[Fic] Fake Or Love หลอกหัวใจใส่ไฟแค้น {โน่ริท}

ลำดับตอนที่ #5 : เมื่อเขามา...ฉันจะไป

ชายหนุ่มนั่งมองใบหน้าหวานของคนตัวเล็กที่ยังคงนอนหลับอยู่ เสียงหายใจดังอย่างสม่ำเสมอ
มีรอยแผลที่มุมปากจากการโดนทำร้าย  เขาไล้มือลงบนใบหน้าอย่างนุ่มนวล กลัวว่าคนตัวเล็ก
จะเจ็บ....ริทคงจะเจ็บมากสินะ...เรื่องทำหมดเป็นเพราะเขาเองแท้ๆ


ที่ทำให้ริทต้องเป็นอย่างนี้...



"ตัวเล็ก...พี่ขอโทษ"


.........................


"เจ็บมากมั้ย"



"ตื่นมาคุยกับพี่หน่อยสิคนดี"  ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วตัดสินใจลุกออกจากห้อง เป้าหมายคือ
บ้านทาวน์เฮาส์ของเขา...


ทันทีที่เขากลับถึงบ้าน ภาคินก็มองสภาพบ้านอย่างแปลกใจ ข้าวขาวที่เคยเรียงกันสวยงามแลดู
กระจัดกระจายไปทั่วบ้าน รวมถึงเสียงกรี๊ดของหญิงสาวดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอน



"เกรซ..."  เขาเรียกหญิงสาวเสียงเบา เผื่ออารมณ์รุนแรงของเธอจะทุเลาลงได้บ้าง



"พี่โตโน่ !!" เกรซวิ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มแน่น ราวกับกลัวว่าเขาจะทิ้งเธอไป ใบหน้าสวยซบลงตรง
อกของชายหนุ่มอย่างที่เคยทำ หากแต่เพียงวันนี้เขากลับไม่ลูบหัวเธออย่างอ่อนโยนอย่างทุกที


"พี่ขอเตือน ห้ามเกรซไปยุ่งกับริทอีก" ทันทีที่เสียงเรียบๆกล่าวจบ เกรซผละออกจากเขาแทบจะทันที
หน้าเธอเริ่มหน้าแดง และมือไม้สั่นอีกครั้ง


"ทำไมเกรซจะยุ่งไม่ได้ ! ถ้ามันจะเกาะแกะพี่โตโน่อีก เกรซจะฆ่ามัน !"



"พี่บอกว่าอย่ายุ่งกับริทไง ! ริทไม่เกี่ยว ถ้าจะโทษก็โทษพี่เถอะ" ชายหนุ่มพูดเสียงหนักแน่น เกรซ
ส่ายหัวไปมาอย่างไม่เข้าใจ น้ำตาเม็ดโตไหลลงมาอาบแก้มของเธอจนเปรอะเปื้อนไปหมด


"ฮึก...พี่โตโน่หมายความว่าไงคะ เราเป็นคู่หมั้นกันนะ" หญิงสาวพูดเสียงสั่นเครือ โตโน่ได้แต่หลบ
สายตาไปอีกทาง ก่อนจะกลั้นใจพูด


"ระ...เรายังไม่ได้แต่งงานกันซักหน่อย ถ้าเกรซยังวุ่นวายอย่างนี้ พี่จะถอนหมั้น" ทันทีที่เขาพูดจบ
ร่างบอบบางของเกรซก็ลงไปกองกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง เธอสะอื้นออกมาอย่างหนัก เขาตัดใจไม่
มองภาพตรงหน้าให้บาดตา ที่เขาพูดไปก็เพียงเพราะว่าอย่างให้หญิงสาวเลิกทำร้ายริทเท่านั้น


"ฮึก...ฮือออ พี่โตโน่ ฮึก...ไม่รักเกรซแล้ว พี่โตโน่ทำอย่างนี้ ฮึก กับเกรซได้ไง" ชายหนุ่มดึงหญิงสาวขึ้นมากอดแน่นก่อนจะลูบหัวเธอราวกับจะปลอบประโลม



"พี่ขอโทษ  พี่ยังรักเกรซนะแต่เกรซอย่าทำอย่างนั้นอีกนะ พี่ไม่ชอบ"



"ฮึก...พี่โตโน่ก็อย่ามีคนอื่นสิคะ" สายตาหวานมองตาเขาอย่างตัดพ้อ ทำเอาโตโน่นั่งนิ่ง จริงอยู่ที่
เขายังรักเกรซ แต่ความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นตอนนี้ เริ่มทำให้เขาไม่แน่ใจเสียแล้วสิ


ทั้งที่เขาเองก็ไม่ได้คิดจะมองใครนอกจากเกรซมาเป็นปีๆแล้ว



"พี่...พี่ขอแค่ตอนนี้ ก่อนเราจะแต่งงาน แค่นี้...ได้ไหม"  เกรซมองชายหนุ่มด้วยแววตาสับสน ทั้งๆที่เธอรักเขาขนาดนี้แล้ว...เหตุใดเขาถึงได้เห็นแก่ตัวเพียงนี้  แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะทักท้วงอะไรมากนัก
หากเธอเสียเขาไป เธอคงอยู่ไม่ได้เป็นแน่



"กะ...ก็ได้ค่ะ ฮึก...แค่ตอนนี้เท่านั้นนะคะ"


"ครับ" โตโน่ดึงตัวเกรซเข้ามากอดอีกที บัดนี้ในใจของหญิงสาวกลับเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา



มันมีดีตรงไหนกัน ! ฉันจะทำให้มันเผยธาตุแท้ออกมาให้ได้
และฉันจะทำให้พี่โตโน่หันมามองแค่ฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น !





"อื้มม ม" ร่างเล็กค่อยๆปรือตาเพื่อปรับสภาพแสงภายนอก ความรู้สึกระบมทั่วใบหน้าทำให้เขาร้อง
ออกมา มือเล็กค่อยๆจับใบหน้าของตัวเองอย่างเบามือ


แสบนักนะ...ยัยเกรซ
รอถึงวันที่ฉันจะเอาคืนเธอก่อนเถอะ
จะตบให้หน้าฉีกเลย !!


ริทคิดในใจอย่างเคียดแค้น



ก๊อก ก๊อก ก๊อก


เสียงเคาะประตูทำให้เขาละความสนใจไปชั่วขณะ ร่างเล็กๆลุกขึ้นไปเปิดประตูแล้วก็พบกับ
ชายหนุ่มร่างสูงที่มาพร้อมกับกล่องยา


"ตัวเล็ก เจ็บมากไหม"


ร่างสูงของโตโน่ระบายยิ้มอ่อนๆมาให้เขาก่อนจะถือวิสาสะเข้ามาในห้องโดยไม่ต้องรอคำอนุญาต
คนตัวโตนั่งลงบนโซฟาอ่อนนุ่มก่อนจะกวักมือเรียกร่างเล็กๆของริทให้มานั่งข้างๆ


"ริท...พี่ขอโทษ"  มือหนาไล้ลงบนโครงหน้าหวานเอ่ยพร่ำอย่างสำนึกผิด เขาบรรจงทำแผลให้คนตัวเล็กอย่างเบามือ ภาคินละสายตาไปมองร่างบางที่เอาแต่นั่งเงียบตั้งแต่เขาเข้ามา ริทคงจะช็อคอยู่ไม่น้อยใครจะไปนึกว่าอยู่ดีๆคู่หมั้นของเขาจะกลับมาก่อนกำหนดแถมยังปรี่เข้าไปทำร้ายริทอีก



มือเล็กๆยกขึ้นกุมมือของภาคินไว้แน่นก่อนจะดึงมือนั้นออกจากใบหน้าหวานของตัวเอง


"พี่โตโน่..."


"........................"


"เราอย่ามาเจอกันอีกเลย" ริทพูดเสียงสั่นเครือ ดวงตากลมฉายแววเจ็บปวดทั้งๆที่เจ้าตัวเองพยายาม
จะเก็บมันไว้แท้ๆ ภาคินมองริทนิ่งไม่ไหวติงเขารู้สึกถึงหัวใจที่เต้นรัวถี่ยิบอย่างน่าประหลาด


"ทะ..ทำไมล่ะริท  ถ้าเรื่องเกรซพี่ขอ.."


"ริทเจ็บ !"


"พี่โตโน่ก็พูดได้หนิ พี่เองไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่แล้ว แต่ที่เราเป็นอยู่อย่างนี้ มีแต่ริทเท่านั้นที่เจ็บปวด"


"............."


"ถ้าเกรซมาทำร้ายริทตอนพี่โตโน่ไม่อยู่ล่ะ..."


".............."


"ริทมันโง่เองที่ไปยุ่งกับพี่ทั้งๆที่พี่เองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว คนที่เจ็บปวดที่สุดก็คือริท ฮึก"


ร่างบางสะอื้นน้อยๆมือบางปัดน้ำตาออกจากใบหน้าอย่างไม่ใยดี ก่อนจะมองภาคินด้วยความรู้สึก
เจ็บปวด



"เราอย่าใกล้กันอีกเลยนะพี่โตโน่...ลาก่อน" ริทพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินเฉียดไหล่ของคนตัวโตออกไปจากห้องทิ้งให้โตโน่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น





"โตโน่...ไอ้โตโน่"


"......."


"เป็นไรของมึงวะ ไม่พูดไม่จามาถึงก็ดื่มเอาๆ ทะเลาะกับเกรซมาหรือไง" เพื่อนหนุ่มถามอย่างสงสัยที่อยู่ดีๆเพื่อนเขาก็โทรชวนเขามาดื่มแต่หัววันแบบนี้


"เก่ง...กูจะทำยังไงดีวะ" ภาคินถามเสียงเครียด


"ทำอะไรของมึง ทะเลาะอะไรกันมาล่ะ" หนุ่มผิวขาวเอ่ยอย่างรู้ทัน ทุกทีที่โตโน่ทะเลาะกับเกรซก็เป็นเขานี่แหละที่ช่วยหาวิธีทำให้คืนดีกันได้


"กู...ไม่ได้ทะเลาะกับเกรซว่ะ"


"อ้าว แล้วมึงเครียดอะไรของมึงเนี่ย"


"กูสับสน...ตอนนี้กูชอบคนๆนึง" คำตอบเรียบๆของภาคินทำเอาตาตี่ๆของเก่งเบิกโพลง


"มึงว่าไงนะ !" วาโยถามกลับเสียงดัง โตโน่ทำได้แค่แค่นยิ้มก่อนจะยกแก้วแอลกอฮอลล์ขึ้นมาดื่มจนหมด


"เพราะกูชอบเขา...ก็ทำให้เขาเจ็บปวด กู..." เก่งได้แต่มองเพื่อนของเขาด้วยความตกใจปนงุนงง โตโน่ไม่ได้เป็นอย่างนี้มาเป็นปีๆแล้วตั้งแต่คบกับเกรซ วันก่อนก็เพิ่งจะมานั่งฉลองด้วยกันหมาดๆแค่ไม่กี่วันเพื่อนเขาก็เปลี่ยนไปได้เพียงนี้เชียวหรือ


"แล้วเกรซล่ะ มึงไม่ได้รักเกรซแล้วเหรอ มึงเป็นคู่หมั้นกันนะ"


"กูรักเกรซ...แต่...กูแค่สับสน"


"ถ้ามึงรักเกรซมึงจะสับสนอะไรอีก เชื่อกูสิ มึงแค่เบื่อๆเท่านั้น มึงอย่าคิดมาก" วาโยพูกพร้อมตบหลังเพื่อนเบาๆเป็นการให้กำลังใจ โตโน่พยักหน้าเนือยๆ เขาฟุบลงบนโต๊ะอย่างเหนื่อยอ่อน


เขายังรักเกรซ ... ถึงความรู้สึกจะต่างจากเดิมไปนิดหน่อย
แต่ว่าสำหรับริทแล้ว...เขารู้สึกว่าอยากเข้าใกล้กว่านี้
อยากรู้จักกับริทก่อนที่จะเจอกับเกรซ





"ริท  ฟังกันก่อนสิ" ใบหน้าหวานหันมามองชายหนุ่มร่างสูงที่เดินตามเขามาอย่างติดๆก่อนจะถอน
หายใจพรืด


"กัน...เรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว กันอย่ามายุ่งกับริทอีกเลยนะ"


"แต่กันรักริท ริทไม่รู้เหรอว่ากันรักริท !!" กันแผดเสียงดังจนคนบริเวณคณะหันมามองที่เขาสองคนกัน
เป็นตาเดียว


"แต่ริทไม่ได้รักกัน กันฟังนะ ริทไม่ได้รักกันนน !" ร่างเล็กไม่ยอมแพ้กลับตะโกนตอกกลับอีกฝ่ายจนกันหน้าเจื่อนลง  แต่กระนั้นมือหนาๆของเขาก็ยังเอื้อมไปดึงข้อมือของริทเอาไว้


"ริท..."


"ปล่อยริทนะ !" ใบหน้าหวานขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ มือเล็กพยายามจะสะบัดแขนตัวเองออกจาก
ชายหนุ่มตรงหน้า


"ริท คบกับกันอีกครั้งนะ กันจะรักริทจะดูแลริทอย่างดีเลย" ดวงตาของกันจ้องมองริทอย่างวิงวอน
มือหนาบีบข้อมือคนตัวเล็กหลวมๆเพื่อเป็นการยืนยัน  ริทจ้องหน้ากันนิ่งก่อนจะเอ่ยปฎิเสธ


"กัน...ริทไม่.."


"ริท"  เสียงเข้มๆทำให้ทั้งสองคนหันกลับไปมองก็พบ ร่างสูงของภาคินที่ยืนจ้องมองมาอย่างขเม่น
ข้างๆเขามีหญิงสาวร่างระหงส์อย่างเกรซยืนอยู่ด้วย


"พี่โตโน่.." ริทเรียกเสียงแผ่ว


"เกรซไปสิ"  ภาคินหันไปพูดกับหญิงสาวข้างๆซึ่งมีสีหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่ก็ปรับเปลี่ยนเป็น
แย้มยิ้มเมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆริท


"ริท...เกรซขอโทษนะ เกรซเข้าใจผิดยังไงก็ขอโทษนะ" เกรซพูดเสียงหวาน โปรยยิ้มมาให้คนตัวเล็ก
ริทฉีกยิ้มนิดๆกลับก่อนจะส่ายหน้าน้อยๆ


"ไม่เป็นไรหรอกเกรซ ริทไม่ถือ ^^" ทั้งที่ใบหน้ายิ้มหวานแต่ดวงตากลมก็เหลือบไปมองมือเล็กๆของเกรซที่ตอนนี้กำเข้าหากันอย่างแน่นราวกับรู้สึกโกรธเขาเสียเต็มประดา


"จ้ะ...งั้น..เกรซไปเรียนก่อนนะ" ไม่บอกก็รู้ว่าเจ้าหล่อนกลั้นใจพูดซักแค่ไหน ริทได้แต่ยิ้มสะใจอยู่ข้างในพี่โตโน่สั้งให้มาขอโทษงั้นสิ...


มือของหญิงสาวดึงคนข้างกายไปด้วย หากแต่สายตาคบปลาบของภาคินยังคงจ้องมาที่กันกับริท


"พี่โตโน่คะ...ไปกันเถอะ"


"เกรซไปก่อน...พี่มีธุระนิดหน่อย" โตโน่ละสายตามามองเกรซที่จิ๊ปากเล็กๆแต่ก็ยอมปล่อยให้เขาอยู่ตรงนี้หญิงสาวโบกมือนิดๆก่อนจะเดินไปที่ตึกของตนเองตามลำพัง


"พี่โตโน่มีธุระอะไรกับริทงั้นหรือ" ริทพูดเสียงนิ่งในขณะที่กันได้เพียงยืนมองทั้งสองคนอย่างงงๆ


"พี่แค่อยากจะมาขอโทษริท"


"ริทเข้าใจแล้ว" ร่างเล็กพูดก่อนจะทำท่าเดินออกจากตรงนั้น


"ริท...โกรธพี่เหรอ"


"เปล่า" ริทบอกเสียงแผ่ว หันไปมองคนข้างๆก็พบสายตางุนงงของกันที่แสดงออกมา ริทจึงหันไปแนะนำตัวให้กันได้รู้


"กัน...นี่พี่โตโน่คู่หมั้นของเกรซ   พี่โตโน่นี่กัน..แฟนริท"


" ??"


ท่ามกลางความงุนงงของคนทั้งสอง ริทกลับควงแขนกันอย่างแนบชิดแล้วพูดออดอ้อน


"กัน...ไปกันเถอะ ริทหิวข้าวแล้ว" ถึงแม้นภัทรจะรู้สึกงงๆกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของริท แต่ในใจของเขากลับรู้สึกพองโตอย่างประหลาด กันอมยิ้มก่อนจะเดินไปกับริททันที


"หึ....แกมันโง่ ไอโตโน่" ภาคินสบถด่าตัวเอง เขาได้เพียงแต่มองร่างเล็กๆของริทเดินไปกับคนที่เรียกว่าแฟนเท่านั้น จะมาเรียกร้องอะไรตอนนี้ก็คงไม่ได้เสียแล้ว เขาเองนั่นแหละที่มัวแต่ลังเล


เป็นเพราะกันสินะ ริทถึงไม่ลังเลที่จะไปจากเขา .... ?