คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การพบกันอีกครั้ง
฿ -
อนที่ 2
ึๆๆ.!!!! สายะแหล่วรู เพราะน้ายามแท้ๆ......
เอี๊ย !!!!!!!!!!!!!!!
“อาารย์ามินรับผมมมมมมมมมม ...............” แล้วผม็้อสะุับนัเรียนใหม่ที่แสนะน่ารัึ่อยู่ที่หน้าห้อใ่แล้วเธอนนั้น็ือ มานาะ นั่นเอ
มานาะ : เอ่ออาารย์่ะ ีวอนเ้าเรียนอยู่ห้อเียวะหนูเหรอ่ะ ?
อาารย์ามิน : ใ่แล้ว........อะรู้ััน้วยเหรอั้นีหล่ะ เธอไปนั่ที่ิับีวอน็แล้วันน่ะ๊ะ มานาะ
“หึๆ Lucky วันนี้โรโีเลยร๊าบบบบบ”
มานาะ : นาย..พล่ามอะไรอนายอะ (น่าสสัยริๆานี่ท่าะเพียนอะ)
ีวอน : ไม่มีอะไร ไปนั่เถอะ
มานาะ : อืม
อาารย์ามิน : เอาหล่ะทีนี้พวเรา็รู้ัเพื่อนใหม่ันแล้ววันนี้เรา็ะมาเรียนวิาิศาสร์ิสนุ By Teacher Sangmin ันเถอะ
นัเรียนในห้อ : ิ สนุออาารย์ือวามทุ์อพวเราอะิ
อาารย์ามิน : ใรพูอะไรหน่ะ.......
เียบ.......................................
และแล้วอารย์ามิน็โทย์ลบนระานึ่มีประมาเือบ 20 ้อ ทุนในห้อถึับะลึในโทย์บนระานึ่ยาเินวามสามารถอนัเรียน ม.ปลายปี 2 อย่ายิ่(็มันเล่นโทย์ปริารีมาใระไปทำไ้ฟระ)
ีวอน : นี่เธอเมื่อเ้าั้นะอโทษเธอ แ่เธอันรีบหนีั้นะ่อน
มานาะ : ไม่ไ้หนี
ีวอน : เห็นัอยู่ว่าหนี ยัะมาเถียอีไม่ั้นั้นะามเธอไม่ทันทำไมอะ
มานาะ : ็นาย้าเออะ
ทันในั้นสายาอผู้เป็นอาารย์็เหลือบไปเห็นนัเรียนายอยีวอนำลัุยอยู่(เฮ้ยๆมานาะ็ุยทำไมเป็นีวอนนเียวอะ) แ่้วยวามมือไวทันในั้นเอมือออาารย์ามิน็ปาแปรลบระานไปรลา๊ะอนายอยีวอนทันที(แบบว่าโรแม่นอะ)
ีวอน : เธอ.....ึ้ !!! อ่ะอาารย์????
อาารย์ามิน : เธอ ุยในั่วโมเรียนไ้้นเธอ็รู้เรื่ออะสิ ีวอน ไหนออมาทำโทย์้อ 1 ให้อาารย์มเป็นวัาหน่อยสิ
“55+ =-=” เพื่อนทั้ห้อ่า็พาันหัวเราะในสีหน้าที่ใอนายีวอน
ีวอน : อ่ารับอาารย์ (เอาไีฟระยิ่ๆเลอยู่มาเอโทย์ยาเหือะรอไหมว่ะนั่น)
อาารย์ามิน : ไหวไหม? ีวอนเรียเพื่อนมา็ไ้นะเพราะรูรู้ว่าระับอย่าเธอไปไม่รอแน่
ีวอน : เอ่อ (ูถูรูเห็นๆเลยอะ เอาไเอาันว่ะ) รับ! ผมอเลือมานาะรับ
มานาะ : หื๋อ.......(อย่ามาโยนให้ั้นิ)
อาารย์ามิน : อืม.....มานาะ ออมา่วยเพื่อนหน่อยสิ๊ะ.......?
มานาะ : อ่อ ไ้่ะ....
แล้วมานาะ็ออไปทำโทย์ามที่อาารย์ามินสั่ แ่ว่า.......
พรึ่บบบบ !!!!
มานาะ : เสร็แล้ว่ะอาารย์ (หึระับนี้แล้วโทย์พวนี้่ายะาย)
ีวอน : โห...........มานาะอาารย์ให้เธอมา่วยั้นทำแ่้อ 1 เออะนี่เธอเล่นทำหมเลยหรือ????
อาารย์ามิน : (พิาราอยู่ัพั) เ่มา มานาะ ถูทุ้อเลย เอ้าทุนู
มานาะ ไว้เป็นัวอย่าน่ะ ีวอนส่วนนาย พอหมาบแล้วไปเอาสมุแบบฝึหัเลที่ั้นทำไว้เพื่อนายโยเพาะมาทำส่อาทิย์หน้าน่ะ
ีวอน : -_- อาารย์ัรบเอ่อ.แ่ผม
อาารย์ามิน : (ไม่สนใำพูอีวอนเลยแม้แ่น้อย ) มานาะ ไปนั่ที่ไ้แล้ว๊ะ (หันไปมอีวอน) ไปนั่ที่พอหมาบแล้วามั้นมา
ีวอน : รับ (โีไม่ทันไรโร้ายมาเยือนะั้น)
่วพัเที่ย
“นี่เธอ ื่อมานาะใ่ไหมอะ?” เอ๋ she เปนรายอะมาถามั้นะั้น
มานาะ : อื้อ เธอื่ออะไรเหรอ (หน้าาเปนลูรึ่ไม่ื่อสมศรีหรอมั้)
“เราื่อ Caren ๊ะ” อ๋อที่แท้ She ็ Name is Caren นั่นเอ
มานาะ : ยินีที่ไ้รู้ั๊ะ าเรน เธอสวยัอะ
าเรน : แฮะๆ อบใร้าาา เธอ็น่ารัไม่เบาเลยอะแถมเรียนเ่้วย
มานาะ : บ้ายอั้นเยอะๆ เ่วลอยหรอ?
Caren : ร้า.............
รี๊!!!! อยีวอนนนนนนนนน รี๊
มานาะ : หื๋อโรเรียนนี้มีารา้วยเหรอาเรน?
าเรน : อ๋ออออ ไม่มีอะแ่เสียพวนี้พวเราินแล้วอะ
มานาะ : แล้วพวเ้ารี๊ใรันอะ
าเรน : ็ นนั้นไ
แล้วั้น็มอไปามนิ้วมืออันเรียวยาวอ าเรนึ่ี้ไปทาประู
มานาะ : โธ่เอ้ยยยยยยยย ็นึว่าใรที่แท้็าบ๊อ นะเอ
าเรน : หื๋อ บ๊อเหรอ? ีวอนเ้าเป้นเทพบุรอันับ 1 อโรเรียนเราเียวนะ
แล้วนายเทพบุรวัใสาวๆ็เินมาทา 2 สาวมานาะและาเรน้วยท่าทาเหนื่อยหอบเหมือนวิ่หนีใรมาั้น
ีวอน : เฮ้อ.เหนื่อย อะนี่มานาะ (ยื่นอให้)
มานาะ : นี่มันอะไรันอะ นมปั นม า าแฟ มาม่า โห..........เพียบเลยอะ
ีวอน : ออบใที่่วยั้นเมื่อเ้าแล้ว็อโทษเรื่อนาฬิาเมื่อเ้าแล้ว็.....
มานาะ : แล้ว็ให้ั้นมาสอนเลอวิาอาารย์ามินใ่มะ
ีวอน : Bravooooooo เ่มาๆเลยเธอ
าเรน : ่วย าีวอนหน่อยเหอะ ไม่ั้นานี่้อเรียน้ำวิาเลแน่ๆเลยอะ
มานาะ : เรื่อเมื่อเ้าเอาเป็นว่าให้อภัยแล้วันส่วนเรื่อ เลอะิ่า้าน่ะ
ีวอน : เย้ !!! เอ๋.แล้วเธอไม่ทานเหรอ?อพวนี้อะั้นไม่รู้ว่าเธออบอะไร็เลยเอามาทุอย่าอะ
มานาะ : Ho…I’m so sorry นะีวอน ันทาน้าวับาเรนมาแล้วอะ
าเรน : ใ่แล้ว๊ะทานันนอิ่มแปร่เลยหล่ะ
ีวอน : 0 – 0 หื๋อ.แล้วอพวนี้หล่ะ (T-T อุส่าเอาเินอเือนนี้ทั้เือนเลยนะินหน่อยไม่ไ้หรือไอะ)
ความคิดเห็น