ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ๐ Audition! นางเอกฟิค SJ & TVXQ ค่ะ >_< ๐

    ลำดับตอนที่ #14 : ๐ Locker ห้องเก็บใบสมัครนางเอกคยูฮยอน!~ [~!Close!~] ๐

    • อัปเดตล่าสุด 6 ต.ค. 51


    ปิดรับสมัครภริยาคลู้แล้วจ้า >_<~

    ตอนที่ 14 : ๐ Audition! นางเอกฟิค SJ & TVXQ ค่ะ >_< ๐ / โดย SoM_LovE_U / อัพเดท 25 ก.ย. 51
    ผู้เข้าชม : 0 โพส : 0 คะแนน : 0 / 0 โวต

    ขนาดตัวอักษร : เพิ่มขนาด | ลดขนาด


    ประวัติส่วนตัว

    1.ชื่อเกาลี (ขอมีความหมาย ถ้าไม่มีความหมายก็ไม่เป็นไรแต่เอาให้มันเพราะๆ ละกัน -..-)  :: ลีอันแจ

    2.ชื่อเล่น / ฉายาที่พระเอกเรียก :: อันแจ/ยัยเฉิ่ม ยัยเอ๋อ ยัยหน้าตาย[เพราะทำเป็นอยู่หน้าเดียวคือยิ้ม]

    3.อายุ (ห้ามต่ำกว่า 20) :: 20

    4.วันเกิด :: 10/ก.พ.

    5.น้ำหนัก / ส่วนสูง :: 42/165

    6.บุคลิก / ลักษณะหน้าตา :: อ่อนโยน ร่าเริง สดใส / ใบหน้าเรียวรูปไข่ ดูใสๆไม่มีพิษมีภัยกับใคร ดูอ่อนโยน และใบหน้าจะมียิ้มระบายอยู่ตลอดเวลา

    7.นิสัย (5 บรรทัด UP!!) ::  เฮฮา ร่าเริง ออกจะติ๊งต๊องนิดหน่อย สดใส น่ารัก ใครว่าไงก็ว่าตามนั้น ใครสั่งให้ทำอะไรก็ทำ ออกจะดูงงๆนิดๆ เซ่อๆซุ่มซ่ามเข้าขั้น เข้าใจความรู้สึกคนอื่น แคร์ความรู้สึกคนรอบตัวเสมอถ้าใครอยากได้อะไรเธอก็จะหามาใครถ้าทำให้คนๆนั้นมีความสุข มักจะสนใจคนอื่นมากกว่าตัวเองเสมอ แม้เธอจะเป็นคนเข้มแข็งแต่เธอไม่ใช่คนที่เข้มแข็งอะไรมากมายนักเวลาที่อยู่ต่อหน้าคนอื่นเพื่อให้เขาคนนั้นมีความสุขแม้เธอจะเสียใจแค่ไหนก็ตามเธอก็จะเก็บมันไว้ไม่แสดงออกมา เธอชอบที่จะเห็นคนอื่นรู้สึกดี เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยถือโทษโกรธใครนักแต่เธอจะเป็นคนที่ขี้งอนแต่หายเร็ว ใบหน้าเธอมักจะมีรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าใครจะว่าอะไรเธอก็จะยิ้มอย่างเดียวแม้ความจริงเธอจะเสียใจก็ตาม เธอเป็นคนที่ใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสาตามคนอื่นไม่ค่อยจะทัน แต่ก็เป็นคนที่รักศักดิ์ศรีตัวเองยิ่งชีพไม่ชอบให้ใครมาดูถูกแม้บางครั้งเธอต้องการความช่วยเหลือแค่ไหนแต่เธอไม่มีทางไปขอความช่วยเหลือจากใครเด็ดขาด เธอถือคติว่า ' แม้ศักดิ์ศรีจะกินไม่ได้ แต่ศักดิ์ศรีก็ทำให้เรามีคุณค่าในตัวเอง '

    8.ชอบ / ไม่ชอบ :: เวลาที่คนอื่นมีความสุข[เพราะนั่นจะทำให้เธอมีความสุขด้วย]/การดูถูกคน-คนที่มาเหยียดหยามศักดิ์ศรีของเธอ[เธอจะเกลียดมาก]

    9.ความสามารถพิเศษ / งานอดิเรก :: เล่นไวโอลิน/การทำให้คนอื่นยิ้ม

    10.อื่นๆ :: -

    11.อิมเมจคุณ (บอกชื่ออิมเมจด้วย) ขอ 3 รูปที่คิดว่าดูดีที่สุด :: ทิฟฟานี่





    ทิฟฟานี่ (SNSD)

    12.อิมเมจคู่คุณ ขอ 3 รูปเหมือนกันนะ ::





     

    คำถามทั่วไป

    1.ถ้าติดแล้วต้องเม้นฟิคด้วยนะ :: รับทราบค่า~~~~

    2.ถ้าช่วงไหนไม่ว่างมาเม้นฟิคไม่ได้ หรือ ติดธุระ ช่วยแจ้งล่วงหน้าก่อนนะคะ :: จ้า

    3.เวลาแพรกับรี่ไม่มาอัพจิกทวงบ้างก็ดีนะคะ ชอบ 55+ เร่งการอัพน้า เราสองคนโรคจิต -..- :: ค้าบป๋ม

    4.พล็อตค่อนข้างแรง แต่ฉากอย่างนั้น... เราสองคนจะพยายามำให้มันดูซอฟๆ หน่อย แต่ก็อาจจะมีบ้างที่มันแรงๆ อ่ะ ขอบอกไว้ ณ ที่นี้เลยนะคะ :: รับทราบจ้า[แต่แรฃๆก็ดีนะเราชอบ]

    5.เมื่อตกลงใจจะออฯ เป็นนางเอกฟิคนี้แล้วแสดงว่าคุณยินดีให้เรานำตัวละครคุณไปต้มยำทำแกง ฯลฯ ได้ใช่มั้ยคะ :: ยินดีอย่างยิ่งเลยจ้ะ

    6.มีอะไรอยากจะบอกกับคนแต่งมั้ย? (ขอคะแนนพิศวาสก็ได้นะ -w-) :: รับไว้พิจารณาซักคนนะจ๊ะ[พรีสสสสส]

    7.ถ้าติดแล้วหายเราสองคนขอถอดออกจากบทเลยนะคะอย่าหาว่าใจร้าย -_- แต่ถ้ามีเหตุผลที่ดีพออาจจะยกเว้นให้ได้ ^^ ::  จ้า

     

    คำถามชิงบทนางเอกคยูฮยอน

    [คำตอบถ้ามีบทพูดทุกข้อจะดีมากเลยนะคะ >_<]

    1.ตอนนั้นคุณโดนพวกโจรหื่นกามเล่นงาน และหวังจะลากคุณไปข่มขืน แต่แล้ว นับว่าโชคยังช่วย เพราะอยู่ดีๆก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยคุณซะงั้น! เมื่อโจรหนีไปแล้ว คุณจะขอบคุณเจ้าชายยังไงดี!? (ขอให้บรรยายตั้งแต่โดนโจรลวนลามเลยนะ พร้อมบทพูด 5 บรรทัด UP!!) :: คืนหนึ่งขณะที่อันแจเดินเล่นอยู่ในซอยเปลี่ยว[เดินเล่น? กลางคืน? ซอยเปลี่ยว?]เธอรู้สึกกลัวมากถึงมากสุด[รึ!! ถ้ากลัวจะไปเดินทำไส้ติ่งอะไร]และแล้วก็มีมือปริศนามือหนึ่งมาแตะที่ไหล่พร้อมกับพูดว่า
     "จะไปไหนจ๊ะน้องสาวมาเล่นกับพวกพี่ก่อนมามะ"เมื่อเธอหันไปก็เจอกับชาย 3 คน
     "อ๊ะ!พวกนายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ"เธอพูดพร้อมกับพยายามสะบัดไหล่ให้หลุดจากการเกาะกุม
     "แหม!ไปอยู่เล่นกันก่อนซิจ๊ะ"
     "ไม่นะ กรี๊ด!!!!"
          ขณะที่เธอกำลังตกใจอยู่นั้น ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหลัง
    "เฮ้ย!!!จะทำอะไรน่ะ"ทั้งสี่คนหันกลับไปทางต้นเสียง
     "อย่ายุ่งดีกว่านะไอ้น้องชาย"
     "ผมไม่ยุ่งหรอกนะ ถ้าพี่ปล่อยผู้หญิงคนนี้ไป"เขาพูดพร้อมกับชี้มาที่เธอ
     "กลับไปเถอะไอ้น้องชายถ้านายไม่อยากตายน่ะ"
     "ใครกันแน่ที่จะตายน่ะพี่"เขาพูดกลับไปอย่างยียวน
     "เฮ้ยแกพูดอย่างงี้หรอวะ งั้นพวกเราลุยเว้ย!!!" หลังจากนั้นก็เกิดการต่อสู้ขึ้นและแน่นอนว่าคยูของเราก็ต้องชนะอยุ่แล้วเพราะอะไรน่ะหรอก็เพราะมันเป็นพระเอกไง
     "เอ่อ..นายฉันขอบใจมากนะ"เธอพูดขอบคุณกับเขาเมื่อเขาจัดการพวกนั้นเสร็จแล้ว 
            พอเขาเห็นหน้าเธอชัดๆ โอ้ว!! สวยโดนใจมากเลย
     "นาย..เอ่อ..นายจะให้ฉันตอบแทนยังไงก็ได้นะ"
     "ยังไงก็ได้หรอ"เขาทวนคำถามอีกครั้ง
     "อืม ยังก็ได้" คราวนี้เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ทันที
     "งั้นเธอก็..........."
         อ่านะแล้วหลังจากนั้นก็แล้วแต่เลยจ้า


    2.วันหนึ่ง คุณไปเจอเจ้าชายอีกครั้งโดยบังเอิญ แล้วเขาก็เดินเข้ามาทักคุณ และพูดว่า
    วันนั้นฉันช่วยเธอไปใช่มั้ย? เพราะฉะนั้นช่วยทดแทนบุญคุณด้วยร่างกายของเธอแล้วกันนะ ^^’แล้วคุณจะทำยังไงต่อละ? (บรรยายและบทพูด 5 บรรทัด UP!! ตั้งแต่แรกพบสบตาจนจบจะตบอะไรก็ตามสบาย -O-) :: วันหนึ่งขณะที่อันแจเดินเล่นอยู่ในซอยเปลี่ยว[ก็ซอยเดิมนั่นแหละ] ซอยนั้นไม่มีใครซักคนแต่พอเธอเดินไปซักพักเธอก็ได้เดินสวนกลับใครซักคนที่หน้าตาคุ้นๆ
    "อ๊ะ!"แล้วในที่สุดเธอก็จำเขาได้ในขณะที่เขายังไม่เห็นเธอและเดินสวนกันไปแล้ว เธอเห็นดังนั้นเธอจึงหันหลังเดินไปหาเขาทันที
    "นี่..นาย"เธอเดินเข้าไปสะกิดไหล่เขาทำให้เขาหันมามองเธอทันที 
      โอ้ว!สาวน้อยคนนั้นนี่นา[คยูคิด]
    "มีอะไรหรอ"เขาถามเธอ
    "เอ่อ..ครั้งนั้นน่ะที่นายช่วยฉันไว้แล้วฉันจะตอบแทนนายไงพอนายกำลังจะบอกให้ฉันตอบแทนยังไงโทรศัพท์นายก็ดังซะก่อนแล้วนายก็เดินออกไปเลยแล้วตกลงนายจะให้ฉันตอบแทนนายยังไงล่ะ" นี่เธอยังจำเรื่องนั้นได้อีกหรอเนี่ย แต่ก็ดีแล้วไม่ต้องทวนความจำให้มากความ
    "แล้วเธอจะยอมทำจริงๆหรอ"
    "อืม จริงๆน่ะสิ"เธอพยักหน้าแรงๆหลายทีเพื่อยืนยัน
    "งั้น..ฉันขอร่างกายเธอได้มั๊ยล่ะ"
    "O[]O ฮะอะไรนะ!!!"
    "..."
    "นี่นายจะให้ฉันมอบร่างกายให้นายหรอ"
    "อืม"เขาตอบด้วยใบหน้าตายๆ
    "ไอ้บ้าเอ๊ย!!"และหลังจากนั้นก็...


    3.สุดท้าย คุณก็แพ้เขาจนได้ แต่คุณจะขอร้องยังไงดีเพื่อให้เขายอมคำขอร้องที่ว่า
    ต้องชดใช้ด้วยร่างกาย’? (อันนี้อธิบายไม่ต้องมาก แต่ขอเน้นบทพูดแล้วกัน 5 บรรทัด UP!!) :: หลังจากนั้นก็มีการตะลุมบอนกันเกิดขึ้นแต่ทำทุกวิถีทางอย่างไรอันแจก็ไม่สามารถตบเขาได้และเธอก็ต้องแพ้เขาเมื่อเขารวบเธอไว้ในอ้อมกอด
    "แฮกๆไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ"
    "ไม่!"
    "บอกให้ปล่อยไงเล่า!!"
    "ไม่ปล่อยจนกว่าเธอจะยอม"
    "เออๆยอมก็ได้วะ"[ทำไมนางเอกมันยอมง่ายจังวะ]
    "เฮอะ ก็ดี"และในที่สุดเขาก็ปล่อยเธอ
    "แต่ขอทำอย่างอื่นได้มั๊ย เป็นคนรับใช้ก็ได้นะ"
    "อ่า..ก็ได้แต่ฉันมี2ทางให้เธอเลือระหว่างเธอจะยอมนอนกับฉันแค่คืนเดียวแล้วฉันจะปล่อยเธอไปหรืเธอจะเป็นคนรับใช้จนกว่าฉันจะพอใจ"
    "....."


    4.
    ในที่สุด คุณก็ต้องจำใจมาอยู่บ้านเขาอย่างเสียไม่ได้ แต่เมื่อมาอยู่บ้านของคยูฮยอน มันเหมือนดั่งนรก!! เขาเล่นใช้งานคุณอย่างไม่ให้มีพัก แต่คุณก็ยังอดทนต่อไป จนกระทั่งคุณใกล้จะระเบิดออกมาแล้วด้วยความที่ทนไม่ไหวสุดๆแล้ว คยูฮยอนก็สั่งให้คุณหยุดทำงาน สร้างความประหลาดใจให้กับคุณมาก แต่... เขากลับบอกให้คุณไปนั่งรอที่เตียงในห้องนอนของเขา คุณจะคิดว่ายังไง และจะทำยังไงดีเพื่อปกป้องเวอร์จิ้นของตัวเอง =[]=! (ขอบรรยายและบทพูดเยอะๆ 5บรรทัด UP!! -w- ,มันอาจจะออกแนวไปทางเสี่ยงเล็กน้อยนะเค๊อะ -[]-;;) :: 
    "นี่นาย!ฉันเหนื่อยแล้วนะ" เธอพูดทั้งๆที่ในมือมีทั้งไม้กวาด ถังน้ำ และไม้ถูพื้น แถมหัวก็ยังฟูเหมือนสิงโตอีกต่างหาก
    "หรอ..เหนื่อยแล้วหรองั้นเธอไปนั่งรอฉันที่เตียงไป"
    "อ๋า นายจะให้ฉันพักแล้วหรอ"
    "อืม ไปนั่งรอไปเดี๋ยวฉันเอาของไปเก็บให้" อ๋า.เขาใจดีจังเลยอ่ะ[นางเอกคิด]พร้อมกับเดินไปนั่งที่เตียง
             และหลังจากนั้นเขาก็เดินมาหาเธอที่เตียงพร้อมกับนั่งลงข้างๆเธอและเอามือโอบเอวเธอไว้
    "อ๊ะ นายจะทำอะไรน่ะ"เธอร้องขึ้นอย่างตกใจ
    "ก็ให้เธอได้พักไง"เขาตอบพร้อมกับมือที่ค่อยๆลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอ
    "อ๊ะ"เธอตกใจจนพูดไม่ออก
    "เธอจะได้พักแล้วนะเพราะหลังจากนี้ฉันจะเป็นคนทำเอง"เขาพูดด้วยสายตาที่ส่อแววสุดๆ
    "ไอ้เอานะ!!!!"เธอร้องตะโกนขึ้นมาทันที แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ฟังเธอเลยเพราะหลังจากนั้นเขาก็ผลักเธอลงไปที่เตียง
    "เธออยู่นิ่งๆเถอะน่าแล้วเธอจะมีความสุขเอง"เขาพูดพร้อมกับใบหน้าที่ซอกซอนไปตามใบหน้าจนถึงคอของเธอ
    "ไม่เอานะ ฮึกๆๆฮืออออออออออออออ"แม้เธอจะเข้มแข็งซักแค่ไหนแต่เรื่องแบบนี้เธอรับไม่ได้จริงๆ
    "เฮ้ย!"เขาร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นน้ำตาของเธอเพราะที่ผ่านมาแม้เขาจะแกล้งเธอมากแค่ไหนแต่เธอไม่เคยร้องไห้ให้เขาเห็นซักครั้ง ไม่ร้องไห้ให้เห็นแถมยังจะยิ้มเหมือนไม่เหนื่อยด้วยซะอีก
    "ฮือออออออออออ"
    "เฮ้ย! พอแล้วๆ โอเคฉันไม่ทำอะไรเธอก็ได้"เขาพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้เธอ เมื่อเธอเห็นดังนั้นเธอก็รีบสะบัดตัวเองออกจากเขาพร้อมกับวิ่งออกไปทันที ส่วนเขาได้แต่มองตามหลังเธอไปอย่างสับสน นี่เขาเป็นอะไรกันนะทำไมพอเห็นน้ำตาเธอแล้วใจมันสั่นแปลกๆทั้งๆที่แต่ก่อนเขาไม่ใช่คนที่แพ้น้ำตาผู้หญิงนี่นา...


    5.
    ต่อมา คยูฮยอนก็เปลี่ยนไป เขาทำตัวดีกับคุณมาก ไม่ใช่งานหนักเหมือนเมื่อก่อน จนคุณเริ่มรู้สึกหลงรักมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง เขายอมปล่อยคุณให้กลับบ้าน แต่คุณกลับหลงรักเขาหมดหัวใจไปซะแล้ว คุณจะกลับบ้านหรือจะอยู่กับเขาต่อ? เพราะอะไร? (คราวนี้ทั้งบรรยายและบทพูด เน้นเยอะๆ เพราะอาจจะมีสิทธิ์ลุ้นมากนะ 5 บรรทัด UP!!) :: ก็คงกลับบ้านแหละเพราะยังไงเราก็มาหาเขาได้อยู่ดีแต่ก่อนไปเราก็คงจะสารภาพรักกับเขาก่อน  
    "นาย ฉันจะกลับแล้วนะ"เธอพูดล่ำลาเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจเธอซักนิด
    "อืม"เขาพูดพร้อมกับหันหน้าหนีเธอ เขาจะรู้รึเปล่านะว่าเขาทำอย่างนี้มันทำให้เธอเสียใจแค่ไหน
    "เอ่อ..แต่ก่อนไปฉันขอบอกอะไรนายก่อนได้มั๊ย"
    "อะไรล่ะ"เขาถามทั้งๆที่ยังหันหลังอยู่
    "ที่ผ่านมาน่ะ..นาย เอ่อ..นายคิดอะไรกับฉันนอกจากอยากจะนอนกับฉันบ้างมั๊ย"
    "แล้วเธอจะให้ฉันคิดอะไรล่ะ"เขาพูดออกไปอย่างนั้นทั้งๆที่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร
    "เอ่อ..งั้นก็ไม่เป็นไรหรอกแต่ฉันอยากจะบอกนายก่อนที่ฉันจะไปน่ะ"
    "..."
    "ฉัน..เอ่อ..ฉัน ..ฉันชอบนาย" ในที่สุดเธอก็รวบรวมความกล้าบอกเขาไปในที่สุดถึงแม้เธอจะรู้ว่าบอกไปแล้วก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
    "หรอ"เขาพูดแต่ก็ยังไม่หันกลับมามองเธอ
    "อืม..ช่างมันเถอะงั้นฉันไปนะ" เธอบอกลาพร้อมกับเดินออกไป ส่วนเขาก็ได้แต่มองเธอเดินจากไปช้าๆ...

    6.อยากให้ตอนจบเป็นยังไง (ยาวๆ เน้นยาวๆ มีบทพูดด้วยยิ่งดีนะคะ > <) :: จบแบบ Happy ในที่สุดคยูก็รู้ใจตัวเองซักที คยูจึงมาหาอันแจที่บ้าน ทำให้เธอแปลกใจมาก
    "เอ่อ..มีอะไรรึเปล่า"เธอถามเขาหลังจากได้เชิญเขาเข้ามาในบ้าน
    "ก็ไม่มีอะไรหรอก มาเยี่ยมน่ะ" หรอแค่มาเยี่ยมหรอ[ความคิดอันแจ]
    "อืม"เธอพูดพร้อมกับลงตรงข้ามกับเขา
    "เอ่อ..แต่ฉันก็มีเรื่องจะบอกเธอด้วยเหมือนกัน"เขาพูดพร้อมกับมองหน้าเธอ
    "เรื่องอะไรหรอ"เธอพูดพร้อมกับก้มหน้าลงเพราะเธอไม่สามารถที่จะทนมองตาเขาไหวเพราะแววตาคู่นั้นอาจทำให้เธอร้องไห้
    "เธอจำเรื่องวันนั้นได้ไหม วันที่เธอออกจากบ้านฉันน่ะ"เขาจะลื้อฟื้นเรืองนี้ทำไมนะทั้งๆที่เธอพยามยามลืมมันแล้วแท้ๆถึงแม้มันจะลืมไม่ได้ก็เถอะ
    "..."
    "เธออาจจะไม่เชื่อเรื่องที่ฉันจะพูดก็ได้นะแต่ฉันขอยืนยันว่าเรื่องที่ฉันจะพูดต่อจากนี้มันเป็นความรู้สึกของฉันจริงๆ"
    "..."
    "ฉันจะบอกว่าฉันชอบเธอ" เธอมองหน้าเขาอย่างงงๆตกลงเขาจะเล่นอะไรกันแน่
    "นายกำลังจะเล่นตลกอะไรอีกล่ะ"
    "ฉันเปล่านะ แต่ฉันเพิ่งรู้ใจตัวเองว่าฉันชอบเธอ"
    "จริงหรอ"
    "อืม เรื่องจริง"
    "..."
    "เรามาคบกันมั๊ย"เขาพูดพร้อมกับย้ายมานั่งข้างเธอ[ลายเริ่มออกแล้วนะเนี่ยคยู]
    "เอ่อ..กะ..ก็ได้"เธอตอบอย่างอายๆ
    "เย้!!!"เขาร้องพร้อมกับกอดเธอเอาไว้แน่น
    "ฉันสาบานเลยว่าฉันจะดูแลเธออย่างดี"
    "รู้แล้วน่า ตอนนี้ก็ปล่อยได้แล้วน่า"เธอพูดอย่างอายๆ
    "ปล่อยแน่ แต่ขอก่อนนะ"เขาพูดพร้อมกับกดเธอลงไปกับโซฟา[เฮ้อ คยูนี่ไม่ทิ้งลายจริงๆด้วยดิ]
    "กรี๊ดดดดดดดดด ไอ้คยูบ้า!!!"
    "555+"

    +++++++++++++++++++++

    ตอนที่ 14 : ๐ Audition! นางเอกฟิค SJ & TVXQ ค่ะ >_< ๐ / โดย SoM_LovE_U / อัพเดท 25 ก.ย. 51
    yam_s_o_mผู้เข้าชม : 0 โพส : 0 คะแนน : 0 / 0 โวต


    ผู้แต่ง : Joong Hyun - < My.iD > / อัพเดท 27 ก.ย. 51 / 19:49

    ขนาดตัวอักษร : เพิ่มขนาด | ลดขนาด


    ประวัติส่วนตัว

    1.ชื่อเกาลี (ขอมีความหมาย ถ้าไม่มีความหมายก็ไม่เป็นไรแต่เอาให้มันเพราะๆ ละกัน -..-) ::

    คิมจุงฮยอน (ไม่ทราบความหมายค่ะ -*-)

    2.ชื่อเล่น / ฉายาที่พระเอกเรียก :: จุง / ฮยอน (เพราะชื่อจุงมีคำว่าฮยอนเหมือนชื่อตัวเอง) , ยัยโง่

    3.อายุ (ห้ามต่ำกว่า 20) ขอให้อย่าเกินหรือน้อยกว่าคลู้1ปีนะคะ ^^* :: 20 ปี พอดีเลยละกันค่ะ ฮี่ ^___^

    4.วันเกิด :: 30 พฤศจิกายน

    5.น้ำหนัก / ส่วนสูง :: 44 กิโล / 162 เซนติเมตร

    6.บุคลิก / ลักษณะหน้าตา :: สาวน่ารัก อ่อนโยนแต่เข้มแข็ง / เด็กสาวหน้าตาน่ารัก เอกลักษณ์คือผมดำยาวกับผมหน้าม้า ตาดำโตเพราะชอบใส่บิ๊กอาย (อ้าว -_-) มีแก้มขาวเนียน จมูกได้รูป แล้วก็ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ ชอบแต่งหน้าอ่อนๆ สไตล์ธรรมชาติ

    7.นิสัย (5 บรรทัด UP!!) :: เด็กสาวน่ารัก ร่าเริง เป็นพวกที่ภายนอกอ่อนโยน แต่ภายในแล้วเข้มแข็งมาก เป็นคนใจดี อ่อนโยน(มาก) และขี้สงสาร จนบางครั้งก็เลยกลายเป็นว่าตัวเองต้องเดือดร้อนซะเอง -_- เป็นพวกถือคติว่ามีบุญคุณต้องทดแทน แต่ความแค้นให้อโหสิแทน -*- เวลามีเรื่องอะไรก็มักจะชอบเก็บไว้ในใจคนเดียว บางครั้งความแค้นมันก็เลยมาสุมกันอยู่ที่เธอคนเดียว จนทำให้เครียดขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ -_- รักศักดิ์ศรีของตัวเองมาก แล้วก็ไม่ชอบให้ใครมาดูถูก ถ้าใครมาดูถูกเธอก็จะด่ากลับไป ทั้งที่ความจริงไม่ใช่พวกชอบเถียงคน แต่ยอมไม่ได้จริงๆถ้าใครมาดูถูกเธอ เป็นคนเข้มแข็ง แต่ไม่แข็งกร้าวจนเกินไป เป็นที่รักของเพื่อน เพราะเป็นคนสนุกสนาน เฮฮา แต่ไม่ถึงกับว่าเฮฮาปาร์ตี้จนเกินไป ก็จัดว่าเฮฮาตามแบบเด็กสาววัยรุ่นทั่วไป แล้วเธอก็เป็นคนสุภาพด้วย~ ปกติก็เป็นคนเรียบร้อยนะ แต่บทจะวีนขึ้นมาก็สุดๆไปเลย วีนแล้วก็ชอบทำลายข้างของอีก แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นไม่บ่อยหรอก ก็บอกแล้วไงว่านางเอกของเราน่ะ "เข้มแข็ง"

    8.ชอบ / ไม่ชอบ :: ชอบ - น้ำผลไม้ , สวยดอกไม้ / ไม่ชอบ - คนเห็นแก่ตัวนิสัยไม่ดี , กาแฟ

    9.ความสามารถพิเศษ / งานอดิเรก :: ทำงานบ้านได้ทุกชนิด แต่ทำกับข้าวมีฝีมืออยู่แค่ในระดับพอรับได้ -_- / ปลูกดอกไม้ , เอาอาหารออกไปให้สุนัขจรจัดแถวบ้านกิน

    10.อื่นๆ
    :: ไม่มีค่ะ =]

    11.อิมเมจคุณ (บอกชื่ออิมเมจด้วย) ขอ 3 รูปที่คิดว่าดูดีที่สุด :: คิมจียอง (Kim Ji Young)


    12.อิมเมจคู่คุณ ขอ 3 รูปเหมือนกันนะ ::



    คำถามทั่วไป


    1.ถ้าติดแล้วต้องเม้นฟิคด้วยนะ :: แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ^O^

    2.ถ้าช่วงไหนไม่ว่างมาเม้นฟิคไม่ได้ หรือ ติดธุระ ช่วยแจ้งล่วงหน้าก่อนนะคะ :: รับทราบค่ะ!

    3.เวลาแพรกับรี่ไม่มาอัพจิกทวงบ้างก็ดีนะคะ ชอบ 55+ เร่งการอัพน้า เราสองคนโรคจิต -..- :: เอ้อ...เอาอย่างงั้นเลยเหรอคะ ถ้างั้นก็จะไม่เกรงใจล่ะนะคะ หึ หึ หึ!

    4.พล็อตค่อนข้างแรง แต่ฉากอย่างนั้น... เราสองคนจะพยายามำให้มันดูซอฟๆ หน่อย แต่ก็อาจจะมีบ้างที่มันแรงๆ อ่ะ ขอบอกไว้ ณ ที่นี้เลยนะคะ :: ค่ะ จะแรงบ้างก็ไม่เป็นไรค่ะ เค้าชอบ กร้ากกก

    5.เมื่อตกลงใจจะออฯ เป็นนางเอกฟิคนี้แล้วแสดงว่าคุณยินดีให้เรานำตัวละครคุณไปต้มยำทำแกง ฯลฯ ได้ใช่มั้ยคะ :: จะเอาไปทำลาบ หลู้ ส้า อะไรก็ตามใจเถอะค่ะ บ่เป็นหยัง 555+

    6.มีอะไรอยากจะบอกกับคนแต่งมั้ย? (ขอคะแนนพิศวาสก็ได้นะ -w-) :: ก็คำตอบเราตั้งใจตอบมากเลยนะคะ ถึงจะไม่ผ่านออก็ไม่เป็นไรนะคะ แค่อยากให้คนแต่งชอบคำตอบที่เราตอบสักข้อสองข้อก็ยังดีค่ะ (แกจะตอบแบบนางเอกไปไหน 555+) แล้วก็...ขอคะแนนพิศวาสด้วยละกันค่ะ อุตส่าห์ตั้งใจออขนาดนี้ละเนาะ ฮี่ ^-^

    7.ถ้าติดแล้วหายเราสองคนขอถอดออกจากบทเลยนะคะอย่าหาว่าใจร้าย -_- แต่ถ้ามีเหตุผลที่ดีพออาจจะยกเว้นให้ได้ ^^ ::
    ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าเค้าหายจริง ถอดออกจากบทได้เลยค่ะ เราก็ไม่ชอบเหมือนกันพวกที่ออติดแล้วหายไปเนี้ย ไม่เห็นใจคนที่เค้ามาออคนเดียวกันเล้ยยย (เอ็งไปแค้นมาจากไหน =___=)



    คำถามชิงบทนางเอกคยูฮยอน

    [คำตอบถ้ามีบทพูดทุกข้อจะดีมากเลยนะคะ >_<]

    1.ตอนนั้นคุณโดนพวกโจรหื่นกามเล่นงาน และหวังจะลากคุณไปข่มขืน แต่แล้ว นับว่าโชคยังช่วย เพราะอยู่ดีๆก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยคุณซะงั้น! เมื่อโจรหนีไปแล้ว คุณจะขอบคุณเจ้าชายยังไงดี!? (ขอให้บรรยายตั้งแต่โดนโจรลวนลามเลยนะ พร้อมบทพูด 5 บรรทัด UP!!) ::

    เพราะต้องทำการบ้านที่ค้างไว้ให้เสร็จ จุงฮยอนก็เลยเพิ่งจะได้กลับบ้าน ยกนาฬิกาขึ้นมาดู เป็นเวลา 2 ทุ่มเศษ มันก็ไม่ดึกไปหรอก แต่ซอยที่จุงต้องผ่านเพราะเป็นทางกลับบ้านมันเคยมีผู้หญิงโดนข่มขืนด้วยอ้ะ แถมเหตุการณ์ยังเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้เอง

    จุงพยายามข่มความกลัว และเดินผ่านซอยนั้นให้เร็วที่สุดและก็เบาที่สุดด้วย สองข้างทางก็เป็นบ้านร้าง แถมยังมีแต่ต้นไม้หนาทึบ บรรยากาศมันช่างเหมาะกับการข่มขืนเสียนี่กระไร!

    "กรี๊ดดด!!!" โอ้มายก้อด คนเราดวงจะซวยยังไงมันก็ต้องซวย ไอ้โจรหื่นกามมาจากไหนไม่รู้ เข้ามาตะครุบตัวจุงจากด้านหลัง แล้วก็ล็อกคอ ปิดปากเธอไว้ เพราะฉะนั้นเสียงของหญิงสาวที่ออกมาก็เลยมีแต่ 'อู้ อี้ อ้า'

    "อย่าดิ้นนะ! ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอซะ อยู่นิ่งๆ!" ไอ้โจรออกคำสั่งกับเธอ แล้วก็จะลากจุงเข้าบ้านร้างข้างทาง แต่จุงก็ทั้งดิ้น ทั้งสะบัด ตายไม่กลัว กลัวโดนมันข่มขืนนี่ล่ะวะ!

    "โธ่เว้ย อีบ้า! ก็บอกให้อยู่นิ่งๆยังไงเล่า!" ไอ้โจรผลักจุงออก แล้วจับเธอไว้เตรียมจะชกสักหมัดสองหมัดให้หญิงสาวอ่อนแรงลงซะบ้าง แต่แล้ว...ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น

    "เฮ้ย! แกจะทำอะไรน่ะ!!!" ชายหนุ่มหน้าตาดีที่บังเอิญผ่านมาแถวนั้นพอดีตะโกนถามไอ้โจร

    "แกเป็นใครวะ เรื่องของผัวเมียเค้าอย่ายุ่ง" (อี๋~!!)

    "ไม่ใช่นะ! มันจะลากฉันไปข่มขืนต่างหาก!"

    "อีนี่ หุบปากไปเลยไป+ แกก็เหมือนกันไม่ต้องมาแส่!" ประโยคแรกหันไปพูดกับจุง ส่วนประโยคหลังหันไปพูดกับหนุ่มหล่อพลเมืองดีที่มาช่วย ไอ้โจรปล่อยหมัดเตรียมชกหนุ่มหล่อเต็มที่ แต่เขาก็หลบได้ แถมยังสวนกลับไอ้โจรไปเป็นสิบหมัด (สมน้ำหน้ามัน 555+)

    หลังจากที่โดนซ้อมไปซะน่วม ไอ้โจรก็รีบพาร่างอันสะบักสะบอมของตัวเองวิ่งหนีไป ถึงจะน่าเสียดายที่จับมันส่งตำรวจไม่ได้ แต่ตอนนี้หญิงสาวก็ปลอดภัยดีแล้ว

    "ขอบคุณค่ะ เอ่อ...คุณชื่อ"

    "ผมชื่อคยูฮยอนครับ โจวคยูฮยอน" คยูตอบคำถามพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า

    "ฉันชื่อคิมจุงฮยอนนะคะ ขอบคุณคุณคยูฮยอนมากๆเลยนะคะที่ช่วยฉันไว้"

    "ไม่เป็นไรครับ เรื่องแค่นี้เอง ยังไงผมก็ต้องช่วยอยู่แล้ว อ้อ...แล้วก็เรียกผมว่าคยูฮยอนเฉยๆก็ได้นะ"

    "ค่ะ"

    "แล้วบ้านคุณอยู่ไหนล่ะ เดี๋ยวผมไปส่งให้นะ เกิดไอ้โจรมันย้อนกลับมาอีก ผมจะได้ช่วยคุณได้"

    หญิงสาวบอกทาง แล้วคยูก็พาเธอไปส่งจนถึงบ้าน เขารอจนมั่นใจว่าเธอเข้าบ้านดีแล้วจึงกลับไป

    ...เขาเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวของฉันจริงๆนะ...

    (ของอะฮั้น โจรมีคนเดียวพอนะคะ 555+)

    2.วันหนึ่ง คุณไปเจอเจ้าชายอีกครั้งโดยบังเอิญ แล้วเขาก็เดินเข้ามาทักคุณ และพูดว่า’วันนั้นฉันช่วยเธอไปใช่มั้ย? เพราะฉะนั้นช่วยทดแทนบุญคุณด้วยร่างกายของเธอแล้วกันนะ ^^’แล้วคุณจะทำยังไงต่อละ? (บรรยายและบทพูด 5 บรรทัด UP!! ตั้งแต่แรกพบสบตาจนจบจะตบอะไรก็ตามสบาย -O-) ::

    หลังเลิกเรียน จุงเดินออกมาจากโรงเรียน เพิ่อจะกลับบ้าน โชคดีที่วันนี้เธอไม่ต้องกลับบ้านดึก แค่คิดถึงเรื่องวันนั้นก็เสียวแล้ว ถ้าโดนไอ้โจรนั่นข่มขืน ป่านนี้จะเป็นยังไงก็ไม่รู้~ จนเธอพาลคิดไปถึงคยูฮยอน ชายหนุ่มหน้าตาดีที่มาช่วยเธอไว้ด้วย

    น่าเสียดายที่วันนั้นไม่ได้ทำอะไรเพื่อขอบคุณเค้าเลย อยากเจอเค้าอีกจังเลยนะ จะได้ตอบแทนอะไรเค้าบ้าง~

    ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น สายตาของเธอก็ไปเจอเข้ากับผู้ชาย...คนที่เธอกำลังคิดถึงอยู่พอดี แต่เขากลับเห็นเธอก่อน เขาจึงเดินเข้ามาทักเธอก่อน

    "เธอ...จุงฮยอนใช่มั้ย"

    "ค่ะ ฉันดีใจมากๆเลยที่ได้เจอคุณ นึกว่าจะไม่ได้เจอกันอีกซะแล้ว" จุงกระตือรือร้นที่จะพูดคุยกับคยูมาก เธอดีใจมากจริงๆนะที่ได้เจอกับเขาอีกน่ะ!

    "แล้วนี่...กำลังจะกลับบ้านเหรอ"

    "ค่ะ กำลังจะกลับบ้าน คยูฮยอนจะไปด้วยกันมั้ย ฉันอยากจะเลี้ยงอะไรขอบคุณเรื่องเมื่อวันนั้นน่ะ" จุงถามด้วยความใสซื่อ แต่ใครจะไปคิดล่ะว่า ไอ้คำถามนี้มันจะทำให้เธอต้องเข้าตาจนไปกับคำขอของเขา

    "ไม่ต้องหรอก ในเมื่อวันนั้นฉันช่วยเธอไม่ให้โดนข่มขืน ฉัน...ขอให้เธอตอบแทนด้วยร่างกายของเธอละกัน" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎขึ้นบนใบหน้าหล่อของคยู

    จุงมองหน้าคยูอย่างไม่อยากจะเชื่อ

    "ถ้าวันนั้นฉันไม่เข้าไปช่วยเธอ เธอก็คงจะโดนข่มขืนไปแล้วล่ะ"

    ไม่นะ!!! เจ้าชายขี่ม้าขาวในวันนั้นของเธอ กลับกลายเป็นซาตานในวันนี้ซะแล้ว!!!

    3.สุดท้าย คุณก็แพ้เขาจนได้ แต่คุณจะขอร้องยังไงดีเพื่อให้เขายอมคำขอร้องที่ว่า’ต้องชดใช้ด้วยร่างกาย’? (อันนี้อธิบายไม่ต้องมาก แต่ขอเน้นบทพูดแล้วกัน 5 บรรทัด UP!!) ::

    "เอาเป็นว่า...ชดใช้ด้วยร่างกายคนอื่นแทนได้มั้ย" จุงฮยอนจนปัญญา ก็ไอ้คำขอที่ว่า "ต้องชดใช้ด้วยร่างกาย" มันไม่เกินไปหน่อยหรือไงเล่า! เธอเป็นผู้หญิงนะ!

    "จะบ้าเหรอ! เธอจะเป็นแม่เล้าหรือไงหา!" คยูตวาดใส่ จะขำคนตรงหน้าก็ขำ คนเราพอจนปัญญา อะไรก็ทำได้หมดล่ะเนาะ ฮะๆ

    "นายอ่ะ! งั้น...ฉันทำกับข้าวมาให้นายกินทุกวันดีมั้ย"

    "ไม่เอา"

    "งั้นฉันเอาเงินมาให้นายทุกวันดีมั้ย" พูดไปงั้นแหละ จะให้เธอเอาเงินไปให้เขาทุกวันได้ที่ไหน ขนาดตัวเธอเองยังไม่ค่อยมีเงินเลย แต่ถ้าไม่ต้องทำตามที่เขาว่า ก็ยอมหาเงินล่ะวะ!

    "ฉันไม่ใช่พวกชอบรีดไถ แล้วบ้านฉันก็รวยอยู่แล้ว ไม่จำเป็น" คยูตอบหน้าตาย

    "ฉันยอมเป็นเบ๊ให้นายเอามั้ย นายจะให้ฉันไปทำความสะอาดบ้านให้นายก็ได้นะ"

    "ไม่ต้อง บ้านฉันมีคนใช้เยอะแล้ว เบ๊ฉันก็มีเยอะแล้ว"

    หญิงสาวเริ่มเครียดหนัก อันนั้นก็ไม่ดี อันนี้ก็ไม่เอา ถ้าเลือกได้ วันนั้นที่จะโดนโจรข่มขืน ไม่ต้องให้เขามาช่วยเลยจะดีกว่ามั้ยเนี่ย ถ้ารู้ว่าถูกช่วยแล้วจะต้องเจอเรื่องแบบนี่!

    "ยังไงฉันก็ต้องชดใช้ให้นายด้วยร่างกายจริงๆเหรอ?" หญิงสาวถามออกไป เธอรู้อยู่แล้วว่าคำตอบคืออะไร

    "อื้อ" คยูตอบด้วยรอยยิ้ม


    4.ในที่สุด คุณก็ต้องจำใจมาอยู่บ้านเขาอย่างเสียไม่ได้ แต่เมื่อมาอยู่บ้านของคยูฮยอน มันเหมือนดั่งนรก!! เขา เล่นใช้งานคุณอย่างไม่ให้มีพัก แต่คุณก็ยังอดทนต่อไป จนกระทั่งคุณใกล้จะระเบิดออกมาแล้วด้วยความที่ทนไม่ไหวสุดๆแล้ว คยูฮยอนก็สั่งให้คุณหยุดทำงาน สร้างความประหลาดใจให้กับคุณมาก แต่... เขากลับบอกให้คุณไปนั่งรอที่เตียงในห้องนอนของเขา คุณจะคิดว่ายังไง และจะทำยังไงดีเพื่อปกป้องเวอร์จิ้นของตัวเอง =[]=! (ขอบรรยายและบทพูดเยอะๆ 5บรรทัด UP!! -w- ,มันอาจจะออกแนวไปทางเสี่ยงเล็กน้อยนะเค๊อะ -[]-;;) ::

    "ทำไมงานมันเยอะอย่างนี้ฟะ! ที่แท้ก็ให้มาเป็นเบ๊นี่หว่า!" จุงบ่นพึมพำออกมากับตัวเอง ขณะที่กำลังยกตะกร้าใส่ผ้ามาเพื่อเตรียมจะซักผ้า

    แต่ขณะที่กำลังแบกตะกร้าผ้าที่สุมไปด้วยเสื้อผ้าของคยูมากมายมหาศาล เธอก็ดันเผลอสะดุดพื้นลื่นที่เธอเพิ่งลงแว็กซ์ไปอีก จนตะกร้าผ้ากระจุย แล้วเธอก็ล้มลงไป

    "จะทนไม่ไหวแล้วนะ!" จุงพึมพำออกมา ตอนนี้น้ำตามันมาเอ่ออยู่ที่ตาของเธอ ทำไมชีวิตของเธอถึงต้องลำบากลำบนขนาดนี้ด้วยนะ! ถ้าวันนั้นไม่เกิดเรื่องนั้นขึ้น เธอก็คงจะไม่ต้องมาลำบากในวันนี้!

    ไอ้คยูก็เหมือนกัน คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงเอาแต่ใช้งานเธอหนักๆอย่างนี้ ไหนบอกว่ามีเบ๊ มีคนรับใช้เยอะแล้วยังไง! ฮึ!

    "ฮยอน ไม่ต้องทำแล้ว"

    จุงเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้คนที่ใช้งานเธอซะน่วม แต่เธอสงสัยกับคำพูดของเค้ามากกว่า

    "หา! นายเรียกฉันว่าฮยอนเหรอ"

    "อื้ม ก็ใช่ไง ชื่อฉันก็มีคำว่าฮยอน ชื่อเธอก็มีคำว่าฮยอน เรียกอย่างนี้จะได้เหมือนกันดี" คยูส่งยิ้มหวานมาให้ ก่อจะพูดต่อไปว่า "แล้วเธอก็ไปนั่งรอในห้องนอนของฉันซะ ไปนั่งรอที่เตียงนั่นแหละ มีงานให้ทำ เดี๋ยวฉันตามไปทีหลัง" พูดจบ คยูก็เดินจากไป ทิ้งให้จุงนั่งเอ๋ออยู่เพียงลำพัง

    เธอจึงตัดสินใจทิ้งกองเสื้อผ้าอะไรไว้ตรงนั้นแหละ ก็ในเมื่อเขาบอกว่าไม่ต้องทำแล้ว ฉันก็ไม่ทำหรอก เชอะ! หญิงสาวลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของคยู แล้วนั่งรอคยูที่เตียง

    น่าแปลกนะ... ห้องนอนของคยูดูไม่น่าจะต้องทำความสะอาดตรงไหนแล้วนี่ มันจะมีงานอะไรให้เธอทำนักเชียว หรือว่า...

    ' ในเมื่อวันนั้นฉันช่วยเธอไม่ให้โดนข่มขืน ฉัน...ขอให้เธอตอบแทนด้วยร่างกายของเธอละกัน'

    คำพูดของคยูในวันนั้นลอยกลับมาเข้าหัวเธอ ตั้งแต่มาที่นี่เธอก็ยังแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไม่ทำอะไรเธอเลย ในที่สุด...วันนี้เขาก็จะทำแล้วใช่มั้ย!!! ทำยังไงดี!!!

    เสียงปิดประตูดังปัง พร้อมกับเสียงล็อกกุญแจห้อง ยิ่งช่วยย้ำความคิดของจุงได้เป็นอย่างดี พอคยูนั่งลงที่เตียง จุงก็เขยิบออก พอคยูเขยิบไปหา จุงก็เขยิบห่างเค้าอีก

    "เธอจะหนีไปทำไมเล่าหา!" คยูบ่น แล้วก็รวบตัวหญิงสาวไว้ในอ้อมกอด จนตอนนี้กลายเป็นว่าทั้งคู่อยู่ในท่าเตรียมพร้อมซะแล้ว (แค่นอนคร่อมกันเฉยๆ ใจเย็นๆ -_-)

    "นาย...ไม่เอาได้มั้ย ฉันก็ทำงานบ้านให้นายตั้งเยอะแล้วนะ แค่นั้นมันก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่เหรอ" จุงลองขอร้องเขาดู เพราะมาคิดดู ไอ้งานบ้านเยอะแยะเป็นพะเรอเกวียนที่เขาให้เธอทำ มันก็น่าจะตอบแทนเรื่องในวันนั้นได้หมดแล้วสิ!

    "ไม่เอาน่า ก็ฉันบอกแล้วไง ว่าเธอจะต้องตอบแทนด้วยร่างกายของเธอน่ะ" คยูยิ่งยิ้มเจ้าเล่ห์เข้าไปอีก

    "นาย..."

    "พอได้แล้วน่า เดี๋ยวฉันก็หมดอารมณ์กันพอดี! เหอะน่า~ ฉันทำเก่งนะ แล้วเธอจะติดใจ"

    ติดใจกับผีอะไรเล่า! จุงคิดในใจ แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ สงสัยจะต้องเสียเวอร์จิ้นให้เค้าจริงๆแน่

    ตื๊ดดด เสียงกาน้ำที่จุงตั้งไว้เมื่อ 1 ชั่วโมงที่แล้วดังขึ้นพอดี ที่เธอต้องตั้งกาน้ำก็เพราะคยูนี่แหละที่สั่งให้เธอชงน้ำชาไปให้

    "เสียงกาน้ำอ่ะ ฉันขอไปดึงปลั๊กออกก่อนนะ" จุงรีบบอกแล้วพยายามจะลุกขึ้น แต่ตัวของคยูหนักเหลือเกิน ก็แน่ล่ะ! เธอเป็นผู้หญิงบอบบางนี่นะ!

    "อย่าหวัง! เธอคิดจะหนีล่ะสิ ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ!"

    "นาย...เดี๋ยวไฟมันไหม้นะ"

    "เฮ้ย! เงียบได้แล้วน่า เธอนี่ชักจะทำฉันหมดอารมณ์แล้วจริงๆนะ พอๆ วันนี้ไม่ต้องทำมันแล้ว!"

    คยูลุกขึ้น จุงก็รีบลุกขึ้นตาม เพราะกลัวจะโดนลงไปนอนท่าเดิมอีก เธอรีบเดินออกไปจากห้องให้เร็วที่สุด แต่ก็ยังได้ยินเสียงที่เจือความหงุดหงิดของคยูดังมาว่า

    "ตอนนี้ฉันจะปล่อยเธอ แต่ตอนอื่นก็ไม่แน่..."

    จุงหันไปมองหน้าคยู เขายิ้มให้เธอ แล้วพูดว่า

    "เอาเป็นคืนนี้เลยดีมั้ย?"

    5.ต่อ มา คยูฮยอนก็เปลี่ยนไป เขาทำตัวดีกับคุณมาก ไม่ใช่งานหนักเหมือนเมื่อก่อน จนคุณเริ่มรู้สึกหลงรักมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง เขายอมปล่อยคุณให้กลับบ้าน แต่คุณกลับหลงรักเขาหมดหัวใจไปซะแล้ว คุณจะกลับบ้านหรือจะอยู่กับเขาต่อ? เพราะอะไร? (คราวนี้ทั้งบรรยายและบทพูด เน้นเยอะๆ เพราะอาจจะมีสิทธิ์ลุ้นมากนะ 5 บรรทัด UP!!) ::

    "จุงฮยอน..." เสียงเรียกชื่อแผ่วเบาของคยู ทำให้จุงที่กำลังทำอาหารอยู่หันไปมอง

    "คะ?"

    "เธอกลับบ้านได้แล้วนะ" คยูพูดกับหญิงสาว โดยไม่ยอมสบตากับเธอ คงจะเป็นเพราะตกใจ มีดที่จุงกำลังหั่นผักอยู่ก็เลยมาบาดโดนเธอเข้าเอง

    "โอ๊ย~!!!"

    "เธอ! เป็นอะไรมากมั้ย" คยูรีบเข้ามาดูแผลของจุง แล้วก็พาเธอไปทำแผล

    "ทำไมถึงจะให้ฉันกลับบ้านล่ะ" จุงถาม ขณะที่คยูกำลังพันพลาสเตอร์ยาที่นิ้วชี้ให้เธอ

    "..." แต่...เงียบ คยูฮยอนไม่ยอมตอบคำถามของเธอ

    "ทำไมถึงไม่ตอบล่ะ! พอฉันหมดประโยชน์แล้ว ก็เลยจะไล่ฉันกลับบ้านอย่างนั้นใช่มั้ย!"

    "..." แต่คยูฮยอนก็ยังเงียบ จุงดึงมือของเธอที่คยูพันพลาสเตอร์ให้ออกมาจากมือของเขา แล้วลุกขึ้นพร้อมกับบอกว่า "ฉันจะไปเก็บของแล้ว อาจจะใช้เวลานาน แต่หลังจากนั้นนายก็จะไม่ต้องเห็นหน้าฉันอีกเลย นายพอใจแล้วใช่มั้ย

    "ทั้งที่ตอนนี้ฉัน...รักนายมากแล้วแท้ๆ ฉันอยากอยู่กับนาย คิดว่าถึงนายจะทำร้ายฉันอีกก็ไม่เป็นไร ขอให้ฉันได้อยู่กับนาย แต่นายก็ผลักไสไล่ส่งฉันไป ฉัน...เสียใจจริงๆนะ..."

    พูดจบ จุงก็เดินหันหลังเข้าห้องนอนของเธอไป ไม่ให้คยูเห็นน้ำตาของเธอ เธอนั่งสะอื้น ร้องไห้อยู่บนเตียงของตัวเอง คิดถึงทุกความทรงจำที่ผ่านมาของเธอกับคยู ตอนนี้เธอไม่ได้เกลียดเค้าแล้ว ไม่เลย...แม้แต่นิดเดียว

    "เธอ...กลับบ้านไปซะเถอะ ที่ผ่านมา...ฉันขอโทษ..." คยูพูดพึมพำเบาๆ อยู่ที่หน้าห้องนอนของจุง เขารู้ว่าเธอร้องไห้ รู้ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน แต่ที่ผ่านมา เขาทำร้ายเธอมากเกินไปแล้ว

    หลังจากร้องไห้ จุงทำใจเก็บของแต่ละชิ้นอย่างยากลำบาก ถึงตอนมาจะมีของๆเธอไม่มาก แต่ตอนที่มาอยู่คยูก็ซื้อของมาให้เธอเพิ่มอีกเยอะแยะ ของทุกชิ้นมีความทรงจำของเขาอยู่ทั้งหมด

    เธอเก็บกระเป๋าแล้วลากกระเป๋าออกมา คยูนั่งอยู่ที่โซฟา

    "เธอจะไปแล้วเหรอ" คยูถามโดยไม่หันมามองหน้าเธอ นั่นยิ่งทำให้จุงคิดว่าเขาไม่อยากมองหน้าเธอแล้วจริงๆ

    "ค่ะ ที่ผ่านมา ขอบคุณมากๆนะ สำหรับหลายๆเรื่องที่นายทำให้ฉัน ถ้าเลือกได้ฉันอยากอยู่กับนายที่นี่จริงๆนะ"

    "อื้ม...เธอไปเถอะ ที่ผ่านมาฉันก็ขอบคุณเธอมากๆนะ ขอโทษกับสิ่งที่ฉันทำจริงๆ"

    จุงฟังคยูพูดเงียบๆ แล้วเธอก็ลากกระเป๋าออกจากบ้านไป เธอคิดว่า...แม้แต่ในวินาทีที่เธอกำลังจะไป คยูก็ยังไม่อยากมองหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ เธอไม่รู้หรอกว่าหลังจากนั้น คยูจะร้องไห้ออกมา...ให้เธอ

    6.อยากให้ตอนจบเป็นยังไง (ยาวๆ เน้นยาวๆ มีบทพูดด้วยยิ่งดีนะคะ > <) ::

    จุงยังคงทำใจไม่ได้กับเรื่องของเธอกับคยู เวลาที่ไม่ได้ไปเรียน เธอก็เอาแต่เก็บตัวเงียบๆอยู่แต่ในห้องของตัวเอง ใช้เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับการร้องไห้ เธอคิดถึงเขามาก คิดถึงเขามากเหลือเกิน

    ตื๊ดดด~

    เสียงโทรศัพท์ของจุงดังขึ้น เธอกดมารับโดยไม่ได้สนใจชื่อคนโทรเข้าเลยแม้แต่น้อย

    "ฮัลโหล"

    "จุงฮยอน..."

    เสียงของเขา...เสียงที่เธอคิดถึงมาตลอด เสียงของผู้ชายคนที่เธอรัก

    "คยูฮยอน..."

    "ออกมาเจอฉันที่บ้านของฉันได้มั้ย ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอ"

    "อื้อๆๆ" จุงตอบรับอย่างบ้างคลั่ง ตอนนี้แค่ได้ยินเสียงของคยู เธอก็ดีใจจนแทบบ้าแล้ว

    ภายในเวลาไม่ถึงสองนาที จุงก็รีบวิ่งออกจากบ้านของเธอ ไปยังบ้านของคยู ที่แห่งความทรงจำของเธอกับเขา

    ที่นั่น...คยูกำลังรอเธออยู่ เขาอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้...ที่จุงบรรจงปลูกเองกับมือ เธอเดินช้าๆเข้าไปหาเขา มันน่าตลกเหมือนกันนะ คยูในชุดสูทสีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาว กับกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม ส่วนเธอ...ยังอยู่ในชุดนักเรียนของเมื่อวานอยู่เลย

    "คยู..." จุงพึมพำเรียกเขา

    ชายหนุ่มหันหน้ามาตามเสียงเรียก เขายิ้มให้กับหญิงสาวเล็กน้อยเมื่อมองหน้ากัน ตอนนี้...ทั้งคู่ยืนเผชิญหน้ากัน

    "เธอ...โทรมขึ้นเยอะเลยนะ" คยูเป็นฝ่ายเริ่มทักทายก่อน

    "ก็เพราะนายนั่นแหละ"

    หลังจากนั้นก็มีแต่ความเงียบ ทั้งคู่นิ่งกันไปนาน...จนคยูเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน

    "ฉันอยากบอกเธอว่าที่ผ่านมาฉันขอโทษนะ ฉันขอโทษเธอจริงๆ"

    "อื้อ...ฉันรู้แล้ว"

    "แล้วก็...วันนั้น...ที่ฉันให้เธอกลับบ้านน่ะ" พอคยูพูดคำนี้ จุงก็กระตุกเล็กน้อย เพราะวันนั้นมันเป็นวันที่เธอเกลียดที่สุดในชีวิต... "เพราะฉันรู้สึกผิดกับเรื่องที่ผ่านๆมาที่ฉันทำกับเธอ ความจริงแล้ว ฉันอยากให้เธออยู่ด้วยนะ"

    "นายมันบ้าที่สุดเลย! ทั้งที่ฉันอยากอยู่กับนาย ทำไมนายถึงไม่สนใจความรู้สึกฉันบ้างล่ะ" จุงร้องไห้ออกมา (พักหลังนางเอกร้องไห้เว่อร์ 555+)

    "เธอจะให้อภัยฉันได้มั้ย" คยูพูดพร้อมกับหยิบกล่องสีดำขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทของตัวเอง เขาเปิดกล่องออก แล้วยื่นกล่องไปตรงหน้าเธอ "มาอยู่ข้างๆฉันตลอดไปนะ แต่งงานกับฉันนะ"

    จุงก็ยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปใหญ่ เธอโผเข้ากอดคยูแล้วบอกกับเขาว่า "แต่งสิ ฉันจะแต่งกับนาย ฉันจะอยู่กับนายตลอดไปเลย"

    ใครจะไปคิดว่าเรื่องที่เริ่มต้นขึ้นได้สวย ตอนกลางอาจจะไม่สวย แต่สุดท้ายก็จบอย่างสวยงามลงอีกครั้งหนึ่ง ความรักของเขาและเธอกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เรื่องราวแห่งความสุขที่เขาและเธอจะร่วมสร้างด้วยกัน

    "อยู่ด้วยกันตลอดไปเลย"

    คยูพูดพร้อมกับบรรจงสวมแหวนเพชรสีขาวบริสุทธิ์ลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของจุง

    "ฉันรักเธอ..."

    แล้วริมฝีปากสีชมพูระเรื่อของคยูก็ลงไปประทับกับริมฝีปากสีชมพูซีด(นางเอกมันโทรมไง 555+)ของจุง จูบที่จะแทนสัญญาว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดไป...

    Joong Hyun      ผู้แต่ง : Joong Hyun - < My.iD > / อัพเดท 27 ก.ย. 51 / 19:49



    ตอนที่ 1 : ๐ใบสมัครนางเอกคยูฮยอน!~๐ // Mrs.Kim & Mrs.Lee / โดย L [y] NN*,, / อัพเดท 28 ก.ย. 51
    ผู้เข้าชม : 0 โพส : 0 คะแนน : 0 / 0 โวต

    ขนาดตัวอักษร : เพิ่มขนาด | ลดขนาด


    ใบสมัครนางเอกคยูฮยอน
     
    -สปอยล์เรื่องเล็กน้อย-
    นายมันผู้ชายจอมฉวยโอกาส
    ทีแรกฉันนึกว่านายคือเจ้าชายซะอีก
    แต่ไปๆมาๆ นายคือปีศาจร้าย! นายน่ะไม่ต่างอะไรจากไอ้เลวพวกนั้นเลยซักนิด!...
    ฉันเกลียดนายที่สุด!!
     
    ประวัติส่วนตัว
    1.ชื่อเกาลี (ขอมีความหมาย ถ้าไม่มีความหมายก็ไม่เป็นไรแต่เอาให้มันเพราะๆ ละกัน -..-) :: คิม ยอนจอง [การประสานสัมพันธ์,,ความสัมพันธ์] 
    2.ชื่อเล่น / ฉายาที่พระเอกเรียก :: ยัยเหี่ยว [ชอบทำหน้าเหี่ยวๆ เวลาไม่พอใจ]
    3.อายุ (ห้ามต่ำกว่า 20)::  20 ละกัน
    4.วันเกิด :: 01/08
    5.น้ำหนัก / ส่วนสูง :: 163/44
    6.บุคลิก / ลักษณะหน้าตา :: ตัวเล็กๆ ฉบับพกพา ดูภายนอกอ้อนแอ้นๆ แต่จริงๆ แล้วเข้มแข็ง มีลักยิ้มมุมปาก เวลายิ้มตาหยี 
    7.นิสัย (5 บรรทัด UP!!) :: ยอนจองเป็นคนที่ดูภายนอกจะเป็นคนร่าเริง แจ่มใส ยิ้มแย้มตลอดเวลา มองโลกในแง่ดี เป็นที่น่ารักน่าเอ็นดูของคนที่พบเห็น มีเสน่ห์ที่ความบ้าบอของตัวเอง รักเพื่อน รักศักดิ์ศรีของตัวเองที่สุดในโลกกก แต่ข้างในลึกๆ เป็นคนเข้มแข็ง มีเหตุผล ไม่ยอมใครง่ายๆ ถ้าไม่จำเป็น แอบปากจัดเล็กน้อย ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกง่ายๆ เกลียดการบังคับ การกักขัง และการเอาเปรียบ รักความยุติธรรม เอาใจใส่คนรอบข้าง รู้จักบุญคุณคน ถ้าตอบตอบแทนอะไรได้ก็จะทำเต็มที่ แต่ถ้าไม่ได้ก็จะใช้เหตุผลต่อรอง รักแรงเกลียดแรง อ่อนไหวง่าย มีเรื่องราวฝังใจกับเรื่องพ่อแม่ในอดีต ชอบทำอาหารและขนม เพราะอาศัยอยู่กับป้าที่เปิดร้านคอฟฟี่ช็อป
    8.ชอบ / ไม่ชอบ :: ชอบ//ฟังเพลง [จะได้ทำให้อารมณ์ดีขึ้น] ,, ชอบช่วยเหลือคนอื่น,, ชอบทำขนม / ไม่ชอบ// ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกง่ายๆ การบังคับ การกักขัง และการเอาเปรียบ
    9.ความสามารถพิเศษ / งานอดิเรก :: ความสามารถพิเศษคือทำอาหาร+ขนมอร่อย ^^ // งานอดิเรกคืออ่านหนังสือและทำอาหาร
    10.อื่นๆ :: ขอเพิ่มด้านครอบครัวแล้วกันค่ะ ^^ เรื่องมันมีอยู่ว่า ยอนจองสูญเสียพ่อกับแม่ไปตั้งแต่อายุ 10 ขวบ จากเหตุการณ์ที่มาเฟียมาท้วงหนี้ (ติดหนังจีนมากไปป่ะฟระ - -^^^^) ซึ่งยอนจองก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย ยอนจองจึงเกลียดการบังคับขู่เข็ญตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หลังจากที่พ่อกับแม่ตาย ป้าแท้ๆ ของยอนจองซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่สาวแท้ๆ ของแม่ยอนจองก็รับไปเลี้ยง และดูแลอย่างดี ดูภายนอกยอนจองอาจจะเป็นคนร่าเริง แต่ลับหลังยอนจองจะแอบเศร้าทุกครั้งที่มองรูปพ่อและแม่บนหัวเตียง [รู้สึกชีวิตรันทดยังไงก็ไม่รู้เนอะ - -*]
    11.อิมเมจคุณ (บอกชื่ออิมเมจด้วย) ขอ 3 รูปที่คิดว่าดูดีที่สุด :: Malina Priyawat,, Teen Idol Cawaii Girls 2007







    12.อิมเมจคู่คุณ ขอ 3 รูปเหมือนกันนะ ::







    [หารุปยากที่ทั้งมะลิและคลู้ -*-]
     
    คำถามทั่วไป
    1.ถ้าติดแล้วต้องเม้นฟิคด้วยนะ :: คิดว่า ถ้าไม่ติดก้อจะเม้นนะ น่าหนุกดี ^^ [พูดเปนลาง เด๋วก้อไม่ติด]
    2.ถ้าช่วงไหนไม่ว่างมาเม้นฟิคไม่ได้ หรือ ติดธุระ ช่วยแจ้งล่วงหน้าก่อนนะคะ :: อ่ะคร่ะ
    3.เวลาแพรกับรี่ไม่มาอัพจิกทวงบ้างก็ดีนะคะ ชอบ 55+ เร่งการอัพน้า เราสองคนโรคจิต -..- :: เร่งแบบทวงหนี้เรยมะน้อง เพ่จัดห้ายๆ
    4.พล็อตค่อนข้างแรง แต่ฉากอย่างนั้น... เราสองคนจะพยายามทำให้มันดูซอฟๆ หน่อย แต่ก็อาจจะมีบ้างที่มันแรงๆ อ่ะ ขอบอกไว้ ณ ที่นี้เลยนะคะ :: อ่ะจร้า พี่ (และเพื่อนๆ) ก้อซาดิสม์เปนทุนอยุ่แล้วน้อง ไม่มีปัญหาหรอก อิอิ 
    5.เมื่อตกลงใจจะออฯ เป็นนางเอกฟิคนี้แล้วแสดงว่าคุณยินดีให้เรานำตัวละครคุณไปต้มยำทำแกง ฯลฯ ได้ใช่มั้ยคะ :: ได้ๆๆ
    6.มีอะไรอยากจะบอกกับคนแต่งมั้ย? (ขอคะแนนพิศวาสก็ได้นะ -w-) :: อยากเปนนางเอก –o-  ถ้าพี่ออฟิคนี้ไม่ติดพี่จะไม่อออีกแร้ว (แน่ใจเรอะว่าไม่ออ?) พี่คิดตั้งนานอ่ะ สองสามวันได้มั้ง สุดท้ายรักแพรกะรี่ จุ๊บๆ (ขยะแขยงชิมิคระ? - -^^^)
    7.ถ้าติดแล้วหายเราสองคนขอถอดออกจากบทเลยนะคะอย่าหาว่าใจร้าย -_- แต่ถ้ามีเหตุผลที่ดีพออาจจะยกเว้นให้ได้ ^^ :: จะพยายามไม่หายระกันจ้ะ
     
    คำถามชิงบทนางเอกคยูฮยอน
    [คำตอบถ้ามีบทพูดทุกข้อจะดีมากเลยนะคะ >_<]
    1.ตอนนั้นคุณโดนพวกโจรหื่นกามเล่นงาน และหวังจะลากคุณไปข่มขืน แต่แล้ว นับว่าโชคยังช่วย เพราะอยู่ดีๆก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยคุณซะงั้น! เมื่อโจรหนีไปแล้ว คุณจะขอบคุณเจ้าชายยังไงดี!? ( ขอให้บรรยายตั้งแต่โดนโจรลวนลามเลยนะ พร้อมบทพูด 5 บรรทัด UP!! ) :: ในซอยแคบๆ ณ กลางดึกของคืนหนึ่ง ยอนจองที่ทำกำลังเดินใจลอยถือถุงแป้ง และขนมปังที่เพิ่งไปซื้อมาสำหรับวันพรุ่งนี้ ต้องสะดุ้งจากเสียงเรียกที่ไม่คุ้นเคยดังมาข้างหลังของเธอ
    “น้องสาว มาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ จ๊ะ” ยอนจองหันกลับไปดูก็พบว่า ชายฉกรรจ์คนหนึ่งท่าทางหื่นกาม กำลังเดินเข้ามาหาเธอช้าๆ และตามมาด้วยพวกเดียวกันอีก 3 คน
    “เอ่อ.... คือ ฉันต้องรีบไปแล้วน่ะค่ะ ขอตัวนะคะ” ยอนจองเลี่ยงไปทางอื่น แต่โดนชายคนนั้นฉุดแขนอีกข้างไว้
    “อยู่ด้วยกันก่อนสิ”
    “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” ยอนจองสะบัดข้อมือออก
    “จะรีบไปไหน จะรีบไปไหน” ชายอีกคนพูดและเดินต้อนเธอเข้าไปจนชิดกำแพง เธอถอยหลังไปจนชิดกำแพง
    “นี่! ทำไมไม่ไปทำอะไรที่มันสร้างสรรค์กว่านี้ล่ะ” ยอนจองถาม
    “เอ๊ะ! ยัยนี่ ปากดีนักนะ คืนนี้เธอไม่รอดแน่” ชายคนนั้นพูดพลางถอดเข็มขัดกางเกง ในขณะนั้นเอง ยอนจองได้ทีเผลอ วิ่งออกจากซอยนั้นทันที แต่ด้วยความที่ขาสั้นๆ ของเธอไม่อำนวย ก็เลยทำให้แค่วิ่งไปถึงครึ่งทางเท่านั้น
    “จะหนีไปไหนยัยตัวดี” ชายอีกคนฉุดแขนยอนจองกลับมา
    “ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยด้วย!” ยอนจองจนปัญญาจะหนี เลยตัดสินใจร้องขอความช่วยเหลือ และเหมือนพระเจ้าจะได้ยิน ส่งเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้ (เข้ามาทางไหนฟระ? -*-)
    “จะทำอะไรผู้หญิงคนนั้นน่ะ”
    “ไม่ต้องมายุ่งหรอกน้องชาย”
    “ไม่ยุ่งได้ไง ก็นั่นมันคนของผมนี่ครับ” เจ้าขี่ม้าขาวในความคิดของยอนจองพูดขึ้น ทำให้ชายฉกรรจ์ที่ล้อมยอนจองอยู่หันมามองหน้ากันแบบงงๆ อย่างไม่ได้นัดหมาย
    “ปล่อยเธอมาหาผมดีกว่าครับ”
    “ไม่มีทางหรอก”
    “งั้นพี่อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจแล้วกันนะครับ” เจ้าชายขี่ม้าขาวยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ๆ ให้ชายฉกรรจ์ และจากนนั้นก็เกิดจากต่อสู้กันขึ้นจนชายฉกรรจ์ร่างถึกพวกนั้นหนีไป
    “ไม่เป็นไรแล้วนะ” ชายหนุ่มพูดขึ้น พลางเดินเข้ามาหา
    “ค่ะ ^^ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ ถ้าไม่ได้คุณฉันแย่แน่ๆ เลย” ยอนจองโค้งตัวให้ชายคนนั้นเพื่อเป็นการขอบคุณ
    “ฉันไปแล้วนะ บ๊ายบาย” ว่าแล้ว เจ้าชายก็เดินจากไปเลย โดยที่ยอนจองไม่รู้จักแม้แต่ชื่อของเขา
    “เดี๋ยวค่ะ... ฉันยังไม่รู้จักชื่อขงคุณเลยนะ” แต่ไม่ทันแล้ว เขาเดินหายไปในมุมมืดๆ ข้างหน้านั้นแล้วล่ะ ยอนจองได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่จะเก็บถุงแป้งและขนมปัง แล้วรีบเดินกลับบ้านทันที
    [อันนี้คร่าวๆ นะคะ]
     
    2.วันหนึ่ง คุณไปเจอเจ้าชายอีกครั้งโดยบังเอิญ แล้วเขาก็เดินเข้ามาทักคุณ และพูดว่า ’วันนั้นฉันช่วยเธอไปใช่มั้ย? เพราะฉะนั้นช่วยทดแทนบุญคุณด้วยร่างกายของเธอแล้วกันนะ ^^’ แล้วคุณจะทำยังไงต่อละ? (บรรยายและบทพูด 5 บรรทัด UP!! ตั้งแต่แรกพบสบตาจนจบจะตบอะไรก็ตามสบาย -O- ) :: เอาเป็นฉากตอนเจอกันที่ร้านเบเกอรี่ละกัน
    “ยินดีต้อนรับค่ะ” ยอนจองที่กำลังก้มหน้าก้มตาเก็บของบนโต๊ะกาแฟกลมๆ ที่อยู่ในร้าน พูดทักทายลูกค้าที่เพิ่งเข้ามาใหม่ด้วยน้ำเสียงสดใส
    “เธอที่ฉันเคยช่วยไว้ใช่หรือเปล่า” น้ำเสียงที่คุ้นหูยอนจองดังขึ้น
    “เอ๊ะ! คุณที่เอง ^^ เชิญนั่งก่อนสิคะ” ยอนจองเชิญเจ้าชายไปนั่งที่มุมร้านที่ดูสงบที่สุด
    “เธอทำงานอยู่ที่นี่เหรอ?”
    “ค่ะ ป้าของฉันเป็นเจ้าของร้านน่ะค่ะ เอ่อ... แล้วนี่คุณชื่ออะไรล่ะคะ จะได้เรียกถูก”
    “ฉันชื่อ โจว คยูฮยอน”
    “ฉันชื่อ คิม ยอนจอง ค่ะ... ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” ยอนจองโค้งตัวให้อย่างสุภาพ
    “เธอจำวันที่ฉันช่วยเธอได้รึป่าว?” ยอนจองพยักหน้าหงึกหงักๆ
    “มีอะไรเหรอ?”
    “วันนั้นฉันช่วยเธอไปใช่มั้ย? เพราะฉะนั้นช่วยทดแทนบุญคุณด้วยร่างกายของเธอแล้วกันนะ ^^” คยูฮยอนยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ๆ
    “เอ๊ะ! นี่คุณจะบ้าเหรอ?” ยอนจองตะโกนเสียงดังจนคนในร้านหันมามอง
    “ฉันเธอก็ต้องบาปไปตลอดชีวิตแน่ๆ”
    “ไม่มีทาง นี่คุณ... พูดให้มันดีๆ หน่อยนะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่านะ” ยอนจองหรี่เสียงลง แต่ยังคงตวาดเล็กๆ
    “งั้นก็ตามใจแล้วกัน แล้วอย่าหาว่าไม่เตือน” ชายคนนั้นพูดอย่างไม่เดือดร้อนอะไร
     
    3.สุดท้าย คุณก็แพ้เขาจนได้ แต่คุณจะขอร้องยังไงดีเพื่อให้เขายอมคำขอร้องที่ว่า ’ต้องชดใช้ด้วยร่างกาย’? (อันนี้อธิบายไม่ต้องมาก แต่ขอเน้นบทพูดแล้วกัน 5 บรรทัด UP!!) :: ยอนจองนั่งลงตรงข้ามคยูฮยอนอย่างเหนื่อยใจ และพยายามที่จะหาวิธีที่ไม่ต้องชดใช้ด้วย ‘ร่างกาย’
    “เอาอย่างนี้ละกัน ฉันจะยอมเป็นทาสคุณไปจนกว่าคุณจะพอใจเลย น้าๆๆ”
    “ไม่!!”
    “แล้วทำไมต้องตอบแทนบุญคุณด้วยร่างกายด้วยล่ะ?”
    “ไม่มีเหตุผล” (ความจริงคือไม่บอกว่าจะเอาอะไรต่างหาก 555)
    “ฉันรู้ว่าคุณช่วยเหลือฉัน และฉันก็พยายามที่จะตอบแทนคุณ แต่ทำไมคุณต้องเอาร่างกายฉันไปทารุณด้วยล่ะ”
    “ฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าจะเอาร่างกายเธอไปทำอะไร - -* เธอนี่วิตกจริตเกินไปแล้วมั้ง”
    “งั้นก็ได้!!! ถ้ามันจะเป็นการตอบแทนบุญคุณของคุณ”
     
    4.ในที่สุด คุณก็ต้องจำใจมาอยู่บ้านเขาอย่างเสียไม่ได้ แต่เมื่อมาอยู่บ้านของคยูฮยอน มันเหมือนดั่งนรก!! เขาเล่นใช้งานคุณอย่างไม่ให้มีพัก แต่คุณก็ยังอดทนต่อไป จนกระทั่งคุณใกล้จะระเบิดออกมาแล้วด้วยความที่ทนไม่ไหวสุดๆแล้ว คยูฮยอนก็สั่งให้คุณหยุดทำงาน สร้างความประหลาดใจให้กับคุณมาก แต่... เขากลับบอกให้คุณไปนั่งรอที่เตียงในห้องนอนของเขา คุณจะคิดว่ายังไง และจะทำยังไงดีเพื่อปกป้องเวอร์จิ้นของตัวเอง =[]=! (ขอบรรยายและบทพูดเยอะๆ 5บรรทัด UP!! -w- ,มันอาจจะออกแนวไปทางเสี่ยงเล็กน้อยนะเค๊อะ -[]-;;) :: [เปลี่ยนจากสรรพนาม ‘คุณ’ เป็น ’นาย’]
    “อะไรเนี่ย เอาอะไรมาให้ฉันทำอีกเนี่ย ฉันเพิ่งจะพักนะ” ยอนจองนั่งลงที่ขั้นบันไดแล้วปาดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผาก ขณะที่คยูฮยอนแกล้งทำน้ำซุปราดพื้น
    “ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจนี่นา มันราดลงมาเอง ยัยเหี่ยว ไปเช็ดหน่อยสิ” คยูฮยอนทำหน้าตารู้ไม่ชี้
    “มันจะราดลงมาเองได้ยังไงเล่า ฉันอยากจะพักแล้วน้า T^T”
    “เธออยากจะพักงั้นเหรอ?”
    “ช่าย ย ย~”
    “งั้นเธอก็ไม่ต้องทำงานแล้วล่ะ”
    “เอ๊ะ?”
    “ฉันบอกว่าเธอไม่ต้องทำงานแล้ว ไปรอฉันที่เตียงแล้วกัน” คยูฮยอนดึงแขนยอนจองขึ้นแล้วผลักให้ขึ้นไปข้างบน ยอนจองเดินขึ้นไปแต่โดยดี ไม่นานคยูฮยอนก็เดินเข้ามา และล็อคกลอนประตู ก่อนที่จะเดินเข้ามาหายอนจองบนเตียงอย่างช้าๆ
    “นี่นายคิดจะทำอะไรน่ะ?”
    “ก็ให้เธอทดแทนบุญคุณฉันไง” คยูฮยอนผลักยอนจองลงบนเตียง จากนั้นก็
    “นายจะบ้าเหรอ?” ยอนจองผลักคยูฮยอนออกไป
    “ก็ฉันบอกแล้วไง ว่าเธอต้องชดใช้ด้วยร่างกาย” คยูฮยอนเชยคางยอนจองขึ้น
    “ไม่มีทาง” ยอนจองปัดมือออกแล้วใช้วิชามาร กลิ้งจนตกเตียง
    “จะหนีไปไหน” คยูฮยอนดึงข้อมือยอนจองไว้ทันแล้วผลักกลับลงบนเตียงตามเดิม
    “ปล่อยฉันไปเถอะน้า มันไม่ช่วยอะไรเลย ถ้านายจะทำแบบนี้” คยูฮยอนไม่ฟัง กลับพรมจูบและซุกไซร้ไปตามซอกคอของยอนจงอย่างไม่ลดละ
    “นายน่ะ ไม่ต่างอะไรกับพวกนั้นเลย ฉันเกลียดนาย!! ออกไป!!!” ยอนจองใช้กำลังทั้งหมดผลักคยูฮยอนออกไป แล้วตบหน้าคยูฮยอนสุดแรงเกิด คยูฮยอนจับแก้มตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะลุกออกไปข้างนอกด้วยความอารมณ์เสีย ปล่อยให้ยอนจองนั่งร้องไห้อย่างทำใจไม่ได้อยู่ในห้องคนเดียว
    [ครั้งแรกในชีวิตที่เคยแต่งแบบนี้ >w<]
     
    5.ต่อมา คยูฮยอนก็เปลี่ยนไป เขาทำตัวดีกับคุณมาก ไม่ใช่งานหนักเหมือนเมื่อก่อน จนคุณเริ่มรู้สึกหลงรักมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง เขายอมปล่อยคุณให้กลับบ้าน แต่คุณกลับหลงรักเขาหมดหัวใจไปซะแล้ว คุณจะกลับบ้านหรือจะอยู่กับเขาต่อ? เพราะอะไร? (คราวนี้ทั้งบรรยายและบทพูด เน้นเยอะๆ เพราะอาจจะมีสิทธิ์ลุ้นมากนะ 5 บรรทัด UP!!) :: [กลับไปแน่ๆ แต่ต้องให้อะไรคยูฮยอนอย่างนึงก่อน ><]
    หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น คยูฮยอนก็เริ่มทำดีกับยอนจองไปเรื่อยๆ จนยอนจองเริ่มสนใจในตัวคยูฮยอนมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าเธอรักเขาเข้าแล้ว แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็มาบอกว่า เขาปล่อยให้เธอกลับบ้านไป ทั้งๆ ที่ปากอยากบอกว่ากลับ แต่ใจมันบอกว่าไม่น่ะสิ
    “ยัยเหี่ยว เธอกลับบ้านไปได้แล้วล่ะ” คยูฮยอนพูดขึ้นขณะที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น
    “เอ๊ะ! ทำไมล่ะ ก็นายอยากให้ฉันทำงานบ้านที่กองเท่าดาวอังคารให้ไม่ใช่เหรอ แล้วอยู่ดีๆ มาให้ฉันกลับบ้านเนี่ยนะ”
    “ทีตอนแรกใครอยากบ่นกับบ้านล่ะ” คยูฮยอนแขวะเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินออกไปนอกบ้านบ้าน ยอนจองวิ่งตามคยูฮยอนมาติดๆ
    “เดี๋ยว นายยังไม่ได้บอกฉันเลยว่าทำไมนายถึงอยากให้ฉันกลับบ้าน” เธอถาม
    “ฉันคิดว่าฉันควรจะ......เฮ้อ ช่างมันเถอะ ไปเก็บของได้แล้วไป เดี๋ยวฉันให้รถมารับ” คยูฮยอนพูดอย่างตัดใจ แววตาของยอนจองทอแววผิดหวังเล็กน้อย เธอวิ่งไปในห้องของตัวเอง เก็บกระเป๋าและสัมภาระให้เรียบร้อย แล้วหยิบแหวนเงินแท้ในกล่องสีขาวที่อยู่บนหัวเตียงของเธอออกมา
    “วันนี้แหล่ะ ฉันจะบอกเค้าให้ได้” เธอลากกระเป๋าออกมาข้างหน้าบ้าน ซึ่งมีคยูฮยอนรออยู่ก่อนแล้ว ไม่นานนักรถก็มาถึง
    “แม่ฉันเคยบอกไว้ว่า ถ้าฉันรู้สึกดีๆ กับใคร....” ยอนจองทำหน้าเพ้อฝัน แต่โดนคยูฮยอนขัดซะก่อน
    “แล้วความรู้สึกดีๆ ของเธอมันคืออะไรล่ะ”
    “ก็ ความรัก ไง” ยอนจองตอบยิ้มๆ
    “ต่อๆ” คยูฮยอนเร่ง
    “ถ้าฉันรู้สึกดีๆ กับใคร....”
    “รถมาแล้ว ไปได้แล้วยัยเหี่ยว” ยอนจองยังพูดไม่จบก็โดนคยูฮยอนขัด
    “ให้ฉันมอบสิ่งนี้ให้กับคนนั้น (พูดพลางเอาแหวนออกมา แล้ววางใส่มีคยูฮยอน) แหวนนี้เป็นสิ่งที่พ่อให้แม่ไว้ และแม่ก็ให้ฉันไว้ เป็นตัวแทนของความรักความห่วงใย ฉันคิดว่า ฉันควรจะให้นายเก็บเอาไว้นะ” ยอนจองพูดยิ้มๆ แล้วลากกระเป๋าขึ้นรถไป คยูฮยอนมองตามภาพนั้นอยู่นาน ก่อนที่จะเอาแหวนที่ยอนจองให้ขึ้นมาดู และคิดขึ้นได้
    “ถ้าฉันรู้สึกดีๆ กับใคร....ให้ฉันมอบสิ่งนี้ให้กับคนนั้น”
    “แล้วความรู้สึกดีๆ ของเธอมันคืออะไรล่ะ”
    “ก็ ความรัก ไง”
    “ฉันคิดว่า ฉันควรจะให้นายเก็บเอาไว้นะ”
    “เธอให้ฉัน งั้นก็แสดงว่า........”
     
    6.อยากให้ตอนจบเป็นยังไง (ยาวๆ เน้นยาวๆ มีบทพูดด้วยยิ่งดีนะคะ > <) :: [เอาล่ะ ตอนสุดท้ายแร้ว]
    สองอาทิตย์ผ่านไป ณ ร้านคอฟฟี่ช็อปที่เดิม
    “ยอนจอง ไปซื้อแป้งให้ป้าหน่อยสิลูก”
    “ค่า~” ยอนจองรีบถอดเสื้อกันเปื้อนแล้วรีบวิ่งออกจากร้านทันที เธอวิ่งตรงไปยังซอยเปลี่ยวซอยเดิมที่เธอเจอกับคยูฮยอนครั้งแรก แต่แตกต่างกันตรงที่...ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน เธอจ้องมองมุมเดิมที่เขาเคยช่วยเธอไว้อย่างเลื่อนลอย ภาพบรรยากาศเก่าๆ ผุดขึ้นมาในความคิดนับไม่ถ้วน ทำให้ร่างเล็กน้ำตาคลอ เธอปาดน้ำตาแล้วเดินไปยังร้านค้าที่เธอไปซื้อแป้งประจำ
    “อ้าว ยอนจองเองหรอกเหรอ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” ป้าเจ้าของร้านเอ่ยทักร่างเล็ก
    “ค่ะ พอดีหนูไปอยู่บ้านเพื่อนมาน่ะค่ะ”
    “เอาเหมือนเดิมใช่มั้ย” ป้าเจ้าร้านถามอย่างรู้ใจ
    “ค่ะ” เธอยิ้มพร้อมรับเอาถุงแป้งมาแล้วจ่ายตังให้กับป้าเจ้าของร้าน
    “หนูไปก่อนนะคะ”
    “จ้ะ” เธอวิ่งกลับร้านไปอย่างรวดเร็ว โดยผ่านซอยเปลี่ยวนั้นอีก ทำให้เธออดมองไม่ได้ ภาพชายหนุ่มที่เธอคุ้นตากำลังยืนพิงกำแพงอยู่ ยอนจองเดินเข้าไปใกล้ด้วยความไม่แน่ใจ แต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า..... เธอจึงเดินกลับร้านไปด้วยสีหน้าผิดหวัง
    “ยอนจอง มีคนมาหาแน่ะ เป็นผู้ชาย สูงๆ หล่อๆ” ป้าของเธอเอ่ยขึ้นทันทีที่เธอผลักประตูเข้ามา
    “เขาอยู่ไหนคะ?” ยอนจองถามด้วยความตื่นเต้นดีใจ ข้างในใจภาวนาให้เป็นคนที่เธอ ‘คิดถึงตลอดเวลา’ จริงๆ เถอะ
    “เห็นเดินเข้าไปในซอยนั้นน่ะ ระวังด้วยล่ะ เดี๋ยวนี้มีข่าวไม่ดีเกี่ยวกับพวกมิจฉาชีพ ชอบ.....” ป้าของยอนจองพูดไม่ทันขาดคำ เธอก็ทิ้งถุงแป้งแล้ววิ่งออกไปข้างนอกทันที โดยมีสายตาของคนในร้านมอง ยอนจองวิ่งไปพลางปาดน้ำตา
    “ใช่นายจริงๆ ด้วย ฮึก..” ยอนจองวิ่งมาถึงซอยที่ว่า ก็เห็นคยูฮยอนกำลังเดินออกไปจากซอยอีกด้านหนึ่ง
    “คยูฮยอน นายกำลังจะไปไหนน่ะ” ยอนจองตะโกนเรียกคยูฮยอน แต่เขาทำเหมือนไม่ได้ยินแล้วเดินต่อไป ยอนจองจึงพยายามตะโกนอีก
    “คยูฮยอน นายไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง” ยอนจองทำไม่ไหวจึงหยิบกระป๋องเบียร์เปล่าแถวนั้นขว้างใส่คยูฮยอนเต็มแรง คยูฮยอนหยุดเดิน แต่ก็ไม่ได้หันมาแต่อย่างใด
    “นายจะไปไหน”
    “ฉันก็ไปตามทางของฉันสิ ฉันไม่อยากผูกมัดเธอ”
    “ฉันไม่ให้นายไป” ยอนจองเริ่มสะอื้น คยูฮยอนหันหน้ากลับมาหายอนจอง แต่ไม่ได้พูดอะไร
    “นายมาทำกับฉันอย่างนี้ได้ไง นายมาให้ความหวังแล้วนายก็ทิ้งฉัน นายมาหลอกให้ฉันรักแล้วก็จากไปอย่างนี้เหรอ นายมันเลวที่สุด ฮึก... ฮือออ” ยอนจองสะอื้น ก่อนปล่อยน้ำตาออกมา เธอทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น
    “ฉัน...ขอโทษ” คยูฮยอนพูดพลางเดินเข้ามาหายอนจอง เขาย่อตัวลง แล้วเช็ดน้ำตาที่แก้มของยอนจอง
    “ฉันขอโทษ” คยูฮยอนพูดอีกครั้ง พลางกอดยอนจองเอาไว้
    “นายจะ...ฮึก...ไม่ไปไหน...ฮึก...อีกแล้วใช่มั้ย” ยอนจองถามไปสะอื้นไป
    “ใช่ๆ ฉันจะอยู่กับเธอ” คยูฮยอนพูดพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
    “สัญญาสิ”
    “ฉันสัญญา” สิ่งที่คยูฮยอนพูดทำให้ยอนจองยิ้มออกมาได้
    "เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ
    “อื้ม” ยอนจองพยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้คยูฮยอน
    “ฉันให้” คยูฮยอนล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ พร้อมเอากล่องสี่เหลี่ยมสีขาวออกมา เขาหยิบโลหะสีเงินออกมาแล้วสวมเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของยอนจอง เธอมองดูมันอย่างพิจารณา
    “นี่มันของที่ฉันให้นายนี่นา”
    “ใช่” คยูฮยอนพูดยิ้มๆ
    “ขี้โกงนี่นา” ยอนจองโวยทันที
    “อ้าว ยัยเหี่ยว ก็เธอให้ฉันแล้วมันก็ต้องเป็นของฉันสิ”
    “ได้ไงกันเล่า”
    “ถ้าฉันให้เธอมันก็ไม่ผิดหรอก” คยูฮยอนลุกขึ้น
    “นายขี้โกงนี่”
    “ไม่รู้ไม่ชี้”
    “แต่นายเปลี่ยนใจง่ายจัง ผู้ชายใจง่าย” ยอนจองย้อน
    “มาว่าฉันอย่างนี้ได้ยังไง”
    “ก็ถ้าฉันไม่บีบน้ำตา นายคงไม่เปลี่ยนใจใช่มั้ยล่ะ”
    “ใครว่า ถึงเธอไม่ขอร้องฉัน ฉันก็ต้องกลับมาอยู่ดีแหล่ะ”
    “ทำไมล่ะ” ยอนจองถามพลางลุกขึ้นมาจ้องหน้าคยูฮยอนอย่างกำลังหาคำตอบ
    “เพราะ..............ฉันรักเธอไง” คยูฮยอนยิ้มแบบเขินๆ ก่อนที่จะกอดยอนจองอย่างแนบแน่น
    “งั้นฉันก็ไม่ต้องชดใช้บุญคุณของนายด้วยร่างกายแล้วใช่มั้ย” ยอนจองกระซิบถามเบาๆ
    “ใครว่าล่ะ” คยูฮยอนกระซิบตอบอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะ...................................................
     
    [ไม่ไหวแร้ว ไปคิดกันเอาเองละกัน เมื่อยๆๆๆ แร้ว ยังไงก้อฝากด้วยนะคะ ขอให้ติดๆๆ สาธุ! ]


    เจ้าหญิงเชอร์รี่พิ้งค์!*~ตอนที่ 1 : ๐ใบสมัครนางเอกคยูฮยอน!~๐ // Mrs.Kim & Mrs.Lee / โดย L [y] NN*,, / อัพเดท 28 ก.ย. 51
    ผู้เข้าชม : 0 โพส : 0 คะแนน : 0 / 0 โวต

    ตอนที่ 195 : [Audition] ใบสมัครนางเอกคยูฮยอน ,, [Mrs.Kim &#9829; Mrs.Lee] / โดย ••Min_DH :: นางมารซีซ่าส์•• ARJOE* / อัพเดท 2 ต.ค. 51
    ผู้เข้าชม : 3 โพส : 0 คะแนน : 0 / 0 โวต

    ขนาดตัวอักษร : เพิ่มขนาด | ลดขนาด



    ใบสมัครนางเอกคยูฮยอน

    -สปอยล์เรื่องเล็กน้อย-

    นายมันผู้ชายจอมฉวยโอกาส

    ทีแรกฉันนึกว่านายคือเจ้าชายซะอีก

    แต่ไปๆมาๆ นายคือปีศาจร้าย! นายน่ะไม่ต่างอะไรจากไอ้เลวพวกนั้นเลยซักนิด!...

    ฉันเกลียดนายที่สุด!!

     

    ประวัติส่วนตัว

    1.ชื่อเกาลี (ขอมีความหมาย ถ้าไม่มีความหมายก็ไม่เป็นไรแต่เอาให้มันเพราะๆ ละกัน -..-)  :: 
    ฮวาง ยอนฮวา (ไม่มีความหมาย ว่าแต่มันเพราะมั้ย ตั้งใจให้เพราะสุดๆแล้วนะ - -;)

    2.ชื่อเล่น / ฉายาที่พระเอกเรียก :: 
    ชื่อเล่น ยอนว่า (*ส่วนมากเพื่อนจะเรียกแบบนี้ แต่คนอื่นจะเรียกยอนฮวาเฉยๆ) 
    ฉายาที่พระเอกเรียก สาวน้อยสุดที่รัก~(ยามจะบุกเธอ(ถึงเตียง) =O=^^)/ยัยจิ้งจกเวอร์จิ้น (ยามฮาๆขันๆ - -*)

    3.อายุ (ห้ามต่ำกว่า 20) :: 20 เลย - -

    4.วันเกิด :: 14/02/**** (วาเลนไทน์เดย์!~)

    5.น้ำหนัก / ส่วนสูง :: หนัก 46 กก./สูง 167 ซม.

    6.บุคลิก / ลักษณะหน้าตา :: 
    สาวที่เชิดอกเดินได้ตลอดเวลา การเดิน กริยาของเธอบ่งบอกได้เลยว่าสาวคนนี้เป็นคนที่มีความมั่นใจและกล้า (แต่หน้าตาและนิสัยไม่ให้เล็กน้อย - -;) หน้าหวานขาวอมชมพู ตาโตใสปิ๊ง! -..- ผมดำยาว จมูกโด่งไม่มากแต่ค่อนข้างยาว ปากสีอมชมพูน่าจุ๊บุ๊จุ๊บุ๊~ =3= 

    7.นิสัย (5 บรรทัด UP!!) :: 
    สาวหน้าหวาน แต่นิสัยไม่หวาน หน้าตาน่ารักน่าหวานจนผู้ชายหลายๆคนต้องหลงรักสาวคนนี้ แต่ถ้าได้ทราบนิสัยแล้วคุณจะอึ้งจนพูดไม่ออก ก็สาวหน้าหวาน เธอคนนี้น่ะ ทั้งดุ(หน่อยๆ) กล้าหาญ(นิดๆ) ปากจัด(จริงๆ) ปากม๊ากก(สุดๆ) มั่นใจสุดๆ รักศักดิ์ศรีของตัวเองสุดๆ อย่าให้ใครมาดูถูกผู้หญิงหรือเธอเชียวนะ ไม่อย่างนั้นคุณอาจจะเข้าไอซียูได้ - - เป็นคนที่หวงเวอร์จิ้นตัวเองมาก ใครมาขอหรือมายุ่งก็อาจจะตายเลยก็ได้ -O- เป็นคนที่เข้มแข็ง ค่อนข้างอดทน หากใครมาดูถูกเธอเธอจะตอกตอบกลับด้วยวาจาสุภาพแต่ความหมายมันช่างน่าเจ็บใจอย่างลึกนัก! เพราะเป็นคนที่ปากร้ายและปากจัด - -+ ชอบท้าคนอื่นไปเรื่อยๆ จนพล่อยปากออกไปในสิ่งทีตัวเองไม่สามารถทำได้ เธอก็จะใช้คำพูดอ้างแล้วก็หนี - -;; หรือบางครั้งก็จะร้องขอ เห็นดุๆปากร้ายแบบนี้ นั่นเป็นเพียงกริยาประจำของเธอ แต่จริงๆแล้วเธอเองก็ร่าเริง ปกติเหมือนคนทั่วไปนั่นแหละ เธอคนนี้มือหนักนะ ค่อนข้างต่อสู้เก่ง แต่จะสู้เก่งเฉาพะเวลามีแรงเท่านั้นละ ถ้าไม่มีแรงก็ไม่เก่งหรอก - - ชอบกิน ดูหนังและเขียนระบายความรู้สึกลงในสมุดเล่มโปรด ถ้าอารมณ์เสียทีก็จะขีดมั่วซั่วสมุดจนขาดเลย(ก็ได้) - - เธอเป็นคนที่อารมณ์แปรปรวนและเปลี่ยนได้เร็ว แต่ถ้าต่อหน้าคนสำคัญหรือต่อหน้าอะไรที่ไม่สมควรแสดงอารมณ์ออกไป เธอก็จะเก็บในใจฝืนไว้ เรียกได้ว่าเก็บอาหาร เอ๊ย เก็บอาการเก่ง - - อีกอย่าง เธอน่ะ! ปากไม่ตรงกับใจ!!

    8.ชอบ / ไม่ชอบ :: 
    การต่อสู้,,หนัง/ละคร,,อาหารกิน /// คนเจ้าเล่ห์หรือเจ้าชู้!! พวกหื่นกาม - -+ พวกหญิงชะนีที่ชอบดูถูกคน -O-;;


    9.ความสามารถพิเศษ / งานอดิเรก ::
     
    ต่อสู้,,การด่าคนด้วยวาจาสุภาพแต่ความหมายมันน่าเจ็บใจมากๆ - -+ / ดูหนัง,ออกกำลังกายหรือฝึกซ้อมต่อสู้ เขียนระบายอารมณ์ - -

    10.อื่นๆ :: ยอนฮวาเป็นเด็กกำพร้า อาศัยอยู่กับเพื่อน 2 ที่คอนโด ชีวิตไม่ลำบากอะไรหรอก ออกจะสบายด้วยซ้ำ เป็นนักศึกษามหา'ลัยและทำงานที่ร้านขายของ คล้ายๆเซเว่นอีเลเว่นนั่นละ จำชื่อไม่ได้แล้ว เก็ตๆนี่แหละ ไม่ใช่ซูเปอร์มาร์เก็ตนะ - -* กับเพื่อน 2 คนนั่นด้วย บางครั้งเพื่อนของเธอสองคนนี้จะไม่ค่อยได้อยู่กับยอนฮวา เพราะจะกลับบ้านตลอด เวลาส่วนมากที่ยอนฮวาอยู่คอนโดคนเดียว (ปรับเปลี่ยนได้เน้อ ถ้ามนติดอะ -..-)

    11.อิมเมจคุณ (บอกชื่ออิมเมจด้วย) ขอ 3 รูปที่คิดว่าดูดีที่สุด :: 
    มันเป็นชุดแบบนี้เลยอะ - -* ทีแรกกะเอาปาร์ค มินา แต่ธันเอาไปแล้ว งั้นเอาวูจุงยอนละกัน แฮ่ๆ >O<
    user posted image

    12.อิมเมจคู่คุณ ขอ 3 รูปเหมือนกันนะ ::





    คำถามทั่วไป

    1.ถ้าติดแล้วต้องเม้นฟิคด้วยนะ :: มันแน่นอน!!!!

    2.ถ้าช่วงไหนไม่ว่างมาเม้นฟิคไม่ได้ หรือ ติดธุระ ช่วยแจ้งล่วงหน้าก่อนนะคะ :: แน่นอนภาคสอง!!!!

    3.เวลาแพรกับรี่ไม่มาอัพจิกทวงบ้างก็ดีนะคะ ชอบ 55+ เร่งการอัพน้า เราสองคนโรคจิต -..- :: 
    แน่นอนภาคสาม ยิ่งพล็อตแบบนี้ แน่นอนซะยิ่งกว่าแน่นอนฮ๊าาา~ -.,-

    4.พล็อตค่อนข้างแรง แต่ฉากอย่างนั้น... เราสองคนจะพยายามำให้มันดูซอฟๆ หน่อย แต่ก็อาจจะมีบ้างที่มันแรงๆ อ่ะ ขอบอกไว้ ณ ที่นี้เลยนะคะ :: ค่า!! แรงไปยังไง มินรับได้~~ ก๊ากกกก (มินก็หื่นนะ คุคุ -..-)

    5.เมื่อตกลงใจจะออฯ เป็นนางเอกฟิคนี้แล้วแสดงว่าคุณยินดีให้เรานำตัวละครคุณไปต้มยำทำแกง ฯลฯ ได้ใช่มั้ยคะ :: ได้ค่ะ!! ^O^

    6.มีอะไรอยากจะบอกกับคนแต่งมั้ย? (ขอคะแนนพิศวาสก็ได้นะ -w-) :: เพิ่งออคลุ้ครั้งแรก และอยากติดด้วย เพราะชอบพลอตของคลู้มากที่สุดอะ รองจากด๊องมินชอบแจ แต่เลือกออคยูเพราะชอบพล็อต เพราะฉะนั้น โปรดพิจารณามินด้วย!! >__<

    7.ถ้าติดแล้วหายเราสองคนขอถอดออกจากบทเลยนะคะอย่าหาว่าใจร้าย -_- แต่ถ้ามีเหตุผลที่ดีพออาจจะยกเว้นให้ได้ ^^ :: โอเครับทราบ! >O<

     

    คำถามชิงบทนางเอกคยูฮยอน

    [คำตอบถ้ามีบทพูดทุกข้อจะดีมากเลยนะคะ >_<]

    1.ตอนนั้นคุณโดนพวกโจรหื่นกามเล่นงาน และหวังจะลากคุณไปข่มขืน แต่แล้ว นับว่าโชคยังช่วย เพราะอยู่ดีๆก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยคุณซะงั้น! เมื่อโจรหนีไปแล้ว คุณจะขอบคุณเจ้าชายยังไงดี!? (ขอให้บรรยายตั้งแต่โดนโจรลวนลามเลยนะ พร้อมบทพูด 5 บรรทัด UP!!) ::
    วันนั้นยอนฮวาเพิ่งกลับมาจากซูเปอร์มาร์เก็ตเพราะไปซื้อของที่จะทำอาหารเย็น (โดนเพื่อนๆถีบมาให้ซื้อด้วย -*-) ในมือมีถุงอาหารมากมาย มันทั้งหนักทั้งเยอะ จนเธอตอนนี้ไม่มีแรงจะเดินต่อไปแล้ว และระหว่างกลับบ้านนั่นเอง ก็มีหนุ่มสามคนหน้าตาทุเรศ -*- ผิวดำ จมูกบาน ตาตี๋ เตี้ย -*- แต่งตัวตามประสาวัยรุ่นแซวสาวทั่วไป นั่งคุยกันอยู่ที่ม้านั่งที่ยอนฮวาเดินผ่านพอดี หนุ่มๆหน้าตาทุเรศทั้งหลายก็คิดจะแกล้งยอนฮวาทันที พวกนี้มันเป็นพวกหื่นกาม เห็นหญิงสวยๆคนไหนเป็นไม่ได้จะต้องลากจับมาข่มขืนทันที! (โหย ไม่เจียมตัวเลวพวกเนี้ยะ -*-) 
    "สวัสดีจ้ะน้องสาวสุดสวย ขยันจังเลยนะจ้ะ ให้พี่ช่วยถือมั้ย?"
    ยอนฮวาได้ยินดังนั้นก็เลือกที่จะไปตอบกลับเพราะไม่อยากมีเรื่อง อย่ามาท้าอย่ามาแกล้งยอนฮวานะ ยอนฮวาซะอย่าง ถึงจะเป็นหญิง แต่สู้เก่งนะเว้ยเฮ้ย - -+
    "แหม ไม่ตอบๆ อายพวกพี่ๆหรือไงจ๊ะ"
    "........" ยอนฮวาไม่สนใจ เดินต่อไป พวกหื่นพวกนั้นก็เดินตามๆ ยอนฮวาไม่ค่อยกลัวมากเธอคิดว่าเป็นเพียงแค่วัยรุ่นที่แซวสาวไปวันๆ เธอไม่รู้ว่าหนุ่มพวกนี้นั้นจะจับจ้องเธอไปข่มขืน!
    ยอนฮวาเดินนิ่งไปเรื่อยๆ หนุ่มพวกนั้นเริ่มเหนื่อยที่ต้องพูดแซวเธอไปมาจนอารมณ์เสียขึ้นมา!!
    แต่ก่อนที่หนุ่มพวกนั้นจะลงมือ ยอนฮวาก็หันหน้ามาพูดว่า
    "วันๆไม่มีอะไรทำหรือไง ชีวิตเกิดมาทำได้แค่นี้หรอ เบื่อมากนักหรอที่ต้องมาแซวสาวแบบนี้ ถามจริง แซวแล้วได้อะไร มีสมองมั้ย คิดว่าสาวๆจะหลงพวกนายหรอ หน้าตาก็ทุเรศ ไม่รู้จักเจียมตัวเล๊ย"
    ยอนฮวาพูดออกไป ด้วยความที่ตัวเองปากร้ายและปากเสียเล็กน้อย -*- ยิ่งตอนนั้นพวกหื่นๆนั่นอารมณ์เสียแล้ว ยิ่งยอนฮวาพูดแบบนี้พวกเขายิ่งเดือด!! พร้อมที่จะลงมือกับยอนฮวา! 
    "โธ่เว้ย อวดดีไปแล้วน้องสาว พวกพี่ทำอะไรได้มากกว่าที่น้องพูดอีกนะ หึหึ"
    แล้วไอ้พวกหื่นกามก็จับยอนฮวาอุ้มทันที ยอนฮวาตกใจมาก คิดไม่ถึงว่าพวกหื่นจะทำได้ถึงขนาดนี้ เธอยังไม่ทันตั้งตัวตอนนี้ยอนฮวาอยู่บนบ่าของหนึ่งในหนุ่มหื่นกามแล้ว ถุงของในมือตกหล่นเสียหายหมด!
    "กรี๊ดดดดดด!! ไอ้พวกบ้า ไอ้พวกหื่นกาม ปล่อยฉันนะ!!"
    "ปล่อยก็โง่ดิ ปากดีนัก น้องทำอะไรพวกพี่ไม่ได้หรอก~ ก๊ากๆๆ"
    "ทำอะไรไม่ได้งั้นหรอ!! ฮึ้ยยย!!"
     
    ปั๊ป!! ยอนฮวาใช้กำมือของตนทุบหลังหนุ่มคนที่อุ้มเธอพาดบ่า ทำให้หนุ่มคนนั้นร้องเจ็บขึ้นมาเรียกพรรคพวกอีกสองคนมาลงมือ
    "กล้าทำลูกพี่พวกเราหรอ! นี่!"
    "กรี๊ด! โอ๊ย!" หนุ่มสองคนนั้นตบหน้ายอนฮวา ตอนนี้ยอนฮวาไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่มีแรงต่อสู้เลย แล้วก่อนที่หนุ่มหื่นพวกนั้นจะลากยอนฮวาขึ้นมอร์เตอร์ไซค์ ก็เหมือนพระเจ้าเข้าข้างยอนฮวา ส่งเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเธอ!~
    "เฮ้ย! ทำอะไรน่ะ ไอ้พวกหื่นกาม!" เจ้าชายขี่ม้าขาวที่ว่ารู้จักไอ้พวกหื่นกามนั้นเป็นอย่างดี เพราะเคยเจอด้วยกันบ่อยๆ และกัดด้วยกันบ่อยๆ เจ้าชายขี่ม้าขาวคนนี้หวังจะจับพวกนี้เข้าคุก แต่ก็จับไม่ได้เสียที
    "เฮ้ย! นายนี่นี่นา!! ว๊ากกก!!" ยังไม่ทันที่พวกหื่นกามจะตั้งตัวหนี ก็โดนฝ่าเท้างามๆของเจ้าชายประทับอย่างแรงบนใบหน้าพร้อมๆกันทั้งสามคน 
    "ทำแบบนี้มาตั้งหลายครั้งแล้วนะ!! คอยดู คราวนี้ฉันจะจับพวกแกเข้าคุกให้ได้!!!" พร้อมต่อยหน้าไป 2 หมัด! คำพูดของเจ้าชายทำให้หนุ่มสามคนนั่นรีบวิ่งหนีโดยทิ้งมอร์เตอร์ไซค์ของตัวเองที่นี่ เจ้าชายคิดว่าไล่หนุ่มหื่นพวกนั้นแต่ก้ได้ยินเสียงร้องโอดโอยของยอนฮวา ทำให้เจ้าชายเปลี่ยนใจมาช่วยหญิงสาวก่อน
    "เธอ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่เป็นไรนะ" เจ้าชายพยุงยอนฮวาขึ้นมา ยอนฮวามึนๆอยู่ แต่ก็มีสติขอบคุณเขา
    "ไม่เป็นไรแล้ว ขอบคุณที่มาช่วยนะคะ ขอบคุณจริงๆ ฉันจะไม่ลิมบุญคุณของคุณเลย คุณอยากได้อะไรเป็นการตอบแทนก็ติดต่อฉันได้นะคะ นี่ที่อยู่ของฉันค่ะ ตรงคอนโดข้างหน้านี่เอง หวังว่าเราสองคนจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะคะ ^^" ยอนฮวาพูดพร้อมยิ้มเต็มที่ ยอนฮวารู้สึกดีกับหนุ่มคนนี้จริงๆ เพราะเธอละไม่รู้จะขอบคุณเขายังไงที่มาช่วยเธอ ยอนฮวาเขียนที่อยู่ของเธอให้เขา
    "อ่าครับ ขอบคุณครับ ผมไปก่อนนะ มีธุระด่วน ^^ แล้วเจอกันใหม่ครับ" แล้วเจ้าชายก็รีบวิ่งขึ้นรถคันหรูออกไปทันทีอย่างเรน่งรีบเพราะติดธุระสำคัญ ยอนฮวาก็ได้แต่โบกมือลาให้เขา

    2.วันหนึ่ง คุณไปเจอเจ้าชายอีกครั้งโดยบังเอิญ แล้วเขาก็เดินเข้ามาทักคุณ และพูดว่าวันนั้นฉันช่วยเธอไปใช่มั้ย? เพราะฉะนั้นช่วยทดแทนบุญคุณด้วยร่างกายของเธอแล้วกันนะ ^^’แล้วคุณจะทำยังไงต่อละ? (บรรยายและบทพูด 5 บรรทัด UP!! ตั้งแต่แรกพบสบตาจนจบจะตบอะไรก็ตามสบาย -O-) ::
    ยอนฮวาไม่ได้เจอกับเจ้าชายคนนั้นนานแล้ว (แต่ไม่มาก) ทำให้เธอลืมที่เธอเคยบอกกับเจ้าชายคนนั้นว่า 'อยากได้อะไรเป็นการตอบแทน' แต่แล้ววันหนึ่งในวันนั้นยอนฮวากำลังจะขึ้นห้องที่คอนโด แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งอยู่หน้าห้องของเธอ
    "เอ่อ สวัสดีค่ะ คุณเป็นใคร? =_="
    "อ้อ มาแล้วหรอ จำฉันไม่ได้แล้วหรอ ^^?"
    "อ๋อๆ จำได้ๆ ว่าแต่มาทำอะไรหรอคะ ^__^?"
    "ก็คือวันนั้นฉันช่วยเธอไปใช่มั้ย? แล้วเธอก็ให้ที่อยู่ของเธอมาให้ฉันเพื่อให้ฉันมาบอกว่าต้องการอะไรเป็นการทดแทนบุญคุณ..." ชายหนุ่มพูดดังนั้น ยอนฮวาก็พยายามนึกทวนจนจำได้
    "อ๋อ ค่ะๆๆ ^^ แต่เดี๋ยวก่อนค่ะ เรายังไม่รู้จักชื่อเลย =w= ชื่ออะไรหรอ..."
    "คยูฮยอนครับ คุณยอนฮวา ^^ ดูๆแล้วเราอายุเท่ากันเลยนะ อย่าเรียกคุณๆดีกว่าเนอะ" ไม่ทันที่ยอนฮวาจะต่อประโยคคำถามให้จบ คยูฮยอนก็ตอบแทรกขึ้นมาก่อน พร้อมพูดชื่อของยอนฮวาด้วย ทำให้ยอนฮวาตกใจ
    "อ๋าค่ะ ว่าแต่นายรู้ชื่อฉันได้ไงอะ?"  
    "ก็หน้าห้องของเธอนี่ไง" คยูฮยอนพูดพร้อมชี้ชื่อของยอนฮวาที่ติดอยู่หน้าห้องพร้อมชื่อเพื่อนของเธออีก 2 คน ทุกห้องของคอนโดจะมีชื่อผู้อาศัยแปะอยู่
    "อ๋อๆ นายคยูฮยอน ว่าแต่นายต้องการอะไรเป็นการตอบแทนบุญคุณละ ฉันยินดีจะให้เสมอนะ ^^"
    "จริงๆนะ เธอสัญญาได้มั้ยละ?" ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันอย่างสนิทสนม แค่การเปลี่ยนสรรพนาม
    "สัญญาเลย!! นายอุตส่าห์ช่วยเวอร์จิ้นฉันทั้งที ฮ่าๆๆ"
    "งั้นช่วยทดแทนบุญคุณให้ฉันด้วยร่างกายของเธอแล้วกันนะ ^^"

    "หะ...หาาา O_o ว่าไงนะ เอาใหม่ ฉันคิดว่าฉันคงฟังผิด เหอะๆ -*-" ยอนฮวาตกใจกับคำพูดของคยูฮยอน และไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่เพราะยอนฮวาค่อนข้างไว้ใจคยูฮยอนมากเธอจึงคิดว่าคงจะฟังผิดไป
    "เธอฟังไม่ผิดหรอกนะ ^^ ตามที่ฉันบอกนั่นแหละ"
    "ทดแทนบุญคุณให้นายด้วยร่างกายของฉัน นี่หรอ!?"
    "ใช่แล้ว~ ^_____^" ทันใดนั้น เวลานั้นละ ยอนฮวาก็....
    "หะ....ห๊าาาา!!! O[]O!!! กะ....กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!! นายลามก นายหื่นกาม!!! >O<"
    "ใช่ ฉันลามก ฉันหื่นกาม ว่าไงล่ะ? ^-^"
    "กรี๊ดดดดดดดดดด!!! ฉันคิดไม่ถึงว่านายจะเป็นคนแบบนี้!!! นายนี่มัน...กรี๊ดดดด!!"
    "หยุดกรี๊ดได้มั้ยเนี่ย -*- ว่าไง ตกลงมั้ยละ? ^__^"
    "ไม่มีทาง!! นายนี่มัน...ระ...ร้ายจริงๆ นายทำแบบนี้ได้ยังไงกัน!! ไม่มีทาง ฉันไม่ตกลง!! เรื่องอะไรจะยอมกันละ!!"
    "ก็เรื่องสัญญาของเธอไง เธอสัญญากับฉันแล้วไม่ใช่หรอว่าจะยอมทำตามที่ฉันขอน่ะ ^^+"
    "แต่นาย....ฮึ้ย!! ถึงยังไงฉันก็จะไม่มีวันตกลงเด็ดขาด! หลีกไปเลย! และอย่ามายุ่งกับฉันอีก! คนอย่างนายมันหน้าไว้หลังลอก!! ฉันเกลียดนายที่สุด!!" แล้วยอนฮวาก็ผลักคยูฮยอนให้ออกจากหน้าห้องของเธอแล้วยอนฮวาก็รีบเอาออกกุญแจเพื่อที่จะไขเปิดประตู แต่คยูฮยอนไม่ยอมแพ้ เอากุญแจนั่นพร้อมเก็บในกระเป๋าของเขาพร้อมแสยะยิ้มอย่างผู้ชนะ
    "สัญญาไม่เป็นสัญญาเลยนะสาวน้อย แบบนี้มันน่าลงโทษให้หนักกว่าที๋ฉันขอดีมั้ยน๊า~~"
    คยูฮยอนพูดพร้อมทำหน้าตาเคลิ้ม ยอนฮวารูความหมายที่คยูฮยอนพูด ในใจเธอตอนนี้เกลียดผู้ชายคนตรงหน้าที่สุด!
    "เอ๊ะ! หรือจะเรียกไอ้พวกหื่นกามพวกนั่นมารุมเธอดีนะ!! ^^+"
    "นี่นาย! เชอะ! ฉันไม่กลัวหรอกนะ ฉันมีศักดิ์ศรีของตัวเอง ศักดิ์ศรีของผู้หญิง คอยดูฉันจะฟ้องตำรวจ ฉันจะแจ้งความพร้อมจับพวกนายเข้าคุก!"
    "ถ้าคิดว่าทำได้ก็ทำไปสิ เพราะเธอไม่มีวันได้เดินไปที่สถานีตำรวจได้แม้สักก้าวเดียว!"


    3.สุดท้าย คุณก็แพ้เขาจนได้ แต่คุณจะขอร้องยังไงดีเพื่อให้เขายอมคำขอร้องที่ว่า
    ต้องชดใช้ด้วยร่างกาย’? (อันนี้อธิบายไม่ต้องมาก แต่ขอเน้นบทพูดแล้วกัน 5 บรรทัด UP!!)
    ::
    ในที่สุดยอนฮวาก็แพ้คยุฮยอนจนได้! เธอไม่เคยเจอผู้ชายที่แข็งกระด้าง! ใจแข็ง! หื่นกาม! และร้ายกาจขนาดนี้มาก่อน! แต่เธอต้องเสียเวอร์จิ้นงั้นหรอ!? เรื่องอะไรละยอนฮวาคนนี้จะยอมน่ะ! แต่ดูท่าทางจะต่อต้านด้วยคำเถียงคงไม่ได้ผลแล้ว อย่างนี้ต้องขอร้องด้วยน้ำตาลูกผู้หญิงสิ! ครั้งนี้ยอนฮวาขอร้องด้วยใจจริงนะ
    "คยูฮยอน ฉันขอร้องล่ะ อย่าเลยนะ เปลี่ยนเถอะ ให้ฉันทดแทนบุญคุณนายยังไงก็ได้แต่ขอเถอะ ไม่เอาเรื่องแบบนี้" ยอนฮวาขอร้องอ้อนวอนคยูฮยอน
    "ฝันไปเถอะนะ ฉันไม่มีทางเปลี่ยนเด็ดขาด!"
    "คยูฮยอน นายใจร้ายมากเลยนะ นายไม่สงสารผู้หญิงบ้างหรือไง ฮือๆ ฮือๆ"
    ".........."
    "ตอนที๋ฉันโดนไอ้พวกหื่นกามนั่นทำร้ายร่างกายน่ะ ฉันกลัวมากเลยนะ กลัวมาก กลัวที่สุดในชีวิต ที่จะโดนผู้ชายแปลกหน้าแถมนิสัยเสียแบบนั้นข่มขืน! เรื่องแบบนี้มัน แค่นั้น สำหรับผู้ชาย แต่สำหรับผู้หญิง ความรู้สึกที่โดนการกระทำแบบนี้มันจะติดตรึงในหัวใจตลอดชีวิตเลยนะ! นาย...นายเคยรู้สึกบ้างมั้ย ฮือๆ และตอนที่นายเข้ามาช่วยน่ะ ฉันดีใจมากๆเลยนะ ดีใจมากที่สุด และคิดว่านายเป็นหนี้ชีวิตฉัน แต่ตอนนี้ ฉันไม่อยากจะเชื่อ คนที่ฉันไว้ใจและคนที่ฉันชื่นชม จะเป็นแบบนี้ จะพูดแบบนั้นออกมา ฮือๆ ฮึกๆ" 
    "ฉันรู้สึกรู้ซึ้งกับคำพูดของเธอ แต่ขอโทษที ฉันคงไม่ใจอ่อนกับคำพูดของเธอจนต้องกลับคำหรอกนะ เพราะที๋ฉันทำแบบนี้ ฉันมีเหตุผลของฉัน ที่อาจจะเปิดเผยกับเธอในอนาคต"
    คำพูดของคยูฮยอนนั้นทำเอายอนฮวาสงสัยมาก

    4.ในที่สุด คุณก็ต้องจำใจมาอยู่บ้านเขาอย่างเสียไม่ได้ แต่เมื่อมาอยู่บ้านของคยูฮยอน มันเหมือนดั่งนรก!! เขาเล่นใช้งานคุณอย่างไม่ให้มีพัก แต่คุณก็ยังอดทนต่อไป จนกระทั่งคุณใกล้จะระเบิดออกมาแล้วด้วยความที่ทนไม่ไหวสุดๆแล้ว คยูฮยอนก็สั่งให้คุณหยุดทำงาน สร้างความประหลาดใจให้กับคุณมาก แต่... เขากลับบอกให้คุณไปนั่งรอที่เตียงในห้องนอนของเขา คุณจะคิดว่ายังไง และจะทำยังไงดีเพื่อปกป้องเวอร์จิ้นของตัวเอง =[]=! (ขอบรรยายและบทพูดเยอะๆ 5บรรทัด UP!! -w- ,มันอาจจะออกแนวไปทางเสี่ยงเล็กน้อยนะเค๊อะ -[]-;;) :: 
    ตอนนี้ยอนฮวากำลังจัดตั้งกรอบรูปบนผนังด้วยความลำบากยากเย็น -O-;; เล่นเอาคยูฮยอนได้รู้จักคำว่า 'บ่น' อย่างแท้จริง - -
    "นายนี่ ฉันเหนื่อยแล้วนะ!! โอ๊ยยย~ ฉันเจ็บขาด้วยตั้งแต่นั่งถางหญ้าแล้ว นายยังจะมาสั่งฉันอีกนะ!"
    "เล่นเอาใช้งานผู้หญิง นายนี่มันไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย! บ้าที่สุด"
    "นายมันบ้าจริงๆ ฉันไม่ใช่คนใช้ของนายนะ! ฉันเกลียดนายที่สุด!"
    "อ๊ากกกก~ เจ็บๆๆๆ พอได้มั้ย!!!"

     ภายในบ้านของคยูฮยอน มีแต่เสียงประเภทนี้ของยอนฮวา แต่แล้วจู่ๆคยูฮยอนก็พูดในสิ่งที่ทำให้ยอนฮวาตกใจและก็ดีใจมากๆ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้....
    "โธ่เว้ยยยย!! นายคยูฮยอน ฉันทนไม่ไหวแล้วนะเฟ่ยย!!" (ยอนฮวาเริ่มเดือด)
    "งั้นหยุดได้แล้ว แต่ไปรอที่เตียงในห้องนอนของฉันไป"
    "หะ...หาาาาา O_O คือฉันยอมทำงานก่อนก็ได้นะ = ="
    "จะหยุดไม่หยุด?"
    "หยุดค่ะ (._.)"
    "งั้นไปรอที่เตียงห้องนองของฉัน ไปสิ!"
    "เออน่า! รู้แล้ว! = =*!!" แล้วยอนฮวาก็รีบวิ่งไปที่ห้องของคยูฮยอนทันที พร้อมคิดว่า วันนี้เธอต้องเสียเวอร์จิ้นอย่างห้ามไม่ได้แน่ๆ T^T 
    และแล้วไม่นาน คยูฮยอนก็เข้ามาในห้อง ในขณะที่ยอนฮวากำลังนั่งหลับตาหน้าเครียดปากก็ขยับๆราวกับอ่านมนตร์ - -
    "ทำอะไรน่ะ - -" คยูฮยอนถามยอนฮวา ยอนฮวาลืมตาดังนั้น หัวใจของเธอก็เต้นรัวผิดปกติ
    "ไม่มีอะไร ว่าแต่นายให้ฉันมารอที่เตียงของห้องนายทำไม"
    "นี่เธอไม่รู้เลยหรอเนี่ย ให้ตายสิ หญิงสาวอยู่บนเตียง ชายหนุ่มกำลังเดินก้าวเท้าเข้าหาหญิงสาวเรื่อยๆ .... แบบนี้ยังไม่รู้หรอ?" คยูฮยอนพูดพร้อมก้าวเท้าเข้าไปหายอนฮวาเรื่อยๆ ยอนฮวาก็เขยิบหลังเรื่อยๆจนถึงสุดที่พิงเตียง คยูฮยอนก็คลานขึ้นเตียง ยอนฮวาใจเต้นรัวผิดปกติมากกว่าเดิม
    "ฉะ...ฉันรู้ ตะ...แต่นายอย่าทำแบบนี้ได้มั้ย?" เป็นเพราะหัวใจที่เต้นรัวผิดปกติ ทำให้ยอนฮวาตัวสั่น เวลาพูดก็ตะกุกตะกัก ยอนฮวาพูดพร้อมหลับตาปี๋
    "คงจะไม่ได้ผล หลับตาปี๋ซะน่ารักอย่างนี้ใครจะทนไหว"
    "งั้น อ้ะ! OwO" ยอนฮวาเบิกตากว้างเวอร์ๆทันที (-*-)
    "ยัยจิ้งจกเวอร์จิ้น -*-" คยูฮยอนพูดพร้อมดีดหน้าผากยอนฮวา
    "ขอเถอะ นายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้องละ ขอร้องจริงๆนะ ขอร้องขอร้องขอร้องขอร้อง" ยอนฮวาขอร้องอ้อนวอน ภาพพจน์หน้าตาของเธอในตอนนี้มันน่ารักซะจนคยุฮยอนห้ามใจไม่ไหว (ดูมันๆ เขียนลงไปได้ อ๊าย >///<) จึงเขยิบหน้าไปเรื่อยๆช้าๆเข้าไปหายอนฮวา จิตใจของยอนฮวาตอนนี้อึ้งและตกใจ ทำอะไรไม่ถูก ทำไมถึงรู้สึกไม่อยากต่อต้าน จนตอนนี้จมูกของคยูฮยอนชนแก้มของยอนฮวาแล้ว
    "คยุฮยอน นายหยุดเหอะนะ ตอนนี้ฉันกำลังเหนื่อยจากการทำงานนะ อย่าทำแบบนี้ได้มั้ย"
    "หึ ฉันเชื่อว่าถ้าฉันทำลงไป เธอต้องหายเหนื่อยแน่ๆ ตอนนี้ฉันช่วยเธอนะ เธอน่าจะขอบคุณไม่ใช่หรอ"
    คำพูดของคยุฮยอนนั้นช่างแผ่วเบาและเซ็กซี่ยิ่งนัก -..- ตาของยอนฮวาที่เบิกกว้างตกใจอย่างน่ารักนั่น เสมือนเป็นการปลุกอารมณ์ของคยูฮยอนให้ร้อนแรงยิ่งขึ้น! (อ๊ากกกกก >//O\\<)
    คยูฮยอนไล่หน้าเรื่อยๆจนลงไปที่ซอกคอ พร้อมสูดดมความหอมจากตรงนั้น นั่นทำให้ยอนฮวาเสียวยิ่งขึ้น ตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูกทำอะไรไม่ได้ แต่น้ำตาของเธอกลับไหล คยูฮยอนที่เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเธอกำลังร้องไห้ด้วยสีหน้าทรมานใจ

    "ยะ...ยอนฮวา เธอ...เป็นอะไร"
    "เพราะนายนั่นแหละ ฮือๆ บอกแล้วไงว่าอย่าๆๆ ฮึกๆ ฮือๆ" ยอนฮวาร้องไห้สะอึกเรื่อยๆ ถึงเธอจะเข้มแข็งก็เถอะ แต่ถ้าเรื่องแบบนี้เธอก็อ่อนแอได้เหมือนกันแหละน่า
    "ฉันขอโทษ ไม่เป็นไรนะ ต่อไปฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก จะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก ฉันสัญญา" คยูฮยอนพูดพร้อมโผเข้ากอดยอนฮวาแทน น้ำตาของยอนฮวาไหลลงเรื่อยๆซึมซับกับเสื้อของคยูฮยอน ยอนฮวาซบหน้าของเธอบนแผ่นอกของคยุฮยอนพร้อมกอดกลับ ที่จริงแล้วเธอไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้ต่างหาก 

    5.ต่อมา คยูฮยอนก็เปลี่ยนไป เขาทำตัวดีกับคุณมาก ไม่ใช่งานหนักเหมือนเมื่อก่อน จนคุณเริ่มรู้สึกหลงรักมากขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง เขายอมปล่อยคุณให้กลับบ้าน แต่คุณกลับหลงรักเขาหมดหัวใจไปซะแล้ว คุณจะกลับบ้านหรือจะอยู่กับเขาต่อ? เพราะอะไร? (คราวนี้ทั้งบรรยายและบทพูด เน้นเยอะๆ เพราะอาจจะมีสิทธิ์ลุ้นมากนะ 5 บรรทัด UP!!) ::
    ต่อมา หลังจากเกิดเหตุการณ์ดั่งข้อ 4 นั้น คยูฮยอนก็เปลี่ยนไป ทำตัวดีกับยอนฮวามาก ทั้งไม่ใช้งาน มิหนำซ้ำ ยังพูดจาดีซื้อเสื้อผ้าซื้อข้าวของกินให้เธออีกต่างหาก จนยอนฮวาก็รู้สึกเริ่มหลงรักคยูฮยอนเข้าให้เรื่อยๆที่เขาทำตัวดี และแล้ววันหนึ่ง คยูฮยอนกลับปล่อยเธอกลับบ้าน เพราะสำหรับเหตุการณ์ที่ผ่านมา เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างเธอและเขา การไม่ใยดีของยอนฮวา การต่อต้านเขาจากเธอ การทำเป็นเกลียดชังเขาของยอนฮวานั้นทำให้คยูฮยอนรู้สึกว่า ไม่มีทางที่ผู้หญิงคนนี้จะหลงรักเขา เขาคงเป็นผู้ชายคาสโนว่าคนนึงที่ไม่สามารถเอาชนะหัวใจของเธอได้ และคยูฮยอนก็ยังคงสงสัยตลอดอีกว่า ทำไมกับหญิงคนนี้เขาถึงรู้สึกน่ารักและรู้สึกพิเศษด้วย ในขณะที่ยอนฮวากำลังนั่งดูทีวีอยู่นั้น คยูฮยอนก็เข้ามานั่งใกล้ๆ วันนี้เขาตัดสินใจที่จะปล่อยยอนฮวาไป เพราะเขาสงสารเธอที่ต้องมาใช้ชีวิตผู้ชายคาสโนว่าไม่ดีอย่างเขา
    "ยอนฮวา ตอนนี้เธอรู้สึกยังไง?" คยูฮยอนถามยอนฮวา ยอนฮซาจึงหันหน้างงมา
    "อะไร รู้สึกอะไร รู้สึกตลกน่ะสิ รายการนี้ตลกเป็นบ้าเลย ฮ่าๆ"
    "ยอนฮวา ฉันไม่ตลกนะ ฉันแค่อยากถามว่าตอนนี้เธอรู้สึกยังไงที่อยู่กับฉัน ณ ตอนนี้น่ะ ทรมานหรือมีความสุข?" คยูฮยอนถามยอนฮวาด้วยสีหน้าจริงจัง ยอนฮวาเริ่มรับรู้ถึงสถาณการณ์ที่ตึงเครียดแต่ก็คงอดสงสัยไม่ได้ ว่าทำไมคยูฮยอนถึงถามเรื่องนี้ขึ้นมา
    "แล้วนายคิดว่าไงละ?" ยอนฮวาไม่ตอบ หากแต่ว่าถามคยูฮยอนกลับด้วยสีหน้าเหมือนจะประชดยังไงอย่างงั้น คยูฮยอนจึงปลงใจ รับรู้คำตอบทันที หากแต่นั่นเป็นคำตอบที่ไม่ถูกต้อง!
    "โอเค ฉันรู้ว่า...เธอทรมานที่อยู่กับฉัน ใครเค้าจะมีความสุขละถ้าอยู่กับคนที่เกลียดนี่เนอะ"
    "เอ๋...นะ"
    "โอเค ไม่เป็นไร ฉันรู้ถึงความรู้สึกของเธอ และที่ผ่านมาฉันก็ต้องขอโทษ และฉันก็จะปล่อยเธอไปจากนรกนี่" ยอนฮวาพูดยังไม่ทันจบ ยอนฮวาคิดจะแย้งว่ามันไม่ใช่อย่างที่คยูฮยอนคิด แต่คยูฮยอนซึ่งเสียใจจึงพูดขัดขึ้นมา แถมเป็นคำพูดทีทำให้ยอนฮวาตกใจอีกด้วย
    "นายว่าไงนะ จะปล่อยฉันให้กลับบ้านได้งั้นหรอ?"
    "อืม ตกใจมากเลยหรอ ทีนี้เธอจะได้มีความสุขสักทีเนอะ"
    "คยูฮยอน..." ยอนฮวาที่ภายในแล้วแอบตกหลุมรักคยูฮยอน คยูฮยอนที่ตอนนี้ปล่อยเธอออกจากบ้าน ยิ่งทำให้ยอนฮวาคิดว่า คยูฮยอนไม่ได้รักเธอและไม่ได้แคร์สนใจความรู้สึกของเธอเลยสักนิด ที่ผ่านมา!
    อะไรกัน แต่ก่อนที่เคยแกล้ง เคยใช้สารพัด พอมาก็ดีด้วย แต่พอมาตอนนี้ปล่อยให้กลับบ้านงั้นหรอ?
    คยูฮยอนเองก็รู้สึกงงกับตัวเองเหมือนกัน เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขาควรทำอย่างที่พูดไปหรือเปล่า คยูฮยอนในภาพตอนนี้มันไม่ใช่คยูฮยอนคนเดิมเลย! คยูฮยอนตอนนี้มันทั้งอ่อนแอ
    "นายนี่อะไรกันน่ะ! แต่ก่อนก็แกล้งฉันสารพัด พอมาฉันร้องไห้หนัก เสียใจหนักเพราะนาย นายก็มาทำดีด้วยเพื่อจะให้ฉันหายโกรธ นายทำเพราะแบบนี้หรอ พอมาตอนนี้ก็ปล่อยให้ฉันกลับบ้าน มันยังไงกันแน่!" ยอนฮวารู้สึกเสียใจ เสียความรู้สึก เธอไม่เข้าใจคยูฮยอนในตอนนี้ แต่ตอนนี้เธอก็พลั้งพลาดพูดออกไปเป็นลางบอกว่า เธอรักคยูฮยอน แต่คยูฮยอนกลับไม่เข้าใจในสิ่งนั้น
    "อ้าว! มันก็ดีไม่ใช่หรอ เธอเกลียดฉันไม่ใช่หรอ แล้วนี่ไง ฉันปล่อยเธอไปจากฉันแล้ว ทำไมถึงมาโวยวายอีกละ" ทันทีที่คยูฮยอนพูดแบบนั้น ยอนฮวาก็ตกใจ น้ำตาไหล
    "อืม ฮ่าๆๆ นั่นสินะ ฉันเนี่ย อืม ขอบคุณนะ ที่ปล่อยฉันกลับบ้านน่ะ ฉันดีใจมากเลย ขอบคุณนะ"
    แต่อีกใจของคยูฮยอนก็ไม่อยากให้เธอไป คยูฮยอนห้ามใจไม่ไหว 
    "แต่เธอเลือกได้นะว่าเธอจะไปหรืออยู่ที่นี่" จึงยื่นข้อเสนอให้
    "ไม่หรอก กลับสิ ฉันจะกลับ"
    "งั้นหรอ"
    "อืม งั้นฉันไปละนะ บ๊ายบาย ^O^" ยอนฮวาฝืนยิ้มแต่ภายในใจแล้วแอบเจ็บปวดลึกๆในใจ เธอวิ่งออกจากบ้านด้วยน้ำตาโดยที่ไม่ลืมที่จะจัดของก่อนออกไป คยูฮยอนมองเธอไปจนถึงสุดหน้าบ้าน
    สรุปแล้วครั้งนี้ยอนฮวาตัดสินใจกลับไป เพราะรู้สึกเสียใจที่คยูฮยอนปล่อยเธอกลับ
    เพราะเธอรักคยูฮยอนเข้าให้แล้ว
    เพราะเธอไม่รู้ว่าคยูฮยอนทำไปเพราะคิดว่าเธอไม่รักเขา
    และคยูฮยอนคิดว่าที่ยอนฮวายอมกลับไปเพราะไม่ต้องการอยู่กับเขา
    สรุปอีกครั้งคือ ทั้งสองเข้าใจผิดกันและกันนั่นเอง!
    (มันตรงประเด็นมั้ยเนี่ย = =)

    6.อยากให้ตอนจบเป็นยังไง (ยาวๆ เน้นยาวๆ มีบทพูดด้วยยิ่งดีนะคะ > <) ::
    ณ คอนโดที่ยอนฮวาพักอยู่
    ยอนฮวากำลังนั่งนึกถึงทบทวนเหตุการณ์ต่างๆที่เธอได้ไปอยู่บ้านเขา มีทั้งความทรงจำที่เลวร้ายบ้าง ดีบ้าง ตอนนี้เธออยากเจอหน้าคยูอยอนจัง...
    "ยอนฮวา ออกไปซื้อของให้หน่อยสิ" เพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันกับยอนฮวาบอกกับยอนฮวา
    "............." ยอนฮวาเหม่อ ไม่ได้ยินไม่ได้รับรู้ที่เพื่อนของเธอสั่ง
    "ยอนฮวา! เป็นอะไร กลับมาจากบ้านชายหนุ่มคนนั้นก็เหม่อเลยนะเธอ ไหนบอกว่าอยากกลับๆเต็มทีไง แล้วทำไมพอกลับแล้วถึงเป็นงี้ละ -_-!!??"
    "เอ๋...อะไร มีอะไร?"
    "ยัยนี่นี่ -*- ไปซื้อของให้หน่อยสิ"
    "อ๋อ ได้ๆ จะให้ไปซื้ออะไร"
    "ซอสมะเชือเทศ มายองเนส บร็อคโคลี่ วันนี้พวกเราจะทำสลัด~ ^O^"
    "สลัดอะไรใส่ซอสมะเขือเทศยัยบ้า -*-" เพื่อนอีกคนที่อาศัยอยู่ในห้องด้วยกันพูดขึ้น
    "เอาเหอะ ไปซื้อให้หน่อยนะยอนฮวา แต๊งค์กิ้ววิ้ววิ้ววิ้ว~" เพื่อนของยอนฮวาพูดพร้อมยื่นเงินและรายการอาหารให้ ยอนฮวารับมาพร้อมเดินออกไปซื้อ ระหว่างทางยอนฮวาก็ผ่านที่ที่คยูฮยอนมาช่วยเธอจากพวกหื่นกาม เธอคิดๆดูและยิ้ม เธอตอนนั้นช่างน่าตลกจริงๆ ไปทำตัวดีกับคนหื่นๆแบบนั้นได้ยังไงนะ แล้วเธอก็เดินเรื่อยๆมาจนถึงร้านมินิมาร์ท ก็ได้เข้าไปซื้อของแล้วออกมาเรียบร้อย และระหว่าทางกลับบ้านอีกเธอก็เห็นสวนสาธารณะแต่ไกล แต่เธอคิดว่าเดินไปพักผ่อนที่นั่นซะหน่อยจะเป็นอะไรไป
     
    เมื่อถึงสวนสาธารณะ ยอนฮวาก็รีบเดินไปที่ริมแม่น้ำใสทันที เธอจำได้ว่าเคยมากับเพื่อนๆที่นี่ ที่นี่รู้สึกสบายมาก ลมพัดเบาหวิว กลิ่นหอมดอกไม้ที่กำลังปลิวไปตามสายลมพัด เสียงนกแข่งกันร้องเพลงจิบๆ ผีเสื้อบินตามความหอมของดอกไม้ ยอนฮวาตั้งของที่เธอเพิ่งซื้อมาข้างๆ แล้วเธอลงนอนบนพื้นหญ้านุ่มสีเขียวขจีสบายตา ยอนฮวาหลับตาพร้อมกางแขนรับลมเย็น 
    จุ๊บ!
    "เฮ้ย!!" ยอนฮวาตกใจรีบลุกขึ้นมาทันทีเมื่อรู้สึกมีอะไรมากระทบปากของเธอ มันเหมือนริมฝีปากของผู้เป็นมนุษย์ด้วยกันเลย แต่เมื่อหันหลังมองก็มีคู่รักเดินควงแขนด้วยกัน เด็กขี่จักรยาน คนวัยชรากำลังเดินไปมา แล้วเมื่อกี๊มันอะไรน่ะ! เหมือนจูบชอบกล
    "เฮ้ย!!"

    "อึก...อื้มม...อื้อๆๆ O(O///O)O" ยอนฮวาร้องตกใจก่อนเมื่อหันหน้าไปทางข้างหน้าทางแม่น้ำทางเดิมแล้วก็ได้เจอหน้าชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้กับหน้าเธอไม่กี่คืบ และก็ต้องตกใจปนเขินปนอายอีกเมื่อโดนชายหนุ่มคนนั้นจู่โจมด้วยจูบอีก! ชายหนุ่มคนนั้นผลักเธอให้ล้มลงนอนบนพื้นหญ้าและพลิกตัวเธอให้นั่งคร่อมเขาในขณะที่เขาและเธอยังจูบกันอยู่ เธอไม่สามารถขัดขืนได้เพราะตอนนี้หนุ่มคนนั้นกอดเธอแน่นอยู่น่ะสิ! ยอนฮวาตกใจอยู่ แต่เมื่อเบิกตาดูหนุ่มข้างหน้าที่เธอกำลังจูบอยู่นั้นเขาก็คือ
    คยูฮยอน!
    "อื้ออออๆๆ >///<"
    ยอนฮวาพยายามจะถอนปากของเธอออกจากปากของคยูฮยอน แต่มันก็ไม่ได้ เพราะคยูฮยอนนั่นครองเธอด้วยกอดที่รัดแน่นจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก ทั้งปากทั้งท้อง!
    จนในที่สุด คยูฮยอนก็ถอนจูบ แต่แขนนี่ยังคงกอดเธออีก ทันใดนั้น
    "นายบ้า!! ทำอะไรลงไปน่ะ!!" ก็เจอคำแว้ดเสียงดังของยอนฮวาทันที
    "โหย~ อุตส่าห์มาเซอร์ไรส์ด้วยจูบที่สุดแสนจะเร่าร้อนทั้งที มานึกว่าจะเจอคนข้างหน้าเขิน ที่ไหนได้ บ่นแว้ดๆๆๆๆเสียงดังซะงั้นอะ"
    "นายนี่ หื่นไม่เลิก -*-"
    "ใช่ฉันหื่น จะให้ฉันหื่นอีกมั้ยละ ^^?"
    "ไม่ต้องเลย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ฉันหายใจไม่ออก! >O<"
    "ไม่ปล่อย เธอต้องจูบฉันก่อน 1 ครั้ง"
    "นายนี่มัน! มัดมือชกกันชัดๆ ปล่อยฉันเถอะ ฉันหายใจไม่ออกจริงๆนะ ถ้าตายตรงนี้จะทำยังไง"
    "ไม่ตายหรอก อยู่ใกล้เทพบุตรสุดหล่อคนนี้ทั้งที~"
    "เทพบุตรสุดหื่นไม่ว่าสิ ปล่อยฉันเถอะ ฉันหายใจไม่ออกจริงๆนะ อ่อกๆ แค่กๆ!"
    "อ้ะๆ! ปล่อยก็ได้ๆ" แล้วคยูฮยอนก็ยอมปล่อยยอนฮวา ยอนฮวารีบลุกขึ้นทันที คยูฮยอนก็ลุกขึ้นตาม กลายเป็นว่าตอนนี้ทั้งสองนั่งบนพื้นหญ้าหันหน้าเข้าหากัน
    "ว่าแต่...นายมานี่ได้ไง แล้วมาแบบนี้ได้ยังไง -*-"
    "ทำไมละ มาแบบนี้ไม่ได้หรอ"
    "ไม่ได้สิ รู้มั้ยว่าฉันตกใจจนใจจะขาด แล้วนายทำอะไรที่นี่ มาหาใคร แล้วเจอฉันได้ไง"
    "กะจะไปหาเธอที่คอนโด แต่เห็นเธอเดินออกมาข้างนอก เลยสะกดรอยตามมา"
    "สะกดรอยตามมาหรอ แล้วมีอะไรถึงมาหาฉันละ ไม่ใช่ว่าปล่อยฉันให้กลับบ้านแล้วหรอ อย่าบอกนะว่าจะลากฉันกลับไปอีกน่ะ" ยอนฮวาพูดเชิงประชด และล้อเล่นนิดหน่อย แต่คยูฮยอนก็รับปากซะงั้น
    "อืม ฉันจะพาเธอกลับไปอยู่กับฉันใหม่"
    "ห๊าาา! นายว่าไงนะ!?"
    "ฉันจะมาลากเธอไปอยู่กับฉันอีกครั้ง และคราวนี้ก็ไม่ชั่วคราวแล้วละ คราวนี้น่ะ ถาวร!"
    "O___O.......นายพูดอะไรของนาย ฉันไม่ยักจะเข้าใจ"
    "ก็หมายความว่า เธอไปอยู่กับฉันนะ...ตลอดชีวิต ชั่วนิรันดร์เราจะอยู่ด้วยกัน" คยูฮยอนพูดพร้อมดึงยอนฮวามากอด พูดด้วยเสียงแผ่วเบาใกล้ใบหูของยอนฮวา ตอนนี้ยอนฮวาตกใจสุดๆ แต่ในใจก็แอบดีใจจนอยากจะร้องไห้
    "อยู่ด้วยกันตลอดชีวิต? ทำไม?"
    "ก็เราจะแต่งงานกันไง ^^"
    "หะ...ห๊าาา! O[]O!" ยอนฮวาร้องตกใจเสียงดัง ทำให้ปากของเธอที่อยู่ใกล้ใบหูของคยูฮยอนจึงได้รับเสียงร้องดังนั่นเต็มๆ
    "โอ๊ย แสบแก้วหูชะมัด - -*"
    "นายพูดใหม่สิ นายว่าไงนะ"
    "เราจะแต่งงานกัน~"
    "นี่นาย ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงนะ นายพูดอย่างกับว่าฉันจะยอมตกลงแต่งกับนายงั้นแหละ ฉันรักนายหรือไง - -"
    "ก็ใช่สิ! เธอรักฉัน~ ^_^"
    "บ้าหรือไง! ฉันยังไม่ได้บอกกับนายเลยนะว่าฉันรักนายน่ะ!"
    "แต่ใจเธอ มือเธอ ปากกาเธอและสมุดเล่มโปรดของเธอเล่มนี้! ^^" คยูฮยอนผละออกจากอ้อมกอดพร้อมโชว์สมุดเล่มโปรดของยอนฮวา ที่ไว้ใช้ระบายอารมณ์ของเธอ
    "เฮ้ยยย!!! นายไปเอามาจากไหนน่ะ! O[]O"
    "เธอไม่ได้พากลับไปนิ มันอยู่ใต้หมอนที่เตียงของฉัน ในนี้น่ะ ฉันอ่านหมดแล้ว~ อ่านแล้วสบายใจชะมัด"
    "=///////=..........."
    "ไม่รู้ทำไม๊ทำไม ฉันถึงรู้สึกหลงรักนายหื่นคยูฮยอนไปแล้ว ตั้งแต่เขาเริ่มทำดีกับฉัน นี่ฉันเป็นคนแบบนี้หรอเนี่ย เจอผู้ชายหน้าตาดีหน่ยทำดีเข้าก็ใจอ่อนหลงรักเข้าแล้วน่ะ!" คยูฮยอนล้อเลียนพูดออกมาในสิ่งที่ยอนฮวาเขียนลงในสมุดเล่มโปรดของเธอ ยอนฮวาได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกอายเป็นอย่างมาก รีบเอาสมุดเล่มนั้นจากมือของคยูอยอนทันที
    "นายบ้า!! บ้าๆๆๆๆๆๆ บ้าที่สุดในโลก! >//O\\<" แล้วยอนฮวาก็รีบลุกขึ้นพร้อมจะวิ่งออกไป แต่คยูฮยอนก็คว้ามือเธอเอาไว้ก่อน
    "อย่าโกหกใจตัวเองเธออีกเลยยอนฮวา ยังไงก็ตามเธอก็หนีไม่พ้นหรอก ใจตัวเองน่ะ รักฉันก็บอกมาเถอะ ^-^"
    "..................." ยอนฮวาก้มหน้า ตอนนี้เธออายจนอยากจะมุดหน้าเข้าดิน
    "เธอไม่บอกก็ไม่เป็นไร แต่เธอช่วยจูบฉันได้มั้ยละ ^^?"
    "จะบ้าหรอ บอกรักซะยังดีกว่า -3-"
    "งั้นก็บอกมาสิ! ^O^"
    "เฮ้ย! ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้นแหละ นายมัดมือชกกันอีกแล้ว!"
    "มัดเธอมาจูบต่างหากล่ะ ^3^" สิ้นคำพูดของคยูฮยอน เขาก็จูบยอนฮวาลงทันที จูบที่อ่อนนุ่ม จูบที่หอมหวาน จูบที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่เคย(โดน)จูบมา จูบนี้(โดนแล้ว)มันทำให้มีความสุข แน่นอน ยอนฮวาไม่ทิ้งความสุขนั่นไปง่ายๆหรอก ตอบกลับด้วยการจูบคยูฮยอนกลับและเอาแขนโอบรอบคอของคยูฮยอน คยูฮยอนก็รวบมือกอดเอวของยอนฮวา
    "ตกลงเธอแต่งงานกับฉันนะ ^^"
    "อืม..." แล้วคยูฮยอนก็สวมแหวนสีเงินกระพริบแวววับสลักชื่อคำว่า K Y  เต็มๆก้คือ Kyuhyun ♥  Yeonhwa แล้วก็สวมใส่นิ้วนางข้างซ้ายให้ยอนฮวา แล้วคยูฮยอนก็ยื่นแหวนอีกวงซึ่งสลักคำว่า Y
    ♥ K ซึ่งก๋หมายความว่า Yeonhwa♥ Kyuhyun ให้แก่ยอนฮวา เพื่อให้ยอนฮวาได้สวมใส่ให้คยูฮยอน เมื่อสวมใส่กันเสร็จเรียบร้อยทั้งสองก็กอดกันอย่างมีความสุข
    "นายสัญญานะว่าจะทิ้งคำว่าคาสโนว่าในตัวนายน่ะ!"
    "สัญญาสิ ที่รัก~ ^^" 
    (ยอนฮวา เธอลืมสลัดผักแล้วหรอ!! กรี๊ดดด ยอนฮวาหายไปไหนนานแสนนาน! =[]= : เพื่อน ณ คอนโด)
    แล้วทั้งสองก็แต่งงานกันอย่างเป็นทางการในโบสถ์~ 




    พิมพฺนานมาก T__T พิจารณาด้วยนะ อาจจะยาวไปหน่อย แหะๆ เพราะตั้งใจค๊า >"<

    ตอนที่ 195 : [Audition] ใบสมัครนางเอกคยูฮยอน ,, [Mrs.Kim &#9829; Mrs.Lee] / โดย ••Min_DH :: นางมารซีซ่าส์•• ARJOE* / อัพเดท 2 ต.ค. 51
     ••..NuMin ♥ DH_SJ..••ผู้เข้าชม : 3 โพส : 0 คะแนน : 0 / 0 โวต
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×