ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Episode 1 : คำถาม
"อ๊ะ สึนะรอฉันอยู่งั้นเหรอ?"ร่างใหญ่ผมสีดำยุ่งเดินเข้ามาหาร่างเล็ก
"อ อื้อ"สึนะพยักหน้า
"แล้วโกคุเดระล่ะ?"ยามาโมโตะเอ่ยถาม
"เดินไปโรงเรียนก่อนแล้วล่ะ"สึนะตอบ
"โกคุเดระนี้แย่จังเลยนะ"ยามาโมโตะพูดออกมาทำให้ร่างเล็กชักสีหน้าขึ้นมาทันที
"ทำไมล่ะ?"ร่างเล็กถามอย่างสงสัย "ก็ปล่อยให้สึนะยืนอยู่คนเดียวได้ไงล่ะ!"ยามาโมโตะพูดเสียงกระแทก
"ก เกินไปแล้วยามาโมโตะ โกคุเดระคุงเขาอาจไม่อยากอยู่กวนพวกเราก็ได้นี้นา"สึนะพูด
"งั้นเหรอ...น้านสินะ~"ยามาโมโตะพูดลากเสียงยาวอย่างร่าเริงก่อนที่จะอุ้มร่างเล็กขึ้นมา
"น นายจะทำอะไรน่ะยามาโมโตะ?!"สึนะถามด้วยความสงสัยอีกใจหนึ่งก็กลัวว่าร่างใหญ่จะทำอะไรตน "นี้จะสายแล้วนี้นะ ฉันอุ้มนายไปโรงเรียนเร็วกว่าเยอะเลย"ยามาโมโตะพูด
"ต แต่มันน่าอายออกนี้นา"สึนะพูดพร้อมกับแก้มขาวเนียนที่กลายเป็นสีแดงจาง "ไปล่ะนะ^_^"ยามาโมโตะพูดพร้อมเปลี่ยนท่าเป็นให้สึนะขี่หลังแทน
อีกด้านหนึ่ง...โรงเรียนนามิโมริ...โกคุเดระยังคงเดินอย่างอืดอาดพร้อมใช้ความคิด...
จะเข้าไปดีไหมนะ???
...หรือจะโดดดี
โกคุเดระเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆดวงตามรกตจ้องมองท้องฟ้าสีคราม...
เอาวะ!เข้าก็เข้า!
โกคุเดระคิดในใจก่อนที่จะก้าวขาเข้าสู่อนาเขตโรงเรียนนามิโมริ...
ตุบ ตับ ตุบ ตับ
เสียงฝีเท้ากระทบเสียดสีกับพื้นถนนดังขึ้นทำให้ดวงตาหลายคู่จับตามองไปยังต้นเหตุรวมถึงโกคุเดระด้วย
ภาพที่เขาเห็นคือรุ่นที่สิบซึ่งกำลังขี่หลังร่างใหญ่ผมดำยามาโมโตะ...
อะไรกัน...
เจ็บอีกแล้ว...
ทำไมเขาต้องเจ็บขนาดนี้ด้วย...
"ก โกคุเดร้าาา หลีกปายยย"เสียงของยามาโมโตะดังขึ้นทำให้โกคุเดระหลุดออกจากภวังค์ความคิด
"ฮะ?"
"ฉันเบรกไม่อยู่แล้ววว"ยามาโมโตะพูดแต่ไม่ทันเสียแล้ว...
"ตูมม"
"ผัวะ!!"
ร่างใหญ่ซึ่งมีร่างเล็กอยู่ที่หลังนั้นชนกับโกคุเดระอย่างแรง ทำให้ทั้งสามกระเด็นออกจากกันอย่างแรงเมื่อยามาโมโตะผลักโกคุเดระที่กำลังล้มมาทางตนให้ไปทางอื่นแล้ววิ่งไปหาสึนะทันที
"อูยย"โกคุเดระครางขึ้นเมื่อพบว่าตัวเองล้มลงนอนกับพื้นโดยที่มีหัวติดชนกับกำแพง
"ร รุ่นที่สิบ!"โกคุเดระพูดหลังจากที่ตั้งสติขึ้นมาได้
โกคุเดระรีบวิ่งไปหาร่างเล็กที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของยามาโมโตะแล้ว...
เจ็บ....
โกคุเดระพึ่งรู้สึกตัวว่าเขามีรอยสีแดงถลอกที่แขนขวาไปเสียดสีกับพื้นถนนบวกกับน้ำของเหลวสีแดงที่ไม่ได้สาหัสอะไรสำหรับเขากับขาซ้ายที่พลิก
"รุ่นที่สิบเป็นอะไรไหมครับ?"โกคุเดระรีบภามพร้อมกับซ่อนบริเวณที่มีเลือด
"ม ไม่เป็นอะไรหรอก^^;"
"โกคุเดระเนี้ยนะ ทำไมไม่หลบล่ะวุ่นวายหมดเลย"ยามาโมโตะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เขาผิด???
คนที่ผิดมันแกไม่ใช่เรอะ!!!
โกคุเดระได้แต่คิด เขาไม่โต้ตอบอะไรทั้งสิ้น "สึนะไปห้องพยาบาลดีกว่าไหม?ดูสิมีแผลที่ข้อเท้านิ"ยามาโมโตะชี้ไปทางรอยสีแดงที่ข้อเท้าของร่างเล็ก
"ม ไม่หล่ะ"สึนะรีบตอบแต่ร่างใหญ่ยังคงดื้อดัน..."ไม่เป็นไรอะไรล่ะ ฉันว่าไปห้องพยาบาลดีกว่านะ"ว่าแล้วยามาโมโตะก็พาสึนะไปห้องพยาบาลโดยที่ไม่สนใจร่างบางผมสีเงินที่ยืนอยู่คนเดียวเลยซักนิด...
ไม่ถามอะไรซักคำ...
เออ!แผลแค่นี้น่ะเล็กน้อย!!ฉันจะเป็นอะไรก็ไม่เกี่ยวกับใครหนิ!
โกรุเดระคิดในใจอย่างโกรธเจ้าบ้าเบสบอลที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาเจ็บตัว ถ้าเจ้าบ้านั้นไม่มาผลักเขา เขาคงไม่เป็นแผลขนาดนี้ แล้วก็ไม่ถามความเป็นอยู่เป็นตายของเขาเลย
โกคุเดระไม่เข้าห้องเรียนรวมถึงห้องพยาบาล...เขาไม่ต้องการเจอหน้ายามาโมโตะ ร่างบางผมเงินรักษาแผลด้วยการราดน้ำใส่อย่างลวกๆ
"ซ่าาา"เสียงน้ำก็อกดังขึ้น น้ำสีใสบริสุทธิ์ไหลลงฝ่ามือของร่างบาง แต่ในที่สุดก็กลายเป็นสีเลือดมือโกคุเดระนำไปราดใส่แผลถลอก
"เฮ้อ ทำอย่างนั้นมันจะหายเรอะ"เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ร่างบางสะดุ้งโหยงพร้อมหันไปมอง...
ชามาล...
"เเล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกล่ะฟระ?!"โกคุเดระถามอย่างไม่สนใจ
"อย่าเย็นชานักซี่ ฮายาโตะ"
"ไปไกลๆเลยไอหมอบ้ากาม!เห็นหน้าแกแล้วอยากอ้วกชะมัด ฮึ่ม!"
"แล้วแกไปโดนอะไรมาล่ะ?"
"หึ!ก็แค่ถลอกกับพื้นนิดหน่อย"
"นิดหน่อยบ้านแกสิฟระเจ้าฮายสโตะ!แผลใหญ่ซักขนาดนั้นไปซัดกับใครมาอีกล่ะ"
"..."โกคุเดระไม่ตอบ
"นี้!มีเรื่องอยากถามหน่อย"โกคุเดระเอ่ยปากขึ้นมา
"อะไรล่ะ ถ้าตอบได้ก็จะตอบละกัน"
"..."
"..."
"..."
"..."
"..."
"ถามมาซักที่สิฟระ!เสีนเวลาหลีหญิงของฉันหมด"
"...ไม่มีอะไรหรอก ช่างมันเถอะ"โกรุเดระพูดปัดๆ
"เหอะ ถ้าแกไม่ถามฉันถามเองละกัน"
"ฮะ??"
"แกคิดยังไงกับยามาโมโตะ ทาเคชิ"
@SQWEEZ
ความคิดเห็น