ฉันควรทำอย่างไร

ลำดับตอนที่ #1 : ไปเที่ยวบ้านเรน

อืม.... คำตอบที่ฉันจะบอกคุนคือ..................







ช่วงนี้เข้าหน้าหนาว ระวังสุขภาพด้วย้น้า



^
^
^


ร้อเร่นนนนน จ้ะ  ^O^


บอกก้อได้เธอไม่ถามฉันหรอก

หึหึ 

ฉันอยากบอกจัยจะขาดดดดดดด

..................................

ฝนกับฉันเดินกับบ้านด้วยกัน
ฝนแวะมาบ้านฉัน
อืม.... เธอมองไปที่บ้านตรงข้าม

ฉันแอบหมั่นไส้

คุนคงแปลกใจที่เราสองคนเปนเพื่อนกานได้

ทั้งๆที่ต่างคนต่างแอบด่ากันอยุ่เรื่อย

หึหึ 



ฉันจะเล่าต่อล้ะ












"บัว ขากลับเธอไปกับฉันหน่อยสิ"

ฉันคิด เธอจะไปไหน พอฉันถาม
เขาก้อยิ้มทำเปนเขินดูน่าหมั่นไส้เอาการ

ห้ะๆๆ ๆ หากฝนมาเหนเรื่องที่ฉันแต่งล้ะก้อ

เธอคงไม่พอใจฉันแน่
แต่

ฉันไม่กลัวเทอหร้อก




ฉันกำลังสนุกกับการเล่า เรื่อง
ที่แฝงไปด้วยความจริง และการแต่งขึ้น




นี่ๆๆ

คุนรุไหม

ฉันเส้าและเสียใจมาก

เพราะตอนสุดท้าย

ฉันและเรน เราทรยด ฝน

ฉัน sad มากๆ

คืนนั้น เผลอจริงๆ

อาดมีส่วนประกอบจากความรักและ ความหลง


จนทำให้


เราต่างเปิดเผยความในใจ และบทสุดท้าย คือ...

จบบนเตียง



ฉันจะยังไม่เล่าถึงตอนนั้น

แค่เกริ่นๆไว้ พอน้ะค้ะ

อืม.... ถึงไหนแล้วหละ

กำ ฉันเล่าข้ามตอนหรือ

ไม่ไหวเลย อิอิ







ฉันกับฝนเรากดกริ่งบ้านเรน

ฝนริกรี้เอาการ ฉันแอบขำ ปน มองเหยียดๆ

หึหึ ฉันไม่ค่อยชอบฝนเท่าไร

เรนออกมาเปิดประตู

เปนครั้งแรกที่ฉันเหนเขา 

ครั้งแรกจริงๆ

ฉันไม่เคยไปบ้านเรนเรย

แต่วันนี้ฝนพาเข้าไป

อ้ะนะ

อืม ดีใจที่ได้พบเขาในรอบกี่ปีหว่า

มันนานนะ หุหุ






ฉันบอกไปคุนคงไม่เชื่อ

เพราะฉันก้อไม่เชื่อตัวเองหร้อกนะคะ

เรนมองหน้าฉัน

คุนคิดว่าเขาจะพูดอะไร

เค้าคงคิดในใจ นี่คัยฟ้ะ

เขารุ แหมฉันอยุบ้านตรงข้ามเขา

เค้าเคยมาเล่นบอลกับพี่ฉันที่บ้านฉันแหล้ะ

คริก ๆคริๆ

มานนานมากแล้ว




โอ้

ฉันเข้าไปในบ้านเค้า


ข้างในบ้านเค้าโปร่งๆ น่าอยุ 

ฝนคงคิดว่า

ได้มาอยุก้อดี

ชะอุ้ย

ฉันคิดไรนี่คะ

คุนว่าฉันคิดทุเรดล้ะสิ

ฉันกุลสตรีไทยไม่ควรคิดแบบนี้










เรนเอาน้ำมาเสริฟ

ฉันแอบคิด เค้าใส่ยาพิษมารึเป่า

บ้าน่า

ฉันคิดไรค้ะ

โอ้ ทุเรด อย่างรุนแรง




เข้าเรื่องเลย

เฮ้อ

ฉันเหนฝนยิ้มแอบเบื่อ


เรนเดินมานั่งตรงข้ามกับฝน

ฉันนั่งข้างฝน

"สวัสดีฝน เธอ....บัวสินะ"

ฉันยิ้มรับพร้อมตอบ อืม 

ฉันบอกไปว่า ฉันพอจะจำหน้านายได้เลือนลาง

เลือนลางจริงๆ

ความทรงจำของฉันเกือบไม่มีนายเลยหล้ะ

ฉันคิดในใจแต่ไม่กล้าบอก หึหึ

ฝนมาหาเรามีไรหรือ เรนถามฝน

ฉันแอบฟัง

ฝนก้อคุยเหมือนไม่มีฉันอยุข้างๆ

เธอไม่สนใจไม่ใส่ใจฉัน

ฉันเบื่อ อยากกลับ เลยบอกลา










เรนรั้งฉันไว้ด้วยการจับมือฉัน






เอ่อ.... เขาเผลอน่ะ



แค่มาบ้านไม่รุจักกานอย่างหนิดหนม เค้ายังเผลอจับมือฉัน

ฉันชักมือออกอย่าเร็วพลัน กลัวฝนโกด

ฝนยิ้มๆ เธอคงแอบด่าฉันในใจ

ฉันไม่รุหร้อก

ฉันสนุกกับการเล่า

ฉันบอกคุนไปแล้วใช่ไหม

อยากเล่าต่อ



ขอบคุนที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี่





เข้าเรื่องเถิด

ฉันนั่งลงหลังจากที่เรน"เผลอ" จับมือฉัน

เขายิ้มๆ เขาบอกให้ฝนชวนฉันคุยด้วย

ฝนคงแอบคิดในใจ ไอ้บัว แกจะมาเปนก.ข.ค. ทำไมฟร้ะ

หึหึ แต่ฉันก้อเปนก้างขวางคอมันแล้วแหล้ะ

ฉันอมยิ้ม





ฉันชวนเรนคุย


นายเรียนที่ไหนหรอ

เขาตอบมาว่าร.ร. XXX ฉันขอไม่บอกน้ะ

อืม บ้านนายกว้างดีนะ ฉันชอบ  ฉันบอกไป

"ฉันก้อชอบ" ฝนบอกเรนอย่างทันควัน





หึหึ ฉันแอบหัวเราะในใจ

เราคุยกันได้สักพักฉันขอตัวกลับไปทำการบ้าน


คืนนี้ฉันฝันด้วยแหล้ะ







ฉันฝันว่า ฉันกำลังเดินไปตามทะเลทราย

ความฝันนี้ ฉันจำได้แม่น

ฉันแทบจะอยุในความทรงจำส่วนลึกเลยแหล้ะ


หึหึ

ฝันตอนใกล้รุ่งค่ะ


เค้าบอกว่าฝันตอนใกล้รุ่งงจะเปนจริง












คุนคิดว่าจริงปะ






รอให้ฉันเล่าไปเรื่อยๆล้ะกัน


คุนค่ะ

ฉันมีงานต้องทำต่อ


ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ


อย่าลืม



ติดตามชมตอนต่อไป*