ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Coffee shop
ร่างสูงโปร่งของภาคินเดินออกมาจากบ้านทาวน์เฮาส์หลังสวย เขากำลังควงกุญแจรถในมืออย่างอารมณ์ดี เป็นจังหวะพอดีที่ร่างของเกรซเดินออกมา
เธอหันมาส่งยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างน่ารัก
"พี่โตโน่จะไปไหนคะ แต่งตัวซะหล่อเชียว อิอิ"
"อ่า...ไปธุระนิดหน่อยน่ะ " เสียงของรถมอเตอร์ไซค์ดังเข้ามาเรื่อยๆก่อนจะมาจอดชะลอหน้าบ้านของภาคิน ชายหนุ่มมองร่างเล็กๆที่กำลังถอดหมวกกันน็อคอย่างสงสัย ก่อนจะทำตาโต
"เห้ยย ! ริท" ใบหน้าหวานฉีกยิ้มแหะๆมาให้ร่างสูงก่อนจะจ่ายค่าวินมอ'ไซค์ แล้วเดินมาหาโตโน่
"พี่โน่..คือริทมาหาเพื่อนน่ะ ผ่านทางนี้พอดีเลยแวะมา แหะๆ ^^" มือบางยกขึ้นเกาหัวตัวเบาๆแก้เขิน ต่างจากโตโน่ที่ยืนทำหน้างงงวย
"อ้าวริท...งั้นมานั่งในบ้านก่อนสิ เดี๋ยวเกรซไปเอาน้ำมาให้นะ" เกรซที่ได้สติรีบเชื้อเชิญแขกเข้าบ้านเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท เธอเดินนำชายหนุ่มเข้าบ้านไปก่อน ริทปรายตามองเกรซแล้วเดินตามเข้าไป
"ริทไหนว่าจะให้พี่ไปรับไง" ภาคินกระซิบเบาๆ ตาคมเหลือบมองร่างสวยของเกรซที่กำลังถือถาดน้ำเข้ามา
"ก็ริทบอกแล้วไงว่าทางผ่านพอดี ที่โน่จะได้ไม่ต้องขับรถไปรับริทไง เปลืองน้ำมัน.." ริทพูดออกมาอย่างฉะฉานก่อนจะเหลือบไปส่งยิ้มให้เกรซที่วางถาดน้ำบนโต๊ะ
เธอส่งยิ้มกลับก่อนจะนั่งลงบนโซฟาอีกด้าน
"นี่พี่โน่กับริทกำลังจะไปไหนกันเหรอคะ ว่าแล้วเชียวว่าทำไมวันนี้แต่งตัวซะหล่อเลย ^^"
"ก็ไปเที่ยวน่ะ เกรซจะไปด้วยไหมล่ะ " คนตัวเล็กเอ่ยชวนอีกฝ่ายอย่างกระทั้นกระแทก ในใจนึกด่าผู้หญิงคนนี้อยู่ในใจ เกรซอาจจะมีแผนอะไรก็ได้ เขาจะต้องชิงรู้ให้ได้ก่อนที่แผนของเธอจะสำเร็จ !
"เกรซไม่ไปหรอก ให้พี่โน่ไปกับริทน่ะดีแล้ว...แล้วนี่ไม่รีบไปกันเหรอเดี๋ยวก็สายหรอก" ริทลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือเรียวฉุดดึงให้ภาคินลุกขึ้นตาม
"นั่นสิ ไปกันเถอะพี่โตโน่เดี๋ยวสาย...ไปก่อนนะเกรซ"
"จ้า...เที่ยวกันให้สนุกนะ" เกรซโบกมือให้ริท
"อืม..เดี๋ยวจะเที่ยวเผื่อ !" ริทยกยิ้มก่อนจะดึงแขนโตโน่ให้เดินตามไปขึ้นรถสปอร์ตคันงาม ก่อนจะบึ่งรถออกจากบ้านทาวน์เฮาส์โดยมีร่างของเกรซยืนมองตาม
คอยดูแล้วกันว่าแผนใครจะชนะ !!
"ริท..." ชายหนุ่มหันมาเรียกคนตัวเล็กที่นั่งนิ่งตั้งแต่ออกจากบ้าน เรืองฤทธิ์หันมาสบตากับเขา
"ครับ"
"วันหลังไม่ต้องมาบ้านพี่ก็ได้นะ เดี๋ยวพี่ไปรับเอง" ร่างสูงพูดเสียงนิ่ง ริทพยักหน้าก่อนจะเอ่ยเสียงเบา
"ถ้า...พี่โน่ไม่อยากให้ริทมาทำให้พี่รำคาณใจ ริทก็ขอโทษ ...ริทแค่เห็นว่าเป็นทางผ่าน..."
ดวงตากลมโตมองนิ่งไปที่ตักของตัวเองพลางเอ่ยตัดพ้อ ภาคินรีบยกมือลูบ
เรือนผมของอีกฝ่ายอย่างเอาใจ
"พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น...พี่แค่กลัวว่าเกรซจะมาทำร้ายริทตอนที่พี่ไม่อยู่ต่างหาก พี่เป็นห่วงริทนะ" ใบหน้าหวานเงยหน้ามาประสานสายตาคมด้วยความซาบซึ้งก่อนจะเอี้ยวตัวไปประทับริมฝีปากบนแก้มคนขับฟอดหนึ่ง
"ริทเข้าใจแล้ว พี่โน่ไม่ต้องห่วงริทนะ ^^" ภาคินอมยิ้มมุมปาก มือหนายกขึ้นลูบแก้มตัวเองอย่างพอใจ
ไม่นานนักรถยนต์คันสวยก็มาหยุดจอดที่ร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่ง ภายในร้านตกแต่งเป็นโทนสีชมพูอ่อนๆประดับประดาไปด้วยโคมไฟอันเล็กสีส้มแลดูสบายตาชายหนุ่มร่างสูงกุมมือคนตัวเล็กเข้ามาในร้านก่อนจะเลือกนั่งลงที่มุมเล็กๆข้างกระจก เพียงไม่นานเสียงฟ้าร้องครืนๆก็ทำให้เม็ดฝนโปรยปรายลงมาจนชื้นแฉะไปทั่วท้องถนน
ริทลอบมองบรรยากาศนอกร้านอย่างอารมณ์ดี โดยหารู้ไม่ว่าตัวเองก็กำลังโดนอีกคนจ้องมองอยู่เหมือนกันสายตาคมนั่งจ้องโครงหน้าหวานของริทอย่างเพ่งพินิจ ไม่ว่าจะมองมุมไหนริทก็ยังคงดูน่ารักไปเสียหมดอยู่ดี ...
"ตัวเล็ก...จะสั่งอะไรไหม" ดวงตากลมโตหันกลับมาสบตากับภาคินเพียงครู่นึง ก่อนจะยิ้มหวาน
"ริทอยากกินเค้ก" ร่างสูงยกมือขึ้นเรียกพนักงานสาวสวยมารับออเดอร์ เขาสั่งกาแฟคาปูชิโน่ไป 1 แก้วส่วนคนตัวเล็กสั่งบลูเบอร์รี่ชีสเค้กกับโกโก้ร้อน
ใช้เวลาเพียงไม่นานของทั้งหมดที่สั่งก็มาเสิร์ฟร้อนๆถึงที่ ริทหยิบโกโก้ร้อนขึ้นมาจิบแล้วก็ต้องทำหน้าเหยเกเพราะความร้อนที่ซึมซาบเข้ามาในลิ้น
"อื๋อออ ร้อนนนนๆ" มือบางดันแก้วโกโก้ออกห่าง ภาคินรีบหยิบน้ำเปล่ายื่นมาให้คนตัวเล็กกิน
"ทำไมถึงไม่เป่าให้มันดีๆก่อน เห็นมั้ย ลิ้นพองรึเปล่าเนี่ย" โตโน่ดุใส่คนตัวเล็กที่ยังคงดื่มน้ำเย็นเข้าปากเป็นว่าเล่น
"พี่โน่อ่ะ T3T "
คนตัวเล็กชวนคนตัวสูงคุยนู่นคุยนี่อย่างสนุกสนาน ทั้งคู่นั่งคุยกันไปด้วยป้อนเค้กกันไปด้วย เสียงหัวเราะของทั้งคู่ทำเอาคนอื่นๆในร้านอมยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู สายฝนเม็ดน้อยๆค่อยโปรยปรายลงมาเสียจนเริ่มเบาบางลง
"ฮ่ะๆพี่โน่อ่ะ ! ฮ่าาๆๆ อ้ะ 4 โมงแล้วอ่ะ" ริทก้มลงมองนาฬิกาก็เห็นว่าเย็นมากแล้ว ร่างสูงที่กำลังขำอยู่ถึงกับร้องออกมาอย่างแปลกใจ
"ห๊ะ 4 โมงแล้วเหรอ เวลาเดินไวจัง ฮ่าๆ"
"งั้นเรากลับกันเถอะ อิอิ" คนตัวเล็กลุกขึ้นยืนยิ้มแป้นแล้นตามมาด้วยภาคินที่ลุกขึ้นตามก่อนจะขยี้ผมนุ่มอย่างหมั่นเขี้ยว ทั้งสองคนจ่ายเงินแล้วออกมาจากร้าน
ขับรถไม่ไกลนักก็มาถึงคอนโดของคนหน้าหวานที่นั่งยิ้มมาตลอดทาง
"ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวนะตัวเล็ก วันนี้สนุกหรือเปล่า" โตโน่เอื้อมมือมาปลดเข็มขัดของคนตัวเล็กออกแล้วเอ่ยถาม
"สนุกสิ ... คิกคิก พี่โน่ก็กลับบ้านดีๆนะ อย่าไปแวะเที่ยวผับที่ไหนละ ฮ่าๆ" โตโน่ยิ้มขันกับมุกของคนตัวเล็กที่ตอนนี้ลงไปจากรถเขาแล้ว
"เดี๋ยวเถอะ ตัวเล็ก ไปแล้วนะ " ภาคินโบกมือให้ริทก่อนจะขับรถกลับบ้านของตัวเอง
เขาเดินเข้ามาในบ้านอย่างอารมณ์ดีแล้วก็เห็นร่างบางของเกรซที่กำลังถักนีตติ้งอยู่ เกรซเงยหน้าขึ้นมามองเขาก่อนจะส่งยิ้มหวาน
"อ้าวพี่โตโน่...มาแล้วเหรอคะ ^^"
"ครับ"
"แล้วไม่ชวนริทมาด้วยเหรอคะ" เกรซถามเสียงหวาน ร่างสูงเดินมานั่งลงบนโซฟาข้างๆเกรซ
"เกรซ...ถามจริงๆเกรซคิดยังไงกับริทกันแน่..." ภาคินถามหญิงสาวอย่างเคร่งเครียด เขาไม่อยากให้ทั้งสองคนนี้มีปัญญาหากันเลยจริงๆ
"พี่โตโน่...เกรซตอบตามความจริงนะคะ ... ตอนแรกเกรซก็ไม่ชอบริทแต่เกรซเห็นแล้วว่าริทเขาน่ารักขนาดไหน เกรซไม่โกรธริทแล้วต่อจากนี้ไปเกรซจะไม่ทำร้ายใครอีกแล้วค่ะ เกรซรู้แล้วว่ามันผิด..."
หญิงสาวพูดออกมาอย่างสำนึก มือบางปาดน้ำตาน้อยๆที่ไหลออกมาอย่างลวกๆแล้วยิ้มให้คู่หมั้นหนุ่ม
"ฝากพี่โตโน่ไปขอโทษริทด้วยนะคะ เกรซไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นอย่างนี้จริงๆ ต่อจากนี้ขอให้เราเป็นเพื่อนกัน ได้ไหมคะ ?" ภาคินพยักหน้าอย่างรับรู้ มือหนาโอบไหล่หญิงสาวเข้ามาปลอบประโลม
เขาดีใจที่เกรซกลับมาเป็นหญิงสาวที่แสนดีอย่างเดิม เหมือนผู้หญิงที่เขาหลงรักมาตลอด...
หลังจากผ่านจากผ่านการสอบย่อยของมหาลัยไปแล้ว นักศึกษาหลายคนก็เริ่มกลับมาตั้งใจเรียนกันตามปกติ เรืองฤทธิ์เดินมากับเซนในมหาลัย พวกเขากำลังจะไปหาอะไรกินกันที่โรงอาหาร แต่อยู่ดีๆเซนก็เปิดประเด็นสนทนาขึ้นมา
"ริท...เมื่อวานซืนอ่ะ ทำไมยัยเกรซมันถึงเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างนั้นล่ะ"
"ริทจะไปรู้กับมันเหรอ คนอะไรเปลี่ยนไวอย่างกับตุ๊กแก" ริทเบ้หน้าครั้งนึกถึงหญิงสาวที่มาทำดีกับตนตลอดอาทิตย์ ไม่รู้ทำเฉพาะตอนอยู่ต่อหน้าพี่โตโน่หรือเปล่าเหอะ !
"เออ...แล้วที่พี่โน่บอกน่ะมันหมายความว่าไง"
"พี่โน่บอกว่ามัน ฝากมาขอโทษแล้วก็อยากจะเป็นเพื่อนกัน แหวะ ! ใครจะไปคบหล่อนกัน" เซนมุ่ยหน้าอย่างขัดใจเมื่อได้ยินเพื่อนพูดอย่างนั้น
"พูดซะอย่างกับละครน้ำเน่า...อ้ะ..! พูดถึงก็มาเลย ตายยากจริง.." ทั้งสองคนหันไปมองนวกชมณที่เดินตรงแด่วมาหาเขาทั้งคู่
"สวัสดีจ้ะริท เซน ^^" เกรซเดินเข้ามาทักอย่างอารมณ์ดี แต่เซนกับริทกลับยืนเฉยราวกับว่าไม่เห็นเธอมีตัวตนอยู่ตรงนั้น
".........."
"วันเสาร์นี้หาชุดใส่ได้หรือยัง" ริทเงยหน้ามองเกรซที่ยังคงถามเขาเสียงเจื้อยแจ้ว
"ชุด ? ชุดอะไรล่ะ" เซนชิงถามขึ้นมาก่อนด้วยความสงสัย
"อ้าว...ก็ชุดใส่ไปงานวันเกิดไงจ้ะ"
"วันเกิดใคร ?" คนตัวเล็กทำหน้าสงสัย
"อุ้ย! ตายจริงพี่โน่ยังไม่ได้บอกริทหรอกเหรอ งานวันเกิดพี่เก่งเพื่อนสนิทพี่โน่น่ะ จัดใหญ่โตเลยต้องมีบัตรเข้างานด้วย เอ้ะ...เกรซก็นึกว่างานสำคัญอย่างนี้จะบอกริทเป็นคนแรกเสียอีกขอโทษนะเกรซไม่ได้ตั้งใจ " หญิงสาวแสร้งทำสีหน้าตกอกตกใจแล้วสำนึกผิด
"ริท...ก็งานวันเกิดพี่เก่งไง ... แค่นี้ทำเป็นลืม" เซนกระทุ้งศอกใส่ริท คนตัวเล็กรีบพยักหน้าทันที
"อ่ะ...อ๋อ งานวันเกิดพี่เก่งนั่นเอง พี่โตโน่บอกนานแล้วเลยลืมน่ะ" ริทแสร้งตอกกลับไป เกรซอมยิ้มเหมือนจะรู้ทันแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
"นั่นไง...มีหรือพี่โตโน่จะไม่บอกริท ก็ริทสำคัญจะตาย ถ้าไม่บอกนี่สิ แปลว่าไม่สำคัญ อิอิ งั้นเกรซไปก่อนนะ" นวกชมณเดินเฉียดทั้งคู่ไป ปฏิภาณเหล่มองริทที่ยืนกำมือเบาๆ
"ถ้าไม่บอกนี่สิ แปลว่าไม่สำคัญ"
คำคำนี้มันจุกไปถึงหัวใจเลยแหละ !
ตกเย็นภาคินขับรถมาส่งคนตัวเล็กเหมือนเดิม แต่ผิดตรงที่วันนี้ริทนั่งเงียบผิดปกติจนร่างสูงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม
"ตัวเล็กเป็นอะไร เงียบเชียว"
"เปล่านะ...เอ้อพี่โน่ เสาร์นี้พี่โน่ว่างไหม" โตโน่เงียบไปพักนึงก่อนจะตอบกลับ
"เสาร์นี้เหรอ ไม่ว่างน่ะ มีธุระพอดีเลย"
"เหรอ...อื้มม งั้นริทไปแล้วนะ" ริทก้าวเท้าลงจากรถแล้วปิดประตู ยืนอยู่สักนิดเผื่อภาคินจะนึกขึ้นได้ว่าควรจะชวนเขาไปงานด้วย แล้วก็เป็นไปตามคาดเขาลดกระจกลง
"ริทงั้นพี่ไปก่อนนะ เสาร์นี้คงไม่ว่างไว้เจอกันวันอื่นนะ ^^" ร่างสูงพูดแล้วถอยรถขับออกไปจากคอนโด คนตัวเล็กยืนกำมือตัวเองไว้แน่นก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเพื่อนรัก
"เซน...หาบัตรเข้างานวันเกิดพี่เก่งมาให้ริทก่อนวันเสาร์นี้ !!"
-------------------------------------------------------------------------------------------
แหะๆ Happy New Year ทุกคนค่ะ ขอให้มีความสุขกันมากๆน้า ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น