ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
140719 0:20 - 12%
แก้บนน้องชานยอล TvT
140723 21:44 100%
ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกหมั่นไส้คนหล่อจังเลย 555555
เรื่องนี้จริงๆแล้วมีที่มาที่ไป (อีกแล้ว) 5555555555 ให้เล่าไปก็ขำ
คิดถึงทุกคนนะคะ เลิ๊บๆ *โปรยจูบ*
คิดถึงทุกคนนะคะ เลิ๊บๆ *โปรยจูบ*
_______________________________
‘ชานยอล’ คือชื่อของคนน่ารักสุดสวาทขาดใจนางฟ้าตัวเล็กที่แสนน่ารักของพี่อู๋คนหล่อ
ตากลมๆ ปากนิดๆ แก้มแดงๆ หรอยอย่างแรง!!! เอาใจพี่บ่าวไปเลย!!! ถึงจะมีไอ้ลูกแพนด้าตาดำมายืนคั่นกลางแล้วไง? คิดว่าพี่อู๋จะยอมถอยเหรอ? มึงมายืนคั่นกลางได้กูก็ย้ายไปยืนข้างหลังน้องชานยอลคนน่ารักได้เหมือนกัน!!!
พอไอ้ลูกแพนด้าเห็นมันก็เต้นตะแง๊วๆทำท่าจะหาเรื่อง ก็มาสิพี่อู๋ไม่หวั่นนะเว๊ยบอกเลย! แต่คนน่ารักตัวเล็กที่น่ารักสุดสวาทขาดใจเอาหัวใจของพี่ไปเลยก็มาห้ามทัพไว้ พี่ก็ไม่ได้อยากจะทำตัวเป็นนักเลงหาเรื่องอะไรหรอกนะแต่มึงอย่าเผลอนะไอ้ลูกหมีแพนด้านอนแดกไผ่ กูจับมึงโยนลงทะเลให้ไอ้หลามแน่!!
“ไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว เล่นกันเป็นเด็กๆไปได้” ชานยอลหัวเราะแล้วส่ายหน้าไปมา คนที่โดนบอกว่าเป็นเด็กก็ทำท่าฮึดฮัด
“เทาไม่เอาน่า” ชานยอลหันไปปรามเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองทำท่าไม่ยอมจะไปหาเรื่องเขาอีก คริสก็ลอยหน้าลอยตาใส่พอชานยอลหันมาก็ทำหน้าหงอยๆเหมือนกลัวเทาเสียอย่างนั้น ชานยอลปัดมือบอกให้เทาขยับไปแล้วให้คริสมายืนข้างให้อยู่ในแถวเดียวกัน
“คริสเรียนพืชศาสตร์เหมือนกันเหรอ” ชานยอลหันมาถาม คริสที่ได้ยินก็ทำหน้าตกใจ
“ห๊ะ? เปล่านิพี่เรียนประมง” ชานยอลขมวดคิ้วแล้วมองคริสที่ทำหน้าตกใจอยู่ข้างๆ
“นี่มันที่ของคณะพืชศาสตร์นะแล้วคริสมายืนอะไรตรงนี้ ประมงอยู่โน้นนะ” ชานยอลชี้ไปอีกด้าน คริสก็หันไปมองตามก็เห็นพวกเซฮุนที่มองอยู่ก็ส่ายหน้ากันยกใหญ่ เอ้า!
ขอสาบานจากใจว่าตัวเขามองไม่เห็นจริงๆนะว่าคณะเขามันอยู่อีกฟากแต่ก็ดีนะได้มาเจอน้องคนน่ารักพอดีเลย~ แหมพรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด ก่อนนี้อยู่กันแสนไกล พรหมลิขิตดลจิตใจ ฉันจึงได้มาใกล้กับเธอ~
“กลับไปได้แล้วเขาจะแยกคณะแล้วนะ” คริสมองหน้าชานยอลแล้วก็ทำหน้าไม่เข้าใจ
“จะไม่รายงานตัวเข้าเรียนหรือไงมาทำหน้างงอะไรกัน” ตบท้ายประโยคด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ แหมแม่คุณของพี่นี่น่ารักจังเลย~
“แล้วพี่จะได้เจอชานยอลอีกไหม?” ชานยอลยิ้มให้อย่างน่ารักเลย โอ๊ยๆๆ พี่หัวใจหวั่นไหว!!
“ไม่รู้สิ อาจจะได้เจอหรืออาจจะไม่ได้เจอมั้ง” แล้วก็ยักคิ้วให้ด้วย
“ไม่ต้องเจอกันอีกเลยจะดีกว่า” เทาที่ยืนฟังอยู่นานโผล่หน้ามาขัด คริสกรอกตาไปมาแล้วอยากจะพุ่งเข้าไปจับจื่อเทามาบีบคอแล้วเขย่าๆๆๆให้ไส้ไหลไปกองรวมกันจริงๆ
“เทานี่ก็!... เอาเป็นว่าถ้าเจอก็คือเจอถ้าไม่เจอก็คือไม่เจอ” หันไปดุเทาเสร็จก็หันมายิ้มให้
“ถ้าเจอกันอีกพี่ขอเบอร์ได้เปล่า” แหมพูดออกไปก็เขินอยู่เหมือนกันนะ จริงๆอยากจะยื่อน้องซัมซุงฮีโร่ลูกรักให้กดเบอร์เลยด้วยอ่ะแต่แบบเกรงใจ คนเขามีพ่อมีแม่เนอะ จะไปรวบรัดมันก็คงไม่งามแล้วน้องนางของพี่บ่าวจะหมางเมินเสียก่อน พี่คงทำใจไม่ได้
ก็คนนี้แหละว่าที่เมียแล้วก็แม่ของลูกพี่!!!
“ไว้ให้เจอกันก่อนเถอะ” นางฟ้าคนน่ารักยิ้มทิ้งท้ายไว้หนึ่งทีก่อนที่จะโดนแพนด้าตัวดำลากไปเพราะรุ่นพี่ปล่อยให้เข้าไปรายงายตัวในคณะได้แล้ว พวกเซฮุนก็เดินมาลากคริสเหมือนกัน
“อะไรวะมาหม้อสาวอยู่นี่เอง พวกกูก็คิดว่าหายไปไหน” เซฮุนกอดคอคริสแล้วล็อคคอไว้
“ไม่ได้หม้อเว๊ย นี่พรหมลิขิตพามาเองเลย” พวกเพื่อนทำท่าอยากจะอ้วก
“ไปๆเพ้อเจ้อนะมึง ไปรายงานตัวกันถ้าช้ามึงก็ไม่ได้เจอพรหมลิขิตของมึงแน่” คริสหันมองคนพูดแล้วก็อยากจะเสยปากมันสักที
“เงียบไปเลยไอ้จงอิน!” แล้วคริสก็โดนเซฮุนลากคอไปทางตึกคณะตัวเอง พอหันไปมองก็เห็นว่าน้องนางคนน่ารักหันมามองเหมือนกัน แหมพี่อู่คนหล่อเลยโบกมือบ๊ายบายให้สักหนึ่งที คนน่ารักตากลมก็หัวเราะขำให้อีกหนึ่งที อ่า.. พี่ว่าพี่เมารักน้องแล้วล่ะจ๊ะ
“มึงชอบผู้ชายเหรอวะกูเพิ่งรู้นะ” คริสหันไปมองเพื่อนอีกคนในกลุ่มแล้วก็ขมวดคิ้วมุ่น
“ผู้ชายอะไรวะไอ้จงแดพูดให้ดีๆ กูไม่ได้ชอบไอ้หมีแพนด้านั่นสักหน่อย” คริสรัวภาษาใต้จนจงแดฟังแทบไม่ทัน
“ก็ไม่ได้บอกว่าไอ้ลูกหมีนั่น กูหมายถึงน้องพรหมลิขิตมึงน่ะ” คริสสะบัดแขนของเซฮุนที่ล็อคออกแล้วหันไปหาจงแดที่เดินตามหลังมา
“ห๊ะ? ผู้ชายอะไร? คนน่ารักของกูเป็นทอมหรอกดูไม่ออกเหรอวะ” จงแดส่ายหน้าไปมาพอๆกับจงอินที่ก็อยากเอาเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผากเหมือนกัน
“บกพร่องทางสายตาเหรอมึง?” คริสไม่สนใจจงอินก็หันไปหาเซฮุนที่ยืนเงียบๆ เซฮุนก็เลิกคิ้วแล้วยักไหล่ใส่
“เดี๋ยวก็รู้ เข้าตึกเหอะร้อนวะ” แล้วเซฮุนก็เดินนำไปก่อน คริสก็เลยเดินตามไปและปิดท้ายด้วยสองจงข้างหลังที่มองหน้ากันแล้วก็ส่ายหน้ากันไปมา
“ชานยอลตกลงยังไงรู้จักมันเหรอ จะให้มันจีบหรือไง” หลังจกาที่ลากเพื่อนมาได้เทาก็เปิดประเด็นถามทันที
“มันที่ไหนเขาชื่อคริสหรอกเทานี่ก็.. แล้วจีบอะไรเทาก็มั่วแล้วป่ะน่ะ”
“ก็เห็นๆกันอยู่ป่ะ ถ้าไม่ชอบทำไมถึงไปคุยกับเขาบอกมา” เทายิ้มล้อเลียน ชานยอลก็มองเพื่อนด้วยหางตา
“อะไรล่ะ ก็เห็นว่าตลกดีก็เลยคุยด้วยหรอก” เทาหรี่สายตามอง
“แค่นั้น??” ชานยอลพยักหน้า
“ก็ใช่น่ะสิ เห็นว่าสติไม่ค่อยเต็มดีคุยด้วยน่าจะสนุกอยู่ก็เลยคุยด้วย” เทาหัวเราะงอคว่ำงอหงายกับคำว่าสติไม่ดี ก็จริงนะฮวางจื่อเทาคิดแบบนี้
ชานยอลหันหน้าไปมองอีกด้านที่เป็นฝั่งคณะของประมงแล้วก็ยกยิ้มให้เมื่อคริสหันมามองพอดี ก็ตอนแรกก็กะว่าจะไม่คุยด้วยหรอกแต่.. จะว่าไงดี ก็เห็นว่ามองนั่นแหละก็เลยยอมคุยด้วย ก็ดูเป็นคนอารมณ์ดีๆถ้าคุยด้วยก็อาจจะอารมณ์ดีตามก็ได้ ให้มายืนตากไอแดดแบบนี้ใครล่ะจะชอบ จริงไหม?
พอได้คุยแล้วก็อารมณ์ดีจริงๆนั่นแหละ.. ถ้าได้คบเป็นเพื่อนก็คงจะดีไม่น้อยแหละ
ว่าแต่ปาร์คชานยอลจะรู้หรือเปล่าว่าอีกฝ่ายไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อนน่ะ?
พอเข้าตัวตึกมาได้คริสก็ทำหน้างอนใส่ไม่ยอมพูดกับจงแดอีกเลย ข้อหาที่มันมาดูหมิ่นน้องชานยอลคนน่ารักนางฟ้าประจำใจของพี่อู๋คนนี้ ก็เห็นๆกันอยู่ว่าน้องเป็นทอมยังจะมาบอกเป็นผู้ชายอีก ผู้หญิงที่ไหนเขาจะใส่กางเกงกันนอกจากทอมใช่ไหมล่ะ? แหมพี่อู๋นอกจากหน้าตาจะหล่อแล้วยังฉลาดอีกอ่ะบอกเลย
จงแดก็เพลียเกินกว่าจะคุยกับคริสอีกก็เลยตามเลย จะมีก็แต่ไอ้จงอินที่เป็นพี่ของจงแดนี่ล่ะที่ตะแง๊วๆจะมีเรื่องกับคริสเพราะบังอาจมาทิ้งหางตาใส่น้องชายตัวเอง เอาเข้าไปไอ้พวกนี้.. เซฮุนไม่ได้กล่าวแค่คิดในใจก็ปวดสมองแล้ว
หลังจากที่รายงานตัวเรียบร้อยทุกคนก็โดนต้อนเข้าห้องเรียน ที่เรียกเข้าไปนี่คือรุ่นพี่มีเรื่องจะแจ้งเกี่ยวกับการเข้าเรียนที่นี่ ที่นี่ไม่มีการรับน้องเพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงว่าพี่อู๋คนหล่อจะโดนลงโทษลงทัณฑ์ให้สาสมแก่ใจ~ อะไรหรอกนะ หายห่วงได้เลย แต่ที่นี่หลังจากที่เรียนไปแล้วหนึ่งอาทิตย์จะมีคืนเฟรชชี่ไนท์ที่ถือเป็นการเลี้ยงต้อนรับน้องๆและเป็นการให้รุ่น ไม่ต้องไปซ้อมเชียร์อะไรให้วุ่นวายก็แค่เรียนจบไอ้ใบปริญญาก็พอแล้ว
พี่อู๋คนหล่อของทุกคนแน่นอนว่าจะต้องเรียนจบรับใบปริญญาและแต่งงานพาน้องนางฟ้าคนน่ารักคนงามประจำใจพี่คนหล่อกลับไปเลี้ยงดูที่บ้านแน่นอน พี่จะไม่ให้ยุงไต่แมลงตอมเลยจ๊ะ.. เพราะพี่นี่ล่ะจะไต่จะตอมเอง ยิ่งคิดภาพในหัวก็ยิ่งพาลงไปไกลจนเกินจะกู่กลับ เซฮุนที่นั่งอยู่ข้างๆก็ได้แต่มองด้วยหางตาแล้วก็ส่ายหน้าไปมา ส่วนจงอินที่นั่งอยู่อีกข้างก็ไม่อยากจะสนใจอะไรมันอีก เท่าที่รู้จักกันมาผู้ชายคนนี้คงจะสติไม่เต็มที่สุดเท่าที่คิมจงอินเคยเจอมาแล้วล่ะ
คริสที่คิดอะไรต่อไหนไปถึงไหนก็ได้แต่นั่งเท้าคางทำหน้าเคลิ้มปนความหื่นกามไปสิ จนรุ่นพี่ปล่อยนั่นแหละถึงได้ฤกษ์หลุดออกจากภวังค์หวานๆที่คิดฝันไว้ ถ้าได้ลองแบบในฝันเมื่อกี้สักครั้ง สองครั้ง สาม สี่ ห้า และอีกหลายๆครั้ง พี่คงตายตาหลับ..
เพราะคริสใจลอยไปไหนต่อไหนที่ไม่ต้องบอกพวกเพื่อนๆก็คงจะเดากันได้ก็เลยต้องมาพูดให้ฟังอีกครั้งว่าอีกหนึ่งอาทิตย์จะมีเฟรชชี่ไนท์เพื่อต้อนรับเราและการเรียนเป็นอย่างไรบ้าง ซึ่งเท่าที่คริสได้ฟังก็แอบหวังอยู่นิดๆนั่นแหละว่าจะได้เรียนวิชาเดียวกับน้องชานยอลคนน่ารักเนื้อคู่ฟ้าประทานที่ส่งลงมาเคียงคู่กับพี่บ่าว กำลังคิดว่าถ้าได้เจอน้องชานยอลพี่จะยื่นลูกรักของพี่ให้น้องเลยแล้วกะว่าอยากจะขอถ่ายรูปด้วยอยากจะส่งให้แม่ที่บ้านดูว่านี่ล่ะลูกสะใภ้!!
แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นไปตามหวัง วิชาพื้นฐานที่ต้องเรียนนั้นก็เรียนที่ตึกคณะ อาจารย์ที่สอนวิชาพวกนี้ก็มีอยู่ในคณะอยู่แล้ว ขัดใจอีตายนิ!! แล้วเมื่อไหร่พี่จะได้เจอน้องนางคนงามของพี่ล่ะ อยากจะไปที่คณะนั้นก็ไม่รู้จะตามหายังไง แล้วทางก็ใช่ว่าจะใกล้กันนะ แล้วถ้าไปถึงแล้วจะหาเจอไหมล่ะ? เพราะพวกที่ต้องเรียนทฤษฎีก็มีไม่ใช่น้อย ทำไมใยฟ้าดินไม่เห็นใจพี่บ่าวคนหล่อเลยนะ!!
“เป็นอะไรวะ” เซฮุนลงนั่งข้างๆคริสพร้อมกับวางจานข้าวและขวดน้ำไว้ตรงหน้าแล้วมองเพื่อนข้างตัวที่นั่งเขี่ยข้าวในจานของมันจนรวมเละมั่วไปหมดแล้ว
“พี่บ่าวคิดถึงน้องนุ้ย” พอแหลงใต้เสร็จก็ถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่ๆใส่ทำเอาเซฮุนขมวดคิ้วงง
“นุ้ยไหนวะ ไหนบอกว่าชอบน้องพรหมลิขิตไง” บางทีก็อยากจะถามมันว่า ก็รู้ว่าเขาชื่อชานยอลแล้วมาบังคับพวกกูให้เรียกเขาว่าน้องพรหมลิขิตไปเพื่ออะไรวะ?
คริสปรายสายตามองแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆใส่เซฮุนที่ทำหน้างง
“กูคิดถึงน้องชานยอล อยากเจอหน้า อยากคุยด้วย อยากเห็นรอยยิ้มที่เขายิ้มให้กูอ่ะมึงเข้าใจกูไหมห๊ะ!!” คริสรัวใต้ใส่แทบไม่เว้นวรรคหายใจ เซฮุนที่เจอเป็นชุดเข้าไปก็ได้แต่ทำหน้างงหนักกว่าเดิม
“พูดไปมึงก็คงไม่เข้าใจ” เซฮุนพยักหน้า
“ถ้ามึงไม่พูดใต้กูก็เข้าใจ เอาซะรัวเลยกูฟังทันได้แต่อะไรอยากๆ” คริสปรายสายตามองอีกครั้งแล้วก็ไม่สนใจก้มหน้าลงกินข้าวเหมือนเดิม
“เฮ้ยๆรู้เรื่องยัง~” จงอินกับจงแดเดินจนแทบจะวิ่งเข้ามาที่โต๊ะพร้อมกับจานข้าว ดีที่เป็นจานข้าวถ้าเป็นชามก๋วยเตี๋ยวมีล่มกลางทางครับบอกเลย
“รู้อะไรวะ” คริสเงยหน้าจากจานข้าว แล้วแก้วน้ำตัวเองก็โดนจงอินคว้าไปดูดน้ำซะอึกใหญ่เลย
“ก็ตอนบ่ายนี้เราต้องไปเรียนภาษาอังกฤษรวมกับพวกพืชศาสตร์ไง มาลองเสี่ยงกันไหมล่ะว่าจะได้เจอน้องพรหมลิขิตของมึงหรือเปล่า” สิ้นประโยคของจงแดคริสก็ทำหน้าตาแช่มชื่นเหมือนต้นไม้เฉาๆที่ได้สายน้ำชื่นใจรดพรม
“อ้าวทำไมวะ” เซฮุนถาม
“ก็อาจารย์คนสอนเรามีธุระด่วนไงก็เลยฝากให้ไปเรียนกับอีกคณะที่มีเรียนพร้อมกันพอดี” จงอินเป็นคนตอบ แล้วทั้งสามก็นั่งกินข้าวกันไปคุยกันไปไม่ได้สนใจไอ้ตัวดำที่นั่งทำหน้าตาล่องลอยแช่มชื่นประหนึ่งแม่ถูกหวยอีกเลย
น้องชานยอลนางฟ้าประจำใจ คนน่ารัก นางฟ้าตัวน้อยๆที่ทำให้โลกของพี่อู๋สดใส~ นี่แหละพี่จะไปตามหาน้องนางของพี่!!! ยอดรักแม่ชู้ทางใจของพี่~~
“แล้วถ้าวันนี้น้องพรหมลิขิตไม่มีเรียนล่ะ?” จงแดเหย่ หมั่นไส้ไง ถ้าใครไม่เรียกชานยอลว่าน้องพรหมลิขิตแม่งปรับพวกกูคนละห้าบาท แล้วบอกว่าที่ปรับนี่จะเอาไปสมทบทุนแต่งเมีย ถุย!! แต่งเมียเชี่ยไรตกเย็นมาก็ซื้อไอติมกิน
“ขัดกูจัง เอากับกูสักดอกไหม?” คริสทำท่าจะลุกขึ้นไฝว์กับจงแด จงอินก็รีบลุกขึ้นมาปกป้องจงแดทันที ไอ้พี่น้องแฝดคนละฝาสองคนนี้นี่แม่ง!! เอาจริงๆหน้าตา ส่วนสูง สีผิวนี่ไม่ได้ไปในทางเดียวกันเลยนะ บอกว่าเป็นแฝดกันนี่.. กูไม่เชื่อล่ะคนหนึ่ง
“เข้ามากูถีบมึงหงายนะ” จงแดที่อยู่ด้านหลังจงอินก็ยื่นหน้าออกมายักคิ้วให้ จงอินหมายว่าถ้ามันเข้ามากูหงายแน่ๆแต่คริสก็แค่เหย่เล่นไง
“เซฮุนพวกมันแกล้งกูง่ะ” ทำเสียงเล็กเสียงน้อยที่ฟังยังไงแม่งก็ไม่เข้ากับหน้าตาหันไปฟ้องเซฮุนที่นั่งก้มหน้ากินข้าวอย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลย
“บอกกูแล้วได้อะไร?” เซฮุนหันหน้าไปมองด้วยสายตานิ่งเฉย คริสเบ้หน้า
“พวกมึงแม่งใจร้ายจะทำร้ายพี่คริสคนหล่อตัวน้อยๆได้ลงคอ”
“ถุย!!!” ไม่ต้องนัดแนะทั้งสามคนที่เหลือก็พร้อมจะถุยใส่อยู่แล้ว คริสก็เบ้หน้าแล้วนั่งทำหน้าหงอยกินข้าวต่อไป
คอยดูนะเจอหน้าน้องนางฟ้าคนน่ารักนะ พี่จะฟ้องให้หมดเลย!!
คาบบ่ายวันนี้แทบจะเป็นอะไรที่คริสรอคอยให้มันมาถึงไวๆ อย่างน้อยก็จะได้รู้ไปเลยว่าวันนี้เขาจะเจอน้องนางฟ้าคนน่ารักหรือเปล่า บอกไว้ก่อนนะว่าพี่คริสอู๋คนนี้เชื่อเรื่องของพรหมลิขิตบันดาลชักพา~ ครั้งแรกอาจจะบังเอิญ ครั้งที่สองอาจจะตั้งใจแต่ถ้ามีครั้งที่สามมันคือพรหมลิขิต!!! ครั้งนี้ตัวเขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะขอแค่เบอร์ แต่ถ้าเจอกันหนที่สามเมื่อไหร่... พี่จะขอน้องเป็นแฟน~
พูดแล้วก็เขินว่ะ! คนมันหล่อก็งี้อ่ะ!!
ห้องเรียนที่คริส เซฮุน จงอินและจงแดจะต้องไปนั้นอยู่ชั้นสี่ของตึกคณะพืชศาสตร์ จงแดขอจดต่อจากเพื่อนมาเรียบร้อย ตอนที่เดินไปที่ตึกคริสก็หันซ้ายแลขวาหาคนน่ารักประจำใจแต่มองหายังไงก็ไม่เห็น หรือน้องคนดีของพี่จะไม่มีเรียนวันนี้ตามที่ไอ้จงแดบอกจริง? โอ๊ยเจ็บใจเป็นที่สุด!
ตอนที่ขึ้นลิฟต์มาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะก็มีแต่พวกๆเพื่อนในคณะกันทั้งนั้น แต่พอบานประตูลิฟต์เปิดเท่านั้นแหละ คนที่กำลังหันหน้ามาคุยกับเพื่อนข้างตัว คนที่แก้มกลมๆกับรอยยิ้มน่ารักสดใส ดวงตากลมที่ส่องประกายนั้นก็ทำให้คริสรีบพุ่งตัวแทรกเพื่อนๆทั้งหลายเหล่ออกจากลิฟต์มาแล้ว
“น้องชานยอล~~” คนที่โดนเรียกชื่อหันมามองแล้วก็ต้องทำตาโตตกใจที่ไม่คิดว่าจะเห็นคนๆนี้ที่นี่ คริสยิ้มกว้างจนเงิงแทบจะโผล่ออกมาเฉาะหัวจื่อเทาได้อยู่แล้ว
“คริส?” คนที่โดยเรียกชื่อก็ยิ้มกว้างดีใจจนอยากจะเต้นสักสามรอบ “ทำไมมาอยู่ที่นี่อ่ะ”
“ก็บ่ายนี้เราต้องเรียนภาษาอังกฤษด้วยกันไง เราเข้าห้องกันเถอะ~” แล้วคริสก็คว้ามือชานยอลแล้วพาเข้าจูงเดินเข้าห้องเรียนไปเลย จื่อเทาที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์ก็ทำหน้าตกใจแล้ววิ่งตามมา
“น้องชานยอลนั่งตรงนี้นะครับ” ชานยอลที่ยังเรียบเรียงเหตุการณ์ไม่ได้ก็ยังงงแล้วก็ลงนั่งที่เก้าอี้ตัวในสุดของแถวหลังสุด ชานยอลหันไปมองหน้าคนที่กดสองไหล่ของตัวเองให้ลงนั่งแล้วก็ยังงงไม่หาย คริสก็ยิ้มกริ่มไปสิ พอชานยอลนั่งที่เรียบร้อยตัวเองก็ลงนั่งข้างๆปิดทางคนใกล้ชิดน้องนางฟ้าทันที
“ไอ้บ้านี่!!!” จื่อเทาที่ตามเข้ามาหมายว่าจะเอาเรื่องกับคริสที่บังอาจมาฉกเพื่อนเขาไปต่อหน้าต่อตาแต่พูดได้แค่นั้นอยู่ๆก็มีมือที่เอื้อมมาจากด้านหลังปิดปากแล้วก็ลากตัวเขาไปอีกฟากของห้อง
“มานี่เลย” คริสหันไปมองก็เห็นเซฮุนลากจื่อเทาที่กำลังโวยวายไปอีกด้าน แหมดิ้นเป็นลูกแพนด้าตกน้ำเลยนะ
“นี่มันอะไรกันเนี่ย” คริสหันกลับมาหาชานยอลที่ขมวดคิ้วมุ่นทำหน้างง แหมคนดีคนน่ารักของพี่ทำหน้าตาแบบไหนก็ดูดีที่สุด!!!
“ก็นั่งด้วยกันไง” ชานยอลปรายหางตามอง
“แล้วบอกเหรอว่าอยากนั่งด้วย?” แต่คริสกลับยิ้มแฉ่ง
“แต่พี่อยากนั่งกับน้องนินา~” ชานยอลหลุดหัวเราะไปหนึ่งที คริสก็กระดี้กระด๊าใหญ่แล้วรีบควักน้องฮีโร่ลูกรักออกมา
“เราเจอกันแล้วน้องชานยอลจะบอกเบอร์พี่ได้หรือยังครับ” ชานยอลระบายยิ้มแล้วเท้าแขนกับโต๊ะค้ำหัวตัวเองมองคริสที่ยิ้มแฉ่งแล้วก็ทำลอยหน้าลอยตา
“จะบอกดีไหมน้า~” คริสทำปากยู่ใส่แล้วพยักหน้า
“บอกเถอะๆ” ชานยอลพยักหน้า
“ก็ได้ แต่ให้แค่ไลน์นะเอาไอดีไลน์มาสิ” คริสทำหน้างงเกิดเครื่องหมายคำถามเต็มหัวไปหมด
“อะไรคือไลน์อ่ะ”
“ก็โปรแกรมแชทไง”
“อ๋อ... ไม่มีอ่ะพี่เล่นไม่เป็น” ชานยอลเลิกคิ้วแล้วแบมือไปตรงหน้าคริส
“เอามือถือมาดูสิ” คริสยิ้มกว้างแล้ววางเจ้าลูกรักไว้บนมือขาวๆนั้น พอได้เห็นชานยอลก็ร้องอ๋อทันทีว่าทำไมถึงไม่รู้จัก ชานยอลขยับตัวกดเบอร์ให้แล้วส่งคืน คริสรับมาเมมชื่อว่านางฟ้าน่ารักแล้วก็ลองกดโทรออกดู ชานยอลหยิบมือถือในกระเป๋าเสื้อมาชูให้ดูว่าเบอร์เข้านะ เบอร์นี้โทรหาเขาติดจริงๆ
“น้องชานยอลเมมชื่อไว้เลยนะ พี่คริสคนหล่อ” คริสขยับตัวเข้ามาใกล้ ชานยอลเหลือบตามองแล้วก็ยระบายยิ้มที่ริมฝีปากก่อนที่จะเมมตามที่เจ้าตัวบอก
คริสแอบเห็นด้วยแหละว่าพื้นหลังหน้าจอเป็นรูปที่น้องชานยอลชูสองนิ้ว อ่า.. คนน่ารักตัวเล็กของพี่ทำอะไรก็น่ารัก มือถือของชานยอลไม่ใช่รุ่นใหม่แพงๆหรอกแต่ก็ดูทันสมัยกว่าลูกรักพี่เยอะอยู่ จิ้มที่หน้าจอได้ด้วยนะ จอใหญ่กว่าตั้งเยอะแต่พี่ชอบไอ้โร่ลูกรักของพี่มากกว่า แต่เครื่องในมือของน้องคนดีถ้าจะชอบก็เพราะมีรูปน่ารักๆของเจ้าของเครื่องนั่นแหละ
“หลังสามทุ่มห้ามโทรมานะ”
“ทำไมอ่ะ น้องชานยอลนอนแล้วเหรอ” ชานยอลยิ้มแล้วส่ายหน้า
“เราจะอ่านหนังสือน่ะ” คริสยิ้มกว้าง แหมแม่ของลูกพี่ขยันจังเลย~ แบบนี้สิตัวอย่างที่ดีของลูก!!!
“แล้วพี่.. เอ่อ...” ชานยอลเลิกคิ้วใส่คนข้างตัวที่อ้ำๆอึ้งๆ
“มีอะไรก็พูดมาสิ”
“พี่อยาก.. อยากถ่ายรูปกับน้องชานยอล.... ได้ไหม” ชานยอลเอียงคอ
“อยากถ่ายรูปกับฉันน่ะนะ?” คริสพยักหน้ารับ
“ทำไมต้องถ่ายกับฉันด้วยล่ะ” คริสเกาต้นคอแก้เขิน คือเขินจริงจังอ่ะแบบร้อนๆที่แก้มจนรู้สึกได้เลยอ่ะ ชานยอลที่มองอยู่ก็แอบยิ้ม ก็คนตัวดำๆของตัวนี่แก้มแดงด้วยแหละ..
“ก็แบบอยากถ่ายด้วยอ่ะ นะ~” จะถ่ายส่งไปให้พ่อกับแม่ที่บ้านดูว่านี่ล่ะเมียของลูกพี่แห่งท้องทะเล ไปเลาให้แม่ฟังแม่ก็เลยอยากเห็นว่าน้องคนดีของพี่หน้าตาเป็นยังไง ถ้าแม่ชอบอะไรๆก็ดีงามไปหมดนั่นแหละ
“คืนเฟรชชี่ไนท์มาหาที่คณะสิแล้วจะยอมถ่ายด้วย” ชานยอลยิ้มเต็มริมฝีปากจนแก้มกลมๆดันดวงตาวาดเป็นโค้งขีด คืนเฟรชชี่ไนท์มีกฎว่าทุกคนจะต้องอยู่ที่คณะและตอนกลับจะมีพี่ๆต้อนกลับไปส่ง ใครที่หนีมาโดนจับได้ก็ต้องโดนทำโทษทั้งนั้น
“จริงน่ะ?” ชานยอลพยักหน้ารับ “รอแต่งตัวน่ารักๆถ่ายรูปกับพี่ได้เลยครับ!!” แล้วคริสก็ยิ้มกว้างดีใจเชียวที่จะได้ถ่ายรูปกับคนน่ารัก เรื่องกฎพวกนี้คริสไม่ได้ฟังก็ไม่แปลกใจที่เจ้าตัวจะยิ้มกว้างขนาดนี้.. แต่ถึงรู้คริสก็ยอมแหกกฎมาจนได้อยู่ดี
“เราจะรอนะ” ชานยอลยิ้ม คริสก็เลยยิ่งยิ้มดีใจ ก็คนน่ารักเขาน่ารักอ่ะ!!!
“รอพี่ได้เลยครับ พี่ไม่ผิดสัญญาหรอก”
ชานยอลไม่คิดว่าคริสจะมาจริงก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร กอปรกับอาจารย์เข้ามาสอนแล้วพอดีบทสนทนาก็เลยต้องหยุดไว้อยู่แค่นั้น แอบเหล่มองอีกฟากก็เห็นเพื่อนหน้าบูดเป็นหมีไม่ได้กินไผ่นั่งอยู่ข้างเซฮุนที่นั่งหัวเราะหึหึท่าทางอารมณ์ดีเสียเหลือเกิน
คริสแอบมองชานยอลแล้วก็เคลิบเคลิ้ม ใบหน้าตรงๆว่าดูดีแล้วพอมาเจอด้านข้างก็ยิ่งสวย คนอะไรสวยทุกมุมทุกสัดส่วน!!! ด้วยเพราะในห้องเล็คเชอร์นั้นโต๊ะแต่ละตัวอยู่ห่างกันไม่มากนักแขนของคริสและชานยอลก็เลยต้องชนกันบ้างแล้วทั้งสองก็หันมายิ้มให้กัน ตรงไหนที่คริสไม่เข้าใจหรือตามไม่ทันชานยอลก็จะอธิบายให้ฟังสั้นๆ
คริสและชานยอลจะรู้หรือเปล่านะว่า นาฬิกาชีวิตของทั้งสองกำลังหมุนไปพร้อมๆกัน... ในจังหวะเดียวกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น