สวนทาง(R-Lot) - สวนทาง(R-Lot) นิยาย สวนทาง(R-Lot) : Dek-D.com - Writer

สวนทาง(R-Lot)

โดย bersaaa

ผู้เข้าชมรวม

148

ผู้เข้าชมเดือนนี้

0

ผู้เข้าชมรวม


148

ความคิดเห็น


4

คนติดตาม


0
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  11 ส.ค. 53 / 19:55 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เกี่ยวกับชายสองคนซึ่งเป็นฝาแฝดกัน แต่มีนิสัยแตกต่างกัน แฝดผู้พี่เป็นลูกที่พ่อแม่ภูมิใจเพราะเรียนหนังสือเก่ง และไม่เคยมีเรื่องชกต่อยกับใคร แต่อีกคนกลับตรงกันข้าม เพราะเขาไม่ฉลาดเหมือนแฝดผู้พี่และมักมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อน จนพ่อมองว่าเป็นเด็กที่เหลวไหลมาก แต่จริงๆแล้วนิสัยลึกๆของสองคนนี้ก็เผยออกมาเมื่อเขาโตขึ้น และประสบความสำเร็จ กลับกลายเป็นว่าคนที่พ่อแม่ภาคภูมิใจกลับทำให้เสียใจที่สุด และคนที่ถูกดูหมิ่นว่าไม่เอาไหน มาพร้อมกับตวามกตัญญูเพื่อตอบแทนพระคุณ และด้วยความมานะพยายามของเขา ก็สามารถแสดงให้พ่อเห็นได้ว่าตนเองไม่ได้เหลวแหลกดังที่พ่อคิด

ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ตอนที่1 (ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าในห้องทานอาหาร)
    มอส : แม่ครับ วันนี้หลังเลิกเรียน มอสไปเตะบอลนะ
     แม่ : ไม่มีการบ้านทำหรอมอส เล่นมากไประวังเรื่องเรียนหน่อยนะ
                พริ้นซ์ : ห้องมอสไม่มีการบ้านหรอกครับแม่ ห้องผมสิการบ้านเยอะมากเลย
      แม่ : ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำสิคะ
    (พริ้นซ์ก็เดินไป แต่กลับหลังมาบอกว่า)
                พริ้นซ์ : อ้อ แม่ครับ เดือนหน้าผมขอเรียนพิเศษภาษาอังกฤษนะ
      แม่ : ก็ได้จะ มอสล่ะ อยากเรียนพิเศษบ้างหรือเปล่า
    มอส : ไม่ครับแม่ ผมอยากทำงานมากกว่า
     พ่อ : แกยังเรียนไม่จบ แต่อยากจะทำงานเรอะ ไม่รู้จักเจียมตัวจริงๆ
          (มอสเงียบ ทำหน้าเศร้าแล้วเดินออกไปจากห้องอาหาร เพื่อไปโรงเรียน)
     
    ตอนที่2 (พ่อนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ในห้องนั่งเล่นกับพริ้นซ์)
    มอส : พ่อครับ จบม.3ปีนี้ มอสขอต่อช่างนะ
                    พ่อ : เรียนช่างเรอะ แกจะขอไปเกเรเสียมากกว่า
                    มอส : แต่มอสอยากทำงานหาเงินเองจริงๆนะครับ
                    พ่อ : แกคิดว่าเกรดการเรียนของแกตอนนี้ มันพอที่จะสอบหรอ เรียนให้จบม.3ก่อนเถอะ..
                พริ้นซ์ : ฉันว่านายไม่จบม.3หรอกมอส แค่ผ่านม.2มาก็บุญแล้ว ฮ่าๆ
                    (มอสแค้นใจ อยากจะชกหน้าพริ้นซ์ แต่ก็หยุกชะงักเมื่อเห็นสีหน้าโกรธของพ่อ จึงเดินออกไป)
     
     
                   
     
     
     
     
     
     
     
    ตอนที่3(ที่โรงเรียน)
    พิม : เป็นไงบ้างมอส เตรียมตัวอ่านหนังสือสอบแยกแผนหรือยัง
                    มอส : เราไม่อยากเรียนต่อม.4หรอก
                    พิม : ทำไมล่ะ?
                    มอส : เราอยากเรียนช่าง เราอยากเปิดอู่ซ่อมรถ
                พิม : แล้วพ่ออนุญาตหรอ
                    มอส : พ่อไม่เคยสนใจเราอยู่แล้ว พ่อไม่เคยยอมรับในสิ่งที่เราอยากจะทำ
                    พิม : ไม่หรอก คนที่เป็นพ่อ เขาก็ห่วงใยลูกๆทั้งนั้นแหละ อยู่ที่ว่าจะแสดงออกมาอย่างไร
                    มอส : แต่พ่อรักพริ้นซ์มากกว่าเห็นๆ
    พิม : ทำไมล่ะ?
    มอส :อะไรๆก็ให้พริ้นซ์ พ่อไม่รู้หรอกว่าพริ้นซ์มันใช้จ่ายฟุ่มเฟือยขนาดไหน
    พิม : เฮ้อ สงสารมอสจริงๆเลย
    (มอสทำสีหน้าน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก)
     
    ตอนที่4(ในห้องนั่งเล่น ด้วยบรรยากาศเคร่งเครียดของทุกคน)
    พ่อ : นี่แกขาดสอบทำไมกันมอส
    พ่อ : เรียนหรือเหลวไหลกันแน่ ฉันไม่ส่งเงินให้แกไปทำเรื่องเกเรหรอกนะ
    มอส : ผมไม่ได้เกเร อยากทำงานหาเงิน ทำไมพ่อถึงไม่ชอบการเรียนช่าง
    พ่อ . เพราะฉันไม่ไว้ใจแกต่างหาก
    มอส : ในสายตาของพ่อ ผมเคยดีบ้างไหม
    พ่อ : ฉันจำได้แค่มีพริ้นซ์คนเดียวที่ทำให้ฉันภูมิใจ
    แม่ : ทำไมคุณพูดแบบนั้นล่ะคะ
    มอส : เพราะผมไม่ใช่ลูกเขาไงครับแม่
    แม่ : มอส อยาสพูดแบบนั้นนะคะ
    มอส : มอสอย้านหลังนี้ต่อไปไม่ได้แล้วครับแม่
    (มอสเดินหนีออกไปแล้วก็ไม่กลับมา)
    พ่อ : เออ ไปเลย แกมันไม่เอาไหน
     
    ตอนที่5
    ตอนที่5.1(ในห้องพักของศิ)
    พริ้นซ์ : ทำไมเราไม่อยากช่วยศิ แต่ตอนนี้เราไม่มีเงินจริงๆ
    ศิ : แค่นิดหน่อยเองพริ้นซ์ นี่เราก็ขอพ่อมาแล้ว แต่มันยังไม่พอจ่ายเจ้าหนี้
    พริ้นซ์ : แต่ครั้งก่อนที่เราโกหกพ่อว่าจะเอาเงินมาจ่ายค่าเรียนพิเศษตั้ง5.000
    พ่อก็สงสัยแล้วนะ โชคดี       ที่พ่อยังไว้ใจเราอยู่
    ศิ : หน่านะ ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้ว ถ้าครั้งนี้นายหาเงินมาให้เราได้ เราจะยอมนายทุกอย่างเลย
    (ทั้งคู้จับมือ และมองตาซึ่งกันและกัน)
     
     
    ตอน5.2(อู่ซ่อมรถบ้านเจม)
    เจม : มอส แล้วนี่แกจะอยู่บ้านฉันอีกนานแค่ไหนวะ บ้านฉันเป็นอู่ซ่อมรถนะ ไม่ใช่โรงแรม
    มอส : ก็นานพอจะเก็บเงินสักก้อนไปเปิดอู่เองว่ะ ทำไมวะ แกไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี้หรือไง
    เจม : ไม่ใช่อย่างนั้นเว่ย แค่ห่วงเรื่องแก กับพ่อแกว่ะ ป่านี้คงเป็นห่วงแกแย่แล้ว
    มอส : พ่อแกไม่สนใจว่าฉันจะเป็นยังไงหรอกวะ
    เจม : แต่ฉันหมายถึงแม่แก แกเล่นไม่ติดต่อท่านเป็นเดือนๆแล้วนะ
    มอส : อีกไม่นานหรอก ฉันจะกลับไปหาท่านพร้อมกับความสำเร็จ
    (มอส นึกถึงคำดูถูกจากพ่อ)
     
     
    ตอนที่
                    ตอน6.1(ร้านใหม่ของมอส)
    เจม : โหมอส แกเจ๋งจริงๆวะ ในที่สุดแกก็มีร้านอู่ซ่อมรถเป็นของตัวเอง
    (เจม ตบหลังมอสดูภาคภูมิใจกับเพื่อนคนนี้)
    มอส : ถึงมันจะเป็นร้านเล็กๆ แต่ก็ภูมิใจวะ
                    เจม : ทีนี้แกก็กลับบ้านไปพร้อมความสำเร็จได้แล้วสินะ     
    มอส : ใช่แล้วล่ะ (รู้สึกภูมิใจตัวเอง) (ใครรถเสีย มาร้านมอสนะครับ)><
                   
    ตอน6.2(ห้องพักของศิ)
    ศิ : เราว่าเราคงไปกันไม่ได้หรอก
    พริ้นซ์ : หมายความว่าอย่างไร
    ศิ : ที่บ้านเราคงไม่พอใจแน่ที่เราคบผู้ชาย
    พริ้นซ์ : เราก็ไม่ต้องบอกเขาเหมือนเมื่อก่อนก็ได้หนิ
    ศิ : มันเป็นแบบนี้ตลอดไปไม่ได้หรอก แล้วเราก็รู้ตัวแล้วว่าเราต้องการอะไร
    แตงกวา : ไปกันได้หรือยังคะศิ  รอนานแล้วนะ
    (แตงกวาไม่ทันเห็นว่าพริ้นซ์ยืนอยู่)
    พริ้นซ์ : แบบนี้ใช่ไหมถึงอยากจะบอกเลิกอ่ะ
    แตงกวา : พริ้นซ์ เราขอโทษนะที่...
    พริ้นซ์ : นี่เธอกล้าดียังไงอ่ะแตง!
    (โวยวายๆ)
    ศิ:อย่านะพริ้นซ์ แตงเราไปกันเถอะ
    (พริ้นซ์เสียใจมากที่โดนเพื่อนสนิท แย่งแฟนไป)
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    ตอนที่7
    ตอนทึ7.1(หน้าบ้านแตงกวา)
    (พริ้นซ์ยืนดักรอแตง ให้แตงเดินผ่านมา)
    พริ้นซ์ : เธอแย่งแฟนเรา ผู้หญิงหน้าด้าน (สาดน้ำกรด)
    แตงกวา : อ้ายยยย นี่มันอะไรกัน อ้ายยยยยยย หน้าฉัน
    ปลิว : หา แตง เธอเป็นอะไรแตง นี่นายทำอะไรอ่ะพริ้นซ์
     พริ้นซ์ : ฉันไม่รู้เรื่องนะ ฉันไม่เกี่ยวนะ ไม่นะ
    ตำรวจ : หยุดนะ คุณถูกจับแล้ว อย่าขัดขืนนะ
    พริ้นซ์ : ปล่อยผมนะ ปล่อยผมสิ
    ตำรวจ : คุณต้องติดคุกโทษฐานฆ่าผู้อื่นจนเกือบถึงแก่ความตายยย
    พริ้นซ์ : ผมไม่ผิด ปล่อยผมนะ ปล่อย
    (แล้วพริ้นซ์ก็โดนลากตัวออกไป .....อนาถ!)
     
    ตอนที่7.2(ที่บ้าน)
    มอส : แม่ครับ มอสกลับมาแล้วครับ
    แม่ : มอสหรอ แม่คิดถึงลูกมากนะรู้ไหม ทำไมมไม่ส่งข่าวกลับมาบ้าง พ่อน่ะเขาบ่นคิดถึงมอสทุกวันเลยนะ
    มอส : พ่อน่ะหรอครับ คิดถึงผม
    แม่ : ก็ตั้งตี่พริ้นซ์มีเรื่อง พ่อก็รู้สึกผิดต่อมอสขึ้นมาน่ะสิ
    มอส : มอสไม่โกรธพ่อหรอกครับแม่ ดีเสียอีกเพราะมันเป็นสิ่งที่ผลักดันให้มอสประสบความสำเร็จได้
    พ่อ : พ่อขอโทษนะ ที่พอทำร้ายลูก (พ่กลูกเข้าใจกันดีแล้ว)
    ........จบ ....

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×