ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Episode 0 : INTRODUCTION
เพราะอะไรกันนะ...
หัวใจยังร้องไห้ไม่หยุดเลย...
ทั้งที่รู้ดีอยู่แล้ว...ว่าเป็นไปไม่ได้ที่นายจะรักฉัน...
ทั้งๆที่ฉันยิ้มได้ แต่ทำไม...
ฉันถึงร้องไห้กันนะ....
"อรุนสวัสดิ์คร้าบ รุ่นที่สิบ"เสียงทักทายของชายร่างบางผมเงินดังขึ้น
"อรุณสวัสดิ์โกคุเดระคุง"ร่างบางเล็กผมสีน้ำตาลหัวฟูตั้งพูดขึ้น
"รุ่นที่สิบคร้าบ ไปโรงเรียนกันเถอะคร้าบ"โกคุเดระพูดขึ้น "แล้วยามาโมโตะคุงล่ะ"สึนะถามถึงชายร่างใหญ่ผมสีดำ
"สงสัยยังไม่มาน่ะครับ เราไปโรงเรียนกันก่อนไม่ดีเหรอครับ"โกคุเดระถาม
"อา...ไม่ล่ะ"สึนะตอบ
"ฉันจะรอยามาโมโตะคุงก่อน ถ้าโกคุเดระคุงอยากไปก่อนก็ไปได้เลยนะ"สึนะพูด โกคุเดระเงียบซักพักก่อนที่จะเอ่ยพูดว่า
"งั้นผมไปก่อนนะครับ รุ่นที่สิบอย่าไปสายละกันนะครับ"โกคุเดระพูดพร้อมเดินจากไป...ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาอาจอยู่รอกับรุ่นที่สิบ...แต่ตอนนี้มันไม่ใช่...เขาไม่อาจอยู่ไปเป็น'กขค'ของรุ่นที่สิบได้...
ก็รุ่นที่สิบกับยามาโมโตะเป็น'แฟน'กันนี้นา...
มันเป็นความจริงตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อนเมื่อเจ้าบ้าเบสบอลมาพูดกับเขา...
'นี้โกคุเดระ~'
'อะไรอีก เจ้าบ้ากลับบ้านไปอ่านหนังสือได้แล้วไป๊ พรุ่งนี้จะสอบแล้วนะเฟ้ย'
'ฉันน่ะชอบสึนะอ่ะ'
'ฮะ!!'
'ฉันว่าจะบอกสึนะหลังสอบเสร็จน่ะ...'
'...'
'คิดว่าไงอ่าโกคุเดระ'
'เหอะ ถ้าแกสอบได้เกิน50ค่อยไปบอกละกัน ถ้าต่ำกว่านั้นฉันคงปล่อยให้สมองนิ่มๆของแกไปดูแลรุ่นที่สิบไม่ได้หรอกเฟ้ย'
'งั้นเหรอ ฮะๆๆฉันจะพยายามละกัน'
หลังจากที่สอบเสร็จ...อาจารย์ก็ประกาศคะแนนให้ฟังเจ้าบ้านั้นได้คะแนนเท่าไหร่นะเหรอ?...
80...
สำหรับโกคุเดระที่ได้ร้อยคะแนนเต็มทุกครั้งคงคิดว่าคะแนนเเค่นั้นน่ะกระจอก...แต่สำหรับยามาโมโตะนั้นเป็นคะแนนที่ดีที่สุดเท่าที่ผ่านมาเลยทีเดียวเพราะครั้งก่อนๆนั้นก็ไม่เคยได้มากกว่าเกณฑ์เลยซักครั้ง...คงเป็นเพราะความรักสินะทำให้เขาได้คะแนนเยอะเท่านี้...ซึ่งเขาก็ได้ยินจากปากเจ้าบ้านั้นเองเลยล่ะว่าอ่านหนังสือโต้รุ่งถึงเช้าจนเลือดกำเดาไหลตอนสอบอยู่...
สุดท้ายยามาโมโตะก็ขอรุ่นที่สิบเป็นแฟนซึ่งรุ่นที่สิบก็ตอบตกลง...
เขาก็ยิ้มให้รุ่นที่สิบอย่างยินดีแต่เขาไม่เข้าใจเลย....
ทำไมเขาถึงเจ็บกันนะ...
ทำไม...พอหลังจากวันนั้นเขาถึงเจ็บแปลบทุกครั้งเมื่อเจอยามาโมโตะ นั้นเป็นสาเหตุที่ช่วงนี้เขาถึงหลบหน้ายามาโมโตะ
ทำไมพอเห็นรุ่นที่สิบกับเจ้าบ้าเบสบอลจับมือกัน...ทำไมเขาต้องร้องไห้...
ทำไมพอเห็นรอยสีแดงๆที่ซอกคอของรุ่นที่สิบ...เขาต้องเจ็บปวด..ทั้งๆที่ไม่เห็นแปลกเลยที่คนเป็นแฟนเขาจะทำกัน
และอีกหลายเรื่องมากมาย...ที่เขาไม่สามารถเข้าใจไดัว่าทำไมเขาต้องมีอาการเจ็บปวด...
...
"จาโอ๊ส~โกคุเดระ"
"ว้าก!!ค คุณรีบอร์น!"
"ไง โกคุเดระ ช่วงนี้ทำหน้าเครียดเชียวนะ"รีบอร์นพูด
"เอ่อ...นิดหน่อยน่ะครับ"
"มีจดหมายจากรุ่นที่เก้ามาน่ะว่าต้องการผู้พิทักษ์ของสึนะไปที่อิตาลี"
"ง งั้นเหรอครับ"
"ฉันก็เลยเลือกนาย โกคุเดระ ฮายาโตะ"
" อ เอ๋ ทำไมเหรอครับ"
"ก็เพราะนายน่ะมีบ้านเกิดที่อิตาลี แบบนี้จะได้ง่ายขึ้นหน่อย"
"ล แล้วให้ผมไปทำอะไรเหรอครับ"
"ง่ายมาก เดี๋ยวถึงอิตาลีจะมีคนบอกนายเอง"
"อา...ครับ งั้นจะให้ผมไปอิตาลีวันไหนเหรอครับ"
"อาทิตย์หน้า เตรียมตัวให้ดีล่ะ:)"รีบอร์นพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนที่จะหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
"อิตาลีงั้นเหรอ..."โกรุเดระพึมพำพลางนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่อิตาลีก่อนที่เขาจะมาเจอสึนะที่ญี่ปุ่น ตอนนั้นเขาได้เจอกับตาแก่คาร์โลและลูกชายเขานิโคโล คาร์โลเป็นนักเปียโนที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งซึ่งมีฝีมือการเล่นเปียโนเหมือนแม่เขาทีเดียว...ซึ่งปรากฎว่าเจ้าของร้านเหล้านั้นคือรุ่นที่เก้าซะงั้น...(เนื้อหาจากreborn secret bullet เล่ม2)
"เฮ้อ"โกคุเดระถอนหายใจก่อนที่จะเดินไปยังโรงเรียนนามิโมริ
@SQWEEZ
ความคิดเห็น