[SF EXO] Impossible Miracle Love [คู่จิ้นตามใจฉัน]

ลำดับตอนที่ #30 : [OS] Kris x Chanyeol - VITAMIN

Title: VITAMIN

Pairing: Kris x Chanyeol

Author: BettyNoona

Note: ขอปาดค่ะ

 

Note2: ขอยกความดีความชอบให้แก่ปาร์คชานยอลค่ะ *ปรบมือ* ปาร์คชานยอลสิ่งมีชีวิตที่อยากจะบอกรักพี่คริสแบบมุ้งมิ้ง TTvTT

 

 

 

 

 

 

หลังจากจบงานแฟนไซน์ก็ถึงเวลากลับหอพักแล้วล่ะ เพราะยังไงพรุ่งนี้ก็มีงานอยู่ดี จะไปเที่ยวไหนก็ไม่ได้ และอีกอย่างมีใครบางคนป่วย... ปาร์คชานยอลก็ต้องดูแลสิ

 

จริงๆแล้ว คนๆนั้นป่วยก่อนงาน Asia Song Festival แล้วนะ แต่เจ้าตัวก็ยังต้องทำงานตามตารางปกติต่อไป หนอยแน่ะ... ถามบนเวทีเมื่อกี้ทำเมินนะคริสฮยอง!!! เดี๋ยวจะโดนดีเถอะ!!

 

“ชานยอลเป็นอะไร” เสียงทุ้มที่ฟังดูอู้อี้กว่าปกติร้องถามพร้อมกับเอื้อมมือจับที่ข้อมือที่กำลังเดินเข้าหอพักกัน

 

“เป็นอะไรคืออะไรฮะ?” คนเป็นพี่มองแล้วก็ดีดหน้าผากสักหนึ่งที

 

“ทำหน้าแบบนี้งอนอะไร?” ชานยอลทำตาโตแล้วก็ยักไหล่เบาๆ

 

“เปล่านิฮะ ปกติดี” แต่คริสก็ไม่ได้เชื่อหรอกนะ หลายปีที่อยู่ด้วยกันมาบอกว่าคนตรงหน้าน่ะงอนแน่ๆ ก็จะไม่งอนได้ยังไงล่ะไอ้ตาโตๆนั่นมองค้อนเขาแทบทะลุ

 

“โอเคๆ ไม่เป็นก็ไม่เป็น” คริยอมยกมือยอมแพ้ไม่สานต่ออะไรอีก 

 

 

 

กว่าจะขึ้นห้องพักมาได้ก็โน้นอ่ะคนอื่นแยกย้ายกันเข้าห้องหมดแล้ว คริสที่เดินตามชานยอลมาก็เดินตามเข้าไปที่ส่วนพื้นที่ที่เป็นครัว พอชานยอลเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำออกมาจะหมุนตัวกลับไปก็ต้องตกใจที่เห็นคริสยืนอยู่ด้านหลัง

 

“เดินตามมาทำไมอ่ะ ไม่กลับเข้าห้องนอนเหรอ? ไม่สบายอยู่นิ”

 

“ก็ไม่สบายน่ะสิ” ชานยอลเทน้ำใส่แก้วแล้วก็ดื่มน้ำพร้อมกับยื่นขวดน้ำในมือให้

 

“ก็ไปกินยาซะสิ” นี่ถ้าไม่เกรงใจนี่จะแถมสายตาจิกให้พรุนเลย แต่เห็นว่าป่วยหรอกนะปาร์คชานยอลก็เลยหยวนๆให้

 

“หยิบให้หน่อยสิ” ชานยอลแบะปากใส่แต่ก็ยอมเดินไปยังตู้ที่เก็บพวกยาไว้ แต่สองเท้าก็ชะงักหยุดก่อนที่เจ้าตัวจะยกยิ้มอย่างถูกใจแล้วก้าวถอยกลับมา คริสที่ดื่มน้ำอยู่ก็หันสายตามองเด็กตัวสูงน้อยกว่าเขาที่มายืนยิ้มอยู่ตรงหน้า

 

“ผมบอกพี่แล้วไงว่ากินวิตามินดีกว่า เชื่อผมดิ” มาทำหน้าตาให้ชวนน่าเชื่อถือ แถมยังจะมายักคิ้วให้อีกแน่ะ

 

“ก็บอกแล้วไงว่าเป็นหวัดไปแล้ว วิตามินมันไม่ช่วยแล้ว” 

 

“แล้วผมบอกเหรอว่าวิตามินนั้น?” คริสที่กำลัง งงๆและมึนๆก็คว้าคอให้โน้มลงมารับวิตามินซะเลย

 

วิตามินที่นุ่มนิ่มและรสหวานคล้ายกับขนม สัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากเรียกให้คนป่วยค่อยๆขยับเข้าใกล้แล้วลิ้มชิมวิตามินแสนอร่อยนี้ ความนิ่มนั้นเผลอให้คนป่วยรั้งอีกคนเข้ามาแนบชิดแล้วยิ่งทาบริมฝีปากเข้าบดเบียดกับวิตามินนั้นอีก 

 

ชานยอลเลื่อนสองแขนโอบรอบคอของคริสไว้เป็นหลัก จนอากาศในปอดแทบจะหมดนั่นแหละถึงค่อยๆผละออกแต่คนป่วยกลับเหนี่ยวรั้งเข้าไปชิดอีกครั้งจนต้องทุบอกบอกนั่นแหละถึงได้อิสระกลับคืน

 

“เดี๋ยวถ้าติดไข้ล่ะน่าดู” ชานยอลโคลงหัวไปมาก่อนที่จะยิ้มกว้าง

 

“ก็ผมเป็นวิตามินของวงไง~ รับรองไม่ติดไข้หรอกน่า” แถมความมั่นใจด้วยการยักคิ้วให้อีกสองจึก

 

“นั่นสินะ.. เป็นวิตามินของวงถ้างั้นก็กินได้งั้นสิ?” ชานยอลขมวดคิ้วมุ่น ทำหน้าสงสัยก่อนที่จะพยักหน้า

 

“ถ้างั้น....” คริสคว้ามือชานยอลมาจับก่อนที่จะยกยิ้มอ่อนโยนให้

 

“ก็ต้องกินวิตามินก่อนนอนด้วยสิ พรุ่งนี้จะได้ตื่นมาไม่มีไข้ ใช่ไหม?” ชานยอลกระพริบตาสองทีก่อนที่จะพยักหน้า

 

“ตามจริงก็ได้แหละ แต่ว่า... ฮยองจะกินเหรอ? เดี๋ยวผมไปหยิบให้” ชานยอลที่กำลังจะเดินไปหยิบก็โดนรั้งมือไว้

 

“ไม่ต้องหยิบหรอก ก็นี่ไงล่ะวิตามิน” แล้วคริสก็ดึงให้ชานยอลเดินตาม

 

“ฮยองจะพาผมไปไหนอ่ะ”

 

“ก็กินวิตามินไง นายบอกว่ามันดีไม่ใช่เหรอ?”

 

 

 

ปาร์คชานยอลน่ะเป็น ‘วิตามิน’ ของวง ...

 

 

 

บางทีพรุ่งนี้วิตามินอาจจะเป็นไข้ซะเองก็ได้... หรือบางทีอาจจะเจ็บตัวร่วมด้วยก็ได้แหละเนอะ~