ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6
มาแล้ววววว หายไปนานเนอะ แหะๆ แต่ก็ยังรักทุกคนน๊าาาาา *สาดจูบ*
ช่วงนี้ยุ่งมาก แต่เราก็จะพาพี่บ่าวตัวดำกับน้องนางคนน่ารักหวานใจประจำใจของพี่บ่าวมาพบปะทุกคนบ่อยๆนะคะ ~~
ปล. ก็เพิ่งรู้ว่าต้องปรับขนาดตัวอักษรด้วย ขอโทษนะคะ ;______________; อ่านตัวน้อยๆกันมานานเลยเนอะ
_____________________________________________________
หลังจากที่กลับห้องตัวเองไม่ได้ ชานยอลกับเทาก็ขึ้นมาที่ห้องของคริสกับเซฮุน แน่นอนว่าคืนนี้อาจจะต้องนอนที่นี่แน่ๆเพราะว่าฝนตกหนักมากแถมยังมีฟ้าแลบอีกจะให้ปาร์คชานยอลฝ่าฝนออกไปตอนน่ะหรือ? ฝันไปเถอะ!!
เจ้าของห้องให้แขกพิเศษได้อาบน้ำก่อน คริสกับชานยอลตัวขนาดใกล้ๆกันอยู่แล้วคืนนี้ชานยอลก็เลยได้สวมชุดของคริสนอนไปก่อน ส่วนของเซฮุนกับเทาก็พอใส่ด้วยกันได้อยู่ หลังจากที่ชานยอลกับเทาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เจ้าของห้องก็ทยอยกันไปอาบน้ำบ้าง คริสที่แย่งชิงห้องน้ำอาบได้ก่อนก็ออกมาอำนวยความสะดวกให้แขก
คริสปูผ้าที่พื้นข้างเตียงทั้งเตียงของตัวเองและของเซฮุน เตียงมันไม่ได้เล็กขนาดนอนคนเดียวหรอก แต่การที่นอนด้วยกันสองคนมันก็เบียดกันไงเพราะฉะนั้นเขาลงมานอนที่พื้นข้างล่างดีกว่า เซฮุนที่อาบน้ำเสร็จแล้วก็พยักหน้าขอบคุณที่เพื่อนอุตส่าห์ปูผ้าที่พื้นข้างเตียงเขาให้ด้วย
“เดี๋ยวน้องชานยอลนอนบนเตียงนะ เดี๋ยวพี่จะนอนข้างล่าง” ชานยอลทำหน้างง
“อ้าวคิดว่าปูผ้านั่นให้เราซะอีก”
“ได้ไงล่ะพี่จะให้น้องมานอนพื้นเย็นๆได้ยังไง นอนบนเตียงนั่นแหละดีแล้ว” คริสลงนั่งที่พื้นแล้วยิ้มให้ ชานยอลที่นั่งเล่นบนเตียงก็ยิ้มกลับ
“ทำให้ลำบากหรือเปล่า” คริสส่ายหน้า
“ไม่หรอก แค่นี้พี่สบายมาก” แล้วคริสกับชานยอลก็ยิ้มให้กันเอง
“งั้นก็ฝันดีนะ” ชานยอลล้มตัวลงนอนบนเตียง
“ฝันดีเหมือนกันจ๊ะ” แล้วคริสก็ล้มตัวลงนอนบ้าง แต่ก็ไม่ลืม.. “ไอ้เซฮุนปิดไฟให้ด้วย”
“ลงไปนอนข้างล่างดิจะปิดไฟนอนแล้ว” เซฮุนไล่เทาให้ลงจากเตียง เทาทำหน้าโมโหแล้วเหวี่ยงใส่
“นายเป็นเจ้าของห้องนะต้องให้แขกสุขสบายดิ!” อยากจะตะโกนด่าก็ไม่ได้เพราะกลัวว่าคริสกับชานยอลอาจจะหลับไปแล้วก็เลยต้องเถียงกับแบบเสียงเบาๆแทน
“แล้วไง? นี่เตียงฉันนะเว๊ย” จื่อเทาเบ้ปากแล้วยกสองมือขึ้นกอดอก
“ทีชานยอลไม่เห็นจะต้องบอกเลยว่าจะนอนที่ไหนก็ได้นอนบนเตียงแล้ว ใช่สิฉันมันไม่ใช่ชานยอลนิ” เทาหันหน้าไปทางอื่น เซฮุนลุกขึ้นยืนแล้วเลิกคิ้วมอง
“ทำไมอยากนอนเตียงเหรอ?” จื่อเทาแบะปากแล้วส่ายหน้า
“เปล่า.... อะไรอีก” จื่อเทาที่จะลุกขึ้นยืนก็โดนเซฮุนกดไหล่ให้นั่งลงเหมือนเดิม
“นอนบนเตียงนั่นล่ะหยอกเล่นเฉยๆ นอนได้แล้วจะปิดไฟ” เซฮุนยื่นมือไปขยี้หัวเทาก่อนที่จะเดินอ้อมเตียงไปปิดไฟ
“ฝันดีนะลูกหมีแพนด้า” เซฮุนก็ยังไม่วายขยี้หัวเทาส่งท้าย จื่อเทาปัดมือนั้นออก
“ฝันร้ายไปเลยไอ้ตาตี่!”
ชานยอลที่แอบฟังอยู่นั้นก็ส่ายหน้าไปมา ว่าแต่เขาตัวเองก็เป็นเหมือนกันแล้วไหมนั่นน่ะ
แสงสลัวในห้องนั้นไม่ได้ทำให้อยากหลับเลย เพราะแปลกที่ต่างถิ่นด้วยล่ะมั้งก็เลยทำให้ชานยอลได้แต่นอนมองเพดานอยู่เฉยๆ เซฮุนกับเทาหลับไปแล้ว บางทีชานยอลก็นึกอิจฉาที่เพื่อนรักตัวเองอยากจะนอนที่ไหนก็นอนได้แต่ตัวเขานี่ล่ะ.. คนละเรื่องเลย
“เฮ้อ..” ชานยอลแอบถอนหายใจเบาๆแล้วพลิกตัวไปอีกด้านฝั่งที่คริสนอน เพราะถ้าหันไปอีกด้านจะเจอเซฮุน ก็ง่วงนะแต่มันไม่หลับไม่รู้ทำไม ตุ๊กตาตัวที่ได้มานี่ก็กอดอยู่นะก็อุ่นดีแต่ไม่รู้ทำไมถึงหลับไม่ลง
“นอนไม่หลับเหรอ” เสียงทุ้มต่ำดังมาจากด้านล่าง ชานยอลขยับตัวไปที่ขอบเตียงแล้วชะโงกหน้าลงไปก็เห็นว่าคริสยังนอนลืมตาอยู่เลย
“อืม สงสัยแปลกที่มั้งแล้วทำไมนายยังไม่นอน” คริสยิ้มบางๆ
“กลัวคนนอนไม่หลับเหงามั้ง” ชานยอลยู่หน้าใส่ คริสยื่นมือขึ้นมา
“จับมือกันก็ได้นะ” คริสยิ้มกว้างๆ ชานยอลยู่ปากใส่แล้วก็ยอมเอื้อมมือลงไปเกี่ยวนิ้วกันไว้
“ทีนี้นอนได้หรือยังหื้ม?” ถามน้ำเสียงคล้ายกับจะหยอกเหย้า ชานยอลมุ่นหน้าใส่
“หลับไปเลย” สิ้นคำขู่คริสก็หลับตาลง ชานยอลที่เห็นแบบนั้นก็วาดรอยยิ้มแล้วค่อยๆหลับตาลงบ้าง
ด้านนอกฝนยังคงตกอยู่ส่งผลให้เครื่องปรับอากาศในห้องนั้นเย็นตามอากาศด้านนอกขึ้นไปอีก ผ้าห่มก็อุ่น ตุ๊กตาที่กอดก็อุ่นใจ แต่ไม่รู้ทำไมปลายนิ้วของเราที่เกี่ยวกันนั้นมันถึงทำให้อุ่นใจ รู้สึกปลอดภัยแล้วก็หลับไปได้กันนะ เพราะอะไรกันนะ...
แล้วคืนนี้ชานยอลก็มีเรื่องประทับใจคริสอีกแล้ว และคริสก็นอนหลับอมยิ้มฝันดีอีกหนึ่งคืน
‘กรุณาฟังๆฉันให้จบ จบ จบ แล้วจะบวกจะลบก็ตามใจ ถ้าเธอมีเวลาพอให้รบกวนได้ช่วยฟังความในใจสักนิดนึง หลับตาลงก็เห็นแต่ใบหน้าเธอกี่เช้าตื่นมาก็เจอว่าคิดถึงเธออยู่เป็นประจำใจมันก็ลอยออกไปหาเธออยู่ทุกเช้าค่ำไม่รู้จะทำยังไง อยากมีเธออยู่เคียงข้างกายให้เธอเป็นคนรักคนสุดท้ายตลอดชีวิตไม่คิดให้ใคร แค่เธอผู้เดียวที่ใจฉันเห็นว่าใช่ ถ้ายังไม่มีผู้ใดได้ใจก็ถือโอกาสตรงนี้บอกกันซะเลย จะคิดยังไงกับฉันก็แล้วแต่เธอ’
เสียงดีดกีตาร์คลอไปกับเสียงร้องเพลงสำเนียงใต้เคล้าไปกับสายลมอ่อนๆของยามบ่ายที่ซุ้มลานกลางเอนกประสงค์ คริสนั่งอยู่บนโต๊ะของซุ้มอีกตัวที่อยู่ใกล้ๆกับซุ้มที่พวกเพื่อนนั่งแล้วดีดกีตาร์ที่แม่ส่งทางไกลมาให้พร้อมกับมองสบดวงตากลมอย่างสื่อความหมาย เพราะเพลงนี้เขาตั้งใจร้องให้น้องตาโตคนน่ารักประจำใจ ไอ้พวกเพื่อนคนอื่นๆก็เอาแต่ส่ายหน้าแล้วก็มองล้อเลียนอยู่ได้ นี่เดี๋ยวพี่เขวแล้วร้องผิดขึ้นมาจะทำยังไง!!
ชานยอลที่นั่งฟังเพลงที่ใครอีกคนบอกว่าต้องนั่งฟังให้จบนะตามชื่อเพลงเลย ก็นั่งเม้มริมฝีปากพยายามที่จะไม่สบตากับดวงตาคมคู่นั้นแล้วนะ แต่ไม่รู้ทำไมพอเบนสายตาหนีแล้วมันก็ต้องหันกลับมาสบตากันอีกจนได้ เพลงนี้ตัวเขาไม่เคยฟังหรอกเพิ่งได้ยินก็ครั้งแรกนี่ล่ะ สำเนียงใต้ที่ร้องให้ฟังก็ไม่ใช่ว่าจะฟังยากอะไร คือจะว่ายังไงดี ปาร์คชานยอลฟังเข้าใจและรู้ว่าความหมายซ่อนในเพลงน่ะมาพร้อมกับสายตาหวานๆที่มองมาหานั่นแหละ
เทาที่นั่งอยู่ข้างชานยอลก็มองแล้วยิ้มใหญ่ เพื่อนตัวเองจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา จะได้ออกเรือนทั้งทีเขาก็ดีใจแล้ว อยู่ด้วยกันมานี่ก็ใช่ว่าจะทนนิสัยมันได้นะ ถ้าจะมีคนมาเซ้งรับดูแลต่อก็เอาเลยฮวางจื่อเทายกให้ ก็ใช่ว่าทุกวันนี้จื่อเทากับคริสจะไม่เขม่นกันหรอกนะ ก็ยังตีกันทุกวัน แต่จื่อเทาถือคติที่ว่าเพื่อนรักใครตัวเองก็รักด้วย(แต่ขอกวนตีนหน่อยนึงนะ)
แล้วยิ่งหลังจากคืนนั้นที่ไปนอนค้างที่ห้องของคริสและเซฮุน เทาที่ตื่นมาก่อนเพราะได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกของเซฮุนก็โวยวายแทบห้องแตกเมื่อเห็นว่าไอ้เจ้าของเตียงที่มันนอนอยู่ข้างล่างดันขึ้นมานอนด้วยกัน ฮวางจื่อเทาแทบจะถีบโอเซฮุนตกเตียง เจอหน้ากันกี่ทีก็จะกัดกันประจำและลามไปหาเจ้าของห้องร่วมด้วย เห็นหรอกว่าตอนลืมตาตื่นมาน่ะ เห็นนะมือที่จับกันน่ะ
ถึงจะเพื่อนรักใครเรารักด้วย แต่เพื่อนของคริสนี่ฮวางจื่อเทาว่าไม่โอเคนะ สองจงน่ะไม่เท่าไหร่แต่ไอ้ตัวข้างๆนี่ล่ะอันตราย!!
เมื่อปลายนิ้วยาวนั้นดีดตัวโน๊ตสุดท้ายจบพร้อมกับบทเพลงบอกความในใจจบลง เพื่อนๆซุ้มอื่นก็ปรบมือให้พร้อมทั้งเหล่าเพื่อนตัวเองด้วย คริสลุกจากซุ้มนั้นแล้วเดินมาลงนั่งข้างๆชานยอลตามเดิมพร้อมกับมือที่เกาต้นคอแก้เขิน ก็แบบนี่พี่ตั้งใจร้องเพลงรักบอกความในใจให้น้องนางคนดีคนงามคนตัวหอมคนน่ารักของพี่เลยนะ ก็เขินๆดี ก็อยากจะรู้ว่าหลังจากเพลงจบแล้วน้องนางคนดีของพี่บ่าวมีคำตอบให้พี่บ้างไหม
“เพลงเพราะไหม” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถาม ชานยอลหันไปมองคนข้างตัวทีทำสีหน้าแปลกๆ แก้มก็แดงๆ ถึงขนาดว่าตัวดำเขายังมองเห็นเลยนะว่าคนที่เพิ่งร้องเพลงบอกรักเนี่ยเขินขนาดไหน
“ก็พอฟังได้” ริมฝีปากอิ่มคลี่รอยยิ้มกว้างให้หนึ่งที คริสที่รู้สึกประหม่าไม่น้อยก็ใจแป๊วไปนิดหน่อยแต่พอเห็นรอยยิ้มกว้างๆที่สดใสแล้วก็ใจเต้นไม่เป็นระส่ำเลย แม่จ๋าเตรียมของเลยลูกคนนี้จะอุ้มเจ้าสาวกลับบ้านไปทำเมีย!!!
“ทำหน้าหื่นกามจังเลยนะมึง” จงแดเอ่ยขัดบรรยากาศหวานๆที่ล้อมไปด้วยฟรุ๊งฟริ๊งสีชมพูอมม่วงด้วยความหมั่นไส้
“กามเกิมอะไรไม่มี มึงก็เว่อร์ไปไอ้จงแด~” คริสหันไปเหวี่ยงใส่จงแด แต่จงอินก็กางแขนป้องกันน้องไว้ คริสก็ได้แต่กรอกตาไปมารำคาญไอ้สองพี่น้องคู่นี้จริงๆ หรือจับมัดรวมกับไอ้แพนด้าเกยตื้นแล้วดยนให้ไอ้หลามลูกรักดีวะ
“แล้วกูพูดชื่อมึงหรือยัง? หรือมึงคิด??” จงแดยิ้มมุมปากแล้วส่งสายตาที่มองยังไงก็ชักจะอยากให้เบื้องล่างกระตุกแล้วดีดมันหงายหลังที่สุด คริสหันมองคนข้างตัวที่ทำตาโตๆ ปากอิ่มสีสด ผิวแก้มขาวที่เจือสีแดงเรื่อบางๆ กลิ่นหอมๆที่ลอยออกมาจากตัวแล้วก็พาให้เคลิ้มจนแทบจะลอยขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด
“คิดดิ” สิ้นเสียงคริสทุกคนในโต๊ะก็ร้องห๊ะเสียงหลงกัน ชานยอลตกใจจนผงะตัวออก
“เฮ้ยคิดอะไรไม่มีโว๊ย! มึงก็หุบปากไปเลยไม่งั้นกูจับไอ้จงอินโยนลงบ่อไอ้เข้แน่ๆ ... น้องชานยอลจ๋าพี่ไม่ได้คิดอะไรเลยนะ” ทำท่าปาดคอใส่คู่พี่น้องเสร็จก็หันกลับมาทำหน้าหงอยเป็นหมาเปียกฝนเข้าอ้อน ชานยอลมองหน้าอย่างไม่ค่อยเชื่อแล้วก็เขยิบตัวหนี
“จริงๆนะ ไม่ได้คิดอะไรเลย ไม่มี๊!!” ขึ้นเสียงซะสูงเชียวนะ จงแดได้แต่มองแล้วก็คิดในใจไม่ได้พูดออกไปหรอก ไม่อยากแกล้งมันแล้วเดี๋ยวจะเข้าหน้ากับน้องพรหมลิขิตของมันไม่ได้ ว่าแต่เมื่อไหร่จะให้พวกกูเรียกชื่อน้องเขาสักทีวะเฮ้ย นี่จนป่านนี้มันก็ยังเก็บห้าบาทอยู่เลยนะ
“แน่ใจ?” คริสพยักหน้าหัวแทบหลุด ชานยอลหัวเราะแล้วนั่งเท้าคางก่อนที่จะช้อนตามองคนข้างตัว
“อุตส่าห์อยากให้คิดด้วยสักหน่อย”
“ห๊ะ!!!!” ทั้งโต๊ะตกใจกันอีกรอบ แต่ชานยอลก็หัวเราะเสียงใสเสียก่อน
“ล้อเล่นหรอก เลิกคิดไปได้เลย” แล้วก็ยกมือผลักหัวพี่บ่าวตัวโตแต่ใจเท่าปลาซิวเบาๆ พอน้องนางตัดรอนก็ทำหน้าหงอยจะร้องไห้ฟ้องแม่เสียแล้ว แล้วจะกามหรือไม่กาม จะคิดหรือไม่คิดก็จบลงเมื่อเสียงเรียกเข้าของเทาดังขึ้น
“ใครโทรมา” หลังจากวางสายเซฮุนที่นั่งตรงข้ามจื่อเทาก็เอ่ยถามทันที เจ้าตัวทำหน้างงแล้วก็เอียงคอใส่
“จำเป็นต้องบอก?” เซฮุนตีหน้านิ่งแล้วขมวดคิ้ว
“ใครโทรมา” จื่อเทาแบะปากใส่ก่อนที่จะชะโงกตัวไปหาชานยอลที่โดนคนตัวโตอย่างกับตึกมานั่งแทรกกลาง
“ชานยอลไอ้ซุกแจโทรมาถามว่าเย็นนี้ไปเล่นบาสด้วยกันเปล่า” ชานยอลพยักหน้ารับ
“ก็ไปดิ”
“น้องชานยอลเล่นเป็นด้วยเหรอ” ชานยอลยิ้มแล้วพยักหน้าตอบคริส
“เป็นดิ จะไปเล่นด้วยกันไหมล่ะ” คริสยิ้ม
“แน่นอน ถ้าน้องชวนพี่ไปอยู่แล้ว!” เทาแบะปากใส่แล้วใช้ข้อศอกแซะคนข้างตัว
“หน้าอย่างนายเล่นเป็นเหรอ? ชานยอลน่ะไม่ธรรมดานะนั่นตัวแทนโรงเรียนเลยนะจะบอกให้” คริสหันมาถลึงตาใส่ก่อนที่จะกอดอกแล้วมองหางตาใส่ลูกแพนด้าตัวกระเปี๊ยกที่บีบเพียงครั้งเดียวก็ไส้ทะลักตายอย่างจื่อเทา
“อย่ามาดูถูกฉันน่ะเล่นเก่งที่สุดในแถวบ้านเลยนะเว๊ย!!!!” ชานยอลที่ได้ยินแบบนั้นก็แอบลอบยิ้มกับตัวเอง แต่ขอโทษฮวางจื่อเทาเห็น
“ถ้าเล่นเก่งก็โชว์ฝีมือหน่อยสิ เนอะคุณตัวแทนจังหวัด” ชานยอลชะโงกหน้ามาหาเทาแล้วยิ้มในแบบที่คนอื่นอาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่คนที่โตมาด้วยกันนี่ล่ะรู้ดี
“นั่นสิ ลองมาแข่งกันดูไหมล่ะ?” จื่อเทายักคิ้วแล้วยื่นมือไปหา คริสก็คว้าจับหมับเข้าให้
“แน่นอนอยู่แล้ว เตรียมตัวตายได้เลยไอ้ลูกแพนด้า!!” แล้วทั้งสามคนก็หัวเราะกัน ปล่อยให้เซฮุนนั่งมองคนตรงหน้าอย่างจื่อเทาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ คู่พี่น้องสองจงที่สังเกตการณ์อยู่รอบนอกก็เอนตัวเข้าหากัน
“สงสัยจะมีอีกคู่แน่เลยว่ะ” จงแดที่เอนพิงจงอินเงยหน้าขึ้นป้องปากแล้วกระซิบบอกกันเบาๆ สองสายตาหันมองที่เซฮุน จื่อเทา คริส และชานยอลก่อนที่จะหันมาสบตากันเอง
“มีเรื่องสนุกๆให้ดูอีกแล้วสิเนี่ย” จงอินก้มหน้าลงกระซิบตอบกลับ
คริสได้แต่นั่งแล้วก็ครุ่นคิด รู้สึกตอนนี้มันคิดไม่ตกเลยสักนิด ตอนนี้ชานยอล เทากับจงแดเดินไปซื้อของกินกัน วันนี้ไม่มีเรียนแบบกะทันหันเพราะอาจารย์เข้าประชุมด่วนกัน ก็เลยกลายเป็นเรื่องราวดีๆของนักศึกษา.. เชื่ออย่างนั้นเหรอ? พรุ่งนี้มีคาบชดเชยด้วยนะจ๊ะ เยี่ยมไปเลย!
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่พี่อู๋คนหล่อจะมาคิดให้มันปวดสมองขนาดนี้ เรื่องที่กังวลก็เป็นเรื่องตอนเย็นที่จะต้องไปเล่นบาสกับน้องนางคนสวยแสนน่ารักสุดจะมุมิหวานใจของพี่นั่นแหละ เรื่องของเรื่องก็คือ... บาสนี่มันเล่นยังไงกัน? เกิดมาก็เล่นแต่บอล เป่ากบ ตีไพ่ ก๊งเหล้า แล้วพี่จะเคยไปเล่นได้ยังไงกันล่ะ
“อะไรนะมึงเล่นบาสไม่เป็น!” เซฮุนถามเสียงดัง จงอินที่นั่งอยู่ก็ถอนหายใจแล้วบ่นว่ากูว่าแล้วเบาๆ
“ก็เออดิ มันเล่นยังไงวะ” เซฮุนหรี่สายตามองคนที่นั่งเยื้องแล้วถอนหายใจ
ปุจฉา คิดว่าโอเซฮุนยกเท้าขึ้นก่ายหน้าผากได้ไหม? แต่คงยังไม่ทำเดี๋ยวเสียภาพลักษณ์
“ที่โรงเรียนมึงที่ใต้เขาไม่สอนเล่นบาสเหรอวะ” จงอินถาม คริสยื่นขาไปเตะขาคนถามสักทีหนึ่งทีเน้นๆ
“ถ้าสอนกูจะถามไหมวะ!” นี่ถ้าลุกขึ้นกระโดดข้ามโต๊ะไปกระทืบมันได้ พี่อู๋คนหล่อทำไปแล้ว!!
“ให้อธิบายมึงคงไม่ค่อยเข้าใจ เอาเป็นว่าเดี๋ยวกูลงเล่นกับมึงเอง” คริสทำตาโตมองเซฮุนอย่างอึ้งๆ นี่ถ้าชาบูฮูเร่ได้พี่คงทำไปแล้ว
“มึงเล่นเป็นเหรอ”
“เฮ้ยถามไรอย่างนั้นวะไอ้คริส ไอ้เซฮุนน่ะตัวแทนระดับเขตเลยนะเว๊ย!” คริสยกสองมือกุมที่หน้าอกแล้วมองเซฮุนด้วยความตื้นตันใจ
“คุยอะไรกันอยู่น่ะ” จงแดเดินนำเข้ามาแล้วก็วางถุงของกินลงบนโต๊ะ
“ไม่มี๊~~ เนอะ~~” คนอื่นน่ะไม่มี แต่ไอ้คนที่สูงที่สุดนั่นล่ะมีพิรุธเต็มๆ จงแดหรี่สายตามองแล้วก็ไม่อยากจะสนใจอีก
“น้องชานยอลซื้ออะไรมาเหรอครับ” คริสหันไปถามคนข้างตัวที่ก้าวเท้าเข้ามานั่งแล้ว
“อยากรู้ก็เปิดสิ” ว่าแล้วก็ยื่นถุงให้ดู พอเจ้าตัวเห็นของกินในถุงก็ตาลุกวาวเชียว ทำไมแม่ของลูกพี่ เมียสุดที่รักของพี่ถึงได้รู้ใจขนาดนี้นะ! ต่อให้โลกจะถล่มแผ่นดินจะทลายพี่บ่าวคนหล่อก็จะต้องเอาน้องนางสุดสวาทขาดใจของพี่มาเป็นเกี่ยวดองให้ได้!
“น้องนางของพี่น่ารักจังเลยอ่ะ~” คนพูดน่ะเอาหัวมุดถุงดูของกินอยู่ก็เลยไม่รู้ว่าน้องนางที่โดนชมน่ะเม้มริมฝีปากเขินไปแล้วแค่ไหน ไอ้ตัวคนพูดไม่รู้ไม่เห็นแต่คนอื่นน่ะเห็นไปเต็มสองตา
“ใครได้เป็นแฟนต้องโชคดีแน่ๆ ก็พี่นี่แหละโชคดีจังเลย~” ยัง... ยังไม่หยุดอีก ทุกสายตาหันไปมองชานยอลด้วยสายตาที่มองยังไงทุกคนก็กำลังล้อเลียนอยู่ชัดๆ ชานยอลหันหน้าหนีไปทางอื่น คนอื่นน่ะล้อเลียนให้ตายก็ไม่รู้สึกอะไรเท่าไอ้เพื่อนตัวแสบที่ขยับปากพูดไม่มีเสียงนั่นแหละ
...ฮันแน่ๆหน้าแดง... เดี๋ยวหลังแกนั่นแหละจะแดงด้วยไอ้ฮวางจื่อเทา!!!
แล้วก็ถึงเวลาดวลฝีมือการเล่นบาสเกตบอลในตอนเย็น เซฮุนจะลงเล่นกับคริสก็เลยอธิบายคร่าวๆแล้วก็บอกถึงกฎให้ฟัง ส่วนจงอินกับจงแดก็นั่งเป็นคนให้กำลังใจพร้อมกับขนมอยู่ข้างสนามดีกว่า คริสกับเซฮุนอยู่คนละฝั่งทีมกับชานยอลและจื่อเทา ถึงพี่บ่าวอยากจะอยู่ข้างกายน้องใจจะขาดรอนๆแต่พี่คงต้องยอมปล่อยให้น้องอยู่ห่างจากพี่ไปก่อน โอ๋แม่ยอดรักดวงใจของพี่บ่าว
สนามบาสของคณะพืชศาสตร์ก็ไม่ใช่สนามบาสได้มาตรฐานทั่วไปอะไรก็แค่สนามเล็กๆเอนกประสงค์ข้างตึกที่สามารถใช้ได้ทุกประเภท พื้นปูนและเสาแป้นบาสเตรียมพร้อมอยู่แล้ว สกอร์บอร์ดก็วางไว้แถวๆนั้นง่ายต่อการหยิบจับนำมาใช้ ทั้งสองทีมแบ่งทีมโดยที่ทีมหนึ่งพับแขนเสื้อและอีกทีมไม่พับ คริสกับเซฮุนอยู่ทีมพับแขนเสื้อ ชานยอลกับจื่อเทาอยู่ทีมไม่พับแขนเสื้อ ทั้งสองต่างประจันหน้ากันก่อนที่เกมจะเริ่มต้นขึ้น
“ถ้านายแพ้นะห้ามมายุ่งกับชานยอลสองวันนะไอ้ดำ” จื่อเทาเปิดฉากขึ้นก่อน คริสทำตาโตตกใจจก่อนที่จะระงับอาการอยากพุ่งเข้าไปจับไอ้แพนด้าตาดำมาเขย่าๆๆแล้วขย้ำรวมเป็นก้อนโยนลงหม้อก่อนที่จะยกยิ้มมุมปากแลดูโหดเหี้ยมที่สุด
“แต่ถ้าแกแพ้นะไอ้หมีแพนด้า .. ไปเดทกับเซฮุนสักอาทิตย์หนึ่งเป็นไง” เซฮุนหัวเราะเบาๆคล้ายดั่งถูกใจกับคำท้าของคริส แต่อีกฝ่ายน่ะกระทืบเท้าแทบอยากจะให้พื้นมันแตกแล้วสูบไอ้สองคนข้างหน้าให้หายจมลงไปในดินเสียให้สิ้น!!
“พอเลยเทา” จื่อเทาที่กำลังจะอ้าปากด่าต่อปากต่อคำกับไอ้ดำตรงหน้าก็โดนเพื่อนห้ามไว้เสียก่อน คริสที่กระหยิมยิ้มย่องก็ลอยหน้าลอยตาใส่ลูกแพนด้าที่กำลังจะตกมัน
“เรามาเริ่มเกมกันดีกว่า” ชานยอลสบตากับคริสแล้วยักคิ้วให้ โอ๊ยพี่จะบ้า!! คนดีนางฟ้าประจำใจของพี่ทำอะไรก็ดูดีไปเสียหมด!! คนงามคนน่ารักของพี่บ่าว!! สินสอดเท่าไหร่บอกมี่จะให้แม่พี่ไปขอน้องนางกับพ่อแม่ที่บ้าน!!!
มาพี่พร้อมรบเพื่อสู้กับหน้าที่และหัวใจของพี่แล้ว!!
เริ่มเปิดเกมฝั่งของคริสได้ครองลูกก่อน คนที่หนึ่งที่ปัดลูกได้ก็พาลูกเลี้ยงหลบไปยังอีกฝั่ง แม้จะโดนกันแต่ก็หันกลับไปส่งให้คนที่สองที่วิ่งตามมา แล้วก็โดนอีกฝ่ายปัดลูกหลุด เซฮุนวิ่งเข้าไปสกัดแล้วปัดลูกจากอีกฝ่ายมาแล้วพาลูกไปชู๊ตสวยๆรับหนึ่งคะแนน คริสที่วิ่งเหยาะๆดูลาดเลาก่อนก็พอจะเริ่มเข้าใจแล้ว เอาวะสู้เขา!
คะแนนที่สองก็ได้มาจากโอเซฮุนชู๊ตใต้แป้น ก็ดูเท่ไม่หยอกแต่ขอเถอะในโลกนี้พี่บ่าวอย่างพี่เท่ที่สุดเว๊ย!! แต่ทว่าลูกในมือของเซฮุนก็โดนจื่อเทาเข้ามาปัดแล้วส่งต่อให้ชานยอล แน่นอนว่าคนน่ารักประจำใจพี่ข่าวคนใต้ก็จัดการเลี้ยงไปยังอีกฝั่ง คริสตามเข้าไปกันพยายามทำตามท่าของเซฮุนที่ทำ ชานยอลจับบอลแล้วเอี้ยวตัวหลบก่อนที่จะชู๊ตสามคะแนนไป โอ้โห้ทำไมน้องนางฟ้าของพี่บ่าวเก่งแบบนี้ เอาไปสักสิบล้านคะแนนเลยก็ได้จ๊ะ!!
คริสตามเข้ามาแย่งลูกจากชานยอลอีกรอบ แต่จะปัดก็กลัวคนน่ารักจะเจ็บก็เลยไม่กล้าปัด กล้าดันจนคนอื่นในทีมวิ่งเข้ามาชาร์จแล้วปัดลูกแล้วเลี้ยงไปอีกด้าน ก่อนจะส่งต่อให้เซฮุน เทาก็เข้ามาชิงแต่ทว่าเจอคู่ปรับอย่างโอเซฮุนฮวางจื่อเทาคงได้ลูกไปหรอก เซฮุนเลี้ยงหลบแล้วโยนส่งลูกมาให้คริสเจ้าตัวก็พร้อมจะชู๊ตเก็บสามคะแนนเหมือนที่ชานยอลทำบ้าง แต่เจ้าลูกสีส้มไม่รักดีมันดันเหวี่ยงไม่เข้าห่วงเสียนี่ เซฮุนที่รอซ้ำอยู่แล้วก็จัดการรีบาวด์เก็บคะแนนให้ทีมได้อีก ตอนนี้เสมอกัน
ชานยอลไม่ได้พูดอะไร แต่จื่อเทานี่ล่ะโวยวายจนเซฮุนที่วิ่งมาโฉบใกล้ๆแกล้งส่งยิ้มล้อเลียน คริสที่อยู่ไม่ไกลชานยอลก็ส่งยิ้มเผล่ ชานยอลยกยิ้มหัวเราะกลับ เมื่อกลับเข้ามาในเกมอีกรอบ พวกในทีมของทั้งสองฝ่ายก็เริ่มบุกเข้าหากันอย่างจริงๆ คือจำได้ว่าชวนมาเล่นกันชิวๆปะวะ? หรือไอ้จื่อเทามันไปเป่าหูอะไร เดี๋ยวมึงโดนจับโยนลงทะเลแน่ไอ้หมีแพนด้า!!
คริสที่ไม่ค่อยมีผลอะไรต่อเกมนี้สักเท่าไหร่ก็ยืนรออยู่ใกล้ๆแป้นเพราะเซฮุนแอบกระซิบว่าให้ไปรอใกล้ๆเดี๋ยวจะส่งลูกมาให้ คือก็มารอไงแต่ยังไงดี.. ในสนามชุลมุนกันมากนี่ก็ไม่เข้าใจว่านี่ท้าแข่ง MBA หรือไง เห็นพี่หน้าตาดีแบบนี้พี่ก็รู้จักนะจะบอกให้! พอเซฮุนโยนลูกส่งมา คริสก็จัดการกระโดดตัวลอยจะจับยัดลูกให้ลงห่วงแต่ทว่าคนของอีกฝั่งที่อยู่ใกล้ๆก็กระโดดขึ้นตามแล้วกระแทกตัวของคริสจนลอยไปชนกับแผ่นแป้นพร้อมกับลูกที่ถูกยัดลงห่วง
พอโดนชนก็ตกใจคว้าจับเจ้าห่วงแป้นบาส อีกฝ่ายที่ก็ตกใจก็คว้าจับไว้เหมือนกัน แล้วเจ้าห่วงเก่าๆกับผู้ชายตัวใหญ่ๆสองคนมันจะไปทานทนอะไรกันเล่า ก็หักโค่นลงมาพร้อมกับสองคนที่เผลอตัวคว้าเกาะไว้ ดีที่เสาป้าบาสของที่นี่โบกปูนอย่างดีไม่ใช่ล้อเลื่อน ไม่เช่นนั้นล่ะก็ได้มีบาดเจ็บกันแน่ๆ คริสกับอีกคนล้มกลิ้งกับพื้นไปกันคนละทาง
ฝั่งเด็กพืชศาสตร์ก็วิ่งกรูกันเข้ามาดูอีกคนที่นอนเจ็บกลิ้งกับพื้น เพราะตอนลงเจ้าตัวดันเอาแขนลงก่อน เทาก็วิ่งไปรวมดูฝั่งโน้น เซฮุนอยู่อีกขอบฟากกำลังวิ่งมา ส่วนชานยอลยังยืนหันซ้ายหันขวาอย่างตกใจ ไม่รู้จะไปทางไหนดี คริสที่ไม่เห็นว่าชานยอลจะเดินเข้ามาหรือไอ้เซฮุนจะวิ่งเข้ามาหาแต่เสือกดันวิ่งเลยไปหยิบขวดน้ำมาดื่ม ไอ้นี่นิเคยตายไหมวะ!!
คริสที่พยุงตัวขึ้นมานั่งได้ก็ก้มหน้าแล้วลุกขึ้นเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆสนามตัวเดียวกับที่เซฮุนมาหยิบขวดน้ำดื่มนั่นแหละ ตอนนี้เจ้าตัววิ่งกลับไปหาจื่อเทาที่ยืนโวยวายอะไรก็ไม่รู้ โอ๊ยปวดใจทำไมน้องนางคนน่ารักตาโตแก้มป่องของพี่ถึงไม่มาดูใจพี่ล่ะ พี่ก็เจ็บนะ พี่ก็ล้มเหมือนกัน ฮือ.. อยากจะดราม่าให้โลกแม่งสะเทือนแต่ร้องไห้ไม่ได้พ่อสอนว่าเป็นผู้ชายห้ามร้องไห้(แต่ถ้าเมียโกรธก็ร้องไห้อ้อนไปเถอะเสร็จทุกราย)
“คริส เป็นอะไรหรือเปล่า” ชานยอลที่ไม่รู้จะหันซ้ายไปดูเพื่อนหรือหันขวาไปดูคนตัวดำที่ทำหน้าหงอยมองเขาดี แต่แล้วเจ้าตัวก็เลือกเดินตามคนตัวใหญ่แต่ขี้น้อยใจจังมาแทน คริสที่ได้ยินน้ำเสียงใสๆเอ่ยถามก็เงยหน้าขึ้นมอง
“พี่ไม่เป็นอะไรหรอกไปดูเพื่อนเถอะ” พูดจบก็ก้มหน้าลง อยากจะบอกเหลือเกินพี่เจ็บไปทั้งตัวเลย เจ็บที่หัวใจด้วย อู๋อี้ฟานใจเย็นๆไว้มึงยังไม่ได้เป็นอะไรกับน้องเขาอย่างี่เง่านะมึง นั่นเพื่อนเขานะท่องไว้ๆ ฮึ๊บนะมึงฮึ๊บ!! ชานยอลมองที่แขนข้างที่เห็นว่าครูดกับพื้นแล้วก็เห็นว่ามีเลือดไหลซึมที่แขนเสื้อก็นึกใจเสียไปเหมือนกัน สงสัยพ่อคนตัวโตนี่คิดน้อยใจไปไหนต่อไหนแล้วเนี่ย
“เจ็บมากไหม ไปห้องพยาบาลไหม” ชานยอลชี้ที่แขนข้างที่เลือดซึม คริสมองตามแล้วก็เงยหน้าขึ้นส่งยิ้ม
“ไม่เจ็บหรอกนิดเดียวเองพี่ทนได้ ไปดูเพื่อนเถอะเดี๋ยวพี่นั่งรอตรงนี้นะ” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ก้มหน้าลงมองปลายเท้าของชานยอลที่อยู่ตรงหน้า ไม่รู้ทำไมคนฟังพอได้ยินแบบนี้แล้วมันก็รู้สึกเจ็บแปลบในอก ชานยอลกัดริมฝีปากอย่างช่างใจก่อนที่จะลงนั่งยองๆแล้วยื่นมือไปจับสองมือที่กุมกันไว้ของคริส
“ไม่ไปหรอกจะอยู่ตรงนี้” คริสที่เงยหน้ามองสบตากับดวงตากลมก็ค่อยๆวาดรอยยิ้มเต็มแก้มแล้วเปลี่ยนมือที่โดนมือนิ่มๆของน้องนางอันเป็นที่รักจับเป็นมาจับมือนิ่มนั้นแทน โอ๊ยนิ่มไปยันชาติหน้า!!
“เมื่อยไหม ขึ้นมานั่งสิ” คริสดึงมือให้ชานยอลลุกขึ้นมานั่งข้างๆ ชานยอลก็ลุกตามมานั่งแต่โดยดี
“เจ็บแขนหรือเปล่า ให้ทำแผลให้ไหม” ชานยอลแตะแขนข้างเจ็บของคริสเบาๆ เพราะนั่งด้านนี้พอดี คริสมองตามก่อนที่จะส่ายหน้าไปมาแล้วยิ้มกว้างจนเงิงจะโผล่
“ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้จิ๊บๆ ไกลหัวใจเยอะ” แต่คนที่ฟังน่ะไม่ได้คิดว่าจิ๊บๆไง คิ้วสวยขมวดมุ่นมองค้อนใส่พ่อหนุ่มแหลงใต้ที่ยิ้มกว้างหน้าบานเป็นจานดาวเทียมเสียหนึ่งยก
“ไหนบอกว่าจะดูแลกันไง ตัวเองยังดูแลตัวเองไม่ดีเลยแล้วจะมาดูแลคนอื่นได้ยังไง”
“จริงเหรอ จะให้พี่ดูแลจริงๆเหรอ จะให้พี่ดูแลน้องจริงๆใช่ไหม” ชานยอลพยักหน้ารับเบาๆ คริสก็ยิ้มกว้างจนปากจะฉีกอยู่แล้ว สองมือจับมือนิ่มของชานยอลขึ้นมาแล้วโน้มหน้าผากลงไปแตะกับมือนิ่มๆนั้น โอ๊ยอู๋จะได้เมียแล้วครับแม่!!!
“อืม.. แต่หลังจากทำแผลเสร็จแล้วนะ”
“จ๊ะ จะทำอะไร จะให้พี่ทำอะไรก็บอกมาเลยจ๊ะ!!!” ดีใจจนอยากจะลุกขึ้นเต้นเลยให้ตายสิ! เฮ้ยตายไม่ได้ถ้าตายแล้วใครจะอยู่ดูแลน้องนางฟ้าประจำใจพี่บ่าวกันล่ะ
“ดีใจเวอร์ไปแล้วมั้งน่ะ” ชานยอลมองค้อนใส คริสก็หัวเราะแล้วจับสองมือนิ่มๆของชานยอลมากุมไว้ไม่ปล่อย
“แหมหวานกันซะเหลือเกินนะ” จื่อเทาที่ยืนมองอยู่เบะปากใส่กับไอ้สองคนที่มันนั่งอ้อนกันจับไม้จับมือแล้วอาการหวงเพื่อนของฮวางจื่อเทามันก็เลยเดือดแปลกๆ นี่ตกลงเขาต้องเสียเพื่อนรักให้ไอ้หน้าแองกรี้เบิร์ดตัวดำนั่นแล้วเหรอ? เอาเหอะก็เพื่อนเขามีความรักล้นใจไป100%เต็มแล้วนินะ จะให้ทำยังไงได้ แล้วอีกอย่างคริสก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย ถ้าไม่นับไอ้อาการไม่เต็มเต็งน่ะนะ
“ทำไมอยากมีใครมาหวานบ้างหรือไง” เซฮุนที่ยืนเท้าเอวพัดปกเสื้อคลายอาการร้อนของตัวเองยื่นหน้าเข้าไปกระซิบกับคนหวงเพื่อน เทาหันไปมองแล้วเบะปากใส่
“ก็อยากแต่ต้องไม่ใช่นาย!” เซฮุนเลิกคิ้วแล้วทำหน้ากวนใส่
“ทำไม? ลืมอะไรไปแล้วล่ะสิน้องแพนด้า”
“แพนด้าบ้านมึงสิ!!! แล้วลืมอะไร” หลังจากวีนเรื่องแพนด้าเสร็จจื่อเทาก็ทำหน้างง คิ้วขมวดมองคนข้างตัวแบบสงสัยสุดกู่
“ก็เดทหนึ่งอาทิตย์ไง” เซฮุนยักคิ้วให้ จื่อเทาทำหน้างงก่อนที่จะทำหน้าตกใจแล้วหันหลังไปมองสกอร์บอร์ดที่บอกว่าทีมตนแพ้ไปหนึ่งคะแนน
“เตรียมตัวไว้ให้ดีล่ะ” เซฮุนโอบมือวรอบเอวของเทาแล้วกระซิบบอกก่อนที่จะเดินเข้าไปหาคริสและชานยอลที่ยังนั่งมองตากุมมือกันไม่ปล่อย โอเซฮุนเคยสงสัยว่าทำไมคริสถึงได้มีความสุขกับอะไรเล็กๆแบบนี้ ตอนนี้เขาก็พอที่จะเข้าใจแล้วล่ะ
“บรรลัยแล้วไงล่ะ” จื่อเทายืนกระทืบเท้าแล้วขยี้หัวตัวเองก่อนที่จะวิ่งไปหาชานยอลที่ตะโกนเรียกแล้วกวักมือให้เข้าไปหา
เพราะมึงเลยไอ้อี้ฟานตัวดำ!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น