[SF EXO] Impossible Miracle Love [คู่จิ้นตามใจฉัน]

ลำดับตอนที่ #8 : [SF] Kris x Chanyeol - ชายสี่หมี่เกี๊ยว

Title: ชายสี่หมี่เกี๊ยว
Pairing: Kris x Chanyeol
Author: BettyNoona
Note: เรื่องเก่าเล่าใหม่ เผื่อคนอื่นยังไม่เคยอ่านนะคะ :)



หิว... ความคิดแรกของผมที่เงยหน้าจากหน้าหนังสือกองโต นาฬิกาบอกเวลาไว้ว่า ตี2:30น. นี่ผมอ่านหนังสือนานขนาดนี้เลยหรอเนี่ย! สองมือลูบท้องที่ส่งเสียงร้องจ๊อกๆแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปดูที่หน้าต่างเพื่อจะมองหาว่าจะมีอะไรกินไหมกับเวลาขนาดนี้ แต่แล้วผมก็ยิ้มขึ้นมาทันมีเมื่อเห็นร้านชายสี่หมี่เกี๊ยวที่ตั้งอยู่หน้าเซเว่นตรงข้ามกับหอของผม

“อุ๊... วันนี้อาเฮียมาขายบะหมี่ด้วยแหะ” บ่นพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะหมุนตัวไปหยิบกระเป๋าเงินแล้วเดินลงไปด้านล่าง

จริงๆแล้วหอพักนักศึกษามักจะไม่ให้เด็กลงออกไปนอกตึกยามวิกาลแต่ทว่า ... ก็กูหิว กูจะออก จบป่ะ? พี่ยามแกก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะผมก็ลงมาทุกคืน เพื่อไปหาเฮีย .. เฮ้ย เพื่อข้ามฝั่งไปกินบะหมี่หน้าเซเว่น

“เฮียคริสครับ บะหมี่น้ำหมูแดงเพิ่มเกี๊ยวครับ” เฮียหันมายิ้มให้ผม โอ้โห้ ขอตายคาหน้าร้านได้ป่ะ? แล้วผมก็เดินขึ้นไปนั่งโต๊ะเล็กๆที่อยู่ไม่ห่างจากร้านขายแกเท่าไหร่ โต๊ะอื่นอีกสามสี่โต๊ะด้านหน้าไม่ได้ทำให้ผมอยากนั่งสักเท่าไหร่ ผมว่ามุมนี้เหมาะดี เห็นใบหน้าด้านข้างของเฮียชัดดี

เฮียคริสเป็นคนจีนที่อพยพเสื่อผืนหมอนใบมากับเมียแก จริงๆชื่อแกคืออี้ฟานแต่เรียกยากไงแกเลยตั้งชื่อง่ายๆให้คนอื่นเรียกตามด้วยชื่อของนักร้องชื่อดัง ‘คริส หัวหน้าวงเอ็กซ์โซ่’ เมียแกมาคลอดลูกที่นี่แล้วก็สร้างฐานะด้วยกันด้วยการทำงานเป็นกรรมกรแบกข้าวสารก่อนที่จะเก็บเงินมาเปิดร้านแต่ไม่นานหลังจากที่เมียแกคลอดลูกก็ตาย ตอนนี้เฮียแกเลยต้องเลี้ยงหนูซิ่วหมินคนเดียว

ดวงตาของผมจับจ้องไปที่ใบหน้าด้านข้างของเฮียคริสที่กำลังลวกบะหมี่ หยดเหงื่อที่ไหล่ตามขมับไปยังข้างแก้มนั้นแลดูเซ็กซี่ไม่หยอก ผมกัดริมฝีปากไว้แล้วก้มหน้าลงกับสองแขนที่ยกวางทับกันบนโต๊ะ จะว่าผมโรคจิตก็ได้นะ แต่ผมชอบมานั่งมองใบหน้าด้านข้างของเฮียทุกคืน ใบหน้าขาวรับกับคิ้วพาดเฉียง ดวงตาคมดู จมูกโด่ง ริมฝีปากบางสีแดงอย่างคนสุขภาพดี ทั้งหมดนั่นรวมเป็นคนที่เดินมาส่งยิ้มให้ผมคนนี้

หล่อโคตรพ่อ หล่อเหี้ยๆ หล่อชีวิตกูพัง!!! ผมเพิ่งเข้าใจคำว่า ‘ชีวิตพัง’ ที่พวกผู้หญิงในห้องเลคเชอร์มันพูดกันก็ตอนเจอหน้าเฮียนี่ล่ะ หล่อชีวิตกูพังซ้ำซากทุกวี่วัน!!!

“เอ้าบะหมี่ของลื้อได้แล้วอาชานยอล” เฮียวางชามบะหมี่หมูแดงเกี๊ยวเยอะพิเศษมากไว้ตรงหน้าผมพร้อมกับรอยยิ้มตามแบบฉบับของเฮีย ซึ่งมองแล้วแม่งใจสั่นอยากจะเป็นเมียแกชิบหาย เฮ้ย ไม่ใช่ มองแล้วใจสั่นมาก!! คนอะไรหล่อไปตายขนาดนี้!!

“ขอบคุณครับเฮีย แล้วน้องหมินไปไหนล่ะครับ ไม่มาช่วยเฮียเหรอครับ” เฮียเงยหน้าจากการเอาผ้าขนหนูที่พาดคอซับเหงื่อแล้วยิ้มให้ผม โอ๊ยยย อย่ายิ้มบ่อยยยยยยยยยย เดี๋ยวผมโดนข้อหาพรากผู้เฒ่านะ!!!

“อั๊วสั่งให้อาหมินอีอ่านหนังสืออยู่บ้านน่ะ พรุ่งนี้อีมีสอบ” ผมพยักหน้ารับอย่างเข้าใจก่อนจะคีบบะหมี่เข้าปาก จะว่าไปช่วงเวลาแบบนี้ก็เงียบๆดี ไม่ค่อยมีคน ผมชอบ~ จะได้นั่งคุยกับเฮียได้ ร้านบะหมี่ของเฮียกว่าจะเก็บก็โน้นเกือบตีสามโน้นเป็นเวลาที่พวกเด็กแว๊นซ์มันกลับบ้านกันพอดี

“แล้วลื้อล่ะทำไมวันนี้มาช้าจัง อั๊วคิดว่าลื้อจะไม่มาซะแล้ว”

แค่กๆๆ อะไรนะ!!!? ผมหันไปหาเฮียที่ยังนั่งซับเหงื่อออกจากใบหน้า

“ผมอ่านหนังสืออยู่น่ะเฮีย ใกล้สอบแล้ววิชานี้ถ้าพลาดไม่ได้ ถ้าพลาดแล้วเกรดมันต่ำน่ะ” เฮียคริสยิ้มแล้วพยักหน้าเข้าใจ

“แต่ลื้อก็ต้องรักษาสุขภาพนะอาชานยอล เดี๋ยวก็ป่วยเหมือนอาหมินก่อนสอบเหมือนคราวโน้น”

ครั้งโน้นน้องหมินโหมอ่านหนังสือหนักไปหน่อยก่อนไปสอบ ผลสุดท้ายคือน้องอ้วกแล้วก็เป็นลมหน้าห้องสอบเลย แต่ก็ยังได้สอบนะเพราะอาจารย์ท่านใจดี อุ๊~ น้องหมินน่ะเรียนอยู่ม.5แล้วนะ แค่เกรดเฉลี่ยเทอมเดียวของน้องน่ะยังดีกว่าผมรวมกันทั้งปีเสียอีก T T พูดแล้วเศร้าว่ะ

“ครับเฮีย เฮียก็ด้วยนะ ผมว่าเฮียดูเหนื่อยๆนะ” เฮียคริสหันมายิ้มให้แล้วส่ายหน้า

“ไม่หรอก อั๊วจะเหนื่อยไม่ได้ อั๊วไม่อยากให้อาหมินลำบาก”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คุณพ่อตัวอย่าง เลิศมาก!!!!! โอ๊ยยยยยยยยยย รับแม่ของลูกไปดูแลเพิ่มอีกสักคนไหมครับเฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ

นั่งกินบะหมี่อย่างเขินๆอยู่ได้ไม่นาน ก็มีลูกค้าเข้ามา ถ้าเป็นขาจร ขาประจำคนอื่นผมจะไม่หมดอารมณ์เท่านี้เลย แต่ดันเป็น ...

“เฮียคริสสุดหล่อ บะหมี่น้ำหมูแดงไม่ใส่ผักชามนึง~” เสียงหวานแหลม มีแม่งอยู่ตัวเดียวนั่นล่ะ แล้วมันก็เดินไปนั่งที่โต๊ะตรงหน้าเฮียคริสทันที

“ลู่หาน มาทำอะไรน่ะ” ผมถามออกไป มันหันมามองผมด้วยสายตาจิกๆ

“มากินบะหมี่สิมึงแล้วกูชื่อลูลู่ ลู่หานอะไร!” ผมมองสภาพที่มันบอกว่ามากินบะหมี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมดัดลอนติดกิ๊บ ปากแดงเยี่ยงไปแดกไก่ในน้ำมา เสื้อกล้ามสีดำเน้นเอวเล็กๆของมันและกางเกงยีนส์ซีดสั้นเสมอ...ของมัน ถุย อีสก๊อยภูธร มาแดกบะหมี่!

“แล้วแว๊นซ์ของมึงไปไหนซะละ พี่เซฮุนขร๊า~ ของมึงน่ะ” ลู่หานหันมาแยกเขี้ยวใส่ก่อนจะยิ้มกว้างระริกระรี้เมื่อเฮียคริสเดินเอาชามบะหมี่ไปเสิร์ฟ จริงๆผมน่าจะเดินเข้าไปแล้วผลักเฮียให้เอาบะหมี่ราดหัวมันนะ หมั่นไส้อีสก๊อยภูธร!

“เอารถไปแต่ง ฉันก็เลยมาหาเฮีย คิดถึงเฮีย~” แล้วอีลู่ก็หันไปยิ้มให้เฮียคริสที่ยืนเช็ดคราบแป้งบะหมี่อยู่หลังรถเข็น แล้วเฮียก็ยิ้มตอบมัน T T ยอลเสียใจนะเฮียยยยยยยยยยยยยยยย

ถุย อีสก๊อยแรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอให้มึงกับแว๊นซ์ของมึงแหกโค้งตายห่า!!!



:::::::::::::::::::::::::::::::::::::



“มึงจะไปไหน” เสียงรูมเมทของผมดังขึ้นเมื่อผมกำลังจะเดินออกจากห้อง
“ไปหาข้าวแดก” ว่าแล้วก็เดินออกไปเลยไม่รอให้มันได้พูดอะไร

ผมยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นดู อุ๊... วันนี้ 4ทุ่ม50นาทีเอง คิๆ ช่วงนี้ร้านเฮียคนกำลังเยอะเลยอยากบอก ผมไม่ค่อยได้ลงมากินข้าวเวลานี้นักหรอก ด้วยเพราะตื่นไม่ทันเพราะต้องตื่นมาอ่านหนังสือแล้วยิงยาวยันเช้าเลย แต่วันนี้โล่งเพราะพรุ่งนี้ไม่มีสอบ แน่นอนใครละจะอ่านหนังสือ (ทุกคนนั่นล่ะแต่ไม่ใช่ผม)

พอลงมาถึงที่ร้านก็มีคนเยอะแยะเลยครับ ทั้งนั่งกิน ทั้งมาสั่งใส่ถุงกลับบ้าน วันนี้น้องหมินมาช่วยด้วยล่ะแต่น้องดูเหนื่อยๆนะ หน้าสะลึมสะลือแล้วอ่ะ แถมยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลยด้วย เฮียเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมก่อนที่จะก้มลงลวกบะหมี่ตามเดิม โอ๊ยยยย อยากบอก เท่ชิบหายยยยยยยยยย \\(TvT)// ฟินละกู

“อาป๊าหนูหมินง่วงแล้วอ่ะ” น้องหมินหันมาบอกเฮียที่กำลังช่วยลูกชายจับห่อบะหมี่ที่มัดแล้วใส่ถุง

“งั้นอาหมินลื้อก็ไปนอนที่โต๊ะนั่นก่อนแล้วกัน เดี๋ยวอาป๊าปลุกตอนเก็บร้าน” เฮียคริสหันมาลูบหัวหนูหมินพร้อมกับยิ้มบาง งื้ออออ อยากโดนลูบบ้างอ่ะ!!

“รักอาป๊าจัง” พี่ก็รักอาป๊าหนูเหมือนกันนะหนูหมิน \\(TvT)// วินในใจอีกล่ะกู

“อ้าวพี่ชานยอลมาแล้วเหรอฮะ” ซิวหมินหันมาเจอพร้อมก็ยิ้มมาให้ก่อนที่จะเดินไปนั่งโต๊ะประจำที่ผมชอบนั่ง โต๊ะข้างๆรถเข็นของเฮีย

“อื้อ วันนี้ลูกค้าเยอะเลยเฮียให้ผมช่วยเปล่า” เฮียที่กำลังเขย่าๆอะไรนะ ที่ลวกบะหมี่อ่ะ กระชอน? กระแช่อะไรนั่นล่ะ หันมาเลิกคิ้วให้ผม โห้ย ไม่อยากบอกว่า ท่านี้เฮียแม่งหล่อเป็นบ้า!!! ชีวิตพังครับพัง ชีวิตปาร์คชานยอลพังแล้วววววววววววววว

“ลื้อทำเป็นเหรออาชานยอล” ผมก็ยิ้มกว้างๆแล้วพยักหน้า จริงๆ ทำห่าไรไม่เป็นหรอกครับ แต่ช่วยเฮียสักหน่อย อิอิ

“อั๊วไม่จ่ายค่าจ้างนะอาชานยอล” พูดไปก็หยิบหมูแดงใส่ชามบะหมี่ไป งื้อๆๆ จ่ายด้วยตัวเฮียผมก็ยอมคร๊าบบบบบบบบบ อุ๊ย ไม่ได้ๆ คิดดังเดี๋ยวใครได้ยิน จุ๊ๆนะครับ

“ไม่เอาก็ได้ครับแต่ขอเป็น....” ตัวเฮียแทนได้ไหมครับ กึ๊ดดดดดดดดดดดด ไม่ได้พูดหรอก เก็บไว้ในใจ อิอิ

“บะหมี่หนูแดงเพิ่มเกี๊ยวสองชามพิเศษนะฮะ” เฮียหันมาหัวเราะแล้วส่งชามบะหมี่ให้ผมสองชาม

“โต๊ะสี่นะ” แล้วผมก็รีบเอาชามไปเสิร์ฟทันที

ผมทั้งเสิร์ฟ ทั้งช่วยใส่ถุง มัดปากถุงน้ำซุป มัดห่อบะหมี่ โอ๊ยยยยยยย อยากจะบอกว่าสนุกมากกกกกกกกก ถ้าเฮียอยากหาอาม๊าให้หนุหมิน น้องยอลพร้อมนะคร๊า~~ น้องยอลทำได้ทุกอย่างเลย อิอิ

กว่าลูกค้าจะซาก็โน้นเลยครับ ตี1ไปแล้วนั่นล่ะ ผมเดินมานั่งที่โต๊ะที่มีน้องหมินนั่งเท้าคางมองผม ก็ไม่รู้ว่านั่งมองนานแค่ไหน แต่ดวงตาของน้องดูเป็นประกายๆยังไงก็ไม่รู้ ผมกระพริบตามองน้องที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามงงๆ ไม่นานชามบะหมี่น้ำหมูแดงเกี๊ยวเยอะๆสองชามก็มาวางอยู่ตรงหน้า

“เอ้าค่าจ้างของลื้ออาชานยอล” แล้วเฮียก็ลงนั่งข้างน้องหมิน ผมก็มองบะหมี่ตรงหน้าด้วยความอึ้ง น้ำตาจะไหลขอแชร์นะครับ ไม่ใช่ล่ะ ลูกกบในท้องร้องกระจอกงอแง้กันใหญ่

“ทานละนะครับ ไม่เกรงใจแล้วนะครับ” แล้วเฮียกับน้องหมินก็มองผมกินบะหมี่ด้วยเสียงหัวเราะ ผมกินตลกหรอ(วะ)ครับ?

“อาป๊า เดี๋ยวถ้าสอบเสร็จอ่ะน้องหมินขอไปนอนบ้านจงแดนะ” เฮียคริสเลิกคิ้วขึ้นสูง คือจริงๆแกเลิกนิดเดียวแต่คิ้วเฮียแกเฉียงซะสูงเลย

“ไปบ้านอีทำไม” น้องหมินพองแก้ม งื้อออออ น่ารักเหมือนกันนะ เปลี่ยนใจจากพ่อมาจีบลูกแทนได้เปล่าหว่า ชานยอลหวั่นหวายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“ก็จงแดจะจัดปาร์ตี้วันเกิดชวนเพื่อนไปยกห้องเลย น้องหมินก็เลยต้องไปด้วย นะๆน้องหมินอยากไป” เฮียลูบผมน้องหมินแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน งื้ออออ มาลูบหัวผมด้วย ผมก็อยากได้ความอ่อนโยนนะ \\(>////<)//

“ถ้าลื้ออยากไปก็ไป แต่อย่าไปรบกวนอีมากนะ” น้องหมินพยักหน้ารับแล้วกอดเฮียแน่น อยากกอดด้วยอ่ะเฮียก็รบกวนจิตใจผมนะ เฮียจะรับผิดชอบอ่ะเปล่าล่ะ คิๆ

“โอ๊ะ ขอโทษครับ” เจ้าโทรศัพท์ลูกรักของผมร้องเสียงดังเลย ผมก็เลยต้องขอโทษสองพ่อลูกที่กำลังแสดงความรักต่อกัน พอมองคนโทรมาแล้วผมก็ถอนหายใจ รูมเมทผมเอง

“ว่าไงไอ้หมาแบคโทรมาไม” พอผมถามเสียงแว้ดจากปลายสายก็ดังทะลุขึ้นมาทันที ยกไอโฟนออกจากหูแทบไม่ทันแน่ะ

...โทรหามึงไงไอ้ควาย หายหัวไปไหนวะ พวกแม่งมาติวแคลแล้วไอ้สัดกลับห้องเดี๋ยวนี้!!!!...

“ห๊ะ? ติววันนี้เหรอ จะรีบไปไหนวะ เออๆห้านาทีบอกพวกมันรอก่อนอย่าเพิ่งติวไปก่อนกูโง่แคลมากเดี๋ยวกูตามไม่ทัน” แล้วผมก็วางสาย แต่เฮียคริสและน้องหมินก็นั่งมองผมอยู่ อุ้ย มองอาไยหยอออออออ มองงี้หนูก็เขินนะ งุงิอุอิ *ยกนิ้วขึ้นมาจิ้มๆกัน*

“ผมกลับก่อนนะเฮีย น้องหมินก็ตั้งใจสอบนะ ไฟท์ติ้ง” ผมชูกำปั้นขึ้นก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วกดรับโทรศัพท์ที่รูมเมทมันโทรมาตาม

“กูกลับแล้วๆๆ เนี่ยเดินขึ้นบันไดแล้ว ไอ้สัดอย่าโวยวายมากกูปวดหู!!” ผมหันหลังเดินกลับไปยังหอพักฝั่งตรงข้าม





“พี่ชานยอลน่ารักเนอะอาป๊า”
“อืม น่ารักมากเลย”



หื้ม? สองพ่อลูกคุยอะไรกันอ่ะ? ฟังไม่รู้เรื่องเลยก็ไอ้หมาแบคแม่งโวยวายชิบหายบอกว่าผมช้า แม่งยังไม่ครบ5นาทีเลยไอ้เวร ปวดหูไปหมดเลย



:::::::::::::::::::::::::::::::::::::



สามวัน..... สามวันแล้วที่ผมไม่ได้ลงไปหาเฮียกินบะหมี่เลย ฮือออออออออออออออ คิดถึงชายสี่หมี่เกี๊ยว คิดถึงบะหมี่น้ำหมูแดงเพิ่มเกี๊ยว คิดถึงคนลวกบะหมี่ คิดถึงเฮียคริส T_______T

ไอ้รายงานห่าเหวนี่ก็ไม่ผ่านสักที ส่งไปก็ตีกลับทุกที ตอนนี้ในห้องของผมมีทั้งรูมเมทและเพื่อในกลุ่มอีกสามคนที่กำลังนั่งหาข้อมูลมาเสริมรายงานตามตัวแดงหน้าปกรายงาน ผมก็รับหน้าที่พิมพ์เนื้อหาทั้งหมด

“ไอ้ห่าหิวว่ะ” เสียงใครสักคนจากด้านหลังดังขึ้น และทุกคนก็พยักหน้ารับเออออไปเพราะหิวจริงๆ นี่ก็เที่ยงคืนแล้ว

“เดี๋ยวกูลงไปซื้อให้เอาไรล่ะ” ผมลุกขึ้นยืนบิดไล่ความขี้เกียจก่อนจะคว้ามือถือกับกระเป๋าเงินไว้ในมือ

“ข้าวมันไก่เนื้อเนื้อ4ห่อ” พวกมันบอกหลังจากที่เคลียร์กันลงตัว ผมพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินลงไปยังด้านล่าง

ผมไม่เคยรู้สึกหน่วงๆในใจเลยสักครั้ง แม้ว่าจะโดนหักอกจากเดือนมหาลัยก็ตาม แต่ตอนนี้ผมกลับยืนถอนหายใจทำหน้าหมาหงอยอยู่หน้าร้านชายสี่หมี่เกี๊ยวที่ปิดร้าน วันนี้ไม่มีใบหน้าดุๆแต่ทว่าหล่อคมของเฮียคริส ไม่มีน้องหมินยืนยิ้มให้ ไม่มีบะหมี่น้ำหมูแดงเพิ่มเกี๊ยว และที่สำคัญ ไม่มีใบหน้าด้านข้างของเฮียคริสให้ได้มอง

ผมเดินเลยเข้าเซเว่นไปหยิบนมกับขนมปังมาแทน ถ้าไม่มีเฮียผมก็ไม่อยากกินอะไรแล้ว.. เพียงไม่นานผมก็กลับห้องด้วยของกินของผมและข้าวมันไก่เนื้อเนื้อ4ห่อ พวกมัน4คนก็นั่งกินข้าวกันไป ส่วนผมก็นั่งดูดนมพิมพ์เนื้อหารายงายต่อไป

พอไม่ได้กินบะหมี่หมูแดงเพิ่มเกี๊ยวแล้วรู้สึกพลังชีวิตหดหายยังไงก็ไม่รู้ ผมว่าผมท่าจะเป็นเอามากนะ เฮียมาตั้งร้านตรงนี้ก็นานพอดูแต่ผมไม่ค่อยได้มากินเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่ชอบไปก๊งเหล้าห้องเพื่อนมากกว่าแต่ครั้งนั้นที่ไปแฮงค์บ้านคนอื่นกลับมา อยู่ๆก็หิวซะงั้นเลยแวะหน้าเซเว่นซะหน่อย แล้วก็ได้ลิ้มรสบะหมี่หมูแดงที่อร่อยที่สุด คนทำก็น่าแซ่บนะจะบอกให้ แล้วหลังจากนั้นผมก็จะไปกินที่ร้านของเฮียทุกคืน

ดูเหมือนผมโรคจิตเนอะ แต่ให้ทำไงได้อ่ะก็ชอบเฮียไปแล้ว อยากบอกก็ไม่กล้ายังไงเฮียก็เป็นพ่อคนแล้ว แถมยังมีลูกโตแล้วอีก จะให้เดินโท้งๆไปบอกว่า “เฮียผมโคตรรักเฮียเลย คบกันนะ” เหรอ? ดูดีตายเลย ดีไม่ดีจะโดนน้ำร้อนสาดใส่นะสิ =_________=

“เป็นเหี้ยไรของมึงวะชานยอล หงอยเชียว” ผมส่ายหัวกับคำถามของเพื่อน เมื่อผมไม่ตอบ มันก็ไม่ยุ่ง ไม่ถามอะไรอีก

“เฮ้ย ปีใหม่ไปไหนดีวะ” อยู่ๆรูมเมทผมก็พูดขึ้นมา พวกผมหันมองหน้ามันแล้วก็ตบหัวมันไปคนละที ยกเว้นผมที่นั่งไกลหน่อยก็เลยได้ยืดขาไปถีบหลังมันแทน

“ไปเหี้ยไร มีสอบมึงจำไมได้เหรอ?” มันทำหน้าบู้ ยิ่งหน้าเหมือนหมากระเป๋ามากเข้าไปอีก โคตรฮาไว้จะเอารูปมันตอนทำหน้าบู้ไปลงเฟสบุคดีกว่า ฮ่าๆๆๆ

“ก็อยากเคาน์ดาวน์นิหว่า งั้นเอางี้ไปเซ็นทรัลเวิล์ดล่ะกันกูอยากดูไฟว่ะ กลับมาค่อยเตรียมตัวไปสอบ” ความคิดมันเข้าทีนะ ผมก็เห็นด้วย แต่ใจจริงอยากเคาน์ดาวน์กับเฮียคริสมากกว่า พูดเหมือนจะไปเคาน์กับเขาได้เลยเนอะ

“งั้นตามนี้ มาๆทำรายงายต่อกูง่วงแล้ว ถ้าแม่งครั้งนี้ไม่ผ่านอีกกูยอมซ้ำปีเลยไอ้เหี้ย!” แล้วพวกผมก็ต้องห้ามรุ่งหามค่ำนั่งทำรายงานต่อ

เฮียคริสไปไหนวะ คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก TOT



:::::::::::::::::::::::::::::::::::::



และหลังจากส่งรายงานนรกนั่นไป มันก็ผ่านแต่ผมก็ต้องมานั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบหลังปีใหม่ คืออาจารย์ครับพวกคุณไม่คิดจะไปเที่ยวกันที่ไหนเลยเหรอวะ จะจัดสอบเห้อะไรหลังปีใหม่วะ!!! แต่ก็ค้านไม่ได้ไงเลยได้แต่ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไป

เมื่อช่วงเย็นก่อนขึ้นหอผมเห็นน้องหมินยืนรอรถเมล์อยู่หน้าหอ เห็นว่าวันนี้จะไปงานวันเกิดเพื่อนก็เลยอาสาไปส่งพร้อมกับไปยืมมอไซด์เพื่อนมาแว๊นซ์ให้น้อง แน่นอนอีสก๊อยภูธรมองผมแทบเหลียวหลัง โทษทีผัวมึงคุมอยู่กูไม่ยุ่งกับสัตว์สงวน

อยากจะถามว่าแล้วอาป๊าของน้องหมินไปไหนไม่เห็นหน้าเลยแต่ก็ไม่กล้าถามกลัวน้องมันด่า T^T ที่ริอาจจะไปจีบพ่อมัน แต่น้องมันก็คุยกับผมไปตลอดทาง ถามถึงเรื่องเรียน การสองเข้า ถามถึงคณะผม ผมก็ตอบไปตามภาษา เรื่องเรียนน่ะหนักมาก เรื่องงานก็หนักเหมือนกัน แม่งสอบเชี่ยไรหลังปีใหม่ โคตรเศร้าอ่ะเธอออออออออ

“ใครโทรเข้าเบอร์หอวะ” ผมมองโทรศัพท์สีแดงเลือดหมูที่โต๊ะคอมแล้วก็ทำหน้างงสุดชีวิต เบอร์ของหอปกติไม่ค่อยมีเพื่อนคนไหนโทรหรอก เพราะพวกผมมีมือถือ เฟสบุค ไลน์กันหมด

“อยากรู้ก็ไปรับสิมึง” รูมเมทผมเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนลายเงือกน้อย ถุย! หน้าให้มาจ๊ะแบคฮยอน!!

“สวัสดีครับห้อง 2711ครับ” พี่ยามข้างหน้าบอกว่ามีคนมาหา หื้ม? ใครวะ? พ่อกับแม่ผมอยู่โน้นครับเชียงใหม่แล้วใครวะที่จะมาหา? แต่ไม่ใช่พวกเพื่อนแน่ๆ เพราะถ้าใช่มันจะได้ขึ้นมาเลย

ผมเดินลงจากห้องมาด้วยความสงสัย

และเพียงไม่นานผมก็คลายความสงสัยทั้งหมด

เฮียคริสยืนยินหล่ออยู่ข้างพี่ยามที่ยืนรอเป็นเพื่อน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เฮียมาหาหนูแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว

“อั๊วเอามาฝาก เห็นอาหมินบอกว่าลื้อต้องอ่านหนังสือดึก” เฮียยื่นถุงมากมายมาให้ผมซึ่งผมก็รับไว้
“ขอบคุณครับเฮีย แล้วเฮียหายไปไหนตั้งหลายวัน” เห็นนะว่าเฮียไม่ยอมมาเปิดร้านเลย ผมเลยไมได้กินข้าวเย็นเลยเนี่ย
“อั๊วไปทำธุระน่ะ กินซะนะฝากเพื่อนลื้อด้วยที่อยู่ห้องเดียวกันน่ะ อั๊วไปล่ะทิ้งร้านไว้” แล้วเฮียคริสก็วิ่งกลับไปยังร้านชายสี่หมี่เกี๊ยวหน้าเซเว่นดังเดิม

งื้อออออออออออออ น้องยอลจะไม่แบ่งไอ้หมา น้องยอลจะกินคนเดียว เฮียคริสเท่จุงเบยยยยยยยยยยยยยย >//////<

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย อยากได้ภรรยาใหม่ไปร่วมใช้นามสกุลอู๋ไหมคร๊าเฮียยยยยยยย!!!



:::::::::::::::::::::::::::::::::::::



พรุ่งนี้ก็เป็นวันที่ 31 ธันวาคม 2555 แล้ว อยากไปเคาน์ดาวน์กับเฮียคริสจุงเบย~ องค์เทวดาองค์ไหนได้ยินน้องยอล ขอให้น้องยอลได้ไปเคาน์ดาวน์กับเฮียด้วยนะครับ อิอิ

วันนี้น้องยอลลงมาจากหอตอนตี1พร้อมกับเสียบหูฟังเข้ากับไอโฟนฟังเดอะช็อคไปด้วย อู้ยยยยยยยย ตามทางนี่อย่าให้แซ่ด! แม่งหลอนชิบหายยยยยยยยย TOT มึงติดลิฟต์ให้กูทีค่ะอีเจ้าของหอ กูมิไหวแล้ววววววววว

เจอผีว่าหลอนแล้ว เจอหน้าพี่ยามแม่งยิ่งหลอนเหี้ยๆ อีเช็ดเป็ดดดดดดดดดดดดดด โผล่หน้าออกมาซะกูตกใจเบยยยยยยยยยยย

“จะไปไหนน่ะน้องชานยอล” หาพระมาแขวนคอกันพี่อ่ะแหละ TOT
“ไปกินข้าวอ่ะพี่ เอาไรป่ะ?”

แล้วผมก็ได้เดินข้ามฝั่งมาสักที วันนี้ที่ร้านไม่ค่อยมีคน น้องหมินก็ไม่มานะ อิอิ เสร็จโก๋ล่ะจ้า~ เฮียนั่งเก้าอี้อยู่ด้านหลังแล้วยกปลายผ้าขนหนูที่พาดคอขึ้นซับเหงื่อ แล้วเฮียก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มกว้างตอบกลับ อุ้ย ใจเต้นอ่ะ คนหล่อยิ้มให้!!~

“บะหมี่น้ำหมูแดงเพิ่มเกี๊ยวใช่มะ?” ผมยิ้มรับแล้วส่ายหน้าแล้วเดินขึ้นไปนั่งโต๊ะประจำ

“ลื้อไม่เบื่อเหรออาชานยอล มากินแต่ร้านอั๊ว มาก็สั่งแต่บะหมี่น้ำหมูแดงเพิ่มเกี๊ยวเนี่ย” ผมอมลมแก้มป่องแล้วเอียงคอหน้าเฮียที่วันนี้ยอมมายืนเกาะขอบโต๊ะคุยกับผมด้วย

“ไม่ครับ อร่อยดี ใครจะกล้าเบื่ออร่อยออกขนาดนี้” แถมคนทำให้ก็หล่อมากๆด้วย \\(^w^)///  วินชีวิตพังไปตามระเบียบครับ

“เฮียคริสครับ” เฮียครางรับในคอแล้วเลิกคิ้วขึ้นถาม อะฮืออออออออออออ เกิดจากท้องแม่ยังไม่เคยเห็นใครทำหน้าแบบนี้ได้หล่อเท่านี้เลยอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

“คือ.... พรุ่งนี้เฮียเปิดร้านไหมครับ?” เฮียคริสหัวเราะเบาๆในลำคอ อะโห้ แค่นี้หัวใจน้องยอลก็ละลายแล้วค่ะเฮีย~

“เปิดซิ ถามทำไมหรืออาชานยอล” ไม่รู้ทำไมแต่รู้สึกว่าหน้ามันร้อนๆชอบกล คงเพราะเฮียมายืนใกล้ๆ มาเท้าแขนก้มหน้ามองสบตาป่ะเอาจริงๆ

“ก็พรุ่งนี้วันสุดท้ายของปีแล้วเฮียเปิดร้านจะมีคนมากินเหรอครับ?” ถามด้วยความไม่รู้ ใจจริงคืออยากบอกให้เฮียปิดร้านไปเคาน์ดาวน์กับผมมากกว่า อิอิ =,,=

“ลื้อไม่รู้อะไรอาชานยอล พรุ่งนี้นั่นล่ะที่จะขายดีสุดๆ” ผมเองก็ได้แต่เอียงคอสงสัย

และก็ขายดีดังปากเฮียว่าจริงๆ ผมเลยต้องมาทำหน้าที่เป็นลูกมือที่ดีเพราะน้องหมินไปเคาน์ดาวน์กับใครนะ จงแด ดักแด้อะไรนี่ล่ะ เฮียแกก็ปล่อยๆแถมยังกระชับด้วยว่าห้ามไปก่อกวนเขา ผมว่าน้องหมินก็น่ารัก เรียบร้อยดีนะไม่น่าจะซนได้

ผมก็คอยวิ่งวุ่นเสิร์ฟให้ ไหนจะต้องคอยมามัดถุง มัดห่ออีก มือเป็นระวิงเลยครับ แต่พอช่วงห้าทุ่มคนก็หายหมด สงสัยไปยืนเตรียมเคาน์ดาวน์กันแล้วมั้ง ผมก็เลยได้ทีนั่งพักเหนื่อยสักหน่อย นั่งอยู่ข้างเฮียหลังรถเข็นเนี่ยแหละ อิอิ อิจฉาน้องยอลใช่ไหมล๊าาาาาาาาา

“โทษทีนะอาชานยอล ที่ทำให้ลื้อต้องมาเหนื่อยกับอั๊วไปด้วย” เฮียคริสพูดแล้วยื่นผ้าชนหนูอีกผืนมาให้ผม ผมรับมาเช็ดหน้าก่อนที่จะยิ้มกว้างๆคืนเฮีย

“ไม่หรอกเฮีย สนุกดี” เฮียยื่นขวดน้ำมาให้ผม ผมก็รับแล้วเปิดผาแต่ .......... แม่ง เปิดไม่ออก TOT

“มาอั๊วเปิดให้” แล้วเฮียก็ดึงขวดไปเปิดให้ อะฮื้อ ลูกผู้ชายกระทิงขาว(?)มาก!! น้องยอลช๊อบ ชอบ!!!

“พรุ่งนี้ก็ปีใหม่แล้วเนอะ” อยู่ๆเฮียก็พูดขึ้นมา เฮียจะสื่ออะไรอ่ะ?

“ฮะ คืนนี้คืนส่งท้ายปีเก่า” เฮียหันมายิ้มให้ผม โอ๊ยยยย ขอระเบิดตู้มแล้วกลายเป็นหมูแดงในทุ่งข้าวสาลีได้ม๊ายยยยยยยยย อย่างมองน้องยอลแบบนั้น บอกไว้ก่อนนะว่าน้องยอลไม่ทน!!

“แล้วลื้อไม่ไปเค้าลาว(เคาน์ดาวน์)กับพวกเพื่อนๆลื้อหรออาชานยอล” อุ้ย ลาวที่ไหน ชอบเฮียนั่นล่ะ อุ้ย ไม่ใช่ล่ะ

“ไม่อ่ะ คนเยอะน้องยอลไม่ชอบ” แล้วก็เพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อกี้แทนตัวว่าอะไรออกไป สองมือยกขึ้นปิดปากแล้วทำหน้าตาตื่น มัวแต่คิดถึงเฮียอ่ะหลุดเบย~

“ผมไม่ชอบคนเยอะๆครับ” เฮียอย่างหัวเราะในลำคอเบาๆแบบนั้นดิ แม่งโคตรหล่อชีวิตพังอ่ะให้ตายเหอะ! แต่ขอตายในอ้อมอกเฮียนะ น้องยอลยอมทุกอย่างเลย

“ชื่อลื้อน่ารักนะ .. น้องยอล” กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด เฮียชมอ่ะ เฮียชมว่าน่ารัก น้องยอลจะเต้นบัลเล่ต์ให้ดู!!

“เอ่อ... คือ...” แก้มก็แดงไปสิ แต่ใจน่ะเต้นแซมบ้าอยู่นะ อย่าว่างั้นงี้ไอ้วงเอ็กซ์โซ่ไรนั่นอ่ะเต้นได้ไม่เท่าน้องยอลรูดเสา(?)หรอก

“งั้นลื้อก็เค้าลาวกับอั๊วน่ะสิ” กระพริบตาปริบๆมองเฮียที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ ตกลงเฮียอยากจะสื่ออะไรครับ?

เขาว่ากันว่า วันเทศกาลนั้น อัตราการเสียตัวจะพุ่งสูงมากเป็นเท่าตัว

ไอ้เขาที่ว่าน่ะใคร น้องยอลไม่สน แต่ไอ้เรื่องเสียตัวเนี่ย น้องยอลพร้อมนะ!! วันนี้ถอยกุงเกงในตัวใหม่มาเลย ขอบอกว่ายี่ห้อเควินไคลน์นะฮะ อิอิ รับรองถอดง่ายแน่นอน

“ฮะ ก็คงเป็นแบบนั้น” ยกนิ้วเกาแก้มแก้เขินเบาๆ จริงๆอยากจะลุกขึ้นเต้นฮีสทอรี่ท่าเขย่าเป้าซะด้วยซ้ำ แต่ยังเขินอยู่ไงเลยไม่กล้า

“ลื้อรู้สึกไม่ดีหรือเปล่า ที่ต้องมาอยู่กับคนแก่ๆอย่างอั๊วในวันนี้เนี่ย” วันไหนน้องยอลก็อยู่ได้ฮะ นี่พูดเลยนะ

“ใครบอกเฮียแก่ เฮียอ่ะยังหล่ออยู่เลย” ว่าแล้วก็ชูนิ้วโป้งเป็นเครื่องยืนยันไปสักที เฮียแกก็ยิ้มหน้าบาน คือยิ้มที่น้องยอลชมว่าหล่อใช่ป่ะล่ะ แหมๆๆ มีใจก็บอกเดี๋ยวน้องยอลออนท็อปเอง!

“อุ๊.. ใกล้จะปีใหม่แล้วนินา” ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู ก่อนที่จะลุกขึ้นไปค้นๆในกระเป๋าสะพายที่วางแหมะอยู่ที่โต๊ะประจำ ผมว่าผมออกจะสงสัยอยู่นะว่าทำไมโต๊ะนี้ถึงไม่มีใครมานั่งเลย แม้ว่าทุกโต๊ะในร้านจะเต็มแต่ก็ไม่มีใครมานั่งที่โต๊ะนี้เลยนอกจากผมคนเดียว ผมมองเวลาอีกครั้งก่อนที่จะยื่นกล่องนั้นในเฮียที่มองสบตาอยู่

“ผมไม่รู้ว่าเฮียชอบอะไรก็เลยซื้ออันนี้มาฝากหวังว่าเฮีย...”

ยังพูดไม่ทันจบ เวลาก็ดีดไปเป็น 0:00 พอดิบพอดี พร้อมกับที่ผมโดนเฮียประคองสองแก้มผมไว้แล้วโน้มหน้าลงมาจุ๊บเบาๆที่ปากของผม ขอบอกว่านิ่มมากกกกกกกกกก แต่เมื่อกี้เฮียทำอะไรน้องยอล เฮียทำอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย

“อั๊วไม่มีของขวัญให้ลื้อ เอานี่ไปแทนล่ะกันนะ” ผมเองก็ได้แต่กระพริบตาปริบๆมองเฮียที่ยิ้มพราว ขอบอกว่าดวงดาวนับล้าบนฟ้าหรือพุสีสวยพวกนั้นก็ดูแสงระยิบระยับในดวงตาตรงหน้าผมไม่ได้หรอก

“ฮะ..เฮีย...” ก็ได้แต่อ้าปากพะงาบๆไง คือยังตกใจอยู่ เขินด้วยอ่ะ คือแบบหน้าร้อนแล้วอ่ะ ไหม้แล้วอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดด

“ไว้ลื้อเรียนจบค่อยว่ากันนะ”

คำพูดนั้นคืออัลไล ข้อความนั้นคืออัลไล คำพูดนี้มีความลับใช่ไหม

อุกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“ทำไมต้องเรียนจบล่ะเฮีย?” ก็ยังหน้าแดงถามกลับไป อ๊าย เขินว่ะ
“อั๊วไม่อยากโดนข้อหาพรากผู้เยาว์”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ถ้าเรียนจบแล้วเฮียจะซั่มหนูเหรอ!!! ซั่มเลยก็ได้หนูพร้อม!!!






“แต่น้องยอลอยากโดนข้อหาพรากผู้เฒ่านินาเฮีย~”

เขาว่ากันว่า วันเทศกาลนั้น อัตราการเสียตัวจะพุ่งสูงมากเป็นเท่าตัว




.
.
.
.
.
.
.
.
.

..The End..