devil'love รักร้ายของยัย (ซาตาน) จอมโหด

ลำดับตอนที่ #2 : บทลงโทษยัยจอมโหด >>> เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน!!...

 

2.   บทลงโทษยัยจอมโหด >>> เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน!!...

ทันทีที่โดนลาก (ย้ำว่าลาก) ไปถึงโรงอาหาร สายตาทุกคู่ก็มองมาที่ฉันกับไอ้หัวเงิน

“มองอะไรกันหนักหนาว่ะ”

ทุกสายตาต่างก้มลงที่โต๊ะของตัวเองหลังจากที่ฉันตะโกนออกไป

“เธอนี้มันโหดชิบ”

“เรื่องของฉัน”

“ (=_=;) ”

“นายเลี้ยงน่ะ เพราะนายเป็นคนลากฉันมา”

“ยัยงก”

“งั้นเดี๋ยวฉันไปตามยัยพวกนั้นมาก่อนน่ะ คงมีคนอยากนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนนายแทนฉัน”

“เออ ก็ได้ว่ะ”

“งั้นฉันเอาข้าวราดแกงกระหรี่ น้ำมะนาวด้วยแก้วนึ่ง เร็วๆ เข้าใจ๋”

“ (=_=;) ”

หลังจากที่ไอ้หัวเงินถือจานข้าวและน้ำมาวางที่โต๊ะ ฉันก็จัดการกระซวกมันเข้าสู่กระเพาะอย่างรวดเร็ว

“ (=_=;) ”

“มองหาสิวอะไรของนาย”  ฉันไม่มีหรอกน่ะย่ะ เพราะฉันใช้สตูดอี้ โฟมดีไม่มีฟอง

“เธอตายอดตายยากมาจากไหนกัน”

“บ้าน พ่....อ นายไง”

“ (=_=;) ”

“นายนี้ทำเป็นอยู่หน้าเดียวหรอไงกัน”

“........”

กริ๊งงงงงงงงงงงงงง

“ออดแระ ฉันเข้าเรียนก่อนน่ะ บาย ไว้เจอกันที่ห้อง อ้อ...ขอบใจสำหรับมื้อเที่ยงน่ะ”

พอเข้ามาที่ห้องเรียนฉันก็เจอกับ kiss me อีกสามคน

“ไง ^^  มื้อเที่ยงอร่อยไหมฮะ”  วิสกี้ทักทายฉันอยากอารมณ์ดี

“ก็ดีอ่ะน่ะ”

“แต่ท่าทางมื้อเที่ยงของนายจะดีกว่าฉันน่ะ ไอซ์ ^^”

ฉันหันไปทางไอซ์ทันทีที่เห็นหมอนั่นทำหน้าเบื่อ

“เธอไม่เจอกับตัวบ้างไม่รู้หรอก”  ไอซ์ทำหน้ามุ้ยยิ่งกว่าเดิม ฮึฮึ นายนี้ก็มีมุมน่ารักเหมือนกันน่ะ

“หรอออออออออ” ฉันลากเสียงยาวล้อเลียนนายไอซ์

“ยัยบ้านี้  >/ / / /<”

“ไอซ์เขินน่ารักมากกกกกกกก”   ทำให้ฉันยิ่งอยากแกล้งเข้าไปใหญ่ 

“นี้ยัยบ้า เธอปล่อยให้ฉันต้องเผชิญกับยัยโรคจิตพวกนั้น แฮ่กๆ..” นายหัวเงินเอามือจับบ่าทั้งสองข้างของฉันไว้แล้วหันไปเผชิญหน้ากัน

“ ^^ ” ง่า ฉันลืมไอ้บ้านี้ไปเลย

“เธอต้องรับผิดชอบ”

“.......” ฉันหันไปทำหน้าเอ๋อใส่ไอ้หัวเงิน แว๊กกกกก รับผิดชอบอะไรฉันไม่มีเงินน่ะ

“เข้าใจไหม”

“(_ _) (--) (_ _)” อยากบอกว่าไม่เข้าใจอ่ะ แต่ร่างกายมันไปเอง

“เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน”

“(_ _) (--) (_ _)”

“ห๋า!!! ...ไอ้หัวเงินนายว่าอะไรน่ะ”

“ฉันบอกว่า เธอ..ต้อง..มา..เป็น..แฟน..ฉัน..”

O.O            หน้าฉัน

=_=;          ไอซ์     

(O.O;)        พลาสต้า

>_<           วิสกี้ 

^^              ไอ้หัวเงิน

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ฉันกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ก่อนหงายหลังล้มไปนอนแผ่กลางห้องแล้วทุกอย่างรอบตัวก็หายไปหมด

 

 

 

[[Vodska say ]]

ตอนนี้ผมกำลังนั่งเฝ้ายัยโหดมามิอยู่ที่ห้องพยาบาล หลังจากที่เธอเป็นลมที่ห้องเรียนพวกไอ้ไอซ์ ไอ้พลาสต้า และไอ้วิสกี้ก็ลงความเห็นกันว่าผมเป็นคนผิดและสมควรมาเฝ้าเธอ ยัยมามิออกจะถึก ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะเป็นลม =_=; สาเหตุที่ยัยนี้เป็นลมน่ะหรอ ต้องย้อนไปเมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้ว

คลืดดดดดดดดดดดดด

ผมและเพื่อนๆก้าวเข้ามาในห้องเรียนหลังจากที่ได้ยินอาจารย์ลาเวนเรียกให้เข้ามาในห้อง

“กรี๊ดดดดด เขาจริงๆด้วย”

“อ๊ายยยยยย kiss me”

ผมรีบยกมือขึ้นปิดหูทันที เสียงของพวกเธอคาดว่าไม่น่าจะต่ำกว่า 180 เดซิเบลดังลั่นทั่วห้องเรียน อ้อ ยังมีที่นอกห้องเรียนอีกน่ะ

“เอาล่ะทุกคน ช่วยเงียบๆกันหน่อย” อาจารย์ลาเวนหันไปสั่งนักเรียนในห้องก่อนจะหันมาพูดกับพวกผม

“พวกเธอสี่คนมายืนหน้าชั้นแล้วแนะนำตัวเองเลยจ๊ะ”

“ดีคร๊าบบบบบบบ ผมวอสก้า วราพจน์ พิเศษอนัตน์ คร๊าบ ^^” ผมชิงแนะนำตัวก่อนเพื่อนๆ คนมันเด่นอ่ะน่ะทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด และตามมาด้วยไอ้วิสกี้ ไอ้ไอซ์ และ ไอ้พลาสต้า

“ดีฮะ วิสกี้ กรกิต พิเศษอนัตน์ ฮะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยคนน่ะ”

“ผมไอซ์ ฑีกากร วรจักรพิศาล ครับ”

“พลาสต้า พนาธร กิติโรจน์ ครับ”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฮู้ ผมว่าหลังจากวันนี้ผมต้องไปเช็คประสาทหูซะหน่อยแล้ว

“เอาล่ะหนุ่มๆเลือกที่นั่งกันตามสบายน่ะ มีอะไรก็ช่วยกันแนะนำเพื่อนๆด้วยน่ะจ๊ะ อ้อ.. ล่ะก็อย่าให้ครูรู้ว่ามีการย้ายที่น่ะค่ะ ไม่งั้นครูปรับตกวิชาสังคมยกชั้นแน่ๆ ^^ ”

ผมและเพื่อนๆเดินไปที่หลังห้องเรียน ซึ่งมีโต๊ะว่างอยู่สี่ตัวพอดี ข้างๆโต๊ะตัวแรกมีเด็กผู้หญิงแอบนอนหลับอยู่ด้วย

“หวัดดีฮะเพื่อนใหม่ ยินดีที่ได้รู้จัก ขอเรานั่งด้วยคนน่ะ >_< ” ไอ้วิสกี้มันสะกิดไหล่ผู้หญิงคนนั้นแล้วกล่าวทักทายยิ้มสานสัมพันอย่างเต็มที่

“ (-_-) z zz ” เธอเงยหน้าขึ้นมามองพวกผมด้วยท่าทางสลึมสลือ

“เฮ้!!...ยัยผู้หญิงประหลาดลุกขึ้นมาคุยกันก่อนเซ่” ผมเขย่าคอเสื้อนักเรียนเธอเมื่อเห็นเธอทำท่าจะหลับ

“หวัดดี (-_-)z zz ”  แล้วเธอก็ฟลุบหน้าลงไป

“ยัยนี้ต้องบ้าแน่ๆ เลย” ผมหันไปบ่นกับไอ้วิสกี้

“ประสาทชัวร์ ^^”

“นี้ถึงฉันจะหลับแต่หูฉันไม่ได้หนวกน่ะ ถ้าพวกนายคิดจะนินทาฉัน รบกวนช่วยลดเสียงบ้างก็ได้น่ะ”  อยู่ๆเธอก็ลุกขึ้นมาตวาดผม ง่ะ ไอ้วิสกี้มันก็ว่าเธอน่ะ มากล่าวหาผมคนเดียวได้ไง T^T

“อ้าว... ใจเย็นๆก่อนซิครับ เราแค่เห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ไม่วิ่งเข้าใส่เราน่ะ”

ไอ้วิสกี้มันรีบแก้ตัวทันที ยัยนั่นหันมายิ้มให้ไอ้วิสกี้ อะไรกันเนี๊ย ทีผมทำไมเธอถึงชอบทำหน้าดุ ผมชักจะเริ่มหมดความมั่นใจแล้วซิ อ๊ากกกกกกกกกก ผมกำลังจะบ้าT^T

“ฉันชักจะชอบเธอซะแล้วซิ” ปกติพวกผู้หญิงที่ผมเจอมักจะวิ่งเข้าหาซะมากกว่า มีแต่ยัยนี้ที่แปลกไปจากคนอื่น เธอเป็นคนน่ารักน่ะถ้าเธอไม่อ้าปากขึ้นมา ไม่น่าเชื่อว่าน่าตาน่ารักขนาดนี้จะได้ชื่อว่าเป็นมามิ(ยัยจอมโหด)แห่งเซนต์ไวโอเล็ต

“งั้นเย็นนี้เราให้ยัยเตี้ยนี้ไปด้วยดีกว่า นายว่าไงไอซ์” ไอ้พลาสต้าหันไปถามไอ้ไอซ์ ผมว่ายัยนี้เหมาะมากเลยล่ะ

“แล้วแต่พวกนายซิ” ไอ้ไอซ์มันยังคงวางมาดเจ้าชายน้ำแข็งได้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย

“ให้เธอไปด้วยน่ะ นี้มามิคืนนี้ขอวิสกี้ควงซักวันน่ะครับ ^^” ไอ้วิสกี้มันชิงตัดหน้าผม

“ได้ไงนายจะควงเพื่อนผู้หญิงคนแรกของฉันได้อย่างไงกัน”

“คู่ควง เพื่อนคนแรก คืนนี้ อะไรกันนี้ฉันงงไปหมดแล้วน่ะ ใครช่วยอธิบายทีซิ” ยัยนั่นทำหน้างงสุดขีดแล้วหันมาจ้องหน้าผมอย่างเอาเรื่อง ผมปล่อยหน้าที่ให้ไอ้วิสกี้เป็นคนอธิบาย มันเหมาะที่สุด!!

“ฮะแฮ่ม ดีฮะ แนะนำตัวก่อนน่ะฮะ ผมวิสกี้ นายหัวเงินวอสก้า คนที่เห็นนั่งนิ่งๆน่ะไอซ์ แล้วไอ้ผมทองนี้ก็พลาสต้า ส่วนงานที่เราพูดถึงคืนนี้ก็เป็นงานเลี้ยงเล็กๆน่ะฮะ ^^”

“แล้วนายรู้จักฉันได้ไง +_+;; ” เออนั่นดิมันรู้จักยัยนี้ได้ยังไงอ่ะ

“มามิ ออกจะมีชื่อเสียง เป็นธรรมดาที่เราจะรู้จัก เนอะไอซ์”

“อืม” ไอ้ไอซ์มันก็ตอบไปงั้นแหละ เชื่อผมซิ มันไม่เคยจำชื่อคนอื่นได้หรอก

“นี้พวกเธอเลิกคุยกันได้แล้วน่ะ ไม่งั้นครูหักคะแนนจริงๆด้วย”

“อาจารย์ลาเวนฮะ พวกผมแค่กำลังปรึกษากันเรื่องสูตรเคมีเองน๊า T^T” เพื่อนผมมันแหลสดเลยครับ

ผมกะจะบอกมันว่าตอนนี้วิชาสังคม แต่มันไม่ทันแล้วซิ   (=_=;)

“ปรึกษากันเรื่องเรียนก็ดีอยู่น่ะจ๊ะ ^^ แต่ตอนนี้เป็นวิชาสังคมน่ะนายกรกิต”

“ (O.O;) ”        

“ออกไปยืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้”

“ T^T ”

“อาจารย์ค่ะเขาพึ่งมาใหม่ อย่าลงโทษเลยน่ะค่ะ”   จู่ๆก็มีผู้หญิงออกรับแทนมัน ฮอตจริงๆเพื่อนผม

“งั้นครูจะหักคะแนนเธอ 1 คะแนนน่ะนายกรกิต อย่าให้มีคราวต่อไปล่ะ”

กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง

“หมดชั่วโมงแล้วทุกคนทานมื้อเที่ยงให้อร่อยน่ะจ๊ะ ^^”

“ซวยชะมัดเลย” ไอ้วิสกี้บ่นอย่างหัวเสีย

 “นี้วิสกี้ ทานมื้อเที่ยงกับฉันน่ะ”  ยัยเด็กคนที่ช่วยไอ้วิสกี้ในคาบวิชาสังคมรีบวิ่งเข้ามาเกาะโต๊ะของมันอย่างดีใจ

“วิสกี้เขาจะไปทานข้าวกับยิปซี งั้นพลาสต้าก็ไปกับแมรี่น่ะค่ะ” แล้วก็มียัยผู้หญิงอีกคนหนึ่งมาลากไอ้พลาสต้าไปจากห้องเรียน ผมแอบได้ยินเสียงมันร้องให้ช่วย แต่ตอนนี้ช่วยตัวเองก่อนเถอะเพื่อน

“ไอซ์ไปกับคาลาเมลมั่งน่ะค่ะ นะนะ”  ไอ้ไอซ์สะบัดมือยัยนั่นอย่างแรง แต่ก็โดนลากไปจนได้

“ฉันจะไปกับมามิ ไปกันเถอะ”  ผมออกแรงลากยัยโหดไปที่โรงอาหาร เพราะผมกลัวว่าตัวเองจะมีชะตาเหมือนไอ้เพื่อนรักสามคนของผม

ทันทีที่ไปถึงโรงอาหาร สายตาทุกคู่ก็มองมาที่ผมและยัยโหด

“มองอะไรกันหนักหนาว่ะ”

ทุกสายตาต่างก้มลงที่โต๊ะของตัวเองทันทีที่ยัยโหดมามิตะโกนออกไป

“เธอนี้มันโหดชิบ”

“เรื่องของฉัน”

“ (=_=;) ” ยัยนี้มัน... ฮึม

“นายเลี้ยงน่ะ เพราะนายเป็นคนลากฉันมา”

“ยัยงก” ผมไม่วายหันไปแยกเคี้ยวใส่เธอ ผู้หญิงอะไรงกได้แม้กระทั่งคนหล่ออย่างผม

“งั้นเดี๋ยวฉันไปตามยัยพวกนั้นมาก่อนน่ะ คงมีคนอยากนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนนายแทนฉัน”

“เออ ก็ได้ว่ะ”  ผมสบบออกมา แค่นึกถึงหน้าของยัยพวกนั้นผมก็แทบผวา T^T

“งั้นฉันเอาข้าวราดแกงกระหรี่ น้ำมะนาวด้วยแก้วนึ่ง เร็วๆ เข้าใจ๋W

“ (=_=;) ”  ทำไมผมต้องกลายมาเป็นเบ้ของยัยโหดนี้ด้วยน่ะ

หลังจากที่ผมถือจานข้าวและน้ำมาวางที่โต๊ะ ยัยโหดก็จัดการกระซวกมันเข้าสู่กระเพาะอย่างรวดเร็ว ภาพลักษณ์มันช่างไม่เหมาะกับ.. เอ่อ น่าตาของเธอ

“ (=_=;) ”

“มองหาสิวอะไรของนาย”  

“เธอตายอดตายยากมาจากไหนกัน”  ผมตัดสินใจถามออกไป        

“บ้าน พ่....อ นายไง”

“ (=_=;) ” ว่าแล้วไง ผมไม่น่าถามยัยนี้เลย

“นายนี้ทำเป็นอยู่หน้าเดียวหรอไงกัน”

“........” ตอนนี้ผมคิดว่านิ่งเป็นดีที่สุด ไม่งั้นผมอาจตายเพราะคำพูดของยัยนี้ได้ ผู้หญิงอะไรช่างไม่มีความเป็นกุลสตรี

กริ๊งงงงงงงงงงงงงง

“ออดแระ ฉันเข้าเรียนก่อนน่ะ บาย ไว้เจอกันที่ห้อง อ้อ...ขอบใจสำหรับมื้อเที่ยงน่ะ”

หลังจากที่อิ่ม ยัยนั้นก็จัดการถีบหัวผมส่ง โดยการวิ่งเข้าห้องเรียนคนเดียวและปล่อยผมให้นั่งอยู่ที่โรงอาหาร

T^Tยัยเด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆเริ่มลุกแล้วเดินมาที่ผม ปกติผมชอบน่ะ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ผมเมื่อยมือมากจากการแจกลายเซ็นตอนเช้า ไหนจะเสียงน่ารำคาญของยัยพวกห้องบีนั่นอีก ทำไมยัยพวกนี้ถึงไม่เหมือนยัยโหดของผมน่ะ อ่ะไม่ใช่ซิยัยนั่นไม่ได้เป็นของผมซักหน่อย

“พี่วอสก้าข..า...า....า.....า ~ ^^ ”

ผมหันไปทางเสียงหวานที่เรียกชื่อผม

“ครับ ^^ ” ผมส่งยิ้มตอบตามฉบับแบบอย่างเพลย์บอยที่ดี (มันมีที่ไหนกันว่ะ/pricess’devil) ยัยเด็กนี้น่าตาน่ารักดีแฮะ

“ขอเบอร์หน่อยซิค่ะ^^ ”

(=_=;) แต่แก่แดดไป

“08558858xx”

“ขอบคุณน๊าค่า  -3- "

ยัยเด็กบ้านี้แอบหอมแก้มผมซะงั้น ตอนนี้เพื่อนๆของเธอเริ่มเข้ามารุมทึ้งผมบ้างแล้ว อ๊ากกกกกกกก เป็นเพราะยัยโหดแท้ๆ ถ้าเธอไม่ทิ้งผมไว้คนเดียว ผมคงไม่ต้องเจอกับยัยโรคจิต T^Tเผ่นก่อนดีกว่าเรา ผมวิ่งหนีกลุ่มของยัยโรคจิตหน้าสวยมาจนถึงหลังโรงเรียน แฮ่กๆ หวังว่าผมคงรอดแล้วน่ะ

“พี่วอสก้าค่...า....า.....า”

“ไปแ อบที่ไหนเนี๊ย”

“พวกเราแยกกันตามหาน่ะ”

T^Tผมจะรอดจากยัยพวกนี้ไหมอ่ะ ทำไมผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวจังฟระ ชิ่งขึ้นห้องเรียนก่อนดีกว่า ว่าแต่ ผมอยู่ที่ไหนเนี๊ย อ๊ากกก ผมหลงทางหรอกเนี๊ย ไม่จริ๊งงงงง

หลังจากนั้นผมก็เดินจนขาลากเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนจะหาชั้นเรียนเจอไหนจะต้องคอยหลบยัยพวกโรคจิตนั้นอีก จุ๊ๆ เรื่องนี้เป็นความลับของเราน่ะครับห้ามไปบอกใครเด็ดขาด ผมอายเขา!!

“นี้ยัยบ้า เธอปล่อยให้ฉันต้องเผชิญกับยัยโรคจิตพวกนั้น แฮ่กๆ..” ผมเอามือจับบ่าทั้งสองข้างของยัยโหดแล้วหันให้เธอมาเผชิญหน้ากับผม

“ ^^ ” หน้าตาเธอมันช่างสำนึกผิดจริงๆ ประชดวุ้ย 

“เธอต้องรับผิดชอบ”  ผมต้องให้ยัยนี้ได้รับบทเรียนที่ทิ้งผมไว้

“.........”

“เข้าใจไหม”

“(_ _) (--) (_ _)” ผมว่าเธอไม่เข้าใจน่ะ แต่.. ช่างเหอะ ผมคิดออกแล้ว

“เธอต้องมาเป็นแฟนฉัน”

“(_ _) (--) (_ _)”

ห๋า!!! ...ไอ้หัวเงินนายว่าอะไรน่ะ

“ฉันบอกว่า เธอ..ต้อง..มา..เป็น..แฟน..ฉัน..” ผมพูดย้ำช้าๆทีละคำเพื่อให้เธอได้ยินมันชัดเจน

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ยัยโหดเดินถอยหลังไปชนโต๊ะจนล้มลงนอนแผ่กับพื้นห้อง

เฮ้ยยยยยยยยยย ยัยนี้ดีใจจนเป็นลมเลยหรอเนี๊ย เรา (ผมและเพื่อนๆ) อุ้มยัยโหดไปที่ห้องพยาบาล พวกมันคงกะโดดเต็มที่เล่นตามกันมาเป็นกลุ่มขนาดนี้

“แล้วใครจะอยู่เฝ้ายัยนี้ว่ะ ไอ้ไอซ์พูดขึ้นหลังจากที่มันนั่งเงียบมานานในรอบปี”

ว่าแต่มองหน้าผมกันทำไมครับเพื่อนๆ

“ไอ้วอสก้าแกเลย ^^”   ไอ้วิสกี้

“ใช่เลยไอ้วอสก้าแกเหมาะสมที่สุด”   ไอ้พลาสต้า

“อืม ไอ้วอสก้าแหละ” ไอ้ไอซ์

“ทำไมต้องเป็นฉันว่ะ” ผมตัดพ้อเพื่อนไอย่างน้อยใจ

“เพราะแกเป็นตัวต้นเหตุ!!”  ที่ยังเงี้ยพวกแกพร้อมใจกันเชียวน่ะ

“เออก็ได้ ชิ พวกแกกะโดดเรียนไปนอนกันใช่ไหมล่ะ”

“เออ!!”   ให้มันได้ยังนี้ซิเพื่อนผม (=_=;)

(-- ) ( --) (-- ) แล้วอาจารย์ห้องพยาบาลไปไหนกันล่ะ คนเป็นลมนี้มันต้องทายาอะไรว่ะลืมถามไอ้ไอซ์ไว้ด้วยซิ ผมค้นที่ตู้ยาก่อนจะไล่อ่านสรรพคุณของยาทีละตัว

จิ๊กๆ

“นี้ นายทำอะไรอ่ะ”                                                                                                        

“ก็กำลังค้นยาให้ยัยโหดมามิน่ะซิ อย่าเพิ่งกวน ว่าแต่ยาแดงนี้มันต้องกินกี่ช้อนอ่ะ”

“ไอ้บ้านี้นายจะให้ฉันกินยาแดงหรอ”

“O_o   ยัยโหด ฟื้นแล้วหรอ”

“เออน่ะซิ ดีน่ะที่ฉันตื่นมาก่อนที่จะโดดนายจับกรอกปากด้วยยาแดงอ่ะ สยองชะมัดเลย”

“ทำคุณบูชาโทษจริงๆ เลย”

“แล้วฉันมาอยู่ห้องพยาบาลได้ไงกัน” ยัยโหดทำหน้าเอ๋อๆแล้วหันมาจ้องตาผม

“ก็เธอเป็นลมไงยัยโง่”

“นี้นายว่าฉันโง่หรอ”

“อยู่กันแค่สองคนเธอคิดว่าฉันจะหมายถึงใครล่ะ”

“ชิไอ้บ้า ก็เป็นเพราะใครกันล่ะ ใครใช้ให้นายมา.. มา... >/ / / /< ”

“มาอะไรหรอออออออ ^^ ” ผมลากเสียงอย่างล้อเลียน ฮ่าๆ ยัยโหดน่าแดงเลย

“ >/ / / /< ไอ้คนบ้า ไม่คุยแล้วฉันจะนอน”

“ฮ่าๆๆ”

“นะ.. หนวกหู  ( >/ / / /< ) ”

ผมว่าไม่แกล้งเธอแล้วดีกว่า ผมหยิบผ้ามาห่มให้เธอแล้วเดินออกจากห้องพยาบาลไป เพิ่งรู้ว่าเธอก็มีมุมน่ารักแฮะยัยโหด

[[ End Vodska say ]]




................................................................................................................................................
...............................................................................................................................
..........................................................................................................
....................................................................................

ไม่รู้ว่าจะมีคนเข้ามาอ่านหรือเปล่าอ่ะ
แต่ไรเตอร์ก็จะแต่งต่อไป 
T^T 
อยากบอกว่า...ถึงไม่มีคนอ่านเราก็จะอัพ 
สู้ๆ สู้ตาย ย๊ากกกกกกกก