บันทึกของอดนอน

 ภูมิปัญญาแท้จริงนามเหล่านั้นคือของที่คิด จะเป็นจริงเสมอถ้าหากสิ่งนั้นโดดใจ นั้นคือจริง หากไม่คือนั้นคือสิ่งที่ไร้ค่า ดาบจะคมก็ต้องลับ หอกจะแหลมคมได้ก็ต้องเกลา ธนูจะสมดุลได้ก็ต้องได้แบบที่ดี ทุกสิ่งล้วนผ่านการเกลา และ เปลี่ยนสภาพไปไร้สิ้นสุด นามและรูป ก็เหมือนเงาของกันและกัน มีรูปก็มีนาม มีนามก็มีรูป แต่สิ่งที่สมบูรณ์คือไม่สมบูรณ์ งั้น ข้าพเจ้าจะเชื่ออะไรละ เจตจำนงของข้านั้น แข็งแกร่งหาอะไรมีทำลาย เพราะเจตจำนงคือสิ่งที่1เดียว ไม่รวมกับสิ่งใด เจตจำนงที่จะมีชีวิต เจตจำนงที่จะมีเงินทอง ทุกอย่างขาดกันไม่ได้ ถ้าไม่มีผิดก็ไม่มีถูก ถ้าไม่มีชีวิตก็ไม่ตาย ถ้าไม่เกิดมาโง่เง่าเบาปัญญาก็หาได้มีปัญญา แล้วอะไรละคือ โลก