ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10
สวัสดีค่ะ~~ หลังจากยุ่งมากมายก็กลับมาแล้ว มีข่าวจะบอกว่า เจอกันงานฟิคปลายเดือนเน๊อะะะะะ อิอิ
ถ้าทันจะได้เจอบตนน 2 เล่ม แต่ถ้าไม่ทันเอาไป 1เล่มก่อน #ร้องฮร่ายแรง
เรื่องนี้น่ากลัวอ่ะ ไฟล์หายไปสองรอบ กู้กลับมาไม่ได้ด้วย น้ามตาจะไหล แต่งไปแล้วด้วยแหละ ก็ได้แต่แต่งใหม่ แล้วก็จำอันเก่าไม่ได้ด้วยงุ้ยยยย
ช้าบ้างอะไรบ้างอย่าว่าเรานะ TT^TT พูดคุยเม้ามอยได้ที่แอคทวิตค่ะ หรือจะเมลมาหาก็ได้นะคะ อิอิ
สวัสดีปีใหม่ไทยล่วงหน้าค่ะ เล่นน้ำกันอย่างระมัดระวังนะคะ ร้อนมากแบบนี้ดูแลสุขภาพกันด้วยนะ ภึงจะเล่นน้ำก็อย่าลืมหาน้ำเปล่ามาจิบบ่อยๆนะคะ
ด้วยรักและห่วงยาก จากบตนน (คนน่ารักคนเดิมของทุกโคนนน)
_________________________________________
“ถ้าจะยืนคุยกันก็ไปคุยกันข้างนอกเลยเอามะ?” น้ำเสียงยียวนจากจื่อเทาในห้องส่งมาถึงสองคนที่ยังยืนเกาะประตูคุยกันอยู่นั่น พอเห็นมันก็คันปากอยากจะแซวให้ได้อายจริงๆ
“เงียบไปเลยไอ้แพนด้านี่! เดี๋ยวจะให้เซฮุนมาจัดการ” แต่เปล่าไม่มีการอายใดๆ แถมยังโดดขู่ฆ่าอีกแน่ะ ชีวิตฮวางจื่อเทารันทดจริงๆ
จื่อเทาแบะปากใส่แล้วก้มหน้าเล่นมือถือฟ้องคนในโปรแกรมสนทนาไปว่าโดนคริสจะขู่ฆ่าอีกแล้ว ใช่สินะ เพื่อนจะสำคัญกว่าคนๆนั้นที่พิเศษกว่าเพื่อนได้ยังไง ใช่สิ~ ฮวางจื่อเทามันก็แค่เพื่อน ขอร้องไห้แปบนะ
“ไปนอนได้แล้วไป” ชานยอลเอ่ยปากไล่พี่บ่าวตัวดำเมื่อเห็นว่าไอ้คนที่มายืนเกาะประตูห้องพักเขายังไม่ยอมปล่อยมือสักที
“อ่า.. น้องชานยอลง่วงแล้วเหรอ งั้นฝันดีนะ” คริสเกาหัวตัวเองแก้เก้อ ก็ยังไม่อยากไปเลยอ่ะ อยากอุ้มน้องตุ๊กตาคนงามไปนอนกอดให้หนำใจเลย
“เจอกันพรุ่งนี้เช้า” ชานยอลเดินถอยหลังเข้าห้องแล้วค่อยๆปิดประตู คริสที่ยืนอยู่นอกห้องก็มองรอยยิ้มหวานๆนั้น นี่คนหรือขนมบอกพี่ที หวานขนาดนี้มาเป็นแม่ของลูกพี่เถอะ!!!
“นอนที่ประตูเลยไหมล่ะ” พอบานประตูปิดลงแต่ชานยอลยังไม่เดินไปไหน ฮวางจื่อเทาที่อารมณ์มาเต็มก็เอ่ยแซะอีกแล้ว ชานยอลหันหน้าไปจิกตาใส่เพื่อน
“คุยกับเซฮุนต่อไปเถอะ” ลูกแพนด้าเมืองเหนือทำตาโตอย่างตกใจ
“รู้ได้ไงน่ะ” ชานยอลยกยิ้มมุมปากใส่
“ใครจะไม่รู้ล่ะ”
“รู้สึกเกลียดจังเลยว่ะ” แล้วชานยอลกับจื่อเทาก็หัวเราะกันเอง นั่งคุยกันอีกสักแปบก็ล้มตัวลงนอนแล้ว วันนี้เหนื่อยๆ แต่พรุ่งนี้คอยดูเถอะว่าจะเล่นน้ำให้ชุ่มปอดไปเลย!!
ชานยอลพลิกตัวไปอีกด้านหนีแสงสว่างที่สาดไล้เข้ามาในห้องยามเช้า พองัวเงียลุกขึ้นนั่งหันไปมองเพื่อนร่วมห้องก็ไม่เห็นเสียแล้ว ก็ไม่รู้ว่าไปไหน ไหนๆก็ตื่นแล้วก็ขอไปสูดอากาศของทะเลตอนเช้าดีกว่า ก้าวลงจากเตียงได้ก็เดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปด้านนอก
คริสที่เดินออกมาจากห้องก็ได้แต่ทำหน้างงว่าไอ้ลูกหมีแพนด้านี่มานั่งขวางประตูเข้าออกทำไม พอเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นว่าไอ้เจ้าลูกหมีดำนี่นั่งหัวเราะคิกคักตัวสั่นงึกๆอย่างกับเจ้าเข้า เดินไปหยุดอยู่ด้านหลังมันก็เห็นว่ากำลังหัวเราะกับมือถือในมือ แต่ในหน้าจอนั่นมันน้องนางฟ้าคนสวยประจำใจของพี่นิ มึงมีรูปน้องชานยอลในมือถือได้ยังไง!!!
“เฮ้ย! มาไม่ให้สุ่มให้เสียง” จื่อเทาตกใจที่หันหน้าไปมองก็เห็นคริสยืนก้มหน้าลงมาเสียใกล้เพื่อมองมือถือในมือตัวเอง
“จะให้กูเปิดหมอลำซิ่งมาหรือไง? แล้วนั่นดูอะไร” คริสพยักหน้าไปทางรูปชานยอลในมือถือของเทา
“ดูรูปไปเที่ยวตอนจบปัจฉิมก่อนเข้ามหาลัย ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยเล่า” ประโยคหลังนี่บ่นเบาๆนะ แต่หูผีอย่างคริสมีหรือจะไม่ได้ยินแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจไง เพราะไอ้ที่ใส่ใจนี่คือรูปตอนไปเที่ยวก่อนเข้ามหาลัย
“ดูบ้างดิ” ว่าแล้วก็ลงนั่งข้างจื่อเทาซะเลย แม้ว่ารูปประโยคจะเหมือนขอร้องแต่การกระทำนี่มันคุกคามกันชัดๆ ไอ้ห่าน!
“สอนเล่นด้วยดิมันดูยังไงวะ” จื่อเทาได้แต่กรอกตามองบนแล้วก็สอนพ่อคนใต้เล่นเฟสบุค แน่นอนล่ะตอนที่น้องคนสวยสอนเล่นนี่ไม่ได้สนใจมือถือนะ สนใจหน้าคนสอนเต็มๆเลย
“มาเดี๋ยวสอน แต่ถ้าให้ดีมึงน่าจะซื้อมือถือที่มันเล่นได้นะ” คริสทำหน้าขมวดแล้วส่ายหน้า
“ไม่เอาอ่ะไม่ค่อยได้ใช้อะไรนอกจากโทรหาแม่”
“ไม่อยากมีรูปชานยอลในเครื่องเหรอ อยากดูก็หยิบมาดูได้เลยอ่ะ จอใหญ่ๆ เล่นชัดๆ แถมนะยังเข้าไปดูหน้าเฟสบุคได้ด้วยหน้านะว่าคุยกับเขา กดถูกใจรูปก็ได้นะเว๊ย” สปอยใหญ่ครับ คริสทำหน้าคิดแล้วก็พยักหน้า ยังไงถ้าได้เห็นหน้าน้องชานยอลทุกเวลานี่มันก็ดีใช่ไหมล่ะ
“เออเข้าท่าเดี๋ยวต้องไปซื้อล่ะ ไหนๆเล่นยังไงวะ” คริสขยับเข้าไปใกล้จื่อเทาแล้วก้มหน้าดูหน้าจอที่เทาสอนให้เล่นเฟสบุค รูปก็น่ารักๆเพียบเลยอ่ะ น้องชานยอลคนดีของใจพี่น่ะนะ เออแล้วไงอ่ะต้องซื้อมือถือไง เออเดี๋ยวสายๆแล้วไปซื้อเลยดีกว่าอ่ะอยากได้รูปนั้นอ่ะๆ รูปที่ชานยอลยิ้มตาหยีให้กล้องอ่ะ เฮ้ยแม่งโคตรน่ารักเลยอ่ะ!!!
“ทำอะไรกันน่ะ!” ของขึ้นครับ! บอกเลยว่าปาร์คชานยอลของขึ้น!!!
เดินออกมาจากห้องเห็นพวกมันคุยกันงุ๊งงิ๊งสองคนแล้วก็ว่าไม่ค่อยสบอารมณ์แล้วนะ ยังๆมันยังเขยิบเข้าไปใกล้กันอีก ไอ้เซฮุนก็ได้แต่ยืนกอดอกพิงขอบประตูมอง โอ้โห้กูนี่ล่ะของขึ้นเลยครับพี่น้องครับ!! นั่นมันยังก้มหน้าเข้าไปอีก!! พูดเลยว่าของขึ้นไม่รู้ตัว รู้อีกทีก็เดินเข้าไปใกล้แล้วให้ตาย!!
“อ๋อดูรูปไง” จื่อเทายกมือถือให้ดู ชานยอลหันไปสะบัดจิกตาใส่เพื่อน ฮวางจื่อเทาก็ได้แต่งงว่ามาทำสายตาโหดแรงอะไรเบอร์นี้ใส่ทำไมกัน
“อยากดูทำไมไม่มาบอกมือถือเราก็มี” ชานยอลหันไปมองคริสที่นั่งยิ้มทำหน้าตาหยีอยู่นั่น ซ้ำยังนั่งชิดจื่อเทาเหมือนเดิมอีก ไอ้นี่นิ!!
“ก็น้องชานยอลยังไม่ตื่นเลย”
“ก็ตื่นแล้วนี่ไง ไปเดินเล่นด้วยกันหน่อย” ว่าแล้วก็เดินมาคว้าแขนเขาฉุดลากไปเลย ฮวางจื่อเทาก็ได้แต่นั่งทำหน้างงกับตัวเองและมือถือหนึ่งเครื่องในมือ
“แล้วนั่งยังทำอะไรอยู่น่ะ” เซฮุนเดินเข้ามาถามพร้อมเสียงกลั้วหัวเราะ จื่อเทาลุกขึ้นยืนแล้วหันมองไปตามหลังสองเพื่อนที่เดินไปทางทะเล กับมือถือในมือก่อนที่จะหันไปมองหน้าเซฮุน
“นี่ตกลงมันหึงฉันเหรอวะ” เป็นไปได้อ่ะ!!! นี่มึงกลัวกูสอยไอ้พี่บ่าวมึงเหรอออออออ
“มั้ง.. มานี่มา” เซฮุนคว้าแขนแล้วดึงให้เทาเดินมาด้วยกัน
“ไปไหนอ่ะ” ถามนะแต่ก็ก้าวเท้าตามเขาไป
“นอนไม่หลับเลยอ่ะ อยากนอนต่อ” อ้าวแล้วบอกกูทำไมวะ??
หลังจากที่ลากเขามาได้แล้วชานยอลก็เดินเล่นเลียบทะเลไปเรื่อยๆโดยมีคริสเดินตามอยู่ข้างๆ ในเมื่อชานยอลไม่ได้พูดอะไร คริสก็ไม่พูดอะไรด้วยกลัวว่าจะทำลายบรรยากาศการเดินเล่นชิลล์ๆของคนน่ารักข้างตัว แต่คือไอ้อาการนิ่งเงียบขนาดนี้นี่บอกเลยว่าใจพี่บ่าวร้อนรนเลย
ไม่ใช่ว่าน้องชานยอลพูดมากอะไรหรอกนะ แต่พอเงียบไปก็ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่หรือเปล่า คริสมองคนที่เดินอยู่ข้างๆด้วยสายตาอ่อนโยนและละมุนโดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ตัว ชานยอลที่หันมามองก็ได้แต่ชะงักกับสายตาละมุนคู่นั้น แก้มใสแดงเรื่อ
“ร้อนเหรอพี่บังแดดให้นะ” คริสเอื้อมมือไปบังแดดให้เพราะคิดว่าเจ้าตัวคงจะร้อน ถึงแม้อากาศตอนเช้ายังจะไม่มีแสงแดดสว่างจ้ามากแต่ทว่าก็ยังมีไอร้อนอยู่บางเบา ชานยอลแอบยิ้มกับตัวเองแล้วเขยิบเข้าไปใกล้จนแทบจะเกยกันอยู่แล้ว
“แบบนี้ก็ไม่ร้อนเหมือนกัน” ชานยอลหันไปยิ้มให้ ไอ้คนที่โดนรอยยิ้มแอคแทคใส่ก็เขินไปสิ มันรู้สึกตื้นตันในอกอย่างบอกไม่ถูก ใจสั่นรัวไปหมดเลย คริสวางมือที่ยกบังแดดให้คนน่ารักไว้ที่กลุ่มผมนิ่มแล้วลูบแพรไหมเบาๆ
“น้องชานยอลครับ” คริสเอ่ยเรียกหลังจากที่หามุมเหมาะๆนั่งเล่นบนพื้นทรายได้แล้ว
“ว่า?”
“พี่อยากได้มือถือใหม่อ่ะ” ชานยอลหัวเราะแล้วยกขาขึ้นชันก่อนที่จะหันไปพยักหน้าให้
“กลับไปแล้วเราก็ไปซื้อกัน แล้วห้ามไปเล่นมือถือกับจื่อเทาอีกนะ” ถึงจะงงๆแต่ก็พยักหน้ารับปากคำว่าจะไม่ไปเล่นอะไรกับลูกแพนด้านั่นอีก จะว่าไปเขาก็ไม่อยากจะไปเล่นด้วยหรอกแต่เห็นมันดูรูปน้องชานยอลต่างหากเลยขอเข้าไปดูด้วย
“สัญญาเลยครับ” คริสล้มตัวลงนอนบนพื้นทรายโดยใช้สองมือรองหัวต่างหมอน ลืมตามองท้องฟ้าสีสว่าง เมฆปุยสีขาวลอยอ้อยอิ่งอยู่บนผืนฟ้า ชานยอลวางปลายคางไว้บนหัวเข่าที่ชันขึ้นไว้แล้วมองคนข้างตัวที่ดูจะพักผ่อนและผ่อนคลายจนน่าอิจฉา
“คริส”
“หื้ม?”
“ถ้าสมมติว่าเราทำผิดมากๆนายจะให้อภัยเราไหม” ชานยอลแนบแก้มลงบนกับหัวเข่ามองสบตากับดวงตาคู่คมที่มองมา ปลายหัวคิ้วเข้มขมวดมุ่นจนเกิดปมก่อนที่จะค่อยๆวาดขึ้นเป็นรอยยิ้ม
“แน่นอนไม่ว่าพี่จะเสียใจหรือไม่ พี่ก็จะอภัยให้น้องชานยอลเสมอนั้นแหละ”
“แม้ว่าฉันอาจจะทำให้นายเจ็บปวดน่ะนะ?” คริสยิ้มกว้างแล้วพยักหน้ารับ
“แน่นอน ไม่ว่าจะยังไงน้องชานยอลก็ไม่เคยผิดแล้วก็ไม่มีทางที่พี่จะยอมให้เจ็บด้วย” ดวงตาคู่กลมที่มองสบกันอยู่นั้นฉายแววประกายดูใสซื่อ อ่อนโยน และละมุนจนคนถามรู้สึกผิดเสียเองทั้งๆที่ก็แค่ถามไปอย่างนั้น
ถ้าจะให้ว่าไปคริสก็ดูเป็นผู้ชายซื่อๆคนหนึ่งที่ทำตามทุกอย่างด้วยหัวใจรัก ชอบก็บอกชอบ ไม่ชอบก็บอกว่าไม่ ดวงคู่คมเข้มนั้นที่ดูเฉี่ยวดุแต่ทว่ามันกลับอ่อนโยนได้จนเพียงแค่มองก็ใจสั่นแล้ว ก็เพราะเป็นแบบนี้น่ะสิใครกันจะกล้าทำให้พี่บ่าวเสียใจ
“พี่เชื่อนะว่าไม่ว่ายังไงน้องชานยอลก็ไม่มีทางทำให้พี่เสียใจได้แน่นอน” อยากจะแบะปากใส่แล้วถ้ามว่าเอาอะไรมามั่นใจกันถึงเบอร์นี้เหรอ
“มันก็ไม่แน่ไหมอ่ะ” คริสหัวเราะแล้วแกล้งดึงแขนของคนที่ถามอะไรเยอะแยะให้ลงมานอนข้างๆกัน ชานยอลลงนอนหนุนหัวกับแขนข้างหนึ่งของคนดึงที่เสียสละให้นอน
“มันก็ยังไม่ถึงนิ พี่ไม่เคยคิดว่าน้องชานยอลทำอะไรไม่ดีเลยนะ และน้องชานยอลก็ไม่เคยที่จะทำอะไรผิดอยู่แล้ว ก็ปาร์คชานยอลเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของคริสนี่นะ
“ไม่ต้องไปคิดมากหรือสมมติมาถามพี่หรอก เพราะคำตอบของพี่มันอยู่ที่ชานยอล” ริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่เม้มกันไว้แน่น คือบางทีมันก็ทั้งเขินแล้วก็ตื้นตันใจอะไร เพราะคริสก็คือคริส
เพราะรักที่บริสุทธิ์แบบนี้น่ะสิ เขาจะกล้าทำร้ายคนที่มีความคิดรักเดียวแบบนี้ได้ยังไง เขาไม่กล้าทำร้ายและทำลายรอยยิ้มที่แสนสว่างนี้หรอก
หรือบางทีถ้าคริสเกิดโมโหขึ้นมา มันก็คงจะเป็นที่เขาเองที่สะบั้นรักครั้งนี้ลงกับมือของตัวเอง แต่ถ้าเรื่องที่มันยังมาไม่ถึงก็ควรที่จะไปคิดถึงมันสิเนอะ.. ปล่อยให้มันลอยไปตามสายลมแล้วเลือกที่จะดื่มด่ำกับความอบอุ่นที่โอบล้อมเขาอยู่นี่ดีกว่า
“น้องชานยอลตัวนุ่มดีจังเหมือนเตียงเลย” ชานยอลหัวเราะเบาๆแล้วขยับเกยวางแก้มอิงไว้ที่อกกำยำนั้น พอแขนข้างนั้นโล่งก็ไม่รู้จะเอาไว้ตรงไหนก็เลยวางแหมะบนกลุ่มผมนิ่มแล้วลูบไล้มันแผ่วเบา คริสจะรู้บ้างหรือเปล่านะว่าความอ่อนโยนของเจ้าตัวกำลังหลอมละลายใครบางคน และทำให้รู้สึกผิดไปพร้อมๆกันได้
..ขอโทษ..
หลังจากที่เล่นน้ำและหม่ำๆอาหารทะเลกันเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาตั้งวงอีกแล้วครับพี่น้อง นอกจากวงก๊งก็มีวงไพ่นี่แหละกิจกรรมยามค่ำคืนของพวกเรา โดยได้รับความเอาใจใสและความอนุเคราะห์จากคนของพ่อจงแด แน่นอนว่าไม่ฟรีหรอกแต่ก็สะดวกไม่น้อย
คริส เซฮุน กับจงอินนั่งดวลเหล้ากันอยู่ข้างๆวงทายเลขของชานยอล จื่อเทาและจงแด คิดว่าคืนนี้ไม่ได้ถ้าไม่ได้กำไรจากการทายเลขก็จะไม่นอน!!! ส่วนวงข้างๆถ้าไม่หมดก็ไม่นอน!! คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้วที่จะอยู่ที่นี่ ก่อนที่จะกลับหอพรุ่งนี้สายๆ แต่ถึงจะให้เมาแฮงค์ยังไงก็มีคนรับส่งอยู่ดี
“เอ้าชน!!!” จงอินยื่นแก้วมาชนกับคริสและเซฮุนก่อนที่จะยกกระดกหมดแก้ว
“มาเล่นเกมกันดีกว่า เอาปะ?” คริสยื่นหน้าเข้าไปกลางวงแล้วยักคิ้วหลิ่วตาให้ เซฮุนกับจงแดก็เห็นดีเห็นงาม ชานยอลที่นั่งอยู่ไม่ไกลเหลือบสายตามอง ถ้าเมาเหมือนหมาล่ะก็น่าดูไอ้พี่บ่าว!!
“เอาดิเล่นไง” เซฮุนยกแก้วที่เพิ่งชงใหม่ขึ้นกระดกรวดเดียวลงคอ แหมมันชื่นใจพี่
“ใครแพ้ซดเพรียว” เมื่อทุกคนตกลงกันได้เกมของคริสก็เริ่มขึ้น ไม่รู้ล่ะว่าใครจะหมู่หรือจ่า!
กว่าที่จะรู้ผลก็ง้อยเปรี้ยกันไปเสียหลายยก ขวดเปล่ากองเกลื่อนอยู่ข้างตัวจงอิน และแน่นอนว่าอีกสามหน่อที่พังสภาพล้มเกลื่อนตามขวดเหล้าเปล่าไป จื่อเทาสะกิดเรียกชานยอลกับจงแดให้หันไปมองอีกวงที่นอนพับกันไปแล้ว จงแดได้แต่ถอนหายใจแล้วก็กรอกตาไปมาก่อนที่จะหันกลับมาสนใจไพ่ในมือต่อ ชานยอลเพียงแค่ปรายสายตามองเท่านั้น
เดี๋ยวได้รู้เรื่องเลยครับไอ้พี่บ่าวคนดี!!!
“เอาไงเลิกไหม? ซากพวกมันต้องเก็บไหมเนี่ย” จื่อเทาพยักเพยิดหน้าไปทางวงข้างเคืยงที่มีสามหนุ่มขี้เมานอนตายเกลื่อน
“ปล่อยไว้งั้นแหละ” จงแดเบ้ปากคว่ำแล้วลุกขึ้นไปหาน้ำเย็นๆดื่มก่อนที่จะเดินเข้าห้องนอนเป็นคนแรกเลย
“เอาไงล่ะทีนี้?”
“ก็เอาไปส่งห้องอ่ะดิ เดี๋ยวรู้เรื่องเลยไอ้พี่คริส!”
แล้วชานยอลกับจื่อเทาก็ช่วยกันแบกซากคริสกับเซฮุนไปแต่ทว่าจงแดล็อคห้อง .. มองหน้ากินจุดกันอยู่นาน นี่กว่าจะลากพวกมันมาได้นี่ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ แล้วก็ตกลงกันเองทางสายตาว่าก็ลากพวกมันเข้าห้องก็แล้วกัน จะได้ไม่โดนยุงหามส่วนซากอีกหนึ่งที่เหลือก็นอนกองกับพื้นและขวดเปล่าไปก็แล้วกัน
ชานยอลกับจื่อเทาให้ทั้งสองที่แบกมานอนกับพื้นและแน่นอนว่าใจดีปูผ้าปูให้ก่อนด้วย แถมหมอนให้ด้วยคนละใบ หลังจากที่ทิ้งคริสและเซฮุนไว้แล้ว จื่อเทากระโดดขึ้นเตียงเตรียมนอนแล้วแต่ก็ไม่ลืมเอื้อมมือเปิดที่หัวเตียงไว้ พอชานยอลเดินไปปิดไฟก็เดินมาขึ้นเตียงแต่เห็นสองคนนอนเปล่าๆไม่มีผ้าห่มก็กลัวจะหนาวก็เลยหาผ้าห่มมาห่มให้
แต่แล้วอยู่ดีๆไอ้คนที่เมาหลับไปแล้วก็ดึงเขาไปกอดเฉยเลย! แถมมันยังพลิกตัวขึ้นคร่อมเขาเฉยเลย นี่มึงเนียนเมาป่ะวะเนี่ย!!!
“งื้อ~ แม่อ่ะ~ น้องชานยอลน่ารักจริงๆนะแม่ต้องชอบแน่ๆ” เสียงอ้อแอ้ที่พูดงึมงำอยู่ข้างหูพร้อมกับแรงกอดนี่ทำเอาคนตกใจที่ยกมือขึ้นจะทุบเข้าให้ค่อยๆลดมือลง เมาแล้วละเมอล่ะสิเนี่ย
“เออแม่รู้ปล่อยได้แล้ว” พยายามดันออกแต่ดูเหมือนพี่บ่าวจะไม่ยอมปล่อย ยังคงกอดอยู่นั้น แล้วยังจะมาซุกหน้าอะไรที่คอเขากัน! ถ้าเป็นเวลาปกตินี่บอกไว้เลยว่าโน้นกระเด็นติดข้างฝาไปแล้ว
“จริงนะน้องชานยอลน่ารักมากเลย แม่ต้องเข้าใจนะ ถ้าได้น้องชานยอลมาเป็นแฟนพี่บ่าวคงจะดีใจไม่น้อยเลย” บ่นงึมงำๆแล้วก็หลับพล็อยไปเลยทิ้งให้คนที่โดนกอดแล้วพูดข้างหูใส่แบบนี้ก็เขินไปสิ อุณหภูมิรอบตัวว่าร้อนแล้ว แต่ตอนนี้อุณหภูมินายร้อนยิ่งกว่า
“ไอ้บ้า!” แอบบ้าไปเบาๆ ด่าดังก็ไม่ได้ก็เขินอยู่ไง กลัวคนอื่นตื่นด้วยเถอะ
“ไม่ได้บ้านะ” มันยังจะมากระซิบอะไรใกล้หูอีก นอนไปเลยสิโว๊ย!!! ตอนนี้แก้มของชานยอลแดงสีจัดถ้าส่องกระจกไกลๆก็ต้องเห็นแน่นอน
พอพลักให้คริสลงไปนอนดีๆจะลุกขึ้นไอ้แขนขาก็ก่ายมาอีก!! อู๋อี้ฟานนี่มันอะไรกัน!! เมาแล้วเป็นแบบนี้เหรอ? รอบหน้าถ้าเมานอกสายตาอีกล่ะก็มันต้องมีกำราบกันบ้างแล้ว! แต่ก่อนจะถึงตอนนั้นเอาตรงนี้ให้รอดก่อน จะหลุดออกจากอ้อมแขน วงขานี่ยังไง พอดันมือออกขาก็ก่ายมา พอผลักขาออกมือก็รวบตัวเข้าไปกอดอีก ห่วงสวัสดิภาพข้าเจ้าด้วยเต๊อะอ้ายบ่าว
ชานยอลได้แต่กรอกตาไปมา ไหนก็ดิ้นไม่หลุดแล้วก็นอนมันตรงนี้ไปด้วยกันเลยก็แล้วกัน เห็นว่าเป็นคริสหรอกนะไม่งั้นล่ะก็ถีบกระเด็นเลยบอกตรงๆ ชานยอลไม่ชอบให้ใครมาทำแบบนี้ด้วย และแน่นอนไม่ชอบพวกปากว่ามือถึงเพราะตัวเองเคยเกือบจะโดนลวนลามมาแล้ว แต่เพราะเป็นคริสที่กำลังเมาหรอกนะถึงได้หยวนๆให้ ปกติล่ะก็ไม่ได้มานอนแบบนี้หรอก ยังไม่อนุญาตให้มานอนในห้องเดียวกันได้เลยเถอะ
“รอดตัวไปนะ” ชานยอลจิ้มหน้าผากของคนเมาหลับไม่รู้เรื่องย้ำไปหลายที
“คิๆ” ยังจะมีหน้ามาหัวเราะอีก ชานยอลกรอกตามองบนแล้วถอนหายใจอีกสักที ก่อนที่จะพยายามข่มตานอน ก็มีคนที่หัวใจมันว้าวุ่นขนาดนี้มานอนกอดมันก็รู้สึกหวั่นไหวหรือเปล่าล่ะ แล้วแบบนี้จะนอนหลับได้ยังไงกัน!!!
ดวงตากลมของชานยอลมองใบหน้าของคนข้างตัวที่นอนกอดก่ายเขาไม่ปล่อย เขารู้ว่าคริสก็ไม่ได้ดูหล่อเหลาปานเทพบุตรอะไรขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้แย่อะไร ถ้าเทียบกับเพื่อนๆแล้วอาจจะมาลำดับท้ายๆ แต่เรื่องนิสัย การวางตัว และความคิดของคริสหลายอย่างมันทำให้เขาพอใจและวางใจที่จะอยู่ใกล้ด้วย กลายเป็นว่าความดีความชอบทั้งหลายที่มีให้ ไม่ได้มาจากหน้าตาเลยสักนิด
เขาไม่เคยติดที่จะรักชอบพอใครที่หน้าตาอยู่แล้ว ต่อให้จะโดนมองไม่ดี หรือโดนว่ายังไงปาร์คชานยอลก็ไม่หวั่นหรอก ก็นี่มันตัวเขา หัวใจของเขา ทำไมจะต้องแคร์คนอื่นไปมากกว่าตัวเองแล้วก็ใครอีกสักคนด้วยล่ะ
“ฝันดีนะ” กล่าวเสียงเบาคล้ายกระซิบก่อนที่จะปิดเปลือกตาลงเข้าสู่ห้วงนิทรา
เฮ้ย!!! ทำไมขยับไม่ได้วะ ทำไมตัวชาๆ หรือว่า ...... สุกี้น้ำ!!!!!!!
โอ๊ย! เอาจริงๆพี่ไม่ได้กลัวหรอกนะ แต่ถ้ามาเจอกันซึ่งๆหน้าพี่ก็เผ่นนะเว๊ย แล้วนี่อะไรมาอำกันทำไม!! จะขยับก็ไม่ได้ จะลืมตาก็ไม่กล้า ชิบแล้ว! พี่ว่าพี่ต้องเจอดีแน่ๆ หลังจากที่ดวลเหล้ากับไอ้เซฮุน และไอ้จงอินแล้วพี่ก็จำอะไรไม่ได้อีกเลยว่าเฮ้ยนี่เราอยู่ตรงไหนวะ มานอนอะไรตรงไหน อยู่ที่เดิมตอนนั่งตั้งวงหรือเปล่า ก่อนนอนยังไม่ได้ไหว้ขอเจ้าที่เจ้าทาง เจ้าป่าเจ้าเขา เจ้าทะเลอะไรเลย ยังไงวะหรือจะบอกให้เจ้าทะเลที่บ้านมาช่วยคุยกับที่นี่ดี
จะเอาอะไรก็มาเข้าฝันเอานะแล้วพี่บ่าวจะทำบุญกรวดน้ำไปให้ นี่พี่บอกไว้เลยนะว่าขอให้มาแบบสภาพดีๆนะ อ้าวชิบ!! มีขยับด้วย อะไรมันมาดุ๊กดิ๊กที่หน้าอกวะ! หรือยังไงคร่อมพี่อยู่ใช่ไหมพี่เป็นลูกชายมีพ่อมีแม่นะเว๊ย จะมาคร่อมแบบนี้มันผิดผีนะ หัวใจของพี่มีไว้ให้แค่น้องชานยอลนางฟ้าประจำใจของพี่บ่าวคนหล่อคนเดียวนะเว๊ย!
เอาวะเป็นไงเป็นกัน! พี่ต้องรักษาเอกราชหน้าอกของพี่ให้น้องชานยอลคนเดียว!! หน้าอกของพี่น้องชานยอลคนเดียวที่มีสิทธิ์ได้หนุน ได้ซบ ได้จับ สุกี้น้ำตัวไหนก็ไม่มีสิทธิ์นะเว๊ย!!
“เฮ้ย!” พอลืมตาขึ้นก็เห็นกลุ่มผมที่อกก็ช็อคแทบตาตั้งน่ะสิ แต่พอเอียงหน้าดูดีๆก็เห็นว่าเป็นน้องคนงามคนน่ารักของพี่บ่าวนี่เอง!! ใจหายใจคว่ำนึกว่าสุกี้น้ำซะอีก แต่ว่าเอ๊ะ? อยู่ดีๆน้องชานยอลมานอนหนุนอกพี่ทำไม มันเกิดอะไรขึ้น นี่พี่อยู่ไหนตื่นหรือฝัน!!?
คริสที่ข้องใจก็ยกมืออีกข้างที่ว่างมาลองหยิกแก้มตัวเองดู เจ็บมากด้วยแปลว่านี่คือความจริงงั้นสิ โอ๊ยมันกร๊าวใจพี่บ่าวอย่างแรง!! พอมองดีๆก็เห็นว่าชานยอลนั้นนอนเกยขึ้นมาแทบจะทับเขาทั้งตัวอยู่แล้ว กลุ่มผมที่อกนี่ก็คนดีนอนหนุน แขนอีกข้างก็แผ่กางไว้แน่นอนว่าชาไปแล้วนิดหนึ่งน่าจะเพราะโดนไอ้เซฮุนทับมือ พอมันกลิ้งออกไปก็ค่อยโล่งหน่อยแต่ยิบๆไปทั้งมือเลย
ชานยอลขยับตัวอีกรอบแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะลงจากการหนุนอกพี่บ่าวคนดีที่ตอนนี้กำลังใจสั่นไหวมาก น้องชานยอลจะได้ยินเสียงหัวใจพี่ไหมนะ จะผลักน้องคนงามให้ลงนอนดีๆพี่ก็กลัวว่าจะตื่น แล้วน้องจะต้องรู้ตัวแล้วก็อาจจะเขินมากที่อยู่ๆก็มานอนหนุนอกแบบนี้
แล้วถ้าพี่โดนไล่ไม่ให้เจอหน้าอีกล่ะ โอ๊ยไม่เอานะแบบนั้นแค่อยู่กันคนละคณะก็ร้าวใจจะแย่ ในเมื่อไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปก็เลยยกมือข้างเดียวกับที่ชานยอลนอนหนุนอกแล้ววางแหมะไว้ที่กลุ่มผมนิ่มแล้วลูบเบาๆกล่อมให้คนที่นอนหลับอยู่ให้ฝันถึงแต่เรื่องดีๆ แล้วคริสก็ปิดเปลือกตาหลับไปอีกรอบ
ริมฝีปากของทั้งคู่วาดโค้งเป็นรอยยิ้มแม้ยามหลับฝัน จะต้องฝันถึงแต่เรื่องดีแน่ๆเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น