ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : พักผ่อน
"พี่โตโน่ อย่ากลับดึกนะคะ" เกรซพูดด้วยความเป็นห่วง มือเรียวโบกบายๆให้คู่หมั้นหนุ่มก่อนจะปิดประตูรั้วสายตาของหญิงสาวมองตามรถ สปอร์ตคันหรูที่วิ่งออกไปจนลับตา
เกรซถอนหายใจเฮือกใหญ่
วันนี้ภาคินดูจะอารมณ์ไม่ดีตั้งแต่เช้า ถามคำตอบคำแถมยังนั่งเหม่อลอยอีกเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตอบ
เธอเองก็พอจะทราบสาเหตุนิดๆ หลังจากที่เธอปล่อยให้เขาได้คุยกับริทเมื่อเช้าดูเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างที่เธอไม่รู้
แต่นั่นก็ทำให้หญิงสาวพอใจในระดับหนึ่ง...
"ไอโน่ มึงเครียดเรื่องอะไรอีกวะ เรื่องคนที่มึงปิ๊งอ่ะเหรอ" เก่งถามร่างสูงที่นั่งเหม่อลอยอย่างงงๆ เพื่อนเขาดูท่าจะอาการหนักถามก็ตอบมั่งไม่ตอบมั่ง นั่งหน้านิ่งคิ้วขมวดอยู่นั่นแหละเมื่อกี้ก็โทรชวนเขามานั่งดื่ม ไม่รู้ว่ามีเรื่องกลุ้มใจอะไรนักหนา
"เขาไปแล้วว่ะ..." คำตอบของภาคินทำเอาเก่งขมวดคิ้วด้วยความงุนงง
"ห่ะ...ไป...ไปไหน"
"เขามีแฟนใหม่แล้ว เฮ้อออ" ร่างสูงถอนหายใจยาวอย่างเซ็งๆในขณะที่วาโยได้เพียงแต่ตบบ่าเพื่อนเพื่อให้กำลังใจเท่านั้น
"ก็ดีแล้ว...เขาก็มีแฟนใหม่ มึงก็มีเกรซ เรื่องทุกอย่างก็จบด้วยดี มึงจะไปซีเรียสทำไมวะ ถามจริง"
"ก็กู...กู ไม่รู้ดิ กูก็ชอบเขานะ...มั้ง" ประโยคหลังภาคินปรับโวลุ่มเป็นเสียงเบาหวิวจนแทบไม่ได้ยินต่างจากเก่งที่ กลายไปนั่งคิ้วขมวดแทนเขาเสียแล้ว
"มึงชอบเขา แต่มึงก็รักเกรซ มึงนี่หลายใจชะมัด แล้วจะเอายังไงต่อ" วาโยถามเสียงเครียดแต่ร่างสูงทำเพียงแค่ส่ายหน้าช้าๆเท่านั้น
"เออ...มึงไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวกูมานะ" เก่งพูดพร้อมกับลุกออกไปจากโต๊ะ ซักพักก็มีผู้ชายคนหนึ่งมานั่งข้างๆแทนที่เก่ง
"เซน ริทกินนิดเดียวนะ"
"เออน่ะ...เซนไม่มอมริทหรอก อย่าห่วง ฮ่าๆ" เสียงหัวเราะจากคนข้างๆรวมไปถึงสรรพนามที่คุ้นแสนคุ้น ทำให้ภาคินหันขวับไปมอง เขาพบผู้ชายคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่กับริท...
"อ๋อเหรอ...เอ้อ...วันนี้ริทไปนอนห้องเซนนะ" คนตัวเล็กพูดเสียงหวานพลางส่งสายตาวิบวับไปให้เซน ร่างโปร่งยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบตกลงอย่างไม่ลังเล
"ได้สิ...ถ้าเป็นริทมานอนทุกวันก็ยังได้ เอ..วันนี้มาแปลกปกติก็ไม่เห็นต้องขอหนิ มานอนประจำไม่ใช่เหรอเราอ่ะ" ริทหัวเราะร่า...ในขณะที่ภาคินนั่งมองร่างเล็กที่หัวเราะสนุกสนานอย่าง เคืองๆ
โตโน่แสร้งดันแก้วน้ำหกใส่คนข้างๆ
"โอ้ย"
"อ้ะ...ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ" อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขาอย่างเคืองๆแต่ฉับพลันแววตาคู่นั้นก็ฉายแววประหลาดใจ
"อ่ะ...อืม ไม่เป็นไร เออ..ริทเดี๋ยวเซนมานะ ไปห้องน้ำก่อน" เซนหันไปพูดกับคนข้างๆที่ดูจะตกใจไม่น้อย
"อืม"
ทันทีที่เซนเดินหายลิบๆไปที่ห้องน้ำ ร่างสูงของโตโน่ก็ลุกมานั่งแทนที่เซนทันที ริทจ้องมองเขาอย่างตกใจแต่ยังคงตีหน้านิ่งไม่นาน...ร่างเล็กก็ลุกขึ้นยืน หมายจะเดินไปที่อื่น แต่มือหนาๆก็จับแขนของริทเอาไว้เสียก่อน
"จะรีบไปไหนล่ะ ชู้นายคงไม่หายไปไหนหรอก" ภาคินพูดเสียงเย็นๆ
"พี่โตโน่ปล่อย ริทไม่จำเป็นต้องคุยอะไรกับพี่" ใบหน้าหวานเชิดขึ้นก่อนจะพยายามสะบัดแขนของตัวเอง
"เหอะ...ตอนเช้าอีกคน ตอนมืดก็อีกคน ลีลาใช้ได้หนิ"
เพี๊ยะ
ใบหน้าคมสะบัดไปอีกทางด้วยแรงตบของคนตัวเล็ก ริทมองหน้าโตโน่อย่างเดือดดาล
"อย่ามาพูดจาแบบนี้กับริท แล้วก็ปล่อยมือของพี่ออกไปด้วย"
"ทำไม รับไม่ได้เหรอ ที่แท้นายเองก็เป็นพวกมั่วๆนี่แหละนะ" โตโน่ใช้แววตามองริทอย่างเหยียดหยาม มือบางยกขึ้นหมายมั่นจะตบลงบนใบหน้าหล่อเหลาอีกซักครั้ง แต่เขากลับจับข้อมือนั้นไว้ได้แล้วกระชากตัวริทเข้ามาในอ้อมแขน
"จะตบเหรอ ลองตบสิ เดี๋ยวพี่จะจับริทจูบให้ดู" ร่างสูงกระซิบเสียงเขียวข้างใบหูคนตัวเล็กที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงด้วยความโกรธ ริทพยายามทุบอกอีกฝ่ายให้คลายอ้อมแขนแต่ดูเหมือนโตโน่จะไม่รู้สึกสะทกสะท้าน อะไรทั้งสิ้น กลับคว้าตัวของเขาขึ้นพาดบ่าอย่างง่ายดาย
"เอ้ะ...ปล่อยริทนะพี่โตโน่ ปล่อยนะปล่อยย" ริทดีดดิ้นไปมามือบางทั้งจิกทั้งข่วนคนตัวสูงสารพัดจนคนในผับเริ่มหันมามองด้วยความสนใจ
แต่ภาคินกลับไม่สนใจ เขาแบกร่างของริทไปที่รถสปอร์ตของตัวเองแล้วโยนร่างเล็กๆนั้นลงที่เบาะรถ
แกร๊ก แกร๊กๆ
"พี่โตโน่ ปล่อยนะ !" ริทเขย่าประตูที่ตอนนี้โดนล็อคโดยฝีมือเจ้าของรถ
"นั่งเงียบๆไปเถอะ ขืนโวนวายมากเดี๋ยวพี่จับปล้ำในรถโชว์เลย เอาไหมล่ะ" ร่างเล็กเงียบปากทันทีที่โตโน่พูดขู่ ดูจากสายตามีเลศนัยน์ของเขาแล้วดูท่าจะพูดจริงทำจริงอย่างที่ว่า แต่ถึงจะนั่งเงียบแต่ริทเองก็ไม่วายปั้นหน้าบูดได้จนรถเคลื่อนมาจอดที่คอนโด
"พาริทมาส่งคอนโดทำไม" ริทถามเสียงเรียบ ร่างสูงไม่ตอบคำถามแต่กลับเดินลงจากรถแล้วมาฉุดข้อมือเล็กขึ้นห้องทันที
"ปล่อยสักทีสิ ริทเจ็บนะ !" ริทสะบัดข้อมือทันทีที่ร่างสูงผลักเขาให้นั่งลงบนโซฟาตัวยาว ใบหน้าหวานง้ำงออย่างเห็นได้ชัด
"เซนคือใคร" ร่างสูงพูดเสียงเครียด
"ห๊ะ"
"คนที่ชื่อเซนเป็นใคร ที่นั่งกับริทเมื่อกี้น่ะ" เขาถามย้ำอีกครั้งเมื่อไม่ได้รับคำตอบแต่ริทกลับเบะปากตอบอย่างกวนๆ
"คู่หมั้นริทมั้ง" ว่าพลางยกยิ้มมุมปาก ภาคินกระชากไหล่อีกคนเข้ามาใกล้ด้วยความโมโหก่อนจะถามเสียงเย็น
"พี่จะถามอีกครั้ง ว่าเซน คือใคร"
"เพื่อน"
"อะไรนะ "
"ก็บอกว่าเพื่อนไง พอใจรึยัง" ริทอ้าปากเตรียมจะด่าคนตัวสูงแต่ก็ต้องตกใจเมื่อภาคินกระชากตัวเขาเข้าไปกอดเสียเต็มแรง
"อื้อ...หายใจไม่ออก" คนตัวเล็กพูดประท้วง มือบางทุบหลังของโตโน่ไปมา
"เพื่อนแน่นะ "
"ก็ใช่สิ เพื่อนสนิทอ่ะ อื้ออ...ปล่อยได้แล้ว" ชายหนุ่มยอมผละออกมา ก่อนจะยิ้มแป้นแล้นใส่คนตัวเล็ก
"แล้วไม่บอกตั้งแต่แรก พี่ก็อุตส่าห์หึง" ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อทันทีที่ภาคินพูดจบ มือเล็กตีคนตัวสูงแก้เขิน
"ละ...แล้วทำไมต้องหึงด้วยล่ะ -////- "
"ก็..พี่หึง พี่หวง พี่ห่วงตัวเล็กนี่นา" ภาคินยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ปล่อยให้คนตัวเล็กนั่งหน้าแดง
"หวงก็หวงสิ..ระ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อยหนิ จะหึงทำไม"
"ริท ฟังพี่นะ" มือหนาของภาคินจับโครงหน้าเล็กให้สบตากับตนก่อนจะจ้องมองด้วยแววตาลึกซึ้ง
"พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่าง พี่ไปคุยกับเกรซแล้ว เกรซเขาก็เข้าใจ ริทจะให้โอกาสพี่ได้หรือเปล่า"
"ให้โอกาส ? โอกาสอะไร พี่เป็นคู่หมั้นเกรซไม่ใช่เหรอ"
"ลืมเรื่องเกรซไปได้ไหม จากนี้ไปให้มีแต่เราสองคนได้รึเปล่า" ภาคินสบสายตาคนข้างหน้าอย่างจริงจังจนริทต้องหันหน้าหนีไปอีกทาง
"แต่ริท...มีแฟนแล้วนะ"
"แล้วริท...ไม่ชอบพี่เหรอ " ใบหน้าคมยื่นเข้ามาใกล้ๆจนรู้สึกถึงลมหายแผ่วๆ ดวงตาเฉียบจ้องมองเขาเพื่อรอคำตอบ
"ริท...เอ่อ"
"ว่าไง หืมม"
"ริทกะ..ก็ชอบ พี่โตโน่ อื้อออ" ยังไม่ทันได้พูดจบ ร่างสูงก็กดจูบที่กลีบปากบางของริทแรงๆ
"คืนนี้พี่ค้างที่นี่นะ"
แสงแดดอ่อนๆที่ส่องผ่านไรหน้าต่างเข้ามา ทำให้เปลือกตาบางค่อยๆกระพริบถี่ๆเพื่อปรับสายตา พลันมองไปที่นอนข้างกายก็ไม่เห็นคนร่างสูงที่นอนกอด
มาทั้งคืนเสียแล้ว ... หรือว่าเขาจะกลับไปแล้วนะ ?
ริทลุกขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะพาตัวเองไปที่ห้องรับแขก แต่เสียงพูดคุยโทรศัพท์ของอีกฝ่ายทำให้เขาต้องชะงักฝีเท้าทันที
"พี่ขอโทษ "
"ครับ รักเกรซเหมือนกัน ... อื้ม" ริทเสหน้าไปมองทางอื่น ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงได้รู้สึกหึงหวงคนตรงหน้าทั้งที่มันก็ไม่ได้อยู่ ในแผนการที่คิดไว้ด้วยซ้ำ
หรือว่าเขาแค่รู้สึกหมั่นไส้เท่านั้น...
พลันสมองก็นึกอะไรดีๆขึ้นมาได้ มือบางหยิบโทรศัพท์คู่ใจของตัวเองขึ้นมาแล้วกดโทรออก มุมปากเล็กยกยิ้มอย่างพึงพอใจ
"กัน...ตื่นรึยัง ... อ่าก็แค่คิดถึงกันน่ะ" เสียงเล็กๆพูดฉะฉานด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ ริทยืนบิดไปบิดมาเพื่อแสดงอาการเขิน
"ริทก็รักกันเหมือนกัน...อื้อ..วันนี้เราไปเที่ย.."
หมับ
ติ๊ด !
ใบหน้าหวานหันไปมองคนร่างสูงอย่างตกใจเมื่อเห็นเขาหยิบโทรศัพท์ของตัวเองไปกดตัดสายเสียเรียบราว เมื่อได้สติริทก็หลุดคำโวยทันที
"พี่โตโน่ ! ตัดสายริททำไม " โตโน่จ้องมองริทที่ยืนหน้ามุ่ยด่าเขาด้วยเสียงไม่พอใจ เขายกมือขึ้นกอดอกก่อนจะตอบกลับหน้าตาย
"ทำไม ... ก็พี่ไม่อยากให้คุย มีไรป่ะ"
"คนบ้า !" ริทแหวใส่เมื่อได้รับคำตอบที่ไม่สมเหตุสมผล มือบางตั้งท่าจะคว้าโทรศัพท์ของตัวเองกลับคืน แต่โตโน่กลับยื้อไปมาจนคนตัวเล็กเอื้อมไม่ถึง
"ประสาทหรือเปล่า เอาคือริทมานะ ! ทีตัวเองยังคุยได้ทีคนอื่นไม่..อื้อ~" ริมฝีปากบางที่กำลังประท้วงต้องหยุดแต่เพียงเท่านี้เพราะรอยจูบหนักๆที่กดลง บนริมฝีปากนั้นช่างดุดันแต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน
"อื้อออ" ริทยกมือตีอีกฝ่ายเมื่อตัวเองเริ่มจะหายใจแทบไม่ออก ร่างสูงจึงผละออกอย่างช้าๆดวงตาคมจ้องมองลึกไปในดวงตาคู่สวย
"หึงพี่เหรอ"
"ไม่ได้หึง..." ริทตอบกลับทันทีแบบไม่ต้องคิด แต่โตโน่กลับยิ้มหวานก่อนจะก้มตัวลงมากระซิบข้างหูบาง
"แต่พี่หึงริทหนิ"
ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงฉ่าด้วยความเขิน มือบางผลักอกคนเจ้าเล่ห์ให้ออกห่างจากตัว ก่อนจะก้มลงมองพื้นกระเบื้องเพื่อหลบสายตาคู่นั้น
"หึงแล้วไง...ริทก็ ไม่อยากให้พี่โตโน่คุยกับเกรซเหมือนกันนั่นแหละ" ริทเอามือมาปิดบางทันทีที่รู้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกไปทำเอาภาคินถึงกับ หัวเราะร่วนในความปากแข็งของคนตัวเล็ก
"ปากแข็งจริงนะเรา ... ไปเก็บของได้แล้ว" คิ้วบางขมวดเข้าหากันอย่างงุนงนจนคนร่างสูงต้องพูดย้ำอีกครั้ง
"ไปเก็บของสำหรับ 3 วัน 2 คืนมา เร็วๆด้วย"
"เก็บของ ? ไปไหนอ่ะพี่โน่" ริทถามด้วยความสงสัย
"ไปฮันนีมูนกันไงครับ"
สองข้างทางเต็มไปด้วยป่าไม้ทึบๆดูรกรุงรังเสียจนมองแทบไม่เห็นวิวทิวทัศน์ อย่างอื่น จะเห็นก็เพียงแต่ภูเขาสูงชันที่ดูเข้ากับบรรยากาศหนาวเย็นในเวลานี้ใบหน้า หวานสวยลอบมองป่าไม้ข้างทางก่อนจะหันไปดูคนขับรถที่ใส่แว่นเรแบนสีดำ เข้มอยู่
"พี่โตโน่...นั่งมาหลายนชั่วโมงแล้วนะ พี่โตโน่จะขับไปไหนเนี่ย" ริทบ่นทันทีที่ได้โอกาส ก็เขานั่งอยู่เฉยๆบนรถมานานเกือบค่อนวัน ครั้นจะให้นั่งต่อไปโดยไม่รู้จุดหมายก็คงทำไม่ได้ แต่ภาคินกลับหันมายิ้มบางๆให้เท่านั้น
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ขับไปเรื่อยๆไง" คำตอบของคนเป็นพี่ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับทำหน้าไม่ถูกทันที แล้วก็เป็นตามคาดเมื่อริทกร่นด่าทันทีที่ได้ยิน
"ห๊ะ.! ขับไปเรื่อยๆเนี่ยนะ นี่มันก็จะค่ำอยู่แล้วนะ แล้วอย่างนี้จะหาที่นอนได้ยังไงเนี่ย" ภาคินยิ้มแห้งๆยอมรับในโชคชะตาที่ตัวเองกระทำ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้นึกอยากขับออกมารับลมข้างนอกอย่างนี้
"เอาเถอะ ริทว่าเราแวะไปที่อุทยานข้างหน้าก่อนดีไหม เขาน่าจะมีที่พักนะ" ริทสะกดตัวเองให้ใจเย็นลงก่อนจะชี้ป้ายชื่ออุทยานซึ่งบอกระยะทางจากนี้ไปไม่ ไกลนัก
มันเป็นป้ายสีเขียวตัวใหญ่ๆที่เขียนไว้ว่า "อุทยานวังเขาใหญ่"
"โอเคครับ" ร่างสูงขับรถมุ่งตรงไปยังทางเข้าข้างหน้าของอุทยาน เข้าไปไม่ลึกมากก็จะเจอสำนักงานเล็กๆซึ่งดวงไฟยังเปิดอยู่ ภาคินลดหน้าต่างกระจกลงก่อนจะตะโกนถามผู้ดูแล
"คุณครับ ผมหาที่พักอยู่ ยังพอมีว่างไหมครับ" เจ้าหน้าที่พยักหน้าหงึกๆก่อนจะเดินออกมาเพื่อคุยรายละเอียด
"ครับ หลังละ 2500 แต่ต้องเดินขึ้นเขาไปสูงหน่อยนะคุณ อ้อตอน 2 ทุ่มที่นี่จะตัดไฟนะเพราะว่าใช้ระบบปั๊มไฟ ลำบากหน่อยไม่มีไฟฟ้า"
"ครับๆ ผมเอาหลังนึงแล้วกัน" โตโน่จำใจต้องเอาเพราะเขาไม่มีทางเลือก เจ้าหน้าที่รีบวิ่งกลับไปเอากุญแจบ้านออกมาให้ พร้อมกับชี้ไม้ชี้มือขึ้นไปบนทางขึ้นเขา
"เนี่ยคุณเห็นตรงนู้นไหม จอดรถไว้แล้วขนของเดินขึ้นไป ทางชันนิดนึงนะแต่ว่าไม่มีสัตว์ร้ายแน่นอน" ภาคินเอื้อมไปรับกุญแจก่อนจะควักเงินขึ้นมาจ่าย ขับไปไม่นานนักเขาก็เจอที่จอดรถของทางอุทยาน โชคยังดีที่ยังคงพอมีที่ว่างให้จอด
ร่างสูงเดินลงมาพร้อมกับไปหยิบกระเป๋าเป้ 2 ใบขึ้นมาสะพายแต่ริทกลับดึงกระเป๋าของตัวเองมาถือเองพลางส่งยิ้มหวานให้
"ให้ริทถือเองนะพี่โน่ เดี๋ยวก็หนักหรอก" คนตัวโตส่ายหน้ายิ้มๆก่อนจะหยอดคำหวานชื่นใส่
"ไม่เป็นไรหรอก พี่ถือให้ริทน่ะเต็มใจถือ"
"เต็มใจแต่ริทขอถือเองดีกว่า นะนะ" สายตาอ้อนๆถูกงัดออกมาใช้อีกครั้งจนภาคินได้แต่นึกเอ็นดูคนตัวเล็กที่ทำหน้าตาน่ารักๆใส่เขาบ่อยๆ
"ก็ได้ เห็นว่าตัวเล็กอ้อนหรอกนะ" ริทยิ้มแป้นก่อนจะเดินขึ้นเขาอย่างมาดมั่น แต่พอเดินไปได้ไม่นานนักฟ้าที่ตอนแรกสว่างกลับมืดลงๆเรื่อยๆจนเกือบมองทาง ไม่เห็น
"โอ้ยยย" เสียงโอดครวนของคนตัวเล็กทำเอาภาคินที่กำลังมุ่งหน้าเดินนั้นหยุดลงกระทำหัน เขารีบเดินไปหาร่างบางที่ล้มลงไปกับพื้น
"ริท ! เป็นอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มถามด้วยความเป็นห่วง ริทเบ้ปากตอบหน้ามุ่ย
"พี่โน่...สงสัยริทจะขาแพลงอ่ะ" โตโน่ก้มดูข้อเท้าของริทแล้วออกแรงนวดเบาๆ แต่ทว่าคนตัวเล็กก็ร้องโอ้ยด้วยความเจ็บ
"เจ็บอ่าา TT"
"เอางี้ ริทมาขี่หลังพี่มา"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น