แย่แล้วไง เผลอรักยัยมาเฟียสุดโหด

ฉันมองโกดังเก็บของโทรมๆ ที่ทำท่าจะพังแหล่ไม่พังแหล่ ผ่านแว่นกันแดดสีชา 

ด้วยความที่มันบิดเบี้ยวผิดรูปมากจนน่ากลัว ฉันกวาดตาพวกผู้ชายหุ่นล่ำ

ที่นั่งอยู่ด้านหน้าโกดังผ่านๆแล้วหันไปมองบอดี้การ์ดสุดหล่อที่ยืนเก๊กหน้านิ่งอยู่ข้างหลัง

 " ที่นี่น่ะเหรอ ที่นัดประชุมน่ะ"   ฉันถามเสียงเย็น แล้วหันหน้ากลับมามองโกดังอีกครั้ง

 " ครับคุณหนู "  เสียงนุ่มทุ้มฟังรื่นหูของ 'ฟิลิป ' การ์ดที่ถูกฉันจ้างมาเสริมบารมี

ตั้งแต่ตอนที่ได้รับข่าวจากประเทศไทยว่า 'วาโร่ ' พี่ชายเพียงคนเดียวของฉันตายไปเพราะรถที่ขับถูกตัดสายเบรกจนรถเสียหลักตกลงในเหวลึก ฉันจึงรีบกลับมาที่ไทยทันทีเพื่อรับช่วงต่อจากพี่ชายในตำแหน่งหัวหน้าแก๊งค์หงษ์ดำ..... 

กลับสู่โลกความจริงอีกครั้ง

ฉันเดินนวยนาดเข้ามาในโกดัง กลิ่นอับชื้นชวนอ้วกทำให้ฉันชะงักไปนิดหนึ่ง ภายในโกดัง ที่นอกจากโต๊ะตัวยาว ก็เต็มไปด้วยลังกระดาษและท่อนไม้ที่ถูกวางเรียงกันเป็นระเบียบ ฉันเดินไปนั่งที่หัวโต๊ะอย่างวางมาด แล้วถอดแว่นกันแดดออก รอจนกว่าคนเข้ามาครบแล้วเริ่มพูดด้วยรอยยิ้มแต่น้ำเสียงเย็นชา " พวกนายคงรู้ใช่มั้ย...ว่ามาสายน่ะ ^^"

"....."  สิ่งที่ได้กลับมามีเพียงความเงียบ ฉับหลับตาพยายามข่มความรู้สึกหงุดหงิดที่ก่อตัวขึ้นมา " หึ เอาเถอะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า " ฉันพูดเสียงดังอย่างวางอำนาจ แล้วกวาดตามองหน้าลูกน้องเพื่อข่มขวัญ " ต่อไปนี้ฉันคือหัวหน้าแก๊งค์หงษ์ดำ และฉันจะดูแลทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่วาโร่ทิ้งเอาไว้อย่างสุดกำลัง ถึงแม้ฉันจะเป็นผู้หญิงแต่ฉันก็สามารถปกครองและปกป้องแก๊งค์ของเราให้ปลอดภัยได้แน่ๆ" ความมุ่งมั่นในน้ำเสียงของฉัน ทำให้มีเสียงปรบมือและเสียงซุบซิบ ดังเข้ามา

ต่อไปนี้ฉันคือรุ่นที่27

ฉันคือหัวหน้าแก๊งค์หงษ์ดำ