นวนิยายรัก หวานซึ้งตรึงอารมณ์ คมภาษาบาทลึกเร้าหัวใจ..

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5

การหายหน้าหายตาไปของหนามทำให้ใครคนหนึ่งจิตใจกระวนกระวายยิ่งนัก เพราะที่ผ่านมาหนามมักจะมาแวะเวียน วุ่นวายในชีวิตของแป้งตลอด จนบางครั้งรู้สึกไม่พอใจที่มีใครมาคอยสั่งนู้น สั่งนี้ แต่พอเขาหายตัวไปใจหนึ่งก็อดนึกเป็นห่วงไม่ได้ว่าเขาเป็นอะไรไปหรือปล่าวทำไมหายตัวไปอย่างไม่มีวี่แวว และรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง
แป้งลองสำรวจติดตามข่าวคราวของหนามอย่างลับๆ งานต่างๆที่อาจารย์มอบหมายให้ไปค้นคว้าในสาขาวิชาเรียนของหนาม แป้งก็ทำให้จนครบเสร็จสิ้น ยกเว้นการสอบเก็บคะแนนเท่านั้นที่แป้งเองไม่สามารถที่จะเข้าไปช่วยได้ วันนี้แป้งนั่งพิมพ์รายงานส่งอาจารย์ที่ศูนย์คอมพิวเตอร์ของหมาวิทยาลัย จน 2 ทุ่มก็รีบเดินทางกลับหอพัก จนเดินมาผ่านอาคารปฏิบัติงานของคณะอุตสาหกรรม แป้งก็จะรีบก้าวขาให้ไวขึ้น และเร็วขึ้น จนดูเหมือนกึ่งวิ่งกึ่งเดิน เพราะสายตาที่มองมานั้นแป้งไม่ทราบว่าเขาคิดอะไร เหตุการณ์เมื่อครั้งก่อนทำให้แป้งต้องระวังตัวมากขึ้น ผิดกับนักศึกษาหญิงบางคนที่เดินช้าๆ เหมือนกับต้องการเรียกร้องอะไรบางอย่าง ซึ่งก็ไม่ผิดหวังตามคาด ชายหนุ่มรีบมาทำความรู้จักอย่างเร็วไว ..........
“เย้ มาถึงห้องซะที วันนี้เพลียจังเลย รีบเข้านอนแต่หัวค่ำดีกว่า พรุ่งนี้สมองจะได้สดใส” แป้งพูดคนเดียวในห้อง พร้อมกับเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย
หญิงสาวจัดการทำความสะอาดร่างกายของตนเองไม่นาน ก็พบว่าลืมผ้าขนหนูไว้ในห้องนอน ด้วยความที่คิดว่าห้องตัวเองปิดหน้าต่างสนิท และอยู่คนเดียว แป้งจึงใส่กางเกงขาสั้นแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างสบายใจรีบคว้าผ้าเช็ดตัว และเปิดพัดลมเป่าตัวให้แห่ง โดยหารู้ไม่ว่ามีใครคนหนึ่งอยู่ในห้องของตนอีกคน และสายตาของเขาก็ไม่พลาดที่จะเก็บรายละเอียดของร่างงามไว้มาครอบครอง เขายอมรับว่า แป้งเป็นผู้ชายที่ไม่มีความเป็นชายในตัวเลย ร่างกายสวนบนในสภาพที่ไม่มีอาภรณ์เลยสักผืน ช่างบางระหงส์ ผิวขาวอมชมพูผุดผ่อง ช่างทรมานใจและกายของเขาเหลือเกิน แป้งผิวสวยมาก ผิวสวยกว่าหญิงอื่นใดมากมายที่เขาเคยเห็นและได้สัมผัสมาก่อน แขนขาวเรียวยาวไร้ซึ่งกล้ามเนื้อ ลำตัวส่วนเอวที่คอดได้รูปสมส่วนกับสะโพกที่ผ่ายเหมือนกับรูปปั่น ชายหนุ่มใจเต้นแรงผิดปกติ เมื่อสังเกตได้ว่า แป้งเองได้มีสัดส่วนที่เพิ่มพูนขึ้นมาเล็กน้อยผิดแปลกจากเพศชายบริเวณใต้ตนคอ ซึ่งขนาดเล็กๆ ขาวอมชมพู ซึ่งเขาเองก็แปลกใจกับความรู้สึกสุขตาสุขใจเมื่อได้เห็น และกระตุ้นต่อมประสาทบางส่วนให้ทำงานจนบังคับแทบไม่อยู่ ทั้งๆที่เคยได้สัมผัสของจริงซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าเป็นเท่าตัว แต่ก็ไม่ทำให้หัวใจของชายหนุ่มเต้นแรงเหมือนคราวนี้ ชายหนุ่มหันหน้าหนีทันที เพราะเกรงว่าจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไว้ไม่อยู่
จนแป้งแต่งกายเสร็จเรียบร้อยก็ได้นำผ้าเช็ดตัวไปผึ่งลมที่บริเวณที่ตากผ้าของห้องพัก เมื่อกลับเข้ามาก็พบกับร่างสูงใหญ่ยืนสง่าอยู่ สายตาของทั้งสองจ่องกัน และแป้งเองที่เป็นคนหลบสายตาก่อน
“คุณหนาม กุญแจห้องนี้คุณก็มีใช่ไหม”
ไม่ได้รับคำตอบ แต่เป็นภาพที่ชายหนุ่มถือพวงกุญแจแล้วสั่นกริ้งๆ ยั่วโมโห แป้งฉกมือจะคว้าแต่ชายหนุ่มไวกว่า หยิบพวงกุญแจใส่ในกระเป๋ากางเกงทันที
“อยากได้ก็มาล้วงเอาสิ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับแอ่นเอวไปข้างหน้า จนหญิงสาวต้องหันหน้าหนี
“ถึงแป้งเอามันมาได้ คุณก็เข้ามาในห้องนี้ได้อยู่ดี แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร”
แป้งหันหน้าหนีแล้วนั่งลงกับพื้นด้านล่าง หยิบหนังสือเรียนขึ้นมาบนโต๊ะญี่ปุ่น
ชายหนุ่มรู้อยู่ว่า แป้งกำลังงอนอยู่
“โห เป็นผู้ชายภาษาอะไร ทำเป็นเง้า เป็นงอน”
“แอบป่าวเนี้ยะ” แป้งขึงตาโตใส่แล้วสะบัดหน้าหนี จนหนามเองยิ้มออกมาในกิริยาท่าทางของแป้งที่น่ารักเหลือเกิน
“ โด่..พูดด้วยทำเป็นไม่พูดด้วย หน้าง้อตายละครับคุณแป้ง”
“ก็ไม่ได้ให้ใครมาง้อสักหน่อย แล้วก็อย่ามากล่าวหาคนอื่นว่าเป็นคุณแอบนะ เพราะมันไม่ใช่”
“ครับผม.....” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับชะเง้อหน้าไปไกล้ๆกับแก้มนวลของแป้ง จนหญิงสาวต้องเบือนหน้าหนี แต่ก็มิวายถึงแม้จะไม่ได้สัมผัสถึงกาย แต่กลิ่นกายสาบสาวนั้นสุดแสนจะหอมหวานละมุนสุดจะห้ามใจปรารถนายากยิ่งนัก ชายหนุ่มลุกยืนขึ้น เพราะถ้าเขายังอยู่ที่นี้ต่อ อาจมีเรื่องแน่นอน
“ขอบใจนะ ที่ช่วยทำงานให้ผม”
“ก็ไม่ได้อยากช่วยหรอก แต่สงสาร”
“อยากได้อะไรไหมครับ”
“อยากอยู่คนเดียว หนามให้แป้งได้ไหม”
ชายหนุ่มยักไหล่ ทำหน้าเบ้ แล้วเดินออกจากห้องไปทันทีที่เขาออกจากห้องไป หญิงสาวก็รีบปิดประตูทันที เนื้อตัวสั่นยังมีให้เห็นอยู่ ขนลุกฟูอย่างไม่ทราบสาเหตุ หัวใจยังสั่นไม่หยุด นี้ถ้าเขาคิดจะทำอะไรเราขึ้นมา เราจะสู้ได้ไหมเนี้ยะ ตัวยังกะควายแนะ หญิงสาวคิดในใจ


และแล้วงานกีฬาภายในมหาวิทยาลัยก็มาถึง แป้งในชุดเชียร์ลิดเดอร์ ที่เด่นสะดุดตา เหมือนหงส์ฟ้าในหมู่กามร ทำให้ใครต่อหลายคนมองจ้องเป็นพิเศษ คนที่ไม่รู้จักต้องคาดไม่ถึงแน่ว่า สาวน้อยแสนเซ็กซี่สุดสวยคนนี้เป็นเพศชาย
แป้งกวาดสายตามองหาใครบางคนอยู่ แต่หาเท่าไหรก็ไม่เจอ จนขบวนพาเหรดได้เข้ามาในสนาม จึงรับรู้ว่า คนที่ถือป้ายโรงเรียนคู่กับหญิงสาวในชุดไทยสวยงาม คือหนามนั้นเอง และดูเหมือนทั้งคู่จะสบตาและพูดจากันอย่างมีลับลมคมในที่ใครก็หาได้ทราบไม่ อารมณ์น้อยใจผสมผสานกับไม่พอใจ ได้ก่อตัวขึ้น แป้งรีบหันหน้ากลับ แต่ก็มีตากล้อง4-5 คนมาขอถ่ายรูป กันใหญ่ และแป้งก็ให้ความร่วมมือได้อย่างดี สักพักช่างกล้องก็แยกย้ายไป แต่สิ่งที่เห็นในมือของแป้งคือดอกกุหลาบขาวผมชมพู ช่อหนึ่งซึ่งสร้างความรู้สึกไม่พอใจกับชายหนุ่มเป็นอย่างมาก
กว่างานเชียร์จะเลิกตะวันก็ลับขอบฟ้าเสียแล้ว แป้งเหนื่อยมาทั้งวัน เมื่อมาถึงห้องพักแป้งรับชำระร่างกายแล้วทรุดตัวลงนอนอย่างทันควันด้วยชุดนอนที่แสนบางเหลือเกิน หลับยังไม่ทันไรก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ซึ่งไม่บอกก็รู้ว่าเป็นใคร แป้งจึงแกล้งหลับไม่สนใจ จนบุคคลนั้นต้องใช้วิธีการเดิมคือ ไขกุญแจห้องแล้วเดินเข้ามาอย่างถืออภิสิทธิ์เต็มที่ เดินเข้ามา ซึ่งเป็นปกติซะแล้วที่หนามจะเข้ามาเล่นกับแป้งเกือบทุกคืน แต่ไม่ได้กระทำการอะไรที่ล่วงละเมิดแม้แต่น้อย สักพักเขาก็กลับบ้านเขาไป แต่คืนนี้ท่าทางจะไม่มีวี่แววว่าจะกลับ เพราะหนามยังอยู่ในห้องนี้อยู่เลย

ชายหนุ่มเดินไปล๊อกประตูห้องแล้วเดินเข้ามาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงข้างๆ หนามรู้ว่าแป้งยังไม่หลับแต่แซ้งทำเป็นหลับจึงคิดแกล้งแป้ง มือแข็งแรงโอบไปที่ตัวของแป้งกอดไว้ซะแน่น ถ้าดูดีดีมันเรียกว่านอนกอดกันดีดีนั้นเอง แป้งแกะมือที่รัดตัวอยู่ออก ทั้งหยิก ทั้งขวนแต่ก็ไม่เป็นผล หญิงสาวเริ่มดิ้น แต่ดูเหมือนยิ่งดิ้นเท่าไหรก็ยิ่งให้โอกาสชายหนุ่มได้สำรวจรูปร่างของเธอมากขึ้น

“จะดิ้นทำไม”
“นายก็ปล่อยฉันสิ” แป้งพูดพร้อมกับหยิกที่มือหนาแข็งแรง แต่ก้ไม่ได้มีผลอะไรกับเขาเลยสักนิดเดียว
“ปล่อยนะ”
“โห้ย ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก ขอนอนกอดเฉยๆเอง”
“ไม่ได้นะ.... ปล่อย......อื้ด.....ปล่อยนะ..ตาบ้า”
“ก็บอกแล้วไงว่านอนกอดเฉยๆ นี้ถ้าเธอดิ้นมากมากเข้า ผมไม่รับรองนะว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
คำขู่ของชายหนุ่มไม่เป็นผล แป้งยังคงดิ้นหยิก ตี ขวนอยู่ จนชายหนุ่มต้องพลิกกายขึ้นคร่อมร่างบางแล้วใช้มือเดียวรวบแขนทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้เหนือศรีษะ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็เร่มอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง เริ่มมาวุ่นวายที่บริเวณหน้าท้องและสะโพกกลมกลึง
“ว่าไงจะดิ้นอีกไหม ถ้าดิ้นผมจะคิดว่าต้องการนะ คุณแป้ง”
แป้งยอมสยบโดยราบคาบ เพราะขืนสู้ มีหวังได้เสียทีเขาแน่
“คนเลว..ชอบใช้กำลังกับคนที่ไม่มีทางสู้”
“คนเลวที่รักเธอ”
ชายหนุ่มขยับกายลงไปนอนข้างๆเช่นเดิมแต่คราวนี้ดูเหมือนว่าจะชิดมากขึ้น แป้งไม่รู้จะทำยังไงดีเลยนอนนิ่งปล่อยให้ชายหนุ่มนอนกอดไป กายแข็งแรงกับกายนุ่มนวลได้ใกล้ชิดกันทำให้เกิดความอบอุ่นอย่างประหลาด
(จะเป็นอย่างที่เขาว่ากันหรือปล่าวหนอ ว่าเพศอย่างเราเป็นได้เพียงแค่ของเล่นสนุกๆของผู้ชายก็เท่านั้นเอง สักวันหนึ่งเขาก็ต้องไป ) หญิงสาวจับมือที่กอดอยู่ให้ออกแต่ก็ไร้ผล จึงนอนต่อไปด้วยความเพลียจึงหลับไปอย่างง่ายดาย
***ภาพที่เห็นในตอนนี้คือ คู่รักกำลังนอนกอดกัน เอ่ะ ไม่ใช่สิ กำลังหลับเคียงข้างกันอย่างน่าอิจฉาเป็นที่สุด***