ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [YAOI][KHR][REBORN][8059]LOST TIME MEMORY

    ลำดับตอนที่ #3 : Episode 2 : กลัวใจตัวเอง

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.ค. 57


        "ว่าไงนะ"เสียงของโกคุเดระดังขึ้น เมื่อ ได้ยิน คำถามที่ชามาลถาม
     
        "งั้นฉันจะถามอีกทีนะ"ชามาลพูด"แกคิดยังไงกับยามาโมโตะ ทาเคชิ"
     
        เกิดความเงียบขึ้นในการสนทนา โกคุเดระ ไม่ยอมตอบ ได้แต่ก้มหน้ามองพื้น  
     
        ฉันจะไปคิดอะไรกับเจ้าบ้าเบสบอลได้ยังไงล่ะ
     
        ก็เจ้านั้นเป็นแฟนกับรุ่นที่ 10 หนิ....
     
        "แกอย่าตอบด้วยสมองล่ะ"
     
        " ของอย่างนี้... มันต้องใช้ที่หัวใจกับความรู้สึก "
     
        "..."
     
        "เฮ้ย ฮายาโตะ พูดไรมั้งเซ่!"
     
        "ฉัน...ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นแหละน่า!"โกคุเดระพูดเรียบๆ
     
        "เฮ้อ เหนื่อยใจกับแกจริงจริ๊ง"ชามาลพูด "ฉันไปล่ะ แกเนี้ยน้า "ชามาลพูดเพียงเท่านี้เเล้วเดินจากไปทิ้งให้เขาอยู่คนเดียว
     
        เขาไม่มีทางชอบยามาโมโตะ!!!
     
        โกคุเดระท่องประโยคนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าในใจ...แต่ทำไปยิ่งคิด...เขายิ่งเจ็บปวดกันนะ...
     
        ยามาโมโตะ...ชายที่มีดีแต่เบสบอล หน้าตาก็ไม่ได้ดูดีอะไรในสายตาโกคุเดระ...ออกจะรำคาณด้วยซ้ำที่วันๆเอาแต่หัวเราะไม่รู้ร้อนรู้หนาว...
     
        แต่ทำไม...เขาต้องเจ็บปวดเพราะมันกันนะ...
     
        "ว้าว~"เสียงทุ้มต่ำของใครบางคนดังขึ้นทำให้โกคุเดระหันไปมองก็พบกับชายผมดำสวมเสื้อกักคุรัน...
     
        "ฮิบาริ!!!"
     
        "มีสัตว์กินพืชโดดเรียนอยู่ตัวนึงด้วยแฮะ"'ฮิบาริ เคียวยะ'พูดพร้อมชักทอนฟาออกมา
     
        โกคุเดระที่เห็นอีกฝ่ายชักอาวุทจึงชักระเบิดออกมาบ้าง
     
        เมื่อเห็นฮิบาริทำท่าจะโจมตี ร่างบางจึงชิงตัดหน้าเสียก่อน"ระเบิด2เท่า!!"โกคุเดระเริ่มปาระเบิดใส่ฮิบาริแบลไม่ยั้งก่อนแต่ฮิบาริก็สามารถปัดระเบิดให้ไปทิศทางอื่นได้ด้วยทอนฟา
     
        ฮิบาริพุ่งโจมตีเข้าใส่โกคุเดระโดยการเสยคางของร่างบาง
     
        "ผัวะ!!"
     
        โกคุเดระรีบกระโดดไปทางด้านหลังแล้วปาระเบิดอีกครั้ง ฮิบาริหลบได้อย่างฉิวเฉียดพร้อมยิ้มที่มุมปาก "อาวุทกระจอกแบบนั้นน่ะ ใช้ไม่ได้ผลกับฉันหรอกนะ"
     
        ฮิบาริพุ่งเข้าหาโกคุเดระอีกครั้ง โกคุเดระตั้งใจหลบแต่ดันเจ็บข้อเท้าที่พลิกตอนเมื่อเช้า
     
        "ผัวะ!!!!"
     
        ทอนฟาของฮิบาริฟาดโดนที่ท้องของร่างบางอย่างเต็มแรง โกคุเดระเข้าทรุดลงกับพื้น
     
        'เจ้าบ้าเบสบอล!!เพราะแกแท้ๆ!!'
     
        โกคุเดระเดินเซออกมาจากตัวฮิบาริพร้อมชักระเบิดออกมาอีกครั้งแต่ดันมีเสียงหนึ่งขัดขึ้น...
     
        "โกคุเดระ!!"
     
        "จ เจ้าบ้าเบสบอล!!"โกคุเดระเรียกชื่อคนตรงหน้า
     
        "โกคุเดระ!นายทำอะไรอยู่น่ะ?!"ยามาโมโตะตะโกนถามแข่งกับเสียงระเบิด
     
        "โฮ่ มีสัตว์กินพืชโดดเรียนอีกตัวด้วยแฮะ"ฮิบาริพูดพร้อมยิ้มที่มุมปากแล้วเปลี่ยนการโจมตีจากโกคุเดระเป็นยามาโมโตะ
     
        'เฮ้ย!เดี๋ยวนะ...'
     
        โกรุเดระมองไปยังร่างของยามาโมโตะที่เดินตัวเปล่ามา
     
        'มันไม่ได้เอาอาวุทมาหนิ!'
     
        "ยามาโมโตะ!!!"โกคุเดระเรียกชื่อคนตรงหน้า...
     
        "ผัวะ!!!"
     
        ทอนฟาของฮิบาริกระแทกที่แขนขวาของยามาโมโตะเต็มแรง...
     
        ถ้าไม่หักก็คงเจ็บมากแน่...
     
        "เสร็จไปแล้วหนึ่ง..."ฮิบาริพูดเมื่อยามาโมโตะล้มลงกับพื้น
     
        "หนอย!!!อย่าอยู่เลยแก!"
     
        "ระเบิด3เท่า!!"
     
        ฮิบาริโดนแรงอัดระเบิดของโกคุเดระ แต่ร่างบางยังคงไม่คิดวางมือง่ายๆ...
     
        "ร็อคเก็ตบอมบ์!"โกคุเดระตะโกนขึ้นพร้อมปาร็อคเก็ตบอมบ์ใส่ฮิบาริขณะที่ร่างสูงพึ่งโดนแรงอัดระเบิดจากการโจมตีเมื๊อกี๊
     
        "ตูมมม"
     
        โกคุเดระไม่สนว่าครั้งนี้จะโดนฮิบาริหรือไท่ ร่างบางรีบวิ่งไปหาร่างสูงพร้อมหนีทันที...
     
        ห้องพยาบาล
     
        "ฮะๆๆ แขนหักจนได้"
     
        "แขนหักแล้วยังหัวเราะได้อีกนะเจ้าบ้าเบสบอล!!"
     
        "ก็แหม ฉันเห็นโกคุเดระยังไม่กลับเข้าห้องซักทีก็เลยเป็นห่วงนี้นา"ยามาโมโตะพูดขึ้น
     
        "ว่าแต่...ขานายเป็นไงบ้างล่ะ"
     
        "ฮะ???"ร่างบางผมเงินเบอกตากว้างและสงสัยกับคำถามที่ร่างสูงถาม
     
        "ก็แผลที่ตอนเช้าไปชนนายไง ตอนสู้กับฮิบาริฉันเห็นนายเจ็บขาก็เลยคิดว่านายอาจจะขาพลิกตอนที่ฉันชนนายตอนเช้าก็ได้"
     
        "หึ...ก็แค่แขนถลอกกับขาพลิก..ฉันไม่ตายหรอกเฟ้ย" โกคุเดระพูด
     
        "ฮะๆๆ ดีแล้วล่ะ"ยามาโมโตะหัวเราะร่า"แต่...ขอดูแขนนายหน่อยสิ"
     
        "ฮะ??"
     
        "ก็แขนนายดูท่าท่างเลือดออกเยอะนี้นา นายยิ่งเป็นพวกไม่รักตัวเองด้วย เดี๋ยวแผลก็แสบหรอก"
     
        "ฉันก็บอกแล้วหนิว่าไม่เป็นไร"
     
        "อย่าดื้อสิโกคุเดระ"ทันทีที่ยามาโมโตะพูดเสร็จ ร่างสูงก็รีบจับแขนโกคุเดระทันที "ถ้าไม่รักษาก็ไม่หายนะ"
     
        "เฮ้ย!!เจ้าบ้า!!"
     
        "อยู่นิ่งๆสิโกคุเดระ"ยามาโมโคะพูดพร้อมดึงผ้าพันแผลมาพันที่แขนโกคุเดระ นัยน์ตาสีมรกตมองการกระทำของร่างสูงไปเรื่อยๆ...
     
        ขอร้องล่ะ...อย่ามาทำดีกับฉันได้ไหม...
     
        ฉันกลัวความรู้สึกของใจตัวเองเหลือเกิน...

        กลัวว่าจะไปรักนาย..

    TBC



    มาอัพตามคำขอแล้วค่ะ
    ดีใจมากค่ะที่มีคนเม้นท์ถึงจะน้อยก็เถอะTT
    ไรท์คิดพล็อตเรื้่องแล้ว...ปรากฎว่ามีคู่รองค่ะ แต่คู่ไหนนั้นโปรดติดตามเอาเองนะคะ
    เรื่องนี้ไรท์ไม่ได้รีไรท์ถ้าพิมพ์ผิดขอโทษก่อนนัะคะ พิมพ์ในมือถือมันไม่ค่อยถนัด
    ยังไงช่วยเม้นท์ด้วยนะคะ เม้นท์เนอะไรท์อัพเร็วค่ะ-.- Thx
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×