คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : * บทนำ *
* บทนำ *
“เต๋า มึงจะไปไหน” ผมถามเพื่อนสนิทของผมเหมือนเคย
“เดินเล่น” มันออกไปหยิบเสื้อกันหนาวมาใส่ทับเสื้อกล้ามและตอบผมเหมือนเคยเช่นกัน
“เดินถึงไหน” และผมก็ถามประโยคนี้ที่ถามมันอยู่ทุกวัน
“สตรอเบอร์รี่ขวดนึงใช่ไหม” มันถามกลับมา
“เอา 2 ขวด.. อ่ะตังค์” ผมว่า แล้วหยิบตังค์บนโต๊ะยื่นให้มัน
“ทำไมวันนี้กิน 2 ขวดวะ” มันถามด้วยความแปลกใจ
“กูอยาก” ผมตอบสั้นๆ
“นมสตรอเบอร์รี่ 2 ขวดนี่ทำให้มึงหาย ‘อยาก’ ได้เลยหรอวะ” แต่มันทะลึ่ง
“กูอยากแดก เร็วเถอะ” ผมตอบมันแต่ตาก็จดจ้องอยู่ที่โทรศัพท์
“เออ” มันตอบแค่นั้นแล้วก็จากไป
มันเป็นเรื่องราวเดิมๆที่เกิดขึ้นทุกวันหลังเรียนเสร็จของผมกับมันครับ อย่าไปสนใจเลย มาสนใจโทรศัพท์เหมือนผมดีกว่า มันน่าสนใจกว่าไอ้ซีดนั่นเยอะครับ
[กิ ทำอะไรอยู่ครับ] ผมพิมพ์ข้อความธรรมดาๆ ให้กับคนพิเศษ ฮ้า~ ><
[กิกินข้าวค่ะ แล้วชาล่ะ ทำอะไรอยู่] แล้วสุดที่รักของผมก็ถามกลับมา
[คิดถึงกิอยู่น่ะสิครับ] ฮ่าๆๆ ผมเสี่ยวไหมล่ะ แต่นี่ผมไม่ได้น้ำเน่านะ ผมโรแมนติกต่างหากล่ะ
[>////<]
[งั้นกิกินข้าวต่อเถอะนะ ชาไม่กวนแล้วดีกว่า] ผมเลือกที่จะจบการสนทนาของเราลง
[ค่า ฝันดีนะคะสุดหล่อของกิ] เพราะผมมีงานอีกเยอะที่ต้องสะสางครับ
[ครับ ฝันดีนะครับสุดที่รักของชา] แค่นี้ผมก็อิ่มเอมเปรมใจสุดๆแล้วล่ะครับ
ผมกับกิ เราเพิ่งตกลงเป็นแฟนกันเมื่อ 2 เดือนที่แล้วครับ กิเป็นถึงดาวคณะเลยนะ เป็นไงล่ะ ผมเจ๋งล่ะซิ จีบดาวคณะติด
ผมกับกิ เจอกันครั้งแรกเมื่อประมาณเมื่อ 5 เดือนก่อนตอนที่ไปทำค่ายอาสาของมหา’ลัย กิเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากสำหรับผมและผู้ชายหลายๆคนก็คงคิดเหมือนกัน
ผมใช้เวลาเป็นเพื่อนกับกิประมาณ 1 เดือนและเริ่มจีบเธอ เธอไม่เคยปฏิเสธที่จะรับดอกไม้หรือของขวัญจากผม เธอไม่เคยปฏิเสธที่จะไปกินข้าวหรือดูหนังกับผม จนผมมั่นใจว่าเธอเองก็คิดเหมือนผม ในที่สุดผมก็ขอเธอเป็นแฟนครับ
ตลอดระยะเวลาที่เราคบกัน เราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง แม้แต่งอนกันยังไม่มีเลยครับ เพราะกิเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ไม่คิดมาก ผมเองก็ไม่ได้ขี้หึงอะไรมากมายขนาดนั้น และเข้าใจดีว่าแฟนผมน่ารักขนาดไหน มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะมีผู้ชายมาจีบทั้งๆที่กิมีผมอยู่แล้ว
“นมมาละท่าน” แต่แม้ว่าผมจะเป็นแฟนกับยูกิ ก็ยังมีคนนินทาว่าผมเป็นคู่เกย์ของเดือนคณะนิเทศอย่างมัน
“ขอบใจ.. แดกชาอีกแล้วหรอมึง” ผมทักมัน เพราะไม่เคยเห็นมันเปลี่ยนไปกินอย่างอื่นเลย
“เออ”มันตอบกลับมาสั้นๆด้วยน้ำเสียงน่าตบ แต่ผมไม่ว่างลุกขึ้นไปตบมันครับ การบ้านผมเยอะมากจริงๆ
“พิศวาสกูแต่ไม่ได้แอ้มกูสักทีสินะ เลยหันไปแดกชาแทน” ผมเลยใช้อาวุธอย่างเดียวที่ยังว่างตอนนี้ต่อล้อต่อเถียงกับมันแทน
“ถุย คิดได้นะมึง.. มึงคิดว่าถ้ากูอยากแดกมึงจริงๆกูจะทำไม่ได้รึไง” น่าน โดนไปแล้วหนึ่งดอก ผมคงคิดผิดที่จะเล่นกับคนอย่างเศรษฐพงศ์ ผมเลิกคุยกับมันดีกว่า เดี๋ยวงานไม่เสร็จ
“เฮ้ย กูล้อเล่น มึงจะเงียบทำไมเนี่ย” เป็นงั้นไป ผมเงียบก็ไม่ได้
“เฮ้ย กูล้อเล่นนะ โอ๋ๆๆ อย่างอนเค้านะตัวเองง” มันเดินมาอยู่ข้างหลังผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แล้วเอามือที่เดาได้ว่าคงเพิ่งจับถุงชานมเย็นมาเมื่อกี้มาขยี้หัวผม
“เห้ย! เล่นเชี่ยไรเนี่ย มือมึงเลอะปะเนี่ย เดี๋ยวหัวกูเหนียวหมด เอามือออกไป!” ผมเผลอพูดดังไปหน่อย สงสัยตกใจ รีบเอามือออกเลย ฮ่าๆๆ
“มึงก็อย่างอนกูดิ่วะ” พอพูดจบมันก็นั่งยองๆข้างหลังผมแล้วเอาแขนมารัดคอผมไว้ แถมยังเอาคางมาถูๆที่ไหล่ผมอีกต่างหาก
“นี่หรอ วิธีง้อของมึงอ่ะ เอาหัวออกไป กูจะทำงาน” ผมเอามือดันหัวมันออก แล้วหันกลับมานั่งทำงานเหมือนเดิม
“โหยย มึงจะงอนกูจริงๆหรอ ฟู่~” มันพูดแบบจงใจเป่าลมใส่หูผม หึ่ย~ กูจั๊กจี๋
“กูไม่ได้งอนโว้ย คิดไปเองคนเดียวเนี่ยมึงอ่ะ” ผมรำคาญมันจริงๆแล้วนะ
“จริงอ่ะ.. งั้นขอดูหน่อยดิ่ ทำงานไรวะ” แล้วมันก็ชะโงกหน้ามาที่จอโน้ตบุ๊ค เหมือนกับว่าถ้ามันสิงเข้าไปได้มันก็จะทำ
“พอเถอะมึง ถ้างานกูไม่เสร็จนะ กูจะกระทืบมึง” ผมขู่มัน ขู่จริงๆครับ ผมไม่ทำหรอก ผมไม่ชอบใช้ความรุนแรงครับ (ไม่กล้ามากกว่ามั้ง - -)
“.....” แต่มันคงรู้ครับ ว่าผมแค่ขู่ก็เลยนิ่ง น่าตบให้กระบานแยก
“ไอ้เชี่ยเต๋า เอาหัวม..”
~ให้ฉันทนเหงาดีกว่าเขาไม่รักเธอ ทนเห็นเธอช้ำไม่ไหว~ ผมกำลังจะด่ามัน (ด่าไปแล้วมั้ง รู้สึกว่า) แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังแทรกขึ้นมาซะก่อน ผมเลยลุกออกมารับโทรศัพท์
“ยูกิ ^^” ผมพึมพำชื่อของคนที่โทรมาออกมาเบาๆ
“สวัสดีคร้าบบ คนสวย” ผมพูดติดตลกใส่โทรศัพท์ แล้วเดินออกมาที่ระเบียงห้อง มาคุยกับยูกิที่รัก ทิ้งไอ้ซีดที่ตอนนี้เลิกสนใจโน้ตบุ๊ค แล้วเดินออกมาหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อที่จะเข้าไปอาบน้ำ แต่จู่ๆมันก็ตะโกนว่า
“ยูกิ! คืนนี้ชาเสร็จเต๋าแน่!!” มันยื่นหน้ามาตะโกนประโยคนี้ใส่โทรศัพท์ครับท่านผู้ชม
“ไอ้สัส!!” ผมหันไปด่ามัน มันเลยหันมายักคิ้วให้ผมทีนึง มันกวนตีนครับ
[ฮ่าๆๆๆ] แต่ผมโชคดีที่อย่างน้อย กิก็เป็นหนึ่งคนที่ไม่ได้เชื่อว่าผมกับมันเป็นคู่เกย์กัน แต่ถ้าเกิดวันไหนกิเชื่อขึ้นมาผมคงอกแตกตายแน่เลยครับ - -
****************************
มีอะไรจะบอกกกกกกก ><
คือแบบว่า Dangerous Roommate ยังไม่จบเลย แต่ลองให้เพื่อนอ่านแล้วเพื่อนบอกให้แต่งมาให้อ่านต่อด้วยเพราะว่าชอบ ก็เลยตัดสินใจเอามาลง
ใครที่อ่าน Dangerous Roommate แล้วไม่ชอบ ลองเรื่องนี้นะ น่าจะชอบบ้างแหละ (เพราะไรต์ชอบ.. เกี่ยวไหม 555)
ส่วนใครที่อ่าน Dangerous Roommate แล้วชอบ ก็อยากให้อ่านเรื่องนี้เหมือนกัน น่าจะชอบ (เพราะว่าไรต์ชอบไง 5555)
ยังไงก็ฝาก Close Friend ให้รีดเดอร์ และสวนดทุกคนด้วยนะ อ่านแล้วชอบตรงไหนไม่ชอบตรงไหนบอกเลยนะ
ขอบคุณค่ะ (^/\^)
ความคิดเห็น