คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : memmory
หลังจากนั้นเคนโกได้ถูกปล่อยออกมาจากคุกพร้อมกับมีบ้านบ้านและที่อยู่พร้อม เคนโกไม่รอช้ารีบไปบ้านใหม่ของตนทันที
แอ๊ด
เคนโกเปิดบ้านเข้าไปก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก เขาเดินเข้าไปในบ้านดูสิ่งต่างๆแล้วไปที่ห้องนอน
"....."เคนโกไม่พูดอะไรแต่เขาเห็นก็คือลูกธนูปริศนาที่วางอยู่บนโต๊ะพร้อมจดหมาย
[ซักวันเราจะได้เจอกัน นี่คือของขวัญมันจะมีประโยชน์กับนายโปรดรับไว้ด้วย ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง จากเพื่อน]
"อะไรกันเนี่ย...."เคนโกได้แต่สงสัยแต่เขาก็ไม่ได้คิดมากอะไรแล้วเก็บลูกธนูใส่กระเป๋าไป
'ดิสนี้เกี่ยวอะไรกับเราอย่างนั้นเหรอ'เคนโกคิด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
และแล้วจู่ๆก็มีคนมาเคาะประตูห้องของเขา
"อะไรฟะ"เคนโกคิดแบบไม่สบอารมณ์
"ไงเคนโกคุง"เพนโรได้เข้ามาในบ้านเขาพร้อมกับเคาะประตูห้อง
"เขาบ้านโดยเจ้าของไม่อนุญาติเข้าข่ายบุรุกนะ ถึงจะเป็นเพนกวิ้นก็เถอะ"เคนโก
"ฉันรู้ แต่เธอน่ะจะเป็นนักเรียนของฉันแล้วนะการเยี่ยมลูกศิษย์ก็เป็นงานของอาจารย์นี่"เพนโร
"งั้นหรอกเหรอ"เคนโก
"แล้วเธอล่ะหลังเรียนจบจะทำอะไร"เพนโร
"ไม่รู้สิ แค่หาความจริงว่าตัวเองเป็นใครยังไม่ได้ เลยคิดว่าจะเริ่มจากจุดนั้นล่ะนะ"เคนโก
"อย่างนั้นเหรอ"เพนโร
"จากนี้ไปก็ฝากด้วยล่ะแต่ขอพูดก่อน ถ้าสอนไม่ดี ได้เจอกันแน่"เคนโก
"แน่นอน"เพนโร
"....หมดคำพูดแล้วใช่ไหม"เคนโก
"อืม ขอตัวนะ"เพนโรเดินออกไป
"...."เคนโกไม่พูดอะไรแล้วเดินออกจากบ้านไป
เคนโกเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย เขาไม่รู้ว่าไปที่ไหนจนกระทั่ง
ผลัก ซ่า
เดินไปถึงสวนสาธารณะก่อนจะเผลอชนกับใครบางคนเข้าซึ่งเธอคนนั้นกำลังกินน้ำอยู่และแน่นอนมันหกเลอะเสื้อเขา
"หวา ข...ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"เด็กสาวผมดำตาสีทองกล่าวออกมา
"ช่างมันเถอะ ไม่ต้องขอโทษแล้วฉันขอตัว"เคนโก
"ต...แต่ว่า ส...เสื้อนายเลอะนี่ ฉันว่า...."เด็กสาว
"หนวกหูเว้ย!!!บอกว่าไม่ก็ไม่ดิวะ"เคนโกตวาดออกมา
"อึก....ข...ขอโทษค่ะ"เด็กสาว
"โทษทีที่ตะคอก ขอตัวนะ"ว่าแล้วเคนโกก็จากไป
"เหม่ยหลิง!!!!"จู่ๆก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา
"อี้หลง..."เด็กสาว
"พี่เห็นมันตะคอกใส่ไม่เป็นไรใช่ไหม เหมยเหม่ยของพี่"อี้หลงลูบหน้าของเหม่ยหลิง
"น...น้องไม่เป็นไร เขาไม่ได้ทำอะไรน้องหรอกพอดีน้องไปทำน้ำเลอะเสื้อเขาน่ะ"เหม่ยหลิง
"งั้นเหรอ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพี่เคลียร์ให้"อี้หลงพูดออกมาพร้อมกับดีดนิ้วเรียกลูกน้อง
เปาะ
เหล่าคนชุดดำเดินมาอยู่ข้างๆอี้หลง
"ไปตามคนเมื่อกี้มาสิ ถ้าไม่ยอมก็ลากมาเลย"อี้หลงสั่งเสร็จเหล่าคนชุดดำก็หายไป
"พี่หลงหนูบอกแล้วไงว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด"เหม่ยหลิง
"จะไม่ผิดได้ไงล่ะครับเหมยเหม่ย การปฏิเสธน้ำใจของคู่หมั้นว่าที่ประธานเครืออี้ที่ควบตำแหน่งคุณหนูของตระกูลหยางที่ขึ้นชื่อเรื่องการต่อสู้ที่ย้ายมาจากจีนที่เป็นต้นกำเนิดอัตลักษณ์แบบนี้มันเสียมารยาทนะครับ"อี้หลงร่ายยาวออกมา
"นายน้อยครับแย่แล้ว!!!"ชายชุดดำคนหนึ่งเดินมาหา
"อะไรฉันกำลังคุยกับเหมยเหม่ยอยู่"อี้หลง
"คือว่า....ไอ้หมอนั่นอัดคนของเราซะเละเลยครับ"
"ว่าไงนะ พาฉันไปหามันซิ"อี้หลงเดินตามชายชุดดำไปโดยมีเหม่ยหลิงตามไปด้วย
ทางด้านเคนโก
เคนโกที่อยู่ๆโดนจับลากไปนั้นเขาก็ไม่ชอบใจเลยแจกหมัดจัดส้นตีนใส่พวกชุดดำไปหลายคนจนตอนนี้ก็ยังมีคนล้อมเขาไว้อยู่
"ก....แกกล้าดียังไงมาทำร้ายพวกเราวะ!!!!!"
"แล้วพวกแกเป็นบ้าอะไรวะ อยู่ๆก็มาขวางทางคนเดินเนี่ย"เคนโก
"ก....ก็นายน้อยของเราต้องการคุยกับแกนี่หว่า แกไม่ยอมมาดีๆนี่ก็เลยต้องใช้กำลัง"ชายชุดดำ
"เป็นเหตุผลที่ปัญญาอ่อนชะมัด"เคนโก
"พวกนายถอยไป"อี้หลงมาถึงก็สั่งลูกน้องทันที
เหล่าชายชุดดำก็ทำล้อมเป็นวงกลมโดยล้อมเคนโกและอี้หลงไว้
"คิดทำบ้าอะไรวะ"เคนโก
"เพื่อน เราจะคุยดีๆกับนายหน่อยนะโทษทีที่คนของฉันไม่สุภาพกับนาย"อี้หลง
"เลิกเบี่ยงเบนได้แล้วมีธุระอะไร"เคนโก
"คือว่าฉันอยากจะชดใช้เสื้อนายที่เลอะน้ำน่ะ พอดีคู่หมั้นของฉันไม่ได้ตั้งใจ"อี้หลง
"ไม่จำเป็น ฉันไม่ได้ต้องการ"เคนโก
"ทำไมนายถึงปฏิเสธล่ะนายรู้ไหมว่าเธอคนนั้นเป็นใคร"อี้หลง
"คู่หมั้นแกไง"เคนโก
"ก็ถูกแต่จริงๆแล้วเธอคือหยาง เหม่ยหลิงคู่หมั้นของผมและทายาทของตระกูลหยางที่มีชื่อเสียงของจีน"อี้หลงประกาศดังก้องทำให้ทุกคนได้ยิน
"แล้วไง.....ไม่ใช่กงการของฉันนี่เพราะฉะนั้นถอยไป"เคนโก
"เพื่อน นายไม่เข้าใจเหรอการที่นายปฏิเสธแบบนี้เท่ากับไม่ให้เกียรติเรานะ"อี้หลง
"ใช่ แบบนี้เท่ากับหักหน้าพวกเราเลยนะ"ชายชุดดำ
"แล้วไง ไม่ใช่หน้าฉันนี่"เคนโก
"นี่แก!!!จะมากเกินไปแล้วนะ!!!!!"อี้หลง
"พอเถอะ พี่หลงปล่อยเขาไป"เหม่ยหลิง
"ไม่ได้แล้ว ถ้าแบบนี้มาสู้กันเลย!!!!!"อี้หลงท้าออกมา
"โฮ่ว แกท้าฉันงั้นเหรอ แทนที่จะก้มหัวขอร้องฉันคนนี้กับเลือกที่จะท้าทายงั้นรึ"เคนโก
"ใช่แล้ว ฉันท้าแก ถ้าฉันชนะแกต้องมาเป็นลูกน้องของฉัน"อี้หลง
"โฮ่ โฮ่ถ้างั้นจัดให้เลยถ้าแกแพ้ล่ะก็อย่ามาเสียใจละกัน"เคนโก
เคนโกรับคำท้าของอี้หลงโดยไม่คิดอะไรเพราะว่าในสายตาของเขา อี้หลงก็แค่พวกไร้ค่าเท่านั้น
"รับไปซะ"อี้หลงมีอัตลักษณ์เป็นไฟ สามารถจุดไฟและควบคุมไฟได้ตามต้องการ อี้หลงขว้างไฟใส่เคนโกทันที
ฟิ้ว ฟุบ
"กระจอกว่ะ"เคนโกได้ใช้แสตนด์เสริมความเร็วในการหลบทำให้พ้น
"อะไรกัน!!!!"อี้หลงและทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นเคนโกหลบได้
"ora!!!!"
ผัวะ
"อั่ก!!!!"อี้หลงกระเด็นไปเพราะโดนหมัดของelite redชกไป
"นายน้อย!!!!"เหล่าชายชุดดำต่างเข้ามาจะทำร้ายเคนโก
"ชักช้าๆ ความเร็วแค่นี้น่ะไม่มีวันเหนือกว่าฉันได้หรอกนะ"เคนโก
"อึก ไม่ยอมหรอก!!!!!"อี้หลงวิ่งเข้ามาพร้อมกับเปลวไฟมากมาย
"หึตายยากตายเย็นจริงๆ จะสงเคราะห์ให้ละกันelite red!!!"
"ora!!!! ora ora ora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraora oraoraaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!"elite redต่อยอี้หลงอย่างต่อเนื่อง86คอมโบเลยทีเดียว
เปรี้ยง
"อ๊ากกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!"อี้หลงกระเด็นแล้วสลบไปในที่สุด
"...."ทุกคนนิ่งเงียบเมื่อเห็นสิ่งที่อี้หลงโดน
"เอาล่ะ หมดธุระแล้วฉันขอตัว"เคนโกพูดแล้วเดินจากไป
"ด...เดี๋ยวก่อนค่ะ การที่คุณทำแบบนี้อาจจะมีปัญหาก็ได้นะคะ!!!!!"เหม่ยหลิง
"ก็มาดิครับ"เคนโก
"เอ๋"
"ก็มาดิ อาชินะ เคนโกผู้นี้จะจัดการไม่ให้เหลือเลยและฉันน่ะไม่เคยพูดเล่นหรอกนะ"เคนโกมองเหม่ยหลิง
เหม่ยหลิงที่เห็นเคนโกก็หน้าแดงขึ้นมา เส้นผมสีดำที่สะท้อนกับแสงอาทิตย์ดวงตาสีแดงราวกับทับทิมอันงดงามใบหน้าอันคมหล่อเหลา นั่นก็คือใบหน้าของชายผู้ไม่กลัวแม้แต่อำนาจอันยิ่งใหญ่ของเขาแม้แต่น้อย
"ไปล่ะ"ว่าแล้วเคนโกก็จากไปทิ้งเหม่ยหลิงไว้คนเดียว
"......."เหม่ยหลิงมองแผ่นหลังของเคนโกด้วยความหลงไหล
ทางด้านเคนโก
เขาได้เดินมาจนถึงสุสานแห่งหนึ่งเขาหวังว่าที่นี่อาจจะช่วยอะไรเขาได้และมันก็ไม่ผิดหวัง
"เห้ยๆ อะไรกัน"เคนโกตกตะลึงเมื่อเห็นป้ายหลุมศพที่เขียนชื่อว่า
อาชินะ เคนโก
"นี่เรา....ตายไปแล้วเหรอ"เคนโกได้แต่ตั้งคำถามอยู่อย่างนั้น
"นายเป็นใครน่ะ"เสียงหวานของเด็กสาวผมม่วงสวมแว่นดังขึ้น
"อะ เอ่อ......คือเสียใจด้วยนะครับ เคนโกเคยช่วยผมไว้ตอนเด็กน่ะครับ"เคนโกโกหกออกไป
"งั้นเหรอฉันชื่ออาชินะ เคียวโกะนายชื่ออะไรล่ะ"เคียวโกะ
"ค...เคนจิครับ"เคนโกกระชับหมวกให้แน่นขึ้น
"งั้นเหรอ"เคียวโกะวางดอกไม้ไว้หน้าหลุมศพ
"เอ่อ....คือว่าผมไม่ค่อยได้รู้อะไรเกี่ยวกับเคนโกคุงเท่าไหร่ ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาทำไมเขาถึงตายน่ะครับ"เคนโก
"...ได้สิ เธอเองก็ควรรู้ไว้"เคียวโกะพูดก่อนจะนั่งลงหน้าหลุมศพพร้อมกับเคนโก
ความทรงจำกำลังจะถูกรื้อฟื้น เคนโกจะจำพวกเขาครอบครัวได้หรือไม่โปรดติดตาม
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
จบไปอีกตอนนะครับ ตอนนี้เราจะเปิดนักเรียนห้องSคนแรกแล้วววววว ตอนต่อไปจะเข้าสู่ห้องเรียนแล้ว เหล่านักเรียนแต่ละคนเตรียมมาเจอกันได้เลยยยยย สุดท้ายนี้ก็.......
ความคิดเห็น