คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รุ่นพี่ครับ ผมว่ามันโอเค 4
ทำไมเธอะไม่สำั
เพราะถ้าเธอไม่สำัันไม่สนใ
4
"ไปุยับมันทำไม"
านยอลพูหลัาที่เินาศัรูมาพร้อมับหยุเินแล้วหันหน้าไปถามนัวเล็้วยน้ำเสียที่บ่บอว่าไม่พอใับสิ่ที่แบฮยอนทำ
"็พี่ริส่วยน้อแบไว้ไฮะ"
แบฮยอนพูามวามริแ่นั่นยิ่ทำให้วามหุหิอานยอลเพิ่มมาึ้นเป็นเท่าัว
โยที่ไม่รู้ว่าทำไมถึ้อเป็นเ่นนี้
"่อไปนี้ถ้าเอมันอีห้ามุย
ห้ามยุ่ ห้ามทำทุๆอย่าที่เี่ยวับมันอี" านยอลพูามสิ่ที่ัวเอ้อาระพู
ไม่สนใว่าแบฮยอนะนาไหนับารระทำนั้น
"แ่..."
"มึะุย็ไ้ แ่มึอย่ามายุ่ับู" แบฮยอนที่ยัพูไม่บประโยแ่โน
านยอลพูแทรึ้นมา่อนำพูที่ายนยอลพูออมาทำให้แบฮยอนไม่เ้าใหนัว่าเิมว่าเหุใานยอล้อห้ามไม่ให้ยุ่ับริส้วยในเมื่อริส็ูเป็นนีไม่ไู้เลวร้ายอะไร
"รับ
่อไปนี้น้อแบะุยับรุ่นพี่นเียวน้อแบสัา" ่อให้ริสะเป็นนีมานาไหนแบฮยอน็ยัเลือานยอลอยู่ี
"อืม
ไปันเี๋ยวูไปส่ มึอยู่ไหน" านยอลพอใับำพูที่ แบฮยอนพูออมาน้อระุยิ้มมุมปา
่อนะเอื้อมือไปับมือนัวเล็แล้วเลื่อนัวไป้าหน้า้วยหัวใที่พอโ
"น้อแบอยู่อนโแถวโรเรียนฮะ
แ่น้อแบไปเอ็ไ้"
นัวเล็พู้วยวามเรใ่อยๆแะมืออ่อนนุ่มออาฝ่ามือให่ถึแม้ว่าะไม่อยาเอาออ็าม
"ไม่
เี๋ยวูไปส่" านยอลเอ่ย่อนะึมือแบฮยอนมาับไว้ัเิม
านยอลพาแบฮยอนเินมาถึโรเรียนถึแม้ว่าะเป็นเวลา่ำแล้วแ่โรเรียนมัธยมีัน็ยัไม่ปิเพื่อเปิโอาสให้นัเรียนเ้ามาทำานให้เรียบร้อยมีารเปิหอพัภายในโรเรียนสำหรับนัเรียนที่บ้านอยู่ไล
หรือ้อทำโรานเร่่วน านยอลูมือแบฮยอนมาถึลานอรถภายในโรเรียน
"มาในโรเรียนทำไมหรอฮะ"
แบฮยอนที่เอ่ยถาม้วยวามสสัยพร้อมับเยหน้าึ้นมอนัวสู
"มาเอารถ"
านยอลอบแ่เหมือนว่าแบฮยอนยัไม่เ้าใ
นอนนี้เสียฝีเท้าอทัู้่ไ้หยุลไปแล้ว
"เห
รุ่นพี่มีรถ้วยหรอฮะ" แบฮยอนเอ่ยถามเมื่อรหน้าอแบฮยอนอนนี้ือ
มอเอร์ไ์สปอร์ HONDA VFR800 ันสีำ
ูาลัษะ่า่าๆอเรื่อยน์ูแพไม่น้อยเลยทีเียว
"อ่ะเอาไป
แล้วึ้นมานั่" านยอลยื่นหมวันน็อให้แบฮยอน่อนะบลบนเบาะที่นั่เบาๆเพื่อให้นัวเล็ลมานั่
"......" แบฮยอนไม่อบใส่หมวันน็อผิๆถูๆ
นานยอล้อเอื้อมมือไปใส่ให้
"นั่ไ้ใ่ไหม"
านยอลเอ่ยถาม ไม่รู้ว่าแบฮยอนะเยนั่อะไรแบบนี้รึเปล่า
"ไ้ฮะ" แบฮยอนอบ่อนะึ้นมานั่้อนท้ายแล้วเอื้อมมือไปอเอวที่มีแ่ล้ามเนื้ออานยอลไว้
ุนัเรียนที่แ่อย่าไม่เรียบร้อยับมอเอร์ไ์ันนี้ทำให้านยอลูเท่ึ้นอีเป็นเท่าัว
เสียันเร่ที่บิหลายๆรั้เป็นสัาบอว่ามันำลัะเลื่อนัวออไป
"อแน่นๆ"
านยอลพู่อนะ่อยๆพารถเลื่อนัวออาโรเรียน มืออแบฮยอนที่ระับเอวหนาให้แน่นึ้นทำให้านยอลอมยิ้มออมาผิับอีนที่ใเ้นระส่ำไม่เป็นัหวะ
"ไปทาไหน"านยอลเอ่ยถามระหว่าำลัะเลี้ยวออาโรเรียน
"รไป
พอเอแยไฟแ็เลี้ยว้ายไปนินึ็ถึฮะ" แบฮยอนอธิบาย
แ่นั่นทำให้นัวสูรับรู้อะไรบาอย่า
"หึ"
านยอลระุยิ้มมุมปาอย่าผู้มีัย
ทั้สอเินทามาถึอนโอแบฮยอน
หลัาที่อรถเสร็เรียบร้อยแล้ว
ล่าวอำลา่อนะเินามาแ่็้อใเมื่อานยอลเินามึ้นมา
"รุ่นพี่ไม่ลับบ้านหรอฮะ"
แบฮยอนอยาะเอ่ยถามว่าเหุใึามาแ่็ลัวเสียมารยาท
"ลับ"
านยอลอบสั้นๆ แ่ยัเินามนัวเล็่อไปเรื่อยๆ
"รุ่นพี่ลับเลย็ไ้ฮะไม่้อมาส่น้อแบหรอ"
แบฮยอนพู านยอลหัวเราะเบาๆับวามไร้เียสาอนัวเล็
"......" านยอลไม่อบแ่เลือที่ะแล้แบฮยอน่อไป
ทั้สอึ้นลิฟ์มา้วยันนถึั้นหและะนี้็อยู่หน้าห้อ
602 ึ่เป็นห้ออแบฮยอน
"สวัสีรับรุ่นพี่
ลับับรถลับบ้านปลอภัยฮะ" แบฮยอนพูโบมือลา แ่นัวโลับเินไปห้อร้ามแล้วเินเ้าห้อไป
ทำให้ แบฮยอนวยับสิ่ที่านยอลทำ
"อยู่ที่เียวับน้อแบทำไมไม่บอล่ะฮะ"
แบฮยอนะโนไล่หลัหลัาที่สมอประมวนผลนรับรู้ว่า
ทั้สออยู่ห่าันเพียแ่สอบานประูเท่านั้น รอมยิ้มที่ปราึ้นทำให้านยอนที่แอบมออยู่ยิ้มามนอนนี้นัวเล็เินเ้าห้อไปแล้วานยอล็ยัไม่สามารถหยุยิ้มับวามบัเอิที่ไม่เยรู้ว่าแบฮยอนะอยู่ห่าันเพียไม่ี่เมร
บาทีอาะไม่ใ่วามบัเอิแ่อาะเป็นพรมหลิิ…..
ริ๊ๆๆ
๊อๆๆๆ
เสียริ่และเาะประูทำให้ร่าเล็ที่หลับสนิทอยู่บนเียที่แสนะสบายื่นึ้นมา้วยท่าทาที่ัวเีย
แบฮยอนลุึ้นมอไปรอบๆห้อหาเ้นเหุอเสีย
นัวเล็หย่อนาลับพื้นเินไปที่ประู่อนะเปิออ้าๆ เพื่อออมายัห้อนอน
และเินไปเปิอีประูเพื่อูหน้าอนที่ปลุให้ื่น
"อ้ะ
รุ่นพี่"
แบฮยอนอุทาน้วยวามใ่อนะยมือึ้นเาแ้มเบาๆาอาารเินอายเมื่อเห็นานยอลที่แ่ัวในุนัเรียนที่ไม่เรียบร้อยมาแ่พร้อมสำหรับารไปเรียน
นั่นทำให้แบฮยอน้มลมอูัวเอพร้อมับใบหน้าที่ึ้นสีาอาารอาย
"นี่เ็โมรึ่แล้วมึยัไม่อาบน้ำ?
เ้าแถวแปโมไม่ใ่หรอ" านยอลที่ไม่ิว่าแบฮยอนะื่นสาย
ในใริไม่อยาปลุอยาให้นัวเล็นอนหลับอย่าสบายไม่มีใรมาวน
แ่ทำอะไรไม่ไ้ในเมื่อานยอลื่นมาแล้วและ้อารไปโรเรียนพร้อมับแบฮยอน
"ไม่เห็นเป็นอะไรเลยฮะ
น้อแบเยเห็นรุ่นพี่ไปเ้าแถวไม่ทันไม่เห็นเป็นอะไรเลย" แบฮยอนพูออมา
แบฮยอนิามานยอลมาลอั้แ่ไ้อไม้อนั้น
เลยทำให้รู้ทุอย่าที่เี่ยวับานยอล ทั้พฤิรรม สิ่ที่อบ สิ่ที่ไม่อบ
"มึรู้ไ้ไ"
านยอลแล้ถาม ทั้ที่รู้ัวมาลอว่าแบฮยอนแอบาม นัวเล็มัะเินามหลัอานยอลลอ
านยอลรู้ รู้ทุๆอย่าในสิ่ที่แบฮยอนทำ
"็
น้อแบเยเห็น" แบฮยอนหลีเลี่ยที่ะอบำถามอานยอล
้มหน้าุๆพร้อมับอัราหัวใที่ะเ้นแรทุรั้เวลาอยู่ใล้ร่าสู
"อือ ไปอาบน้ำไ้แล้ว
ูรอหน้าห้ออีสิบห้านาทีไม่มา มึโนีแน่" านยอลพูู่นิหน่อยามบุลิ
ยมือึ้นันหัวนัวเล็เบาๆเพื่อให้แบฮยอนเยหน้าึ้นมาสบา
"รอแป๊ปเียวฮะ
น้อแบะรีบออมา" แบฮยอนพู่อนะเินเ้าไปในห้อ
ทันทีที่ประูปิร่าสูยิ้ม
เป็นรอยยิ้มที่ไม่เยมีใรเห็นมา่อน านยอลไม่เยรู้มา่อนเลยว่าารที่ไ้อบใรแล้วหัวใพอโะทำให้มีวามสุนานี้
เมื่อสัเเห็นว่าแบฮยอนไม่ยอมออมาาห้อสัที
านยอลเลยเลือที่ะเลื่อนมือไปเปิประูออไ้อย่า่ายาย เป็นสัาบ่บอว่าแบฮยอนไม่ไ้ล็อห้อไว้นั่นเอ
านยอลเริ่มเินสำรวรอบๆห้ออแบฮยอน
่อนะเอื้อมมือไปเปิประูบานหนึ่ออ
ร่าสูวาสายามอรอบๆห้อพบว่าเป็นห้อนอน มีประูอีบานอยู่ในห้อนอนมีเสียน้ำระทบพื้นที่ัออมาาว่าแบฮยอนอาบน้ำอยู่ในนั้นเป็นแน่
ในห้อนอนที่มีเียเล็ๆวาอยู่ิริมห้อแ่านยอลเลือที่ไม่สนใ
แ่เินไปยัโ๊ะธรรมาๆโ๊ะหนึ่ มีสมุและหนัสือวาอยู่มามายรวมถึ
อไม้อนั้น้วยเ่นัน
อไม้ที่ไม่ไ้ให้้วยวามบัเอิ เป็นอไม้ที่านยอลั้ใะให้แบฮยอนริๆ
วามรู้สึอานยอลนั้นเริ่ม้น่อนที่แบฮยอนะอบเาเสียอี
บนำแพที่อยู่เหนือโ๊ะมีโพสอิทที่แปะอยู่มามายนับไม่ถ้วน้อวามบนนั้นบอวันที่และ้อวามสำั านยอล่อยๆไล่อ่านทีละอันยยิ้มอย่าพอใพร้อมับหัวใที่เ้นระส่ำ านยอลรู้สึีเินบรรยายเมื่อรู้ว่าแบฮยอนมีวามรู้สึแบบเียวับเา านยอลอยาะสารภาพออไปั้แ่ที่แบฮยอนสารภาพ แ่บุลิที่ห่ามๆทำให้ยัไม่สามารถพูำนั้นออไปไ้ ว่าานยอลเอ็อบแบฮยอนเ่นัน
สายาที่ไม่หยุมอระาษหลาสีที่แปะอยู่บนำแพ
'วันนี้พี่านมาโรเรียนสายอีแล้ว
แ่อย่าน้อย็มา ีใั'
'วันนี้พึ่รู้อ่ะ ว่าพี่านเป็นเือนอโรเรียนเาเินู่ับาวโรเรียน้วย
น้อแบอิาอ่ะ
หึ้วย'
'พี่านเป็นอน้อแบนเียว
ทำไมนอื่น้อมายุ่้วย'
สรรพนามที่ถูเปลี่ยนใหม่เมื่อมาอยู่ในระาษหลาสีทำให้านยอลอมยิ้มออมาไม่หยุแ่สายาเลื่อนมาสะุับโพสอิทสีมพูที่แปะไว้สอใบบอวันที่และเวลาบ่บอว่าเป็นเมื่อวาน
'ว้าวววว
วันนี้ไ้นั่้อนท้ายรถอพี่าน้วย และ่าวใหม่
น้อแบอยู่อนโเียวับพี่านแถมอยู่ห้อร้ามัน้วย น้อแบใเ้นแรอีแล้ว
วามผิอพี่านนเียว รับผิอบเลย'
ใบแรที่แอบใเ้นามับ้อวามบนนั้นและอีใบที่ทำให้านยอลรู้สึหุหิ
'วันนี้น้อแบเอรุ่นพี่นนึน่ารัมาเลย
ื่อพี่ริสล่ะ เาเรียนอยู่โรเรียนฮันบี หวัว่าเราะไ้เอันอีฮะ'
"รุ่นพี่เ้ามาทำอะไรในนี้ฮะ"
แบฮยอนพูเินเ้าันัวอานยอลออแล้วาแนบัโพสอิทไว้
"..........." านยอลไม่ไ้อบอะไร ยัรู้สึหุหิับ้อวามบนโพสอิทใบนั้น
"ยัไม่เห็นอะไรใ่ไหมฮะ"
แบฮยอนพูมอ้วยสายาที่าหวัว่าานยอละไม่รู้อะไรทั้สิ้น
ใบหน้าอนัวเล็ที่ึ้นสีัาำอบอนัวสู
"เห็นหมละ"
านยอลอบามวามริ
รู้สึวามหุหิเริ่มาหายไปเมื่อเห็นใบหน้าที่ึ้นสีอนัวเล็
"......." นัวเล็ที่เียบเยหน้าึ้นมอใบหน้าอานยอลที่มอมาอยู่แล้ว
"ไปไ้แล้ว
สายแล้วมึเห็นไหม" านยอลเปลี่ยนเรื่อพลายนาฬิา้อมือให้ แบฮยอนู
แ่แบฮยอนไม่สนใ แ่สนใแ่เพียใบหน้าอนัวสู
"หน้ารุ่นพี่ยัไม่หายเลย
รอรนี้นะฮะ เี๋ยวน้อแบไปเอายามาให้"
แบฮยอนวิ่ออไปนอห้อนอนสัพั่อนะลับเ้ามาพร้อมับล่อยาแล้วยื่นมา้าหน้าานยอล
"ใหู้ทำเอ"
านยอลเอ่ยถามอย่าสัสัย
"......" แบฮยอนพยัหน้าเบาๆเป็นำอบ
ไม่รู้ว่าสมวระทำให้ีรึเปล่า
านยอลส่ายหน้าให้ับวามไร้เียสา่อนะรับล่อยาานัวเล็มาัารเทยาลบนสำลีแล้วเ็ลบนหน้าแรึ้นเรื่อยๆเมื่อนึถึเหุารหลัาที่ทิ้แบฮยอนไว้ที่ร้านไอศรีม
านยอลไปมีเรื่อับริสมา
นั่นไม่้อสัยเลยว่าเมื่อวานเหุใทั้สอึมีใบหน้าที่บอบ้ำ
"น้อแบทำให้ีว่า
ทำไมทำแรๆแบบนั้นล่ะฮะ เ็บมาไหม"
แบฮยอนแย่สำลีานัวสูแล้วบรรเ็เบาๆบริเวแผลที่มีอยู่ำนวนไม่น้อยบนใบหน้า
หลัาแปะพลาสเอร์เสร็ทั้สอน็พาันเินลมาาอนโและเินไปยัลานอรถเพื่อนั่รถมาที่โรเรียน
"อบุที่มาส่ฮะ"
แบฮยอนพู่อนะถอหมวันน็อืนให้านยอล
"เี๋ยว
่อไปนี้มึ้อมาโรเรียนับู็ไ้ะไ้ไม่้อมานเียว" านยอลพูออมาหลัาที่รับหมวาแบฮยอนมาแล้ว
".....น้อแบเรใ"
แบฮยอนพูออไปามมารยาทถึแม้ว่าในใอยาะอบลมาแ่ไหน็าม
"โอเ ั้นไม่เป็นไร"
านยอลรู้ีว่าถ้าพูเ่นนี้แบฮยอนะ้อรีบอบวาม้อารริๆมาเป็นแน่
"ไม่ฮะ
น้อแบะมาโรเรียนับรุ่นพี่ทุวันเลยะลับอนโพร้อมรุ่นพี่้วย
ไ้ไหมฮะ" แบฮยอนรีบพูว้าโอาสทำให้านยอลยยิ้มอย่าผู้นะ
"แล้วแ่มึ ูไปละ" านยอลพู่อนะเินาไปปล่อยให้นัวเล็ยิ้มไปมาับสิ่ใหม่ที่่อยๆเปลี่ยนแปลไป ทั้ีวิและวามรู้สึ
"น้อแบว่ามันโอเ"
รู้สึโอเที่มีนอย่าานยอลเินเ้ามาในีวิอแบฮยอย
รู้สึโอเที่เลืออบนอย่าานยอล
สวัสี่าาาาาาาาา
มา่อให้แล้วววว
เป็นไันบ้า
พี่าน็อบแบเหมือนันแ่ทามไมไมพูออไป
ิามัน้วยยยยยย เม้น
เฟบ โว หน่อยยย ้อารำลัใ
อบุทุนที่เ้ามาอ่าน่าาาาาาาา
ความคิดเห็น