ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Episode 4 : สังหรณ์
Epidode 4 : สังหรณ์
นี้เป็นอีกวันนึงที่ผู้พิทักษ์แห่งวายุ มือขวาของบอสวองโกเล่รุ่นที่สิบต้องมาทนใช้ชีวิตประจำวันที่แสนเบื่อหน่าย... ร่างบางลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงียบนเตียงของเจ้าตัว ผมสีเงินสะท้อนกับแสงที่สาดส่องมาจากหน้าต่างทำให้ผมสีเงินนั้นสวยเป็นประกายอย่างมาก ร่างบางผิวขาวกลับตัวไปมาก่อนที่จะลุกขี้นมานั่งบนเตียง
"หาว~เช้าแล้วหรือเนี่ย"โกคุเดระหาวพร้อมบ่นกับตัวเองแล้วขยี้ตาก่อนที่จะลุกขึ้นมายืนเหนือเตียงแล้วก็เดินเข้าไปห้องน้ำ...
[Gokudera Talk's]
พอผมอาบน้ำใส่เสื้อเสร็จก็รีบวิ่งมารับรุ่นที่สิบตามปกติ ระหว่างผมเดินผมขอบรรยายอะไรให้ฟังนะครับ...
พรุ่งนี้ผมต้องไปอิตาลีแล้วน่ะครับ ยังกังวลเรื่องที่ไม่ได้บอกรุ่นที่สิบเลยนะเนี่ยแต่เพราะคุณรีบอร์นสั่งห้ามบอกก็เลยไม่กล้าบอก เอาตามตรงนะครับ...อิตาลีเนี้ยไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ผมสนใจแต่ภารกิจลับที่คุณรีบอร์นว่าก็เท่านั้นแหละผมก็อยากทำอะไรให้มันมีประโยชน์แก่แฟมิลีบ้าง...
แต่ทำไมผมถึงคิดว่ามันมีอะไรมากกว่านี้นะ...
เหมือนว่ามันไม่ได้มีเหตุผลแค่นั้น...
เหมือนว่าผมกำลังพยายามหนีเจ้าบ้าเบสบอลนั้น...
ว่าแล้วผมก็เดินมาถึงบ้านของรุ่นที่สิบเสียที อ๊ะ!นั้นท่านแม่ของรุ่นที่สิบนี้ "สวัสดีครับท่านแม่"ผมรีบทักทันทีที่เธอเดินออกมาจากประตูบ้าน "อ้าวโกคุเดระคุง มารับซือคุงเหรอ"
"ครับผม"
"ถ้าอย่างงั้น ซือคุงเค้าเดินไปกับยามาโมโตะคุงนานแล้วจ๊ะ"พอท่านแม่ของรุ่นที่สิบพูดจบ...ผมไม่ได้อึ้งหรือรู้สึกแย่หรืออะไรทั้งนั้น...
ผมน่ะรู้อยู่แล้วล่ะครับว่ารุ่นที่สิบกับเจ้ายามาโมโตะน่ะเดินไปก่อนแล้ว...เพราะเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นซ้ำรอยมาเป็นอาทิตย์แล้ว...ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทั้งๆที้ผมรู้ว่าถึงจะเดินมาที่บ้านรุ่นที่สิบนั้นก็ไม่ได้เดินไปพร้อมกับรุ่นที่สิบอยู่ดี...
ผมเดินไปโรงเรียนนามิโมริอย่างช้าๆถึงจะรู้ว่าเวลาเรียนคาบแรกเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆแต่ผมก็ยังคงเดินย้ำเท้าไปเรื่อยเปื่อยไม่สนใจเวลา
กว่าผมจะเดินมาถึงโรงเรียนเนี่ยคาบแรกคงเริ่มไปได้ซักสิบนาทีแล้ว แต่ยังไงซะผมก็ไม่ได้แคร์เดินเข้าโรงเรียนอย่างไม่กลัวอะไร วันนี้พวกกรรมการคุมกฎไม่อยู่พอดีเลยไม่ต้องโดนทำโทษ ผมไม่ได้เดินขึ้นห้องไปเรียนแต่ผมมานั่งอยู่บนดาดฟ้า...ทั้งอาทิตย์นี้ผมก็ทำอย่างนี้ตลอดแหละถึงเข้าห้องไปก็ไม่ได้เรียนอยู่ดี
ผมควักไฟแช็กกับบุหรี่ขึ้นมาจุดแล้วสูบบุหรี่รอเวลาไปพลาง รู้สึกช่วงนี้ผมจะสูบมากไปแฮะ-*-
ผมนั่งรอเวลาคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่งเสียงที่ผมรอคอยดังขึ้น...
"กริ้งงงงง"
ในที่สุดเสียงออดพักกลางวันก็ดังขึ้นซักที
"ครืด"เสียงเปิดประตูดาดฟ้าดังขึ้นผทหันไปมองตามเสียงยามาโมโตะนี้เองแล้วรุ่นที่สิบล่ะ
"ไง โกคุเดระวันนี้นายโดดอีกแล้วเหรอ"เจ้าบ้าเบสบอลพูด
"...รุ่นที่สิบล่ะ?"ผมไม่ตอบแต่ตั้งคำถามแทน
"สึนะไปซ่อมเลขน่ะ"ยามาโมโตะตอบ "วันนี้นายไม่กินอะไรหน่อยเหรอ?"
"ไม่หิว.."
"อย่าเย็นชานักซิ~โกคุเดระ~"
...ใครกันแน่...ที่เย็นชา?
"ช่วงนี้นายดูเงียบๆนะ"
...เพราะใครล่ะ?
"นี้ๆ โกคุเดระเย็นนี้ไปซื้อของเป็นเพื่อนฉันนะ~"
"ไม่ว่าง แกไปชวนรุ่นที่สิบสิเฟ้ย"
"ก็สึนะไม่ว่างนี้นา นะๆๆ"ยามาโมโตะพูดแล้วจู่ๆก็มาคร่อมตัวผมซะงั้น
"เฮ้ยย ออกไปนะเฟ้ยเจ้าบ้า"
"งั้นก็รับปากกับฉันสิว่าจะไปซื้อของกับฉัน"
"เออๆ ออกไปได้แล้วเฟ้ยเจ้าบ้า!"
"..."ไร้การตอบ
"เฮ้ยย ได้ยินเปล่าวะ?!"
"อยู่นิ่งๆสิโกคุเดระ..."ยามาโมโตะพูด "...ฉันอยาก..."
"ฮะ?"
"อยากกอดนายอ่ะ^_^"
"เฮ้ยย จะบ้าเปล่าวะถ้าอยากกอดก็ไปกอดรุ่นที่สิบสิเฟ้ย มากอดฉันทำไม แล้วแกก็กำลังคร่อมฉันไม่ใช่เรอะ!"ผมพูดเจ้าบ้าจึงค่อยๆลุกขึ้นมาจากตัวผม
"ก็..."
"ก็อะไรล่ะฟระ"
"ฉันสังหรณ์แปลกๆนิ"
"หา"
"ฉันมีความรู้สึก...เหมือนนายจะจากฉันไป"
"..."
"เหมือนกับว่าวันพรุ่งนี้ฉันจะไม่เห็นหน้านายอีก..."
"..."
"ฉันขอกอดนา-"
ผมกระชากร่างของยามาโมโตะเข้ามากอด...
"ก โกคุเดระ"
"ฉันยังอยู่ตรงนี้..."
"..."ยามาโมโตะเงียบไปกับการกระทำของผม
"ฉันไม่ได้จะจากนายไปซะหน่อย..."ผมพูดปด...พรุ่งนี้มันก็ไม่มีโอกาสเจอหน้าผมจริงๆแหละ
"ฉันยังอยู่ตรงนี้...นายก็เห็นไม่ใช่เหรอ?"
"อื้อ"ยามาโมโตะตอบเเล้วกอดผมกลับ ด้วยมืออีกข้างที่ไม่ได้ใส่เฝือก
"ขอบคุณนะ...โกคุเดระ^_^"ยามาโมโตะพูดหลังจากที่ผมดันตัวยามาโมโตะออกจากตัวผม
"นี่ๆโกคุเดระ รอด้วยสิ"ขณะนี้เวลา6โมงเย็นผมอยู่กับเจ้าบ้าเบสบอลในห้างสรรพสินค้านามิโมริ
"โกคุเดระ เราไปกินอะไรกันก่อนไหมเดี่ยวค่อยไปซื้อก็ได้ ฉันไม่รีบ"มันไม่รีบแต่ผมรีบอ่ะดิ ต้องกลับไปเช็คของในกระเป๋าเดินทางอีกรอบด้วยสิ-*-
"ฉันรีบนะเฟ้ย อยากซื้ออะไรก็รีบซื้อซะ!"
"ก็ฉันไม่รู้จะซื้ออะไรดีนี้นา"
"แกนี้มัน...แล้วแกจะซื้ออะไรล่ะวะ?"ผมถามมันซึ่งกำลังยืนหัวเราะแห้งๆอยู่นั้นแหล่ะ...หน้าหมั่นใส้ชะมัดยาก ฮึ่ม!
"จะซื้อของขวัญวันเกิดให้สึนะน่ะ"
...
"อีกไม่กี่อาทิตย์ก็วันเกิดสึนะแล้วนี้นะ นายก็ควรหาของขวัญให้สึนะด้วยล่ะ"
...หมอนี้มันบ้าหรือเปล่า???
ทีวันเกิดผมเมื่อสามอาทิตย์ก่อนมันยังไม่รู้ด้วยซ้ำ...
"..."ผมเงียบ
"นี้โกคุเดระช่วยคิดหน่อยสิว่าจะซื้ออะไรดี"
"ฉันจะไปรู้แกไหมล่ะล่ะ"ผมตอบ
"ฮะๆ นั้นสิ ฉันไม่รู้ว่าจะไปร้านไหนดีล่ะไม่ค่อยรู้จักร้านพวกแบบนี้ซะด้วยสิ ฮะๆ"...มันจะหัวเราะอะไรนักหนาเนี่ย-*- วันหลังผมอยากพามันไปหาหมอจิตแพทย์บ้างซะจะได้ไม่หัวเราะอะไรไม่เข้าหู
"ถ้างั้นก็..."ผมพูดขึ้นแล้วลากยามาโมโตะเข้าร้านๆหนึ่งซึ่งเป็นร้านประจำผมภายในร้านมีพวกจี้สร้อยคอ สร้อยข้อมือ แหวน ผ้าพันคอ หมวก และอื่นๆอีกมากมายนับไม่ถ้วนแต่อย่าเพิ่งจินตนาการว่าผมจะใส่อะไรแบบผู้หญิงนะครับ ผมซื้อแต่ปลอกข้อมือลายหัวกระโหลกเท่านั้นแหละครับอย่างอื่นนี้เซย์โนครับ
"เห..."ยามาโมโตะพึมพำแล้วเพ่งมองไปยังถุงมือสีส้มคู่หนึ่ง...
...ลายทูน่า???
"งั้น...เอานี้แหละ"ยามาโมโตะหยิบขึ้นมาแล้วไปจ่ายตังค์
"นายจะเอาอะไรรึเปล่าโกคุเดระ?"
"ไม่เอาล่-"ผมพุดไม่ทันเสร็จยามาโมโตะก็พูดตัดหน้าผมเสียก่อน
"โกคุเดระ~มาดูนี้สิ"ยามาโมโตะพูดพร้อมกวักมือเรียกผม "ฮะๆมีจี้ระเบิดด้วยล่ะ ฮะๆ"
"เอิ่ม..."ผมอึ้งซักพักเมื่อเห็นจี้รูประเบิดซึ่งขอเน้นนะครับว่ามันรูปร่างแตกต่างจากไดนาไมท์ของผมโดยสิ้นเชิง
"ป้าคร้าบ~เอาอันนี้ด้วยครับ"ยามาโมโตะหันไปพูดกับป้าเจ้าของร้าน "เฮ้ย!บอกไว้เลยนะว่าฉันไม่เอา!"
"น่าๆโกคุเดระ"
"ถือว่าฉันให้ของขวัญวันเกิดย้อนหลังนายสามอาทิตย์ก่อนไง"
...
หมอนี้...จำได้?
"อ๊ะ!นี้"ยามาโมโตะยื่นไปให้มือผม "รับไว้เถอะน่า"
"เออๆ..."ผมพูดพร้อมรับไอจี้ระเบิดมา
ผมกับไอบ้าเบสบอลก็เดินออกมาจากห้างนามิโมริ เฮ้อ~จบเรื่องจบราวเสียที จะได้กลับบ้านไปเช็คของอีกรอบ
"แยกกันตรงนี้นะ"ยามาโมโตะพูดขึ้น
...
"เอ่อ...ขอบคุณสำหรับของขวัญนะเว้ย"ผมพูดขึ้น "อ อื้อ"ยามาโมโตะพูด
"บายนะโกคุเดระ พรุ่งนี้เจอกัน"
...ขอโทษนะยามาโมโตะ
พรุ่งนี้เราคงไม่ได้เจอกันหรอกนะ...
เช้าวันต่อมา....ณ อิตาลี
ชายผมสีทองประกายเด่นสง่ามีรอยสักตักแต่แขนจนถึงคอเดินมาหยุดที่หน้าจอขนาดใหญ่ที่บอกเที่ยวบินต่างๆ...
'เจปอนเน่ -> อิตาลี arrive'
"...มาแล้วสินะ...สโมคกิงค์บอมบ์"
TBC
มาต่อแล้วค่า
อย่างแรกเลย
ต้องขอโทษอย่างแรง
ที่อาทิตย์ที่แล้วไม่ได้อัพ
เนื่องจากไรท์ไม่ค่อยมีเวลา
การบ้านที่โรงเรัยนก็เยอะ
ตอนนี้ช่างสั้นเหลือเกินT^T
ต้องขอโทษจิงๆที่อัพช้าค่ะ
ยังไงก็ฝากติดตามและคอมเม้นท์ด้วยนะคะ
-Princess Of Dessert-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น