงแม่เรียกนิ
"ตื่นแล้วครับ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"คือวันนี้คูนพ่อเค้ามีแขกคนสำคัญมา ตอนประมาณ 4 โมงเช้า แม่เลยจะบอกให้ลูกเตรียมตัวแล้วลงไปรับแขกด้วยกัน"
"แต่นี้เพิงจะ 8 โมงเองนะครับ "
"แม่ไม่ได้จะให้ลูกแต่งตัวเลยซะหน่อย แม่แค่มาบอกไว้ให้ลูกเตรียมตัว"
"แล้วทำไมต้องให้ผมลงไปด้วยละครับ"
"แม่บอกแล้วไงว่า คนสำคัญ"
"ก็ได้ครับ เจอกันตอน4โมงนะครับ"
"จ๊ะ ลูกรักของแม่"
ผมว่าเรื่องไม่ดีที่ผมคิดไว้เริ่มจะเกิดขึ้นแล้วสิ ทำไมแขกของพ่อต้องให้ผมลงไปด้วย ทุกทีพ่อกับแม่ไม่เคยให้ผมไปพบแค่คนนั้นเลย หรือคนนี้จะสำคัญจริงๆ จะยังไงก้อชั่งอย่าให้เป็นไปตามฝันเลย ตอนนี้ก็4โมงแล้ว ผมว่าผมลงไปข้างล่างดีกว่า
"สวัสดีครับคุฯพี่ทั้ง 2"2คนนี้นะหรอแขกของพ่อ
"แล้วลูกชายของคุณล่ะ"
"มาพอดีเลย วีมาหาแม่สิ"
"ครับ"
"นี่แหละค่ะ ลูกชายของเรา ชื่อวีค่ะ"
"สวัสดีครับคุณอาทั้ง2"
"สวัสดีจ๊ะ พร้อมเจอคู่หมั้นแล้วหรือยัง"
"คู่หมั้น?"
"เอ้า!!!ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะ"
"แล้วไหนหรอค่ะ ลูกของคุณพี"นี่มันเรื่องอะไรกันผมงงไปหมดแล้ว
"ออกมาสิจ๊ะ"
"พี่จิน!!!!!!!!!"
"วี!!!!!"
"ลูกทั้ง2รู้จักกันด้วยหรอครับ"
"ครับคุณแม่"เสียงพี่จินตอบผู้หญิงคนนั้นที่เรียกว่าแม่
"ดีเลยทั้ง2จะได้ไม่รู้สึกเหมือนถูกบังคับให้หมั้นกัน"
"หมั้นผมต้องหมั้นกับวีหรอครับ"
"ใช่สิจ๊ะ"
"ดีครับ ผมหมั้นกับวี"
"ไม่ครับ ผมไม่หมั้น"
"วี ทำอย่างงั้นไม่ได้นะลูก"
"ได้สิครับ มันสิทธิของผม ผมจะไม่หมั้นกับพี่จิน"
"จิน ลูกกับน้องมีอะไรผิดใจกันหรือป่าว"
"ผมกับวีไม่ผิดใจกันหรอกครับ แต่วีเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว"
"จริง หรอวี"
"จริงครับ"
"แต่ไม่เป็นไรครับ ผมจะทำให้วีหมั้นกับผมให้ได้"
"ไม่มีวัน!!!
"วี กลับมานี้ก่อนสิลูก"
"ไม่เป็นไรครับคุณอาปล่อยให้ผมจัดการเองดีกว่า"
"ก้อได้จ๊ะ "
"คุณพ่อคุณแม่ครับ กลับกันเถอะครับ"
"งั้นเราสองคนขอตัวกลับก่อนนะ วันหลังเจอกันใหม่"
ฝันร้ายของผมคงจะเป็นเรื่องนี้สินะ ทำไม ทำไมคนที่ต้องหมั้นกับผมต้องเป็นพี่จินไม่ใช่จองกุก โชคชะตาทำไมต้องแกล้งผมด้วยนะ ผมอยากจะบ้าตายทำไมไม่ให้ผมเจอจองกุกก่อนพี่จินแหละ เรื่องมันจะได้ไม่เลวร้ายขนาดนี้ คุณคงงงแหละสิว่าผมหมายความว่าไง ผมกับพี่จินรู้จักกันตอนไปเล่นที่สนามเด็กเล่นด้วยกันเมื่อตอนยังเด็กจันวันหนึ่งผมกับพี่จินโตขึ้น พี่จินก็ได้มาขอผมเป็นแฟนแต่ผมยังไม่ได้ตอบตกลงไปว่า แต่ผมได้พูดกับพี่เค้าไว้ว่าถ้าใครที่ผมชอบผมจะให้สร้อยรูปตัววีให้ พี่เค้าชอบแอบขโมยสร้อยนี้ไปใส่ตลอดแต่ผมไม่ได้ว่าอะไรเพราะผมก้อเริ่มมีใจให้พี่เค้าแต่สวรรค์ก้อกลั้นแกล้งผมผมได้ไปเจอจองกุกเพราะพ่อแม่ของเราทั้ง2รู้จักกันผมรู้จักกันได้2ปีผมรู้สึกชอบจองกุกเอามากๆจนในวันเกิดผมได้เอาสร้อยรูปตัววีให้จองกุกุใส่แต่ผมต้องตกใจเมื่อพี่จินเดินมาหาผมพอดีและพี่จินก้อเห็นว่าผมให้สร้อยกับจองกุกไปแล้ว พี่จินร้องไห้ต่อหน้าผมแล้ววิ่งออกไปผมเลยวิ่งตามพี่เค้าไปในสวนหน้าบ้านพี่จินเอาแต่ร้องไห้แล้วพี่เค้าก้อพูดว่านายชอบน้องชายฉันหรอ ผมตกใจมากๆแทบไม่อยากจะเชื่อผมเลยไปถามพ่อกับแม่และมันก้อเป็นเรื่องจริงที่พี่จินกับจองกุกเป็นพี่น้องกันหลังจากวันนั้นผมก้อไม่ได้เจอพี่จินอีก เพราะพี่เค้าขอไปเรียนเมืองนอก จนถึงวันนี้พี่จินก้อกลับมามันเหมือนกรรมตามสนองเลยผมเคยทำให้พี่เค้าร้องไห้ แต่ตอนนี้เป็นผมที่ต้องร้องไห้ ผมรักจองกุก ผมรักจองกุก ได้ยินไหมผมรักจองกุก ไม่ใช่ี่วี
สายปานนี้แล้วทำไมวียังไม่มานะ วีไม่เคยมาสายเลยนะหรือจะมีเรื่องไม่ดี โทรไปก้อไม่รับ ไลค์ไปก้อไม่ตอบ เป็นอะไรหรือป่าวนะ
"จองกุก มารอเราหรอ"
"เจโฮป เรามารอ..เอ้าวีทำไมมาสายจัง"
"มีเรื่องนิดหน่อยนะ"
"เรื่องอะไรหรอ"
"วี"
"พี่จิน!!!"
"จองกุก!!
"พี่จินกลับมาเมื่อไรครับ"
"2วันแล้วแหละ เป็นไงสบายดีไหม"
"สบายดีครับ เออนี่จีมินเป็น..."
"แแฟนจองกุกครับ"
"แฟนจองกุกหรอ"เจ็บไหมล่ะวี
"ไม่ถึงขั้นแฟนหรอครับ ก้อแค่คุยๆ"
"หรอ ไปกันเถอะคู่หมั้นของพี่"
"พี่จิน"
"คู่หมั้น!!!"
"จองกุกยังไม่รุสิ ว่าวีเป็นคู่หมั้นของพี่"
"ระ..หรอครับ"
"ไปกันเถอะจองกุก"
"อืม ไปสิ"
"เป็นไงล่ะวีที่รักของวีเค้ามีแฟนแล้วนิ"
"มีแล้ว เด๋วก้อเลิกกัน"
"นิวีไม่คิดจะเปลี่ยนใจบางหรอ"
"ถ้าผมคิดจะเปลี่ยนใจผมคงไม่แอบรักจองกุกมาถึงปานนี้หรอกครับ"
"พี่ว่าวียอมซะดีๆเถอะ"
"ไม่ครับ ผมรักจองกุก ผมจะหมั้นกับจองกุกคนเดียว เท่านั้น"
แล้วนายจะได้รู้ว่าสิ่งที่นายทำมันผิด นายต้องหมั้นกับฉันคนเดียวไม่ใช่ จองกุก
"วี ตื่นหรือยังลูก"เสียงแม่เรียกนิ
"ตื่นแล้วครับ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ"
"คือวันนี้คูนพ่อเค้ามีแขกคนสำคัญมา ตอนประมาณ 4 โมงเช้า แม่เลยจะบอกให้ลูกเตรียมตัวแล้วลงไปรับแขกด้วยกัน"
"แต่นี้เพิงจะ 8 โมงเองนะครับ "
"แม่ไม่ได้จะให้ลูกแต่งตัวเลยซะหน่อย แม่แค่มาบอกไว้ให้ลูกเตรียมตัว"
"แล้วทำไมต้องให้ผมลงไปด้วยละครับ"
"แม่บอกแล้วไงว่า คนสำคัญ"
"ก็ได้ครับ เจอกันตอน4โมงนะครับ"
"จ๊ะ ลูกรักของแม่"
ผมว่าเรื่องไม่ดีที่ผมคิดไว้เริ่มจะเกิดขึ้นแล้วสิ ทำไมแขกของพ่อต้องให้ผมลงไปด้วย ทุกทีพ่อกับแม่ไม่เคยให้ผมไปพบแค่คนนั้นเลย หรือคนนี้จะสำคัญจริงๆ จะยังไงก้อชั่งอย่าให้เป็นไปตามฝันเลย ตอนนี้ก็4โมงแล้ว ผมว่าผมลงไปข้างล่างดีกว่า
"สวัสดีครับคุฯพี่ทั้ง 2"2คนนี้นะหรอแขกของพ่อ
"แล้วลูกชายของคุณล่ะ"
"มาพอดีเลย วีมาหาแม่สิ"
"ครับ"
"นี่แหละค่ะ ลูกชายของเรา ชื่อวีค่ะ"
"สวัสดีครับคุณอาทั้ง2"
"สวัสดีจ๊ะ พร้อมเจอคู่หมั้นแล้วหรือยัง"
"คู่หมั้น?"
"เอ้า!!!ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะ"
"แล้วไหนหรอค่ะ ลูกของคุณพี"นี่มันเรื่องอะไรกันผมงงไปหมดแล้ว
"ออกมาสิจ๊ะ"
"พี่จิน!!!!!!!!!"
"วี!!!!!"
"ลูกทั้ง2รู้จักกันด้วยหรอครับ"
"ครับคุณแม่"เสียงพี่จินตอบผู้หญิงคนนั้นที่เรียกว่าแม่
"ดีเลยทั้ง2จะได้ไม่รู้สึกเหมือนถูกบังคับให้หมั้นกัน"
"หมั้นผมต้องหมั้นกับวีหรอครับ"
"ใช่สิจ๊ะ"
"ดีครับ ผมหมั้นกับวี"
"ไม่ครับ ผมไม่หมั้น"
"วี ทำอย่างงั้นไม่ได้นะลูก"
"ได้สิครับ มันสิทธิของผม ผมจะไม่หมั้นกับพี่จิน"
"จิน ลูกกับน้องมีอะไรผิดใจกันหรือป่าว"
"ผมกับวีไม่ผิดใจกันหรอกครับ แต่วีเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว"
"จริง หรอวี"
"จริงครับ"
"แต่ไม่เป็นไรครับ ผมจะทำให้วีหมั้นกับผมให้ได้"
"ไม่มีวัน!!!
"วี กลับมานี้ก่อนสิลูก"
"ไม่เป็นไรครับคุณอาปล่อยให้ผมจัดการเองดีกว่า"
"ก้อได้จ๊ะ "
"คุณพ่อคุณแม่ครับ กลับกันเถอะครับ"
"งั้นเราสองคนขอตัวกลับก่อนนะ วันหลังเจอกันใหม่"
ฝันร้ายของผมคงจะเป็นเรื่องนี้สินะ ทำไม ทำไมคนที่ต้องหมั้นกับผมต้องเป็นพี่จินไม่ใช่จองกุก โชคชะตาทำไมต้องแกล้งผมด้วยนะ ผมอยากจะบ้าตายทำไมไม่ให้ผมเจอจองกุกก่อนพี่จินแหละ เรื่องมันจะได้ไม่เลวร้ายขนาดนี้ คุณคงงงแหละสิว่าผมหมายความว่าไง ผมกับพี่จินรู้จักกันตอนไปเล่นที่สนามเด็กเล่นด้วยกันเมื่อตอนยังเด็กจันวันหนึ่งผมกับพี่จินโตขึ้น พี่จินก็ได้มาขอผมเป็นแฟนแต่ผมยังไม่ได้ตอบตกลงไปว่า แต่ผมได้พูดกับพี่เค้าไว้ว่าถ้าใครที่ผมชอบผมจะให้สร้อยรูปตัววีให้ พี่เค้าชอบแอบขโมยสร้อยนี้ไปใส่ตลอดแต่ผมไม่ได้ว่าอะไรเพราะผมก้อเริ่มมีใจให้พี่เค้าแต่สวรรค์ก้อกลั้นแกล้งผมผมได้ไปเจอจองกุกเพราะพ่อแม่ของเราทั้ง2รู้จักกันผมรู้จักกันได้2ปีผมรู้สึกชอบจองกุกเอามากๆจนในวันเกิดผมได้เอาสร้อยรูปตัววีให้จองกุกุใส่แต่ผมต้องตกใจเมื่อพี่จินเดินมาหาผมพอดีและพี่จินก้อเห็นว่าผมให้สร้อยกับจองกุกไปแล้ว พี่จินร้องไห้ต่อหน้าผมแล้ววิ่งออกไปผมเลยวิ่งตามพี่เค้าไปในสวนหน้าบ้านพี่จินเอาแต่ร้องไห้แล้วพี่เค้าก้อพูดว่านายชอบน้องชายฉันหรอ ผมตกใจมากๆแทบไม่อยากจะเชื่อผมเลยไปถามพ่อกับแม่และมันก้อเป็นเรื่องจริงที่พี่จินกับจองกุกเป็นพี่น้องกันหลังจากวันนั้นผมก้อไม่ได้เจอพี่จินอีก เพราะพี่เค้าขอไปเรียนเมืองนอก จนถึงวันนี้พี่จินก้อกลับมามันเหมือนกรรมตามสนองเลยผมเคยทำให้พี่เค้าร้องไห้ แต่ตอนนี้เป็นผมที่ต้องร้องไห้ ผมรักจองกุก ผมรักจองกุก ได้ยินไหมผมรักจองกุก ไม่ใช่ี่วี
สายปานนี้แล้วทำไมวียังไม่มานะ วีไม่เคยมาสายเลยนะหรือจะมีเรื่องไม่ดี โทรไปก้อไม่รับ ไลค์ไปก้อไม่ตอบ เป็นอะไรหรือป่าวนะ
"จองกุก มารอเราหรอ"
"เจโฮป เรามารอ..เอ้าวีทำไมมาสายจัง"
"มีเรื่องนิดหน่อยนะ"
"เรื่องอะไรหรอ"
"วี"
"พี่จิน!!!"
"จองกุก!!
"พี่จินกลับมาเมื่อไรครับ"
"2วันแล้วแหละ เป็นไงสบายดีไหม"
"สบายดีครับ เออนี่จีมินเป็น..."
"แแฟนจองกุกครับ"
"แฟนจองกุกหรอ"เจ็บไหมล่ะวี
"ไม่ถึงขั้นแฟนหรอครับ ก้อแค่คุยๆ"
"หรอ ไปกันเถอะคู่หมั้นของพี่"
"พี่จิน"
"คู่หมั้น!!!"
"จองกุกยังไม่รุสิ ว่าวีเป็นคู่หมั้นของพี่"
"ระ..หรอครับ"
"ไปกันเถอะจองกุก"
"อืม ไปสิ"
"เป็นไงล่ะวีที่รักของวีเค้ามีแฟนแล้วนิ"
"มีแล้ว เด๋วก้อเลิกกัน"
"นิวีไม่คิดจะเปลี่ยนใจบางหรอ"
"ถ้าผมคิดจะเปลี่ยนใจผมคงไม่แอบรักจองกุกมาถึงปานนี้หรอกครับ"
"พี่ว่าวียอมซะดีๆเถอะ"
"ไม่ครับ ผมรักจองกุก ผมจะหมั้นกับจองกุกคนเดียว เท่านั้น"
แล้วนายจะได้รู้ว่าสิ่งที่นายทำมันผิด นายต้องหมั้นกับฉันคนเดียวไม่ใช่ จองกุก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น