ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เผลอไผล
เซนเดินจูงมือริทมาในซุปเปอร์มาเก็ตก่อนจะนั่งแหมะบนเก้าอี้ไม้ยาวๆ เมื่อนึกถึงเหตุการ์ณสักครู่
ก็นึกขำกับท่าทีของชายหนุ่มที่ดูท่าจะเหวอไม่น้อย
"หน้าเหวอเลยนะนั่น ฮ่าๆ"
"ก็เล่นทิ้งเขาไว้กลางร้านอย่างนั้น ไม่เหวอก็คงจะแปลก" ริทยิ้ม มือเล็กๆหยิบน้ำอัดลมขึ้นมาดูดสองอึกแล้วส่งให้เซนดื่มต่อ.
"แล้วเป็นไงบ้างเซน"
"อืม เรียบร้อย" เซนหันมายิ้มอย่างรู้ๆกัน
"เหลือแค่ส่งสินะ "
"พี่โตโน่คะ พรุ่งนี้เกรซต้องไปเข้าค่ายกับคณะที่ระยอง 1 อาทิตย์นะคะ"
"ครับผม เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ"
"ค่ะ"
"โหย อย่างนี้พี่ก็เหงาแย่เลย ไม่มีเกรซเนี่ย" ชายหนุ่มดึงจมูกเกรซเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะรวบ
หญิงสาวเข้ามาในอ้อมกอด
"เกรซก็คงคิดถึงพี่โตโน่แย่ เดี๋ยวเอาไว้เกรซจะโทรหานะคะ"
"อื้ม เก็บของเรียบร้อยแล้วใช่ไหม"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ "
"น่ารักจริงๆแฟนใครเนี่ยยย"
"พี่โตโน่ บายๆค่ะ รักนะคะ" เกรซโบกมือบายๆให้ชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านล่างของรถบัส
"บายๆครับที่รัก โชคดีนะครับ"
"เดี๋ยวเกรซโทรไปนะ"
"ครับผมมม ^^" รถบัสคันใหญ่ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากมหาลัยอย่างช้าๆ ในขณะที่ชายหนุ่มยืนส่ง
แฟนเสร็จก็หันไปเห็นร่างเล็กๆของริท ที่กำลังยืนหัวเราะอย่างสนุกสนานกับชายคนหนึ่ง
"เอ้ะ...โทรศัพท์มา แปปนึงนะ" เมื่อเห็นชื่อที่แสดงบนหน้าจอริทก็กดรับโทรศัพท์เสียงใส
"ว่าไงครับ พี่โตโน่"
"ริทเดินมาที่รถสปอร์ตพี่เร็วๆ ติ๊ด" ริทดูโทรศัพท์ในมืออย่างสงสัย สายตาสอดส่องไปที่บริเวณมหาลัยก็พบรถหรูคันเดิมจอดรออยู่ แต่เมื่อเดินไปถึงกลับไม่มีใครนั่งอยู่ในรถเลย
ก๊อก ก๊อก
ร่างบางเคาะกระจกรถก่อนจะจ้องมองเข้าไปในรถแต่ไม่พบใครเช่นเดิม
หมับ
"เอ้ะ ... พี่โตโน่" ริทสะดุ้งอย่างตกใจที่อยู่ดีๆชายร่างสูงก็โผล่มาจากด้านหลังแถมยังกอดเขา แน่นอีกด้วย ใบหน้าหวานยู่หน้านิดๆก่อนจะผลักโตโน่ออกจากตัวเอง
"นี่ในมหาลัยนะ ถ้ามีคนเห็นแล้วไปบอกเกรซล่ะ"
"เออเนอะ...ลืมไป งั้นไปต่อกันที่คอนโดริทละกัน" โตโน่จัดการดึงประตูรถออกแล้วผลักริทเข้าไปในรถเบาๆก่อนจะบึ่งรถมุ่งตรงไป ยังคอนโดของคนตัวเล็ก
"เฮ้...ริทยังไม่ได้บอกเลยนะ ว่าจะให้ไปคอนโดริทน่ะ"
"พี่ขอมาอยู่กับริทซักอาทิตย์หนึ่ง ได้เปล่าล่ะ" โตโน่พูดเปลี่ยนประเด็น แต่ริทกลับทำตาโต
"อาทิตย์นึง ! ล้อเล่นรึเปล่าเนี่ยพี่โตโน่"
"ไม่ได้ล้อเล่น ก็เกรซไปเข้าค่ายอาทิตย์หนึ่งอ่ะ" ริทพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเสมองไปนอกหน้าต่าง
"เห็นริทเป็นตัวคั่นเวลาหรอกเหรอ บอกแล้วไงว่าริทไม่อยากเป็นกิ๊กใคร" น้ำเสียงงอนๆของอีกฝ่ายทำเอาโตโน่ต้องรีบเบรกรถข้างทาง
"ทำอะไรของพี่โตโน่เนี่ย ! อ่ะอื้อออ" ยังไม่ทันได้ทักท้วงอะไร ริมฝีบางเล็กๆก็โดนร่างสูงฉกชิงไปเสียแล้วปลายลิ้นสอดแทรกไปที่โพรงปากหวาน ของคนตัวเล็กอย่างอ้อยอิ่ง นานเสียจนอีกฝ่ายหายใจไม่ออกมือเล็กๆทุบอกโตโน่ราวกับคนหมดแรงจนเขาต้องยอม ถอนริมฝีปากออก
"พี่ไม่ได้บอกว่าริทเป็นกิ๊กซักหน่อย"
"แล้วริทเป็นอะไรล่ะ"
"..............." โตโน่นิ่งเงียบเมื่อโดนอีกฝ่ายตอกกลับ เขาเองก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าสำหรับเขาริทเป็นอะไร ร่างเล็กหันหน้าออกไปทางหน้าต่างอีกครั้ง รถยนต์ค่อยๆเคลื่อนออกราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ริทนั่งลงบนโซฟาอย่างหมดแรง สายตากลมโตจ้องมองร่างสูงที่ยกกระเป๋าเข้ามาในห้องของเขา
หึ...คงตั้งใจแต่แรกแล้วสินะ ว่าจะมาพักที่นี่
"ริทเงียบทำไม โกรธพี่เหรอ"
"เปล่า"
"อะไรก็เห็นๆกันอยู่ โอ๋ๆ คนดีทำไมขี้งอนจังเลยอ่ะครับ" โตโน่เดินเข้านั่งโซฟาใกล้ๆก่อนจะช้อนตัวริทขึ้นมานั่งบนตักมือหนากอดเอวคน ตัวเล็กไว้หลวมๆ แต่ริทกลับทำหน้าบึ้ง
"ปล่อยริทเลยนะ "
"ทำเป็นงอน ทีวันก่อนริททิ้งพี่กลางร้านอาหาร พี่ยังไม่ว่าเลย "
"ก็พี่โตโน่อยากทำตัวน่าหมั่นไส้ทำไมล่ะ"
"เอ๋า...พี่ผิดอีก ว่าพี่ดีนักนี่แหนะ" ร่างสูงสูดดมความหอมจากไรผมคนตัวเล็กก่อนจะเลื่อนลงไปที่
ซอกคอขาวแล้วเม้มเบาๆ ริททำท่าขยับตัวหนีเล็กน้อย
"อื้อ...เล่นอะไรก็ไม่รู้พี่โตโน่เนี่ย"
"ริทครับ"
"หืม..."
"ขอสักอาทิตย์นึง ไม่คิดเรื่องเกรซจะได้ไหม" ดวงตาคมกริบจ้องลึกลงไปในนัยน์ตาหวาน แววตาคู่นั้นส่องประกายวิบวับเสียจนริทต้องหันหน้าไปอีกทางอย่างประหม่า
"บอกตัวเองเถอะ"
ร่างเล็กลุกออกจากตักหนาแล้วเดินจ้ำอ้าวเข้าไปในห้องนอน ปิดประตูเสียงดังทิ้งให้คนข้างนอก
นั่งมองตามตาละห้อย...นี่เขาพูดอะไรผิดหรือเปล่า ?
"ริท"
............
"ริทททท"
"หื้มมม..." ริทหันมามองร่างสูงอย่างงงๆ เขากำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงแต่เสียงทุ้มๆก็มาเอ่ย
ขัดจังหวะเสียก่อน
"พี่จะนอนแล้วนะ" คิ้วบางเลิกขึ้น ก่อนจะตอบกลับ
"ก็นอนไปสิ มาบอกริททำไม"
"อืม...งั้นนอนแล้วนะ" เตียงใหญ่สปริงขึ้นทันทีที่ร่างสูงกระโจมตัวลงมา ทำให้ร่างของริทเด้งขึ้นหนังสือในมือถึงกับกระเด็นตกลงไปข้างเตียง
"พี่โตโน่ ! " ริททำท่าจะโวยใส่คนตัวใหญ่ แต่ใบหน้าของโตโน่ที่เลื่อนมาใกล้ๆนั้นทำเอาเขาพูดไม่ออกลมหายใจถี่ๆดัง อย่างสม่ำเสมอ และยิ่งใกล้ดูเหมือนว่าเขาจะได้ยินเสียงนั้นอย่างชัดเจน
"........."
"อ่ะ...เอ่อ " โตโน่ดันร่างของริทให้นอนราบไปกับเตียง ดวงตาหวานจ้องมองหน้าเขาอย่างเอียงอาย
ลมหายใจที่รดอยู่บนต้นคอทำเอาร่างเล็กรู้สึกอึดอัดเข้าไปอีก
"อื้อออ...อย่าา" ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ใบหน้าคมก้มลงมาในระยะประชิดก่อนจะเริ่มซุกไซร้คอขาวๆไปมาด้วยความใคร่ มือบางขยุ้มเส้นผมสีดำของร่างสูงไว้แน่นอย่างเผลอไผล
"อื้มมม"
"อื้อออ...พี่ ตะ โต่โน่"
ติ๊ด ติ๊ดด ติ๊ดด ติ๊ด~
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำเอาร่างสูงสบถอย่างหัวเสีย มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนจะถอนหายใจแล้วกดปิดเครื่อง...แต่พอหันมาอีกที ร่างเล็กก็พลิกตัวนอนห่มผ้าหลับตาเรียบร้อยแล้ว
"อะไรอ่ะ...ขอต่อไม่ได้เหรอคนดี" เขาพูดเสียงนุ่มหากแต่ใบหน้าหวานไม่คิดจะลืมตามาคุยด้วยซ้ำ
"ริทอ่าา" มือหนาเลื้อยเข้าไปในผ้าห่มก่อนจะกระชับอ้อมกอดเอาไว้แน่น
"พี่โตโน่อ่า ริทง่วง" ใบหน้าหวานพลิกกลับมาเบ้ปากใส่
"หนาวไหม"
"หืออ"
"ตัวเล็กหนาวรึเปล่าล่ะ" ร่างเล็กพยักหน้าอย่างงงๆเมื่อเห็นร่างสูงพูดเปลี่ยนประเด็น
"เข้ามานี่สิ" โตโน่ดึงริทเข้ามาใกล้จนแนบชิดก่อนจะลูบเรือนผมสีน้ำตาลเข้มไปมา ศรีษะเล็กๆ
ซุกลงที่อกของเขาอย่างต้องการความอบอุ่น
ชายหนุ่มยิ้มบางๆ
เขารู้สึกว่าตัวเองจะหลงเสน่ห์คนตัวเล็กในอ้อมกอดขึ้นทุกทีซะแล้วสิ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น