ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SF :: ทดลองเป็นแฟน
สวัสดีค่ะ วันนี้วันดี วันเกิดน้องชานยอลของพี่คริส ><
HBD น้องชานยอลแฮปปี้ไวรัสของพี่คริส มีความสุข เป็นนักแสดงที่ดี เป็นนักแต่งเพลงที่เริ่ด เป็นนักร้องที่เต็มไปด้วยแสงสว่าง และเป็นน้อง(คน)รักของพี่คริสตลอดไป #ไม่ชงเลยเนอะ อิอิ
วันไหนๆก็เป็นวันคริสยอลของเรา เอ้าฮิ๊วววววววววววววววววววววว
_________________________________
“โว๊ยหงุดหงิด!!” เสียงทุ้มโวยวายมาแต่ไกล คนที่กำลังลอกการบ้านอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมอง
“เป็นอะไรของมึงน่ะ” ดวงตาคมมองเพื่อนตัวสูงน้อยกว่าตัวเองที่ทิ้งตัวนั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม คนที่เพิ่งโวยวายว่าหงุดหงิดถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเซ็งในอารมณ์
“เซ็งว่ะ”
“ก็แล้วเซ็งอะไรล่ะวะ” เสียงถอนหายใจหนักๆถูกพ่นออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องที่ทำให้เซ็ง
“ไอ้คริสมึงเคยคิดปะวะ” คริสเลิกคิ้วมอง “เหงาหงอยอยากมีแฟนไรงี้อ่ะ”
“ก็คิดบ้างไรบ้าง ถามทำไมวะไอ้ชานยอล” ชานยอลถอนหายใจแล้วนั่งเท้าคาง
“กูแม่งหน้าตาไม่ดี คารมไม่ดีวะทำไมถึงจีบใครเขาก็ไม่ติดวะ กูออกจะหล่อ” คริสหัวเราะเสียงต่ำลงคอ
“กูหล่อกว่ามึงอีก” ชานยอลแบะปากแล้วลุกขึ้นออกจากโต๊ะเดินอ้อมไปทิ้งตัวลงนั่งข้างคริส
“มึงกูอยากมีแฟน”ชานยอลบึนปากแล้วเอนตัวซบหน้าผากลงที่ไหล่ของคนข้างตัว
“แล้วมาบอกกูทำไม” คริสขยับตัวออกจากการอ้อนของเพื่อน
“ก็มึงโสดเหมือนกูไง อยากจะร้องไห้ไม่ไหวจะเคลียร์ว่ะ”
“ทำไม?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง
“ก็แม่ง! ไปสารภาพรักน้องยูรินมาเธอไม่รับรักกูว่ะโอ๊ยไหนจะน้องกิ๊ฟ เชอร์รี่ น้องวาย น้องแอน น้องอัน น้องฝัน น้อง...”
“พอเลยมึง” คริสยกมือขึ้นห้ามก่อนที่ชานยอลจะไล่มาหมดเพลง
“มึงกูอยากมีแฟน!” ยัง... ยังอ้อร้อไม่จบ
“บอกกูแล้วจะได้แฟนไหมล่ะมึง แล้วประวัติศาสตร์ทำหรือยังน่ะมึง” ชานยอลเบิกตากว้าง ตาที่โตอยู่แล้วก็ยิ่งโตเข้าไปอีก
“ห่านแล้วลืมทำ!! เอามาลอกด้วยดิวะมึง” คริสถอนหายใจแล้วเลื่อนการบ้านไปตรงกลางเพื่อให้ชานยอลได้ลอกด้วยกันได้
“รักมึงสุดไรสุดอ่ะไอ้เพื่อนเลิฟ!!”
คริสกับชานยอลคู่เพื่อนซี้เพื่อนเลิฟที่ตัวติดกันเสียยิ่งกว่าจื่อเทาที่เป็นน้องชายของคริสเสียอีก คู่เพื่อนรักที่ไปไหนมาไหนด้วยกันจนเพื่อนในห้องเห็นบ่อยจนชินและคิดว่าเพื่อนสองคนนี้คิดไม่ซื่อกันเอง
ชานยอลอยากมีแฟน อยากมีใครสักคนให้อุ่นใจ อยากมีใครเดินจับมือไปด้วยกัน โอ๊ย!! ปาร์คชานยอลอยากมีแฟน!!
มันก็เป็นเรื่องปกติของคนโสดใช่ไหมที่อยากมีใครสักคน เหงาจนไม่อยากอยู่คนเดียว แต่เผอิญดันจีบใครไม่ติดนี่ก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไร ปาร์คชานยอลรูปก็หล่อ พ่อก็รวย แม่ก็สวย รถก็มีขับ เงินก็มีใช้ มือถือก็ถ่ายรูปได้ ส่งไลน์ เล่นเฟส เปิดทวิตได้ ทำไมพวกผู้หญิงถึงได้เมินปาร์คชานยอลกันแบบนี้(วะ)!!
“คริส~~ เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยนะ” หมดออดคาบเรียนสุดท้ายชานยอลก็หันไปอ้อนคริสทันที คิ้วเข้มขมวดมุ่นแล้วมองคนข้างตัวด้วยสายตาสงสัย
“อะไรของมึง”
“ที่บ้านไม่มีใครอยู่ขอไปกินข้าวเย็นแล้วก็นอนด้วยนะ”
“ทำไมมีเพิ่มวะ” ชานยอลยิ้มกว้าง
“เอาน่า รักนะแต่อยากแสดงออก” คริสยกยิ้มมุมปากขึ้น
“กูไม่ให้ไป” ชานยอลแบะปากใส่แล้วเกาะแขนไว้
“ขอไปกินข้าวบ้านกับไปนอนด้วยนะไอ้พี่คริสคนหล่อ” คริสส่ายหน้า
“ไม่อ่ะ เปลืองข้าวบ้าน” ชานยอลบึนปากใส่
“แต่กูก็จะไปอยู่ดี” จบประโยคของชานยอลคริสก็หัวเราะออกมา
“เออๆ” ชานยอลยิ้มกว้างอย่างผู้มีชัยแล้วอิงหน้าซบแขนเพื่อน แค่นี้เย็นนี้ก็มีอะไรกินล่ะและที่สำคัญอิ่มจังตังค์อยู่ครบ!!
“ชานยอลยังไม่มีแฟนเหรอลูก” อยู่ๆแม่ของคริสก็เอ่ยถามขึ้นมากลางโต๊ะอาหาร ชานยอลที่กำลังก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่ก็สำลักเข้าให้ ร้อนถึงคริสที่ต้องมาช่วยทุบหลังแล้วส่งแก้วน้ำให้ดื่ม
“แม่ถามอะไรแบบนั้นล่ะ” คริสหันไปส่ายหน้าใส่ แม่ก็หัวเราะสนุกไปสิ
“ก็แม่อยากรู้นิ ก็ชานยอลยังไม่มีแฟนตาคริสก็ยังไม่มีแฟนเป็นเพื่อนกันก็เลยโสดเป็นเพื่อนกันเหรอลูก” คุณแม่ถามอย่างอารมณ์ดี
“ผมไม่ได้อยากโสดสักหน่อยแต่แค่บังเอิญพวกผู้หญิงมองไม่เห็นความหล่อของผมก็เท่านั้นเอง ชานยอลแบะปากทำท่าจะร้องไห้ บทโศก บทดราม่าต้องมา
“ฮึบนะมึงฮึบ อย่าร้องนะ” คริสชี้นิ้วสั่งชานยอลให้หยุดร้อง ชานยอลก็ทำท่าสะอื้นฮักๆแล้วเอนตัวไปซบไหล่คริส
“แม่ก็พอจะรู้แล้วล่ะว่าทำไมพวกลูกถึงได้โสดกัน” คุณแม่บ่นพึมพำกับตัวเอง
“เฮ้อ...” หลังจากที่กินมื้อเย็นเสร็จแล้ว ชานยอลกับคริสก็พากันเดินขึ้นชั้นสองมา พอเข้าห้องนอนของเพื่อนตัวสูงได้ชานยอลก็ทิ้งตัวดิ่งลงบนที่นอนทันที ทำเอาเจ้าของห้องที่เดินตามมาอยากจะสกายคิกเข้าให้
“นั่นเตียงกู” คริสยกขาเตะชานยอลที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียง “เป็นอะไรน่ะมึง”
“เซ็งไงมึง อยากมีแฟนอ่ะ!” ชานยอลกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง คริสเดินเข้าไปข้างเตียงแล้วกอดอกมองคนที่ร้องว่าอยากมีแฟน
“ทำไมถึงอยากมีวะ”
“เอ้า! ก็กูอยากเดินกลับบ้านด้วยกัน ไปกินไอติมด้วยกัน อยากเดินจับมือกันตอนเดินเที่ยวนิหว่า” ชานยอลยู่ปากใส่คนที่ยืนค้ำหัว
“ที่มึงอยากนั่นน่ะมึงก็ทำกับกูไม่ใช่เหรอไงวะ กลับบ้านก็กลับมากับกู กินไอติมก็กินกับกู ตอนเดินมึงก็เกาะกูไม่ใช่หรือไง” ชานยอลทำหน้าคิดตามแล้วก็เอียงคอไปมาอย่างครุ่นคิด คิดหนักจนหัวคิ้วสวยขมวดมุ่น คริสที่มองอยู่ก็ระบายยิ้ม หน้าตาตลกเป็นลิงเลยปาร์คชานยอล
“เออก็จริงว่ะ” ชานยอลพยักหน้าเห็นด้วย “แต่มึงก็ไม่ใช่แฟนกูไง”
“ก็กูเป็นเพื่อนมึงไง” คริสเลิกคิ้วขึ้นสูงอะไรของมันวะหรือจะเมาน้ำเต้าหู้เมื่อเช้ากันวะนั่น
“ก็นั่นน่ะสิ กูอยากมีแฟนนิหว่า” ชานยอลทำหน้าหงอยอย่างคิดไม่ตกแต่แล้วไอ้คนอยากมีแฟนก็ทำหน้าตาเหมือนคิดอะไรสักอย่างออกแล้วมองสบตาคริสเป็นประกาย คริสถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างระแวง เอาจริงๆนะถ้ามันทำหน้าแบบนี้ ทำตาแบบนี้มันต้องมีเรื่องทุกทีเลยว่ะ
“อะไรของมึงน่ะ” เมื่ออดทนรอไม่ไหวก็เลยต้องถามออกไป แต่รู้สึกว่ามันจะต้องมีเรื่องแน่ๆ คริสอู๋ฟันธง!!
“มึง~”
“อะไรวะ” คริสถอยไปอีกก้าว รอยยิ้มกว้างๆ ดวงตาวิบวับๆนั่นแม่งรู้สึกแย่อ่ะบอกเลย
“คริส~”
“เป็นอะไรวะพูดดิเฮ้ย!”
“มึง~ มาเป็นแฟนกัน!!”
“ห๊ะ!!”
“มึงมาเป็นแฟนกัน!” ชานยอลกระโดดดึ๋งทีเดียวถึงตัวคริสเลย สองมือเกาะแขนคริสเอาไว้ด้วย นี่กะว่าถ้ามันขัดขืนจะล็อคคอมันซะ!
“เฮ้ยไม่เอา!!” ชานยอลมุ่ยหน้าใส่
“เอา!! มา - เป็น - แฟน - กัน!”
“มึงเราเป็นเพื่อนกันนะเว๊ย!” ชานยอลแบะปากแล้วถอยตัวมาหนึ่งก้าวยืนกอดอกมองหน้าคริสด้วยสายตาถลึงโต
“เพื่อนแล้วไงวะ ก็เป็นแฟนได้เหมือนกันนั่นแหละ งั้นเอางี้ ... มาทดลองเป็นแฟนกัน”
“ทดลอง?” ชานยอลพยักหน้า
“ใช่ ทดลองเป็นแฟนกันถ้ามันเวิร์คค่อยเป็นแฟนกันก็ได้” คริสขมวดคิ้วแล้วมองชานยอลด้วยสายตาไม่ไว้ใจ
“ทำไมกูต้องทำตามวะ”
“ก็กูกำลังจะเป็นแฟนมึงอยู่นี่ไง” ชานยอลยิ้มกว้างจนตาวาดโค้งเป็นขีด
“เฮ้อ..”
“น่า มาเป็นแฟนกัน” ชานยอลขยับเข้ามาใกล้แล้วเกาะแขนคริสไว้ ดวงตากลมโตฉายแววประกายจนคริสปฏิเสธไม่ลงอีก
“โอเค ยอมก็ยอม”
“เยส!!”
“แต่...” เสียงดีใจสุดพลังของชานยอลโดนเบรกด้วยคำว่าแต่ของคริส
“อะไรอีกอ่า~” คริสหันมองคนที่ทำหน้ามุ่ยแล้วเขย่าแขนตัวเองด้วยท่าทางขัดใจ
“ห้ามบอกใครนะว่าเราทดลองเป็นแฟนกัน” ชานยอลทำหน้าสงสัยแล้วเอียงคอใส่ คริสยกมุมปากขึ้นแล้วมองสบตากลมที่วาววับ
“ทำไมอ่า..”
“ก็ถ้าเราบอกไปทุกคนก็จะรู้แล้วเราก็ไม่ใช่แค่ทดลองกันน่ะสิ” ชานยอลทำท่าคิดตามแล้วพูดว่าจริงด้วย
“แล้วทำไงอ่ะ” คริสดึงแขนออกจากการกอดของชานยอลแล้ววาดแขนเกี่ยวคอคนตัวเล็กกว่าเข้ามาใกล้
“เราก็แอบคบกันไง” สิ้นประโยคของคริสชานยอลก็ยิ้มกว้างแล้วพยักหน้า
“น่ารักนะมึงเนี่ย” ชานยอลยกสองแขนขึ้นโอบรอบคอคริสแล้วยิ้มน่ารักน่าเอ็นดูใส่
“คริสกินข้าวกัน!!” ชานยอลร้องแง๊วแล้วกระโดดเกาะแขนคริส ดวงตาคมหรี่สายตามองลูกหมูที่เข้ามาคลอเคลีย
“หิวอีกแล้วเหรอ เมื่อกี้เพิ่งกินไอติมไปไม่ใช่หรือไง” ชานยอลยู่ปากใส่ คริสที่หมั่นไส้แกมเอ็นดูก็ยืนมือไปขยี้ผมของคนทำหน้ามุ่ยจนยุ่งเหยิง
“ก็จะกินอ่ะ!” ชานยอลบึนปากใส่ คริสก็เลยดีดริมฝีปากอิ่มที่ยื่นออกมาเบาๆ
“โอเคกินก็กินครับคุณแฟน!” แก้มกลมสีขาวนวลแดงเรื่อสีขึ้นทันตา
“ก็รีบๆพาไปสิคุณแฟน!” คริสระบายยิ้มแล้วกุมมือสอดประสานจับมือของชานยอลก่อนที่จะพาไปเดินหาอะไรกินกัน
“นี่คืนนี้ขอไปกินข้าวเย็นที่บ้านด้วยนะ” ชานยอลหันไปยิ้มแต้ใส่ คริสหัสเราะเบาๆก่อนที่จะขยี้ผมของชานยอลให้ยุ่งเหยิง
“ปกติทุกทีก็มากินด้วยกันไม่ใช่เหรอ”
“ก็บอกไปงั้นอ่ะ” ว่าแล้วก็แลบลิ้นใส่ทำท่าทะเล้น คริสหัวเราะแล้วดึงมือที่จับกันอยู่เข้ามาหาชานยอลก็ตัวเซถลาเข้ามาหา
“อ้อนเหรอหื้ม?” คริสก้มหน้าลงมาถามเสียงนุ่ม
“ก็อ้อนทุกวันแหละ” คริสยิ้มตามรอยยิ้มของชานยอล ก็รอยยิ้มน่ารักๆแบบนี้มันทำให้ตัวเขาอยากที่จะยิ้มตามนินะ
“เฮ้นนั่นไอ้คริสกับไอ้ชานยอลนิ!!” ทันที่ที่ได้ยินเสียงเรียกคริสกับชานยอลก็ปล่อยมือแล้วถอยห่างออกจากกันแทบจะทันที
“ไงพวกมึงมาไงวะ” ชานยอลหันไปทักพวกแก๊งค์เพื่อนที่พากันเฮโลเข้ามาหา
“มาดูหนังกัน มึงจะไปดูด้วยกันไหมวะ”
“ก็ว่าจะไปดูเหมือนกันแต่พวกกูจะไปกินไอติมกันก่อน พวกมึงเอาไง” คริสถาม พวกเพื่อนก็ปรึกษากันแปบเดียวก่อนที่จะตอบตกลง
“เฮ้ยงั้นก็ไปกัน!!” ตัวแสบของแก๊งค์นำทัพ คริสกับชานยอลมองหน้ากันแล้วก็แอบหัวเราะให้กันสองคน คนอื่นกำลังเดินพูดคุยกันสนุกสนานแต่คริสกับชานยอลกลับเดินรั้งท้าย เดินชิดกันจนไหล่เกยกันและปลายนิ้วของทั้งสองก็เกาะเกี่ยวกันไว้ ทั้งสองหันมายิ้มให้กันเมื่อตอนที่เดินแล้วไหล่ของทั้งคู่ชนกันเอง
“ไว้กลับไปอ้อนที่บ้านต่อนะ” คริสก้มลงกระซิบบอกเบาๆ ชานยอลพยักหน้าแล้วส่งยิ้มหวานให้
ชานยอลหันมองเสี้ยวใบหน้าของคริสแล้วริมฝีปากอิ่มสีสดก็ยกวาดเป็นรอยยิ้มขึ้น คริสจะรู้ไหมนะว่าชานยอลน่ะมีความลับ ความลับที่บอกไม่ได้แต่อยากทำให้รู้เลย
ความลับของปาร์คชานยอล ... ชานยอลน่ะไม่ได้อยากทดลองเป็นแฟนหรอก ... แต่อยากเป็นแฟนของคริสจริงๆเลยต่างหากล่ะ
"รักมึงว่ะ"
"เออรู้แล้ว .. ก็รักเหมือนกันนี่ไง"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น