[SF EXO] Impossible Miracle Love [คู่จิ้นตามใจฉัน]

ลำดับตอนที่ #34 : [SF] Luhan x Xiumin - Halloween Night

Title: Halloween Night

Pairing: Luhan x Xiumin

Author: BettyNoona

Note: สวัสดีค่ำคืนแห่งวันฮาโลวีนที่แสนหวาน....

 

ทำไมมันหวานดีจังน๊า~

 

 

 

 

__________________________________

 

 

 

 

คิมมินซอก.. ผู้ชายผิวขาว ปากแดง ตัวกลม แก้มกลมที่ดูอารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลา... ซะที่ไหนกันล่ะ

 

ถ้าไม่รู้จะต้องตอบอะไรหรือแม้แต่พูดอะไร คิมมินซอกก็จะยิ้ม.. ยิ้มอยู่ตลอดเวลาทั้งๆที่โกรธ

 

คิมมินซอก.. น่ารัก ใครๆก็พูดกันทั้งนั้น จะมีคนมาหลงรักมินซอกก็ไม่แปลกหรอก มันเรื่องปกติจะตาย

 

แต่ที่ผิดปกติก็คือ มินซอกไม่มีแฟน.. บอกใครใครก็ไม่เชื่อจนมินซอกรำคาญตัดปัญหาด้วยรอยยิ้มเหมือนทุกครั้ง

 

‘ไม่มีแฟนก็เหมือนมี’ ชานยอลเพื่อนสนิทเคยพูดไว้แบบนั้น... แม้มินซอกจะทำหน้าเบื่อหน่ายแต่ก็อดรำคาญใจไม่ได้เมื่อไอ้คนที่ทำตัวเหมือนแฟนเขาชอบมาป้วนเปี้ยนทุกที ทั้งๆที่ก็เรียนอยู่คนละห้องกัน

 

มินซอกเริ่มจะรำคาญเพื่อนๆที่ชอบหนีไปอยู่กับแฟน ไหนจะชานยอล จื่อเทาหรือแม้แต่จงแดก็ทิ้งให้มินซอกอยู่คนเดียวตลอด อยากจะว่าก็ว่าไม่ได้

 

แต่มินซอกไม่อยากมีแฟน.. มีแฟนน่ะน่าเบื่อจะตาย น่ารำคาญอีกด้วย แต่ก็คงน่ารำคาญและน่าเบื่อไม่เท่าคนตรงหน้านี้หรอก

 

 

 

“เปา.. เอ่อ.. มินซอกเรามารับไปโรงเรียน” คนที่ได้สายตาดุก็รีบเปลี่ยนสรรพนามทันทีก่อนที่จะยิ้มกว้างแข่งกับพระอาทิตย์ยามเช้า มินซอกถอนหายใจสักหนึ่งที

 

“ฉันบอกลู่หานแล้วนะว่าไม่ต้องมารับ บ้านไกลกันจะตาย”

 

“แต่เราอยากมารับนิ เปาจื่อให้เรามารับนะมันไม่ลำบากอะไรเลย จริงๆนะ!” มินซอกกรอกตาไปมาก่อนที่จะพยักหน้ารับ เพราะเห็นดวงตาเรียวเหมือนกวางนั่นฉายแววจริงจังหรอกนะถึงยอมอ่อนให้

 

“ก็ได้ๆ แต่ฉันชื่อมินซอกไม่ใช่เปาจื่อ เข้าใจไหม?” ลู่หานก้มหน้าลงพนักหน้ารับอย่างหงอยๆ

 

“ก็มินซอกเหมือนเปาจื่อนินา~” แอบพึมพำเสียงเบา มินซอกไม่ใช่คนหูผีเพราะฉะนั้นก็เลยไม่ได้ยิน

 

“จะตามมาก็รีบๆเข้าสิ!!” มินซอกที่เดินนำไปไกลแล้วกันมาตะโกนหาคนที่ยังยืนก้มหน้าอยู่หน้าบ้านเขาให้รีบตามมา ลู่หานเงยหน้าขึ้นยิ้มกว้างแล้วก็รีบวิ่งตามมินซอกไป

 

“จับมือกันนะเดี๋ยวมินซอกหลง~” ขออนุญาตนะแต่ไม่รอคำอนุญาตลู่หานก็จัดการกุมมือมินซอกซะแล้ว คนโดนจับมือหันมองพอเห็นรอยยิ้มที่ยิ้มกว้างซะจนตาจะปิดนั่นแล้วก็ ปล่อยเลยตามเลย ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนิก็แค่จับมือเอง

 

ระยะทางจากบ้านของมินซอกไปโรงเรียนก็ไม่ไกลเท่าไหร่สักประมาณ 5ป้ายรถเมล์ใหญ่ๆได้ ลู่หานที่ต้องตื่นเช้ากว่าปกติแล้วมารับมินซอกทุกเช้าก็เกิดอาการสัปหงกทันที พอได้นั่งแล้วโดนลมเย็นๆเป่าลู่หานก็นั่งหลับคบพับคออ่อน

 

มินซอกที่หันไปเห็นก็ส่ายหัวไปมาอย่างเบื่อหน่าย ก็บอกแล้วนะว่าไม่ต้องมารับเพราะถ้ามารับก็ต้องตื่นเช้ากว่าจะนั่งรถมาถึงบ้านเขาเสียเวลาไปตั้งเท่าไหร่ ลู่หานที่นั่งหลับคอพับคออ่อนก็เอียงหัวมาพิงไว้ที่ไหล่ของมินซอก คนที่โดนพิงก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วก็นั่งหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างรถ

 

ในเงาสะท้อนของกระจกเป็นภาพที่... มินซอกกำลังยิ้ม...

 

 

 

 

 

 

“เดินเร็วๆสิลู่หาน” มินซอกหันไปมองลู่หานที่กำลังวิ่งเยาะๆเข้ามา ก็มัวแต่ยืนน้อยใจที่โดนเขกหัวนั่นแหละก็เลยโดนดุอีก

 

“มาแล้วๆ” พอวิ่งมาถึงตัวก็ยิ้มเอาใจ มินซอกกรอกตาไปมาก่อนที่จะยกแขนขึ้นกอดอกแล้วมองลู่หานที่ยังยิ้มกว้างไม่เลิก

 

“ลู่หานไปกินข้าวที่โรงอาหารกันไหม?” ลู่หานที่ได้ยินแบบก็ทำตาโตตกใจสุดๆไปเลยล่ะ

 

“จริงเหรอ? ชวนไปกินข้าวจริงๆเหรอ!?” พอมินซอกพยักหน้าลู่หานที่ทำท่าดีใจก็จับมือของมินซอกแล้วเขย่าทันที

 

“เปาจื่อใจดีที่สุด!!!”

 

“ถ้าเรียกเปาจื่ออีกก็ไม่ต้องไปกินด้วยกันเลย!!” ลู่หานพองลมใส่แก้มก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างๆ

 

“ไปสิๆ มินซอกชวนทั้งทีเราต้องไปอยู่แล้ว~

 

แล้วด้วยเหตุนี้ลู่หานถึงได้มานั่งกินข้าวเช้าที่โรงอาหารร่วมกับก๊วนเพื่อนของมินซอกด้วย และมินซอกก็รู้สึกว่าพลาดมากที่ชวนลู่หานมา สายตาล้อเลียนและรู้ทันจากเพื่อนๆถูกส่งมาให้มินซอกเต็มเหนี่ยวเลย ส่วนไอ้คนที่พามาน่ะหรือ? ก็นั่งหัวเราะ นั่งยิ้มคุยกับคนอื่นหน้าตาระรื่นน่ะสิ!!

 

คิมมินซอกล่ะอยากจะบีบคอลู่หานนัก!

 

“ใช่ๆ มินซอกน่ารักนะชวนเรามากินข้าวด้วยล่ะ~” ลู่หานตอบคำถามของชานยอลที่ว่าทำไมถึงมานั่งนี่ได้

 

“โห้~ นายตามมินซอกมากี่ปีแล้วเนี่ยลู่หาน นี่มินซอกใจดีมากเลยนะชวนมากินข้าวด้วย ผีเข้าเปล่าวะ”

 

“มินซอกไม่ได้ผีเข้านะชานยอล มินซอกใจดีเป็นปกติอยู่แล้วต่างหาก” ชานยอลทำหน้าตาไม่เชื่อ เหนือสิ่งอื่นใดจื่อเทาทำท่าตกใจเสมือนเห็นผีอยู่ตรงหน้า จงแดก็นั่งกระพริบตาปริบๆ

 

“ลู่หานจะกินข้าวหรือจะคุย” มินซอกหันไปมองลู่หานที่นั่งอยู่ข้างๆมัวแต่ตอบคำถามเพื่อนๆจนข้าวยังไมได้กินเนี่ย เห็นแล้วขัดใจ

 

“กินสิๆ มินซอกกินเยอะๆนะเรารู้ว่ามินซอกชอบกินไก่ กินเยอะๆนะ” แล้วลู่หานก็ตักไก่ในจากตัวเองให้มินซอก พวกเพื่อนๆก็มองหน้ากันแล้วก็ยิ้มส่งความหมายบางอย่างให้กันเอง บางทีเพื่อนพวกเขาอาจจะสละโสดแล้วก็ได้นะ

 

 

 

 

 

 

ลู่หานเป็นคนน่าสงสารนะ... แต่ไม่รู้ทำไมเจ้าตัวถึงรู้สึกว่าตัวเองโชคดี

 

“อะไรน่ะ” มินซอกมองลู่หานที่ลงนั่งโต๊ะฝั่งตรงข้างแล้วก็วางถุงลงตรงหน้าเขา พอเปิดดูก็เห็นนมกล่องกับขนมปังไส้ครีมที่คนแก้มกลมชอบมากๆ

 

“เราซื้อมาฝาก มินซอกจะได้มีแรงช่วยงานอาจารย์ไง” ลู่หานวางสองมือทับกันบนโต๊ะแล้ววางคางเกยบนแขนนั่งมองมินซอกที่ช่วยอาจารย์ลงคะแนน

 

“ซื้อมาทำไมไม่ได้บอกสักหน่อย” มินซอกเงยหน้าจากการลงคะแนนของนักเรียนทั้งสายชั้น พอเงยหน้าก็รู้สึกมึนๆ เวียนๆแล้วก็ปวดไหล่จนแทบจะขยับไม่ไหว สงสัยจะก้มนานไปแหะ

 

“เราตั้งใจซื้อมาให้ มินซอกจะได้มีแรงไงเดี๋ยวเราเจาะนมให้นะ” แล้วลู่หานก็หยิบนมกล่องมาเจาะหลอดแล้วเลื่อนไปให้มินซอกทันที

 

“ขอบใจแล้วนายไม่กินหรือไง” ลู่หานส่ายหน้า

 

“เรากินมาแล้ว มินซอกกินเถอะ มินซอกเมื่อยเหรอ” เพราะเห็นเจ้าตัวบีบๆที่ไหล่นี่ล่ะก็เลยถาม มินซอกตอบรับเบาๆ ลู่หานก็ลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมโต๊ะไปยืนซ้อนหลังก่อนที่จะลงมือบีบนวลที่ไหล่นั้น

 

“อ๊ะ.. ทำอะไรน่ะลู่หาน!” หันไปมองแต่ก็ได้เป็นรอยยิ้มกว้างๆจากลู่หานมาแทน

 

“ก็มินซอกเมื่อยไงเราก็เลยนวดให้ มินซอกนั่งเฉยๆเถอะเดี๋ยวเรานวดให้เอง” แม้จะไม่อยากให้ลู่หานมานวดให้ก็เถอะ แต่ลู่หานน่ะเป็นคนดื้อจะตาย

 

“ถ้านวดแล้วปวดกว่าเดิมนะนายโดนดีแน่ๆลู่หาน” แล้วมินซอกก็หันกลับไปนั่งดีๆให้ลู่หานนวด คนที่โดนนวดอยู่ก็หยิบนมขึ้นมาดูด สบายเขาล่ะ ลู่หานยิ้มแล้วก็มองมินซอกด้วยสายตาที่แสดงความรู้สึกดีๆ ถึงแม้มินซอกจะชอบพูดจาห้วนๆใส่ หรือจะคอยเอาแต่ขับไล่เขาแต่มินซอกก็ใจดียอมให้ลู่หานอยู่ใกล้ๆตลอดเวลานั่นแหละ

 

“มินซอกเย็นนี้เราไปกินมื้อเย็นกันไหม” มินซอกปรายตามองไปข้างหลังก่อนที่จะส่ายหน้า

 

“ไม่ล่ะ ฉันต้องรีบกลับบ้าน” ใบหน้าของลู่หานหมองไปแว่บหนึ่งก่อนที่จะยกยิ้มร่าอย่างอารมณ์เช่นเดิม

 

“งั้นฉันไปส่งนะ” 

 

“ก็ได้ นวดดีๆสิลู่หาน” เห็นไหมล่ะ? มินซอกน่ะใจดีจะตาย~

 

 

 

 

 

เห็นลู่หานแบบนี้ก็พึ่งได้นะ.. หรือเปล่า? 

 

มินซอกไม่เคยอยากจะน้ำตาไหลขอแชร์มากขนาดนี้มาก่อนขนาดนี้เลย คืนนี้เป็นคืนฮาโลวีนที่ลู่หานอุตส่าห์ส่งข้อความมาช่วยไปปาร์ตี้ฮาโลวีนกันตั้งแต่เที่ยง งานนี้เห็นว่าพวกเพื่อนๆก็จะไปมินซอกก็เลยว่าจะไปด้วย แต่ตอนที่ไปนั้นดันโดนพวกแก๊งเด็กไม่ดีจะเข้ามาไถเงิน ลู่หานก็เข้ามาปกป้อง

 

ยามที่โดนลู่หานปกป้องน่ะมินซอกรู้สึกดีจริงๆนะ รู้สึกปลอดภัยแต่ลู่หานคงไม่รู้ว่ามินซอกเรียนศิลปะการต่อสู้แทบจะทุกรูปแบบแล้วผู้ชายตัวโตกว่าพวกเขามากัน 3คนรุมลู่หานคนเดียวจะไปเหลืออะไรล่ะ ดีนะที่มินซอกตะโกนบอกว่าตำรวจมาเสียก่อน พวกมันถึงได้หนีไป

 

จากที่ดูอาการคร่าวๆก็ไม่ได้เจ็บมากเท่าไหร่ เสียหายไม่มาก จะพาไปโรงพยาบาลเจ้าตัวก็ไม่ยอม ใครล่ะจะรู้ว่าลู่หานไม่ชอบโรงพยาบาล ก็เลยต้องมานั่งทำแผลให้ที่สวนสาธารณะในคืนวันฮาโลวีนแบบนี้

 

สวีทกันดีไหมล่ะ?

 

“ลู่หานนะลู่หาน เราบอกให้ไปโรงบาลก็ไม่ยอมไปถ้าเป็นอะไรมากจะทำยังไงนะ” แต่คนเจ็บกลับยิ้มที่ตัวเองมีพยาบาลแสนน่ารักคิมมินซอกมาคอยทำแผลให้ ตอนแรกลู่หานคิดว่ามินซอกจะแกล้งทำแผลให้เจ็บเสียอีก แต่เปล่าเลยมินซอกกลับทำอย่างเบามือ.. นี่แหละมินซอกที่ใจดีของลู่หาน

 

“ก็เราไม่ชอบไปโรงบาลนิ แต่ไม่เห็นเป็นไรเลยยังไงก็ได้คุณหมอมินซอกมาทำแผลให้แล้วนินะ~” ลู่หานยิ้มแย้มหน้าระรื่นแต่มินซอกอยากจะข่วนหน้าให้ยับไปมากกว่านี้เลยจริงๆ

 

“ฉันล่ะอยากจะฟาดนายให้ตายจริงๆลู่หาน” แต่คนจะโดนฟาดตายกลับหัวเราะอารมณ์ดี

 

“เรารู้มินซอกไม่ทำหรอก ถ้ามินซอกไม่มีเรามินซอกคงเหงาแน่ๆเลย” ว่าแล้วก็ก้มหน้าลง เอาจริงๆลู่หานก็พอจะรู้คำตอบหรอกก็เลยไม่อยากจะเห็นสีหน้าเบื่อหน่ายหรืออะไรก็ตาม ตอนนี้ลู่หานจริงจังนะก็แค่อยากบอกเท่านั้นแหละ

 

“ก็จริงนะ... ถ้าไม่มีลู่หานเราก็คงเหงาแย่เลย เราเคยชินกับการที่มีลู่หานอยู่ข้างๆแล้วล่ะ” พอได้ยินแบบนั้นคนที่ยังนั่งอึ้งก็หันไปมองมินซอกที่นั่งพิงพนักม้านั่งแล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า แสงสว่างสีนวลที่อาบไล้เสี้ยวใบหน้าของมินซอกนั้นยิ่งทำให้ภาพในสายตาของลู่หานนี้งดงามมากกว่าสิ่งใด คนในกรอบสายตานี้คล้ายกับนางฟ้าเหลือเกิน

 

“มะ.. มินซอก” คนโดนเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงสติหลุดลอยแบบนั้นหันมาหาแล้วก็ยิ้มให้ ยิ้มให้แบบเต็มใจ เป็นยิ้มแรกที่ลู่หานเคยได้รับ(ในแบบที่มองเห็นเอง)

 

“พอไม่เห็นก็คิดถึง ลู่หานคิดถึงเราบ้างหรือเปล่าล่ะ?” ลู่หานพยักหน้ารับด้วยใบหน้าที่ยังคงเบิกตากว้าง ซ้ำยังอ้าปากหวออยู่เลย

 

“จะไม่พูดอะไรหน่อยหรือไง” ลู่หานหันมองซ้าย มองขวาอย่างประหม่า ทำอะไรไม่ถูก แหงล่ะ! พูดแบบนี้เหมือนมินซอกสารภาพรักเลย!!!

 

“ก็เอ่อ... บรรยากาศดีเนอะ~” หันซ้าย หันขวาไม่รู้จะทำอะไร มือไม้มันก็เก้ๆ กังๆก็เลยยกขึ้นเกาหัวซะเลย มินซอกหัวเราะเบาๆ

 

“แทนที่จะได้ไปสนุกในปาร์ตี้ดันต้องมาเดทในสวนสาธารณะแบบนี้นี่เรียกสนุกเหรอ?” ลู่หานทำหน้าหงอยแล้วก็ก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด

 

“ขอโทษ” มินซอกกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย

 

“หันมานี่สิลู่หาน” พอลู่หานหันมา มินซอกก็จับใบหน้าของลู่หานให้นิ่งก่อนที่จะเป็นฝ่ายโน้มตัวเข้าไปสัมผัสที่ริมฝีปากนั่นแทน มินซอกไม่ใช่คนจูบเก่ง ดังนั้นจะให้มาดีพคิสก็คงจะไม่ใช่เรื่อง แค่สัมผัสกันเบาๆก็พอ ลู่หานที่ยังตะลึงอยู่ก็นั่งเฉยให้มินซอกจูบไปกว่าจะรู้ตัวมินซอกก็ถอนจูบออกไปแล้ว

 

“เอ่อ... อีกทีได้ไหมมินซอก” ลู่หานที่เขินจนหน้าแดงก็เกาหัวไป สายตาก็ลอกแล่กหันมองไปทั่วๆ มินซอกหัวเราะขำก่อนที่จะลุกขึ้นยืน

 

“ไปบ้านฉันกัน แล้วถ้านายจะจูบอีกสักกี่ทีฉันก็จะให้” มินซอกหันหลังเดินออกไปโดยที่ไม่รอลู่หานที่ไวรัสกิน กว่าจะรู้ตัวมินซอกก็เดินไปไกลแล้ว

 

“เดี๋ยวมินซอก!!” แต่คนโดนเรียกก็ยังไม่หยุดจนลู่หานวิ่งตามมาทันแล้วก็สวมกอดจากด้านหลังนั่นแหละ มินซอกถึงได้หยุดเดิน

 

“มินซอก.. ยอมใจอ่อนแล้วกับฉันเหรอ” คำถามนี้มีคำตอบนะ.. แต่ไม่อยากตอบ มินซอกเงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า ตอนนี้คนอื่นๆคงจะกำลังสนุกสุดเหวี่ยงไปเลยล่ะสิ แต่ตัวเขา.. บางทีมันก็เป็นอะไรที่สนุกแล้วก็มีความสุขไม่ต่างจากคนอื่นหรอก ถึงจะแปลกไปสักหน่อยที่มาบอกรักกันในวันนี้ก็เถอะ จริงๆก็ไม่อยากบอกหรอกอยากแกล้งต่อแต่ตอนที่ลู่หานกระโดดเข้ามาบังตัวเขาไว้... มันก็ทำให้มินซอกตัดสินใจได้ ก็แค่รู้สึกว่าอยากให้ลู่หานเดินนำและปกป้องตัวเขาตลอดไปก็เท่านั้นเอง

 

“อยากรู้เหรอ?” ลู่หานที่กอดมินซอกไว้พยักหน้ารับกับไหล่เล็กที่ซุกหน้า ตัวของมินซอกอุ่น แม้อากาศจะเย็นๆแต่พอได้เข้าใกล้มินซอกทีไรก็จะทำให้ความเย็นนั้นหายไป มินซอกเหมือนพระอาทิตย์สำหรับลู่หาน ลู่หานชอบพระอาทิตย์และคงจะขาดพระอาทิตย์ไปไม่ได้

 

“อยากรู้มากเลยเหรอ?” มินซอกหมุนตัวกลับไปหาลู่หานที่พยักหน้ารับรัวๆ มินซอกเกี่ยวคอลู่หานให้ก้มลงมาหาก่อนที่จะสัมผัสริมฝีปากบางของลู่หานเบาๆแล้วเลื่อนไปที่ใบหูที่แดงเรื่อ

 

“ฉันใจอ่อนตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันแล้วล่ะลู่หาน” แล้วมินซอกก็เดินหนีไปเลยทิ้งให้คนที่ตัวแข็งยืนหน้าแดงอยู่ตรงนั้น พอมินซอกเดินหนีไปได้ไม่ไกลลู่หานก็ต้องรีบวิ่งตามไปเกาะแขนทันที

 

“จริงเหรอๆๆ มินซอกพูดจริงใช่ไหมๆๆ ฉันรักมินซอกที่สุดเลยนะ!!” ลู่หานที่กำลังดีใจกับใบหน้าแดงไปถึงใบหูนี่ จัดว่าน่ารักที่สุดเลยล่ะ~ 

 

ลู่หานน่ะแกล้งง่าย พูดอะไรก็เชื่อ บอกอะไรก็ฟัง แต่ดื้อ... คิมมินซอกน่ะไม่ใช่แฟนที่ดีหรอกนะ ก็มินซอกชอบแกล้งคนนินา โดยเฉพาะลู่หานด้วยแล้วล่ะก็...

 

อืม.. บางทีแกล้งลู่หานแบบนี้บ้างก็ดีนะ

 

‘ไม่มีแฟนก็เหมือนมี’ ก็ใช่.. สถานะเรายังไม่ชัดเจน แต่ตอนนี้ชัดแล้วนะ

 

ตอนนี้น่ะคิมมินซอกมีแฟนแล้ว.. ชื่อลู่หาน ... สารภาพรักกันในคืนฮาโลวีน

 

หวานจะตาย~ คิมมินซอกน่ะไม่เหมือนคนอื่นหรอกนะ ข้อนี้ลู่หานรู้ดีนักล่ะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คืนนี้เรานอนค้างกับมินซอกได้ไหม”

 

“ก็ได้ ยังไงพรุ่งนี้ก็ไม่มีเรียนอยู่แล้ว”

 

“รักมินซอกจัง”

 

“แต่ฉันไม่รักนายแล้วล่ะลู่หาน”

 

“โธ่มินซอกอ่ะ”

 

“ล้อเล่นน่า ฉันรักนายจะตายลู่หานของฉัน”