ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : สงสัย
ร่างสูงของโตโน่ประคองคนตัวเล็กใน อ้อมกอดอย่างเป็นห่วงเป็นใย มือหนาลูบศรีษะริทเบามือเพื่อปลอบโยน ใบหน้าหวานสะอึกสะอื้นอย่างหนักจนเปรอะเปลื้อนไปด้วยคราบน้ำตา หยดเลือดสีแดงไหลลงมาข้างแก้มอย่างน่าสงสาร
"ริท..พี่ขอโทษ ที่ดูแลริทไม่ได้" ภาคินพูดเสียงเศร้า รู้สึกเจ็บที่หัวใจที่ดูแลคนที่ตัวเองรักไม่ได้
"ริท ฮึก...ริทผิดเอง เพราะริททำให้เกรซเห็นรูปถ่าย ฮึก.." ริทพูดเจือสะอื้น
"รูป ? รูปอะไรเหรอ"
"กะ..ก็ รูปที่เราไปถ่ายด้วยกัน ฮึก..เกรซหยิบแฟ้มริทไป" คนตัวเล็กแสร้งทำสีหน้าเศร้า มือน้อยๆยกขึ้นมาปาดน้ำตาที่ไหลรินบนใบหน้า
"เกรซ..." โตโน่พอจะนึกออกว่าทำไมเกรซถึงได้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างนี้ ... เป็นใครก็คงโกรธ บางทีเขาอาจจะทำเกินไปก็ได้
เสียงฝีเท้าหนักๆดังมาตามทาง ร่างสูงโปร่งของกันรีบวิ่งมาที่ริทและโตโน่อย่างกระหืดกระหอบ
"แฮ่ก..ๆ ริท ปะเป็นอะไรมากไหม แฮ่กก" กันพูดเสียงหอบ พยายามกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะมองริทอย่างสำรวจ มือหนากำเข้ามาตัวเองแน่นเมื่อเห็นสภาพของคนที่ได้ชื่อว่า 'แฟน'
"นี่มันปล่อยให้ริทโดนขนาดนี้เลยเหรอ ! ริทมากับกัน กันจะพาริทไปหาหมอ" ใบหน้าคมแสดงสีหน้าไม่พอใจใส่ภาคิน มือหนาฉุดข้อมือริทให้มากับตน
"ปล่อย...ริทจะไปกับฉัน" โตโน่พูดพลางจ้องหน้ากันเขม่น เรื่องอะไรล่ะ...ก็เขามาก่อนนี่หน่า !
"นายไม่ต้องมายุ่ง ! ริทเป็นแฟนฉัน ฉันก็ต้องดูแลริทสิ แล้วนายเป็นใครล่ะห๊ะ !" ภาคินมองหน้าอีกคนอย่างเครียดๆ ... ความรู้สึกจุกมันแน่นหัวใจไปหมด นั่นสิเขาเป็นใครแล้วเขามาทำอะไรที่นี่...เขากับริทไม่ได้เกี่ยวพันธ์กันเลย ซะด้วยซ้ำ...ริทเองก็มีแฟนอยู่แล้วและเขาเองก็มีเกรซอยู่แล้ว
ใบหน้าหล่อเหลานิ่งอึ้งไปชั่วอึดใจ สายตาคมปลาบหันไปสบตาคนตัวเล็กที่ยืนสะอื้นนิ่งๆอย่างขอความเห็น
"ริท...กันขอร้อง " ใบหน้าคมเข้มหันมาพูดเสียงอ่อนกับคนตัวเล็ก ริทก้มหน้ามองพื้นอย่างเศร้าสร้อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
"ฮึก...พี่โตโน่ ริทไปกับกันนะ .." ริทกระซิบเสียงแผ่ว ภาคินได้แต่ส่งสายตามองตามคนร่างเล็กที่เดินจูงมือไปกับนภัทรจนลับตา
"ฮึก...ฮือ ทำไม ฮึก เป็นอย่างนี้ อึก...ฮืออ ฉันเกลียดมัน เกลียดมันนนนนน !" เกรซตะโกนทั้งน้ำตาในขณะที่ร่างของเธอก็ยังนั่งทรุดอยู่กับพื้น เซนปรายตามองเกรซอย่างสมเพศก่อนจะนั่งยองๆแล้วจ้องมองหน้าหญิงสาว
"แล้วเธอคิดว่าริทไม่เกลียดเธอเหรอ..ยัยฆาตกร" เซนพูดเสียงรอดไรฟัน ใบหน้าสวยจ้องมองคนตรงหน้าอย่างตื่นตกใจ
"นะ..นาย อึก...หมายความ ว...ว่า ไง" ดวงตากลมโตจ้องตอบอึ้งๆพยายามควบคุมเสียงของตัวเองไม่ให้สั่นจนเกินไป
"ว่าไงเหรอ เธอน่าจะรู้ดีนี่ นวกชมณ ชื้นครองธรรม "
"แก...."
"เกรซ ......." ยังไม่ทันจะได้พูดต่อเซนก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินจากไป เกรซหันไปมองตามเสียงที่เรียกตน แล้วก็ต้องคลี่ยิ้มอย่างดีใจ
"พี่โตโน่" ภาคินนั่งยองๆลงข้างหน้าหญิงสาว จ้องมองไปที่ใบหน้าหวานสวยที่เปรอะเปลื้อนไม่แพ้กับริท
"เกรซ พี่ขอโทษ พี่ขอโทษนะ " ชายหนุ่มพูดเสียงเบาหวิว ใจนึกสงสารร่างตรงหน้าขึ้นมา เกรซคงจะทรมานไม่น้อย เขาไม่น่าทำร้ายเกรซอย่างนี้เลย
"ฮึกก...เกรซ ไม่ อึก..โกรธพี่โน่หรอกค่ะ ...เกรซ รักพี่โตโน่นะ ฮึก" เกรซยิ้มหวานทั้งน้ำตา พลอยให้โตโน่ยิ้มตามไปด้วย เขาเอื้อมมือไปลูบศรีษะบางเบาๆก่อนจะคว้า
ตัวคู่หมั้นสาวเข้ามาสวมกอด
"พี่ก็...ก็...."
"พี่โน่ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น...เกรซเหนื่อย ฮึก...เกรซอยากกลับบ้าน" เกรซส่ายหัวไปมาอย่างสับสน มือบางกอดภาคินเอาไว้แน่นราวกับว่ากลับเขาจะปล่อยมือ
จากเธอไปอีก
"ก็ได้...เรากลับบ้านกันเถอะ" ภาคินฉุดร่างของเกรซให้ลุกขึ้นก่อนจะพยุงพาไปขึ้นรถของตัวเองแล้วบึ่งกลับบ้านทันที
เซนยืนมองรถคันนั้นไปจนลับสายตา ใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกอะไรทั้งสิ้น...เขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่
"เซนเห็นพี่โตโน่ พามันไป"
"ห๊ะ...พี่โน่กลับไปหามันเหรอ" ริทกำโทรศัพท์เครื่องบางไว้แน่น...อุตส่าห์นึกว่าแผนจะไปได้ดีซะแล้วเชียว
"อืม...เห็นบอกว่าจะกลับบ้านน่ะ"
"เหอะ..." คนตัวเล็กสบถใส่ปลายสายอย่างเซ็งๆ
"โทรไปสิ"
"หืมม.. ?"
"ก็โทรไปหาสิ ง่ายจะตาย"
"จริงสินะ...หึ งั้นแค่นี้นะเซน มีอะไรให้ทำแล้วสิ บาย" ริทกดวางสายของเพื่อนสนิท ก่อนจะกดเลื่อนหาเบอร์รายชื่อ เขาคงไม่โทรไปหาภาคินหรอก ถ้าเขาเลือกจะร้าย เขาก็ต้องร้ายให้ถึงที่สุด !
ติ๊ดดดด ติ๊ดดดด
เสียงรอสายดังได้ไม่นานก็มีเสียงหญิงสาวกดรับโทรศัพท์
"ฮัลโหลพี่โตโน่เหรอ ริทคิดถึงพี่โน่จังเลยอ่ะ วันนี้มาเจอกันไหมที่เดิม ^^" ริทรีบชิงแย่งพูดสายก่อนที่เกรซจะได้พูดอะไร ปลายสายนิ่งไปเหมือนกับอึ้ง แต่แล้วเธอก็แผดเสียงกร่นด่ากลับมา
"อีบ้า...แกยังไม่ตายอีกเหรอ ! นี่แก..."
"อ้าว...นี่ไม่ใช่เบอร์พี่โตโน่เหรอ สงสัยจะจำเบอร์ผิด ไปติดเบอร์ผู้หญิงชั่วที่ไหนไม่รู้" ริทพูดเสียงกรุ้มกริ่มทำเอาอารมณ์ของเกรซคุกรุ่นขึ้นมาอีกหน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด " มือบางดึงโทรศัพท์ให้ออกห่างจากหู ในใจนึกเบื่อปลายสาย วันๆไม่ทำอะไรกรี๊ดเป็นอย่างเดียวหรือไงแม่คุณ !
"กรี๊ดทำไม เอาเวลากรี๊ดไปหาวิธีทำให้สามีเธอไม่นอกใจเถอะ !"
"แก...แกมันชั่ว เลว แย่งแฟนชาวบ้าน รู้ทั้งรู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว แกมันสำส่อน หน้าด้าน หน้าไม่อาย ! คอยดูนะ ฉันจะแฉแกให้แกอับอายไปทั่วมหาลัยเลย !"
เสียงของหญิงสั่นเครือจนปลายสายต้องหัวเราะออกมา
"สำส่อนได้ไม่เท่าเธอหรอก !" ริทตะคอกปลายสายกลับด้วยอารมณ์โกรธขึ้นมาบ้าง
"หน้าด้าน ! ว่าคนอื่น"
"คอยดูนะ ฉันจะทำให้เธอโดนทิ้ง เหมือนที่เธอทำกับเขาเอาไว้ เธอจะต้องเจ็บปวดทรมาณเหมือนกับเขา เข้าใจหรือเปล่า !" เรืองฤทธิ์กดตัดสายอย่างเดือดดาล หากเขาคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาทีไร ใจมันยิ่งอยากจะเข้าไปบีบคอผู้หญิงคนนั้นเสียทุกที...เขาสูดหายใจเขัาปอด อย่างช้าๆเผื่อจะช่วยผ่อนคลายได้บ้าง
ติ๊ด
เกรซมือไม้สั่นทันทีที่สายโทรศัพท์ถูกตัดไป ความรู้สึกหวาดผวาแทรกซึมเข้ามาแทนที่ สิ่งที่อยากจะด่ากลับด่าไม่ออก เธอตัวสั่นไปแทบทั้งตัว มือเล็กจัดการเลื่อนหาเบอร์โทรของคนที่เธอคิดว่าไว้ใจได้ ก่อนจะกดออกไปปลายสาย
"ว่าไงครับพี่เกรซ" เสียงชายหนุ่มตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี
"ไอซ์...พี่มีเรื่องให้ช่วยสืบหน่อย ! ได้หรือเปล่า" เสียงของเกรซยังคงสั่นๆอยู่จนปลายสายสงสัย
"เรื่องอะไรครับ"
"เรื่อง...เอ่อ...แล้วจะสืบให้ไหมล่ะ" เกรซรีบเบี่ยงเบนประเด็น เธอไม่อยากจะพูดอะไรมากนักในตอนนี้ ค่อยบอกรายละเอียดตอนหลังจะดีกว่า
"ถ้าพี่เกรซขอก็ได้สิ"
"พรุ่งนี้เจอกันบ้านเกตนะ ส่วยรายละเอียดเดี๋ยวพี่ส่งไปให้ทางเมล"
"ครับ"
"อืม..ขอบใจมาก" เกรซกดวางสายในใจเต็มไปด้วยคำถาม เธอจะต้องสืบให้ได้ว่าเรืองฤทธิ์มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ ถึงได้มาตามรังควานนักหนา !
"เกรซ หายปวดหัวรึยังครับ" ร่างสูงโปร่งของภาคินเดินเข้ามาในห้องนอนของหญิงสาว เกรซสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะละลักละล่ำตอบ
"ดะ...ดีขึ้นแล้วค่ะ"
"ดูเกรซยังหน้าซีดๆอยู่เลย จะกินอะไรมั้ยเดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้" โตโน่ถามไถ่อาการหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง มือหนาแตะลงบนหน้าผากบางเบาๆ เกรซส่ายหน้ายิ้มๆ
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่โตโน่ เกรซว่านอนอีกสักนิดนึงก็น่าจะหายแล้ว"
"ครับ...งั้นพี่ไม่กวนแล้วนะ" ภาคินลุกขึ้นอย่างรู้หน้าที่ เขาดึงผ้าห่มมาคลุมให้คู่หมั้นสาวจนถึงคอ ก่อนจะส่งยิ้มอบอุ่นไปให้
"พี่โน่ พรุ่งนี้เกรซไปค้างบ้านเกตนะคะ "
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งนะ"
"ค่ะ ^^" นวกชมณยิ้มรับแล้วพลิกตัวนอน ในใจของเธอรู้อยู่เต็มอกว่าภาคินนั้นรู้สึกยังไง แต่เธอไม่ใช่คนโง่พอที่จะโวยวายโหวกเหวกใส่คู่หมั้น เธอแค่ขอไปตั้งหลักก่อนเท่านั้นแล้วเธอจะเอาของๆเธอคืนอย่างแน่นอน
"นี่คือข้อมูลทั้งหมดที่ผมหามาได้" ไอซ์ทิ้งใบประวัติรวมทั้งรูปภาพต่างๆลงบนโต๊ะกระจกใส เกรซหยิบมันขึ้นมาดูทีละใบๆอย่างพินิจ
"เรืองฤทธิ์ ศิริพานิชย์ มีพี่น้องสองคน พี่ชายชื่อ ศุ...ภรุจ !!" มือสวยทิ้งใบประวัติลงพื้นอย่างตกใจ จิณภัครีบโผล่งถามเพื่อนสาวอย่างสงสัย
"เกรซ เกรซ ! เป็นอะไร " เกรซดูมีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก
"ริทเป็นน้องรุจงั้นเหรอ !" ไอซ์มองหน้าหญิงสาวอย่างนิ่งๆก่อนจะเดินมานั่งลงบนโซฟาอย่างสบายๆ
"ยังมีอีกเรื่องที่พี่ต้องอึ้งมากกว่านั้นอีกนะ"
"หมายความว่าไง... "
ที่มหาวิทยาลัย
ร่างบางของริทเดินลัดเลาะมาเรื่อยจนมาถึงหน้าตึกคณะของตัวเองก่อนจะหย่อนตัว ลงนั่งบนโต๊ะม้าหินอ่อนที่นัดกับเซนเอาไว้ ริทชะเง้อมองหาตัวเพื่อนแต่ก็ไม่เจอวี่แวว จะเห็นก็แต่ร่างของเกรซที่เดินทำท่าจะตรงมาหาเขา
ริมฝีปากบางยกยิ้มน้อยๆ
"ริท เกรซเอามาคืนให้ " ร่างเพรียวระหงษ์ยื่นแฟ้มสีขาวขุ่นที่มีรูปของเขากับโตโน่จูบกันเด่นหรามา ให้ ริทยิ้มมองแฟ้มในมือของนวกชมณก่อนจะดึงแฟ้มของตัวเองกลับคืน
"ขอบใจ !" คนตัวเล็กตอบกระแทกเสียง ดวงตากลมโตปรายตามองเกรซที่ยืนทำท่าเคอะเขินอย่างสงสัย
"อ่ะ...เอ่อ..แล้วแฟ้มเกรซล่ะริท" เกรซถามอย่างติดขัด มือไม้เกี่ยวไปเกี่ยวมาราวกับว่าเธอนั้นไม่กล้าที่จะถาม ริทมองไล่ตามหน้าของเกรซอย่างงงๆ วันนี้มาแปลก หรือว่าจะมีแผนอะไรอีก ...
"โยนทิ้งสระน้ำไปแล้ว อ้อมีรายงานที่เธอต้องส่งด้วยหนิ แต่ก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ ^^" ริทพูดออกมาเฉยๆราวกับไม่ได้สนใจอะไรในสิ่งที่ตัวเองกระทำ
"อ่า...ไม่เป็นไร เกรซทำใหม่ส่งไปแล้ว งะ..งั้นเกรซไปแล้วนะ" เกรซดูหน้าเจื่อนลงก่อนจะโบกมือแล้วเดินจากไป เรืองฤทธิ์ได้แต่มองตามหลังเธอไปแต่ยังไม่ทันที่เกรซจะเดินไปไหนไกล ร่างของชายหนุ่มตัวสูงก็เดินเข้ามาเสียก่อน
"พี่โตโน่..." เกรซเรียกชื่อชายหนุ่มเสียงแผ่ว ในใจนึกสงสัยที่ภาคินมาที่มหาลัย
"อ่ะ...เอ่อ..เกรซ" โตโน่เองก็ดูจะตกใจไม่น้อยที่เดินมาเจอกับคู่หมั้นสาว เกรซส่งยิ้มหวานให้เขาก่อนจะเอ่ยถาม
"พี่โน่มาหาริทเหรอคะ พอดีเลยริทนั่งอยู่นั่นแหนะ" มือบางชี้ไปที่ริทซึ่งกำลังนั่งมองทั้งสองคนอยู่
"อ่ะ..อืม" ภาคินรู้สึกสงสัยนิดหน่อยในอาการของหญิงสาว แต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร
"งั้นเกรซไปเข้าเรียนก่อนนะคะ แล้วเจอกันตอนเย็นค่ะ ^^" ภาคินโบกมือให้เกรซก่อนจะเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กที่นั่งหน้างอบนโต๊ะหินอ่อน
"มาหาริท ไม่กลัวคู่หมั้นพี่ว่าเหรอ" เรืองฤทธิ์ถามเขาเสียงนิ่ง ใบหน้าหวานเสมองไปอีกทางราวกับจะบอกว่ากำลังงอนอยู่
"ไม่นี่...เกรซไม่เห็นจะว่าอะไรเลย" โตโน่พูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี
"แปลก..."
"หืมมม ? "
"ก็ริทว่ามันแปลกน่ะสิ..."
----------------------------------------------------------------------------------
เพิ่งสอบเสร็จ เลยมาอัพ T^T อย่าเพิ่งด่าไรเตอร์ - -*
สำหรับตอนนี้อย่าเพิ่งไปเกลียดหนูริทนะ (5555)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น