ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเรียนภาคพิเศษตอน1: เวลานอน ควรปิดประตูลงกลอนให้เรียบร้อย แล้วอย่าหาว่าไม่เตือน
บทเรียนภาคพิเศษตอนที่หนึ่ง: เวลานอน ควรปิดประตู ลงกลอนให้เรียบร้อย แล้วอย่าหาว่าไม่เตือน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อา….นุ่มจัง
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาเห็นท้องฟ้าที่ดูสดใส เมฆก้อนน้อยลอยเอื่อยๆเป็นรูปที่ชวนให้นอนจินตนาการ ชายหนุ่มลุกขึ้นมาก็เห็นดอกไม้นานาพันธุ์รอบๆกายและมากมายจนถึงเส้นขอบฟ้า
…สวรรค์หรือเนี่ย…
ชายหนุ่มเผลอคิดในใจอย่างตะลึงถึงความตระการตาทั้งดอกไม้และท้องฟ้าราวกับฝัน แต่น่าแปลกที่มันขาดอากาศชอบกล
…นุ่ม…
…สวรรค์…
…ฝัน…
…ขาดอากาศ!…
“เฮ้ย!!”
ยังคิดไม่ทันจบ ก็เผลอสะดุ้งตื่นขึ้นมาจริงๆ แต่สิ่งที่เห็นคือใบหน้าเนียนขาวใสอมชมพูดูมีเลือดฝาดน้อยๆ จมูกโด่งดูแล้วน่างับ ริมฝีปากเป็นกระจับอมยิ้มรับยามเช้า นัยน์ตากลมโตดูซุกซนรวมทั้งผมสีน้ำตาลเปล่งประกายชวนมอง ทุกอย่างที่เห็นดูราวกับฝัน ถ้าไม่นับที่มือของร่างบางที่ยังเอาหมอนกดหน้าคนนอน!!
“อรุณสวัสดิ์ครับ ไอ้คุณฮิจิคาตะ^^”
“อ๊ากกกกกก!!!!!”
“แก! มาทำอะไรในห้องฉัน!?” ท่านรองลนลานถอยหนีกรูดจนติดกำแพง คนหน้าหวานยังนั่งจุ้มปุ๊ก
อยู่บนฟูกนอน ทำหน้างงๆเล็กน้อย
“พอดีตื่นเช้าน่ะครับ ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยหาอะไรทำแก้เซ็ง”คนหนุ่มพูดเหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเล็กน้อย
“นี่แกลอบฆ่าฉันแต่เช้าเลยเนี่ยนะ!” ท่านรองหนุ่มโวยวาย
เจ้าชายแห่งดาวซาดิสม์ ยิ้มอย่างกระตุกจิต
“กะว่าจะมาเซอร์ไพรส์นี่ครับ เห็นนอนยิ้มอย่างสบายใจ ท่าจะฝันดีนะครับ”
“ฝันดีบ้านแกเรอะ!! เกือบได้ไปหาอากงเงียบๆแล้วนะเว่ย!”
“ถ้างั้นเชิญไปหาอากงแบบเสียงดังดีกว่าครับ”ไม่พูดเปล่า ควักบาซูก้าออกมาจากยูคาตะแล้วยิงใส่คนที่ยังไม่ทันตั้งตัว
“แก!” คนเสียหลักตั้งตัวชักดาบออกมาจรดที่พื้น แต่พ่อตัวดีหนีไปแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น!!!?” กอริล่าหนุ่ม เอ๊ย! หัวหน้ากลุ่มชินเซ็นงุมิ และเหล่าลูกน้องเปิดประตูมาดูตอนเขาตีกันเสร็จแล้ว
…สงสัยไอ้คำว่าตำรวจมักมาตอนจบดูท่าจะจริง…
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เอาน่า โอกิตะมันก็อย่างนี้แหละ”
“แต่คุณคอนโด้ครับ หมู่นี้ไอ้หมอนั่นมันเป็นขั้นหนักแล้วนะครับ”
“ขั้นหนัก?” หัวหน้าใหญ่ทำหน้าซื่อไร้เดียงสา(?)
“เฮ้อ…มันเยอะน่ะครับ พอเข้าห้องน้ำไอ้เด็กประสาทนั่นก็โยนระเบิด พอจะกินอะไรมันก็แอบใส่พิษ ยังไม่นับกับดักตามทางเดินอีกนะครับ ตอนนี้ผมจะสติแตกอยู่แล้ว”ท่านรองสุดโฉดตีหน้าหงุดหงิดกับการกระทำของไอ้หนุ่มหน้าหวาน คนเป็นหัวหน้าตบไหล่ลูกน้องที่กำลังดูดมะเร็งอย่างอารมณ์เสีย
“เจ้าหมอนั่นก็คงสติแตกอยู่เหมือนกันนั่นแหละ ก็เดี๋ยวนี้ เจ้าหญิงจากดาวสโตกเกอร์ ซึ่งมีอิทธิพลสำคัญต่อบาคูฟุเค้าชอบมัน แถมตามประกบทุกฝีก้าว ก็คงทำเอาเจ้าโซโกะเป็นบ้าได้เหมือนกัน”
“แล้วมันเกี่ยวกับการลอบฆ่าผมตรงไหนล่ะ(โว๊ย)ครับ!”
“แล้วใช่แกแย่คนเดียวซะเมื่อไหร่…” กอริล่าน้ำตาไหลพราก “ไอ้การที่เจ้าหญิงไล่ตามหมอนี่ มันทำให้สมาชิกในชินเซ็นงุมิสละชีพเพื่อชาติมาหลายครั้งแล้ว”
“สละชีพ?”
“บรึ้ม!!!!!” ตามประสาตำรวจ สองหนุ่มโฉดรีบวิ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที
“ยามาซากิ!!!” หัวหน้าใหญ่แห่งชินเซ็นงุมิ ตะโกนอย่างตกใจ เมื่อเห็นลูกน้องตัวเองนอนบาดเจ็บปางตาย
“หัวหน้า…. วันนี้เจ้าหญิงก็ยังปลอดภัยจากกับดักของหัวหน้าโอคิตะ เหตุการณ์ยังคงปกติดีครับผม…แหง่ก”เจ้าตัวใกล้จะตายยังมิวายรายงานความคืบหน้า แล้วไอ้เสียงแหง่กคืออะไร ตายแล้วใช่มั้ย!?
“ยามาซากี่!” หัวหน้าที่ประคองหน้าลูกน้องร้องออกมาอย่างโหยหวน “การสละชีพครั้งนี้ของนาย เราจะไม่ลืม”พูดจบก็เอามือปิดตาลูกน้อง
“ผมยังไม่ตายครับหัวหน้า”
“ยังไม่ตายอีกเหรอครับ คุณฮิจิคาตะ”พ่อตัวดีโผล่ออกมาจากมุมตึกอย่างผิดจังหวะสุดๆ ทำเอาคนใกล้ตาย นอนสะดุ้ง
”แก!” ท่านรองมองหน้าเจ้าชายซาดิสม์อย่างหาเรื่อง
“พอดีผมรู้สึกแปลกใจม๊ากมากอ่ะครับ ผมก็วางยาพิษไว้ในบุหรี่ ทำไม...” เจ้าเด็กปีศาจยิ้มเย็น
พิษ!?
“แหง่ก” เพียงเท่านี้ ก็มีศพที่ สอง นอน รอ ยมทูต
ผมยังไม่ตายครับไรเตอร์(ยามาซากิ)
ทั้งหมดเป็นเพราะแก โซโกะ!!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อะไรนะ!? จะทำให้ผู้หญิงเลิกชอบ?”
“ก็อย่างที่เล่าๆมานั่นแหละ ผู้หญิงที่ชอบโซโกะ เป็นภัยต่อทุกคน”
“เฮ้ยๆ ไม่ตลกเลยนาเหวย จะมาขอร้องทั้งทีดันมาขอร้องหนุ่มฮอท(?) ไอ้ฉันก็ยังกลุ้มใจเลยนะเนี่ย ทำยังไงผู้หญิงถึงจะเลิกชอบ”
“คุณกินครับ กางเกงในของพี่สาวพยากรณ์อากาศที่สั่งทางไปรษณีย์ได้แล้วครับ”
“หุบปากไอ้สี่ตาปากเสีย ตูไม่เคยสั่งของพรรค์นั้นเฟ้ย!! (ไอ้ของพรรค์นั้นมันมีจริงเหรอ)”
ชายหนุ่มหน้าปลาตายกระแอมเรียกความขรึม
“ก็อย่างที่บอกแหละ งานนี้คงไม่รับ”
“ไม่อั้น”
“หา…”
“ขอเพียงแค่หยุดผู้หญิงคนนี้ได้ จะเงินหรือพาเฟ่ต์ เราจ่ายไม่อั้น”
“ก่อนแรกเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า เอาเป็นพื้นฐานของเจ้าหญิง เป็นยังไงบ้าง”
ตูละเบี่ย ทีอย่างนี้หล่ะไวนัก
“เจ้าหญิงทรงมีสิริโฉมที่งดงามมาก เพียงแต่ปกปิดใบหน้าตามประสา ดาวสโตกเกอร์ แถมยังชอบมาแบบแอบๆ แต่พยายามตามประกบไม่ให้เจ้าตัวรู้ จนบางที เจ้าตัวก็ต้องแอบทำเป็นไม่รู้”ยามาซากิรายงาน
“แล้วทำไมไม่ให้โซโกะแต่งไปให้จบๆล่ะ”
“ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ฉันจะมาของร้องแกทำซากอะไรฟร๊า!”ท่านรองวิบัติ เพื่อเสียง
“อะไรหว่า มาขอร้องเขาแต่ใส่อารมณ์”
คุณชายผมหงอกเกาหัวอย่างเบื่อหน่าย
“ขอร้องล่ะ อะไรก็ได้ที่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นเลิกชอบ”
อึ้ง…
ชาวบ้านแถวนั้นอึ้งกันเป็นแถบๆ
ตูล่ะปรับอารมณ์ตามไม่ทัน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เอาล่ะ แผนที่ 1.1 คือ ทำตัวหยาบคาย ผู้หญิงน่ะ รังเกียจผู้ชายหยาบคายที่สุด”
“หึ! ไอ้หมอนั่นมันหยาบคายจะตาย แต่ไม่ได้ผลว่ะ”
“อะไรกันครับคุณฮิจิคาตะ แอบทำเรื่องไร้สาระ แล้วยังแอบใส่ร้ายผมอีกเหรอครับ”พ่อหนุ่มหน้าเคะเดินเข้ามาให้สุ้มให้เสียง คนโดนตอกถึงกับมึน
เวร…
“อ้าว! โอคิตะคุง มาถึงนี่เลยเรอะ”
“ลูกพี่ ผมว่าแผนที่1.1 ของลูกพี่ถ้าจะไม่ได้ล่ะครับ เพราะผมมันสุภาพบุรุษ” พูดซะคนฟังแถวนั้นแอบหมั่นไส้
“อืม… แผนที่1.1ยกเลิก มาต่อที่1.2 ทำตัวซกมก เพราะผู้หญิงกับความซกมกมักเข้ากันไม่ได้”
“คุณกินครับ ยิ่งพูดยิ่งเข้าตัวนะครับ”
“หุบปากไปเลยไอ้หนุ่มซิง เดี๋ยวพ่อยิงทิ้งไม่ให้ใช้”
“ซิงแล้วมันหนักหัวใครล่ะ(วะ)ครับ”
“ถ้างั้น ก็เอาแผน2 ทำตัวเป็นมาดาโอะ ผู้หญิงน่ะ มักจะทนความไม่ได้เรื่องของตาลุงไม่ได้ความไม่ค่อยได้ รับรอง ได้ผล 100%”
“ทำไมสิ่งที่คุณยกมาถึงบอกความเป็นตัวตนของคุณล่ะครับ คุณกิน”
“หนวกหูน่า ไอ้บักแว่น เอ็งน่ะเงียบไปเลย”
“ก็มันจริงไม่ใช่เหรอครับ หยาบคาย ก็มีให้เห็นอยู่ทุกวัน ซกมก ก็นั่งแคะขี้มูกประจำ ไหนจะเป็น มาดาโอะ วิ่งเข้าร้านปาจิงโกะอีก แล้วคุณไปยกคำว่าฮอท มาจากไหนล่ะครับ!”
อึ้ง…
คุณกินเถียงไม่ออก เลยนั่งแคะขี้มูกประชดซ้า!!
“ถ้าลูกพี่ยังวางแผนให้ความฮอทผมลดล่ะก็ ผมจะวางระเบิดบ้านลูกพี่จริงๆนะครับ^^”
“แกนี่น้า” คุณกินปัดผมอย่างเบื่อหน่าย
“ว่าแต่ ใครเป็นคนเริ่มครับ น่าจะบอกผมสักนิด ผมเห็นด้วยนะครับ ตอนนี้ผมทนพฤติกรรมไม่ไหวแล้วครับ ดูที่เสาไฟฟ้าสิ”
ฟุ่บ!
ภาพที่ทุกคนเห็นคือผู้หญิงชุดดำ ใส่หมวกสีดำ แว่นสีดำ ผ้าปิดปากสีขาวตามแนวจิต เกาะอยู่บนเสาไฟฟ้า
ดูท่าว่าไม่เห็นจะดีกว่า - -
ทุกคนต่างลงความเห็นเดียวกัน
“ก็ไอ้บ้ามายองเนสนั่นน่ะสิ มันมาปลุกฉันแต่เช้า”คุณกินทำเป็นไม่สนใจในสิ่งที่พึ่งเจอ
พูดอะไรอย่างนี้ฟระ ถึงจะจริงก็เหอะ
“หืม…คุณฮิจิคาตะเหรอ?”ไอ้คุณชายปีศาจเลิกคิ้วอมยิ้มอย่างที่ทำให้คนเป็นรองรู้สึกแปลกๆ
อะไรของมันวะ -//////-
“ก็…คุณคอนโด้ขอร้องมาน่ะ ก็แกมันป่วนทั้งกรมเลยนี่หว่า”
ขอโทษครับคุณคอนโด้!
โซโกะ หันไปหาหัวหน้า
โปรดได้ยินเถอะ ฉันไม่รู้ไม่เห็นทั้งสิ้น!!
ท่านหัวหน้าน้ำตาซึม แต่เงาทะมึนข้างหลังทำให้ไม่กล้าพูดอะไรออกไป
“งั้นก็เอาแผนที่3 ปฏิบัติการ ผมมีแฟนแล้วค่ะ” ทุกคนที่ท่าทางอึดอัดหันมาสนใจคุณพระเอกเนื้อเรื่องหลัก
อะไรของมันวะ- -?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แผนที่3 คอนเซปต์หลักคือ ให้ไอ้เจ้าโอคิ ควงผู้ชายไปเดท สำหรับผู้หญิงนะ ผู้ชายที่มีแฟนแล้ว เป็นอะไรที่ห้ามแตะ แถมยังเป็นผู้ชายด้วยกันอีกนะ ถ้าฉันเป็นแม่นั่นมีหวังอกแตกตายแน่”
“อืม…ผมชอบอันนี้ครับลูกพี่ มันคงดูดีกว่าไอ้ที่ผ่านมา”คุณชายดาว S ออกความเห็น
“ที่เหลือก็แค่หาคู่ควง อย่างน้อยต้องเป็นคนวงใน จะได้ดูสนิทกันดี ดูน่าเชื่อถือ”
“จะใครก็ได้ล่ะครับ”คุณชายพ่นหายใจแบบเบื่อๆ
“งั้นก็แก กอริล่า”
“หา…” คนเป็นกอริล่า(?) ชี้หน้าตัวเองอย่างงงๆ
“ไม่เอาครับ”
เมื่อกี๊ แกเพิ่งบอกใครก็ได้ไม่ใช่เหรอวะ
คุณกินชักอารมณ์เสียนิดๆ
“งั้นก็ ยามาซากิ”
“ก็ไม่เอาอีกแหละครับ”
บทผมล่ะ…
ยามาซากิ เริ่มเรียกร้อง
“งั้นก็แก ฮิจิคาตะ”
หืม….
…
ไอ้คุณชายปีศาจเงียบไป หันหน้ามามองเจ้าของชื่อ เล่นเอาเจ้าของชื่อทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว
….
“มะ…ไม่ๆๆ! ฉันจ้างแก แกก็ทำสิวะ!”
ทำไมมันไม่รีบปฏิเสธวะ!!
คุณชายปีศาจถอนหายใจเบาๆ
“นั่นสิครับ ลูกพี่ก็ลงมาเล่นเองสิครับ”
คุณกินรู้สึกขว้างงูไม่พ้นคอ ส่วนอีกคนรู้สึกหน่วงๆแปลกๆ
“งั้นก็แก ไปเลยชินปาจิ”
“คนซิงๆอย่างเค้าจะไปรู้อะไรล่ะครับ ลูกพี่นั่นแหละ ดีที่สุดแล้ว”
ลงตูอีก….
“ทำม๊ายยย!! ตูซิงแล้วมันหนักหัวคร๊ายยย!!?” วิบัติเพื่ออารมณ์
คุณกินเริ่มจิตตก
เอา
ไม่เอา
เอา
ไปเหอะ!
“เออ เห็นแก่ค่าจ้างหรอกนะ”ตาลุงหัวหงอก ทำหน้า อารมณ์ใจอ่อน
“ไม่!! ฉันไม่จ้าง” ไอ้คุณพี่ท่านรอง อยู่ๆก็พูดขัดชาวบ้าน เล่นเอางงกันเป็นไก่ตาแตก
“อย่ามาพูดอย่างนี้น๊าเฟ้ย!! กว่าตูจะรับได้มันต้องใช้เวลานะเว่ยยย พูดแบบนี้ใครเขาจะไปยอมฟร๊า!!”คุณกินเริ่มมีน้ำโห หรือจะเรียกว่าวีนดีหว่า
“ไม่จ้างก็คือไม่จ้าง เข้าใจไหม”ท่านรองปฏิเสธเสียงแข็ง
“ไม่เอาน่า โทชิ ไหนๆก็มาแล้ว ลืมไปแล้วเหรอว่าเรามาทำไม”
“แต่ผมรับไม่ได้!!” ยังไม่พอ ตวาดหัวหน้าตัวเอง
“รับอะไรไม่ได้เหรอ ครับ คุณฮิจิคาตะ?”งานนี้พ่อหน้าหวานมาเอง พร้อมสายตาที่มอง
จ้องจนดูเหมือนจะค้นหาอะไรที่มากกว่าคำตอบ งานนี้คนหัวดื้อดื้อไม่ออกเลยทีเดียว
“……….”
เงียบ
งานนี้เงียบกันทั้งคณะ บรรยากาศอึมครึมกับคำถามที่ทุกคนเองก็สงสัยเช่นกันทำให้มีการนั่งรอคำตอบที่ดูเหมือนคนที่จะต้องตอบกลับไม่ยอมตอบ(ซะงั้น) จนเจ้าของคำถามเริ่มขี้เกียจรอคำตอบ
“เฮ่อ…! สรุปว่าเราเลือกแผน3 นะครับ”
“อะ…เออ นั่นสินะ กะอีแค่เดินกับผู้ชายจะไปยากอะไร”คุณกินพูดคลายบรรยากาศ
ความจริง เราขัดเพราะอะไร??
ตาแว่นทมิฬผู้ไม่รู้บรรยากาศ ยิ้มในมุมมืดก่อนที่จะหัวเราะกับท่าไม้ตายของตนเองเบาๆ
“หึๆ ตามหลักโอตาคุศาสตร์นะครับ”
มันไปเรียนที่ไหนวะ
คุณกินเริ่มสงสัย
“ไอ้การที่ไปเดทตามแบบโฮโมนั้นเป็นอะไรที่ถูกใจโอตาคุสาวมากเลยล่ะครับ เผลอๆเป็นการเพิ่มคะแนนความฮอทให้กับสาวเจ้าเปล่าๆ ที่นี้จะสลัดให้หลุดยิ่งยากนะครับ”
เอื๊อก…..!
ทุกคนฟังแล้งอึ้ง สรุปมันไปเรียนมาจริงๆหรือเปล่าวะ
“แต่ถ้ามีใครสักคนที่เป็นน้องเตย(กระเทย)”โอตาคุหนุ่มยิ้มยะเยือก
ด้วยความเป็นอัจฉริยะ(?) คุณกินได้ฟังก็เข้าใจโดยทันที และเริ่มคิดต่อถึงเอกราชของตนอย่างกระทันหัน
เราไม่ยอม
มันไม่ยอม
แต่เราก็ต้องยอมมัน
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อา….นุ่มจัง
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาเห็นท้องฟ้าที่ดูสดใส เมฆก้อนน้อยลอยเอื่อยๆเป็นรูปที่ชวนให้นอนจินตนาการ ชายหนุ่มลุกขึ้นมาก็เห็นดอกไม้นานาพันธุ์รอบๆกายและมากมายจนถึงเส้นขอบฟ้า
…สวรรค์หรือเนี่ย…
ชายหนุ่มเผลอคิดในใจอย่างตะลึงถึงความตระการตาทั้งดอกไม้และท้องฟ้าราวกับฝัน แต่น่าแปลกที่มันขาดอากาศชอบกล
…นุ่ม…
…สวรรค์…
…ฝัน…
…ขาดอากาศ!…
“เฮ้ย!!”
ยังคิดไม่ทันจบ ก็เผลอสะดุ้งตื่นขึ้นมาจริงๆ แต่สิ่งที่เห็นคือใบหน้าเนียนขาวใสอมชมพูดูมีเลือดฝาดน้อยๆ จมูกโด่งดูแล้วน่างับ ริมฝีปากเป็นกระจับอมยิ้มรับยามเช้า นัยน์ตากลมโตดูซุกซนรวมทั้งผมสีน้ำตาลเปล่งประกายชวนมอง ทุกอย่างที่เห็นดูราวกับฝัน ถ้าไม่นับที่มือของร่างบางที่ยังเอาหมอนกดหน้าคนนอน!!
“อรุณสวัสดิ์ครับ ไอ้คุณฮิจิคาตะ^^”
“อ๊ากกกกกก!!!!!”
“แก! มาทำอะไรในห้องฉัน!?” ท่านรองลนลานถอยหนีกรูดจนติดกำแพง คนหน้าหวานยังนั่งจุ้มปุ๊ก
อยู่บนฟูกนอน ทำหน้างงๆเล็กน้อย
“พอดีตื่นเช้าน่ะครับ ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยหาอะไรทำแก้เซ็ง”คนหนุ่มพูดเหมือนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเล็กน้อย
“นี่แกลอบฆ่าฉันแต่เช้าเลยเนี่ยนะ!” ท่านรองหนุ่มโวยวาย
เจ้าชายแห่งดาวซาดิสม์ ยิ้มอย่างกระตุกจิต
“กะว่าจะมาเซอร์ไพรส์นี่ครับ เห็นนอนยิ้มอย่างสบายใจ ท่าจะฝันดีนะครับ”
“ฝันดีบ้านแกเรอะ!! เกือบได้ไปหาอากงเงียบๆแล้วนะเว่ย!”
“ถ้างั้นเชิญไปหาอากงแบบเสียงดังดีกว่าครับ”ไม่พูดเปล่า ควักบาซูก้าออกมาจากยูคาตะแล้วยิงใส่คนที่ยังไม่ทันตั้งตัว
“แก!” คนเสียหลักตั้งตัวชักดาบออกมาจรดที่พื้น แต่พ่อตัวดีหนีไปแล้ว
“เกิดอะไรขึ้น!!!?” กอริล่าหนุ่ม เอ๊ย! หัวหน้ากลุ่มชินเซ็นงุมิ และเหล่าลูกน้องเปิดประตูมาดูตอนเขาตีกันเสร็จแล้ว
…สงสัยไอ้คำว่าตำรวจมักมาตอนจบดูท่าจะจริง…
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เอาน่า โอกิตะมันก็อย่างนี้แหละ”
“แต่คุณคอนโด้ครับ หมู่นี้ไอ้หมอนั่นมันเป็นขั้นหนักแล้วนะครับ”
“ขั้นหนัก?” หัวหน้าใหญ่ทำหน้าซื่อไร้เดียงสา(?)
“เฮ้อ…มันเยอะน่ะครับ พอเข้าห้องน้ำไอ้เด็กประสาทนั่นก็โยนระเบิด พอจะกินอะไรมันก็แอบใส่พิษ ยังไม่นับกับดักตามทางเดินอีกนะครับ ตอนนี้ผมจะสติแตกอยู่แล้ว”ท่านรองสุดโฉดตีหน้าหงุดหงิดกับการกระทำของไอ้หนุ่มหน้าหวาน คนเป็นหัวหน้าตบไหล่ลูกน้องที่กำลังดูดมะเร็งอย่างอารมณ์เสีย
“เจ้าหมอนั่นก็คงสติแตกอยู่เหมือนกันนั่นแหละ ก็เดี๋ยวนี้ เจ้าหญิงจากดาวสโตกเกอร์ ซึ่งมีอิทธิพลสำคัญต่อบาคูฟุเค้าชอบมัน แถมตามประกบทุกฝีก้าว ก็คงทำเอาเจ้าโซโกะเป็นบ้าได้เหมือนกัน”
“แล้วมันเกี่ยวกับการลอบฆ่าผมตรงไหนล่ะ(โว๊ย)ครับ!”
“แล้วใช่แกแย่คนเดียวซะเมื่อไหร่…” กอริล่าน้ำตาไหลพราก “ไอ้การที่เจ้าหญิงไล่ตามหมอนี่ มันทำให้สมาชิกในชินเซ็นงุมิสละชีพเพื่อชาติมาหลายครั้งแล้ว”
“สละชีพ?”
“บรึ้ม!!!!!” ตามประสาตำรวจ สองหนุ่มโฉดรีบวิ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที
“ยามาซากิ!!!” หัวหน้าใหญ่แห่งชินเซ็นงุมิ ตะโกนอย่างตกใจ เมื่อเห็นลูกน้องตัวเองนอนบาดเจ็บปางตาย
“หัวหน้า…. วันนี้เจ้าหญิงก็ยังปลอดภัยจากกับดักของหัวหน้าโอคิตะ เหตุการณ์ยังคงปกติดีครับผม…แหง่ก”เจ้าตัวใกล้จะตายยังมิวายรายงานความคืบหน้า แล้วไอ้เสียงแหง่กคืออะไร ตายแล้วใช่มั้ย!?
“ยามาซากี่!” หัวหน้าที่ประคองหน้าลูกน้องร้องออกมาอย่างโหยหวน “การสละชีพครั้งนี้ของนาย เราจะไม่ลืม”พูดจบก็เอามือปิดตาลูกน้อง
“ผมยังไม่ตายครับหัวหน้า”
“ยังไม่ตายอีกเหรอครับ คุณฮิจิคาตะ”พ่อตัวดีโผล่ออกมาจากมุมตึกอย่างผิดจังหวะสุดๆ ทำเอาคนใกล้ตาย นอนสะดุ้ง
”แก!” ท่านรองมองหน้าเจ้าชายซาดิสม์อย่างหาเรื่อง
“พอดีผมรู้สึกแปลกใจม๊ากมากอ่ะครับ ผมก็วางยาพิษไว้ในบุหรี่ ทำไม...” เจ้าเด็กปีศาจยิ้มเย็น
พิษ!?
“แหง่ก” เพียงเท่านี้ ก็มีศพที่ สอง นอน รอ ยมทูต
ผมยังไม่ตายครับไรเตอร์(ยามาซากิ)
ทั้งหมดเป็นเพราะแก โซโกะ!!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อะไรนะ!? จะทำให้ผู้หญิงเลิกชอบ?”
“ก็อย่างที่เล่าๆมานั่นแหละ ผู้หญิงที่ชอบโซโกะ เป็นภัยต่อทุกคน”
“เฮ้ยๆ ไม่ตลกเลยนาเหวย จะมาขอร้องทั้งทีดันมาขอร้องหนุ่มฮอท(?) ไอ้ฉันก็ยังกลุ้มใจเลยนะเนี่ย ทำยังไงผู้หญิงถึงจะเลิกชอบ”
“คุณกินครับ กางเกงในของพี่สาวพยากรณ์อากาศที่สั่งทางไปรษณีย์ได้แล้วครับ”
“หุบปากไอ้สี่ตาปากเสีย ตูไม่เคยสั่งของพรรค์นั้นเฟ้ย!! (ไอ้ของพรรค์นั้นมันมีจริงเหรอ)”
ชายหนุ่มหน้าปลาตายกระแอมเรียกความขรึม
“ก็อย่างที่บอกแหละ งานนี้คงไม่รับ”
“ไม่อั้น”
“หา…”
“ขอเพียงแค่หยุดผู้หญิงคนนี้ได้ จะเงินหรือพาเฟ่ต์ เราจ่ายไม่อั้น”
“ก่อนแรกเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า เอาเป็นพื้นฐานของเจ้าหญิง เป็นยังไงบ้าง”
ตูละเบี่ย ทีอย่างนี้หล่ะไวนัก
“เจ้าหญิงทรงมีสิริโฉมที่งดงามมาก เพียงแต่ปกปิดใบหน้าตามประสา ดาวสโตกเกอร์ แถมยังชอบมาแบบแอบๆ แต่พยายามตามประกบไม่ให้เจ้าตัวรู้ จนบางที เจ้าตัวก็ต้องแอบทำเป็นไม่รู้”ยามาซากิรายงาน
“แล้วทำไมไม่ให้โซโกะแต่งไปให้จบๆล่ะ”
“ถ้ามันง่ายขนาดนั้น ฉันจะมาของร้องแกทำซากอะไรฟร๊า!”ท่านรองวิบัติ เพื่อเสียง
“อะไรหว่า มาขอร้องเขาแต่ใส่อารมณ์”
คุณชายผมหงอกเกาหัวอย่างเบื่อหน่าย
“ขอร้องล่ะ อะไรก็ได้ที่ทำให้ผู้หญิงคนนั้นเลิกชอบ”
อึ้ง…
ชาวบ้านแถวนั้นอึ้งกันเป็นแถบๆ
ตูล่ะปรับอารมณ์ตามไม่ทัน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เอาล่ะ แผนที่ 1.1 คือ ทำตัวหยาบคาย ผู้หญิงน่ะ รังเกียจผู้ชายหยาบคายที่สุด”
“หึ! ไอ้หมอนั่นมันหยาบคายจะตาย แต่ไม่ได้ผลว่ะ”
“อะไรกันครับคุณฮิจิคาตะ แอบทำเรื่องไร้สาระ แล้วยังแอบใส่ร้ายผมอีกเหรอครับ”พ่อหนุ่มหน้าเคะเดินเข้ามาให้สุ้มให้เสียง คนโดนตอกถึงกับมึน
เวร…
“อ้าว! โอคิตะคุง มาถึงนี่เลยเรอะ”
“ลูกพี่ ผมว่าแผนที่1.1 ของลูกพี่ถ้าจะไม่ได้ล่ะครับ เพราะผมมันสุภาพบุรุษ” พูดซะคนฟังแถวนั้นแอบหมั่นไส้
“อืม… แผนที่1.1ยกเลิก มาต่อที่1.2 ทำตัวซกมก เพราะผู้หญิงกับความซกมกมักเข้ากันไม่ได้”
“คุณกินครับ ยิ่งพูดยิ่งเข้าตัวนะครับ”
“หุบปากไปเลยไอ้หนุ่มซิง เดี๋ยวพ่อยิงทิ้งไม่ให้ใช้”
“ซิงแล้วมันหนักหัวใครล่ะ(วะ)ครับ”
“ถ้างั้น ก็เอาแผน2 ทำตัวเป็นมาดาโอะ ผู้หญิงน่ะ มักจะทนความไม่ได้เรื่องของตาลุงไม่ได้ความไม่ค่อยได้ รับรอง ได้ผล 100%”
“ทำไมสิ่งที่คุณยกมาถึงบอกความเป็นตัวตนของคุณล่ะครับ คุณกิน”
“หนวกหูน่า ไอ้บักแว่น เอ็งน่ะเงียบไปเลย”
“ก็มันจริงไม่ใช่เหรอครับ หยาบคาย ก็มีให้เห็นอยู่ทุกวัน ซกมก ก็นั่งแคะขี้มูกประจำ ไหนจะเป็น มาดาโอะ วิ่งเข้าร้านปาจิงโกะอีก แล้วคุณไปยกคำว่าฮอท มาจากไหนล่ะครับ!”
อึ้ง…
คุณกินเถียงไม่ออก เลยนั่งแคะขี้มูกประชดซ้า!!
“ถ้าลูกพี่ยังวางแผนให้ความฮอทผมลดล่ะก็ ผมจะวางระเบิดบ้านลูกพี่จริงๆนะครับ^^”
“แกนี่น้า” คุณกินปัดผมอย่างเบื่อหน่าย
“ว่าแต่ ใครเป็นคนเริ่มครับ น่าจะบอกผมสักนิด ผมเห็นด้วยนะครับ ตอนนี้ผมทนพฤติกรรมไม่ไหวแล้วครับ ดูที่เสาไฟฟ้าสิ”
ฟุ่บ!
ภาพที่ทุกคนเห็นคือผู้หญิงชุดดำ ใส่หมวกสีดำ แว่นสีดำ ผ้าปิดปากสีขาวตามแนวจิต เกาะอยู่บนเสาไฟฟ้า
ดูท่าว่าไม่เห็นจะดีกว่า - -
ทุกคนต่างลงความเห็นเดียวกัน
“ก็ไอ้บ้ามายองเนสนั่นน่ะสิ มันมาปลุกฉันแต่เช้า”คุณกินทำเป็นไม่สนใจในสิ่งที่พึ่งเจอ
พูดอะไรอย่างนี้ฟระ ถึงจะจริงก็เหอะ
“หืม…คุณฮิจิคาตะเหรอ?”ไอ้คุณชายปีศาจเลิกคิ้วอมยิ้มอย่างที่ทำให้คนเป็นรองรู้สึกแปลกๆ
อะไรของมันวะ -//////-
“ก็…คุณคอนโด้ขอร้องมาน่ะ ก็แกมันป่วนทั้งกรมเลยนี่หว่า”
ขอโทษครับคุณคอนโด้!
โซโกะ หันไปหาหัวหน้า
โปรดได้ยินเถอะ ฉันไม่รู้ไม่เห็นทั้งสิ้น!!
ท่านหัวหน้าน้ำตาซึม แต่เงาทะมึนข้างหลังทำให้ไม่กล้าพูดอะไรออกไป
“งั้นก็เอาแผนที่3 ปฏิบัติการ ผมมีแฟนแล้วค่ะ” ทุกคนที่ท่าทางอึดอัดหันมาสนใจคุณพระเอกเนื้อเรื่องหลัก
อะไรของมันวะ- -?
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แผนที่3 คอนเซปต์หลักคือ ให้ไอ้เจ้าโอคิ ควงผู้ชายไปเดท สำหรับผู้หญิงนะ ผู้ชายที่มีแฟนแล้ว เป็นอะไรที่ห้ามแตะ แถมยังเป็นผู้ชายด้วยกันอีกนะ ถ้าฉันเป็นแม่นั่นมีหวังอกแตกตายแน่”
“อืม…ผมชอบอันนี้ครับลูกพี่ มันคงดูดีกว่าไอ้ที่ผ่านมา”คุณชายดาว S ออกความเห็น
“ที่เหลือก็แค่หาคู่ควง อย่างน้อยต้องเป็นคนวงใน จะได้ดูสนิทกันดี ดูน่าเชื่อถือ”
“จะใครก็ได้ล่ะครับ”คุณชายพ่นหายใจแบบเบื่อๆ
“งั้นก็แก กอริล่า”
“หา…” คนเป็นกอริล่า(?) ชี้หน้าตัวเองอย่างงงๆ
“ไม่เอาครับ”
เมื่อกี๊ แกเพิ่งบอกใครก็ได้ไม่ใช่เหรอวะ
คุณกินชักอารมณ์เสียนิดๆ
“งั้นก็ ยามาซากิ”
“ก็ไม่เอาอีกแหละครับ”
บทผมล่ะ…
ยามาซากิ เริ่มเรียกร้อง
“งั้นก็แก ฮิจิคาตะ”
หืม….
…
ไอ้คุณชายปีศาจเงียบไป หันหน้ามามองเจ้าของชื่อ เล่นเอาเจ้าของชื่อทำหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว
….
“มะ…ไม่ๆๆ! ฉันจ้างแก แกก็ทำสิวะ!”
ทำไมมันไม่รีบปฏิเสธวะ!!
คุณชายปีศาจถอนหายใจเบาๆ
“นั่นสิครับ ลูกพี่ก็ลงมาเล่นเองสิครับ”
คุณกินรู้สึกขว้างงูไม่พ้นคอ ส่วนอีกคนรู้สึกหน่วงๆแปลกๆ
“งั้นก็แก ไปเลยชินปาจิ”
“คนซิงๆอย่างเค้าจะไปรู้อะไรล่ะครับ ลูกพี่นั่นแหละ ดีที่สุดแล้ว”
ลงตูอีก….
“ทำม๊ายยย!! ตูซิงแล้วมันหนักหัวคร๊ายยย!!?” วิบัติเพื่ออารมณ์
คุณกินเริ่มจิตตก
เอา
ไม่เอา
เอา
ไปเหอะ!
“เออ เห็นแก่ค่าจ้างหรอกนะ”ตาลุงหัวหงอก ทำหน้า อารมณ์ใจอ่อน
“ไม่!! ฉันไม่จ้าง” ไอ้คุณพี่ท่านรอง อยู่ๆก็พูดขัดชาวบ้าน เล่นเอางงกันเป็นไก่ตาแตก
“อย่ามาพูดอย่างนี้น๊าเฟ้ย!! กว่าตูจะรับได้มันต้องใช้เวลานะเว่ยยย พูดแบบนี้ใครเขาจะไปยอมฟร๊า!!”คุณกินเริ่มมีน้ำโห หรือจะเรียกว่าวีนดีหว่า
“ไม่จ้างก็คือไม่จ้าง เข้าใจไหม”ท่านรองปฏิเสธเสียงแข็ง
“ไม่เอาน่า โทชิ ไหนๆก็มาแล้ว ลืมไปแล้วเหรอว่าเรามาทำไม”
“แต่ผมรับไม่ได้!!” ยังไม่พอ ตวาดหัวหน้าตัวเอง
“รับอะไรไม่ได้เหรอ ครับ คุณฮิจิคาตะ?”งานนี้พ่อหน้าหวานมาเอง พร้อมสายตาที่มอง
จ้องจนดูเหมือนจะค้นหาอะไรที่มากกว่าคำตอบ งานนี้คนหัวดื้อดื้อไม่ออกเลยทีเดียว
“……….”
เงียบ
งานนี้เงียบกันทั้งคณะ บรรยากาศอึมครึมกับคำถามที่ทุกคนเองก็สงสัยเช่นกันทำให้มีการนั่งรอคำตอบที่ดูเหมือนคนที่จะต้องตอบกลับไม่ยอมตอบ(ซะงั้น) จนเจ้าของคำถามเริ่มขี้เกียจรอคำตอบ
“เฮ่อ…! สรุปว่าเราเลือกแผน3 นะครับ”
“อะ…เออ นั่นสินะ กะอีแค่เดินกับผู้ชายจะไปยากอะไร”คุณกินพูดคลายบรรยากาศ
ความจริง เราขัดเพราะอะไร??
ตาแว่นทมิฬผู้ไม่รู้บรรยากาศ ยิ้มในมุมมืดก่อนที่จะหัวเราะกับท่าไม้ตายของตนเองเบาๆ
“หึๆ ตามหลักโอตาคุศาสตร์นะครับ”
มันไปเรียนที่ไหนวะ
คุณกินเริ่มสงสัย
“ไอ้การที่ไปเดทตามแบบโฮโมนั้นเป็นอะไรที่ถูกใจโอตาคุสาวมากเลยล่ะครับ เผลอๆเป็นการเพิ่มคะแนนความฮอทให้กับสาวเจ้าเปล่าๆ ที่นี้จะสลัดให้หลุดยิ่งยากนะครับ”
เอื๊อก…..!
ทุกคนฟังแล้งอึ้ง สรุปมันไปเรียนมาจริงๆหรือเปล่าวะ
“แต่ถ้ามีใครสักคนที่เป็นน้องเตย(กระเทย)”โอตาคุหนุ่มยิ้มยะเยือก
ด้วยความเป็นอัจฉริยะ(?) คุณกินได้ฟังก็เข้าใจโดยทันที และเริ่มคิดต่อถึงเอกราชของตนอย่างกระทันหัน
เราไม่ยอม
มันไม่ยอม
แต่เราก็ต้องยอมมัน
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น