คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Chapter 01] รับผิดชอบ
"หมายความว่าไง"เดโอนี่ถามออกไปอย่างงงๆ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน
"เธอไม่รู้จักคำว่า ทาส ยังรึ"เสียงทุ้มพูดอย่างกวนๆ
"รู้จัก แต่ฉันหมายถึงนายจะให้ฉันเป็นทาส หมายความว่าไง"เดโอนี่ถามออกไป
"เธอก็รู้แขนฉันเจ็บใช้การไม่ได้หลายวัน เธอเป็นคนทำ เธอต้องรับผิดชอบ ไม่ว่าฉันจะสั่งอะไรก็ตาม"มัลฟอยพูดอย่างเหนื่อยๆ
"แต่...เป็นทาส..."พูดไม่ทันจบประโยคมัลฟอยก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
"ไม่มีแต่เอเดส เธอจะไม่เป็นทาสฉันก็ได้ ฉันจะประกาศให้ทั่วเลยว่าเธอเป็นคนอกตัญญู ไม่รู้จักบุญคุณคน ฉันอุตสาห์ช่วยเธอจนรอดจากอันตราย ไม่งั้นป่านี้เธอกลายเป็นผีเฝ้าชานชาลาไปแล้ว ฉันช่วยเธอจนฉันเจ็บแขนทำอะไรไม่ได้ แต่ดูเธอสิ มีความสุขในขณะที่ฉันเป็นทุกข์"มัลฟอยสาธายายถึงบุญคุณทั้งหมดที่ผ่านมา พร้อมกับทำหน้าสงสารตัวเอง
"ฉันไม่ได้มีความสุข...."พูดยังไม่ทันจบประโยคมัลฟอยก็พูดแทรกขึ้นมาอีกครั้ง
"ฉันจะป่าวประกาสทั่วทั้งโรงเรียนว่า เธอคือ คนอกตัญญู ไม่รู้จักบุญคุณคน"แต่ก่อนที่มัลฟอยจะได้สาธยายนานกว่านี้เดโอนี่ก็ขัดขึ้นมาซะก่อนด้วยความรำคราญ
"โอเคๆ ฉันทำก็ได้ พอใจแล้วใช่มั้ย"เดโอนี่พูดอย่างหงุดหงิด
"ใช่ ก็แค่เนี่ย เริ่มงานพรุ่งนี้ เธอต้องมาหาฉันที่หอประธานทุกเช้าเพื่อปลุกฉัน เวลาฉันเรียกต้องมาทันที แค่นี้แหละ"มัลฟอยพูดพร้อมกับหลับตาลง
"เดี๋ยวสิ ทำไมฉันต้องไปปลุกนายที่หอด้วย ฉันไม่รู้รหัสหอนายนะ ห้องนายอยู่ไหนก็ไม่รู้"เดโอนี่พูดอย่างตกใจ ให้ไปปลุกที่เนี่ยนะ ตื่นเองไม่เป็นรึไง
"รหัส Carino ในหอประธานมีห้องฉันห้องเดียวเท่านั้น แค่นี้แหละเธอไปได้แล้ว"มัลฟอยสั่งๆทั้งๆทีหลับตาอยู่
"ชิ ทำก็ได้"เสียงหวานสบถเบาๆก่อนจะย่นจมูกใส่แล้วเดินจากไป ทันทีที่ร่างเล็กของเดโอนี่ลับตาไป มัลฟอยก็ลืมตาขึ้น
"หึ หึ เธอเสร็จฉันแน่(เสร็จอะไร??)"มัลฟอยหัวเราะเบาๆ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นอีกครั้งบนใบหน้า
กลับมาทางเดโอนี่เมื่อออกมาจากห้องพยาบาล ก็เดินปึงปังด้วยความหงุดหงิดไปตลอดทางจนไปถึงห้องโถง ประตูห้องโถงเปิดออกเธอรีบเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะกริฟฟินดอร์ ทันทีที่ก้นแตะเก้าอี้คำถามก็ระดมยิงใส่ทันที
"มัลฟอยเป็นไงบ้างเดโอนี่"มาทีน่าถามเป็นคนแรก
"แผลลึกมาก อาจขยับไม่ได้หลายวัน"เดโอนี่พูดอย่างไม่สนใจ
"ว้าย!! จริงหรอ"เฟลอร์พูดอย่างตกใจ ยกมือขึ้นปิดปาก
"อือ"เดโอนี่ตอบสั้นๆ ห้วนๆ
"แล้วมัลฟอยว่าอะไรเธอมั้ย?"ฟ้าถามอย่างสงสัย
"ไม่ แต่เขาให้ฉันเป็น ทาส"เดโอนี่พูดอย่างกัดฟันกรอด
"หา!!!!!!!!!"ทั้งโต๊ะที่ได้ยินพูดพร้อมกันจนคนทั้งห้องหันมาดู
"กรุณาเงียบๆหน่อย นักเรียนกริฟฟินดอร์"เสียงศ.มักกอนากัลดุนักเรียนบ้านตัวเอง
"จริงหรอ!!"ทุกคนพูดพร้อมกันอย่างตกใจแต่เบากว่าเมื่อกี้
"จริง"เดโอนี่พูดสั้นๆก่อนจะหันไปสนใจกับอาหารตรงหน้าแทน ถึงเดโอนี่จะสนใจอาหารตรงหน้าแต่ทุกคนกลับสนใจเดโอนี่กับมัลฟอยมากกว่า ว่าทำไมมัลฟอยถึงสั่งแบบนี้ อาจแค่เพราะต้องการแกล้งเดโอนี่ก็เป็นได้ ทั้งโต๊ะเงียบเฉียบจนถึงเวลาที่ทานอาหารเสร็จนักเรียนทุกคนต่างลุกเดินออกจากห้องโถงและเดินกลับหอไป
----------------------------------------------------------------------
อาจสั้นไปสักนิดนะค่ะแต่จะ(พยายาม)ไม่ดองแล้ว
คิดเห็นยังไงก็เมนบอกได้นะค่ะ >O<
ความคิดเห็น